ps LINNAEA. een Ein Journal für die Botanik in ihrem ganzen Umfangs, Band XLI, Oder: Beiträge zur Pflanzenkunde. Nene Folge. Band vi Herauszrereben von Dr. August Garcke, bawteosun an der Luiversität und Custor des König). Hert runs ec u Berlin 1877. Gedruckt auf Kosten den Herausgebers, Me.Bot. Garden, 1500, ni Orchideae Roezlianae novae seu eriticae descriptae auctore HB. 6. Reichenbach f. Unter den neuern Pflauzensammlern war mir Herr —-Benediet Rözl nur dem Namen nach bekannt. In Ver- bindung hatte ich nie mit demselben gestanden. Man erwäge demnach meine unbeschreibliche Weberraschung, als ein von Panama heimkehrender Hamburger mir einen grossen Kasten voll troekner ÖOrchidecnexemplare von Seiten llerrn Rözl’s überbrachte.e In der schwierigen Laufbahn eines wirklichen Monographen, der die Beband- lung einer Familie sich zur Lebensaufgabe macht, ist eine solche Aufmerksamkeit ein grosses Ereignis. Diese Gabe enthielt Spolien aus Neu-Granada, wesentlich aus der Gegend von Frontino. ‘Nur in jenen wenigen Fällen, wo die Heimath eine andere, habe ich derselben gedacht. Der Name Klaboch, welcher bei Nro. 13 vorkommt, ist der zweier Neffen des Herrn Rözl, welche nach se’'ner Anweisung Pflanzen in Amerika sammeln. Im Uebrigen habe ich seit damals öfter direet und indirect Rözlsche Sammlnngen erhalten, obschon Herr Rözl zu einer solchen Prachtgabe, wie die erste, sich nicht 41. Bd. 1. Heft, 1 2 wieder emporgeschwungen hat. Es wäre Undank, des vieljährigen Geschäftsführers des IIerrn Rözl, des Herrn Ortgies in Zürich, hier nieht zu gedenken, der mir viele Rözl’sche Mittheilungen machte. Sa bleibt noch eine -iemliche Anzahl interessanter Dinge übrig, über welehe ich hoffe bald zu berielten. Es wird dann, wie aus dieser Mittheilung weiter hervorgehen, dass Herr Rözl mit einem grossen Scharfbliecke und oft glänzendem Erfolge ge- sammelt hat. 1. Sobralia (Brasolia) Rözlii: folis eumeato oblongis acuminatis plieatis, margine cartilagineis, racemıis tateralibus nnmerosis, rhachi fraetiflexa, braeteis deeiduis. perigonio ad basin Bibero, sepalis tepalisgue ublatioribus ligulatis aeutis carnoso membranaceis (haud ita camosis — quam in 8. «diehotoma‘. labello «irca eolumnanı apiee brevissime bifalcenm voluto oabtusangulo trilobo, loho antien emarginato erispato, venis anterioribus serrato cristato. Labelli pars superior alba et limbus antieus albus. Discus flavus antiee purpureoeinetus. 2. Odontoglossum (Myanthiun) Anphiglottii: racemosum, sepalis ungnieulatis oblongis aentis, tepalis subaequalibus basi euneatis, labello basi dilatato utrinque semiovato dein ligulato apieulato, carinis geminis in basi, antepositis ligulis septenis. quinis in serie postica, geminis in serie antica, columna aptera. 3. Odontoglossum (Euodontoglossum) erini- tum: racemosum, densiflorun, braeteis triangnlis aeutis ovaria pedieellata longe non aequantibus, sepalis tepalis- que lanceis acuminatis. Jabelli kypoebilio utringque oblongo 3 ereeto, epichilio triangulo lobulato lacero toto disco ligulis minutis filiformibus barbato, eolumnae elavatacanriculis dolabriformibus processn assurgente filiformi hrevi. Od. erinitum Rehb. f. Xenia Orchidacea II. Tab. 191. TIL 4—0. pg. 207. 4. Odontoglossum (Isanthium) calodryas: ra- mosissimum, sublaxiflorum, bracteislanceisaeuminatis ovario pedicellato plus duplo hrevioribus, sepalis tepalisque bre- vioribus unguieulatis oblongis acuminatis erispis, labello trifido, laeiniis lateralibus semiovatis brevibus, lacinia media lancea porreeta, callo ligulato apice sulcato in basi, antepositis ligulis quaternis (raro geminis), interpo- sita ligula una solitaria, columna aptera dimidio superiori dilatata. — Flores videntur violacei, apice albidi, label- lum albido flavum violaceo pietum. Flores illis Odonto- glossi angustati Lindl. aequimagni. Sonson Rözl! .(Serius etiam Chesterton!) Certe pulcherrima speeies lieet non grandiflora. 5. Telipogon Benedieti: caulescens, radieibus adreis amplissimis, foliis numerosis, vaginis nervosis, lami- nis ligulatis acutis vix pollieem longis, pednneulo univa- ginato, braeteis triangulis aneipitibus complicatis, sepalis oblongo triangulis trinerviis, tepalis elliptieis acutis quin- quenerviis, labello subaequali amnpliori septeinnervi, columna hispida. — Flores!parvi quatuor lineas longi. Ex icone Roez- liana sepala viridia, tepala et labellum fusea nervis (lineis? viridibus. Haec 3 organa mieroscopice eiliata. Bolivia. 6. Telipogon musaieus: sepalis anguste triangu- lis trinerviis, tepalis ovatis acutis septemnerviis, nervis extrorsum pinnato maculatis, labello oblongo obtuso no- vemnervi, nervis pinnato maculatis, columna bene viola- «eo hispida. Flos illi T. angustifolii aeqnalis. Antioquia. . » 7. Telipogon polymerus: sepalis angustis trian- gulis quinquenerviis nervillis quibusdam transversis, tepalis rhombeis lateribus obtusangulis tredeeinmerviis, nervillis transversis creberrimis, labello trulliformi lateribus obtu- sangulis obtuse acuto, viginti uninervi, nervillis trausversis ereberrimis. Flos magnus illi T. latifolii acqualis. 8 Telipogon chrysoerates: rhachi aneipiti, bracteis falcato carinatis ovaria pedicellata subaequanti- bus, sepalis triangulo lanceis carinatis trinerviis, tepalis oblongis acuminatis septemnerviis minute eiliatis, labello transverse obtusangulo 'rkombeo eiliolato tredeeimnervi. Flores illis T. latifolii paulo minores. 9 Telipogon Roezlii: sepalis triangulis earinatis tenuissime trinerviis, tepalis rotundis apienlatis transversis novemnervis, labello transverso, utrinque obtusangulo, antice obtuse acutiusenlo, vigintiuninervi, ima basi ve- lutino. Flores pulcherrini illis T. grandiflori majores. tenuissime hyalini, ommium forsan tenuissimi 8. Nevada. 10. Telipogon felinus: rhachi aueipiti, bracteis triangulis earinatis amplis, sepalis triangulis carinatis quinquenerviis, tepalis latorhombeis lateribus obtusangulis tredeeimnerviis, labello latissimo tranverso utrinque obtu- - sangulo brevissime acuto, vigintiuno - usque vigintitrinervi. nervis a basi ad medium magis coloratis. quamı antiee. S. Nevada. 11. Telipogon nitens: pedunenlo vix ancipiti angusto hine fractiflexo, pluritloro, distantifloro, braeteis aneipiti earinatis, oavariis pedicellatis bene brevioribus, 5 sepalis anguste triangulis, prope ecarinatis, trinervlis, tepalis a hasi lata acuminatis. undeeimnerviis, nervillis quibusdanı in basi lateralibus, lahello a lata hasi ovato acuto scptendeeim nervi nervillis transversis in parte infe- riori numerosis. 12. Zygoupetalum (Kefersteinia) taurinum: sepalis tepalisque ligulatis acutis, labello late unguieulato retrorsum dilatato hastato trilobo, lobis postieis integerri- mis, anticis denticulato crispulis, callo stipitato in basi unguis apice explanato quadrilobo, lobis posticis anguste triangulis, anticis semiovatis, columna clavata antice sub fovea et basi non carinata, sed gibberosa. Kefersteinia taurina. Flores quam in Z. gramineo majores. 13. Zygopetalum (Bollea) «veleste: sepalis oblongis acutis, tepalis latioribus, labello hreviter ungui- eulato, angustius ligulato, basi ufringue augnlato, cete- rum limbo ubique revoluto, hine quasi obcochleato, callo elongato laminam inferiorem excepto limbo replieato prope tegente, in discum laminae anticac (si visepichilii) exeur- rente, ex lamellis elongatis eirciter tredecim apice antico in papulas eirca novenas abruptis, epichilio rotundato, replicato, infra retuso cueullum suppositum referente, columna eucullata, sursum utrinque obtusangula, in fronte bene pilosa! Bollea coelestis. Species valde exquisita abiens in sectionem Peseatoreae mediante Zygopetalo Roezlii, sed eolamna ampliata Jam prope scaphiformi di- versa, labello tamen apice quidem eueulli ad instar replicato, sed retuso, nce uti in Z. Roezlii bifido distane. ‚Ex icone folia euneata obovata acuta. Flores pieti 6 ac si essent ex puleherrinis Orchidearum. Sepala et tepala basi everulea, parte majori intense Jazulina, apiei- bus alba. Labelli callus alboflavus, epiehilium violacco purpureum. Colunma extus flavida, antice violaceo pur- purea. Detexerunt fratres Klaboeh, nepotes Roezliani, originis slavobohemicae. 14. Maxillaria (Caulescentes) earinulata: aff. M. Camaridii pedunenulis plurivaginatis bractea - lancea. vvariun excedente, sepalis tepalisque Iignlatis acuminatis. labello ab ungue dilatato trifido, laciniis lateralibus por rectis medianis angulatis, laeinia antiea oblonga acutius- cula vervis septenis usque novenis carinatis, callo antice tridentato in disco, lamellis triangulo faleatis sparsis ce callo ad basin. 15. Epidendrum (Evepidendrum) platyglossum: aff. E. incompto sepalis ligulatis neutis, lateralibus obli- quis antice medio serrulato carinatis, tepalis euncato ligu- latis acutis, lahello dilatato, trifido, laeciniis lateralibus semiovatis, antive acutiusculis, lacinia media cuneato dilatata bifida. lacimnlis divarieatis retusis, callis in basi nullis. 16. Epidendrum (Euepidendrum)subadnatum: aff. E. cernuo caule calamum anserinum crasso, vaginis aspero rugosis, foliis cuneato oblongis acutis nervosis, racemo cernuo, bracteis seariosis triangulis trinerviis ovaria pedi- cellata dimidia aequantibus, nune longissimis foliacels flores superantibus, sepalis lineari-ligulatis acutis, latera- libus inferne columnae adnatis, tepalis linearibus acutis, labelli lamina trifida, laeiniis lateralibus semiovatis po- 7 stiee erenulatis, lacinia media multo majori isthmo angu- stissimo separata hastato recurvata crenulata, callis semi- ovatis geminis in basi, venis radiantibns inerassatis, columna apice retusa. 17. Epidendrum (Euepidendrum) coordina- tum: aff. E. macrostachyo, vaginis foliorum valde rugosis, foliis ligulatis aentis, racemo porreeto, bracteis cenenllato triangnlis ovaria pedicellata aequantilus superantibusve, sepalo summo lignlate dorso earinato. sepalis lateralibus ligulatis excavatis, inferne medio alte et antice abrupte carinatis, tepalis ligulato linearibus acutis. Jabello eordato apice acuto incrassato, callis in basi nullis, columnae alis lateralibus dolabriformibus. Ab’ omnibus speciebus affini- hus recedit sepalis carinatis. 18. Bletia (Terrestres) Roezlii: racemosa, bracteis triangulis minutis, sepalis lanceolatis acuminatis labello suppositis, tepalis sepalo summo suppositis, lahello bene cuneato, lobis lateralibus medianis obtusangulis parvis. loho antieco lato retuso undulato, venis 13 internis in disco usque in mediam laciniam anticam _eristigeris. eristis erenatis. — Flores illis Bletiae reflexae ninores. virides, macnla einnabarina. Mexico. 19. Stelis (Dialissa) abrupta: ultra pedalis, folio a basi eoaretato petiolari ohlengu ohtusato, racemo ultra pedali, densius florigero, bracteis membranaceis acuminatis ovaria aequantibus, perigonio externo (obseure atropurpu- rev) bilabiato elongato, basibus suis euneato nee cordato, sepalo summo triangulo obtuse acuto, sepalo inferiori la- tiori bidentato, tepalis brevibus cuneatis superne crasso 8 limbatis cum apiculo, labello exeavato, canalieulato brevi, apiee deeiso abrupto crasso angulo superposito utrinque. eolunna antice trifida, laeiniis lateralibus semiovatis ero- natis dentienlis medio tota superficie antiece papulosa. 20. Stelis(Dialissa) Endocharis: eaule teretius- culo—, folio a basi petiolari lanceolato acunıinato, racemo suhpedali, braeteis magnis scariosis acuminatis flores Ha- vidos prope aequantibus, sepalo summo triangulo, interiori ovato triangulo latiori, tepalis cuncatis apice senilunari inerassatis papulosis utrinque acutis, labello trigono car- noso subtrilobe, lamella transversa supra lobum antieun deflexum earnosum, columna apiee quinqueloba. 21, Stelis (Dialissa) hemieardia: eaule- , folio a basi petiolari (prope pollieari) lanceo aento, racemn spithamaco, hrasteis basi ochreatis lanceolato acuminatis, perigonio basi super vvarium cordato, bilabiato, Tabio superiori triangulo, inferiori tatiori, simplieiter acute, tepalisreniformibus, intus longitudinaliter bicarinatis, labello parvulo abrupto antiece vrotundato bivalvi. auricula acuta utrinque addita, eolunnae buceis Iateralibns rotundis, media lacinia minute triangula. Flores atropurpurei. 22. Masdevallia (Saceilabiatac) Chimaecra: perigonio externo alte aperto, sepalis basi connatis eeterum liberis oblongo acuminatis in caudas elungatas integerrinas sensim attenuatis, ceterum densissime limbo piloso fimhria- tis, tota superficie interna hispidis, tepalis abbreviatis euneato oblongis apice dipteris (obtuse bivalvibus — si mavis tetrapterisi, eallo verrucoso inter valvas incluso, labello supra unguen: brevissimun angulato eito in lamıi- 9 nam saccalam expanso limbis argute dentatis. Rchb. f. in Gardn. Chronicle 1872. 463. — 1875. 258. 23. Masdevallia (Saceilabiatae) Roezlii: recedit a Masdevallia Chimaera limbo sepalorun laevi, superficie interna hine marginibus asperulis, labelli calceo limbis externis integerrimis M. RoezliiRchb. fil. Xenia Orchidacea I. Tab. 186. II. 1. 2. pag. 196. Pedunculus uniflorns, forsan heterochronice bi-triflerus. Bractea eucullata acuta pedicellum vix aequans. Perigonium ex- ternum alte apertum. Sepala basi connata, ceterum libera, ublonga in caudas elungatas integerrimas filiformi lineares attenuata calva superfieie interna circa magines dense aspero-verrucosa. Tepala brevius ligulata obtusa apice bivalvia et callo interjeeto papuloso utringue adnato tetraptera. Labellum brevissime ungnieulatum basi angu- statum, dein dilatatum saccatum. sacco antice inflexo, limbo utringue integerrimo, nervis ternis longitudinalibus et nervillis transversis ereetis. Columna apice acuta. Perigonium obseure atroviolaceum, disco pallidum, obseure atroviolaceo quasi tesselatum. Species utraque, hbace et praecedens , valde egregia, hacc et sequens meritissinıo Benedieto Roezi dicata. " 24. Masdevallia (Saceilabiatae) Benedieti: recedit a M. Chimaera Rchb. f. limbo sepalorum laevi, superfieie interna minute asperula, labelli hypochilio ovato utringue angulato, epiehilio triangulo obtuso involuto, callo in ungue, columnae androelinio pauciserrato, postice ligu- lato lineari serrato. M. Benedieti Rehb. f. in Xenia Orchidacea IL. Tah. 186. IIL. IV. 3—5. pag. 197. Pe- dunculus uniflorus vaginis duabus seu ternis distantibus. 10 Bractea cucullata acuta areta pedicello bene se. prope dimidio brevior. Perigonium optime expansum. Sepala basi connata semiovato triangula in caudas sc ipsis bene longiores filiformi vittaeformes integerrimas elongata; multun aspero verrueulosa, ceterum exeluso nervo medio earinato extus pulcherrime laevia. Tepala lincari ligulata apiee diptera, callo interjeeto valde muriento utringue adnata tetraptera. Labellum jam deseriptum, carina an- gulata utrinque juxta Iıypochilii marginem. Perigonium intus pulehre eerasino Irmnneum exelusa faseia albida aut sepalorum lateralium apices et triangulo pallido suh labello. ommibus his locis brunneo guttatis. Columna etiam albida. Tepala albida utrinque sub apiee obscura. Color externus multo pallidior. 25. Masdevallia (Saltatriees: nova sectio tnbo elongato ventrieoso) saltatrix: pedunenlo'unifloro, bractea involuta ovario pedicellato longe breviori, perigonii tubo eylindraceo - fusiformi, ineurvo, apiee constrieto, obliqne trifido, Iveiniis triangulis basi filifornibus apice dilatatis, basi papulosis, tabum prope acquantibus:; tepalis a busi late unguieulatis, superne senihastatis apice retusis. earina in margine superiori intrusa, tabelle ligulato apice bilobo, basi eomplieato sagiftato obtusaugulo, eolunına brevi apice longe aenta. 26. Masdevallia Saltatrices: Molossus: uni- flora, parviflora perigonio brevi amplo alte connato. labii ioferioris mento in basi inflato ohtuxo dein eonstriete, laeiniis triangulis brevissimis aentis, sunnma laeinia: apienlo brevissimo nervis medianis ternis (dorso anguste earinatis, tepalis ligulatis, flexig, apice retusis cum apieulo, guperne 11 medio angulatis, inferne ter angulatis, carinis duahus insilientibus, labolli epichiliov oblonge antiee obtusangulo dentieulato, lamina apice superposita ublonga replicata, colunmae androclinio dentieulato. 27. Masdevallia (Coriaceae)macrura: pedun- eulo pedali grandifloro,' unifloro, braetea cucullo amplo oblongo acuto ovarium pedicellatum superante, cupula abbreviata. mento obliquo, laciniis (sepalis liberis) trian- gulis extensis in caudas lineares acutas bis usyue ter longiores, nervis quinis intus versus basin, praesertin in sopalis paribus densissime papillis cartilagineis asperatis, tepalis supra basin angustatis, ligulatis, carina una an- gulata insiliente. apice oblique acutis, labello ligulato basi vordato lamellis antice abrupte obtusangulis in disco, antice revoluto, dense papuloso, columnae androclinio membranaceo expanse. M. macrura Rehb, f. in Gardn. Chron. 1874. p. 240. 28. Maxsdevallia (Goriaceae) ellipes: mente obtusangnlu, sepalorun laeiniis triangulis caudatis, tubo reeto, tepalis unguienlatis, subito basi inaequalibus utrinque obtusangulo hastatis acutis, labello rhombeo ligulato callo utrinque carinato eordiformi in basi, apice dense verrugoso, androclinio acuto. — Ab omnibus speciebus gregis tepalis et labello quanmı maxime differt. Similis est M. lepidae. Plos flavus basi menti atropurpurea. 29. Masdevallia (Echidnae) erinacea: aff. M. Echidnae Rehb. f. bi-usque trifiora, Horibus heterochronieis, peduneulo calvo, bracteis pedicellum aequantibus, ovario dense hystrieino, perigonio externo extus dense erinaceo 12 hispido, cupula ampla, mento obtusangulo, lahio inferiori infra constricto Iaciniis hrevibus triangulis in setas erina- ceas apice tartilagineo incrassatas obtuse acıtas calvas dilatatis, tepalis ligulatis apice retusis eum apienlo medie prosiliente, apieulis extermis brevissimis, carina a basi intus insiliente, labello cordato lineari lignlato apieulato. Columna apice membrana dettieulata eineta. Flores pallidi macula ampla castanea in dimidio labiv inferiori a basi ad medium. 30. Masdevallia (Echidna) Xipheres: pedun- eulo patenti echinato apiee bifluro, bracteis ahbreviatis, pedieellis calvis, ovariis papulosis, mente antrorsun angu- lato, perigonii cupula ovariv aeqnali, sepalis a triangula basi longe cuspidatis, tepalis a hasi angulata linearibus apice elavatis. labelli hypochilio longe Imeari antice di- latato carina alta antice "abrapta teeto, epichilio trans- verse ovato antiec apienlato, andreclinio apice tridentato. 31. Masdevallia (Triangulares) velutina: uniflora, peduneulo graeili pluri- ae arete vaginato, bra- tea hyalina pedieello elongato plus duplo breviore, eupula abbreviata semifissa, laeiniis lato triangulis in caudas plus duplo longiores extensis, intus velutinis, tepalis ligulatis lato acutis, euperne serrulatis, uninerviis. labello trilobe, lobis lateralibus obtusangulis, lobo antico oblungo ohtuse acuto, carinis geminis a basi ad isthmun, ibi carinis ter- nis ad apieem, carina mediana postice fissa. colunmae eueullo integro apieulato. .32. Masdevallia (Amandae) pachyura: racemo yaueifloro, braeteis oblongis apieulatis ovariis pedieclla- l ’ 5 13 tis aequalibus, sepalis per * corporis fissis, mento gibbe- roso, sepalo supremo galeato, ovato, sepalis lateralibus semilanceis. ominibus in candas hreves erassas expansis, tepalis oblongisobtusis utrinque anticeserratis, apice abrupte euspidatis, lahello trifido, laeiniis lateralibus oblongis, in basin laciniae medine brevis semiovato ineumbentibus, earinis geminis linearibus, antrorsum inerassatis, columna semitereti androelinio dentieulato membranaceco marginato. — Flores fulvi rubro punctati illis Masdevalliac amandae subaequales. Keuador, 33. Masdevallia (Polyanthae) xylina: affınis Masidevalliae huecinatori, folio cuneato lineari ligulato aeuto, usque pollicem Tato, subpedali, peduneulo aneipiti, valido, apiee polyantho, cupula abbreviata, sepalo supe- riori libero brevissimo 'triangulo in caudam elongatam linearem extensu, labii inferioris sepalis liberis oblongis, superne semiovatis, inferne obtusangulis, mnlto majoribus longioribus, aeque caudatis, tepalis late unguieulatis supra basin obtusangnlis, ligulatis obtusis, supra nervum medium earinatis, labello Jineari apice pandurato eucullato cum apienlo, earinis geminis a basi in medium, ibi abrupte apiculatis, columna apice eneullata juxta foveam alato. (Jam b. Sehlim detexerat.). 34. Pleurothallis Rözlii: Pleurotlallis laurifolia II. B. Kth. Syn. Acq. I. 346 phrasi omnino non intelli- gibih: „eanle monophylio; folio oblongo, acuminate, basi angustato; floribus faseieulato eongestis; foliolis ealyeinis exterioribus lateralibus apiee liberis‘“ mihi tantum cognita erat typo Berolinensi. Ipsissimus b, Kunth me certiorem fecerat, typos suos esge authenticos habendos, Iamjam 14 . Parisiis reperi plautam, quae de facto valde recedit a Berolinensi, sine «dubio eandem, quam h. Lindley Pleuro- thallidem ehloroleueanı salutavit, eujus quatuor egregia speeimina ad manus habeo. Nune b. Kunth in deseript- ione eitata habet: „nun Pleurotliallis ruseifolia R. Br. ?*“ Revera b. Kunth inspeeta talula Jaeg. Amer. 133 hane eognoscere potuerat. Sed Jaequini icones admodum rudes, et Kuntli eognitio familiae prope nulla. Inde verba ia Kuntbiana haud multi feci. Feecit tamen ille bh. Lind- ley, qui sub „22° in recenti manographia distinguit Pl. laurifoliam Rehb. f. Bonplandia Jan. 15. 1854, dum Pe. laurifoliam Kunthianam juxta ruseifoliam ponit sub „I4“. Equidem type parisieni Humholdtiano inspeeto nune Inbenter eoneedo, ill. Lindley, qui typum neutrum vidit. telieiorem fuisse, me b. Kunth errore deeeptum. Mea Pl. laurifolia Rehb. fl. e & Xenia Orchidacea DI. p. 21, Tab. 108 nune igitur nomine Pl. Roezlii salutatur, eum hie vir egregius eopiam racenorum revere pulchrorum, eolore atroviolaceo florum insigniumn mihi miserit. Er planfas vivas eollegit, quae miserrime periermit. 35. Pleurothallis (juxta segoviensem Rehb. 1. eollocanda visa) rietoria: elatior. ceaule teretinsenlo supra basin bene ac arete vaginato, folio brevi petiolato euneato oblongo acuto, spatha parya, raeemis pluribus folinn subaequantibus, sepalo summo triangule, sepale inferiori triangulo navienlari, tepalis ligulatis uninerviis, labello trilobe, lobis lateralilus obtusis insilientibus, lobo antico produeto obtuse aeuto, ecolummae androelinio aptero. Esset eo arege „Spatlaceae“, nisi hujus racenıi nimis essent broves. Flores parvi Pl. pulehellae, sed brannei. D 15 36. Pleurothallis (Cordatae) calceolaris: caule elongato, tolio cordato oblonge acuminato, floribus ma- gnis solitariis sen geminis, sepalis extus murieulato scabris, oblongis, obtuse acufis, fornicatis, sepalo inferiori latiori. tepalis supra basin latam utringue angulato abruptis linea- ribus aeutis, labello oblongo basi ntrinque auriculato, limbo religuo inflexo, nervis mediis incrassatis. 37. Pleurothallis (Cordatae) cardiantha: caule elongato, folio alte eardato “blongo triangulo acuminato, Hloribus aggregatis paueis, sepalo utroque oblongo atte- nmato basi eordato, tepalis lineari acuminatis uninerviis dimidio longioribus aequalibus, Jabello Jigulato pandurato retuso basi cordato, aequilongo, columna brevissima retusa. 38. PleurothallistCordatae) eanaligera: caule elongato tenui. folio eordate Higulato acuminate, floribus valde aggregatis, sepalo utroque triangulo obtuso, inferio- ri latiori, tepalis linearibus apiee Jecurvis elongatis, labello eordato lineari utringue involuto, eanalieulari, columna nana, rostello erecto. 39. Pleurothallis (Muscosae) macroblepha- ris: affınis Pl. intricatae Lindl. foliis cuneato oblongis ob tuse acutis, racemo capillaceo plurifioro (ad 5 floros!), braeteis eochleatis minutis, ovariis pedicellatis elongatis, sepalis triangulis acuminato setaceis, marginihus eiliatis. sepalo summe trinervi, sepalo inferiori binervi, tepalis lineari setaceis uninerviis, basi hine inde longe_ eiliatis, labello Tigulato apice dilatato obtusissimo, ante basin utrinque triangulo obtuso, antice longieiliate, antrorsum toto disco papulis obtusis, nune erenatis obsito, colamna 16 tepalis ef labello breviori, areuata, gracili, juxta foveam utrinque dilatata, apice rostrata. trifida. Sepala albo- flavida punetis multis brumneis. PL. maeroblepharis Rehb. f. in Gardn. Chroniele 1874. 772. 4). Sigmatostalix dilatata: peduncnlo lato anei- piti artienlato, articulis mediis pollicaribus, racemis pau- eifloris hystero-ehronieis, braeteis ovatis apiculatis con- gestis nervosis, sepalis ligulatis acutis, tepalis subaequa- libus subfaleatis, labello basi tripartito, partitionibus late- ralibus lineari lanceofalcatis, apieibus introrsis, partitione media Iineari apiee subito reniformi biloba bene dilatata, eallo transverso laminam rotundanı emarginatam sistente, eolumna gracili, rostello ornithorrhyneho. Flores evidenter Navi fuerunt-illis Rodrigueziae secundae H. B. Ktl. aegni- magni. \ \ Orchidiographische Beiträge von W. 6. Reichenbach fil. Fortsetzung von Linnea XXV, p. 232. 71. Habenaria physoplectra: caule elongato, ı foliis lanceolatis acuminatis rosulatis, parte superiori va- 'ginis geminis acuminatis parvis distantibus, racemo multi- Hloto, sparsifloro, floribus quaquaversis, braeteis lanceis acuminatis ovaria subaequantibus, sepalis ligulatis obtuse ‚acutis uninerviis, lateralibus obliquis, tepalis subaequali- bus latere anteriori obtuse dilatatis, labelli ungue brevi lato utrinque. angulato cum plica, dente aneipiti eurvo magno interjecto, lamina trifida, lacinia media brevi tri- angula, laeiniis lateralibus ligulatis extus retusis lobu- latis, caleari filiformi dein vesieiformi per medium sulcato, sepala non aequante. Aneiteum New Hebrids, Wooda. Nr. 27. M, Gillivray. . . 72. Habenaria stenodon: caule elongato, foliis lanceolatis acuminatis rosulatis, parte anantha non va- ginata, racemo elongato non densifloro, multifloro, se- eundifloro, bracteis ovatis lanceisve 2cuminatis ovaria pedicellata aequantibus, sepslis ligulatis, tepalis ovatis 41. Bd. 1. Heft. 2 18 antrorsum obtusangnlis, labelli ungue disco dente depresso triangulo,, laeiniis triangulis, acutis, lateralibus Iongiori- bus subfaleatis, calcare filiformi apieem versus fusiformi ampliato apice bidentato ovarium semisequante. Aneiteum. New Hebrids. Woods. M. Gillivray. 13. Ponthieva eornuta: habitu P. villesae Lindl. ovariis pedicellatis dense ac longe villosis, sepalo summo ligulato acuto, sepalo inferiori ovato apiee minute acute- que bifido, intus antiee papuloso, extus laevi, tepalis longe unguiculatis, lamina oblonga trinervi, erenulata latere antico in lacinulam acntam involutam extenso, labello breve ünguieulato subpandurato acuto sigmoideo, processu corniformi in medio ante unguen.. Bolivia. Bridges. Obs. Nova est Ponthievae sectio, eujus charaeter/ „Sepala lateralia connata, eochleata, summo apice WA vissime divisa“. Et sequens species hujus est seetjönis. 74. Ponthieva inaudita: rhachi, bracteis, pedi- ——— eellis, ovariis pilis tenuissimis flaceidis glanduloso capi- tatis porrectis hispidis interjectis quidem. pilis longieribus haud capitatis, bracteis ovatis acutis pedicellos subae- quantibns, sepalo dorsali cuneato ohlongo Tigulato bene acutato quinguenervi, sepalis- Jateralibus connatis in la- minam orbieulatam obtuse ac brevissime bilobulam, medio ” --Fundo-papulis lueidis eireumvallatis adjectis, tepalis altis- sime insertis, longe unguiculatis, lamina triangula, reet- angula, angulis obtusatis, limbo inferiori unilobulata lobulo in cormua duo exeurrente, labello alte inserto rhombheo, eomplicato, carinis geminis in ima basi. Peru. v. Warscewiez. 19 75. Cranichis Wageneri: afl. Cr. monophyllae Lindl. folio brevissime petiolato oblongo aeuminato, pe- dunculo usque pedali basi nudo, superne puberulo, inflo- reseentia pluriflora, bracteis triangulo setaceis uninerviis cal- vis, ovaria calva atfingentibus, sepalis triangulis uninerviis, tepalis linearibus uninerviis, labello ovato acuminato tri- nervi, nervo medie infegerrimo a hasi versus apicem sim- pliei, nervis lateralibus brevioribus ramulis paueissimis (3) extrorsis, rostello bene rostrato. Caracas. Wagener! (Karsten? Specimen sine inflo- rescentia.) 76. Craniebis Engelii: aff, Cr. eiliatae H. B. Kth.: diphylla, foliis basilaribus petiolatis oblongis aentis nnne cordatis peduneulo elongato nune paueivaginato vaginis acutis, racemo eylindraceo laxiusenlo, rhachi pilosula, bracteis lanceis acuminato setaceis uninerviis pilosulis ovaria pedicellata nune asperula non aegquantibus, sepalis triangulis trinerviis, tepalis linearibus obtusis, eiliatis, labello late unguienlato oblengo aeuminato trinervi, nervo medio cramıso a hasi in apicem, nervis lateralibus extrorsum divaricato ranılosis, rostello proboseideo. Merida. Engel. 7%. Craniehis Sehlimii: af. Cr. eiliatae M. B. Kth. monophylla (semper?), folio petiolato oblongo acuto, peduneulo Ionge exserto basi calvo superne pube- rulo, racemo plurifloro, braeteis triangulis acnminatis ovaria dinidja aequantibns, uninerviis, pilosulis, ovariis pilosulis, sepalis ovatis obtusangnlis trinerviis, tepalis 20 lineari ligulatis uninerviis, eciliatis, labello sessili ovato “obtuso acuto trinervi, carinis elevatulis, nervo medic a basi discum versus, ibi evanido, paueiramoso, nervis late- ralibus a hasi usque apicem versus, divarieato ramulasis, rostello retuso. Merida. Oet. 1846. 6000° Funck et. Schlim 1238! 78. Oneidium ionopterum (Integrilabia heter- antha): panieula tenni voluhili multiramea oligantha, sepalis longe unguicnlatis dein oblongis acutis, tepalis euneato oblongis acutis, labello cordato triangulo antice apieulato, papulis pluribus ‘in basi velutina, elavo elon- gate curvo utringue anteposito angulis geminis extrorsis, eolumna parva postice basi hispida, rostello ormithor- rhyneho, tahula infrastigmatica utrinque sub fovea angu- lato projeeta, alis maximis oblongislohulatis. — Lepidissima planta. Sepala elongata flavoviridia. : Tepala brunnea, apice albida. Labelli nune limbo serrati anguli pulchre violacei; disecus pulvinaris albus, ape albus, tota regio in- ter angulos et apicen hrunnea. Nordperu: Huancabamba. 10000', 79. Oneidium murinum (Integrilabia Cyrtochila brachyglossa): foliis lineari lanceis panieula polyelada. ra- mis abbreviatis multum fractiflexis, hracteis spathaeeis ovaria pedicellata non aequantibus, sepalo dorsali euneato oblongo acuto, sepalis lateralibus subaequalibus extus medio valde carinatis, tepalis cuneato oblongis obtusis, labello a basi late truncata triangulo retuso, callo de- presso quadrato in basi, suleis geminis longitudinalibas ae suleo transverso sexloba, insula velutina utrinque, co- lumnpa basi ntringne angulafa, rostello paulo produeto 21 dente insiliente in basi foveae. Flores minuti flavidi. Columna atroviolacea Vnltus Oneidii serrati Lindl, quamdiu non floret. Eeuader. 80. Oneidium (Öyrtochila exauriculata) Me- tbonieca: sepalis euneato oblongis acuminatis valde eri- spis undulatis, tepalis unguiculatis hastato triangulis in- eurvo compliatis valde erispo undulatis, labello ab un- gue ampliato dilatato, utringue angulato, dein rotundato, in ligulam linearerı acutam refraetam exeunte, callo cari- naeformi suleato eun carinula interjecta abrupta, antice plurilobulata cum linea inerassata utrinque in basi, serie papularım addita, columna refracta, alis triangulis minutis. — Flos sieeus valde obsenrus nigratus pallide marginatus. Bolivia. 81. Oneidium (Öyrtochila exaurieulata) Pasta- sae: bene ramosum, bracteis vaginatis triangulis couspicuis, ovariis pedicellatis brevibus, sepalis unguienlatis oblongis acutis, tepalis pallidis unguiculatis obtusangulo triangu- lis, lahello triangulo obtusangulo apice naviculari invo- luto, callo haseos multifaleato falce mediana maxima, faleulis minoribus vulgo emarginatis numerosis additis, carina erecta utringue juxta basin, columna recurva, pede gracillimo, alis Jinearibus oblique retusis in basi. Quito. Seeus Auvium Pastasa. Spruce. 82. Oneidium(Cyrtochilaexaurieulata) micro- xiphium: panieula ampla brachyclada, ramisbene vagi- natis, paueifloris, bracteis amplis ovatis obtusis, ovariis 22 pedicellatis brevioribas, sepalorum unguibus nudis, laminis oblongis acutis, tepalis a basi lata obtusangulo hastato triangulis, jabello a basi late euneata triangulo (hine si vis rhombeo dimidio superiori valde minuto) callo de- presso postice eordato antice acuto in disco, papula acuta utringue juxta apieem, gyris Jineisque utrinque pluribus, eolumna apice valde ampliata, alis setaccoligulatis parvis. Bolivia. *3. Oneidium (Cyrtochila exauriculata) En- gelii: af. O. zebrino Rehl, f. panicula strieta, sepalo dorsali bene unguieulato oblongo aento, sepalis laterali- bus brevius unguieulatis, angustioribus, erispis, tepalis cuneato oblongis acutfis, Ilabello hastato utrinque basi dilatato angulate hiloho, dein longe aeuminato, ‚arina bidentata in basi, tabula rhombea bidentata anteposita, carina lineari utrinque, lobulis quibusdanı callosis utrin- que anfice, columna areuata, tabula prominula, ala lincari brevi utrinque juxta fuveae basin. Flores brunnei. La- bellum et tepala pallida, albida. Merida. Engel. 84. Oneidium (Cyrtochila auriculata)minax: aff. OÖ. cordato Lindl. ramis panieulae crassis, braeteis amplis ovato triangulis apieulatis ovaria pedicellata non dimidio aequantibus, scpalis unguiculatis unguibus aurieulatis, sepali dorsalis Jamina obtusangula triangula transversa, sepalorum lateralium Jaminis cuneato oblongis obtuse acutis undulatis, tepalis late unguienlatis rotundato triangulis erispis, labelli ungue angusto, lanıina tripartita, partitionibus lateralibus linearibus acutis erectis, partitione 23 media ligulata acuta, carinis rhombeis crenatis ternis in basi, colunna basi utrinque angulata, alis triangulis minutis. Süd- Peru. 85. Onecidiun (Cyrtochila auriculata) tueu- manense: bene panieulatum, ramis breviuseulis, bracteis conspienis navieularibus acutis ovariis pedicellatis bene brevioribus, sepalo dorsali unguienlato brevi, aurieulato. lamina triangula obtusangula integerrima, sepalis lateralibus unguienlatis obtuse triangulis, obtnse acutis, tepalis la- teralibus unguiculatis ohtuse triangulis hine lohato erispulis, labello unguienlato hastato ligulato acuto, callis triangulia retrorsis in basi, carinis a bumili basi antrorsis elevatis serrafis a hasi in diseun, columnae tabula infrastigmatica valde angulata, alis falcatis minutis. — Cornienlis gemi- nis retrorsis in basi labelli ab omnibus reeedit. Pone O. halteratum. Tucuman. »6. Onecidium (Uyrtochila auriculata) iono- don: sepalo summo bene aurieulato unguiculato, lamina cordato ovata cmarginata crispula, sepalis lateralibus unguieulatis unguibus extus aurieulatis Jaminis oblongis obtusis, tepalis basi late unguienlatis hastato triangulis erispulis, labello unguieulato trifide laciniis lateralibns (violaeeis! triangulis porrectis, lacinia media ligulata lineari\ acuta jugis carinatis per diseum in basi ternis, antepositis ligulis quibusdam, columna apiece acuta in- eurva. alis deorsum versis ligulatis retusis abbreviatis. Sepala hrunnea flavomarginata. Tepala flava maculis branneis: labellum brunneo flavum laciniis lateralilns violaceis. Peru. 24 87. Oneidium (Öyrtochila aurienlata) Davi- sii: aff. Onc. ionodeonti panicula flexuosa, bracteis spa- thaceis maximis, ungue sepali summi brevissimo, lamina cordato oblonga acuta undulata (einnamomea flavo lim- bosa), sepalis lateralibus longius unguieulatis oblongis acu- tis basi cuneato rotundatis. tepalis brevissime late ungui- eulatis oblongo triangulis valde erispis (Navis brunneo maculatis), labello trifido laciniis lateralibus triangulis abbreviatis deflexis lacinia media lineari acuta sub apice carinata, carina jugosa in basi papulis pluribus utrinque, antice abrupta quinquepapulosa, columnae alis semilunatis apice bilobis, lamellis ligulatis obtusis geminis sub fovea. Peru. Davis. 88. Oneidium (Cyrtochila auriculata) Gar- gantua: pedunculis maximis, ramis distantibus floxuosis brevibus, hracteis triangulo navicularibus eonspicuis ava- ria pedicellata dimidio aequantibus, sepalis unguienlatis basi aurieulatis laminis multo longioribus triangulis basi obtusangnlis, superne obtusis :plieato undulatis, tepalis multo minoribus breve unguiculatis laminis obtusangulo triangulis undulatis, labello unguiculato trifido genuflexo. laeiniis lateralibus obtuso triangulis retrorsis, lacinia an- tica lineari-ligulata antrorsum dilatata, obtusata, carinis genuflexis geminis in lamina, eallo fumido obtusangulo sulcato antice gyroso inter lacinias laterales, papula parva utringue, columna suhrecta, alis linearibus divaricatis apice sub angulo recto paulo ascendentibus, processu hilaciniato sub fovea. Peru. 89. Oneidium (Cimieifera) umbonatum: aff. O. coccifero Rehb. f. foliis ligulatis acuminatis elon- 25 gatis, panieula ampla brachyelada, ramulis valde flexuo- sis validis paucifloris, bracteis triangulis parvis, sepalo dorsali unguieulato ovato acuto, sepalis lateralibus ungui- eulatis lanceis dorso valde carinatis, tepalis unguieulatis oblongis acutis, labello triangulo obtusangulo antice re- tuso, umbone calloso lobulato transverso ante basin, co- Jumna obtusa trigona, utrinque supra basin minute an- gulata. Quito. 90. Oneidium (Pyramidalia Basilata) ele- phantotis: panieula pyramidali ramis ramulisque fraeti- flexis, hracteis triangulis quam ovaria pedicellata brevio- ribus, sepalis cuneato ligulatis acutis, tepalis cuneato- oblongis apieulatis, labello basi late euneato basi latiori utrinque valide auriculato, isthmo medioeri, lacinia antica obreniformi angustiori, callo enneadactylo in basi, colunna incurva, Tostello ornitkorrhyncho, buccis protensis ex- trorsum (!!) foveatis, alis subtriangulis lobosis magnis. Ecuador. 91. Odontoglossum (Trymenium) multistel- lare: affine Od. astrantho Rehb. f. paniculatum, sepalis tepalisque lanceis, labello ab ungue lato hastato triangulo cuspidato erenulato serrulato, per unguem incrassato, ca- rinis antepositis quaternis usque in basin portionis hasta- tae, lateralibus didactylis, internis tri — tetradactylis, dactylis filiformibus, ecolumnae cucullo trifido, laciniis la- teralibus falcatis, Iacinia mediana lata apice serrulata, brachio utrinque in apice partis infrastigmatieae, Flores sicei illis Odontoglossi cariniferi Rehb. f. ma- jores, straminei. Sepala et tepala longitudinaliter brunneo 26 pieta. Labellum eoncolor stramineum excepta macula obseura ante basin. Peru. I2. Odontoglossum (Trymenium) brachyp- terum: aff. Od. coronario Lindl. Foliis euneato oblongis acutis, racemo multifloro, braeteis lanceoligulatis acntis ovaris pedicellatis multo brevioribus, sepalis cuneato ob- longis obtusis, tepalis latioribus retusiuseulis, omnibus erenulatis et erispulis, labelli ungue columnae adnato Ire- vissimo lobis basilaribus minutis semiovatis, ungue lincari apice rhombeoobtusangulo dilatatu bilubo, carina inter lobos basilares, anteposita carina transversa latiuscula retusa eun papula utringue in basi luhi lateralis, eolumna brevi androclinio eueullato denticulato. Peru. 93. Odontoglossum (Myanthium) fractum: panieula brachyelada, ramis fraetiflexis brevibus densi- floris, sepalis tepalisque sublatioribus euncato oblongis acutiuseulis, labello trifido, laeiniis lateralibus semiovatis extrorsis laeinia media porreeta triangula angusta, carina una in basi, auteposita utringue carinula triangula bre- viori, carinulis triangulis brevibus geminis in basi laeiniac mediae, columna brevi utrinque antiee acuta. N. Granada? 94. Odontoglossum (Luteopurpurea) cuspi- datum: paniculatun, sepalis cuneato ohblongis acuminatis hine cerispo undulatis, tepalis subaequalibus, labelli ungue a columna liherrimo!late in laminam pandurato ligulatam serrulatam cuspidatam extenso, callis geminis rhombeis 27 antrorsum euspidatis inter lobos latiores partis panduratae, adjectis utringue dactylis tribus, columna trigona supra basin utringue angulata, alis apice membranaceis in fimbrias solutis. Rehb. f. Xenia Orchidacea II. pag. 199. Tab. 189. N. Gramada. Chesterton. 98. Odontoglossum (Xanthoglossum) subuli- gerum: foliis lanceolatis acutis, racemo distantifloro, se- palis tepalisgne euneato lanceis acuminatis, labello te- nuissime unguiculato, ungue columnae basi adnato, lamina oblongo ligulata apice dilatata acuta, antrorsum plicato dentieulata, eallis basi senis utrinque geminis biseriatis superioribus quaternis filiformi subulatis, anterioribus triangnlosetaceis dorso runcinatis, columna trigona, supra basin angulata, alis columnae apice rlhombeis. Peruvia. %. Telipogon ionopogon: densius foliatus, foliis oblongis apiculatis brevibus, racemo plurifloro, bracteis triangulis carinatis ovariis pedicellatis multo brevioribus, sepalis triangulis trinervüs, tepalis ovato triangulis utrin- que juxta nervum medium quingnenerviis ad apicem tenue nervillis transversis trabeculatis, labello latiori, sub- cochleato, minus acutato, utrinque decemnervi, trabeeulis a basi in medium validis, antice tenuibus ad apieem, sicut tepala ciliolato. Loxa. Krause. 97. Telipogon Alberti: racemo tenui, distanti- floro, hracteis triangulis carinatis ovariis pedicellatis multo brevioribus, sepalis triangulis acutis trinerviis, tepalis ah ovata basi triangulis novemnerviis transverse tenue reti- 28 nervüis (trabeenlatis), labello transverso utrinque obtusan- gulo, triangulo juxta angulos eiliato, 17 nervi, energetiee retinervi, nervillis transversis, calvo. Ocana. Albert Bruchmüller. 98. Telipogon Bruchmülleri: afl. T. falcato sepalis triangulis nninerviis extus carinatis, tepalis ob- longis aristatis 5-7 nerviis, limbo velutinis, labello ob- longo flabellato apieulato limbo velutino, 19nervi, callo depresso margine antico erenulato in basi. Ocana. Albert Bruchmitller. 99, Maxillaria puneto-striata: afl. M. Melea- gridi Lindi. psendobulbo oblongoligulato subcostato, foliis ligulatis apice bilobis, pedanculo plurivaginato vaginis amplis eueullatis acutis, bractea ovarium pedicellatum superante, mento parvo, sepalis lanceolatis acutis, tepalis brevioribus, labello euncato dilatato trifido, laciniis late- ralibus semiovato triangulis antrorsis lacinia media cunea- to oblonga acuta, lamellis geminis in hasi usque ante medium, ibi calloso confluentibus, anthera mitrata, glan- dula transversa retusa. — Sepala ct tepala straminea punctis purpureis seriatis. Labellum atropurpureum, basi pallidius. Columna vertice et superme flava, infra alba maculis purpureis. Vivam habni. Ex Costa Rica imp. Low Londinen- sis. Ex Colima Mexici Kramer Flottbeccensis. 100. Maxillaria-maerura: pseudohulbis sphaeri- eis compressis, folio cuneato ligulato acuminato, pedun- eulo paucivaginato, bractea arreeta acuta ovarium vix vedicellatum non aequante, mente parvulo, sepalis tepa- 29 lisgue subbrevioribus lineari-lanceolatis longissime cau- datis labello breve unguieulato oblonge basi utrinque rotundato, cailo depresso oblongo inter lobos baseos, an- thera conica, zlandula subquadrata exeisa. — Sepala et tepala brunnea, sed valde pellueida. Labellum Havi- doalbum venis paucis atropurpureis, stria longitudinali rubra. E grege M. lepidotae Lindl. et longissimae Lindl. labello quam maxime distineta. Merida. Moritz! Wagener! — Hort. Hamburg. 101. Maxillaria grandis: pedunenlo pluri-vaginato, vaginis approximatis apice acutis, bractea acuminata ovarium subaeguante, mento obtusangule, sepalo dorsali lato ligulato acuto, sepalis lateralibus triangulis acutis, tepalis rhombeis antrorsum curvatis limbo cerispis (macu- latis}, labello trilobo lobis lateralibus ante medium obtu- sangulis, lacinia media oblonga lobulata crispa, lobulis dentieulatis, disco aspero, carina anguliforıni antrorsa in disco ante laciniam mediam, columna brevi elavata. Beuador. 102. Maxillaria Neowiedii: af. Maxill. aciculari Herl., minnta, subcaulescens, pseudobulbis subteretibus diphyllis, foliis acieularibus geminis sesquipollicaribus, labello cuneato ligulato vix lobato, nisi deflexa parte antiea, limbo antico minute denticulato, callis parvulis quibusdam in disco antico, columna clavata. Brasilia. Prinz von Neuwied! 103. Maxillaria nitidula: caulescens, humilis, vaginis valde rugosis, laminis linearibus apiee hilobis, duas lineas latis, vix 9 lineas longis, floribus parvis, 30. mento obtusangnlo, sepalis ligulatis obtuse acufis, tepalis linearibus acutis, labello rhombeo lignlato retuso, ante basin callo semioblungo, eolumna gracilenta clavata, an- droelinio fimbriato. Quito. 5896. Spruce! 104. Hahenaria eorydophora: pedalis, foliis ob- longis aeutis ad 4 (2” longis, */,“ latis), racemo pauci- floro, braeteis oblongis acutis ovaria aequantibus seu non aequantihus, sepalo summo eum tepalis integris lignlatis dilatatis obtusis uninerviis galeato, quinquenervi, sepalis lateralibus triangulo falcatis trinerviis, lahello medium usque trifido, laeiniis lateralibus ligulato quadratis eurvis extrorsis, extus erenulatis, laeinia media laneeo lineari producta, calearı filiformi ouvario pedicellato bene 'breviori. Pernvia. Lobh! 105. Vanda hastifera: racemo pluriflore laxifloro, sepalis euneato obtusangulo rbombeis obtuse acutis, hine undulatis, labelli laciniis lateralibus triangulis obtusis, laecinia media pandurata angulis postieis divaricatis pi- losis, laeinia antiea inerassata utringque angulata bisul- eata, carinula transversa triloba in basi laciniac antieac, calcari conico intus piloso. — Planta pluripedalis foliis lineari-ligulatis apice erosis. Flores straminei maculis quibusdam rufis in sepalis ac tepalis striisque atropurpn- reis in labello, illis Vandae lanellatae Lindl. majores. Vanda lamellata Hort. Linden! Unde? Vidi vivan eultam. 106. Trieboglottis atropurpurea: „humilis, fo- lüs oblongis apiee obtusis apieulatis, abbreviatis (pollicari- 3 bus)“, floribus axillaribus solitariis, sepalis tepalisque ob- longis acntis, labello basi utringque obtuse triangnlo auri- eulato, Jamina planiuseula medio trifida, laeiniis laterali- hus lignlatis retusis antrorsis, lacinia media oblonga acu- minata, carina pellita retrorsum bieruri per discum. Habeo flores siceos et iconem pietam, juxta quam quae siguis, “inclusa sunt deseripta. Sepala et tepala atropurpurea. Columna et labellum laete purpurea. Ca- tina albo pellita. Philippinens. insulae. 107. Adranthus hispidulus: pnsillus, caule bre- vissimo, vaginis limbo Libero hispidis, laminis lanceis acu- tis imho ac superficie hispidis, racemis paneifloris axil- laribus terminalibusque, bracteis triangulis ciliatis ovaria turbinata longe non aequantibus, perigonio couniventi basi connato, sepalis ligulatis carinatis apiee reeurvis, te- palis ligulatis basi cum sepalo supremo connatis, labello ealearato coaleeolari trilobo. — Radices adventitiae filiformes, multifiexae. Canles vix pollieem alti. Folia vix lineam lata, ad 3—-4 lineas longa. Peduneuli axillares et etiam quasi terminales, usque triflori. 8. Martha Novae Granadae. 108. Pachyphylium Cuencae: pedale, vaginis late triangulis limbo libero eiliatis, nervis valde prominulis nullis, Jaminis supra vaginarım angulos oblongis muero- nato apiculatis dentieulatis, racemis plurifloris folia ae- quantibus, bracteis triangulis ovaria pedicellata non dimi- dio attingentibus, sepalo summo breviori, onmibus lieu- lato eomplicatis, tepalis linearibus aeutis, labello pandı 32 rato acnto, callis geminis triangulis demissis in medio, columnae androclinio eueullato tridentate. Surneucho near Unenca. Jameson. 109. Pachyphylium falcifolium: af. P. erystal- lino Lindl. vaginis transverse et longitudinaliter rugosis, eiliatis, laminis complicatis, faleiformibus, racemis folia subaequantibus, bracteis triangulis abbreviatis quam ova- ria pedicellata hrevioribus, sepalis ovatis acufis, concavis, tepalis ovatis acutis uninerviis, margine laevibus, labello ligulato medio utringue plicato, apice reflexo callis ge- minis parallelis in disco, colunna late alata, apice triloba. Loxa. Septemhri. Jameson. 110. Odontoglossum armatum: aff. O. Lindley- ano Rehb. f. Warz. columnae aurieulis prope obsoletis lobatis, labello tenuissime ac manifeste ungnienlato, pa- pulis subuliformibus sub figura litterae V in basi laminae ligulatae acutae, carina anteposita antrorsum bicruri, eruribus rhombeis. Racemi paueiflori. Flores illis Odontoglossi Lind- leyani Rehb, f. W. subaequales. Sepala et tepala lanceolata acuminata sicea Havida maeulis paucis magnis einnamo- meis. Labellum siceun albido-flavum disco einnamomeum. Columna clavata. Unguis labelli per dimidium basi ac- erefus. Eeuador. Jameson! 111. Oneidium eneneanum: afl. O, eultrato Lindl. pseudobulbo oblongo aneipiti diphylio, fohis euneato ob- longis acutis, rhachi valida superne paniculata, ramis It | w \ 33 fractiflexis, bracteis triangulis quam ovaria pedicellata multo brevioribus, sepalis cuneato lignlatis acutis extus earinatis, tepalis sessilibus, latioribus, acutis, labello pan- durato, isthmo late, lobis antieis bene latioribus, callo aneipiti gyroso in basi, addito callo utrinque, columna basi recurva gracili superne angulata, alis semiovatis maxi- mis, floribus heteranthis additis. Cuenca—on walls and trunks of trees. Flowers yellow. July 1864. Jameson! 112. Triehoceros Tupaipi: radicibus adventitiis maximis amplis, foliis ligulatis triangulis acuminatis certe eamosis, pseudohulbis conieis abbreviatis monophyllis, siceis rugosis, peduneulis abbreviatis (tres uneias non excedentibus) usque trifloris, bracteis ovatis apieulatis plnrinerviis, sepalis oblongo triangnlis quinguenervüs, te- palis elliptieis acutis septeınnerviis, labello cuneato oblongo apienlato colummae androelinio fimbriato. Peruvia Farris! (Sine flore procul dubio idem: Huan- saquasi Dombey!) 113. Ornitbocephalus polyodon:racemo clongato hasi paree ae approximate vaginato. braeteis oblongis wninerviis eiliatis hine hispidis ovaria pedicellata non acquantibus, ovarüs pedicellatis bispidis, sepalis oblongis subretusis uninerviis ciliatis extus hispidis, tepalis fAabel- latis retusis uninerviis margine superiori basin versus eilia- tis, labello trifido laeiniis lateralibus divarieatis oblongis limbo anteriori replieato, laeinia media porreeta ligulata acuta, calle inenmbente reniformi lato usque ad apices laeiniarım lateralinm, antice serrulato, medio implieito. Ecuador Jameson. 41. Ba. 1. Heft. 3 34 114. Maxillaria uanegalensis: aff. Maxillariae meridensi Lindl. vaginis foliorum asperrimis, inferioribus elaminatis, laninis lanceoligulatis acuminatis apieulatis, Horibus in axillis foliorum superiorum congestis, pedun- eulis plurivaginatis, mento obtusangulo, sepalis latoligu- latis acutis, tepalis linearibus acutis, labello euneato di- latato apiee trifido laeiniis lateralibus triangulis, lacinia media rhombea triearinata (se. earina ligulata erassa antiee acuta dorso triearinata a hasi in discum). Flores videntur fuisse albi. Compages eadem vide- tur, quae Maxillariae Camaridü Rehb. f. (Camaridii vehro- leuei Lindl.) Nanegal Jameson ! 102. Ornithidium quitense: ultra pedale, eanle validiori ealamum anserinum erasso, foliis numerosis distichis vaginis apice ntringne auriculatis, magnopere rugulosis, laminis parvis petiolato contractis a euneata basi oblongoligulatis apiee tridentatis, pedunenlis axillaribus, ovariis et sepalis extus fusco pilosulis, sepalis triangulis. tepalis ovatis apieulatis. labelli hypachilio ovato, epichi- lio latiori subquadrate erenulato, carinula sub apice re- tuso, lamella transverse emarginata in basin epiehilii in- eumbente, eolumna elavata. Eeuador: Quito. 116. Ornithidinm Cordy line: caulescens, ebulbe(?), validissimum , vaginis latissimis, laevibus, aphyllis, introrsum angulatis, laminis ligulatis aenminatis infra nervum medium carinatis, pergameneis. floribus axillari- bus congestis earnosis. sepalis tepalisque ovatis oblongisve 35 obtuse acutis, labelli hypochilio canalienlato, epiehilio sigmoideo, augustiori, margine dentieulato undulato. Ab affini O. ‘giganteo Lindl. jam vaginarum indole longe recedit. Eeuador. 117. Ornithidium nubigenum: erassum, validum, pumilum, vaginis valde transverse rugosis, superioribus amplis limbo tenui, foliis lineari Jigulatis acuminatis fal- eatis eonvolutis angustis, floribus axillaribus aggregatis, mento modieo, sepalis triangulis, tepalis minoribus angu- stioribus, labello ab ungue lineari obtusangnlo rhombeo antice erenulato, eallo depresso erenulato triangulo in diseo anteriori, eolumna brevi. Fiores ruhri. Pamplona las Vetas 10000° Sehlim 1848. (sine num.) 118. Ornithidium Jameso ni: eaulescens, radieans, vaginis acutis triangulis, foliis evolutis ad 5, laminis eunea- to lanceolatis acutis antice crenulato serrulatis, floribus solitariis sen paueis axillaribus parvis, ovariis pediceilatis valide elongatis, mento obtusangulo, sepalis triangulis, tepalis subaequalibus minoribus, labello unguiculato as- eendente lamina triangula limbo pluriplieata, callo parvo semilunari in disco superiori, columna brevi retusa. Quito. Jameson! 119. Ornithidium eroceorubens: eaule lignoso, pseudobulbis turbinatis monophyllis, foliis quibusdam stipan- tibus, laminis cuneato oblongoligulatis acutis, floribus in vaginis suppositis congestis longipeduneulatis, «varis 3* 36 fusiformibus, sepalis ovatis aenminatis, tepalis ovatis acutis, brevioribus, labello trifido laeiniis laterali- bus semiovatis, lacinia media oblonga, laciniis lateralibus insertis, ungue canalieulato, eallis conieis geminis in laciniae mediae ima basi, carinula praeposita. in arboribus summi montis Morre -&- cul inennte Januario: L. C. Richard. (Guyana? Antill.?) 120. Ornithidium paleatum: eaule lignoso dense vaginato, pseudobulbis raris circularibus compressis nono- plıyllis, foliis petiolatis suhcordato ellipticis acutis, ramıis Junioribus vaginis lanceis scariosis paleaceis dense imbri- eantibus, forum pedunenlis axillaribus exsertis paleacoo vaginatis, mento obscuro, sepalis ligulatis acuminatis, te- palis snbaequalibus, labello basi sigmoideo unguicnlate, lamina trifida, laeiniis lateralibus medianis ohtusangnlis, laeinia media triangulo ligutata marginibus involutis, eallo oblongo canalienlato antice subaeuto. eolumna retusa postice apieulata, limbo fovcae inferiori inerassato promi- nulo, anthera obtuse apieulata, caudieula elongata. — Flores sicei straminei prope pollicen longi. America centralis. 121. Epidendrum (Aulizeum)delieatissimum: aff. E. serpenti Lindl. rhizomate repenti bene vaginis nitidis vestito, pseudobulbis eylindraeeis brevibus carnosis (3° longis) monophyilis (semper ?), folio euncato lineari ligulato apiee obtuso, bracteis triangulis scariosis conge- stis, ovarlis pedicellatis elongatis, sepalis Higulatis apieu- latis, tepalis linearibus acutis. apiee dilatatis, labello cor- dato rotundo eoehleato (dentieulato basi lacvi ccalloso. Flores atropurpurei? Minores quam illi Epidendri yerpentis. America eentralis. 37 122. Epideudrum (Aulizeum) Karstenii: ra- mosunı, caulibus non incrassafis, diphyliis, foliis oblongo- Higulatis acutis pergameneis (1'/,” longis, ';” latis), race- mis paueifloris (—14!) cermuis, hracteis triangulis acutis, sepalis ligulatis obtuse acufis, lateralibus valde obliguis, tepalis filifermibus, labelli lamina trifida, laciniis laterali- hus basi semicurdatis antice dilatatis obtusangulis, lacinia medio porreeta retusa cmarginata brevi, callis geminis in basi, columaa utrinque integra. Bogota Karsten. 123. Epidendrun aemulum Lindi. b. brevi- striatum: strüs labelli abbreviatis, lacinula postica co- Jumnae dentieulata. Rio Nigro. Wallis. Hort. Linden. 124. Epidendrum (Amphiglottium) glossas- vis: af. E. Hookeriano Rehb. f. (attenuato Lindl. Am- phiglottio, nee E. attenuate Lindl. Osmophyto) inflores- centia fureata, bracteis laneeis ovaria pedicellata vix quinta aequantibus, sepalis tepalisque lanceis acuminatis, labelli laciniis postieis a basi semicordata ligmlatis retu- sis extus ciliolato laceris, lacinia media a cuneata basi rhombeo acuminata antrorsum serrata, callo elongato ob- longo marginato dentienlato a basi in basin laciniae an- tieae ihi in carinanı elongatam excurrente. Sepala '), pollices longa. Eeuador. 125. Epidendrum (Amphiglottium) blepha- roelininm: inflorescentia ramosa vaginis dense punctu- latis, bracteis triangulis acutis ovaria pedicellata longissi- ma non aequantibus, sepalis tepalisque linearilanceis 38 acnminatis, labelli laciniis lateralibus subsemicordatis oblongis semilunatis extus lacero fimbriatis, lacinia media ah ungue lato rhombeo acuta, hine serrnlata, callo in basi depresso margine lohulato usque in hasin laciniae anticae, ibi in carinam elongatanı exeurreute, androclinio eiliolato. — Sepala ?/, pollices longa. Ecuador. 126. Epidendrum (Amphiglottium) Leehleri: aff. Epidendro Evelynae Rehb. f. vaginis valde nervosis, laminis ligulatis aeutis 4—6 salvis, infimis eaulium sceun- dariorum vaginis elaminatis, racemo porreeto (2), interno- dio infimo rhacheos aneipiti, braeteis triangulis acumina- tis nervosis ovaria pedicellata aequantibus, floribus bene coriaceis, sepalis ligulatis obtuse aentis. tepalis euneato linearibus acutis, labello trilobo. labis lateralibus rotun- datis magnis, interjecto dente parvo mediano, callis ge- minis obtusis in basi in lineas tumidas ternas excurrente, columna prope recta. Jabine Peruviae Lechler 2540 (forsan et 2544). 127. Epidendrum (Euepidendrum) rostrige- rum: bipedale, validum, caule erasso, vaginis nervosis valde rugosis, foliis oblongis acutis sieeis superne valde nervosis ac rugosis. racemo eylindraceo, hracteis lanceis ovaria pedicellata superantibus, sepalis earnosis triangulis, tepalis lin earibus, labello cordato triangulo omnino laevi, eolumnae lateribus triangulis incurvis, anthera longe rostrata. Sachapata Peruviae ad truneos arborum Sept. 1854. Lechler 2690. 39 128. Ponera striolata: caulibus clavato fusifor- mihus diphyllis, foliis geminis ligulatis acutis flore soli- tario (semper?). sepalis oblongis concavis, tepalis subae- qualibus retusiuseulis, labello medio trilobo, lobis latera. lihus rotundatis divaricatis, lobo medio semiovato serrulato. disco inerassato, culumna apice utrinque dilatata obtusan- gula. Perigonium album striis violaceis. Labellum albun macula flava utrinque in lobo antico et fascia tlava in labello ima hasi. Striolae violaceae ternae in lobo antico inter maculas flavas. Faseia semilunaris violacea per basin loborum lateralium ubi abrupte in basin, quasi unguen transeunt. Labellum enim latoligulatum est et utrin- que medio lobus senirotundus egreditur. Unde? Accepi ex horto domini von Hüttner, Hutten- burg bei Meissen. "129. Diothonaea cotteniaeflora: caule vernixio suleato, foliis linearibus eoriaceis apice emarginatis, racemo paueitfloro, sepalis ovatis acutis, tepalis linearibus obtusis. uninerviis, labello trilobo lobis lateralibus ovatis fimbrio- latis, lobo medio producto ligulato emarginato fimbriolato, «arinis parvis ternis in basi, venis omnibus prope levis- sime earinatis, columna subreeta libera. N. Granada Öcannae. Bruchmüller! 130. Dendrobium (Aporum) distiehum: pedale. foliis eusiformibus triangulis acutis pollicarihus, racemo eapitato, Boribus minutis, sepalo summo triangulo, mento obtusangulo, sepalis lateralibus triangulis, tepalis lineari ligulatis obtuse acutis, labello unguieulato antice utrinque divarieato angnlate, antiee medin angulato, callo depresso emarginato in linea media usque ante apicem, columna obtusa. 40 Sehismoceras disticha Presl! (Vid siee. ex herb. na- tion. Pragensi). 131. Dendrobium (Eudendrobium) ceraula: eaule graeili, foliis densis, vaginis apiee laxis, Jaminis oblongo lanecolatis apice subtililer tridentatis papyraceis, tloribus geminatis, sepalo dorsali lanceo, reliquis sepalis tepalisque breviori, omnibus lanceolatis acutis, sepalis la- teralibus in eornu gracile ascendens, eurvum, dimidiam longitudinem aequans extensis, labello ima basi unguieu- lato dein humerato (si mavis utringne semieordato) ob- longo lanceolato, antrorsum ante apicem dilatato, callo parvulo cornuto utrinque in basi ante unguem, carinis interjeetis ternis, columna brevi, angnlo dorsali lineari, angulis lateralibus obtusangulis lobulatis. Flos illi Dendrobiüi transparentis aequalis, inde unciam paulo longitudine sepalorum excedens. Folia ad tres pollices longa, vix dimidium pollicem lata. Luzon. Jagor 835. 896. (Ex herl. regio Berolinensi.} 132. Dendrobium (Pedilonum) trichostomum: caule gracilento dense foliato, vaginarum hand arreetarınm nervis asperulis, foliis a basi rotundatis oblongis acutis papyraceis trinerviis, nervis angustioribus interjectis utrin- que ad 14, racemis abbreviatis, braeteis triangulis amplis approximatis ovariis pedicellatis tenuissimis longe produ- ctis, mento subeonico, ampliusenlo, sepalis ligulatis apieu- Jatis, tepalis lineariligulatis apienlatis, labello lineari antrorsun Aampliato subacuto limbo eiliato inflexo. Caulis altiusculus videtur ex fragmentis. Calamım corvinum est crassus. Folia ad duos pollices longa,' texturae admodum tenuis pro genere. Inflorescentia adeo al abbreviata sat curiosa; flores illis Dendrobii secundi Lindl. paulo majores. N Guinea. (Comm. ill. Oliver ex Museco Kewensi.) 153. Dendrobium {Pedilonum' ophioglossum: eaule ealamum anserinum erasso, foliis pergameneis oblongo lanceis inaequali bidentatis, acutis, racemo multiflore foliis ter breviore, braeteis triangulis minufis, sepalo impari oblongo aeuto, sepalis lateralibus paulo latioribus in mentum eylindricum amplum apicem versus acutum constrietum extensis, tepalis ligulatis acutis, labello lineari apice triangulo extenso transverso apieibus obtusatis, columna tridentata, dentibus lateralibus rbombeis, dente postieo triangulo. — Vultus et dimensiones Dendrobii secundi Lind). Cape York Moseley (mis. ill. Oliver ex Museo Kewensi'. 134. Dendrobium (Eudendrobia Nigrohirsuta) spectatissimum: infloreseentia panciflora, hracteis ligulatis acutis semipollicaribus nigrohispidis, floribus amplissimis illos D. formosi superantibus, mento extin- etoriiformi perbrevi, sepalis triangulis, tepalis rhomheo ovatis obtusangulis, labello pandurato apice obtusato bilobulo emarginato, carinis 5 brevibus humilibus inter lobos posticos. Flores verosimiliter albi. Borneo. Lobb. Dendrobii seetio nova Diplocaulobium: rhi- zomatis repentis gemmae aliae pseudobulbos monophylios sistentes, aliae pedunculos hasi vaginatos, apice floridos. 135.Den drobium (Diplo caulobiuminitidissimum: 42 pseudobulbis fusiformi teretiusenlis sieeis multiangulatis suleatisque monophyllis, folio lineariligulato attennato bilobulo, peduneulo nitido basi vaginato aneipiti, apice braetea magna ehartacea nitida, superaddita bractea mi- nori fatua, uniflora, flore valde membranaceo, mento bene evoluto, lobulato, sepalis a basi lata acuminatis, elongaris. tepalis lineari, acuminatis trinerviis labello sepalorum dimi- dium excedente a hasi lineari extenso medio trifido. laeiniis lateralibus obtusaugulis antrorsis antice lohulatis, lacinia media lato ligulato lohulata, carinis geminis a basi versus discum laciniae mediae ibi in lobulos solutis usque in mediam lacinium mediam, tandem ah illa parte in apicem tonentoso pilosis, colunnae androclinio trifido, laciniis membranacein. Flores illis Thrixspermorum quorundam arachnitis etc. comparabiles, */ı vollices longi, tennissini. Plan- tula valde egregia dignitate varia gemmarum insignis Maerolepidi A. Rich. conıparanda. quod rhachix sub bractea ineisa, quodamnıodeo artieulata. Maerolepidis labellunı tamen est Rulhophyliorum. Admirality islands. March 1875. Moseley ill. Oliver migit.! 136. Dendrobium brachypus: Thelychiton bra- chypus Endl. 137. Bulbophyllum argyropus: Thelychiton argyropus Endi. 138. Liparis (Mollifoliae) selligera: preudohulbo eonieo diphylio, foliis tenuibus ohlongo ligulatis apieulatis seu acutis, racemo plurifloro, basi hine squamato, sepalis 43 Higulatis acutis, tepalis linearibus, labelli ...gue brevi basi utrinque angulato bicarinato earinis angulatis, lamina ha- stato rotundata minute denticulata, columna hasi an- gulata. — Flores virides illis L. erenulatae aequalis, Indiea ex horto Saundersiano innotuit eulta. 139. Liparis ‘Mollifoliae caulescentes: erispifolia: ‚eaulescens, foliis evolutis quaternis, vaginis brevibus in petiolos exeuntibus, laminis oblongis acutis erispis, pedun- eulo racemoso, pluriflore, bracteis triangulis uninerviis ovaria pedicellata plus dimidio. aequantibus, sepalis lineari- tigulatis , tepalis angustioribus, labello oblongo acuto utrinque obtusangulo (atropurpureo venis multo obseurio- ribus), columna eyenicolh. Faseiculi pilorum in petiolis, vaginis, caulibus. Quito. Jameson. 140. Liparis (Mollifoliae eaulescentes) brachystalix: foliis evolutis numerosis (ad 9) a vaginis brevissinis in petiolos iatos brevissimos extensis, laminis oblongo trian- gulis basi rotundatis margine erispulis, racemo elongato, polyantho, bracteis infimis ovaria pedicellata superantihus, lanceis erispis, summis brevioribus, sepalis lineariligulatis, tepalis linearibus. lahello cordato pentangulo ohlonge extenso antiee retuso nune cum apieulo, hasi laevi, colu- mna perbrevi. Creseit in valle Lloensi. Jameson. 141. Liparis (Mollifoliae) diodon: folio longe spa- tulato carnoso nembranaceo oblongo obtuso, peduneuloangu- lato longe nndo apice racemoso, bracteis minntis. sepalis linearibus, tepalis filiformibus, labello basi cuneato ntrinque 44 angulato, dein dilatato subquadrato, antice erenulato cum apiculo, colaumna gracili arcuata, .basi bidentato anthera mutica. Derha Doon Ind. or. Ex horto Wilson Saunders! 142. Liparis (Mollifolize) rostrata conico bene tunicato, folis geminis seu ternis late oblon- gis obtuse acutis seu obtusis hasi cuneafis, pedunculo - angulato apice racemoso, bracteis triangnlis acutis, sepalis lineariligulatis aeutis, tepalis Iimearibus deflexis, labello hasi utrinque retrorsum angulato ligulato in laminanı pseudobiulbo late reniformen: antice bilobulam cum apieulo, ceterum dentieulatam dilatato, basi omnino cealloso, columna ree- tiuseula antice utrinque obtusangula, basi utrinque angu- lata, anthera rostrata. Flores viriduli. Spontaneam indicam habeo et vivam cultam obtinni ex horto Edinensi 1872 a cl. Balfour. Faden: erit planta in berbario Lindleyano infauste ad Liparidem olivaccam ad- glutinata Royleana. Jam viginti annis abhine adsceripsi „non olivacea Rehh. f. 1356. 143. Liparis (Mollifoliae) glossula: psendo- bulbo ovoideo, eaule panei vaginato, monophylio, folio euneato oblongo obtuse acuto, sen obtuso, pedunenlo angulato folio longiori sen aequali, racemo plurifloro, bracteis lanceis ovaria pedicellata infima dimidia aequantihus, se- palis linearilanceis, tepalis linearibus, labello basi eelunınam amplexo, utrinqgueanguloretrorso, a euneata basi brevissima oblongo obtuso apienlato, ecalloso, columna hasi et apice dilatata. — 45 Liparidi elliptieae Rehb. f. subsimilis, flores illos Liparidis liliifoliae Rich. aequantes. India orientalis (Locus non liquet). 144. Liparis (Mollifoliae) campylestalix: psendohulbo tunieato, eaule paueivaginato diphyllo, foliis euneato oblongis obtuse acutis, peduncule angulato folia bene superante racemoso, bracteis triangulis minutissimis. sepalis linearilanceis, tepalis linearibus, labello basi eolumnam amplexo, utringue angulo retrorso, obtusangulo pentangulo antiee rvetuso, ecalloso, columna bene eurva antiee juxta foveam ampliata. Liparidi Loeselii subaequalis. India orientalis (Locus non liguet). 145. Liparis (Cestichis longipedes) flaeeida: folio papyraceo euneatooblongoligulato acuto, pedali, pedun- eulo pedali racemoso plurimiflore, bracteis triangulis minutis, sepalis ligulatis obtusis trinerviis, tepalis linearibus obtuse acutis uninerviis, labello ligulato inflexo, in flexura utringne obtusangulo, antice in laeinias duas triangulas pro- tensas prodnete, eiliato, ecalloso, columna apiec ampliata. Flores ex minutissimis, favidi visi. ins. sundaie. 146. Restrepia Schlimii: af. R. antenniferae HBKth, et elegauti Karst.: caule folio bene Inngiori vaginis “amplis aneipitibus nigro faseiato macnlatis, folio oblongo aeuto apice tridentato caule bene breviori, floris pedun- eulo folium dimidinm superante, bractea ovario pedicellato brevieri, sepalo summo lanceo superne ÄAiliformi Apice clavato, tepalis dimidio brevioribus subaequalibus, sepalo 46 inferiori late oblongn apiee bidentate, labello euneato oblongu-ligulato retuso, basi ampliato, utrinque eirrho faleiforaui porreeto trinervi, Iimibo maeulato diseo antieo papuloso Ocana Sehlim 8—10,000', N. 1158. 147. Lepanthes nanegalensis: afl. L. otostalidi, spithamaea nsque pedalis, caulis vaginis acutis murieu- lato venosis, ostiis amplis ovatis aenminatis murieulatis, lamina enneato oblonga euspidata apice tridentate. dente merdio porrecto. .papyraceo; iuflorescentiis folium aeyuan- tibus seu excedentibns, bracteisdistichis ochreatis cuspidatis, floribus magnis speciosis kermesinis, sepalis triangulis trinerviislimbo eiliatulo dentieulatis, lateralibussemiconnatis, tepalis minutis transverse ovatis apieulatis uninerviis eilio- tatis, labello altins inserto trifido, lacinia ınedia apieulata parva, laciniis lateralibus ligulatis oblonge peltatis eiliolatis. Nanegal reg. Quito. Jameson Aprili 1864. 148. Lepanthesroseola: caulibus secundariis pluri- vaginatis, vaginis nigritis osfio laneeis, supra nervos et limbo murienlatis, folis cuneato oblongo lanceis acumi- natis obtusis nervo medio prosiliente, racemo follum sub- aequante, bracteis ochreatis acuminatis densis, sepalo sum- mo triangulo trinervi, sepalis lateralibus subaequalibus binerviis ad tertiam connatis, tepalis utringue expansis superne ligulatis curvis bidentatis inferne cuspidatis, labelli apieulo in medio, lacinia utraque curva mallei- formi unguieulata, supra antheram biloba, infra obtuse aeuta, limbo externo intra bivalri. Ecuador. 47 149. Lepanthes erassifolia: caespitosa. eaulilus elongatis folia plus quater superantibus, vaginis apice ochreatis calvis, foliis crassis cuneato oblongis nıucronatis apiee tridentatis, racemis paueifloris faseiculatis hetero- ehronieis medio vaginatis, apice floridis, sepalis basi onmibus connatis, summo triangulo trinervi, lateralibus binerviis, prima tertia liberis, tepalis oblongis utrinque obtuse acutis, sursum imbrieantibus, labello integro semi- lunato eornubus triangulis extus bivalvibus, medio antice apieulato. Flores sulphurini. Maculae purpurane paucae in te- palis ac labello, Vivam vidi in horto Kewensi, Sept. 1873, eaneedente ill. Oliver. Ex Jamaica missa dieehatur a hortnlanis. Inter Swartzianas species eomparari meretur eum L. coneinna Jam labello bieruri ac indole tepalorum, ae vaginarım ostiis murieulatis longe diversa. 150. Plenrothallis (Elongatae 2alatac) Len- copyramis Rehb. f. juxta P. tricarinatam Püpp. Endl. canle secundario graeili, folio enneato oblongo acuto, racemo plurifloro inter flores fractifiexo, sepalo utroque ligulato triangulo fornieato, superiori alte carinate, inferiori biearinate, bidentato, labello rhomben Tignlato obtusato earinula una utringue basin versus. Culta in horto botanico Hamburgensi ex horto Saun- dersiano. 151. Plenrothallis (Spathaceae) Pichinchae: aff. P. pulchellae Lindl. eaule seeundario folio bene lon- giori ima basi Jaxe vaginato, folio a basi petiolari eunen- to vblongo obtusato, racemo solitario seeundifloro folium 48 bene excedente, bracteis membranaceis ochreatis oblique acutis, floribus nutantibus, sepalo dorsali longe triangulo trinervi, ciliato, sepalis lateralibus ad medium bifidis, ntroque dimidio trinervi, eiliato, tepalis oblongis trinerviis, labello oblongo trilobo, lobis omnibus nbtusis, trinerviis, columna bene acıta. Pichincha. Jameson. 192. Pleurothallis (Brachystachyae) Inetuosa: eaulibus secundariis graeilentis, foliis cuneato ablongis acutis, racemo paueiflero, distantifloro, porreeto, folio sub- breviori, pedicellis supra braeteas acutas emergentihus, sepalo superiori lanceo acuminato, trinervi. sepalo infe- riori subaequali, angustiori, ad basin versus fisso, tepalis linearibus tenne ciliatis, labello cordato sub- quadrato seu triangulo. eallo selligero in basi. Flores atropurpurei. Juxta Plenrotballidem longiro- strem. Lindl. et ephemeram Lindl, Viv. observavi in horto Hamb. 153. Pleurothallis :Brachystachyae) pavrimen- tata: eaule secundario teretinsenlo, folio euneato oblonge obfuso subemarginato bilobo, canli aequali, erasso carnoso, racemo disticho ineurvo folio bene breviori, bracteis triangulis ochreatis hispidulis eiliatis, perigonio extus sericeo hispido, sepalo superiori ligulato antice dilatato obtuso, inferiori dilatato bifido, laeiniis obtusis, ommibus intus antice asperulo papulosis, tepalis cuneato ovatis acutis, antice erenulatis uninerviis. columnam aequantibus, labelli ungue utringue retrorsum aurieulato, bilobo, laci- niis lateralibus seiniovatis, lacinia antica ligulata denticu- lata, callo tumido in disco medio extrorsum utrinque kr 4) carnoso, columna graeili arcuata, androelinio margine membhranaceo serrulato. Ex Brasilia introduximus in hort. Hanıb. haud dubie ex regione Petropolitana. 154. Pleurothallis (Apodae caespitosae) selarea: vaginis eaulis brevis retusiuseulis, follo a petiolari basi euneato ligulato obtuse attenuatuo minutissime tridentato, peduneulo capillaceo unifloro, bractea ochreata ovario pedicellato bene breviori, flore conspieuo, mento exiguo, sepalis lineariligulatis acutis extus unicarinatis, sepalo summo trinervi, sepalis lateralibus binerviis, tepalis ligulatis uninerviis duplo brevioribus, labello lineariligulato acuto trinervi, columna postice acuta. Valde affınis Pleurothallidi lateritiae Endr. Rebb. f., a qua bene recedit sepalis longioribus unicarinatis, labello lineariligulato acuto — ac folio longiori. Fios pulcherrime einnabarinus. — Cultam in horto Kewensi 1876 mis. ill. Oliver. 155. Pleurothallis (Elongatac) multirostris: dense caespitosa, eaulibus - folia subaeguantibus amplo vaginatis, foliis a basi petiolari oblongis acutis, racemo deflexo plurifloro, bracteis minutis triangulis, pedicellis ovaria subaequantibus, sepalis lineari ligulatis, inferiori sepalo bifido laciniis obtusis, tepalis duplo brevioribus oblongis obtusis apiee minute dentieulatis trinervüs, labello oblongo obtuse acuto medio obseure trilobo, lobis lateralibus humilibus obtusangulis, trinerviis, columna erassa apice membranaceo denticulata. Flores brumneo purpurei; rostriforıni eurvati. In horto Kewensi Septembri 8, 1873. E Jamaica allata 3. Pa. 1. Heft. 4 Mo, Bot. Garden, 1900. 50 fuit dieta. — Plenrothallis alpestris comparabilis tepalis acuminatis ac sepalis vulgo reetis, multo brevioribus statim est «liscernenda. iComm. ill. Oliver). 156. Habenaria Lobbii: folio euneato oblongo ligulato acuminato, eaule ..... . .„, racemo usque bipedali laxifloro, bracteis acuminatis oblongis ovaria pedicellata dimidia aequantibus, sepalo dorsali ovato apieulato eueul- lato trinervi, sepalis lateralibus triangulis retrorsis ti- nervüs, tepalis lineari falcatis uninerviis, labello tripartito partitionibus lateralibus linearibus retrorsis, partitione mediana lineari ohtnse zeuta duplo longiori, caleari fili- formi apice elavato ovario pedicellato breviori, autlera erecta emarginata, eanalibus ascendentibus bene evolutis, staminodiüs triangulis. Flores illis Habenariae leptoceratis paulo majores. Ind. orientalis. T. Lolb! 157.Habenaria Ternatea: racemo pluri floro, bracteis laneeis acuminatis ovaria apice attenuata plus dimidio aequantibus, sepalis triangulis trinerviis, tepalis multo longivribus bipartitis, laeinia superiori lineari setaeca minori, inferiori ambitu lato ligulata, rhachi lincari utringue barbatopectinata, multipartita, labello ad basin tripartito laciniis lateralibus elongatis aeque capillaceo decomposito multipartitis, lacinia media breviori, lincari seiaeea, ealeari eylindraceo apiee elavato ovario breviori, vanalibus loeulorum porreetis, eruribus stigmatieis seni- falcatis. — Caulis validus. Folin laneeolata acuminata, pauca in bracteas decrescentia, 3'/-- 6 uneias anglicas longa, fere 1'/, supra basin inferiorum lati. Flores illis Tiabe- nariae triehosanthae paulo minores. Folia multo angus- 51 tiora. Ab hae speeie etiam labello ad basin usqyue partito ac tepalis longe recetlit. Ternate. Moseley! Comm. ill. Oliver). 108. Gymnadeniatryphiaeformis: gracilis usque sexpollicaris, folio bene evoluto unieo cuneato oblongo acuto. caule gracili sub racemo hand ita dense univa- ginato, bracteis triangulis acuminatis ovaria pedicellata dimidia aegqnantibus, sepalis tepalisque ellipticis obtuse acutis uninerviis, labello flabellato trifido, laciniis laterali- bus lincaribus, nune r>tusis, lacinia media plus duplo latiori euneato oblonga retusa hine emarginata disco velutina, ealcari eylindraceo acuto (compresso: ovarii dimidium subaequanti, Juxta Gymna«eniam tridentatam Lindl., a ua ealeari ac labello trifido optime recedit. Korean Archipelago 1863. Oldham! Kiniang... mis. il. Oliver. Forsan hue specimen unieum bene debile: „Loo Choo Island. A little Orchid pieked up by a surgeon, not in Wrights eolleetion.“ Mis. ill. A. Gray ad ill. Lindley, recedit foliv uno evoluto superiori parvulo ac inflores- centia uniflora, sed videtur planta eadem. 159. Bipinnula Giberti: spitliamaea, radieibus elavatis, foliis petiolatis oblongis apiculatis, vaginis caulis appressis apice asutis, bracten ovarium pedicellatum non aequante, sepalo summo triangulo obtuso, sepalis laterali- bus linearibus porrectis apice bipeetinatis papulis abbrevia- tis, tepalis oblongis obtusis apiee crenatis, labello bene unguieulato, oblongo, apiee per partem majorem dense pavimentato tubereulato. aequaliter in paginae inferioris limbo antico tubereulis eiliolatis. Montevideo. Em. Gibert! 52 160. Ponthieva (Disepalae) sylvicola: foliis a petiolari basi lanceis acuminatis dense velntinis, peduneulo tomentoso velutino vaginis duabus, apiee racemoso, bracteis ovatis acutis breviter pellitis bene brevioribus, sepalo summo lineari, sepalo inferiori late ovato bifido laeinjis obtusis, extus piloso, intus hyalino. papuloso, tepalis a basi unguienlari ligulatis inaequalibus, basi scmihastatis. trinervüis, labello unguieulato eordiformi aento minute. Ecuador. 161. Ponthieva (Disepalae) andicnla: feliis cuneato oblongis acuminatis paree pilosis, peduneulo evaginato laxinscule racemoso, bracteis oblongis acutis pilosis, ovariis pedicellatis elongatis longe pilosis bene brevioribus, sepalo summo Jigulato Jineari, inferiori late oblongo medium usque bifido, laeciniis triangulis obtuse acutis, utroque sepalo calvo, tepalis lineari ligulatis basi supra unguem dbrevem obtusangulis, Jabello longius ungui- eulato, extenso, triangulo sagittato. Flores illis Ponthievae sylvieolae aeqnales. _ Folia quinque pollices longa, duos lata. Andes Ecuadorcanae. 162. Cranichis pieta: aff. C. eiliatae H. B. Kth. peduneulo valido, inflorescentia densissima cernua (semper ?), bracteis triangulis acuminatis uninerviis, ovaria subaequan- tibus, sepalis Iateralibus ovatis acufis trinerviis, obliquis, sepalo impari oblongo acuto trinervi, tepalis lato ligulatis apice acutis sen emarginatis frinerviis, superne erenulatis, labello ealceolari oblongo acuto basi ommino obscure eolorato, herbaceo, nervo medio simpliei, nervis lateralibus ante apicem desinentibus ramulis lateralibus extrorsis, rostello brevissimo bidentato. 55 Adest pars inferior — an ejusiem plantac? -- Folia rosulata petiolata oblonga acuta erisintla. Lamina vix } UA pollicaris, ?/, pollieis lata. Quito. Jameson! 163. Pseudocentrum Hoffmanni. TPelexia lieff- manni Rehb. f. Beit. Cent. Am. Oreh. p. 12. 14, Pseudveentrum bursarium: folis rosulatis longe petiolatis euneato oblongis acutis, pedunenlo elon- ıato, vaginis apiee follaceis, racemo zato subpedali va eylindraceo, bracteis lanceis trinerviis ovaria asperula subaegaantibus, florions „inversis“ (sic Positione nermah labello eontra axin). sepalo summo oblongoligulato acuto trinervi, sepalis Interalfibus oblongis onnino iInacitalibus aeoniti galeım Iudentibus, tepalis Iineari lanev tabello trifido, aeiniis lateralibus triangulis, lacinie media Kıncco- faleata acuminata. Pernvia. 155. Cepkalanthera oregana: pedalis, witior, rii- zomate genetico, toto vultu Cephalantberac euctllarae Do: Heldr., vaginis infinis abbreviatis, foliis Heulatis acutis vix sesquipolliearibus nervosis, 2-3 In. datis, racemo plurifloro denso, Thraeteis triangulis arutis quamı ovaria pedieellata lounge brevioribus, sepalis oblongoligulatis aeutiusenlis, labelli laeiniis lateralibus triangulis, lacinia antien ovali cum apieulo, eristis septen erennlatis, Wallamet Wood. Nuttal! (Jlerb. Kew.) Obs. Cf. Hooker Je. CCCLV: „Open plains of the Oregon (Columbia R. N. W. Am.) near its conflueneo with the Wahunet“ Nattal. 54 160, Cophalanthera Theo msoni:spitliamaea, foliis oblongis aeutis nervosis Ceph. grandiflorae Bab., summis lineari lanceis, bracteis lineari lanceis, inferioribus flores longe superantibus, sepalis oblongoligulatis acntis, tepalis angustioribus, labello basi in sacculum conicum brevis- simum expanso, trifido, laeiniis lateralibus lato ligulatis extus erenulatis, laeinia media ovali transversa apieulata apieulo deflexo, limbo crenulato extus cerenulata, carinis geminis in basi integro lamellatis papulis multis parvis in fundo inter laeinias posticas. Cephalanthera eueullata Boiss. Ileld. hypochilio breviori, Iaeiniis integerrinis brevibus, venis epichilii (laeiniae mediae) medianis ad apicem usque carinatis, earinis non lamelliformibus, sed erassis papulosis, cal- eari tiiplo longiori conico eylindraceo optime recedit. Sikkim. T. Thomson 1857! Barlaea. N. Gen. novam Ophrydearum sectionem offerens. Vultus Stenoglottidis ealeari donatae Sepnla oblongolignlata sepalo summo triangulo fornieato. Tepala rhombea. Labellum Hneare acutum. Columna quasi tri- seriata. Anthera reeumbens. Rostellum praepositum trifi- dum: lacinia media linearis, laeiniae laterales semiob- longae multo humiliores. Inter lacinias adsunt glandu- lae in limbo superiori. Stigmata praeposita: tabulae duze lobatae linbo superiori stigmatieo. 166b. B. calcarata. Stenoglotttis calearata Rehb. f. Flora 1865. p. 180. En genus admirahile duleissimo anico Barlo Niene- ensi dieatum. 167. Coeloglossum Mannii: pedale gracile, fo- 55 liis evolutis infimis linearibus acuminatis, geminis seu ternis, foliis in caule 2—3 sessilibus vaginacformibus de- erescentibus, racemo laxo spirali, bracteis triangulo seta- ceis ovaria dimidia vix aequantibus, sepalis tepalis Jabel- loque conniventibus, sepalis triangulis, tepalis obtusangulo rhombeis dimidio, superiori fuscatis labelli Jamina producta antice trifida, Jaciniis lateralibus linearibus, lacinia media triangula, carina transversa supra laciniam mediam, cal- ceari globiformi brevi. Khasi Hills 5000, Assaım. Mann! 168. Disperis purpurata: humilis, minutissime aspero scaberula, folio infimo cordato elliptieo aeuto, su- periori elliptieo oblongo acuto, basi cuneato, peduneulo longius nudo, braetea Jancea ovario aequali, flore magno purpurato, sepalo summo conico, sepalis lateralibus ostio lanceis, omnibus conieo saceatis, tepalis ligulatis rhombeis, labello lineari lamina peltata oblongolancea cupulıri me- dio carinata. Flos illo Disperidis capensis major. Habitus Disperidis eueullatae. Hartem Gebirge 1869. Dr. Meyer. Ex Mus. Berol. benevole comm. ill. amieiss. Garcke. 169. Habenaria Platantherae Kchh. f. Mss. in herb. Kew.: caule usque calamum aquilinum erasso, ses- quipedali usque tripedali, foliis erectis numerosis ligulatis acutis seu acuminatis, in vaginas abeuntilus, spiea den- siflora, cylindracea, bracteis inferioribus ligulatis acutis flores aequantibus, sepalis ligulatis obtuse acutis, scpalo impari eueullato, tepalis a basi latiori attenuatis obtuxis, labello tripartito, partitionibus lateralibus linearifaleatis, partitione media latiusenla lanceolata, ealeari ovarii dimi- 56 dium subaequanti cylindraceofiliformi aento, antherae eanalibus abbreviatis, stigmatis braeteis rotundatis abbre- viatis. Maldonado Uruguay in arenis humidis. Januario 1869. 833. Gibert! 170. Acianthuselegans: gracillimus, filiformis, folio unico ceordato avato acuto parvo, racemo distautifloro, plurifloro, braeteis ovafto triangulis quinguenerviis pedi- eellos superantibus, sepalis Inearibus acutis, tepalis subac- qualibus, prope aequilungis (!), labello ovali fransverso apieulato omnino laevi, columna apice et basi anıpliata. Nova Caledonia Vieillard! ’ 171. Acianthus atepalus: eaule filiformi ultra pe- dali, tuberidio oblongo elongato, folio altius supra basin wnieo eordato seu rotundato oblungo acuto sen acuminato, racemo bi-usque plurifloro. braeteis triangulis acufis ovaria pedicellata longe non aequantibus, sepalo summo galento ovato caudato, cauda laminam snperante, sepalis laterali- bus subaequalibus seu ininoribus, Imaequalibus Hmbeo in- feriore obtusangulo, bine magis lanceis, tepalis exactissine nullis, labello cordato oblongo apieulato, concavo, compli- cato, apiculo replieato, ceolunna gracili sewitereti, utrin- que super basin augulata. Nova Caledonia Vieillard! 172. Caladenia .Lyperanthus: gigas: feliis ro- sulatis euneato lignlatis acuminatis ultra pedalibus, pedun- eulo valido glahro longe denseque racemoso, infra pauei- vaginato braeteis oblongolanceis acuminatis ovaria perli- cellata excedentibus, floribus extus glaberrimis, schalo 57 dorsali euneato oblongo acuminato fornicato, sepalis late- ralibus ligulatis acuminatis deflexis, tepalis ligulato fal- eatis acuminatis, labello oblongo acuto, basi subeordato, per medium callis filiformi elavatis seu Aliformibus ob- sito, papulis quibusdam eircumstantibus, superfieie externa subtus antice minufe verrucosa. Lyperanthus gigas Rehb. fil. in litt. Usque tripedalis Flores illis Cephalantlierae grandiflorae Balı. duplo majores, Planta validissima. Nova Caledonia Vieillard! Deplanehe! — Island of Pines. M’Gillivvay! Milne! — Aneitum Milne! 173. Prasophylium cealopterum: af, P. timbriato RB. Br. graeile spithanneum, folio brevi (1°) sul inflore- seentin, racemo densiusculo, braeteis minntis triangulis uninerviis, sepalo inıpari ovali apieulato fornieato, sepalis lateralibus oblongotriangulis acuminafis margine inferiori ante hasin, angulatis, involutis, tepalis oblongis acutis uni- nerviis, labelli ungue lineari lamina a basi ereeta cor- data pandurata oblonga eamosa, antice utringune menhra- naceo serrulata, carinis geminis in basi, aurienlis bitidis, laeiniis aeutis, limlo et superfieie aspernlis. — Prasophylio rufo R. Br! plus duplo validius. Nova Caledonia. (Ex hb. Saundersiano. vix dubie a Milne lecta in Island of Pines.) 174. Aphyllorchis montana: usque tripedalis, vaginis rhizomatis retusis, eaulinis distanfibus, racemo plurifloro, demum laxifloro, braeteis deflexis ligulatis, trinerviis, ovarium pedicellatum non aequantibus, sepalo summo ligulato galeato, sepalis lateralibus oblongeligu- latis nune eurvulis, tepalis ligulatis apienlatis, labelli laeiniis basilaribus triangulis, lamina triloba, lobis late- 58 ralibus obtusangulis, lobo antico porreeto triangule, cari- nulis erassiusculis erenulatis ternis in disco, columna gracili, rostello ligulato producto. „Apatüria montana Lindl.“ Thwaites Enum. PL. Zeyl. N. 301. Vultus Bletiae aphyllae. Pollen monadieum. Ambagumowa Distriet, rara Thwaites! C. P. 3189! — Ceylona s. ]. Mrs. Walker! 175. Aphyllorchis Spiculaea: calva, gracillima, vaginis in eaule filiformi paucis distantibus, racemo plurifloro, laxo, bracteis ovatis ovariis pedicellatis multo brevioribus, sepalis Janceis, tepalis subaequalibus, brevio- ribus, labello quiuguefido, laciniis posticis triangule linea- ribus columnam amplexis, laciniis medianis subquadratis, laeinia antica friangula, columnae androclinio ceucullato postice fisso. Labellum Spienlaeae columnam mihi in mentem revo- cat. —- Aphyllorchis pallida Bl. duplo validior, furfuracea. Borneo. Lobb! 176. Rhamphidia Vieillardi: radieibus velutinis, caule ascendente, vaginis baseos emaciatis, foliis superio- ribus rosulatis petiolatis anguste Iineari Janceolatis inferne rufis, eaule graeili subbipedali, vaginis infimis in caule dilatatis foliaceis, superioribus in bracteas abeuntibus, omnibus inter se distantibus, pedunculo superne glandipili, racemo graeili elongato, braeteis triangulis acuminatis uni- nerviis glandipilibus, flores subaequantibus, ovario glan- dipili, sepalo summo galeato rufo, sepalis lateralibus eurvatis ovatis obtuse aeutis, supra nervum medium rufis, infra albis, tepalis ligulato linearibus apiculatis sesqui- 59 nervüs, labello a basi lata rotundata triangulo oltuso, callis subquadratis ternis utrinque in basi, apiee lateribus verrucoso, inferne verrucoso. Nova Caledonia. Vieillard! i. Rhamphidia seripta: parva, foliis petiolatis oblo zis seu oblongo lanceolatis acutis, vaginis petiolisque lior s nune raimosis nigris transversis pietis, racemo minu- tif gro densifloro, bracteis triangulis trinerviis glandipilibus ovaria subaequantibus, sepalis oblongis obtusis, tepalis lineari rhombeis retusiusculis uninerviis, labello ventricoso eirculari apiculato reflexo, columella capitata una utrinque in fundo, rostello abbreviato Vbidentato. — Folia usque duos pollices Jonga. Flores minutissimi generis, illos Pres- eottiae eujusdam parviflorae ludentes. Nova Caledonia. Vieillard! 178. Rhamphidia diseoidea: caule incluso pedun- eulo bipedali, infra erassiuseule nudo vaginis vetustis hine vestito, vaginis ima basi ventrieoso plicatulis in petiolum angustum angustatis, laminis euneato oblongis acuminatis siccis purpurinis, pedunculo parce puberulo, vaginis distantibus lanceis siceis purpureis, racemo elongato pluri- floro, bracteis lanceis acuminatis nninerviis, ovariis puberulis apice hrevirostratis bractens excedentibus, perigoniis brevibus cum ovario angulatis „postieis“‘, sepalis oblongoli- gulatis obtusis acutis puberulis, disco cinnamomeis, liberis, tepalis limeariligulatis obtusiusculis subtrilobis, i. e. utrinque sub apice obtusangulis, sepalo impari agglutinatis, labello "oblongopandurato fornicato, apice cum apieulo lineari retuso, utrinque limbo ante apicen flavo, intus callis paueis in basi asperis (utrinque geminis), androclinio cum rostello 60 retnso medio foreipato utringne umbonato, autenosita fovea saceata apice biligulata, pariete externo antico quadıi carinato. Nova Caledonia. Vieillard! 17%. Monoehilus Boryi: nltra pedalis, vaginis foliorum inflatis, petiolis hrevibus angustis, laminis rotundato oblongis acutis, pedinenlo longe exserto parce ae distanter vaginato, varinis Janceis Iıyalinis, pilis paueis Raceidis in peduneulo ae in vaginis, raecmo densifloro, braeteis trinngulis paucinervüs, pilosnlis, rhachi pilesa, ovariis sepalisque extus glaudipilibus, ovariis apiee atte- nuatis, sepalis oblongis, tepalis ligulatis retusis uninerviis, labello Keulato basi panlisper eoncavo, apiee utrinque in laeiniamı ligwlatam extenso, callo uno sen eallis duobns ligulatis apiee bitobulis ante basin in nervo laterali ntrin- que, rostello bidentato, foreipe anfeposita. „Goodyra nuda Du Petit Thouwars“ Achille Richard Monograpbie (les Orchidces des Iles des Frange et de Bour- bon pag. 38. Tab. 6 v. 3 exeluso eit. Thouars, Bourbon. Bory du Samt Vincent! Viro optimo luben- tissime dieatus, 10. Monochilus Vieillardi: gracilis, pedalis, radieibus pellitis, foliorum paneorum vaginis infatis basi sus sulcafis, hine costatis, petiolis Iinearibus, laminis euneato oblongis acuminafis, vaginis pancis distantibus lanecis in caule puberwlo, racemo elougato pauciflore, - bracteis hyalinis ovatis acımninatis tri- — quingnenerviis, ovario subpuberulo subaequalilus, ovariis cum floribus angulatis, sepalis triangulis, sepalo summao latiori fornieate, tepalis linearibus sub sepalo summo adglatinatis, Iabello 61 ima basi gibberoso angulato a latiori basi obeuneato antiee subito subquadrato trapezoideo expanso (simavis in erura duo trapezoidea divarieata expanso), callis filiformibus antice torts duobus in ima basi fundi, rostelli dentibus duobus subulatis, dentienlis geminis paucis sub media fovea transversa. Nova Caledonia. Vieillard! 181. Georchis subregularis: rhizomate repenti, radieibus velutinis, foliorum vaginis amplis, laminis ellip- tieis acutis petiolatis, peduneulo graeili bivaginato puberulo, racemo bifloro, rhachi puberula, bracteis cueullatis pube- rulis, ovariis puberulis, sepalis triangulis ohlongis acutis, lateralibus infra ante basin angulatis, extus hirsutulis, uninerviis, tepalis oblongo acuminatis uninerviis, dimidio juxta sepalum impar angustiori, hinc inaequalibus, labello subaequali utringue basi ampliato, lanceo,, uninervi, anthera rostrata stipitata, rostello longe attenuato rostrato bifido, callis geminis stigmatieis cum linea emarginata stigmatica in eyathum connatis Jateribus anticis columnae membranaceis. Nova Caledonia Vieillard! 182. Goodyera viscosa: foliis a vagina areta latius petiolatis rotundato oblongis acutis texturac validiusculae, peduneulis, vaginis, bracteis, ovariis, sepalis extus glandi- pilibus, :ob particulas multas alienas certe viscosis), braeteis oblongo seu lauceo acuminatis. trinerviis, sepalis ovatis acutis, tepalis ligulatis retusiuseulis sepalo impari sublon- gioribus, labello trilobo, lobo antico reflexo, disco sacei intus pilosulo, rostello rotundato, 62 Vultus Goodyerae Menziesii Lind. ejusdemque di- mensiones. Bourbon Neraud! 133. Etaeria foreipata: ultra pedalis, sicea salten rubescens, vaginis foliorum amplis in petiolos bene evolntos exeuntibus, laminis cuneato oblongis acutis sieeis rufis’, summis sessilibus, peduneulo longo exserto paueivaginato, peduneulo, rhachi, vaginis, hracteis, ovarlis, sepalis extus pilosulis, bracteis lanceis flores inferiores superantihus, sepalis triangulis acutis, trinerviis, tepalis ligulatis acutis, labello concavo semiovato acuto, antice utrinque inerassato, faleibus parvis in basi in nervis quatuor exeepto nervo mediano, rostelli dentibus bene foreipatis. Viti islands. Platylepis A. Rich. Mon. Oreh. Jles de Frange et Bourbon 1828. p. 39. tab. 6. f. 4. genus omnino restituendum pro Notiophryde Lindl. Journ. Proe. Linn. Soe. 1857. Vol. I. pag. 189. 184. Platylepis oeculta: Goodyera oceulta Thouars O. Afr. 1822. tab. 28. 30. Platylepis goodyeroides A. Rieh. I. c. Blume Orchid. pag. 82. tab. 48%. B. :Deseriptio juxta Wendelii analysin falsissimam vere tristis.; 185. Platylepisglandulosa: Notiophrysglandulosa Lindl. Proe. Linn. soc. 1862. p. 138. Diplogastra angolensis Welw. Flora 1865. p. 183. Bay of Natal Sanderson! Princes Island Barter! ;hb. Kew.: Golungo Alto Welwitsch! 63 186. Platylepis Commelynae: Notiophrys Com- melynae Lindl. 1. e. 189. \ Eriaxisn. gen. Arethusearum. Sepala ohlonga extus pilosa, vix dubie valvata praefloratione! Teymla oblonga per lineam mediam longitudinalem pilosa imbricata. La- bellum basi columnae adnatum euneato flabellatum trifidum laeiniis lateralibus obtusangulis, lacinia media triangula, vitta longitudinali lamellarum, lamellis anticis latis apice serratis. Columna elavafa. Fovea —. Anthera apice trausverse rotundato cristata. Fructus extus pilosi, demum sexvalves. Placentae calvae. Semina aptera. — A Cyr- tosia et Galeola recedit fructibus sexvalvibus et labello columnae adnato, labelli tegmine, a Galcola seminibus apteris. Praeteren fulia gerit evoluta. 187. Eriaxis rigida: ramosa pedalis. Rami laterales foliati. Folia pauca, petiolata oblonga acnta retinervia, sieca telae valde validae. Paniculae rhachis florida pilosa bracteis triangulis minutis. Cicatrices fruetuum magnae obliquae. Ovaria et scpala extus pilosa. Pili pulchelli articulati cellulis eompressis, nune sub angulis rectis sibi lata parte alternantibus; nitidi uti in Eriodendro. Nova Caledonia. Vieillard! Deplanche! Pancher! Is- land of Pines. Milne! 183.SertiferaLindl.et.Relb. f.u.gen. Arethusearum. Habitus Sobraliarum charaeteribus potius Calopogonis. — Sepala oblonga aeuta. Tepala cuneato ligulata. La- bellum saccatum apice apertum columnam ventricoso invol- vens, disco ornatum lamellis. Columna gracilis apice brachiata. Rostellum maximum protensum emarginatun. 64 Anthera eum umbone insidente, octolocellaris. Pollinia oetona, quaterna cohaerentia, bene pulposa visa. Analogia quaedam eum Elleautho Presl. En genus novum jam a ;beato ill. Lindley aegroto recognitum, quod mihi contra prineipia solita eoncessit sub mutua auetoritate deseribendum. 189. Sertifera purpurea: infloreseentüs lateralibus corymbosis. „NRbizoma repens. Caules arcnati usque quadripedales.“ (Cl. Spruce in litteris.; Vaginae rugosae. Folia cuneato oblonga acuminata, usque 6 ‚pollices longa, fere 21/, lata, nervoga pergamenea, discoloria. Pedunculi axillaresaneipites apice corymbosi. Bracteae subulato lanceae ovaria pedicel- lata longe non acquantes. Scpala oblonga acuta. Tepala ligulata basi cuneata, vulgo obtusa, raro acuta. Labellum saceatım transverse ellipticum apiculatum antice erenula- tum, medio constrietum. Lamellae erectae extus abruptae duae, sub angulo divergentes in disco. Columna graeilis areuata apice juxta rostellum utrinque unibrachiata. — Flores parvi illis Hartwegiae aequimagni. Ecuador 5394 Spruce! Jameson! 190. Sertifera virgata: infloreseentia terminali racCeMmOoSa. Caulis gracilis ramosus. Vaginae aspero tubereulosae. Folia euneato oblonga acuta apice minute trifida. Racemus terminalis distantifßorus. Braeteae oblongae acutae latac seariogae vel coriaceae flores aequautes. Sepala et tepala ligulata acuta. Labellum oblongum acutum subtrilobum. Flores sicei einnabarini. Peruvia de Warsceewiez! 65 191. Thunia Marshalliana: elata, bracteis amplis- simis oblongo navicularibus ovaria excedentibus, sepalis ligulatis obtuse acutis, tepalis subaequalibus angustioribus, labello oblongo seu oblongo pandurato acuto extus serru- lato, venarum eristis angulosis latis numerosis, caleari amplo apice bilobo, eallo semilunari utringue intus supra apicem apertura sursum speetante, androclinii cucullo ser- rulato. Monulmayne sponte misit dom. Bull. Vivam obtinui ex hortis Marshall! Day! Veitch! Oscar Wrigley! 192. Epistephium smilacifolium: caule volubili, foliis petiolatis oblongis aeutis, siceis coriaceis septemner- viis, pulcherrime retinerviis, panieulis terminalibus, braeteis minutissimis triangulis, ovariis glabris, calyculis parvis replicatis, sepalis tepalisque ligulatis, labello cuneato oblongo antice utringue angulato dein rhombeo, pilis lamellisque retrorsum perlineam mediam retrorsis, andro- elinii limbo lobulato, capsula carnosa. — Specimina ob- servata valde manca. Nova Caledonia. Vieillard! 193. Vanilla Roscheri Rchb. in litt. ad b. am. Alb. Roscher 1851: aphylla, caule scandente, radicibus adventitiis filiformibusduriss mis, racemis validiis fastigiatis, bracteis triangulis parvulis, floribus magnis (2—3 pollices longis), sepalis tepalisque ligulatis obtuse acutis, labello cum columna basi connato, eam involvente, oblongo seu obtusangulo rhombeo, antice erispulo, acuto, carinis geminis in basi, parte anteriori fimbriatis, callo papuloso oblongo interjeeto, antherae vertice retuso, Flores candidi. 41. BA. 1. Heft, 5 66 Zanzibar. Alb. Roscher. Vivam habemus in horto Hamburgensi a domino el. Hildebrandt. 194. Vanilla Phalaenopsis Rehb. fil.: Van. Houtte flore des serres XVIL. 97: aphylla omnino, racemo validissimo congesto, bracteis parvulis acutis, sepalis ligu- latis obtuse acutis, tepalis cuneato ovatis obtuse acutis paulo crispis, labello transverse rhombeo paulo aento, antice undulato, ceristis duabus piloso papillosis a basi versus medium, androelinii lacinia postica cueullata lobis lateralibus erenulatis, fructibus erassis brevibus. Vanilla Walkerae Wight optime recedit tepalis la- bellogue valde undulatis, labelli latitudine maxima per medium (nec antice), androclinii lacinia'lineari ligulata, fructibus multo gracilioribus longieribus. Color toto eoelo differt: in V. Walkerae labelli faux rufida flavo- cincta — in V. Phalaenopside totum labellum flavım. Juxta speeimina alcohole asservata concedente ill. Oli- ver in museo Kewersi descripsi & delineavi, „Either without leaves or having very small deeidu- ous ones on its younger paris. Common in all the is- lands, elimbing over rocky and bushes in shrubby parts, but seldom found in damp shady forests. It prefers sun- shine and light to shade and moisture. Its roots adhere to rocks over which the plants like to grow, although the rocks are frequentliy heated by the sun, that they can scarcely be touched by the hand.“ Horne, 195. Vanilla Poitaei: sepalis tepalisque ligulatis. acutis, labello cum columna connato, antice libero expanso, latissime dilatato trilobo, lobis lateralibus rotundatis an- tice erispis, lobo medio triangulo crispo, omnibus atrovio- 67 laceo marginatis et venis insilientibus atroviolaceo pietis, linea latiuseula pilorum lamellarumgue retrorsarum im linea labelli media. 8. Domingo. Poiteau! 196. Oncidium (Basilata) diaphanum: af. O. echinato H. B. Kth. et cheirophoro Rehb. f. pusillum, pseudobulbo ovato aneipiti maeandriformi gyroso, racemis flexuosis basin usque floridis, sepalis Jateralibus lanceo- latis apiculatis curvulis subliberis, tepalis oblongis apieu- latis, labelli basi humerati laciniis postieis cuneato ovatis, lacinia antica euneato oblonga emarginata seu subhastato oblonga emarginata, linea basi depressa, disei callo trilobo, lobis Jateralibus postieis subquadratis, lobo antico producto ligulato emarginato retusiusculo, eolumna aptera ornithorrhyncha, tabula rhombea compressa, fovea antice suleata. Oneidium diaphanum Rehb. f. = Leochilus Lindl. Folia I. Oneidium p. 59. Novb. 1855. Diagnosin enim cum icone misi ad c}. Lindiey et planta huc usque inedita remansit. Folia stipantia quaternascariosa. Pseudobulbus quatuor seu quinque lineas altus, ex cicatrice monophyllus. Pedunculus utrinque vulgo sub pseudobulbo, bi-tripol- licaris. Flores quam in Oncidio ornithorrhyncho duplo minores Iutei. Braeteae triangulae lephanthidinae (tamen nudae). Linea exarata inter columnam et tabulam. Mexico: Oaxaca. 5000° Galeotti N. 5281! 197. Oneidium (Plurituberculata) stenotis: pseudobulbo aneipiti costato, foliis cuneato oblongis acutis, 5* 68 Horescentia pluripedali paniculato brachyclada, sepalis tepalisque oblongoligulatis acuminatis asperulis, labelli auriculis lateralibus oblongoligulatis obtusis, laeinia antiea reniformilobulata apieulata, isthmo elongato angustissimo, callo baseos antice trieuspi, ufrinque bicuspi, columna trigona auriculis minutissimis lobulos juxta foveae basin sistentibus, tabula latere utrinque sub fovea angulata. Costa Rica. (Low misit spont.! Vivam eduximus in. horto botanico Hamburgensi.) 198. Odontogiossum (Trymenium) axinopte- rum: aff. O. brevifolio Ldl. sepalis tepalisque oblongis obtusis non crispis, labelli laciniis lateralibus parvis oblongis antice crenatis, lacinia media cuneato ligulato subbiloba, carina una a basi calli ad columnam, earinulis aneipitibus utrinque geminisappressis ad carinam medianam - antice abruptam, columnae alis dolabriformibus lobulatis. Sepala et tepala obscure sanguineo purpurea. Labellum verosimile album. Ecuador, sice. comm. amie. Low! 199. Sigmatostalix aurosanguinea: minuta, habitu‘S. gramineae Rehb. fil. dense caespitosa, pseudobulbis elliptieis, aneipitibus, diphyllis, foliis linearibus acutis, pedunculo paueifloro, bracteis ochreatis ovaria pedicellata non aequantibus, sepalis linearibus acutis, tepalis latioribus, labello unguiculato lamina dilatata a parte postica late cuneata reniformi cum apieulo anfico, marginibus denti- - eulatis, columna apice ufrinque uneinata. Flores aurei et sanguinei. Peruvia. 200. Ionopsis Burehellii: foliis subulatis, pedun- 69 eulo gracili paueivaginato racemoso, bracteis ligulatis api- eulatis ovarium pedicellatum non attingentibus, sepalis ligulatis acutis, tepalis subaequalibus, labello ligulato obovato obtuse acuto, ante basin utringue angulato, carinis in basi geminis utrinque angulatis. Brasilia. Burchell 9708! (hb. Kew., propr.\. 201. Telipogon Bowmani: aff. T. angustifolio H. B. Kth. racemo 4—5 floro, bracteis triangulo ochreatis uninerviis brevibus, sepalis triangulo linearibus trinerviis, tepalis rhombeis acuminatis, utringue obtusangulis, utrin- que quinquenerviis, labello transverse rhombeo rotundato eum apieulo, utringue undeeimnervio, minutissime miero- scopice ciliato, columna setosa. Nova Granada. Bowman ! 202. Telipogon hastatus: juxta T. angustifolium H. B. Kth.: sepalis triangulo-linearibus, tepalis a lata basi triangulis novemnerviis, nervillis obliquis in parte inferiori, labello hastato triangulo pulchre ciliato, viginti- uninervio, nervillis obliquis transversis usque versus api- cem numerosis, columna parce setosa. Ocana. Bruchmüller! 2038. Telipogon auritus: af. T. angustifolio H. B. Kth. sepalis triangulo linearibus trinerviis, tepalis cu- neato elliptieis acuminatis undeeimnerviis, nervillis trans- versis nullis, labello cuneato elliptico acuto breviori, se- ptemdeeimnervi, nervillis nullis, basi calvo, columna vix velutina, non setosa. Ocafa Novae Granadae. Bruchmüller! 70 204. Telipogon radiatus: sepalis triangulo ligu- latis, trinerviis, supra lineam mediam carinatis, tepalis euneato elliptieis bene acutis, undecimnerviis, nervis basi radiantibus obseuris, nervillis transversis paucis, labello transverse latissimo oblongo sine apieule, vigintiuninervi, nervorum dimidio inferiori pulchre obscure tineto (ut in T. semipieto), setis columnae violaceis. Peru. Davis! 205. Telipogon Patini: foliis oblongoligulatis acutis latis, pedunculo plurifloro, bracteis triangulis apice uncatis parvis, ovario pedicellato longioribus, sepalis li- nearitriangulis quinquenerviis, tepalis cuneato oblongo- triangulis acutis quindeeimerviis, basi trabeculis transver- sis quibusdam, labello obtusangulo hastato obtusiuseulo, vigintiuninervi, nervillis multis transversis, eolumnae setis albis. — Cl. Patin grato animo dicatus. Medellin. Patin! 206. Telipogon gymnostele: foliis oblongis acutis, peduncnlo bifloro, bracteis triangulis ovaria alata pedicellata longe non aequantibus, sepalis lanceis minutis earinatis, basi nervo utrinque perbrevi addito, tepalis oblongis acutis quinquenerviis cum nervillis transversis, nervo medio tantum apicem attingente, labello oblongo acuto septemnervi, basi supra nervos 'velutino, nervis externis extrorsum ramosis, columna calva. Peruvis: de Warscewiez! 207. Telipogon Croesus: aff. Tel. Hausmanni Rehb. f. sepalis triangulis acuminato aristatis trinerviis supra nervum medium extus carinatis, tepalis euneato 71 rhombeis obtusangulis dimidio antico bene breviori, latis, quinquenerviis, nervis omnibus nervillis ascendentibus rete effieientibus, nervis lateralibus ramulosis, labello valde transverso flabellato antice rotundato vix apiculato, nervis tredeeim reti nervillorum margine excepto densissimo, basi velutina. Ocana. Bruchmüller! 208. Telipogon zephyrinus: sepalis lineari tri- angulis per lineam mediam carinatis trinerviis, tepalis elliptieis acutis, utringue 2—3 nerviis nervillis aseendenti- bus paucis tenuissimis, labello transverso elliptico apieu- lato utringue septemnervi, basi calvo, columna calva. Omnes nervi tenerrimi. Ocana. Bruchmiüller! 209. Telipogon maeroglottis: caule aneipiti, racemo plurifloro, bracteis triangulis carinatis ovaria pedi- cellata aequantibus, flore illi Te. obovati Lindl. aequali, sepalis triangulis acutis, tepalis cuneato subrotundis, tre- deeimnervüs, nervillis obliquis paueis .anastomosantibus, labello oblongo obtusissime acutiuseulo, tredecimnervio nervillis obliquis paucis. Ecuador. Krause! 210. Telipogon asuayanus: aff. T. latifolio H. B. Kth. usque spithamaeus, foliis cuneafo oblongo lanceo- latis acutis, peduneulo superne aneipiti usque septemfloro, bracteis triangulis carinatis ovaria pedicellata non aequan- tibus, sed conspicuis, sepalis lineari triangulis frinerviis carinatis, tepalis ellipticis apienlatis, undecimnerviis, ner- villis transversis copiosis, labello ima latiori apieulato, 72 quindecimervi, nervillis copiosis, basi pulvinari barbato, columna setosa. Asuay ad Guayaquil. Jameson! 211. Telipogon antioquianus: caespitosus, foliis lineari lanceis acuminatis, pedunculis exsertis ancipitibus, racemo bi- quadrifloro, bracteis triangulis eomplieatis ovaria pedicellata aequantibus eonspicuis, sepalis triangulis tri- nerviis, tepalis euneato ovatis apiculatis novemnerviis, la- bello transverso elliptico apieulato quindeeimnervi magno, margine minutissime denticulato, basi barbato, columna setosa. Flores illis T. angustifolii H. B. Kth. subaequimagni. Antiognia. v. Warscewiez | 212. Telipogon pogonostalix: caespitosus, par- vus, foliis cuneato lineariligulatis aeutis, peduneulis pro- duetis bene racemosis, rhachi aneipiti, bracteis triangulis acutis uninerviis pedicellos non aequantibus, sepalis ligu- lato triangulis uninerviis, extus supra nervum medium carinatis, tepalis ligulatis acutis uninerviis, Jabello oblongo margine retrorsum ciliate, basi utringue dente semilunato parvo, venis ternis, lateralibus ante apieem desinentibus, disco basilari pilosulo, columma utrinque longe barbata, ex lamellis linearibus apice bi-seu tridentatis. Ecuador. 213. Telipogon hemimelas: aff. T. Wallisii folio oblongo ligulato acuto prope pollicem lato, sepalis trian- gulo ligulatis quinquenerviis supra nervum medium cari- natis, tepalis elliptieis apiculatis septemnerviis, labello minori elliptico apiculato septemdecimnervi pulvinari basi- lari setigero, columna setigera setis posticis minute furca- 73 tis. Labelli discus totus usque ad limbum obscure pur- pureoviolaceus. Medellin. Patin! 214. Polystachya pachyglossa aff. P. Ottonia- nae Rehb. f.: pusilla, vultu P. Ottonianae, pseudobulbo pyriformi monophyllo seu diphyllo, foliis oblongo ligula- tis obtusis acutisve, racemo porrecto paucifloro, rhachi, ovariis, sepalis extus puberulis, bracteis minutis, mento eonico bigibbo, sepalis triangulis, lateralibus per medium earinatis, tepalis ligulatis obtuse acutis, brevioribus, la- bello trifido, basi subeordato rotundato, laeiniis laterali- bus subquadratis, lacinia media oyali acuta valde carnosa erassa, callo parvo gibbo in basi, eolumna trigona. Se- pala olivacea, intus brunneo lavata. Tepala albido flava. Labellum albidum purpureo pietum. Duobus annis insequentibus vivam vidi in horto Kewensi praestante ill. Oliver. Hortulani contendebant, ex oceidentali Africa tropica fuisse missam. 215. Maxillaria eaespitifica: densissime caes- pitosa, pseudobulbis fusiformibus (vix pollicem longis) subglaueis monophyllis, foliis euneato linearibus apice inaequaliter bilobis, peduneulo in axilla vaginae, pseudo- bulbum ineluso flore subaequante, bene vaginato, brac- etea brevi, mento obtusangulo, sepalis ligulatis acutis, tepalis linearibus acutis, labello ligulato utrinque suban- gulato 'antice retuso, callo depresso ligulato supra medium, columna areuata apice velutina marginata. Flores flavi- di, vix 3° longi. Labellum rubro maculatum et pietum. Folia fere 4 pollices longa. Costa Rica. Endres! (Viva in horto Hamburgensi.) 74 216. Chondrorrhyneha fimbriata Rehb. f. Mass. in Saunders Refug. tab. 107. Stenia fimbrieta Linden et Rehb. f. Gardn. Chronicle 1868. p. 1313. 217. Lissochilus earicifolius; pseudobulbo nullo ?, foliis bipedalibus linearibus acutis nervosis, pedunculo elongato, parce vaginato, apiee paucifloro, bracteis trian- gulis quam ovaria pedicellata multoties brevioribus, sepa- lis lineariligulatis, tepalis oblongis, labello cucullato an- tice trilobo, lobis lateralibus obtusiusculis, lobo antico semioblongo, carinis ternis a basi in lobum medium, ibi dense muriculatis, calcari extinetoriiformi ascendenti curvato brevi. Valde affinis Lissochilo longifolio Benth., sed labello longe recedit. Flos ejusdem magnitudinis ac telae. Gabon. Griffon de Bellay! 218. Coryähthes Bruchmülleri: pseudobulbis pyriformibus diphyllis (ad quinque pollices longis), pedun- eulo pendulo unifloro, bractea spathacea ovarium pedicel- latum non aequante, sepalo impari ovali, sepalis laterali- bus oblongoligulatis apieulatis curvatis, tepalis ligulatia acutis, labello unguiculato, ungue canaliculato, eupula ob- longa acuta labelli dimidium subaequante, ungue epichilii (mesochilio) ceallis pauecis prominulis, epichilio trilobo, lobis lateralibus bilobis, lobo antico inflexo ligulato bilobo, columnae alulis parvis semiovatis. — Sepala viridia gut- tulis atropurpureis. Tepala flava, guttis atropurpureis. Labellum flavum, intus guttis atropurpureis. Columna alba basi guttis atropurpureis. j En plantam insignem! Coryanthidi macranthae et Feildingi est aequalis flore portentoso. Dicata est b. 75 amico Bruchmiller e ditione Magdeburgensi, nuperrime Ocanae a latrone quodam gallico necato. Ocana. Bruchmüller. 219. Calanthe angraeciflora: foliis euneato oblongis acutis, racemo elongato, bracteis triangulis acutis pedicellos aequantibus, ovariis semifusiformibus, perianthiis magnis, sepalis oblongis acutis tepalisque ova- tis subbrevioribus, labello tripartito, partitionibus laterali- bus oblongis basi superiori semicordatis, isthmo brevi an- tice dilatato in laminam utrinque lato ligulatam obtusam iransversam angulum amplum antice effciente, lamellis margine denticulatis plieatis geminis in basi antepositis faleulis quibusdam, calcari in basi columnae filiformi acuto ovarium aequante. N. Caledonia. Deplanche! 220. Dichaea gorgonensis: humilis, folis lan- ceis acuminatis gramineis, floribus more generis axillari- bus, haud multum emersis, sepalis ovatis acutis, tepalis lanceis, labello ab ungue lato sagittato antice rotundato cum apiculo, sagittae cauda lineari retrorsa utraque lati- tudinem labelli longe superante, columna crassa brevi ligula triangula sub fovea deflexa. Island of Gorgona $. Am. Hinds! 221. Listrostachys anthomaniaea:ramosa, caule eslamum corvinum crasso, vaginis striatis sulcatis, foliis euneato oblongis, apice obtuse bilobis, saepe inaequalibus (2 longis, ?/s” latis), racemis numerosis brevissimis pauei- floris, bracteis squamatis parvis, ovariis pedicellatis mu- rieatis, sepalis oblongis acutis, tepalis linearibus adutis, 76 j labelle lineari aeuto basi utringue unidentato, calcari fili- formi apice ampliato, acuto, ovarium pedicellatum bene excedente, caudieula medium usgne fissa. Flores parvi illos Aöranthi armeniaci prope aequantes. Bonny Mountains Angolae. Monteiro! 222.-Listrostachys Monteirae: aff. Listrostachydi Chailluanae Rehb. f. (Angraeco Chailluano Hook. f. An- graeco arcuato Lindl. e. p.) foliis euneato oblongis seu obovatis apice inaequalibus, latere altero producto, racemis pedalibus seu longioribus, bracteis cucullatis, asperis, ovaria pedicellata dimidia aequantibus sepalis tepalisque oblongis acuminatis, labello triangulo acuto convoluto, ba- sin versus utringue unidentato, caleari basi amplo infundi- bulari filifformi ovarium pedicellatum plus dnplo superante, rostello longe produeto bifido, eaudieulis bene separatis, glandula anguste triangula candiculam subaequante. Bembi Angolae. Domina Monteiro, eui observantis- sime inscripta. 223. Cleisostoma vitellinum: racemo elongato decurvo, bracteis setaceis decurvis ovaria pedicellata su- perantibus, sepalis tepalisque ligulatis obtuse acutius- eulis, labelli laciniis lateralibus retusis, inter se callo li- neari connexis, supra basin laciniae mediae transversae ovatae apiculatae, callo tabulari postice in ostio calcaris subglobosi ovario brevioris. — Rhachis viridis guttis atro- purpureis multis. Flores vitellini. Ex insulis Philippinis introductam vivam misit dom. Berrington. 224. Appendicula Vieillardi: valde affinis Ap- 77 pendieulae congenerae B].! perula floris subnulla, labello euneato oblongo acuto lateribus undulatis, cornu obtuso depresso triangulo in basi retrorso. Usque pedalis, Caules calamum passerinum erassi. Vaginae vetustae laxae amplae argenteae. Folia oblongo- ligulata apice biloba cum muerone, pollicem longa, vix pollicis tertiam lata‘, sicca prasina.. Racemi brevissimi laterales. Bracteae triangulae lanceae abbreviatae. Sepala lato triangula obtusa trinervia, lateralia non extensa. Tepala linearia obtusa trinervia. Columnae rostellum pro- tensum bicuspe. Nova Caledonia. Vieillard! 225. Glomera montana Rchh. f. Mss. in hb. Kew. 1856: foliorum vaginis punctatis, f. laminis acumina- tis, sepalis lateralibus acutis nec cornieulatis, labelli sacco deorsum nec retrorsum speetante. (Of. G. erythrosma Bi. Rehb. f. Xenia II. Tab. 128.) Caulis spithamaeus calamum corvinum crassus dense foliatus. Foliorum vagi- nae siecae brunneae seu bene luteae nitidae paulo ner- vogae, punctatae. Laiminae a cuneata basi ligulatae acu- minatae nervis inferne quinis valde prominulis apice acu- minatae inaequales. Capitulum deflexum involucratum squamis transversis triangulis. Bracteae hyalinae acutae ligulatae nervosae flores subaequantes. Flores verosimi- liter albi venis purpureis. Mentum saceato obtusum. Se- pala oblongo triangula acuta. Tepala paule breviera. Omnia quinquenervia. Labellum saccum columnae pedi longe adnatum efficiens, basi ‚obtusum, limbo superiori lacinia antica duriori oblonga unicarinata parvula. Co- Iumna brevis androclinio membranaceo trifido, laeiniüis tri- angulis aequalibus seuiinaequalibus. Rostelli dentes gemini 78 eollaterales trianguli seu retusi cyathum cum fovea stig- matis effieientes. Antherae 4 locellaris locelli obliqui. Pollinia quaterna. Glandulam non vidi. 214. Ngau Oct. 1855. Mountains. Milne H. M. S. Herald! Deseript. in herbario Kewensi 10. 4. 1875. 226. Epidendrum (juxtanaevosum)strophinx: pseudobulbis fusiformibus plurivaginatis, laminis...., pe- duneulo elongato dense vaginato, racemo plurifloro, bracteis triangulis acutis plurinerviis ovariis pedicellatis duplo brevioribus, cuniculo adnato apice valde ampliato, non veutricoso, sepalis tepalisque ligulatis acuminatis, la- bello cuneato oblongo acuto, callo in "Dasi depresso in venas {res medianas ramentaceas excurrente, venulis late- ralibus omnibus mutieig. Rehb. f. Hort, Schill. Mss. 1860. Mss. in Saunders Refus, sub tab. 139. Ex Guatemala cum Barkeria spectabili introduetum. Jam diu periit neque quidquam in Europa existere videtur nisi racemus siccus ac delineatio plantae vivae in her- bario mev. 227. Epidendrum (Encyclium) Belizense: aff. Epidendro ionosmo Lindl. panicula ramosa, sepalis tepa- lisque cuneato ligulatis, labello tripartito partitionibus postieis ligulatis refusiusculis, nervis elevatis paucis, par- titione media brevissime cuneata rotunda lobulato crispa, obtusa, calilo ligulaio sulcato per disenm inter partitiones posticas, antice tridentato, dente medio in labelli lineam mediam excurrente, dentibus lateralibus abbreviatis, callo triangulo parvo utrinque in latere, venis omnibus disei papulosis, columnae alis utrinque obtusis. Pseudobulbus ovoideus diphylius. Folia ligulata ob- Li) tusata pedalia. Flores illis Epidendri aromatiei Bat. majores, olivacei labello albidoflavo maeulis striisque ra- diantibus purpureis. Belize. Colnerunt domini Day et Saunders! 228. Epidendrum (Eneyelium) euosmum: afl. Epidendro alato Bat. sepalis ligulato obovatis apieulatis, tepalis magis cuneatis, labello tripartito, partitionibus la- teralibus lato linearibus apice subtruncatis erosulis, isthmo elongato in partitionem anticam rotundulam erispulam ex- tenso, eallo medio sulcato a basi labelli in basin laeiniae anticae, ibi in carinas multicrenulatas soluto venis omnibus papulosis, columnae androclinio ereeto marginato triden- tato, aurieulis obtusis. Vultus Epidendri alati Bat. Pseudobulbi monophylli, diphylli. Folia cuneatoligulata, quatuor pollices longa. Pedunculis simplex (semper?) racemosus, quinqueflorus. Odor Violarum gratissimus. Ex Brasilia misit colleetor Blunt ad dominum Low. Floruit in horto Dayano ! 229. Epidendrum (Encyclium) thrombodes: panicula ampla, sepalis euneato oblongis apiculatis, tepa- lis melius acuminatis, labello trifido, laciniis lateralibus rhombeis acutis, lacinia antica late rhombea venis disei omnibus papulosis, eallis inter lacinias laterales humilibus utringue abruptis geminis, interposita linea carinata, co- lumna utringue minute triangulo auriculata, anthera pro- funde emarginato biloba. Pseudobulbi et habitus Epidendri aromatiei Bat., sed multo validius. Sepala et tepala fläva, brunneo purpureo 80 aspersa. Columna flaveola purpureo aspersa. Labellum davum venis radiantibus purpureis. Ex Peruvia vivum introduxere domini Veitch Londinens.! 230. Epidendrum (Enceyclium) meliosmum: pseudobulbo sphaerico, foliis ligulatis acutis, pedunculo ramoso, sepalis lanceis acutis, tepalis cuneato spatulatis, labello euneato trifido, laciniis lateralibus ligulatis obtusis abbreviatis, lacinia media oblonga acuminata crispula, columna elavata pandurata aptera, anthera emarginata. Mexico. Col. el. Saunders! 231. Epidendrum (Eneyelium) insidiosum: affine E. replicato Lindl. sepalis cuneato oblongis acutis, tepalis angustioribus, non spatulatis, labello trifido, laciniis lateralibus lineari ligulatis apice lobulatis, lacinia media ab ungue lato omnino a callo tecto ovato apicu- lato lateribus undulato, callo a basi laciniarum lateralium oblongo ntroque latere bicarinato, medio acute in lineam carinatam mediam exeunte, non pruinato, venis lateralibus omnibus radianti carinatis, columna gracili aptera. Se- pala et tepala olivacea brunneo pieta. Labellum favidum atropurpureo venosum, Cultum mis. dom. Bull et Day ex Anglia! 232. Epidendrum (Encyclium labello retuso) porphyrospilum: pseudobulbis pyriformibus parvulis, diphyllis, foliis linearibus acutis valde carnosis, pedun- culo paucifloro, sepalis cuneato oblongis acutis, tepalis angustioribus, labello basi columnae adnato triparlito, partitionibus lateralibus linearibus obtuse acutis, lacinia media cuneata transversa ovata retuso emarginata cum apiculo, carinis geminis obtusis approximatis a basi labelli 81 in basi partitionis mediae exeurrentibus, columna utringue obtusangula, anthera retusa. Perigonium olivaceum. Labellum contra album disco amethystino violaceo. Hab. ce. 233. Epidendrum (Osmophytum) pentotis: affıne E. Baculo Rchb. f. „pseudobulbis E. sceptri“, flore maximo inter affines, sepalis oblongo lanceolatis, tepalis apicem versus dilatatis, labello subeordato ovato triangulo antiee acutato, callis depressis, laevissimis duobus, canali interjecto, columna apice ebtuse tridentata, elarinula ante dentem postieum tridentata seu quinquedentata, dente medio porrecto, canali sub fovea. Minas Gera&s Brasiliae. Ex horto Lindeniano. 234. Epidendrum (Osmophytum)apiculatum: aff. E. aemulo Lindl. sepalis oblongolanceolatis acumina- tis, tepalis paulo latioribus, labello cuneato obovato antice rotundato medio abrupte aristato, carinis depressis gemi- nis in basi media suleo profunde divisis, utraque carina antice angulata, ligula androclinü interna lineari tridentata. Sieeum spontaneum dedit amic. Low. 235. Epidendrum (Spathium) Mathewsii: pu- milum, rhizomate repente polyrrhizo, caulibus ereetiusculis, foliis lineari teretiuseulis (?) acutis, basi bene canalicula- tis, dense distichis, spatha ovali apieulata, flore unieo emerso majusculo, sepalis lanceis acuminatis, tepalis linea- ribus acutis, labello adnato subquadrato obtusangulo antice emarginato, callis geminis triangulis in basi interjeeta ca- rina paulo longiori. u 41. BA, 1. Hoft. 6 82 Crediderim folia reete deseripta. Omnino apparent lineariteretiuseula in speeimine bono a b. William Lobb lecto. In speciminibus Mathewsii, aqua fervida mutilatis omnino plana apparent. Totus vultus ac dimensiones Centropetali sen Naso- niae, quibuseum a celeberrimo Botanieo planta fuit con- fusa. Peruvia: Chachapoyas Mathews! Peruvia sine loco W. Lobb! 236. Epidendrum (Spathium) praetervisum: eaule spithamaeo, foliis lanceis aeuminatis obliquis, spa- tha a basi cuneata dilatata, rotundata, acuta Supra ner- vum medium, racemo paucifloro, sepalis ligulatis acutis, tepalis.angustioribus, labelli lamina basi optime eum co- lumna connata, portione libera oblonga apieulata, basi tumida, -callis geminis anguatis lineaque media carinata valde obscuris. Epidendrum diehotomum Lindl. B. Reg. 1838. Mise. 146 ex Lindl. Orch. Tänden. p. 6. Epidendrum corymbosum Lindl. Folia Orchid. Epidendrum Nr. 190. quoad plantam citatam Linden Nr. 647. Merida Linden 647! (reliqua Lindleyi speeimina Epi- dendri eorymbosi sunt vera Euepidendra). 237. Epidendrum (Amphiglottium) reseetum: foliis oblongoligulatis acutis papyraceis, paniculae ramis acute väginatis, bracteis ligulatis acutis uninerviis ovariis pedicellatis inferioribus subaegnalibus, sepalis oblongo- ligulatis acutis coneavis extus earinatis, tepalis lireari- subulatis, labello adnato parte libera basi eordata trans- 83 verse ovata antice trifida, laciniis lateralibus angulatis porreetis, Iacinia media porrecta extrorsum bieruri eruri- bus acutangulis eum apieulo interjeefo minuto (etiam re- tuso brevi tridentato dentibus lateralibus obtusis, vix du- bie monstrose) callo emarginato in ima basi, antepositis carinis ternis obtusis contiguis usque ad basin laeiniae mediae, androclinio lobulato seu dentato. Ex America centrali, vix dubie ex Chiriqui vivum misit b. Zahn ad hortulanos Veiteh, Londinenses, qui bis speeimina mecum communicavere viva. 238. Epidendrum(Amphiglottium) piliferum: aff. E. floribundo 11. B. Kth. pedunenlis pilosis, ovariis pedicellatis pilosis, sepalis ligulatis acutis, fornicatis, erassis dorso asperis, tepalis filiformibus apice paulo dila- tatis, labelli basi adnati laeinjis Jateralibus magnis semi- ovatis, lacinia antiea bifida laeinulis triangulis divaricatis, -allo unguis adnato apice bidentato, carinis ternis ineras- satis parallelis contiguis antepositis, columnae androclinia quinquelobo. Sepala viridia. Tepala alba. Labellum album disco maculis violaceis. Columna antiee albido flava, postice virens. Pili moniliformes. Costa Riea. Chiriqui v. Warscewiez! Cultum miserunt dom. Linden a Wallisio, dom. Veiteh a Zahnio lectum. 239. Epidendrum (Euepidendrum ad interim) lencomelanum: caulibus tenuibus eaespitosis, vaginis striatis, foliis subeylindraceis obtusis abhreviatis, inflore- scentia terminali capitata parva, vaginis nervosis triangu- lis 2—3, bracteis hyalinis, ovariis pedicellatis, eunieulo subnullo, sepalis oblongis obtusis, tepalis linearibus obtuse 6* 84 acutis, labello lihero ealceolari anfice utringue angulato, in processum brevem earnosum acutum anticum extenso. — Rehb. f. Mss. in Saunders Refug. tab. 140. Mexico Schiede! 240. Epidendrum (Euepidendrum Equitantia) molle: foliis equitantibus triangule lanceis in eaule elon- gato distichis, flore terminali unico (semper?), ovariolonge euniculato (vesica prominula nulla more E. vesicati Lindi.), sepalis tepalisque lanceis, labello quadrato obtusangulo, antice medio emarginato angulo acuto insiliente, lamellis trisngulis supinis geminis in basi, androclinii limbo inte- gro. — Flos flavus, Antherae locelli obliqui! In horto Hamburgensi coluimus. Videtur ex Brasilia enatum. 241. Hexadesmia bifida: pseudobulbo oblongo longissime stipitato, folio oblongo ligulato acuto, racemis quadrifloris, mento acute angulato, sepalis tepalisque ligu- latis acutis, labello ligulato medio dilatato, lobo retrorso utringue quadrato, lobo antico ligulato obtuse bifido, disco laevi, columna utringue anguste angulata. Flores viridi- flavi. Rehb. f. Mss. in Saunders Refug. sub tab. 113. in textu. In Hort. Saundersiano nune bot. Hamb. Cl. Saunders a Lindenio mercatore obtinuerat. De patria non liquet. 242. Hexadesmia sessilis: pseudobulbo pyrifer- mi sessili monophylio, folio quinquies longiori lineari apiee tridentato, pedunculo capillari solitario seu geminato basi vaginato bifloro, bracteis triangulis uninerviis abbreviatis, ovariis pedicellatis longe exsertis, sepalis triangulis, tepa- 85 lis ovatis, labello ligulato obtuse biloho, per lineam me- diam incrassato. Rehb. f£ Mss. in Saunders Refug. sub tab, 133 in textu. Mexico: Trapiche Sta Ana (sie!) Galeotti 553! (Nil unquam vidi nisi quatuor speeimina herbarii mei.) 243. Ponera (Pseudobulbosae) Felskyi: cauli- bus superpositis comipressis, foliis lineari ligulatis apice obtuse bilobis sen inaequalibus acutis, vaginis basi pau- eis maeulatis, foribus hysteranthiis, evolutis solitariis, mento subnullo, sepalis oblongis obtuse acutis, tepalis angustio- ribus, labello oblongo medio utrinqgue angulato antice ere- nulato, callis angulatis antrorsis geminis in disco, columna semitereti utrinque basi et apiee angulata. Flores viriduli, brunneo striati. Labellum albidum brunneo pietum. Planta vix dubie eaden: a dom. Prestoe in hortum Kewensem missa flores fulvos rufostriatos gerit. Eadem prope planta-in horto Boissieriano 1858 eulta fuit (Epidendrum N. 9.). Valde affinis Ponerae striolatae Kchb. f. disco labelli laevi et P. modestae (Tetragamesto modesto Kehh. fil. Xenia Orchidacea I tab. 10), quae foliis vere acutis, se- palis aeutioribus, eallo labelli eonfluenti ac colore recedit. Ex Surinamo misit dom. Felsky in hortum Varso- viensem, unde obtinuimus et vivam observamus in horto Hamburgensi. 244. Spathoglottis Vieillardi: habitu Sp. pli- catae peduneulo minutissime hine punetulato velutino, rhaehi racemi melius velutina, bracteis oblongoligulatis de- lexis pedicellos vix aequantibus, ovariis pedicellatis pun- 86 etato velutinis, sepalis oblongis acutis extus minutis- sime velutinis, tepalis angustioribus, labelli partitioni- bus basilaribus lato ligulatis extus oblique deei- eis, ima basi ante isthmum linearem utrinque angulatis, partitione antica dilatata utrinque oblonga retusa, partitio- nibus basilaribus plus dimidio aequilata, callo didymo ex laminis geminis oblongis marginatis extus medio minute angulatis in disco antice inter partitiones posticas, callo parvo emarginato ante basin isthmi (unguis), columna ar- euata, antice per mediam lineam longitudinalem carinata. Nova Caledonia Vieillard! 245. Spathoglottis Deplanchei: habitu Sp. pli- catae peduneulo prope calvo (sc. non velutino), rhachi inflorescentiae minute velutina, bracteis ovatis acuminatis ovaria pedicellata velutina prope aequantibus, sepalis ob- kongis acutis extus minutissime velutinis, tepalis latiorihus oblongo elliptieis apiewatis, labello tripartito partitionibus postieis oblongoligulatis obtusangulis, partitione media unguiculata antrorsum dilatata in partitionem anfieam pent- angulam basi dimidiun partitionum posticarum zequan- tem disco inter partitiones posticas minute pilosulo, eallo didyma rhombeo sellaeformi in basi partitionis mediae (unguis, isthmi) sericeo piloso, columna areuata basi ufrin- que in labelli basin: descendente. Isle des Pins. Deplanche! 246. Eria Vieillardi: eaulihus fusiformibus arti- eulis elongatis, foliis cuneato ligulatis attenwatis apiee bilobulis cum apieulo, racemis plurifloris folia longe non attingentibus, bracteis deflexis ovatis trinerviis, uam ova- ria pedicellata multo brevioribus, sepalis tepalisque lanceis, 87 lahelio lanceo ante basin utringue rotundato, dilatato, ca- rina obseure erassiuscula utringue, columna apice angulata. Caulis usque quinque pollices altus, siceus rufidus metalliee nitidus, rugosus. Vaginae superstites apieibus triangulis laxis defiexis. Folia nervosa, duriuseula, us- que sex pollices longa. Inflorescentiae quatuor pollices attingunt longitudine, Valde affınis Eriae acutissimae Rehh. f. a qua et affı- nibus Eria tostriflera Rehb. f. et E. ringente Rehb. f. (serins „E. retroflexa Lindl.“ nominata) labello carinato bene difert, ne de foliis ae labelli figura dieam. Nova Caledonia. Vieillard!. 247. Eria (Plıreatia) paleata: foliis paucis in planta „acauli“, vaginis baseos triangulis complicatia, foliig rigidiusculis cuneato oblongis apice acutis, inaequalibus, racemo folia subaequante, distanter vaginato, superne den- sifloro, braeteis aridis paleaceis involutis floribus aequali- bus, sepalis inaequalibus, sepalo impari triangulo parvo, sepalis lateralibus multo majoribus, acutioribus, basi im gibber extensis, tepalis triangulis sepalo superiori plus duplo minoribus, labello a columnae pede protenso rhomheo, columna apice subtriloba. Phreatia paleata Rehb. f. in litt. , Planta nostra folia fert usque quinque pollices longa. Peduneuli nune bene longiores. Bractene paleatae d—5 lineas longae. Labelli discus pilosulus, sed haud bene liquet quantum. Ab Eria tahitensi (Phreatia tahitensi Lindl.‘) optime recedit mento exiguo, in illa saceato. Kostellum in nostra planta obtuse est bilobum cum apieulo interjecto, dum ill. Lindley volebat, onınes Phreatias gaudere ro- 88 stello eartilagineo bifido. Of. Contr. Ind. Orchid. sub planta nominafa sequentia. „The lateral sepals are extended into a long blunt chin, which probably led M. Reichen- bach to remark, that „here the genera Phreatia and Eria run together.“ But the cartilaginous bifid rostellum of the former genus is perhaps more strougly marked in this than in any other species.“ Quae mea citata, ca in her- bario Lindleyano scripseram. Nova Caledonia Vieillard! 248. Dendrobium (Endendrobium) steatoglos- sum: caule calamum anatinum crasso, ubi a vaginis tan- dem libero nitido bambusino, artieulis abbreviatis, vaginis nervosis nigro maculatis, foliis cuneato oblongoligulatis acutis minute bilobis, peduneulis unifloris, bracteis in apiee solitariis seu geminis minutissimis, sepalo dorsali ligulato acuto, mento retrorsum rotundato, apice obtuse angulato, sepalis lateralibus oblongoligulatis acutis, tepa- lis linearilanceolatis acutis, deflexis, labello carnoso, la- einiie lateralibus oblongis humillimis erectis lacinia me- dia ligulata acuta, earinis ternis a basi antrorsum ultra discum, columna postice apice aristata, angulis late- ralibus angulatig orosulis, basi non excavato. Flores ällie Dendrobii adunei Wall. paulo majores forsan alli labello viridi. Folia ad quinque pollices longa, prope unum lata. Nova Caledonia. Vieillard! Deplanche! 249. Dendrobium (Eudendrobium) verruci- ferum: caule validissimo firmissimo, ealamum passerinum vix cTasso, articulis numerosis abbreviatis, ubi a vaginis liberis vernixiis, foliis cuneato ligulatis apice bilohis, flo- 89 ribus lateralibus solitariis pro affinitate speciosis, sepalis ligulatis acutis intus verrucis nigris parvis obsitis, mento gibbo abbreviato, tepalis linearilanceolatis acutis intus aeque verrucosis, omnibus membranaceis, labello oblongo- ligulato bene earnosulo, basi utringue semicordato angu- lato, dein ligulato antiee obtuse aeuto, toto limbo erassi- usenlo_elevatule, ante apicem hine undulato, lamellis ter- nis a basi in discum laeiniae änte apicem, colunına bre- viuseula, tridentata, dente postico tenui subulato, denti- bus lateralibus angulatis extrorsum obtusis, basi non foveato. Nova Caledonia. Vieillard! Deplanche! 250. Dendrobium (Eudendrobium) Camaridio- ram: caule pedali, vaginis nervosis rugulosis, foliis linea- ribus apice bilobis, peduneulis lateralibus a vaginis ob- tusis brevibus rigidis involutis, floribus tenuissimis, sepa- lis lanceis aristatis, inferioribus cum mento obtuso antrorso, tepalis subaequalibus angustioribus, labelloe a basi cunecato subito dilatato trifido laciniis lateralibus ligulatis obtusis, lacinia media producta triangula, carinula una in disco, columna trigona tridentata. Omnino juxta Dendrobium bifloran Sw. et aeuminatissimam Lindl. Tabelle insigne. Nova Caledonia. Vieillard! 251. Dendrobium (Stachyobium) diodon: per- pusillum, bulbo ligulato vaginis albis, foliis pergameneis ligulatis apice obliquis, pedunculo erecto apice bifloro (semper?), bracteis triangulis ovaria pedicellatz non aequantibus, sepalo summo lanceo acuminato, sepalis la- teralibus latioribus, in perulam antrorsam apice retusam suppositam subaequilongam extensis, tepalis lanceis, la- %” hello unguieulato dein transverso elliptico, medio trifido, laecinia media semielliptica dentieulata, laciniis laterali- bus dentiformibus abbreviatis, columna brevissima_ tri- dentata. " Affine Dendrobia pandurato Lindl. Ceylon. Thwaites! " 252. Dendrobium (Stachyobium) polyeladi- um: caule durissimo siultirameo, ramis vix calamum columbinum crassis, vaginis nervosis, foliis cuneato- ligulatis apice bilobis inaequalibus, racemis paueiflo- ris Jaxis, mento obtusangulo parvo, sepalis ligulatis ob- tuse acutis, tepalis linearibus acutis, labello ligulato ante basin utrinque angulo parvo acuto, carinis a basi versus medium ternis, integerrimis, humilibus, parte anteriori erassiori obseura, columna apice retusa, authera retrorsum obtuse apieulata. Vultus Dendrobii herbacei Lindl. Pro- portiones eaedenı. Nova Caledonia. Deplanche! 253. Dendrobium (Stachyobium) Deplanchei: caule validissimo, vaginis nervosis asperis, foliis cuneato oblongoligulatis acuminatis nervosis, pedunculis spitha- maeis plurifloris, bracteis triangulosetaceis minutis, mento rectangulo modieo, flore elongato, sepalis tepalisque ligu- latis acutis, labello basi humerato ante unguem brevissi- mum, ligulato, medio utringue angulo exsiliente minute, antice elliptico apieulato, earina humili a basi in diseum, ibi abrupto, carina utrinque longiori, columna postice apiculata, utrinque uniloba, pede inornato. — Flores usque pollicares. Nova Caledonia. Deplanche! 1 254. Dendrobium (Ceratobium?) sylvanum: racemo sublaxo elongato plurifloro, bracteis ollongis acu- tis seu superioribus triangulis, infimis deflexis, omnihus ovaria pedicellata longe non -aequantibus, floribus illos Eulophiae ensatac aequantibus, mento obtusangulo retrorso, sepalis late ligulatis obtuse acutis, tepalis sublongioribus obtuse acutis, labello angusto elongato basi ante unguen brevissinie subelilatato medio trifido, laeiniis lateralibus obtusangulis brevibus, laeinia media lato ligulata acuta utringue pulchre plicato undulata, carinis ternis a basi in ‚liscum laciniae anticae, ibi serrulato cristatis, earinula anteposita in Iinca meilia, columna trigona apiec utrinque angulo bidentata, hasi non exeavata. Nova Caledonia. Vieillard! 255. Dendrobium (Dendrocoryne) odonto- chilum: caule pluriarticulato graeillime subtereti, foliis geminis coriaceis oblongis acutis, etiam ligulatis acutis, ra- cemo uno sen racenis pluribus terminalibus plurifloris, sepa- lis linearitriangulis, mento gibbo antrorsum acuto minnto, tepalis linearibus acutis, labello ab ungue subito dilatato transverso, basi rotundato anfice tridentate, dentibus latera- libus intxorsis, dente me«lio late triangulo, carinula una fra- etiflexa a basi in apicem, columna postice aristata, utrinque lobo obtusato ascendente, superne minutissime denticulato, anthera apieulata. Folia usque duos pollices longa. Flores illis Dendrohii teretifolii R. Br. aequales. Nova Caledonia. Deplanche! 256. Dendrobium (Dendrocoryne) jocosum: caulibus oblongoligulatis (eumpressis?) sulcatis, vaginis nitidis vestitis, apice paueifoliis, foliis cuneato ligulatis 92 acuminatis apiee inaequalibus, pedunculo laterali pauei- vaginato racemoso, bracteis minutissimis, floribus illos Dendrobii Horibundi aequantibus, sepalo dorsali oblongo obtuso, sepalis lateralibus subaequalibus in mentum ob- longum obtusum deflexum extensis, tepalis ligulato ovatis ohtusis subbrevioribus, labello a basi cuneato dilatato ob- longato antice trifido, laciniis lateralibus angulatis, laeinia media a basi cuneato dilatata biloba emarginata, earinis geminis a basi in discum laciniae anticae bene evolutis, :arina media tenuiori longiori, columnae androelinio im- werso minute tridentato, pede inornato. Nova Caledonia. Vieillard ! 257. Dendrobium(Dendrocoryne) elosterium: caulibus oblongoligulatis (compressiss) sulcatis, vaginis niti- dis vestitis apice paueifoliis, foliis cuneato oblongoligulatis acutis apice inaequalibus validis, pedunculo laterali pauei- vaginato apiee Tacemoso paucifloro, bracteis triangulis minutis, floribus favidis illos Dendrobii floribundi aequan- tibus, sepalo dorsali ovato acuto brevi, sepalis lateralibus oblongis acutis basi in mentum conienm validum elonga- tis, tepalis ovatis acutis brevibus, labello a basi angusti- ori antrorsum dilatato trifido, laciniis lateralibus rhom- beis, lacinia media ovata hiloba, carinis geminis a hasi in diseun, ante basin laciniae anticae, laeinia antica an- nulo gyroso lobulato ealloso basi eineta, columna brevis- sima, pede elongato non exeavato. — Peduneculus folia longe excedit. Nova Caledonia. Deplanche! 258. Bulbophylium pipio: af. B. faleipetalo Lindl.: pseudobulbis conicis monophyliis abbreviatis, folio 93 lanceolate, peduneulo basi plurivaginato, dein racemoso, bragteis spathaceis aristatis uninerviis flores imo superanti- bus, mento angulato, sepalis triangulis cuspidatis, tepalis lanceis plus duplo brevioribus, labello bene unguieulato, ligulato, lateribus suberenulato, basi ante, unguem utrin- que obtuse aurieulato.. disco inter auriculas incrassato sulcato, columna biseta. Ex minutissimis. Tota planta pollicem alta. Bulbo- phyllum faleipetalum habet pseudobulbos longiores, di- phyllos, sepala cum ovario et rhachi punctulata (hie laevia), tepala falcata eurvata, ceolumnam biangnlatam, nec bisetam. — In nostro flores albido sulphurei labelli diseo viridi. Ex ora oceidentali Africae tropicae colimus in horto botanico Hammoniae (N. 2302 et 2307). 259. Bulbophylium Seychellarum: pseudobul- bis turbinatis, siecis favoso impressis monophyllis, foliis euncato oblongolanceolatis acutis, pedunculo tenui apiee distanter racemoso, bracteis lanceis acutis uninerviis flo- res ınedios attingentibus, mento obtusangnlo, sepalis tri- angulis acuminatis trinerviis, tepalis dimidio brevioribus euneato oblongis obtusis uninerviis, labello triangulo cor- dato aecuto, medio unicarinato, utrinque pectinato eiliato, columna biseta. Flores sicei pallidi sepalorum apieibus purpureis. Common on exposed parts of the forests on rocks and trees in Mahe efe. Seychelles. Horne 1874. (Herb. Kew.) 260. Pleurothallis (juxta biearinatam Lindl.) pardipes: eanlibus secundariis dense aggregatis basi 94 vagina areta elongata dense maculata vaginatis, ab apiee al medium canaliculatis, folio oblongo basi rotundato, apice angustato bidentato cum denticulo interjecto, bene margi- nato, spatha inflorescentiarum hysterochroniearum minuta carinata acuta, racemis folium non aequantibus solitariis se geminiy bifariis, bracteis ochreato vaginatis apiculatis retusis. ovaria pedicellata non aequantibus, ovario perigo- nioque extus parce velutinis, perigonio carnosulo, sepalo dorsali ligulato acuto, scpalo inferiori oblongo apiee bi- dentato, limbo ceiliatulo, infra nervos medios extus vix conspieue carinato, tepalis columnam nequantibus ligulatis obtusissime acutis, superne serrulatis, uninerviis, Iabello ima basi utrinque sagittato undulato, utringque obtusangulo oblongo obtuso, eiliolato, superne minute papuloso trinervi carinis obtusangulis geminis in basi, columna gracili arenata superne ampliata, androclinio serrulato, hine tridentato. Pedunculus viridis maeulis multis parvulis purpureoviola- eis. Folium ejusldem coloris. Sepala olivacea sen tan- dem brunnea striis atropurpureis. Tepala albida seu Ha- vida. Labellum atropurpureum linea baseos media flava. Columna flava. Rehb. f. Mss. Saunders Refng. t. 119. Rio Janeiro. Bowmann. Hort. Saund. IA6B et 1871. nune Hort. Hamb. 261. Pleurothallis (juxta Pl. flaripeeten Rehb. f.) anthoetenium: vaginis laxioribus eehinatis, ostiis amplis valde echinatis, folio enneato oblonge ob- tuso brevi, infloreseentiis plus duplo longieribus, floribus omnibus in parte superiori transversis, sepalo superiori ohlongo triangulo trinervi, sepalo inferiori ligulato apiee recte bidentato binervi, tepalis minutis ovatis enerviis, labello cordiformi obtuso trinervi, columnac brachiis la- 95 teralibus oblique rhombeis. Rehb. f. Mss. in Saunders Refug. sub tab. 118 in textu. 8. Domingo? („S. D.“ an Poiteau?) 262. Pleurothallis (Sieariae labello trilobo) endotrachys: caule secundario brevi, folio euneato li- gulato obtuse attenuato, pedunculo plus duplo longiori aneipiti, lato, vaginis duabus inter se et ab infloreseentia distantibus, racemo paueifloro (4), bracteis compressis tri- angulis introrsum curvatis, ovarüis pedicellatis multo Ion- gioribus, sepalis ligulatis acutis extus nervosis, intus aspe- ris, tepalis linearibus retusiuseulis, labello lineariligulato subretuso ante medium utrinque augulato, sigmoideo, columnae aurienlis triangulis, androelinii memhrana po- stiea denticulata. „Sepala et tepala einnabarina. Labellum viridifla- vum. Columna alboviridis. Folium subearnosum.“ En- dres. — Flos ex maximis generis ad 9 lincas longus. Costa Riea. Endres! 263. Pleurothallis (Brachystachyae) octo- phrys: caule secundario graecili, folio euneato lanceolato acuto longiori, peduneulo tenui paneifloro, seeundifloro folium subaeguante, braeteis ochreatis ovaria pedicellata longe non aequantibus, floribus hiantibus, sepalo dorsali cuneato oblongo acuto trinervi (fusco praetexto; ceiliato, sepalo inferiori multo latiori apice minute bifido, sexnervi, eiliato, tepalis a cuneata basi dilatatis acntis superne ser- rulatis columnam subaequantibus, labello unguiculato, la- mina pandurata antice dilatato emarginata, ciliata, carinis erassis duabus in basi in lineas elevatas divergentes eilia- tas exeurrentibus, columna semitereti juxta androelinium 96 eueullata postice dentieulata utrinque juxta foveam qua- drato alata. Lindley Folia inter 137-148: nulli affınis, elegan- tissima. Flores flavidi, rabro eineti. Labellum in margine antice oculis geminis nigroviolaceis. Folia utriuque rufa. Ex Brasilia (Novo Friburgo) colimus in Horto Ham- burgensi, sed ex pluribus annis non amplius floruit. 264. Earina valida: distichifolia, vaginis folio- rum amplissimis, demum ventricosis margine tenui scario- sis, foliis latoligulatis apiece inaequalibus, subbilobis lobo altero longiori subuneato, pedunceulo lato aneipiti apiee longiuseule paniculato, rhachi quidem latissima, ramulis eurvulis brevissimis paucifloris distichis, vaginas triangulas breviusculas findentibus, sepalis ligulatis acutiusenlis, late- ralibus saepe eurvulis extus carinatis, tepalis ligulatis ob- tuse acutis, labello oblongo, ante apicem utrinque sinuato, hine obseure trilobo. — Usque bipedalis. Peduneulus ad basin usque atroguttulatus; vulgo opacus, illum An- arthriarum in mentem revocat. Nova Caledonia. Vieillard! Deplanche! 265. Earina Deplanchei: distichifolia, vaginis infimis cartilagineis amplis, foliis lato ligulatis antrorsum attenuatis acutis, pedunculo aneipiti, supra basin distanter, superne dense ramuloso, ramulis vaginas lanceas arrectas findentibus abbreviatis, subquadrifloris, braeteis triangulis scariosis, sepalis ligulatis obtuse acutis linea media extus earinatis, tepalis oblongoligulatis acutis, labello trifido laeiniis lateralibus triangulis, laeinia media oblonga, om- nibus nune confluentibus. Nova Caledonia. Vieillard! Deplanche! 97 266. Liparis disepala: vultu omnino Liparidis ela- tae, foliis angustioribus, sepalis inferioribus ad duas tertias connatis valde latis, labello cuneato oblongo retuso cum apieulo in medio, callo parvo lamelliformi subquadrato obseuro in medio apieulato in basi, columna apice am- pliata. Uitra pedalis. Folia evoluta tria, oblongoligulata acuminata bene nervosa. Pedunculus lounge exsertus laxe racemosus. Bracteae triaugulo lineares parvae ovarlis pedicellatis longe breviores. Sepalum summum ligulatum obtuse acutum. Sepala lateralia bene latiora, connata, bifida. Tepala linearia deflexa. Nova Caledonia. Vieillard! Deplanche! 267. Liparis (Mollifoliae) odontostoma: pseudobulbo subteretiusculo (?) apice plurifolio (ad 4), foliis euneato oblongis acutis, membranaceis, pedunculo exserto plurifloro, racemoso, sepalo summo lanceo trinervi, sepa- lis lateralibus oblongoligulatis obliquis 4 nerviis curvis, tepalis linearibus uninervis, labelli ungue basi utrinque obtusangulo, lamina subquadrata antice emarginata cum apieulo, ungui aequilonga, callis conieis geminis ante ba- sin unguis, columna basi et apice angulata. — Bipedalis. Flores verosimiliter olivacei. Sikkim 3—5000. J. D. Hooker! 268. Microstylis taurina: affınis M. biauri Lindl., purpureae Lindl., bilobae Lindl. quoad labellum, labello trifido, laeinia utraque basilari retrorse semilunata colum- nam longe superante, sepalum impar prope attingente, eorpore semioblongo, antiee angulato, lacinia media ligu- lata bifida porrecta, etiam utringue dilatata. Pseudobulbus tumidus parvus. Folia cuneata ligu- lata acuta abhreviata ad sex (vix dos pollices attingen- 41. Bd. 1, Heft. 7 98 tia). Pedunculus longe exsertus usque pedalis vaginis di- stantibus flaceidis longe lineari lanceis angustis, apice racemoso, laxifloro. Bracteae triangulo setaceae uniner- viae deflexae ovariis pedicellatis bene breviores. Sepala oblonga obtusa trinervia. Tepala linearia uninervia apice inflexa. Columna utrinque brachio ascendente. Antherae locelli bene collaterales. Flores sine dubio viridulo Hlavidi illis Liparidis Loeselii subaequales. Nova Caledonia. Deplanche! 269. Malaxis (Oberonia) Vieillardi: Acaules: foliis ensatis obtuse seu bene acutis, pedunculo basi sub inflorescentia alato, superne teretiusculo racemoso, floribus subvertieillatis in racemum elongatum congestis, bracteis minutis, sepalis triangulis uninerviis, tepalis oblongoli- gulatis uninerviis, labello oblongo obscure quadrilobe, lobis lateralibus oblongis, lobo medio producto emargi- nato seu minute fisso. Oberonia Vieillardi Rchb. fil. in litt. Folia usque pollicem longa, usque dimidium pollicem lata. Racemus 6—7 pollicaris. Nova Caledonia. Vieillard! 270. Liparis (Mollifoliae) longa: caule elato subtereti basi paulo incrassato, vaginato, foliis geminis suboppositis oblongis acuminatis, pedunculo racemoso exserto, inferne subnudo, squama una hie inde, bracteis semilanceis subuninerviis (nervo se. unico tantum evoluto), ovaria pedi- cellata subaequantibus, sepalis ligulatis obtusis, lateralibus atque tepalis linearibus subfalcatis, labelli parte basilari angusta utringue semicordata panlo dilatata in partem anticam latissimam obtusangulo subquadratam, antice me- dio bilobam, callo depresso bidentato supino in basi, co- lumna arcuata apicem versus dilatata. Buenos in li Orchideae Wallisianae novae descriptae auetore H. 6. Reichenbach f£. Als Sammler lebender Pflanzen hat Herr Wallis seit längerer Zeit sich einen grossen, wohlbegründeten Ruf erworben. Er ist es durch dessen Mühen die Mehrzahl jener Seltenheiten nach Europa kamen, durch deren Ausstellung bei dem internationalen Gartenbaufesten Herr Linden sich so grossen Ruhm erwarb. Es genügt, die gedruckten Berichte über diese Vereinigungen zu lesen, um diese Angabe zu beweisen. Leider hat Herr G. Wallis eine räthselhafte Autosyn- erasie dagegen, der Wissenschaft durch Sendung getrock- neter Exemplare zu dienen. Etwa in den letzten Tagen vor der Heimkehr pflegt unser Freund noch für den Einen ein paar Moosrasen, für den Andern ein paar Pal- menblätter und für mich etwa einige Orchideenblüthen zu sammeln. Auf alle Klagen iiber die Schwierigkeit des Trocknens kann nur erwidert werden: „Hunderte treflicher Tr 100 Vorgänger haben es gekonnt und ein denkender, prakti- scher Mann muss es verstehen, über die Verhältnisse zu siegen.“ Wenn Colonel Grant es vermochte, bei seinen entsetzlichen afrikanischen Touren ein Herbarium zu sammeln, dann sollte man solche Bedenken gar nicht äussern hören. Hätte Herr Wallis es gewollt, so dürfte kein Bogen mehr iiber Orchideen gedruckt werden, ohne dass der Name Wallis überall hervorleuchtete. Ich bin überzeugt, Herr Wallis könute nahe an zweitausend Or- chideen, von denen die Hälfte unbekannt, gesammelt, haben, wenn ich veranschlage, was Andere leisteten. Vielleicht gelingt es, unsern Freund durch spezielle Verherrlichung seiner Schätze dafür zu gewinnen, dass er in Zukunft nachholt, was er bisher versäumt. Mit diesem Wunsche, mit dieser captatio benevolentiae, veröffentliche ich hiermit eine Anzahl fast sämmtlich unbekannter Sehätze, indem ich es für möglich halte, mich bald in die Lage gesetzt zu sehn, neue Abschnitte folgen zu lassen. 1. Habenaria faleigera: aff. Habenariae Sut- teri Rchb. f. (Platantherae canarensi Lind. Mas.) foliis prostratis geminis elliptieis obtuse acutis, altero folio mi- nori, pedunculo gracili filiformi, vaginis ochreatis lanceis aristatis ternis, racemo paueifloro, bracteis triangulis ova- ria pedicellata non aequantibus, sepalo summo dilatato el- liptice quinguenervi, sepalis lateralibus triangulis obtuse acutis, quinguenerviis, tepalis ad sepalum summum appo- ressis falcatis obtusis binerviis, labelli laciniis basilari- bus falcatis retrorsis breyibus, lacinia media filiformi- 101 ineari elongata, caleari eylindraceo, apicem versus am- l longata, cale, ylind. ‚ap pliato labelli laminam non aequante, stigmatieis cruribus abbreviatis obtusatis. , Minima Habenariarım omnium vix tres pollices alta. Folia maxima pollicem non aequantia. Peduneulo rigido (inter 4 specimina in tribus speeiminibus flexo) tibi Schi- zodia quodammodo in mentem revocat. Sepala lateralia videntur primum divaricata, demum deflexa quod ubi fit, vultus est Disperidum (uti in D. Walkerae, Wight. Ie. 930, Thwait. Ceyl. sub tripetaloidea — ac D. tripetaloi- de Rchb. f., Dryopeia tripetaloide Thouars, nec Lindl., quae collectiva ex hac utraque). Manilla. 2, Ponthieva Wallisii: afl. Ponthievae macula- tae Lindl. folio euneato lanceolato acuto utrinque vil- loso Hieracii eujusdam, racemo plurifloro villoso, bracteis ovatis acutis, ovarlis pedicellatis hispidis, sepalis laterali- bus ovatis acutis, sepalo dorsali lanceo, omnibus extus hispidis, tepalis unguieulatis triangulis obtusaugulis triner- vüs alte insertis, labello oblongo retuso cum apieulo, carina ancipiti foveata in basi. „Sepala lateralia roseola maculis atropurpureis. Sepalum dorsale et tepala alba nervis viridibus. Labellum flavum. Anosma.“ In sehr frischen Wäldern an Bäumen. Ocana. 6000°. 3. Stenorrhynchus vaginatus: spithamaeus, foliig paueis euneato ovatis acutis undulatis maculatis, eito marcescentibus, vaginis caulis amplis oblongis acutis cu- eullatis multis imbrieantibus, racemo oblongo brevi, brac- teis oblongis acutis flores aequantibus, floribus calvis, se- 102 palis ligulatis, tepalis linearibus, labello Stenorrhynchi speciosi Rich. Neottia vaginata Kunth-herb. paris.! N. Granada. Wallis! v. Warscewiez! Engel! Triana! 4. Odontoglossum (Aspasia) psittacinum: racemo trilloro, bracteis aneipitibus carinatis acuminatis ovaria pedicellata non aequantibus, sepalis tepalisque ligu- latis obtuse acutis, sepalis lateralibus deflexis, sepalo dor- sali imae eolumnae basi adglutinato, labello cum media columna connato anguste ligulato pandurato retusiusculo, earinis geminis abbreviatis per discum. Aspasia psittacina Rchb. f. in hortis. Longe recedit ab Od. variegato (Aspasia variegata) sepalis tepalisque obtusioribus, labelli circumseriptione, defeetu pulvinaris papulosi in labelli basi. Sepala et te- pala pallide viridia, seriebus striarum brunnearum faseiata. Labellum album. Columnae apex brunneus. Eeuador. (Vidi viv. c.) 5. Onecidium (plurituberceulata hracteata) anthocrene: panicula valida, brachyclada, ramis fraeti- flexis, bracteis spathaceis ovaria pedicellata subaequanti- bus, sepalis cuneato oblongis acutis undulato crispis, te- palis magnis sessilibus ceterum subaequalibus, labello an- gulato, basi cum processu columnae quadrato connato, basi utrinque obfusangulo, auriculis deflexis, isthmo angusto, antice in laminam reniformi bilobam dilatato, callo longo ligulato depresso utrinque tridentato, dentibus lateralibus, anfice retuso apiculato, columna brevi auri- eulis angustissimis, „Braun mit gelben Querbändern. Lippe und Säule 103 roth, glänzend. Wohlriechend, sehr reich blühend, Knolle comprimirt, fast rautisch, hellgrün, scharf canellirt. 4000°.“ N. Granada. 6. Sigmatostalix reversa: racemo paniculato, sc. faseiculis fiorum remotis inter se, hysteranthiis, brac- teis triangulis uninerviis, ovarli pedicellati dimidium non aequantibus, sepalis ligulatis, tepalis subaequalibus, labello sessili trifido, laciniis lateralibus lineari triaugulis rever- sis, lacinia media porreeta longiori apice reflexo rotundata crenata, eallo transverso in basi superne dilatato, utrin- que bilobo, lobis erenulatis, carina in medio, rostello ornithorrhyneho. Sepala et tepala fusco maculata. N. Granada. 7. Sigmatostalix Wallisii: peduneulo articulato, articulis pollicaribus, faseiculis Horum ex axillis bractea- zum generalium sessilibus, paucifloris, bracteis nervosis, scariosis acuminatis, sepalis cuneato ligulatis acutis, te- palis prope äequalibus, labello tripartito laciniis latera- libus linearibus, medio obtusangulo dilatatis, apice unei- natis, attenuatis, callo utringue in portione dilatata, depresso triangulo, callo in basi labelli, a basi cuneata dilatato divergenti hilobo, lobo utroque subquadrato, columna gracili, rostello ornithorrhyncho. Cl. Wallis descripsit peduneulum, sine dubio rectissime ex speciebus affınibus. Pseudobulbum dieit oblougum aneipitem, rubrum angulis viridibue. Habitus Odonto- glossorum. Folia stipantia quaterna indicata sub bulbo. Flores illis Polycynidis musciferae aequimagni, certe flavi. Frontino. (Nisi egregia fallor speciem Bruxellis 104 Aprili a. ec. expositam vidi a domino Linden. Madefacta erat anteguam flores accepi. 8. Triehopilia eallichroma: sepalis tepalisque lineari ligulatis obtuse acutis, labello brevissime unguieu- lato oblongo antiee emarginato obtuse bilobo, undulato, plieis geminis arcuatis in basi carinatis, utraque in lineam biearinatam versus medium exeunte, carina interna uni- mueronata, angulo utringue inter plicam arcuatam et laminas, carinula parva brevi interjeeta, columna utrinque juxta foveam obtusangula, androclinii limbo postice erecto crenulata. N. Granada. 9. Telipogon duhius: sepalis triangulolinearibus trinervüs, tepalis oblongo triangulis acutis 15 nerviis, ner- ‚villis paueissimis tenuissimis, labello a basi lata late tri- angulo acute 23 nervi, nervillis nullis, columnae setis albis. Telipogonem dubium dixi, quod Telipogoni polyneuro valde similis. Recedit ncrvillis prope nullis, qui in illo valde speciosi. N. Granada. 10. Telipogon Wallisii: foliis cuneato oblongis acutis pedunculum non aecguantibus, peduneulo aneipiti apice racemoso, bracteis aneipitibus triangulis acutis, ova- ria triptera longe non acquantibus, sepalis triangulis dorso carinatis, trinervüs, tepalis euneato oblongis acutis limbo minutissime ceiliolatis, septemnerviis, nervis extimis ramosis, labello flabellato obtuso, toto limbo minutissime eiliolato, 19 nervis, basi plano pentangulo tumido velutino ac piloso, colunma pestice valde erinacea. N. Granada. 105 11. Telipogon pachensis: racemosus, sepalis triangulis trinerviis, tepalis ovato triangulis utrinque qua- drinerviis trabeculis tenuibus quibusdam transversis ma- eulisque obscuris, basi ciliatis, labello transverse elliptico, apieulato, eiliolato, utrinque 8 nervi nervis extimis ramu- losis, trabeculis transversis in basi. Pacha. 12. Telipogon Gustavi: racemosus, pluriflorus, bracteis spathaceis ovatotriangulis ovariis pedicellatis trigonis quinquies brevioribus, sepalis latis ligulato trian- gulis quinquenervis, lines media carinulatis, tepalis cu- neato ellipticis acutis novemnerviis, nervillis hine ramulosis in dimidio inferiori, labello elliptico transverso minute apiculato, i3 nervi nervillis nullis, basi pulvinari, columnae setis elongatis apiee bifurcatis, crure utroque minute peetinato. En speciem valde egregiam ob setas indole inauditas. Sonson 10000’ — 1872! 15. Telipogon puleher: flore maximo hyalino, sepalis triangulis trinerviis extus supra lineam mediam paulo carinatis, tepalis cuneato elliptieis acutis 7 nerviis, labello subaequali obtusiori latiori, 13 nervi, basi paulo barbato, columna setosa. — Tela hyalina. Nervi bene obseuri. Juxta T. Rözlii Rehb. f. N. Granada. 14. Scelochilus heterophylius: foliis ensifor- mibus, superne quidem fissis apice omnino triquetris, racemo paucifloro, vaginis distantibus acuminatis paueis sub floribus, braeteis linearibus acuminatis ovaria pedicel- lata fere semiaequantibus, sepalo dorsali ligulato acuto 106 galeato, sepalis lateralibus ligulato connatis bifidis, laci- niis acuminatir, sacco obtuso sub ovario brevi, labello ab ungue brevissimo ligulato pandurato antice transverso cordato triangulo obtuse acuto, limbo partis angustioris medio paueiserrato, ligulis linearibus obtusiuseulis ge- minis ante basin, columna clavato trigona. Flores flavi. Ecuador. (Vidi viv. c. Diu periit, nee quid superest, nisi folium, racemi duo siceati et figurae a me ad vi- vum delineatae.) Calli sub labello. duo genetici bene evoluti sub ima basi. 15. Mesospinidium Wallisii: panicula secunda, sepalis lateralibus liberis spatulato oblongis acutiusculis, labello oblongo ligulato retusiusculo medio retuso emar- ginato, callo lineari dorso suleato a basi in discum, ibi bilobo, columnae auriculis triangulis ereetis minutis. — Ceterum eum Mesospinidio sanguineo convenit. Pseudo- hulbus et folia incognita. Peru. 16. Lockhartia platyglossa: similis L. parthe- nocomo, foliorum laminis lineari triangulis acuminatis incurvis, racemis paueifloris, basi vaginatis, bracteis ob- longis acutis multinerviis, sepalis triangulis, tepalis magnis elliptieis, labello lato basi subcordato subtrilobo, lobis lateralibus latis, lobo antico magno emarginato,, callo a basi in diseum, ibi eochleato replieato, eolumnae alis latis rotundatis. Medellin. 17. Ornithocephalus dolabratus: foliis equitan- tibus ensiformibus, pedunculo alato alis denticulatis, brac- 107 teis ovatis apieulatis, ovarium pedicellatum subaequanti- bus, sepalis oblongis retusiusculis cum apieulo, extus hine denticulatis, tepalis dolabratis limbo externo dentieulafis, labello a basi eordata ligulato pandurato acuto, apicem versus serrato, basi callo duplici muriculato, papula inter- posita, fovea praeposita. Eeuador. (Vid. viv. ec.) 18. Grammatophyllum Wallisii: aff, Gr. gigan- teo Bl. et macrantho Rehb. f. sepalis cuneato oblongis margine minute nunc lobulatis, tepalis subaequalibus nunc latioribus, omnibus apice attenuato obtusatis, labello altius adnato a basi anteunguieulari cordato, expanso, laciniis lateralibus triangulis ereetis, ubi arte expansis divaricatis, laeinia mediana triangula porreefa, carinis crassis ternis in disco, superfieie eingente pilosula. Planta gigantea. Flores illis specierum dietarum aequimagni, sieei pallide brunnei maculis intus multis nigris. Quantum memini dom. Wallis dixit, flores esse albidos, olivaceo guttatos. Manilla. 19. Zygopetalum (Bollea) pulvinare: sepalis oblongis, tepalis subbrevioribus subaequalibus, omnibus apiculatis erispulis, labello subeordato oblongo longe un- guiculato, limbo antico omnino replicato, pulvinari ad 17. lamelloso a basi in discum, ibi abrupto, columna basi barbata, apice juxta androdinium utringue retuse obtusa, ala replicata. Bollea pulvinaris. A Zygopetalo Lalindei 6. Chr. 1874. p. 11. Val. II. N. 28. p. 33. omnino vide- tur reeedere columna quasi retuso triloba. „Blüthe dunkelscharlach oder vielmehr blass carmin, unrein oder getrübt durch weisslichen Ton, nur am Grunde 108 der Lippe, die äusserst dick ist, heller, ins Weisse über- gehend. Auch ist die knorplige Zahnwulst blass weiss, ebenso der Ränd der Blüthe weiss, oft gerollt und dadurch wie überhaupt durch die bizarre befremdliche Form die kalte Höhe ihres Standorts anzeigend. Blüthe regelmäs- sig die der Pescatorea. 68000.“ Neu Granada. 20. Zygopetalum (Pescatorea) coronarium: peduneulo unifloro, sepalis oblongis apieulatis, tepalis euneato oblongis apiculatis, labelli laciniis lateralibus semioblongis acutis, lacinia media oblonga lateribus re- plicata, apice involuta, laciniis lateralibus limbo postico angulis cartilagineis uniseriatis, antice per basin laciniae anficae annulum cartilagineum ex carinulis validis ad 21 efficientibus semilunarem, earinulis in eristas denticulatas radiantes disco filigeras exeuntibus, columna basi utrinque angulata, carina apieulata interjecta, utrinque basi antica furfuracea. „Flos carmineo velutinus apieibus albus. Annu- us carinularım obscure carmineus.“ Habitus Pescatorea- rum. Pescatorea coronaria. Flos illi Zygopetali (Pesc.) Roezlii et Z. (Pesc.) englossi aequimagnus. N. Granada. 21. Batemania Gustavi: sepalis extus nitidis oblongo triangulis vernixiis laevissimis, tepalis elliptico acuminatis, labelli hypochilio lateribus fimbriato, antice tabula apice fissa, epichilio elliptico acuto, columnae alis triangulis, apiculo in basi pedie. „Gelb mit scharlachrother Zeichnung. Säule aussen grün, vorn fein rothpunctirt. Schwachwichsig. Blätter 1’lang, 1” breit. Blüthe geruchlos auf 4“ langem Stiel. 5--6000°. Neu Granada. l 109 22. Batemania apieulata: sepalis oblongo trian- gulis apieulatis, tepalis sübaequalibus, omnibus intus lae- vibus, labello bene unguiculato apieulo depresso in basi, hypochilio semiovato pustice retuso, limbo eiliato, eiliis paueis lateralibus, epichilio ovato aeuto, columnae alis subtriangulis obtusis usque versus medium, eolumnae dorso supra antheram apieulato. „Rein weisse, zierliche Batemania. Habitus der Warscewiezellen. Lippe nach unten spitz zurückgebogen. Pflanze klein, gedrungen. Nur 2 Pflanzen erhalten! 1000°.“ Neu Granada. 23. Lüddemannia Wallisii: bracteis scariosis spathaceis ovaria pedicellata semiaequantibus, sepalis te- palisqne carnosis, sepalo summo cuneato oblongo apieu- lato, sepalis lateralibus cuneato oblongis acutis extus supra nervum medium carinatis, labello cordato trifido, lacinia antiea triangula angusta porrecta, laciniis lateralibus se- miovatis acutis basi semicordatis, callo sellaeformi in basi laciniae mediae, utringue processu triangulo lineari erecto, medio tricarinato, columna clavata aptera. . „Mennigpurpurrotb auf sämmtlichen Zipfeln. Basis weiss. Lippe wachsartig glänzend, aber dünn, schwach karmin getupft auf weiss. Blüthenstand sehr reichblüthig. Knolle hat Aehnlichkeit mit dem einer Acineta, tief ge- rippt. Blatt ist dem der Peristeria elata ähnlich, bis 3° hoch. Wohlriechend.“ Jan. 1874. Neu Granada. 24. Stanhopea Wallisii: labello exartieulato, sepalis tepalisque oblongis obtuse acutiusculis, labelli hy- pochilio saccato, mesoechilii ecornubus planis antice oblique 110 acutis abbreviatis ligula obtusa in basi epichilii semiob- longi obtusi, columnae alis obtusis in dimidio superiori, alulis abutis parvis. j Neu Granada, 25. Paphinia rugosa: racemo pendulo bifloro, bracteis spathaceis ligulatis acuminatis punctulatis ovaria pedicellata punetulata subdimidia aequantibus, sepalis cuneato oblongoligulatis acutis, tepalis cuneato oblongis acutis, labelli ungue longiusculo, hypochilii laciniis diva- ricatis expansis (erectis?) semifalcatis, epichilio basi utrin- que semilanceo acuto, oblongo acuto, hine si vis trifido, per discum carinulis transversis abruptis angustis ruguloso, antice callis stipitatis ovoideo capitatis Paphiniae erista- tae Lindl. marginato, callo bieruri in basi epichilii, eru- ribus teretiusculis apice elavatis antennaeformibus, columna basi tumore didymo. „Pseudobulbi tenues teretiuseuli sul- eati. Folia tenuia, angusta, prope Kefersteiniarum.“ Cauca — 8000°. 26. Gongora Charontis: racemo plurifloro, brac- teis triangulo setaceis ovaria pedicellata longe non aequan- tibus, sepalis oblongis triangulo acuminatis, basi sessili- bus, sepalo impari cuneato oblongo acuto basi columnae adnato, tepalis triangulis obligue acuminatis trinerviis minutissimis, labello unguieulato, hypochilii labiis semiob- longis antice setiferis, mesochilio aneipiti rhombeo antice aristato, epichilio navieulari acuto, omnibus partibus con- Auentibus, columna clavata. — Ab affini G. scaphephoro secedit hypochilii labiis antice longe aristatis. Valde parviflora. Neu Granada. 111 27. Houlletia Wallisii Behb. £. odontoptera: hypochilii alis oblongis extrorsis in dentieulos validos solufis. Jamjam ex horto Kewensi et ex Nova Granada seriem speeiminum obfinui et praesertim flores tam siccos, quam aleohole servatos a Wallisio, qui simplieiter deelarat, Honlletiam chrysantham, (quam a Wallisio deteetam ipse dominus Linden domino Andr& concedere permisit. Cf. MM. Hort. Tab. LXXXI „Juillet 1871) hanc esse, eodem 1oco lectam. Iconem nune paulisper intelligere coepi et plauta Andröana Lindeniana est synonyma speciei a me propositae (Gard. Chron. 1869. 611.). , „Lippe lebhaft gelb mit Karminflecken die an der ' Basis eng genähert sind. Die äussern Zipfel blassgelb, ı die zwei innern mit rötblichem Anflug. Knollen gespitzt, | glatt, dünn. Blatt sehr lang gestielt, breit. 8000. 67 Biüthen an langem Stiel vereinigt. 18. Juli. Frontine.“ : 5 28. Oliveriana n. g. aff. Koellensteiniae. Mentum nullum. Labellum columnae adnatum. Androclinium cuenllatum. Pollinium utrumgue postice fissum, in cau- | dieula elongata triangulolineari. Glandula ligulata retusa. _ Genus valde insigne, inter genera comparabilia uni Bifrenariae ac Stenocoryni affine indele pollinarü, co- lumna, labello, defectu menti longe distans, amieo ingenno, de artis botanicae progressu meritissimo dicatum. Oliveriana egregia. Racemus sexflorus. Flores distantes, siccei fusei. Bracteae triangulae parvulae. Se-: pala cuneato oblonga acuta. Tepala subaequalia. Label-) lum supra eolumnae basin adnatum semirotundum a basi' antiea trifidum, laciniis lateralibus obtusangulis seu acu- tangulis, lacinia media porreeta dentiformi angusta, earinig 112 geminis a basi in disenm. Columna trigona. Androclinüi membrana lobulata lobulis denticulatis. Rostellum an- tice retusum, medio exeisum. Anthera semipyriformis velutina. Inflorescentia illi Koellensteiniae seu Warreae eya- neae comparabilis. Medellin. 29. Dichaea (Echinocarpae) lagotis: deuse disticha, foliorum vaginis nervosis laevibus, laminis de- fexis late triangulis acuminatis, bractea ovata plurinervi eueullata ovarium erinaceum superante, sepalis tepalisque ligulato linearibus, labello basi constrieto dein lato ante medium sagittato dilatate, sagittae angulis retrorsis unci- natis, lamina oblonga acuta, ligula infrastigmatica ligulata lineari bifida, columnam duplo excedente. Medellin. 30. Epidendrum (Osmophytum)leopardinum: af. E. tigrino Lindl. flore minori, ovario turbinato triptero, labello obovato retusiusculo cum apicnlo, callo a basi in apicem basi canaliculato, limbis incrassatis divaricatis antrorsis in disco, antice triangulo, androclinio trifido, laciniis obtusatis, ligula parva erecta denticulata. Eeuador? (Vid, viv. c.). 31. Epidendrum (Osmophytum) Christi: race- mo plurifloro, sepalis tepalisque ligulatis acutis, labello transverse rhombeo, utringue divergenti aurito, antice obtusato, eallo depresso in basi bivalvi, antice expla- nato, acutiuscnlo, columna utrinque medio angulata, laci- nula ante umbonem androclinii posticum lineari quadri- dentata. occr ' 113 „Flor de Christo“ Ecuadorensium. Flores magni illis Epidendri tigrini Lind. subaequales, virides, intus viola- ceomaeculati. Labellum favum disco antice sanguineum. Eeuador. (Vid. viv. ce.) 32. Epidendrum (Aulizeum) albomarginatum: „pseudobulbis stipitatis fusiformibus superpositis diphyllis, foliis linearilanceis acuminatis,‘“ racemis fractiflexis, brac- teis triangulis aeuminatis ovaria pedicellata semiaequanti- bus, sepalis oblongoligulatis obtuse acutfis, tepalis paulo angustioribus, labello cordato trilobe, lobis lateralibus rotundatis, lobo antico porrecto ligulato bilobulo lobulis rotundatis, linea triloba erecta a basi in diseum, columna erassa. „Sepala et tepala pallide rubra albomarginata. La bellum viridulum apieibus loborum roseis. Columna viri- dula apice violacea. Gemmae evolventes atropurpureae. Pseudobulbi sordide violacei.“ Wallis. Pseudobulbi ex icone usque bipollicares. Folia pol- liearia etiam ex icone. Tantum pedunculos habeo graeilli- mos, durissimos. Flores illis Epidendri fuscati aequimagni. Guacabamba 8000‘, 33. Epidendrum (Aulizeum) macroihyraodes: Epidendrum fallax Lindl. et sceptrum Lindl. inter: racemo densifloro, pedicellis valde elongatis, sepalis ligulatis acu- tis, tepalis magis spatulatis obtusioribus, labello oblongo trilobo, lobis Iateralibus obtusangulis, lobo medio porreeto trilobulo, lobulo antico acuto, lobulis lateralibus obtusan- gulis, carinis geminis parallelis paulo distantibus a basi in discum, ibi angulato insilientibus, basilari parte veluti- nis, androelinii limbo trifido, laciniis retusis, antepo- 41. Ba. 2. Heit. 8 114 \ ——n - sita ante medisnam laciniam ligula lineari bidentata longiori. Medellin. 34. Epidendrum (Aulizeum Stenoglossum) linearilingue: caule humili vaginis arpophyllaceis, va- gina superiori pollicem longa, folio ligulato acuto coria- ceo, ultra bipollicari (complicato?), spatha ligulata obtuse acuta rugosa pollicem longa, peduneulo basi libera brevi _ ameipiti, decurvo, multifioro, bracteis triangulis minutis, sepalis inaequalibus oblongis acutis, tepalis linearibus - obtuse acutis, labello lineari uninervi, columna brevi ampla. Arpophylium quodammodo diminutum. Planta maximi momenti Stenoglossum H. B. Kth. a me recte ad Epiden- dra reductum probans. Sepala tres lineas longa. Flos siceus obscurus. Epidendro eoryophoro (Stenoglosso) multo minus. Medellin. " 35. Epidendrum (Spathium interim) megalo- spathum: humile, foliis oblongis acutis obliquis, spatha maxima cuneata oblonga latere acuta, racemo paucifloro, bractei; 'linearisetaceis ovaria pedicellata non aequanti- - bus, sepalis ligulatis acutis, tepalis angustioribus, labello oblongo vix apiculato, a columna liberrimo (!!}, carinis in ima basi ternis. Nova Granada (‚„Quindiu?“) Linden! (non edit. in coll.). Medellin. Wallis! 36. Epidendrum (Spathium) braccigerum: caule paueipollicari, vaginis braccatis ampliatis, Jaminis n% 115 triangulis acuminatis perpendicularibus, apice ascendenti eurvatis, spatha magna ovata reota aneipiti, sepalis trian- gulis acutis, tepalis linearibus, labello euneato flabel- lato emarginate, margine hine repandulo. Flores pal- ide rosei. Ecuador. 37. Epidendrum (Amphiglottium Schisto- ehila earinata) sphaerostachyum: foliis late eu- neato oblongis acutis superne valde nitidis, peduneulo superne longe vaginato, vaginis rudibus, teretiusculis {non compressis), racemo densissimo, bracteis lanceo tri- angulis, ovariis pedicellatis longe brevioribus, Roribus ma- gnis, ovariis longe pedicellatis, sepalis triangulis lanceis acuminatis, labelli laciniis lateralibus lato semilunatis, an- trorsis, extus lacero fimbriatis, lacinia media longe lin- eari apice semiovato dilatata lacerofimbriata cum apiculo in medio, callis geminis triaugulis in basi, carina elengata interjecta. Ecuador. 38. Epidendrum (Amphiglottium aff. trieruri Lindl} expansum: labelli laciniis lateralibus oblongis divaricatis extus paueiserratis, Iacinia antica lato ligulata breyi bieruri, erure utroque triangulo, callo in toto disco plano depresso, oblonge, utrinque unidentato, antice pluri- dentato, apice acuto, usque in basin laciniae anticae, an- Aroclinii limbo serrato. N. Granada. 39. Bletia (Schomburgkia) Wallisii: sepalis "tepalisque Ygulatis obtuse acutis valde undulatis, labello ' gr % 116 triida, laeiniis lateralibus obtusangulis, lacinia media ob- longa acuta, carina lata depressa postice ante basin ab- zupta, in laciniae "mediae disco evanescente, columna basi vix ampliata. Schomburgkia Wallisii pro hortis. Flores illis Bletiae (Schomburgkiae) undulatae aequa- les, sicei flavo brunnei. N. Granada. 40. Coelogyne (Filiferae) marmorata: pedun- eulo gracili, elato paneifloro (3), sepalis Higulatis acutis non carinatis, tepalis linearibus basi paulo latioribus, tabello medio trilobo, lobis lateralibus semirotundis, lobo antico porreeto ima basi subcordato, oblongo, antice retusius- eulo emarginato hine undulato, carinis elevatis erenulato- erispulis ternis a basi labelli in basin lacinise antieae, carinula breviuscula subaequali utrinque juxta loborum eonfinia superaddita, columna elavata, rostello producto. Labellum siccunı stramineum trabeenlis multis fuseis supra nervillos tranversos. Flos illi Coelogynis fuscescen- tis aequalis. Maunilla. 41. Coelogyne (Pholidota) rhombophora: afl. . Coelogyni pumilae Rehb. f. (Dendrochilo? pumilo) pseu- dobulbo pyriformi monophylio, folio a basi petiolari lan- ceolato acuto, peduneulo filiformi folium superante, race- moso, bracteis seariosis ovatis apieulatis ovarium pedicel- latum aeguantibus, sepalis triangulis, tepalis late (alte) rhombeis, labello multo minori semiovato apice subaegua- liter tridentato, dente medio nune produeto, callo trans- verso semilunari in basi columnae, androclinio integre TEE 117 “ marginato, rostello ornithorrhyneho. Pholidota rhombo- phora pro hortis. Minuta. Floressicei atrati sieut illiStelidum quarundam. Manilla. D 42. Bulbophyllum (Racemosa) braccatum: va- ginis basilaribus pedunculorum amplis aneipitibus latere fisso obtusangulis, quaternis, racemo subsecundo plurifloro, braeteis lanceoacuminatis uninerviis, ovaria pedicellata superantibus, sepalo impari triangulo acuminato, sepalis lateralibus latioribus, longioribus, tepalis linearibus api- eulatis uninerviis, labello trilobo, lobis lateralibus semi- ovatis, lobo medio ligulato obtuso producto, columnae setis validis. Pone B. adenopetalum Lindl. tepalis valde diversum. Infloreseentia Tibi iülam Pediloni cujusdam in mentem revoeat. Flores illis B. cocoini Lindi. submajores. Manilla. 43. Pleurothallis /Acuminatae Lepanthifor- mes) multicuspidata: densissime caespitosa, caulibus laminam folii subaequantibus, supra nervos et ad ostia ampliata vaginarum murieulata, folis cuneato laugy—— olatis acutis, coriaceis, peduneulis duplo triplove lon- ri gioribus, bracteis ochreatis minufissimis, sepalo summo lanceo acuminato, sepalo inferiori subaequali usque ante basin bipartito, tepalis rkombeis acutis utringue obtusan- gulis, labello cuneato dilatato trifido, laciniis lateralibus obtusangulis, lacinia media ligulata obtusa producta. Flores castanei. A Pleurothallide intrieata Lindl. folio multo longiori ae labello ac sepalo inferiori bi- partito recedit. Sonson. Su SER 118 44. Masdevallia guttulata: folio spatulato acuto, pedunculo lato (aneipiti) apice polyantho, floribus hetero- Jonopsis paniculata Lindl. In fruticetis prope Paramaribo. 8/44. Nr. 157. Notylia aromatica Lindl. Ad truncos Citri Au- rantii nec non Crescentiae prope Paramaribo. 8/44. Nr. 671. COryptarrbena Kegelii Rehb. f. Ad ramos arbo- sumin sylvis prope plantationem Quarta. 1/46. Nr. 450. Rodriguezia secunda H.B. Kth. Insylvis prope Paramaribo. 2/45. Nr. 718. erst 127 Ornithocephalus falcatus Focke In sylvis maximis Paraensibus. 9/44. Nr. 44. Maxillaria Kegelii aff. M. Parkeri Hook. multo minor, foliis augustioribus, vaginis peduneuli numerosio- ribus, sepalis tepalisqgue angustis, labello cuneato oblongo apice trifido, laciniis lateralibus Higulatis obtuse acutis introrsis, Jacinia media paulo longiore ligulata acutiuscula lobulata, cailo longitudinali per axin labelli in radios cariniformes supra laciniam mediam expanso, pilis pau- eis supra discum labelli. Pseudobulbi ovati aneipites vix duos pollices alti, sul- cato favosi ex retieulis. Folium unicum a basi petiolari prope bipollicari in laminam lato ligulatam obtuse acutam pedalem expansum. Pedunculo numerosi ad tres pollices alti. Flores illis Maxillaria punctatae Lodd. aequimagni. In sylvis maximis prope Mariapaston 5/1846 Nr. 1355. Maxillaria alba Lindi. In sylvis prope Paramaribo (Oude Ryweg). 2/45. Nr. 714. Maxillaria violadeopuncetata Rcehb. f. In sylvis prope Paramaribo. (Oude Ryweg). 2/45. Nr. 717. Maxillaria superflua: aff. M. orassifoliae Rchb. f. foliis lineariligulatis apice bilebis eoneoloribus, mento modico, sepalis earnosis triangulo ligulatis apicem versus - carinatis, tepalis angustioribus, labello rhombeo seu trilo- bo, lineis velutinis a basi versus discum et a disco in api- cem, spatio vacuo parvo, anthera velutina. Labellum atroviolaceum lineis velutinis flavis. Cete- rum perigonium croceum seu sulphbureum tepalis nunc in- 128 tug violaceo striatis, sepala. interne violaceo unistriata, Jinea velntina superaddita. j Hort. Schill. 1857. — E Demerara recentius in hor- tum Kewensem introdueta. — In sylvis prope Mariepaston 5/46. Nr. 1374. Maxillaria Camaridii Rchb. f. (Camaridium ochroleueum Lindl.) Ad truncos ramosque arborum in sylvis prope Paramaribo. 9/44. Nr. 625. Maxillaria uncatsa Lindl. In aylvis prope Cas- sepoerekreek. 11/45. 811. — In sylvis prope Mariepaston 5/46. — In sylvis pıope Paramaribo. 3/45. Polystachya luteola Hook. In sylvis prope Paramaribo. (Oude Ryweg) 7/44. Nr. 679. — Ad trun- cos arborum ramosve in sylvis prope plantationem Quarta. 7/44. Nr. 349, Polystachya foliosa Rehb. £. (Stelis foliosa Hook. Polystachya Weigelti Rehb. f.) Insylvis prope plantatio- nem Quarta,. 7/44. Nr. 183. Trigonidium teune Lodd. In syivis prope Joden Savannah. 7/44. Nr. 624. Chaubardia surinamensis Rchb. f. In sylvis prope Geyersvlyt. 2/45. Nr. 716. Flores fuscescentes. Zygosepalum Kegelii Rehb. f. In sylvis maxi- mis prope Mariepaston. 5/46. Nr. 427. Zygopetalum violaceum Rchb. f. (Huntleya vio- lacea Lindl. H. sessiliflora Bateman). In sylvis maximis humidis prope Cassepoerekreek. 11/45. Nr. 1080. 129 Cyrtopera Woodfordi Lindl. In pascuis aridis prope plantationem Quarta rariss. 7/44. Nr. 362, Galeandra juncea Lindl. In arenosis prope Saron. 5/46. Nr. 1284. Cyrtopodium eardiochilum Lindl. Flores aurei brunneo striati, foetidissimi. In arenosis prope Klein Fre- deriksdorf. 11/45. Nr. 1089. CyenochesLoddigesii Lindl. Ad truncos arborum prope plantationem Quarta. 2/45. Nr. 860. Catasetum maerocarpum L. C.Rich. (C. triden- tatum Hook. C. Claveringi Lod ı. C. Horibundum Hook.) Ad truncos arborum prope Par: maribo. Nr. 859. Catasetum planiceps Lindl. Flores flavovirides delicatissime violaceon punctati. Im arenosis prope Joden- savannah. 11/45. Nr. 1182. Peristeria eerina Lindl. var. guttulata Rchb. f. Ad truncos arborum prope plantationem Quarta. 8/44. Nr. 617. Paphinia eristata Lindi. In sylvis humidis prope Mariepaston. 8/46. Nr. 1356. Dichaea Kegelii: laxa, spithamaea, glauea, vaginis amplis, foliis oblongoi ligulatis abrupte mucronatis, ovaris murieatis, sepalis tepalisque triangulis labello euneato oblongo utringque antiee divaricato aristato, apice aristato, carina in ungue. At. Rd, 2. Heft. 9 180 Ad truneos arborum in sylvis prope Mariepaston. 5/46. Nr. 1351. ‚Dichaea brachypoda .Bchb. f. In sylvis prope Mariepaston 5/46. Nr. 1081. In sylvis prope Cassepoere- kreek. 11/45. Nr. 1081. Atranthus mieranthus Rehb. f. Adtruncos rano- rum fruticam in uliginosis prope. Paramaribo. 8/44. Nr. 428. Aöranthus faceiola Rechb. f. In sylvis prope Poelebantjes. Nr. 700. Epidendrum paleaceum Rehb. f. (auritum Lindl.) In sylvismaximis inter Saramace et Copinam. 6/46, Nr. 1451. Epidendrum chloroleueum Hook. (E. affıne Focke.) In sylvis prope Cassepoerekreek 11/45. Nr. 874. — In sylvis prope Paramaribo 8/44. Nr. 484. — Ad ramos arborum in sylvis humidis prope Vaderzons. 8/45. "Nr. 874. Epidendrum oneidioides Lindl. In arenosis prope Joden Savannah. 1/45. Nr. 1088. Epidendrum diehromum Lindl. Ad truncos arborum in sylvis humidis prope fluv. Saramaceam (Ma- riepaston) 5/46. Nr. 1354. Epidendrum aemulum Lindl. Ad truneos Ta- marindi indicae prope plantationem Tourtonne 8/45. Nr. 131 861. — In sylvis prope Paramaribo (Oude Ryweg). 9/44. Nr. 677. Epidendrum imatophyllum Hook. In sylvis prope Aracarekreek. 11/45. Nr. 1086. Epidendrum Schomburgkii Lindl. In aylvis prope Paramaribo (Bicone) 3/46. Nr. 1081. — In aylvis prope Cassepoerekreek 11/45. Nr. 1101. Epidendrum nocturnum Jacg. In arenosis prope Joden Savannah. 11/45. Nr. 1085. Epidendrum diffusum Sw. In sylvis maximis prope Mariepaston 5/46. Nr. 1450. . Epidendrum rigidum Sw. Ad truncos arborum in Laane — ;rope Tourtonne 7/44. Nr. 448, Epidendrum stenopetalum Hook. Ad truncos. arborum vetustarum in Laane — v. Tourtoune 9/44. Nr. 626. — Ad ramos Citri Aurantii prope Paramaribo 2/45. Nr. 879. Epidendrum seulptum Echb. f. var. linearifolium. Ad arbores vetustas in Laane v. Tourtonne. Nr. .... Ponera prolifera Bchb. f. In sylvis prope Poele- bantje 9/44. Nr. 681. - Hexisea reflexa: sympodio ex axillis foliorum continuato juxta inflorescentiam, caulibus pluriarticulatis, 9* 132° N foliis teretisubulatis sulcatis, floribus basi vaginis seario- sis indutis, sepalis ligulatis acutis, tepalis linearibus acutis, labello ima basi eum columna connatoe, medium versus ‚infracto, cuneato flabellato bilobo, callis ternis, basin ver- sus rotundatis supra flexuram, columna apice triloba, lo- bis lateralibus rotundatis. Ad truncos arborum in sylvis prope Mariepaston. 5/46. Nr. 1422. Bletia (Schomburgkia) marginata Rchb. f£. Ad radices fruticum in arenosis prope Joden Savannah. 11/45. Nr. 1087. Bulbophyllaria Oerstedii Rehb. f. In sylvis prope Paramaribo (Oude "vweg). 9/44. Nr. 680. Pleurothallis pieta Lindl. In sylvis maximis prope Joden-Savaunah. 11/45. Nr. 1083. . Pleurothallis Lanceana Lindi. In sylvis prope X gekhuizen. 7/45. Nr. 950. Pleurothallis Kegelii: af. ‘Pl. foetenti Lindl. eaespitosa, caulibus subtetragonis, folio longe longioribus, basi vaginatis, folio cuneato oblongoligulato acuto, spatha parva, Horibus faseiculatis, sepalo summo ligulato, sepalis lateralihus semicounatis lacinis obtusis, tepalis lanceis - acuminatis, labello pandurato parte superiori brevissima utringue obtusangula, antice oblonga obtusiuscula, columna aptera. Multo angustior, quam Pl. foetens Lindl. In sylvis prope Quarta. 1/46. Nr. 1244. 133: Pleurothallis lepanthiformis Rchb. f.? Ir sylvis prope Paramaribo 8/45. Nr. 840. Pleurothallis orbicularis Lindl. (biflora Focke). Ad ramos fruticum in sylvis prope Mariepaston. 5/46. Nr. 1352. Pleurothallis pruinosa Lindl. In sylvismaximis- prope Joden Savannah. 8/44. Nr. 623. Pleurotballis uniflora Lindl. (striata Focke). In sylvis prope Paramaribo. 9/44. Nr. 627. Pleurothallis acuminataFocke.* In sylvis prope Mariepaston. 5/46. Nr. 1348. Masdevallia miuuta Lindl. In sylvis prope Joden-Savannah. 5/46. — Ad arborum truncos putridos in sylvis prope Saron. 5/46. Nr. 878. — In sylvis ad Saramaccam 9. 5/46. Restrepia Kegelii: repens, radicibus adventitiis elegantissime tubereulatis, foliis distichis cuneato obovatis acutis (vix dimidium pollicem longis), floribus solitariis peduneculo porreeto univaginato, bractea vaginante ovarium tegente, sepalo summo ligulato acuto, sepalis inferioribus ligulato bidentaxs, tepalis linearibus apice dilatatis acu- tis, labello trifido, laeiniis lateralibus medianis acutan- gulis, lacinia media porreeta ligulata obtusa, columna elavatz. In sylvie umbrosis prope Mariepaston. 5/46. Nr. 1355. Rn ‚134 Lepanthes helicocephala Rchb. f. In sylvis prope Mariepaston. 5/46. Nr. 1350. » \ Octomeria surinamensis Focke. Adtruncos ar- borum in aylvis prope Mariepaston. 5/46. Nr. 1421. Stelis argentata Lindl. In sylvis ad Sornan- kreek. 11/45. Nr. 1201. Neue Beiträge zu Afrika’s Flechten-Flora von Doet. A. v. Krempelhuber. Der bekannte, gegenwärtig die Ostküste Afrikas, speciell das Somali-Land bereisende Botaniker Herr Johann Maria Hildebrandt hat als Ausbeute seiner botanischen Reisen daselbst unter einer grossen Menge anderer, seltener oder neuen Pflanzen auch eine Anzahl Lichenen nach Europa geschickt, welche mir zur Untersuchung und Be- stimmung zugekommen sind. . Sie wurden von dem genannten »taniker theils schon ' 1872in Abyssinien, theils erst im vor zen Jahre gesammelt und zwar der kleinere Theil im Sor Alt-Land, der grös- sere auf der Insel Johanna, einer zu der bekanntlich an der Ostküste von Afrika am nördl shen Ausgange des Kanals von Mozambique liegenden Inselgruppe der Ko- moren gehörigen Insel. Die kleine, aber interessante Sammlung, unter welcher sich 4 oder 5 neue Spezies be- finden, bildet einen immerhin werthvollen Beitrag zur — 136 näheren Kennniss der Flechten von Abyssinien, des Somäli- Landes und der Comoren-Insel Jobanna, welche in lichenologischer Beziehung noch sehr wenig bekannt sind und besteht aus nachstehend verzeichneten 36 Spezies. i. Collema byssinum Ach. Comoro-Insel Johanna, an Baumstämmen (in colleet. sub No. 1864d.) 2. Leptogium marginellum Mont. Comoro-Insel Jobanna: an Baumstämmen (in colleet. sine Numero). 3. Cladonia fimbriata Fr., formae cormnutae et seyphosae! Comoro -Insel Johanna, 1500 metr., auf faulem Holze, sub No. 1872. 4. Cladonia maeilenta Hoffm. forma gracilis. Podetiis gracilibus, cylindrieis, attenuatis, usque ad 3 eentimet. longis, esquamulosis et ascyphis, subtus con- tinue cortieatis, Iuteo-virentibus, supra viridi-albo-pulveru- : Yentis; apothecia minuta, laete coceinea, simplieia. Abessina, ad terram (in coll. sine Numero). 5. Usnea barhata Fr. Abessinien, Bagla, 7500. f. strigosa Ach. Ibidem. f. sorediata. Thallus ubique sorediis eflorescentibus eonsitus, sterilis. — men 187 Comoro-Insel Johanna, Pomoni-Niederung, an Cocos- Stämmen (coll. 186”). 6. Usnea trichodea Ach. Comoro-Insel Johanna, 800 metr., an Baumzweigen, steril (coll. 1868). 7. Usnea articulata Ach. Somäli-Land: bei Meid, Gebirgsregion Serrut, 1800 metr.; Bagla, 7500 (eoli. 807) ; sehr schön entwickelt, aber wie gewöhnlich steril, an Baumästen. Herr Hildebrandt hat zahlreiche Exemplare von dieser Spezies gesammelt, welche sich von unseren europäischen nur durch ihre gelblichgraue Farbe unterscheiden. Wer diese Spezies für eine Varietät der Usnea barbata Fr. hält, scheint mir einen groben Irrthum zu begehen. 8. Ramalina pollinaria Ach. Abessinien (in eollect. sine No.). 9. Ramalina asperula Krph. in Verhandl. der K.K. Zool. bot. Gesellsch. in Wien 1877, sep. p. 9. Abessinien (in coll. sine No.). 10. Stieta Urvillei Del, Comoro-Insel Johanna, steril, an Baumästen, ein Frag- ment (coli. 1870). 11. Stieta laeiniata Ach. Comoro-Insel Johanna, 800—1500 metr., an Baum- Stämmen. (coll. 1864 a.) kin 188 Specimina thallo subtus tomento brevi atrofusco obtecta. forma denudata. sub. No. 18645. Ibidem. Speeimina subtus nuda, vel subuuda, pallida, aut pallido-ochrasea aut passim plus minus obscuro-fusoa. Sehr schöne, zahlreiche und schön fruktifizirende Exemplare. Sporae 6--8 nae, fusiformes, incolores, 2—-3-septatae. 12. Sticta retigera Ach. Comoro-Insel Johanna, 1200 metr., an Baumstämmen (coll. 1863). 13. Stieta argyracea Del. Comoro-Insel Johanna, an Baumstämmen, gut ent- wickelt, aber steril (eoll. 1864. e.) 14. Ricasolia Comorensis Kıpb. sp. a. Thallus glaucescens, membranaceus, laeiniatus; laci- nis dichotomis vel diebotome ramosis (lat. eirc. 9,0 =”), sinuato-pinnatifidis, lacinulis apieibus retusis, subtus al- bidus, subnudus; apothecia aparsa, disco rufofusco, plano, primum a margine thallino involuto integro, dein hoc re- cedente tenui eincto, itaque disco explanato (usque ad 6,02 Jato); sporae 6-—8-nae, fusiformes, incolores, 1-sep- tatae, long. 0,035-—037, erass. 0,006-008"", Comorxo-Insel Johauna, an Baumrinden. (Unieum!) Achnlich der Rie. discolor, aber davon durch eine an- dere Form des Thallus verschieden. 139 15. Parmelia Hildebrandtii Kıph. sp. n. Thallus pallido-glaucescens, membranaceus, laeviga- tus, sinuato-lobatus, plicatus, lobis per maximam partem complicatis, fere convolutis, sinuatis, marginibus obtuse crenatis, crispulis vel flexis, adscendentibus et ereberrime sorediis albis dense consitis; subtus niger, subnudus, ver- sus ambitum fuscescens; apotheciis numerosis, passim ag- gregatis, elevatis, subpodicellatis erateriformibus, margine tballino plerumque inflexo crenulato nudo vel saepius sorediato; disco urceolato pallido-carneo, raro explanato; sporae 6-8. nae, incolores, subglobosae, simplices, long. 0,011—-015, erass. 0,011-- 012mm, Medulla denudata et soredia ad margines apotheciorum thallique hydrate Kalico sanguinescunt. —_—.Comoro-Insel Johanna, 400 metr., an der Rinde von Bäumen (besonders Cycas revoluta), an tektem Stellen im Walde, sub No 1866 e. Aehulich der Parmelia olivetorum (Ach.), aber durch einen glatteren, reineren Thallus, die krugförmigen, haufen- weise vorkommenden Apothezien und namentlich durch die fast kugelrunden Sporen sehr bestimmt davon ver- schieden. 16. Parmelia caperata Ach. Ohne nähere Angabe des Standortes sterile Fragmente. 17. Parmelia perforata Ach. Comoro-Insel Johanna, 120% metr., an Baumstämmen en (coll. 1862). “ 140 13. Parmelia Abessinica (Nyl. in litt.) Krph. sp. n. Thallus glaucescens (in nonnullis speciminibus sordide testaceus), minor, lat. circ. 4—5°”, ineiso-lobatus, lobis am- bitu rotundato-lobulatis, adscendentibus, flexuosis et pli- catis, marginibus eiliis nigris saltern hine inde fimbriatis, nonnihil imbricatis, superficie per maximam partem rugu- losa, opaca, subtus ater vel fusco-niger, rhiziniis medio- eribus nigris laxe obsitus, versus ambitum nudus, testa- ceus vel fuscescens; apothecia primum mediveria, infun- dibuliformia, margine involuto, leviter crenaio, dein explanato, usque ad 1,0” et ultra lata, disco rufo medio perforata et margine dissecto-lobato, exeipulo thallino extus plus minus rugoso; sporae $nae, ellipsoideae, hyalinae, simplices, long. 0,014 — 016, cerass. 0,008 —010 7, Die Farbe der entblössten Medulla wird weder durch Hydr. Kalic., noch durch Hypochl._ cale.-verändert-- Die” 'unversehrte berfläche des Thallus, mit ersterem hbenetzt, ergrünt sehr lebhaft. An Rinden der Bäume, Mäshalit !sine Nr.), Habab, 5000° (coll. 3141.) Aeusserlieb ähnlich einer kleinen Form der Parmelia perforata Aut., aber durch die angegebenen Kennzeichen und die chemische Reaktion gut davon geschieden. Apothezien gewöhnlich zahlreich vorhanden. 19 Parmelia olivetorum (Ach.), Nyl. Somäli-Land, Ahlgebirge, 2000 metr., auf abgestorbe- nen Akazien-Zweigen, steril (coll. 897); Abessinien: Habab, 5000° {eoll. 815}; Bagla, 7500° (coll. 310); an Baumästen; Comoro-Insel Johanna, 400 metr., auf Baumstämmen (be- sonders Cycas revoluta) an lichten Stellen im Walde (coll. 1866 a.). Alle Exemplare steril! 20. Physeia crispa Pers. Comoro-Insel Johanna, an Baumästen. Apotheeiis pruinosis (in coll. sine No). 2i. Physcia disjuneta Krph. spec. nov. Thallus livido-cinereo-virens, opacus, membranaceus, maltifidus, laeinulis angustis (eire. 0,5” latis), subtorosis, radiantibus, substrato arcte adpressis, inter se approxima- tis, lJobuli ambitu apieibus obtusis, inciso-lobulatis, depres- sis; hi lobuli thalli angusti radiantes aut in speeimen, sat parvum (eire. 1 centim. latum) suborbieulariter dilatatum congesti, aut frustulose disjuneti et dissiti, irregulariter supra substratum dispositi; apothecia dispersa, valde mi- nuta (lat, vix 0,5") sessilia, atrofusca, lecanorina, mar- gine thallino tenui, mox evanido vixque visibili; sporae 8nae, oblongae, incolores, 1-septatae, valde parvae, long. 0,008 — 009, cerass. 0,005—006"”; paraphyses breves, graciles, non bene conspicuae. Somäli-Land, ad saxa silacea (in coll. sine Numero). Nahestehend der Physeia adglutinata (Fike) Nyl; aber bestimmt verschieden davon durch eine andere Form und Farbe des Thallus und der Sporen, und namentlich durch die Kleinheit der letzteren und der Apothezien. 22. Physeia obsessa {Ach.; var. hypochrysa Krph, Thallus subtus luteus, rhizinis brevibus atris interrupte consitus. Comoro-Insel Johanna, an Baumstämmen, steril (coll. 1866 b.) 142 Forma marginibus lobulorum sorediatis. An einigen Exemplaren ist die Unterseite des Thallus lebhaft gelb, an anderen weniger. . Da die Apothezien an den vorliegenden Exemplaren dieser Art, deren Thallus auch an Pyxine Meissneri Tuekermann erinnert (aber derselbe ist nicht innen son- dern nur an seiner Unterseite gelb gefärbt), fehlen, so ist die Bestimmung noch einigermassen zweifelhaft und liegt möglicher Weise eine neue Spezies vor. 23. Physeia stellaris (L.). Somäli-Land: bei Meid, Gebirgsregion Ahl, 1000 metr,, an Baumästen. 24. Physcia chrysophthalma DC. Abessinien: Habab, 7000' an Baumzweigen sub No. 316. 25. Physcia candelaria (Ach.) Nyl. Abessinien: Habab, 5000‘; an Baumästen (coll. 315, Fragment!). 26. Coccocarpia smaragdina Pers. Comoro-Insel Johanna, 300 metr. üb. d. M., an Baum- stämmen im lichten Walde (coll. 1865), fruktif. 27. Squamaria gypsacea (Sm.) Somäli-Lar .: auf nackter, lehmigter Erde, ohne Zweifel an Fe.sen (in coll. sine No.). 28. Placodium fulgens DC. Somäli-Land: auf nacktem, lehmigen Boden (in coll. sine No.). 143 29. Placodium eallopismum (Mer.) Nyl. Somäli-Land: an Kalkfelsen, steril, sonst gut entwickit (in collect. sine No... 30. Lecanora pallescens Ach. An Baumästen (sine No. in coll.). Ganz dieselbe Form sammelte Dr. O. Bececari bei Bo- gos im nördlichen Abessinien. 31. Ureeolaria scruposa Ach. forma. minor. Somäli-Land: auf nacktem, lehmigen Boden (in coll. sine Nr.). 32. Dirina africana Krph. sp. n. Thallus albidus, tartareo -farinosus, crustam erassius- culam continvam effusam sistens, superficie minute gra- nulosa vel verruculosa; apotheeia numerosa, dispersa, hine inde approximata, sessilia, lecanorina, mediocria, lat. 1,0 —1,5eu, disco plano aut convexulo, nebulose atro, nudo, opaco, vel tenuiter cinereo-pruinoso, margine thallino le- viter erenulato eincto; sporae 8nae, oblongae, 3 -septatae aut quadriloculares, primum incolores, dein vlivaceae, long. 0,018-—019, erass. 0,006-—007 ""; hymenium obscure olivaceum; hypothecium album. Thallus hydrate Kalico ex aurantiaco aut flavo in- tense rubeseit. Somäli-Land bei Meid, Gebirgsregion Serrut, 1200— 1800 metr., am Boden. Iu collect. sine No. In Bezug auf ihr Aeusseres einigermassen an Leca- nora Villarsii erinnernd, aber kleiner, dünner, mit viel feinerer kleinwarziger Oberfläche. Die jungen noch halb geschlossenen Apothezien sind an der innern Seite des thallodischen Randes gewöhnlich röthlich gefärbt. 144 33. Lecidea leucoxantha Spr. Comoro-Insel Johanna, an Baumästen in Gesellschaft von Stieta Urvillei Del, 34. Leecidea (Toninia) aromatiea (Turn.) Kbr. Somäli-Land: auf nacktem, lehmigen Boden (in coll. sine Nr.). 35. Graphis pavoniana Fee Essai p. 40. Comoro-Insel Johanna, an glatter Baumrinde sub No. 1871b. Sporen, wie bei Graphis seripta Ach., long. 0,025— 026, erass. 0,006—007 m, Mit dem F&e’schen Original gut übereinstimmend. Auch von dieser Graphis sind nur ein Paar kleine Fragmente in der Sammlung enthalten. 36. Graphis (Fissurina) abstracta Krph. sp. n. ad int. Comoro-Insel Johanna, an glatten Baumrinden sub No. 1866d. Sporae' 6—8nae, oblongae, incolores, multi-locu- lares, 6—8 series loculorum transversim dispositae, 2—3 loeuli in quavis serie, long. 0,025—027, erass. 0,008—011""; apothecia medusuliformia, lirellis radiantibus, divaricato- ramosis, epithecio rimiformi, angusto, fusco, a marginibus turgescentibus thallinis marginatis, subobelusis. Eine Spezies, welche sich, da nur ein Paar Frag- menie in der Sammlung vorhanden sind, zur weiteren Untersuchung empfiehlt. Die Cyperaceen des Königlichen Herbariums zu Berlin. Von Otto Böckler. Fortsetzung von Band XL 8. 452. oo Folia conformia. 265. Carex Chamissoi Beklr. Glaueo-virens; rhizomate abbreviato, fibrillis tenuibus rigidis ferrugineis; eulmo pedali erecto liformi-setuceo firmo subflexuoso superne nudo basi multifoliato, leviter compresso sulcato-striato, apicem versus scabriusculo; vaginis brunneo-ferrugineis tardius dissolutis; foliis con- fertis peranguste Tinearibus (%j, lin. lat.) setaceisque culmo multo brevioribus (6—4-pollic.) subflexuosis carinatis planis v. complicatis, marginibus setulosis; spieulis 3 in apice culmi parum distantibus pedunculatis ferrugineis: mascula subelavata puuciflora 4—3 lin. longa vix lineam lata, foe- mineis erectis eylindrieis 8—5 lin. long. 1'/, Iin. latis, la- xe 13—9 floris; peduneulis setaceo-capillaribus pollicem eire. longis setuloso-scabris; bracteis vaginantibus anti- ce tenui-membranaceis flavidis, ore truncato lamina sefa- cea perbreci (4—2 lin. longa) munitis; squamis membrana- ceis disco ferrugineis, superne margine lato albo pellucido eireumdatis, obtusis mutieis v. e nervo carinali viridi bre- 41. Bü. 2. Heft. 10 en 146 viss. mucronatis; foemineis oblongo-ovalibus, maseulis ob- longis; utrieulo (non perfeete maturo) squamam subae- quante (i/, lin. longo) glauco-viridulo superne purpuras- cente ex oblongo inferne longe attenuato, trigono, apice leviter recurvo, costato, costis basi tortis superne densius- ceule setwloso-hispiduhs; stylo longe exserto validulo fusco profunde trifido. "€. eostata in Herb. Chamisso (non Turezan. Patria non indicata. 266. C. digitalis Willd. Intense viridis; caespitosa; radice fibrosa tenerrima; eulmis numerosis filiformibus debilibus 3—14 poll. alt. ad angulos acutos subseabridis, basi foliatis; foliis gramineis subelongatis culmo plerumque brevioribus linearibus acu- minatis planis 1-2 lin. latis nervis duobus lateralibus prominentibus, inferne margine nervisgue seabridis; spi- eula mascula nuda lineari acuta lutea 6—7 lin. longa vix lineam lata, foemineis saepiss. 3 remotis omnibus exserte capillaceo-pedunculatis erectis pendulisgue linearibus larius 6—8 floris 6-8 lin. long. 7—1!}, lin. lat., bracteis folia- ceis vaginatis elongatis spieulis suis non raro plus duplo longioribus, superioribus — omnibus interdum — culmo longioribus; squamis masculis lanceolato-oblongis obtusis v. acutis, interdum euspidatis; utrieulis squama submulto longioribus /afe ovalibus utrinque obtusis triangulis, ore membranaceo integro non raro obliquo dense tenuinerva- tis olivaceis 1'/, lin. longis; caryopsi perarete inelusa (sub- pellueida) late ovali angulis obtusiusculis faciebus leviter excavatis, subtiliss. punctata flavida, styli hasi apieulata; €. digitalis Willd. — Boott, 40. t. 98. - Sartwell, no. 94. — C. oligocarpa Mühlb. 242. — Schwein. et Torr. 147 (non Schk.) — C. Van Vleckii Schwein. — C. oligoearpa var. Van Vleckii Dew. — Forma minor spieula infima basilari: C. podostachys Steud., 232. — Drumm. hb. no. 428. “ America septentr. 267. C. ptyehocarpa Stend. Intense viridis ; rhizomate plerumque elongato subrepente duro brunneo pennam corvinam crasso, fibrillis capillaribus; eulmis pluribus subeaespitosis kumilibus setaceis ereetis fo- liosis acute triangulis laevibus 2—83—4 poll. longis; foliis herbaceis firmis /atiusculis breviter lanceolato-acutatis pla- nis nervis duobus lateralibus prominulis: marginibus su- perne nervisque scabris, eulmum plerumgue superantibus, 2 lin. latis; spieulis 4 erectis olivaceis, superioribus 3 in apice culmi approximatis breviter pedunculatis, quarta di- stante subbasilari exserte pedunculata: mascula pertenui subuliformi paueiflora 31/4 lin. lonya, foemineis guam Üla parum longioribus densius 8-5 floris; bracteis folüi- formibus vaginatis, inferioribus elongatis (7—2-pollie.), suprema abbreviata cuspidata spieulis parum longiore; squamis testaceis carinula viridulis: masculis oblongis acu- tiuseulis, foemineis parvis late ovatis acntiusculis; utrieu- lis squama subtriplo longioribus olivaceis ovalibus trigonis breviter aeutato-rostellatis, apice recto v. leviter recurvo, ore integris, subtiliter multinervatis 1'/—1°/, lin. longis; earyopsi arcte inclusa utrieulum subaequante late ovali triquetra. faciebus concaviusculis prominenter retieulatis fusco-brunneis angulis pallidioribus, styli basi tenui ter- minata. C. ptychocarpa Steud, 234. — Drummond. herb. no. 424, New Orleans. 10% 148 268. C. oligocarpa Schk. Intense viridis; caespitosa; radieis fibrillis tenni- bus; eulmis 1%—1 ped. altis strietis filiformi - setaceis firmulis superne ad angulos acutos scahris basi vagi- nis purpurascentibus v. ferrugineis vestitis; foliis molli- bus culmo brevioribus, superne longe angustatis, planis subtiliter nervatis 1—1’/, lin, latis eulmo brevioribus api- eem versus marginibus carinaque serratis; spieula mas- cula pallida peduneulata v. subsessili tenui lineari acuta 1-—1/, lin. lata 7—3 lin. longa, foemineis plerumgque 3 remotis fusco-viridulis odlongis erectis, inferioribus breviter pedunculatis, 3—6 - Horis subdensifloris 3—5 lin. long. 2 lin. lat.; bracteis elongatis breviter vaginatis, superioribus eulmo multo longieribus; ligula elongat« obtusa; squamis pellucido-membranaceis, masculis lineari-oblongis obtusis v. acutis mutieis v. interdum cuspidatis, foemineis albis suborbiculatis e dorso viridi subtrinervato longe setuloso- aristatis; utriculis longe persistentibus sguame fipsa) duplo triplove longioribus (avista subbrevioribus) ovahibus v. obo- ‚walis utringue attenuatis apice rectis v. leviter recurvis, oTe obtuso integro, frigonis ereberrime striato-nervatis, nervig subtilibus subflexuosis, Mavo-viridulis v. ferrugineo- brun- nescentibus 1?/, lin. long.; caryopsi perarcte inelusa utri- culo breviore obovata dasi satis attenuata mucronata ob- tusangula dense granulata flavida. C. oligocarpa Sehk., no. 170 (forma minor). — Boott, 40. t. 99. — Sartwell, no. 98 et 9%. — C. Sartwelliana Gay. — C. Hiteheoekiana var. Torr. Mon. 413 et Dewey (fide Boot). —- C. laxiflora (Lam.) Herb. Union itin. 1837 — C. graeilescens Steud. Syn. 226. — Forma minor per- tenuis, spieulis foemineis 2—4 floris: C. subuniflora Steud., 149 234. — Drummond. hb. no. 582. — Variat vaginis inter- dum et foliis supra hirtulis: O. Hitchcockiana Dewey. — Boott, 41. t. 100. — Sartwell, no. 100. America septentr. 269. C. granularis Mühlb. Viridis v. glaucescens; rhizomate caespitoso, fibrillis eapillaribus; culmis filiformibus 1%—1!/, ped. alt. strietis, angulis laevibus, basi foliatis; vaginis infimis efoliatis Bremer brevibus membranaceis ferrugineis; foliis gramineis lati- usculis breviter acuminatis planis marginibus superne sub- tiliss. serratis 11/),- U lin. latis, basilaribus culmo multo brevioribus; spiculis FIN vemis 2—3 confertis, reliquis di- stantibus: mascula flavida subsessili brevitergque pedun- eulata anguste lineari 4—6 lin. longa, foemineis 3——4 ey- lindrieis erectis multi-ac densifloris viridi-ferrugineis dein brunnescentibus 6—10 lin. long. 1'/, lin. latis, superiori- bus breviter, inferioribus longe exserte pedunculatis; brac- teis foliaceis vaginantibus, omnibus spiewlam masculam sublonge superantibus; ligula elongata obtusa adnata mar- gine libera; squamis masculis ferruginescenti-flavidis ple- rumque acutis v. acuminatis, raro obtusis, fvemineis par- vulis albidis ferrugineo-lineolatis, nervo mediano viridi, late ovatis acuminutis v. cuspidatis; utrieulis squama lon- gioribus 1?/, lin. long. ovalibus v. orbienlato-ovatis Zurgs- dis antice gibbis breviss. rostellatis, ore obsolete emargina- tis, apice extremo rectis v. parum obliquis, prominente nervosis brunnescenti-ferrugineis opacis; caryopsi dure in- elusa obovata hasi attenuata triquetra acutato -mueronata dense elevato-punctata brunnea, angulis pallidioribus, “nitidula. n .: TE EFT 150 C. granularis Mühlb., 247. — Schk., n. 169. -—- Boott, 34. t. 85. — Sartwell, no. 70. — C. chlalaros Stend., 231 (v. e) — Drummond, herb. no. 414, no. 515 (cum C. laxiflora intermixta. America septentr. 270. C. Crawei Dewey. Rhizomate elongafo stolones tenues emittente; eulmo filiformi erecto frmo 5—8—14 poll. alto obfusangulo laevi basi paucifoliato subflexnoso, infima basi vaginis efoliatis rigidis lanceolatis fuscis nervosis vestito; foliis culmo multo brevioribus patentibus subeurvatis rigidis 1-11, lin. lat. breviter acuminatis saepe conduplicatis, flavo-viri- dulis; spieulis 4 ferrugineis, omnibus distantibus: mascula, non raro altera multo minore basi arete conjuncta, ob- longo-lineari 9—8 lin. longa 1-11), lin. lata foemineis dreviter peduneulatis erectis oblongo-eylindraceis densifloris 10—6 lin. long. 21/,--2 lin. lat.; braeteis vaginantibus eulmo brevioribus, suprema angusta spieulam suam vix pa- rum superante; vaginis lobulo appositifoliö rotundato-ob- tuso; squamis membranaceis lateribus fusceseentibus mar- gine hyalino dorsoque pallidioribus: masculis lato-oblon- gis rotundato-obtusis muticis, foemineis late ovatis obtusis v. acutis mutieis v. breviter euspidatis obsolete trinervatis; utrieulis turgidulis viridi-ferruginescentibus squama longio- ribus rectis (raro superne leviter recurvis) odlongo-ocalibus superne sensim leviter attenuatis, subteretibus, ore integro v. obsolete emarginato, elevato-nervosis sesquilineam lon- gis; caryopsi perlare inchusa utrieuli dimidium a: quante obovata basi satis attenuata triangulari, angulis obtusis prominentibus, dense punctata brunnea nitida, styli basi valida concolori terminata. 151 ©. Crawei Dew. — Boott, 32. t. 81. — Sartwell, no. 69. — C. heterostachya Torr. — Dewey. America septentr. 271. C. Brownei Tuckerm. Glaucescens,; eulmo subbipedali gracili strieto firmo triquetro ad angulos superne scabrido, paueifoliato; foliis basilaribus..., culmeis distantibus striete erectis rigidis anguste linearibus (1—!/, lin. lat.) acuminatis striolatis, carina acuta, marginibus revolutis supraque apicem ver- sus setuloso-scaberrimis,; spiculis 4—3 in apice culmi sub- confertis v. infima pl. m. remota : mascula pallida brevi- ter pedunculata lineari semipollicem longa lineam lata laxiflora, foemineis erectis omnibus breviter peduncula- tis, v. infima longiuseule pedunculata, eylindraceis obtu- sis densifloris intense olivaceis 9—13 lin. long. 21), lin, latis; bracfeis foliaceis breviter vaginatis, infima culmum parum excedente; squamis difformibus ac inaequalibus pellueidis ferruginescenti-albidis aristatis: masculis longi- oribus tenui-membranaceis oblongo -linearibus v. oblongo- euneiformibus, foemineis ovalibus acutatis, arista longiu- - seula valida margine setulosa; utriculis membranaceis a fruetu perfecte impletis squamam aristatam parum supe- rantibus sesquilineam longis ovali-obovatis inflato-trigonis multinerviis abrupte breviss. rostratis ore obsolete biden- tieulatis viridi-brunneis laevibus opacis; caryopsi magna late obovata triangulari ima basi attenuata, apice extremo eontracta, punctulis laevibus v. asperis obtecta stramineo- pallida, styli basi incrassata brunnea terminata. C. Brownei Tuckerm. Enum. method. Carie. (1843). — C. striata R. Br. Prodr. 99 (243), non Michx. — Sieb. Agrost. no. 16. > 152. #8. Viridis; foliis latioribus sublaevibus; utrieulis sub- globosis ferrugineo-brunneis, rostro parum longiore: C. bulbosa Boott in sched. (In speeimin. a Wilford colleet. ceryopsis non rite efformata et stylus bulboso est dege- neratus.) Nova Holland. — #. Corea, Port Chusan (C. Wilford). 272 C.tetanica Schk. Rhizomate brevissimo, fibrillis eapillaribus; culmo setaceo-filiformi strieto firmo 5—26 poll. alto triangulo apicem versus ad angulos scabriusculo, inferne paucifoli- ato; foliis pallide viridibus remotis angustis breviter acu- minatis marginibus revolutis, 1—1'/, lin. latis plerumque abbreviatis, 4—1, raro ad 10 poll. long., marginibus su- perne carinaque subalata subtiliss. serrulatis; spiculis sae- piss. $ (raro 4 v. 2), ferrugineo-Aavidis: maseula lineari obtusa 7—9 lin. longa 1—1'/, lin. lata, foemineis graci- libus exserte pedunculatis eylindraceis basi praecipue at- tennata Jaxtfloris 6—12 lin long. 1%/,—2 lin. lat.; braeteis foliaceis vaginantibus angustis, infima culmum non raro parum superante; vaginis antice hyalino-albis ore emur- ginatis; squamis pellucido -membranaceis lateribus pallide ferrugineis margine albidis medio uninervato pallide viri- dibus: masculis oblongo-obovatis rotundato-obtusis, foemi- neis late ovatis obtusis muticis v. breviter acutato-muero- natis; „utrieulis favescenti-viridulis squama plerumgne longioribus rectis v. parte superiore leviter recurvis e/lip- sotdeo-oblongis trigonis (haud turgidis), ore latiuseulo inte- gro, erebre elevato-nervosis densegue granulatis, apice ob- solete punetulato-asperulis; caryopsi laxe inclusa utrieulo 1, breviore obovato-euneiformi triquetra, lateribus basi TRETEN EEE zer 153 eoncavis, obsolete granulato-rugulosa Intea, styli basi tri- quetra fusea terminata. C. tetanica Schk., t. Ggg. no. 100 (excl. fig. i. 1. r.) et t. 0000. no. 207. — Boott, 33. t. 34. — Sartwell, no. 68. — 0. Woodii Dewey (fide Boott). —— Sartwell, no. 79. — C. conoidea Gray, olim. America septentr. 273. C. Meadii Dewey. Glauco-virens v. pallide viridis; rhizomate e/ongato subeaespitoso stolonifero; culmis erectis firmis rigidis 5—16 poll. altis triangularibus striatis superne pl. m. seabris foliisque celluloso-granulatis, inferne paueifoliatis; foliis rigidis culmo v. multo brevioribus v. subaequalibus eari- nato-planis marginibus revolutis, carina superne subalata marginibusque serratis, 1—2 lin. latis; spieula mnaseula longe pedunculata bracteata eylindrica obtusa 7—14 lin. longa, 11,—2 lin. lata, foemineis 2 v. 1, rarius8 remotis favidis v. ferruginescentibus densifloris erassiusculis ob- longis 4—10 lin. long. 3—4 lin. diam., superiore abbre- viata breviss. pedunculata, altera exserte pedunculata; bracteis vaginantibus culmo brevioribus, vaginis antice “ hyalino-albidis ore truncato-emarginatis; squamis maseulis hyalino-membranaceis obovato-oblongis v. late obovatis apice rotundatis, aut raro lanceolatis acutiusculis, obtuse carinatis pallide ferrugineis v. flavidis margine pallidiori- bus; foemineis chartaceis late ovatis v. suborbiculatis obtusis e dorso stramineo plerumque plurinervato valide euspidatis, aut rarius mutieis v. acutis, lateribus ferrugi- neis margine pallidioribus; utrieulis squamam subaequan- tibus v. ea parum longioribus obovatis basi attenuatis, v. ellipsoideis, obtusis turgido-trigonis breviss. rostratis apice 154 pl. m. recurvis, costatis virenti-favidis 1'/, lin. long.; ca- ryopsi perarete inclusa utriculum aeguante obovata obtuge triangulari punetato-aspera brunnescente, styli basi valida coronata. C. Meadii Dew. — Boott, 33. t. 83. Sartwell, no. 80. — Variat spieulis foemineis subpluribus, 2—4, non raro apice masculis, inferioribus sublaxifloris, superioribus — si plures inveniuntur — reliquis multo minoribus spieulae masculae approximatis, squamis ovatis saepiss. acumina- tis. — C. alveata Boott, 21. t. 56. f. 2. — Drummond, hb. no. 440, America septentr. 274. C. panicea L. Glaucescens; stolonifera; culmo erecto tenni firmo 12—4- pollicari obtusangulo striato /aeri basj plurifoliato; foliis patentibus firmis eulmo plerumque multo brevioribus longe angustato-acuminatis apice triquetris, inferne planis 1-—2 lin. lat., superne carinatis marginibus revolutis serrulatis; spicula mascula longiuseule v. breviter pedunculata flavo- pallida v. ferruginea aut brunnescente multiflora lineari v. oblonga 6—11 lin. longa sesquilineam eirc. lata, foe- mineis saepiss 2 parum distantibus ferrugineis peduneu- latis erectis /arifloris 21/, Tin. Tut., suprema breviore ovata v. oblonga, altera eylindracea 8—12 lin. longa; bracteis angustis vaginantibus cw/mo mulfo brevioribus, vaginis an- tice hyalino-membranaceis albis v. ferrugineis ore emar- pinatis; squamis masculis membranaceis obovatis oblon- gisve obtusis lateribus fuscescentibus v. pallidis, margine latiusculo hyalino-albido, foemineis membranaceis orbieu- lato-ovutis acutiusculis lateribus brunnescentibus dorso uni- nervato siramineis, margine Tato hyalino-albido,; utrieulis 155 coriaeeis squama longioribus /ate ovalibus tumidis utrinque breviter attenuatis apice rectis v. leviter recurvig teretius- culis, basi sulcatis subtiliter nervatis dense granulatis v. subtiliss. celluloso-reticulatis, ore truncato integro v. levi- ter emarginato, 1%/,—1'Y, lin. long., flavidis v. aureis su- perne brunnescentibus; caryopsi Zare inclusa utrieulo !}; breviore ovali ima basi attennata obtuse triangulari sub- tiliss. punctuta brunnea nitida, angulis pallidioribus, styli basi longiuseula triangulari pallida mueronata. — Variat spieula infima subbasilari longiss. pedunculata. C. panicea L. Spec. 2. 1387. — Sehk., LI. no. 100. — Hoppe et Sturm, B. 33. — Rehb., £. 607. — Boott, 147. t. 472. Germania. Suecia. 275. C. livida Willd. Livido -glauea; radice fibroso stolonifera, fibrillis nu- merosis elongatis validulis fuseis multiramulosis; eulmis filiformibus setaceisque striete erectis 7—16 poll. long. obsolete angulatis striatis laevibus basin versus foliatis; foliis patentibus culmum fere aequantibus anyustis firmis superne longe angustatis carinafo -compaginatis, apice tri- quetris superne marginibus ac earina grosse serratis vix lineam latis; spieulis 2—-3 ferrugineis approximatis v pa- rum remotis rarifloris; mascula angusta oblongo-lineari acuta 5—7 lin. Tonga 1/y—1 lin. lata bracteata, foemineis saepiss. singulis, rarius 2, ferrugineo-glaueis ereetis drevier pedunculatis sublanceolato-oblongis laxifleris 4—7 lin. lon- gis 2—2'/, lin. latis; bracteis vaginantibus subsetaceis, infima spieulam masculam subaequunte, squamis masculis late oblongis obtusis brunnescentibus dorso angusto palli- dis, foemineis magnis pelktcido-membranaceis late oblongo- 156 ovatis obtusis v. breviss. acutatis, lateribus uti margine ferrugineo-brunneis medio pallidis; utrieulis glaueis squa- mam subaeguuntibus late oblongis basi attenuatis v. sublan- ceolato-ovatis, apice obtuso rectis, dreviss, apicatis, ore per- tusis, utrinque convexis, margine costatis, subtiliss. nerva- tis suleatisqgue minutissime celluloso-granulatis 2 lin. eire, longis; earyopsi laxe inclusa utrieulo eire. 1/; breviore abbreviato-ovali basi in stipitem crassiusculum constricta obtuse triangulari subtiliss. punetata lutescente subpella- eida, stylo longiuseulo valido triangulari flavo-viridi ter- minata; stigmatibus longe exsertis validis flexuosis. C. livida Willd., Spee. 4. 285. — Schk., f. 211. — Boott, 78. t. 214. 215. — Sartwell, n. 66. — C. limosa var. livida Wahlb. olim. — C. Grayana Dew. Sueeia.. Lapponia. America septentr. 276. C. vaginata Tausch. Viridis v. raro glaucescens; rhizemate repente stolo- nifero; eulmo tenui 5—15 pollicari obsolete angulato le- viter compresso striato laevi; foliis Aeferoideis: basilaribus eonfertis culmo saepiss. multo brevioribus rigidis Tatius- culis patenti-subexcuryatis breviter acutatis usque ad api- cem »lanis nervis duobus lateralibus prominulis, superne seabridis, 11/,—21/, lin. latis; superdoribus bracteisqgue val- de abbreviatis longiuseule vaginatis acuminatis 1—1/, poll. long., his quam spieulae multe brevioribus; spieula mas- eula longe peduneulata erecta bracteata oblonga v. sub- elavata 5—6-—-9 lin. longa 1'/,—2 lin. lata luteo-brunnes- cente v. purpurascente aut ferruginea, foemineis 2 distan- tibus exserte peduneulatis brunnescentibus linearibus laxi- ae rarifloris 4—8 lin. long. 2 lin. latis; squamis membra- naceis dorso viridulo subtrinervatis: masculis ferrugineis 157 oblongis obtusis, foemineis late ovatis obtusis v. acutius- eulis, lateribus ferrugineo-brunnescentibus v. raro lutes- centibus margine hyalino-pallidis; utrieulis magnis her- baceo-coriaceis sguama subduplo longioribus orbieulato- ovatis basi contractis, in rostrum validum plerumque obliqum ore oblique truncatum integrum v. bidentieu- latum distinete attenuatis, infato-trigonis primum tenui- ter nervatis subinde nervato - costatis, dense granula- tis pallide viridibus v. interdum flavidis 2--7°/, fin. lon- gis; caryopsi laxe inelusa ufrieulo /; breviore ovali stylo valido fusco terminata, faciebus leviter excavatis punetu- latis, v. tota flavida v. lutea angulis obtusis favidis. — (Caryopsin observavi semel quadrangulam, faciebus inae- qualibus.) C. vaginata Tausch, Bot. Zeit. 1821. — Kunze, 60. t. 15. — Hoppe et Sturm, B. 17. Rchb,, f. 609. — C. panicea 8. sparsiflora Wahlb. Fl. Lappon. 236. — C. sparsiflora Fries (v. s.) — C. eurvirostra Hartm. (v. 8.) Germania. Suecia. Norvegia. Lapponia. Rossia (Petropolis: Körnicke). America boreal., Saskatschawan (E. Bourgeau). 277. C. Pierotii Miguel. Culmo strieto tenui triangulari foliato apice ad angu- los seabro, parte abscissa subpedali ; foliis ewmo sublongi- oribus remotis firmis angustis longe angustato- acuminatis complicatis planisve !/—1 lin. lat., supra carina margine- que scahris; spieulis subquaternis, superioribus duabus masculis fusco-ferrugineis contiguis linearibus 1—!/, poll. long. 1? Yin. lat., infima bractea cuspidata basi lata am- pleetente munita ; foemineis ab illis distantibus inter se approximatis olivaceis longe bracteatis pedunculatis ceylin- ea ie 158 draceis laxifloris (in anthesi) 1—?/, poll. long. 2 lin. lat.; bracteis inferioribus foliiformibus evaginatis spieulas mas- culus superantibus; squamis magnis conformibus membra- naceis late ovatis odlusis muticis v. foemineis acutatis, disco fuseis margine pallidis; utriculo juvenili oblongo- ovali atro-brunneo laevi, superne attenuato hyalino-mem- branaceo pallido, ore oblique secto. — (Ex herb. Lug-. duno-Batavor. C. Pierotii Mig. in sched. Japonia. 278. C. pilosa Scop. Laete viridis; plurieulmis; radice fibrosa capillari sto- lonifera; culmis tenuibus 6—16 poll alt. flaccidulis trian- gularibus striatis laevibus inferne sparsim pilosis, basi va- ginis brevibus efoliatis cuspidatis nervosis ferrugineo- purpureis vestitis; foliis heteromorphis: lateralibus illisque ° faseieulorum sterilium rigidis Zafis breviter acuminatis per- fecte planis nervis duobus validis lateralibus maryine pi- Toso-ciliatis 2/,—3 bin. lat. culmos subaequantibus; culmeis valde abbreviatis, I—"/, poll. long., latiuseulis cuspidatis basi eiliatis, ligula e/ongata membranacea, margine libera, rotundato-obtusa; spiculis 3—4 remotissimis: mascula ob- longa v. subelavata obtusa ferrugineo-purpurea longe pe- dunculata bracteata 9—12 lin. longa 2—3 Zin. lata, foemi- neis longe exserte pedunculatis ereetis linearibus olivaceis laxifloris 6—12 lin. longis 11/,—2 lin. latis; peduneulis capillaribus pilosis; bracteis spieulas subaequantibus longe vaginatis, lamina latiuscula cuspidata, vagina superne am- pliata antice membranacea ore lobulo oppositifolio rotun- dato; squamis masculis oblongis obtusis v. acutiusculis la- teribus fusco-purpureis v. ferrugineis, medio pallidis, mar- 159 gine angusto hyalino pallido, foemineis basi amplectenti- bus ovatis elliptieisve acutiuseulis submucronnlatis nervo mediano viridi dorso pallidis lateribus dilute coloratis; utrieulis magnis sguuma parum longioribus olivaceo-viridi- bus membranaceis ovalibus utrinque attenuatis trigonis, rostro Zongiusculo Saepiss. leviter excurvo ore membrana- ceo suboblique truncato 5/obo, multinervatis 2!/, Kin. fere Tongis; caryopsi arcte inclusa utriculum aequante ovali ob- tusangula dense punetulata fusco-lIutea angulis pallidiori- bus, styli basi valida obliqua terminata. C. piloga Scop. — Schk., M. no. 49. — Hoppe et Sturm, B. 18. — Rehb., fig. 605. — Boott, Ill. p. 215. Germania. Austria. Banatus. Rossia media. 279. C. saskatschawana Beklr. Rhizomate elongato tenui fusco, fibrillis longis capilla- ribus rigidulis; eulmis subpluribus faseiculatis strietis sefa- ceo-capillaribus triangulis pedunculisque superioribus den- tieulato-scabridis sub florescentia 11/,—2 poll. altis, folio- rum vaginis ex toto obteetis; foliis Aavo-viridulis patenti- bus alternis firmis linearibus apice breviter attenuatis ob- tusiuseulis planis striatis marginibus subtiliter setulosis, lineam fere latis, superioribus bracteisque foliiformibus eulmo multo longioribus (bipollicar.); spieulis 3—4 pedun- ceulatis ereetis Zenerrimis teretibus subdensifloris Aavo-albi- dis sub anthesi approximatis: mascula lineari-oblonga pau- ciflora 3—4 lin. longa, foemineis filiformibus 12—8 floris 6—5 lin. longis; pedunculis exsertis capillaribus; squamis conformibus minutis pellucido-membranaceis superne albidis inferne sordide flavidis medio pallide viridibus late ova- 160 tis obtusis v. leviter acntatis mutieis; utrieulis juvenilibus squamam aequantibus oblongo-Knearibus rectis utrinque le- viter attenuatis, ore obtuso integro, triangulis enervibus subtilissime striolatis, superne albidis, ad margines subti- liter setuloso -ciliatis, inferne viridi-Havidis; stigmatibus fimbriatis. Saskatschawan (Douglas). 280. C, truncata Beklr. Laete viridis; caespitosa; rhizomate brerissimo, fibril- lis tenuibus pallidis; culmis foliisque inaequalibus erectis frmis 10—4- pollicar., illis compresso -triquetris foliosis, ima basi vaginis efoliatis lanceolatis fusco-ferrugineis ob- tectis, superne scabriusculis; foliis culmo parum longiori- bus firmis acuminatis planis nervatis superne marginibus nervisque scabris 2—1 lin. latis; spieulis viridi-albidis densi-ae multifloris, maseula lineari-oblonga aeuta breviter pedunculata, bractea squamiformi aristata suffulta, 7—6 lin. longa lineam lata, foemineis subtribus remotis ereetis (in antbesi) tenerrimis eylindraceis subulato -acuminatis, suprema breviore, 4 lin. longa, spieulae masculae appro- ximata breviter peduneulata, reliquis longiuseule peduneu- . latis 6--7 lin. longis; bracteis inferioribus foliaceis vagi- nantibus, infima eulmum longe superante; squamis parvis hyalino-membranaceis albidis, dorso viridibus, late obova- tis: masculis obtusis abrupte breviter acuminatis, foemineis amplectentibus obsolete trinerviis apice truncato-emarginu- tis scabro-aristulatis ; utrieulo juvenili squamam subaequante viridulo obovato subtrigono erostrato apice obtuso leviter recurvo Iueri ylabrove; stylo profunde trifido ferrugineo, stigmatibus fimbriatis. — Drummond. hb. no. 423. — C. LE, gr 161 Baltzellii Chapm. proxime affınis. — C. truncata Beklr. in Regensb. Fl. 1858. New-Orleans. 281. C. rariflora Smith. Viridis v. glaucescens; rhizomate elongato tenui fusco descendente stolonifero, fibrillis hirtulis; culmo ereeto firmo 2—9 poll. alto triangulari plerumque laevi basin versus plurifoliato; foliis patentibus angustis firmis eulmo brevioribus longe angustato-acuminatis superne margine vix scabriuseulo revolutis, prominente earinatis striatis !/, —1 lin. lat.; spieulis 3, raro 2, pl. m. approximatis pedun- eulatis; mascula fusco-ferruginea lineari-oblonga 4—6 lin. longa 1—1'/, lin. lata, foemineis atrofuseis nutantibus eylindraceo-oblongis laxi-ac pauei- (4—10-) floris 31/,—6 lin. long. 11,—2 lin. lat.; bracteis foliaceis lineari-setaceis breviter vaginantibus, vagina antice membranacea ore parum producta rotundato-obtusa, infima bractea spiculam suam subaegquante; squamis majusculis eouformibus tenui- membranaceis orbiculato-ovalibus rotundato-obtusis e ner- vo mediano prominente tenui non raro apieulatis: foemi- neis utrieulos involventibus disco atrofuseis margine hyali- "nis pallidioribus; utrieulis coriaceis squama plerumque paulo brevioribus ellipsoideis basi attenuatis vix brevissime rostellatis, ore integro, bieonvexis v. obsolete trigonis 1?/; —1!/, lin. long. tenuiter nervatis minutiss. punctatis viridi- Havidis v. rufis; earyopsi perlaxe inclusa ellipsoidea utrin- que attenuata triangulari puneticulata rufa, styli basi longa terminata. C. rariflora Smith. — Boott, 79. t. 217. — Anderse. 35. t. 6. f. 70. — C. limosa v. rariflora Wahlb. FI Lap- 4. Bd. 2. Heft 11 162 pon. 242. — C. laxa Schk. f. Aaa. f. 78 (non bona), nec. Wahlb. Scotia. Suecia. Norvegia. Groenlandia. Islandia. 282. C. laxa Wahlb. Planta flaceida avescens,; ıhizomate repente pertenui stolonifero fibrillisque glabris pallido; eulmis erectis flexuo- sis fliformi-selaceis apice nutantibus 10—15 poll. alt. triangulis striatis laevibus basi pauecifoliatis; foliis herba- ceo-rigidulis culmo brevioribus vix lineam latis subalato- carinatis, marginibus /aerzbus saepiss. involutis; spieulis 3, rarius 2, distantibus oblongis rufs: maseula 11—6 lin. longa 2—1!/, lin. lata, foemineis longe exserte peduncu- latis pendulis subdensi- 14—7 - floris 4—8 lin. longis 2 lin. lat.; bracteis vaginantibus, margine subtiliss. dentatis, in- fima foliacea angusta spiculam subaequante, altera folia- ceo-cuspidata perbrevi; squamis subconformibus majusculis membranaceis: masculis anyuste oblongo-Linearibus obtusis rufescentibus, foemineis late oblongis v. ovatis obtusis v. acutiuseulis ferrugineis; utrieulis squamam subaequantibus, 1?/, lin. long., coriaceis glauco-ferruginescentibus oblongis v, ovali-oblongis trigonis in rostrum brevissimum ore in- tegrum v. subemarginatum ferrugineum leviter attenuatis, obsolete nervatis papillosis uc puberulis; caryopsi laxei nelusa utrieulo 1/; breviore ovali triangulari obsolete striolato- punctata rufa, styli basi longiuseula terminata. C. laza Wahlb. Fl. Lappon. 2857.1.15. 1 1.— Boott, 78. t. 213. — Anderss. 36. t. 6. p. 69. — (Herb. Ppropr.) Lapponia tornensis. w 163 283. C. limosa L. Glaucescens; rhizomate satis elongato tenui subcar- noso stolonifero, fibrillis lanuginosis; culmo filiformi v. setaceo 8—20 poll. alto erecto apice subnutante triangu- lari laevi v. ad angulos superne scabro, inferne pauei- foliato; foliis perangustis longe acuminatis strictis firmis culmo multo brevioribus acute carinatis, marginibus scadris reflexis glauco-virentibus; spieulis parum remotis pedun- eulatis: mascula lineari-oblonga v. eylindrica 7—14 iin. Tonga 1—1'}, lin. lata, foemineis 2—1, raro 3, pendulis ob- longis v. ovato-oblongis ovatisve densi-ac submultifloris, apice non raro masculis acutis, 5—9 lin. long. 21/,—8!/a lin. lat.; bracteis brevifer vaginantibus angustis fere setaceis serrulatis spieula mascula multo brevioribus, vagina ferru- ginea ore emarginata, interdum fissa; squamis magnis difformibus laete ferrugineis v. ferrugineo -brunneis opa- eis: masculis pellucido - membranaceis oblongis obtusis mueronatis, v. oblongo-ovatis acutato-cuspidatis, foemineis chartaceo-rigidis /ate ovatis acuminatis v. acutato - mucro- natis, nervo mediano prominente; utrieulis majuseulis squama subaequilafa plerumqgue parum brevioribus, glaueis opaeis 11,—1°/, lin. longis lineam et supra latis ova- libus v. orbieulato-ovalibus compressis evidenter stipi- tatis hine plano-convexis inde convexo-subangulatis, marginulatis, rosiro brevissimo subintegro apicula- tis, utringue 3—5-costulatis denseque granulatis; cea- ryopsi perlaxe inclusa utrieulo multo minore late ovali stipitata triangulari subtiliter punctata mucronata ferruginea. C. limosa L. Sp. 1386. — Schk., no. 78. — Hoppe et Sturm, B. 49, — Rchb. ic. 592. — Boott, 78. t. 216. 11* 164 — Sartwell, no. 60. — Rehb. Fl. exs. no. 150. — Varia- tio squamis foemineis atrobrunneis utrieulisque obseure olivaceis: ©. nigrita Fisch. in sched. Germania. Rossia. Lapponia. Unalaschka. America septentr. — Var. Sitcha. 284. C. magellanica Lamck. Laete viridis; rhizomate caespitoso stolonifero, fibrillis validis pallidis lanuginosis; culmis filiformibus strietis, apice cernuis, triangulis laevibus v. apice ad angulos ser- ratis 4—17 poll. alt. inferne plurifoliatis; foliis herdaceo- mollhibus culmo brevioribus patentibus acuminatis planis apice tantum acute carinatis ibique serrulatis Aream cire. latis; spieulis 3—4 subapproximatis peduneulatis: maseula ferruginea lineari-oblonga basi attenuata laxiflora 6 lin. Tonga ”/y—1 lin. lata, interdum apice foeminea tunc clavata v. ovata; foemineis, basi non raro floribus paucis masculis, laete ferrugineis v. brunnescentibus ovak-oblongis v. suborbieulatis obtusis densifloris 4—7 Zin. long. 2! — 3'/y—4 lin. latis; bracteis foliaceis breviter vaginantibus basi interdum aurieulatis, infima Zefiuscula spieulam mas- culam saepissime superante,; squamis conformibus, foemineis late oblongis longe angustalo-cuspidatis saepiss. ferrugineo- brunneis; masculis anguste oblongis breviter cuspidatis laete ferugineis v. brunnescentibus; utrieulis sguame Zatio- ribus multoque brevioribus glaucescentibus, non raro atro- purpureo-maculatis late ovalibus, interdum suborbiculatis, obtusis, vix conspicue rostellato -apieulatis, basi contraetis, compressis autice medio gibbis, utringue pl. m. nervatis denseque granulatis, sesquilineam longis; caryopsi laxe inelusa late ovali obtuse triangulari stramineo - pallida punctulata; styli basi longe mueronata. 165 ©. magellanica Lam. Encyel. 3. (1789). — Schk., no. 51. — Boott, 80. t. 218—220. — C. limosa y. irrigata Wahlb. Fl. Lappon. t. 15. f. 2. — C. irrigua Smith. — Hoppe et Sturm, B. 48. — Rchb. f. 593. Sartwell, no. 61. — Rehb. Fl. exsice. no. 415. — C. lentieularis Dew. (v. e. auth.) nes Michx, — Forma spiculis omnibus androgy- nis utriculis ovali-oblongis: ©. cernua Phil. Pl. nov. Chil. no. 476 (v. s.) Germania. Helvetia. Suecia. Norvegia. Lapponia, America septentr. Chili. 285. C. podocarpa R. Br. Planta flaecida 2—1-pedalis; rhizomate stolonifero ramoso eulmisque basi vaginis aphyllis vestito brevibus rigidis lanceolatis nervosis purpurascentibus mox dissolu- tis, fibrillis rigidis validulis lanuginosis; culmis (e rhizom. ramis) solitariis filiformibus triangulis subtiliter striatis ad angulos superne scabridis parte superiore paueifoliatis; foliis remotis herbaceis angustis intense viridibus alternis valde inaequalibus, inferiorioribus 1—1'/,-pollie. acutatis, superioribus mulmum non raro subaequantibus, acuminatis planis, superne carinatis marginibus scabriusculis revolutis 1—!/, lin. latis: spiewlis peduneulatis parum remotis multi- ac densifloris: mascula, altera non raro minore remofius- eula, oblonga v. oblongo-clavata interdum ceurvata, 1-—!/, -pollicari 11,—2'/, lin. lata, foemineis 3—2, suprema in- terdum apice mascula, fructiferis subpendulis, oblongis acutis 7—10 lin. long. 21%, —3 lin. latis; pedunculis capil- laribus laevibus, infimo 1—2 -pollicari; bracteis duabus inferioribus feliaceis breviter vaginantibus, infima lineari spieula sua longiore, secunda setacea; squamis majusculis 166 conformibus membranaceis oblongis ex apice aungustulo erciso aristatis, masculis laete ferrugineis, foemineis late- ribus rubro-brunneis concoloribus, carina aristaque Zonga scabra pallide ferrugineis; utriculis sguuma aristata multo brerioribus membranaceis stramineo- v. viridulo -ferrugi- nescentibus oblongo-lanceolatis acutato-rostellatis, ore piceo integro, compresso -trigonis obsolete nervatis leviter sul catis 21/,—2!/, lin. long.; caryopsi perlaxe inelusa utri- culo multo breviore oblonga basi attenuata triangulari le- viter compressa ubtusa apiculata, latere interiore latiore plana, exterioribus convexiusculis angulo prominulo, ob- solete punctulata pallide ferruginea, stylo tenui terminata ; stigm. 3, raro 2. C. podocarpa R. Br. (1823). — Hooker Fl. Bor. Amer. t. 224. (forma minor). — Boott Ill. p. 192. — C. ma- erochaeta C. A. Meyer Il. ce. 30. t. 13 (1825). Unalaschka (Mertens). 286. C. rotundata Whlb. Stolonifera; eulmo filiformi strieto rigido 8-- 10-pollie. ohsolete trigono laevi basin versus foliato; foliis remoti- useulis culmum fere aequantibus perangustis concoluto - ih- Formibus apiee marginibus scabriusculis; spieulis saturate brunneis remotis v. supremis approximatis: mascula soli- taria (interdum 2, Whlb.) oblonga v. oblongo -lineari 6-—-8 lin. longa 1—2 lin. lata, foemineis 1—3 sessi- libus v. infima breviter peduneulata ovalibus obtusiss. 5 lin. long. 8 lin. latis, v. minoribus globoso- ellip- soideis; bractea infima foliacea, basi membranacea pieta amplectente (v. breviss, vaginante); squamis con- formibus tenui-membranaceis brunneis ovalibus v. sub- 167 orbieulatis obtusis muticis margine angusto carinaque nervata subpallidioribus; utrieulis patentibus membrana- eeis squama longioribus 2 lin. eirc. longis inflatis late ovatis breviter rostrafis, ore emarginatis, nervatis subti- lissimeque striolatis laevibus nitidis superne brunneis in- ferne flavidis; caryopsi perlaxe inelusa utrieulo breviore obovata apieulata, basi attenuata, triquetra applanato-gra- nulata flavida, stylo tenui, basi reeto v. eurvato, termi- nata. — (Herb. propr.) C. rotundata Wahlb. Fl. Lappon. 235. — Schk., Gg. fig. 98. Norvegia. Mare album. 237. CO. stylosa C. A. Meyer. Rhizomate elongato caespitifero, fibrillis validis fus- eis hirtulis; culmis 1—1/,-pedal. filiformibus ereetis rigi- dis apicem versus leviter eurvatis ibique scabridis tri- angularibus striolatis basi plurifoliatis; vaginis infimis efo- liatis abbreviatis nervosis fuseis; foliis viridibus confertis rigidulis acuminatis planis prominente carinatis pluriner- viis marginibus serrulatis vix lineam latis 9—6 poll. long.; spieulis 3—4 in culmi apice pl. m. approximatis: maseula fusca lineari-oblonga multiflora 6 lin. longa lineam lata, foemineis ferrugineo- atris ereetis densifloris, inferioribus (2—1) pedunculatis cylindraceo-oblongis 5-6 lin. long. 2-—-2'/, lin lat., suprema masculae satis approximata ses- sili reliquis multo breviore subrotunda; braeteis basi afro- auriculatis, infima foliacea angusta quam spieula sua lon- giore v. breviore; squamis conformibus late ovalibus cari- natis: masculis obtusis disco fuseis margine lato hyalino- 168 pallido eircumdatis, foemineis rigidulig odtusiuseuks ferru- gineo-atris superne margine angusto pallidioribus; utrieu- lis coriaceis squama saepius parum longioribus ellipsoideis trigonis margine costatis basi contractis, rostellatis, ore integris, enervibus tenuiss. granulatis ferrugineis v. luteo- brunneseentibus, 1—1!/, lin. long.; caryopsi arcte inchusa ovali basi attenuata triangulari apice obtusa, striolato- punctulata rufa, stylo utrieulum excedente terminata. C. stylosa C. A. Mey. 1. e. 28. t. 12. — Kunze, 115. t. 29. — Variat minor d—6-pollicaris, foliis eulmo sublongioribus: C. nigritella Drejer, Rev. 82. (V. e.) Siteha (Mertens). Var. : Groenlandia. 288. C. Parreyana Dewey. Pallide glauco-viridis; rhizomate (culmi basi subterran.) brevi erassiuseulo duro fusco, stolones tenues oblique des- cendentes emittente, fibrillis capillaribus rigidulis; eulmis sohtarüs graeilibus strietis rigidis 7—10-pollicar. (subses- quipedal., Boott) triangulis subtiliter granulafis striatis superne scabriusculis, basi plurifoliatis: foliis strietis fir- mis culmo brevioribus setaceo-acuminatis carinatis mar- ginibus leviter revolutis serrato-perscabris, striatis apice triquetris, lineam latis; spieulis 4—3 conformibus graeili- bus eontiguis erectis oblongo-eylindraceis obtusis brunnes- centibus breviter — infima subexserte-— peduneulatis, 8—5 lin. longis 1-—1'/, lin. lat., terminali plerumque androgyna, reliquis foemineis; bracteis ampleetentibus, infina Jamina setacea spieulam excedente munita; squamis subeonformi- bus tenui-membranaceis rotundato - obtusis v. breviss, acu- tatis submueronulatis margine lato pellueido-albo eireumda- 169 tis: foemineis suborbieulatis disco brunnescentibus; mas- eulis lato-ovatis ferrugineis; utriculis parvis squama parum brevioribus, lineam eirc. longis, membranaceis pallidis su- perne pictis, obovatis hinc planiuseulis ind® subangulato- convexis, basi attenuata sulcatis, vix brevissime rostella- tis, minute granulatis subenervibus, ore emarginato ciliato- seryatis; caryopsi laxe inclusa oblongo-obovata triquetra minute granulata pallida, stylo elongato basi aequali ter- minata, stigmat. brevibus. C. Parreyana et ©. aretica Dew. — Boott, 28. t. 71. Saskatschawan (E. Bourgean). 289. C. Meyeriana Kunth. Caespitosa; eulmis filiformibus strietis firmis obtusan- gulis striatis laevibus 9—-15 poll. alt. hasi foliatis; foliis Fihfermibus setaceisque vigidulis striatis marginibus scabri- dis involutis, eulmeis eulmo foliisque fascieulorum sterilinm multo brevioribus; vaginis Iuteo-fuseis evidenter rerteularo- fissis,; spieulis 2—3 approximatis sessilibus: mascula fer- ruginea oblonga 6—7 lin. longa 1’,—1 lin. lata, foemi- neis parvulis castaneis orbieulato-ovalibus densis 10--5 fioris; bracteis szuamiformibus basi ampleetentibus, infima euspidata; squamis subeonformibus oblongis: masculis mem- branaceis apice rotupdato-obtusis pallide ferrugineis mar- gine pallidioribus, foemineis chartaceis acutiusculis ferru- gineo-castaneis; utrieulo squamam exeedente glauco ses- quilineam longo ovali stipitato breviss. rostrato, ore integro, compresso hinc plano-convexo inde subangulato-convexo, submarginato obsolete plurinervato granulisque perminutis 170 albis dense obtecto glabro ac laevi; caryopsi utriculo !/, bre- viore obovata obtusa mueronata triangulari faciebus eon- vexis pajlide fuseis celluloso -retieulatis, angulis prominu- lis mucronegue pallide flavidis. — C. montanae habitu haud dissimilis. — C. Meyeriana Kunth, 438. — Ledeb. Fl. Ross. 304. — C, asperula Turez. (v. s.) Baikal, Irkutzk. 290, C. miliscea Mihlb. Tota planta laete viridis; caespitosa; rhizomate bre- vissimo substolonifero; eulmo 1—2-pedali gracili debili compresso-triquetro superne scabrido inferne pauei - (3-) foliato; foliie molhbus remotis culmo multo brevioribus acuminatis planis superne carina marginibus nervisque seabris, 1'/, lin. latis; spiculis Aurescenti-viridibus demum pallide testaceis pl. m. approximatis, v. infimis remo- tis, mascula peduneulata subnutante angusta lineari basi attenuata, laxiflora ®/,—11/, poll. longa lineam lata, foemineis 3—2-—4 turdius pendulis v. nutantibus cylindra- ceis obtusis multifloris, suprema subsessili densiflora polli- cem eire, longa, reliquis /onyiuscule pedunculatis hasi laxi- Horis suöbipolhicaribus 2 lin. erassis; braeteis foliaceis bre- viter vaginantibus, infima spieulam masculam plerumque superante, suprema subsetacea; squamis subconformibus pellueido-membranaceis albidis v. pallide testaceis, dorso laste viridi trinervatis, oblongis, v. lanceolato- acuminatis v. obtusiuseulis, aut emarginatis cuspidatis; utrieulis squa- ma submulto longioribus tenın-membranuceis fluvo-virentibus ovato.Tanceolatis in rostellum tenue ore subintegrum atte- nuatis, inferne obtuse triangulis superne vacurs, rectis v. & Er 11 parte superiore recurvis, enerviis v. dorso paucinervatis, laevibus glabrisve 11,—1'/, lin. longis; earyopsi laxe in- elusa utrieulo multo breviore orbiculato - obovatı basi valde attenuata, angulis prominentibus medio inerassufis, lateribus eoncavis dense "granulatis ferrugineo -fuseis, longe mu- eronata. C. miliacea Mühlb., 257. — Schk. no. 151. — Boott. 101. +. 300. — Sartwell, no. 114. — C. prasina Whlb. — C. compressa Steud. (v. s.) America septentr. 291. C. microcarpa Salzım. Culmo striete ereeto perrigido 2—3 ped, alfo triquetro laevi inferne foliato; foliis glauco-virentibus coriaceis latıs, superioribus remotis culmum subaequantibus perlonge va- ginatis, longe angustato-cuspidatis, planis superne subalato- carinatis margine carinaque scabridis, 2'/,—4 fin. latis; vaginis rigidis ore emarginato fuseis; spieulis 7-—5 remo- tis erectis elongatis eylindraceis densiflorig ferrugineo-brun- neis, mascula solitaria inferne satis attenuata, 2—4 poll. longa 2—2!/, lin. erassa, foemineis inferioribus incluse peduneulatis 81/,--2 poll. long., 21, lin. crassis, superi- oribus plerumgque apiee masculis, religuis submulto brevio- ribus subsessilibus; bracteis inferioribus longe vaginatis spieulam masculam non raro superantibus, vaginis rigidis ore emarginato fuseis; squamis conformibus brunnescentibus oblongo-laneeolatis aecutato-mucronatis dorso fErinervis; utrieulis parvis squamam subaequantibus ferruginosis el- lipsoideo-trigonis rostellatis, ore leviter emarginato, enerviis obsolete lineolatis punetulatisve 11/;—1'f, lin. long. ; cary- opsi arcte inclusa utrieuloparum breviore late ovali triangu- 172 lari ima basi attenuata, apieulata subtiliss. punetata fla- vida. C. mierocarpa Salzm. pl. cors. exsice. 1822. — Kunze, 199. 1. 50. — Gren. et Godr. 3. 405. — C. corsica Degl. — C. laeyigata Dub. non Smith. (sec. Gren. et Godr. lc) Sardinia (Müller). Corsica. — (Herb. propr.) 292. C. alopecuroides Don. Glaueo-virens; rhizomate repente stolonifero; culmo 1—1'-pedali rigido acute triquetro superne scabro inferne folioso, vix lineam crasso; vaginis pallidis margine lace- ris ; foliis culmo longioribus rigidulis 1—1'/, lin. latis acute carinatis margine rerolutis superne subtiliter serratis; spi- eulis saepiss. 5, viridulis concoloribus approzimatis bre- viter peduneulatis obtusis densifloris: mascula lineam lata 11/,—1 poll. longa, foemineis ereeto-patentibus leiter flezuo- sis subaequalibus 2—2'!/,-—1 poll. long., fructiferis 2—2!, lin. lat.; bracteis foliaceis angustis Zreuifer vaginatis eul- mum longe superantibus; squamis conformibus aungustis ri- gidis pallidis medio viridulis trinerviis non raro seabri- dis, lineari-oblongis acuminatis v. cuspidatis apice plerum- que ciliolatis; utrieulis sguame multo longioribus ac lutiori- dus patentibus rectis v. arcuatis ovalibus v. ovatis in r0- strum attenuatis, trigonis elecafo-nervatis celluloso-retieula- tis, rostro margine laevi v. serrulato ore pellueido-pallido bidentieulato v. bilobo, pallide olivaceis nitidis sesquili- neam eirc. longis; caryopsi arete inelusa late ellipsoidea obtuse triangulari apieulata vlivacea obsolete strivlato- foveolata; stylo brevi temui, stigmatibus longe exsertis flexuosis fimbriatis ferrugineis. a 113 ©. alopeeureides Don. —- Boott, 88 t. 258. — Dre- jer, Symb. 26. — C. Emodorum Spr. Syst. — Hooker et Thoms. hb. Indie. or. Nepalia (Wallich. hb. sine nro). Sikkim, alt. 5--7000 ped. (Hooker). Himalaya oriental. (Grifäth, no. 6079). 293, C. pendula Huds. Laete viridis, rhizomate parum elongato descendente lignoso, fibrillis validis fuseis; culmo 2—31j,-pedali strieto rigido sursum satis attenuato, triangulo laevi v. superne scabro, basi incerassata multi-, superne pau- eifoliato; foliis coriaceo - rigidis subtus coerules centi- glaueis patentibus latis lanceolato-linearibus acuminatis medio planis basi complicatis apice acute carinatis ibique serrulatis, nervis duobus marginalibus prominenti- bus, basilaribus numerosis eonfertis subevaginatis, basi ferrugineo-brunnea equitantibus, 10—22 poll. long. 2—8 Tin. Iatis, culmeis paucis rexaotis bracteisque inferioribus longe vaginantibus, ligula elongata lanceolata dorso ad- nata; spieulis 5—7, maseula solitaria, saepiss. valde elon- gatis, pedunculatis cernuis demum pendulis flexuosis cylin- draceis densifloris in parte longa inferiore satis attenuata laxifloris, 3—8 poll. long. 1'/;—3 lin. lat, supremis pl. ım. approximatis, inferioribus distantibus, foemineis apice plerumgue masculis; bracteis superioribus brevibus seta- ceis breviss. vaginantibus; squamis masculis pellueido- membranaceis rufescentibus »blongis aecutiusculis, foemi- neis parvis ovalibus scabro-mucronatis, lateribus brunneo- ferrugineis v. ferrugineo-purpureis, dorso obsolete nervato pallidis; utrieulis squama multo longioribus, 11/,—1’}, lin. rn Pa N 174 long., pellueido-membranaceis stramineo-viridulis v. griseo- füseis, nitidulis ellipsoideo-trigonis rostellatis, ore integro v. emarginato, obsolete paucinervatis subtilissimeque stri- olatis; earyopsi laxiuscnle inclusa utriculum fere aequante oblonga obtusa acute triangulari, lateribus convexiuscnlis, pedicellata, dense punctulata stylo tenui terminata, ma- tura castanea opaca. C: pendula Huds. — Schk., Q. no. 60. — Rehb. f. 604. — C. maxima Scop. — C. agastachys Ehrh. — Hoppe et Sturm, B. 57. — Rehb. Fl. exs. no. 1124. Germania. Helvetia. Gallia. Hispania. Lusitania. Algeria. 294. C. paleata Boott. Caespitosa; fibrillis radicalibus tenuibus rigidis fuscis e culmi basi valde incrassata foliorum residuis dissolutis obteeta; culmo 11, —21/,-pedali valido perrigido triangulari a laevi folioso; foliis laete eoerulescenti-viridibus rigidis latiusculis acute carinatis superne perlonge angustatis 11/, i ped. longis 3—3!/, lin. lat. vix apice seabriuseulis; spieulis 7—11 eylindraceis densifloris, 2—# maseulis ap- proximatis sessilibus pallidis pollicem eire. longis sesqui- linesm latis breviter bracteatis, reliquis ‚androgynis oliva- ceis, ima busi attenuata mascuhs, superioribus una non raro apice masculis, remotis longe exserte pedunculatis cernuis 2—3 poll. long. 21/, lin, erassis; bracteis Zongsssi- mis vaginantibus; pedunculis validis riyidis compressis, in- fimis 6—7 poll. long.; squamis parvis rigidulis nitidis conformibus pallidis v. brunnescentibus ovalidus acutius- eulis v. obtusis e dorso trinervi longiuscule hispido-cus- pidatis; utrieulis coriaceis aquama plerumgue longioribus Ren 175 obovatis v. ovalibus compresso-trigonis, rostro perbreei lato bifido, subtihter plurinervatis celluloso-retieulatis cine- rascentibus opacis, humectatis purpureo-brunneis lueidis, superne margine serrulato-dentetis, 11/, lin. longis; caryopsi arcte inclusa utrieulo conformi subtiliss. punctata fer- ruginea, styli basi contorta terminata. C. paleata Boott, 45. t. 116. Insula Juan Fernandez (Philippi). 295. C. Ehrenbergiana Beklr. Subglaueo-virens; fibrillis radiealibus crassis duris Aavido-lanuginosis; culmo 21/,—1-pedali strieto perrigido pennam gallinaceam v. columbinam crasso acutangulo apice scabrido, bası vaginis efoliatis aueto; his sanguines- centi-ferrugineis margine hyalino-membranaceo sanguineo- punetato reticulato -fissis, inferioribus brevibus ac latis, superioribus acerescentibus; foliis perrigidis culmo brevi- oribus dDreviuscule acuminatis carinatis multistriolatis, mar- gine subrevolutis carinaque apicem versus serrulatis, 2'/; —1 tin. lat., spieulis numerosis (10—7) ferrugineo-sangui- neis concoloribus eonformibusque, omnibus plerumque pe- dunculatis, anguste eylindraseis acutiuseulis densifloris 4—1 poll. long. 2—2'/, lin. crassis, superioribus subtribus masculis confertis nutantibus, inferioribus 2 non raro ab- breviatis, sequentibus approximatis androgynis apice longo maseulis Ternis binisve, infima solitaria, longe exserfe pe- dunculatis, infimis busi plerumque ramosis; bracteis folia- ceis subevaginatis, inferioribus culmum subaequantibus; peduneulis setaceis compresso-angulatis sublaeribus;, squa- mis conformibus scariosis utrieulisque patulis, ferrugineo- sanguineis concavis earinatis /afe ovatis v. ovahbus obtusis 176 mutieis v..e carina glaucescenie breviler mucronatis; atrieu- ls parvis, ver supra lineam longis, squama brevwieribus membranaceis stramineo-pallidis punctis striolisque resino- sis purpureis conspersis suborbieulatis v. late obovatis ima basi obliqua cuneato-attenuatis, tumido-biconvexis v. obsolete trigonis, margine pominulo, Z/aevibus enereiis ab- rupte in rostrum breve ac tenue ore leviter emarginatum attenuatis; caryopsi laxiuscule inclusa abbreviato-obovata obtuse triangula, medio — semper — semiconstricta atque curvata, subtiliss. punetata flavida, stylo tenui concolori basi refracto termiuata; stigmat. 3, v. interdum 2, brevibus tenerrimis. (Ex affinit. C. Darwinii, C. Prescottianae, C. paleatae et C. Ternariae.) Mexico (C. Ehrenberg.) 296. C. ternaria Forst. Culmo valido rigido triquetro suhbipedali parte spi- euligera ad angulos scabro, inferne laevi; spieulis (12) saepius ternatis binatisve, ommibus exerte peduneulatis nu- tantibus eurvatis cylindraceis densifloris: superioribus ‚3 maseulis ferrugineis v. pallide fuseis 1- 2 poll. long. 1— 1/a lin. lat., reliquis androgynis fuseis apice valde atte- nuato mascnlis, 21/,—8!/2 poll. long. 2'% lin. latis; pedun- culis validis flexuosis angulato-compressis sulcatis persca- bris; bracteis vix breciss. vaginantibus omnibus folaceis elonyatis culmo longioribus anguste linearibus perrigidis marginibus involutis; squanmis scabro-cuspidatis, masculis oblongis pallide ferrugineis, foemineis late oblongis v. obovatig trinerviisg brunnescentibus dorso stramineis; utri- eulis spongioso-coriaceis spuama brevioribus, 1—1'/, lin. long. biconvexis, v. orbiculato-ovalibus breviss. rostellato- apicatis v. ovalibus breviter acutatis, ore integro v. le- Zara nn erbte RETTET 177 viter emarginato, substipitatis subtiliter nervatis laevibus olivaceis rubiginoso-punctatis; caryopsi utrieulo multo mi- nore lentieulari ellipsoidea apicata - substipitata dense punctulata atropurpurea opaca. — Folia basilaria ad 2 ped. longa 2—3 lin. lata bracteis similia. — Schk. C. ternaria Forst. Prodr. (1786). — Boott, 176. t. 596—598. — C. geminata Schk., 65. Pp. no. 75. Nova Zelandia (Forster, Sinclair). 297. C. Lambertiana Boott. Culmo tenui perrigido triangulari laevi 12—15 poll. alto, foliis viridibus rigidis longe angustato -cuspidatis planis carinatis superne scaberrimis 2 lin. eire. latis, basilaribus eulmum subaequantibus; spieula maseula unica sessili pallide ferruginea ceylindracea 72—9 bin. longa 11}; —1 lin. lata, bractea sefacea basi aurieulata munita, sequen- tibus 4 olivaceis androgynis, ima basi attenuata masculis, pl. m. remotis striete erectis, superioribus breviter, inferi- oribus exerte peduneulatis, cylindraceis reetis densifloris 17a —1!/, poll. long. 21/, lin. erassis; pedunenlis validis triangulis v. compressis, subseabridis; bracteis vaginanti- bus foliiformibus eulme multo longioribus; squamis con- formibus membranaceis obovatis ex apice exciso-bilobo hispido- euspidatis, trinerviis, masculis rufescentibus, foe- mineis parum minoribus ferrugineo -brunnescentibus niti- dulis; utrienlis squama cuspidata brevioribus coriaceo- rigidis brunneis basi flavidis lueidis ovalibus v. obovatis subangulato-convexis breviss, rostratis, ore bifidis, subtili- ter nervatis obsolete granulatis laevibus v. apice margi- »ibus scabriusculis vix ultra lineam longis; car. minuta utrieulo 1/, breviore orbieulato-obovata stipitata obtuse 4. Bü. 2 Hoft. 12 178 triangulari lateribus convexis subtiliss. punctata flavida, styli basi tenui curvata terminata; stigmatibus exsertis ferrugineis. C. Lambertiana Boott, 65. t. 177. Nova Zelandia (Sinclair). 298. C. australis Link. Culmo ‚Ahformi subsesquipedali rigidulo apice sub- nutante ibique scabrido, obsolete triangulari striato superne nudo; foliis basilaribus....; spieula parva pallida brevi- ter pedunculata oblonga utringue acuta puuciflora 2—21}, lin. longa, bractea squamiformi longe cuspidata pallida munita, sequentibus 5—4 androgynis infima basi maseulis oblongo-eylindraceis obtusis densifloris fuseis 9—5 In. longis 11/;—2 lin. erass. superioribus brevioribus ereetis breviter peduneulatis pl. m. remotis, inferioribus distanti- bus, basi non raro altera multo minore associatis Zonye exserte pedunculatis nutantibus; pedunculis capillaribus ob- solete trigonis dentato-scabris; bracteis foliaceis vaginan- tibus anguste linearibus acute carinatis marginibus revo- lutis, longe setaceo-attenuatis, apice triquetris perscabris, infima culmo multo breviore (4—3-pollic.), reliquis eum excedentibus; squamis pellucido-membranaceis stramineo- ferruginescentibus, maseulis oblongis aeuminatis, foemineis late ovatis acutato-mucronulatis dorso nervatis; utrieulis squamam subaequantibus 11/,—11/, lin. long. spongioso- coriaceis atro-purpureis basi albidis lueidis laevibus ovatis biconvexis breviter rostratis obsolete nervatis granulatis ore bidentatis, dentibus eiliolatis; caryopsi arete inelusa orbieulato-obovata basi attenuato-stipitata, irigona grosse oa. 179 reticulata einerea margaritaceo-nitidula, styli basi eontorta terminata; stigmatibus abbreviatis vix parum exsertis. ©. australis Herb. Link, Patria non indicata. 299. €. Moorkroftii Falconer. Laete glauco-viridis fascieulato-caespitosa; rhizomate longe repente; eülmo gracili strieto rigido superne sea- briusculo triangulari inferne folioso (9 pollic. ad 2 ped. alto, Boott); foliis confertis rigidis strietis rectis v. ar- euatis carinato-planis longe angustato-cuspidatis apice tri- quetris superne seabris 1!) lin. lat. culmo hrevioribus v. longioribus; vaginis elongatis purpurascentibus,; spieulis 4—5 confertis sessilibus flavido-purpurascentibus ovalibus oblongisve densifloris: mascula 6--8 lin. louga 1°, lin. lata, foemineis, apice interdum maseulis, 6—12 lin. longis 21,—4 lin. latis; bracteis superioribus squamiformibus, inferioribus foliaceis breviter vaginautibus anguste linea- ribus setaceisque spiculu pierumque brevioribus; squamis conformibus late ovatis v. ovalibus obtusis mutieis v. acu- minatis, disco atro- v. ferrugineo-purpureis, margine lato pellueido-pallido; utriculis syuamam subaequantibus stipi- tatis ovalibus v. suborbieulatis plano-convexis ventricosis rostellatis, ore emarginatis, latere dorsali medio pauei- nervatis, superne granulatis, glabris v. ad margines inter- dum ciliolatis purpurascenti-Aavidis; stigmatibus lounge exsertis fuseis. °C. Moorkroftii Fale. — Boott, 10. t. 27. Tibetia, alt. 12—16000 ped. (Hook. et Thoms.) 800. C. eapillaris L. Dense caespitosa; rhizomate brevissimo, fibrillis fas- 12* 180 eieulatis capillaribus; culmis strietis filiformibus setaceisque 9—3 pollie,, raro ad 15 poll. altis, obsolete quadrangulis laeribus ima basi multifoliatis; foliis laete viridibus confer- tis eulmo submulto brevioribus patentibus mollibus acumi- natis planis superne marginibus minute serratis, 1—!/, lin. latis.; spieulis 3——4, raro 5—6, longiuseule pedunculatis cer- nuis, superioribus 3 non raro confertis ex una et eadem vagina progredientibus, reliquis remotis: mascula pallida pau- eiflora lineari-oblonga 21/;— 4 Fin. longa ?/;, lin. Tata, foemineis oblongo-eylindrieis lari- 4—10 floris 3—6 Jin. longis 11, —2 lin. latis, superioribus spieulam maseulam paulo superan- tibus; peduneulis capillaribus scabridis; bracteis inferioribus foliaceis longe vaginatis spieulam maseulam subaequantibus eaque brevioribus; squamis Ayalino-membrunaceis uniner- viis dorso flavidis v. pallide ferrugineis margine lato al- bido, maseulis oblongis acutiuseulis v. obovatis obtusis, foemineis late ovalibus obtusis apieulatis; utrieulis squama longioribus 1'/,--13/, lin. long. membranaceis fuscescenti- viridibus reetis v. leviter arcuatis ellipsoideo-trigonis basi contractis superne longe attenuatis enerviis laevibus, apice hyalino pallido integro v. leviter emarginato; car. arete inelusa utrieulo fere dimidio breviore ellipsoidea triangulari subtiliter punctata olivacea, stylo tenui longo terminata. — Forma humillima alpina 1—2 uneialis foliis setaceis, spieulis paueioribus in culmi apice confertis paueifloris. C. capillaris L. Sp. 1386. — Schk. O. no. 56. --- Hoppe et Sturm, B. 53. — Rehb., fig. 600. — Boott, Ill. p. 182. Hispania. Gallia. Scotia. Helvetia. Germania. Suecia. Norvegia. Lapponia. Groenlandia. Sibirica altaica. Ame- rica boreal. En 181 301. C. eburnea Bodtt. Caespitosa; rhizomate elongato repente tenui fusco, fibrillis capillaribus; culmis pluribus fasciculatis erectis setaceis firmis 4—14 poll. alt. triangulis sulcatis laevibus basi plurifoliatis, superne nudis; foliis setaceis eurvatis eulmo brevioribus (2---6 pollie.) acutis marginibus incolu- tis superne setulosis; spieulis 4—3 parvis albidis pauci- floris approximatis erectis: mascula pertenui subulata 2 —3 lin. longa breviter incluse pedunculata, foemineis ex- serte pedunculatis ovato-oblongis subdense 3—6 floris 2—2'/, Tin. long. lineam latis, superioribus v. omnibus spiculam masculam superantibus; pedunculis strietis se- taceis angulatis laevibus v. scabris; braeteis vaginiformi- bus aphyllis superne hyalino-albidis obtusis; squamis dif- formibus pellueido-membranaceis favido-albidis: masculis dense imbricatis oblongis obtusis v. acutiusculis; utrieulis parvis squama longioribus membranaceis primo ovalibus pallidis demum obovatis olivaceo-fuscis nitidulis obtuse triangulis 5/,—7 lin. long. obsolete nervatis rostellatis, ore . hyalino integro; caryopsi perarete inelusa ellipsoidea ob- tuse triangulari obsolete undulato-lneolata brunnescente nitida; styli basi bulbosa obliqua terminata. °C. eburnea Boott in Hook. Fl. Bor. Amer. 226, t. 225. — Boott, Ill. 72. t. 197. — Sartwell, no. 101. — C. alba var. setifolia Dew. —- C. paupereula Torr. Mon. (non Michz.) America septentr. 802. CO. alba Scop. Rhizomate late repente tenui fusco caespitifero fibril- lis capillaribus; eulmis subnumerosis striete ereetis fili- formibus firmis 6—11 poll. alt. obtusangulis laevibus basi PERF 702052 SrzrE F B . 3 it 182 aultifoliatis; foliis laete viridibus v. anguste linearibus 6/, Yin. lat.) acuminatis rectis planis, v. angustissimis se- taceis flexuosis complicatis v. marginibus spinuloso-sea- bris involutis, culmo plerumque brevioribus; spieulis 3—2 albidis, omnibus exserte peduncwlatis, erectis: mascula ob- longo-lineari utrinque attenuata 21,61), in. Tonga H,— 1, lin. lata, focmineis laxe 5-—3-floris 3--2'/, lin. long. 2 Zin. Tatis, superiore spieulam masculam aequante, altera remota; peduneculis, capillaribus setulosis; bracteis vaginantibus aphyllis hyalino-membranaceis albidis obtusis; squamis hyalino -membranaceis difformibus: masculis flavo -albidis elongato-oblongis obtusis, foemineis suborbieulutis breviss. acutatis albidis; utrieulis mugnis squamis multo longioribus late ovalibus inflato-trigonis, basi obtusis, breviter attenua- to-rostratis, ore membranaceo integro, striatis laevibus, primo pallidis, demum castaneis lueidis 12,—7'}, In. long. lineam circ. lat. spongioso-crassis; caryopsi parvula arcte inelusa ovali basi attenuata, lateribus concaviuseulis brun- neis, angulis obtusis pallidioribus, retieulata nitida, stylo abbreviato conico-inerassato basi constricto coronata; stig- _ matibus longe exsertis reflexis. ©. alba Scop. -- Schk. O. no. 55. -- Hoppe et Sturm, B. 16. — Rchb. fig. 596. — Boott, Il. p. 177. Germania. llelvetia. Dahuria. 303. C. pedata Whlh. Planta humilis eaespitosa 2—4 pollicaris, fibrillis ra- diealibus capillaceis; culmis filiformibus firmis obtusangulis laevibus basi densifoliatis; foliis culmo brevioribus an- gustissimis, superne longe attenuatis flexuosis, rigidulis supra canaliculatis subtus striatis apice triquetris serrula- vr B 183 tis; vaginis antice hyalino-membranaceis dorseo nerva- tis sanguineis; spieulis saepiss. 3, parvis approximatis paueifloris erectis fuseis, superioribus subsessikbus, infima breviter pedunculata: masceula pertenui 2 lin. eire. longa, foemineis 6—2 floris 3—1!], lin. long.; bracteis vaginan- tibus brevibus membranaceis, infima lamina setacea spi- eulam aequante v. parum superante munita; squamis hyalino-membranaceis: masculis oblongis obtusis pallidis v. coloratis, foemineis minoribus suborbieulutis disco atro- purpureis margine pallidioribus; utrieulis membranaceis squama longioribus vir fineum longis late ovalibus tumido- trigonis rostellatis enervibus subtiliter striolato-punetatis inferne favo-virentibus superne pictis, ore membranaceo subintegro; caryopsi perarcte inchusa utrieulo aequali ac eonformi punetulata superne brunnescente, stylo elongato inferne inerassato terminata. ©. pedata Whlb. Fl. Lappon. 239. t. 14 (non Linn.) — Echb., f. 597. — Anders. 27. t. 7. f. 89. — Boott, 11. p. 215. Sueeia. Lapponia. Groenlandia. 304. C. obesa Allioni. Rhizomate late repente filiformi stolones caespitesque angustos emittente, fibrillis capillaribus multiramulosis.; eulmis filiformibus firmis feliisque erectis 10—4 poll. alt. obtusangulis scabridis v. laevibns, basi plurifoliatis; foliis confertis eulmo brevioribus vıridibus v. interdum glauces- centibus angustis (1—!,, raro 11}, lin. lat.) firmis longe angustato-acuminatis, carinatis striatis, marginibus pl. m. reflexis apiee triquetris ibique subtiliter serratis, raro granulato-asperulis; vaginis integris v. antice retieulato- 184 fissis; spieulis 3—4—2 ferrugineis pl, m. approximatis: mascula lineari-oblonga v. subelavata obfusa peduneulata 8—4 lin. longa (raro longiore) lineam eire. lata, foe- mineis ovalibus v. ovali-oblongis pluri-ac densifloris 5--3 lin. long. (raro elongatis ad 10—12 lin. long. multifloris), fruetiferis 21, lin. lat., infima exserte pedunculata; bracteis vaginantibus antice pl. m. profunde fissis, infma ore hyalino-pallido auriculata Jamina setacea munita, reliquis acutato-mueronulatis; syquamis tenuiter membranaceis v. rigidioribus disco brunneo - ferrugineis zufisve margine lato pellueido-pallido, v. interdum eonco- loribus, foemineis saepiss. orbieulato-ovatis obtusis v. acu- tiuseulis mutieis v. mueronulatis; utriculis magnis tumidıs squamam plerumque superantibus paienfibus spongioso- coriaceis, v. brunneis v. aureis, nitidis ovalibus v. late obovatis, utrinque interdum attenuatis, ima basi contrac- tis, trigonis plerumque striatis subtiliss. celluloso-retieula- tis abrupte rostellatis ore hyalino-membranaceo antice emarginato v. integro, rostro laevi v. margine scabrius- culo, 11/,—2 Zin. longis, car. arete inclusa ovali trigona subtiliss. punctata favida, stylo erassiusculo terminata. — Species maxime variabilis. C. obesa All. Fl. pedem. 270 (1785). — Gren. et Godr. 1. e. 409. — Boott, Il. p. 161. t. 533, 534. — C. nitida Host (1801). — Hoppe et Sturm, B. 36. — Rehb. f. 641. — Ejd. Fl. exs. no. 1207. — C. verna Schk., L. no. 46. — Ppp. 156. Ffff. 189. — CO. conglobata Kit. — Rebb. f, 640. Kunze, 14. t. 3. — C. nitida et var. ß. Ledeb. Fl. Ross. 306. Germania. Tyrolis. Huugaria. Gallia. Italia. Sibiria. altaica. Desert, Songaro-Kirghis. #. Minor; culmis plerumque brevioribus ac tenui- gr 185 oribus (7—2 poll. alt.), folis perangustis; spieulis foe- mineis 2—1 sessilibus subrotundis pauei-(5--2-) floris. — Occurrit spicula interdum singula v. mascula v. foe- minea. C. supina Whlb. — Hoppe et Sturm, B. 19. — Rehb., f. 631. — Ejd. Fl. exsiec. 146. — Schk. (C. glo- merata et C. supina), no. 41. — Ü. sphaerocarpa et C. Sehkuhrii Willd. —- Schk., no. 158. — C. obesa var. y. Boott, Ill. t. 535. Groenlandia. Germania. Rossia australis. Saskat- schawan (Bourgeau, sub: C. stenophylla?). Caucasia. Armenia. Desert. Songar.-Kirghis. " y. Aspera; foliis eulmisque granulato-perasperis. Altai. Songaria chinens. 6. Monostachya; spieula unica androgyna. C. obtusata Liljebl. — Rehb., f. 528 et 529. — C. spicata Schk., no. 159. Germania. Oelandia. Ctroenlandia. Sibiria altaica. America boreal., Saskatschawan. 805. C. gracilenta Boott. Rbizomate elongato pertenui fusco stolones breves emittente; culmo filiformi 10—4 poll. alto infirmo apice cernuo leviter flexuoso triangulari striolato laevi basi paucifoliato; foliis brevibus ac angustis (3—1 poll. long., 1,—1 lin. lat.) cuspidatis planis superne prominente cari- natis ibique scabriusceulis; spieulis 4 pareis fuscescentibus confertis subsessilibus: mascula v. oblonga v. obovata pluri — paueiflora 8Y/,—2'/, Jin. longa, foemineis ovalibus v. oblongis densis 10—5 floyis 31-3 Tin. long. sesguili- neam_ eirc. lat.,; bractea infima setaceo-foliacea basi parum Er Br oo. Br FB 5 12 186 dilatata amplectente spieulam masculam subaequante mul- toque breviore, reliquis squamiformibus subrotundis mu- eronatis; squamis masculis oblongis ovatisve breviter aeu- tatis ferruginescentibus v. purpureo-fuseis, foemineis atro- purpureis late ovatis breviter acutatis muticis v. muero- nulatis; utrieulis parvis tenuiter membranaceis olivaceis squamas subaequantibus obovato-oblongis sensim rostratis superne leviter curvatis ore evidenter emarginatis, trigonis enervibus, costis 2 marginalibus, laevibus subtiliss. strio- latis 7 Y, iin. long.; earyopsi laxiuscule inelusa utrieulum subaequante ellipsoidea superne leviter attenuata trian- gulari, lateribus convexiusculis, subtikter reticulata fuseo- grisea opaca, styli basi tenui terminata. C. gracilenta Boott in Hook. et Thoms. hb. Ind. or. Sikkim, alt. 1114000 ped. 306. C. suberea Boott. Rhizomate brevissimo v. elongato stolonifero; eulmis pluribus v. singulis subsesquipedalibus tenuibus firmis foliatis triangularibus laevibus v. superne scabris; foliis firmis culmo longioribus sursum longe angustatis ibique complicatis flexuosisve, inferne planis lineam latis, margine serrulatis; spiculis masculis 2—1 (tertia interdum remota, Boott) eontiguis sordide stramineis linearibus 2—1 poll. long. 1—1!/, lin. lat., inferiore braetea setacea basi lata amplectente munitis; spieulis foemineis 2—1 distantibus fuseis, superiore sessili, altera breviter pedunculata, erassis oblongis 11—7 lin. long. (muturis) 5 Fin. lat.; braeteis inferioribus evaginatis culmum longe ercedentibus ; squamis stramineo-pallidis pellucidis ovatis dorso triner- viis, foemineis acuminatis, masculis pl. m. acutatis v. Es 187 interdum mueronatis; utriculis squama longioribus 21/,— 22), lin. long. suberoso-duris oblongo-ellipsoideis brunne- scentibus trigonis swlcato -striatis laevibus, rostro laevi ac lato ore submembranaceo emarginato-subbilobo. 0. suberea Boott, 165. t. 546. Insulae Koreanae (Wilford, Oldham). ** Utrieuli hispiduli v. asperuli. Stigm. 8 v. 2. — Glaucescentes. 807. C. glauca Scop. Caesio-glauca,; vhizomate stolonifero, stolonibus late repentibus culmo 4—18 poll. alto strieto rigido obtu- sangulo laevi v. superne scabro basi folioso; foliis eonfertis patentibus firmis culmo plerumque breviori- bus latiuseulis longe angustato-cuspidatis carinatis mar- ginibus reflexis, superne serratis, 1—2 lin. latis; spieulis maseulis 2—1—3 pl. m. approximatis ferrugineo-fuseis eylindraceis 1°/,—'/, poll. long. 1-2 lin. lat., lateralibus brevioribus breviter peduneulatis; foemineis 2—8 parum remotis longe exserte v. breviter pedunculatis, v. omnibus erectis v. inferioribus demum cernuis, eylindraceis v. ob- longis ovalibusve densifloris 14—6—18 lin. long. 21/,—2 lin. latis glauco-viridulis v. atro-fuseis, superioribus apice non raro staminiferis; bracteis foliaceis, inferioribus sae- piss. breviter vaginantibus spieulas masculas subaequanti- bus, superioribus basi auriculata amplectentibus; squamis masculis membranaceis obovato-oblongis oblongisve obtusis v. acutiusculis saepiss. mutiecis, fuscis margine hyalino- pallidis, foemineis membranaceo-chartaceis atropurpureis v. fuscoatris aut ferrugineis subeoncoloribus late ovatis v. ovalibus aut oblongis obtusis v. acutatis mutieis v. ee a . 2er me TE ee an. ru B B Sven. 188 mucronatis; utrieulis squamam subaequantibus v. ea lon- gioribus 11/,—1?/; lin. longis coriaceo-chartaceis ellipsoi- deis v. obovatis aut suborbieulatis subangulato-biconvexis breviter v, vix rostratis, ore truncato integro v. leviter emarginato, celluloso-granulatis punctis v. granulis colora- tis saepe conspersis, laevibus v. setuloso-scabris, margine superne non raro sparsim setuloso-cihiolatis enervibus v. quandoque tenui-nervatis; stigm. 3, non raro 2; car. laxe inelusa utrieulo eire. '/; breviore obovata v. suborbiculata basi attenuata obtuse triangula obsolete reticulata fusces- cente v. flavida aut albida. — Planta valde varians. C. glauca Scop. — Schk. 0. P. f. 57. Zz. f. 113. — Hoppe et Sturm, B. 67. — Rehb,, f. 648. — Drej. Symb. 20, 1. 6. — C. fiacca et C. pendula Schreb. — C. ery- throstachys Hoppe. --- Rchb., f. 649. — C. serrulata Bi- vona. — Rehb, Fl. exs. no. 414. — Campo pl. Hispan. no. 96. — Fendl. pl. N. Mexic. no. 887. — Kotschy iter Cilie. no. 325, Suppl. no. 525. Variationes: 1) Spieulis foemineis longe peduneulatis pendulis basi attenuatis, squamis acuminatis: C. elavae- formis Hoppe. — Hoppe et Sturm, B. 68 -- Relıb., f. 650. 2) In omnibus partibus plerumque elongata, spieu- lis graeilibus subbipollicaribus, infima interdum basilari longiss. peduneulata, squamis foemineis oblongis longe cuspidatis, cuspide valido scabro, C. acuminata Willd. — Schk., f. 184. — C. euspidata Host. — ©. glauca androgyna Rchb. no. 648 fig. sinistra. 3) Humilis, spi- culis approximatis brevibus, stigmatibus saepiss. 2. C. caespitosa (Good.) var. Boiss. in Kotsch. pl. Persie. austr. n. 694 — Oceurrit forma monstrosa spiculis subnumerosis secundariis (androgynis) e floribus basilaribus foemineis: C. glauca aggregata Rehb., no. 648 f. dextra. 189 #. Digyna; humilior saepe (3—9 pollie.) ae rigidior, foliis angustis plicato-carinatis, spieulis magis approzima- tis, foemineis breviter pedunculatis saepe crassioribus eylindraceo-oblongis; utrieulis compressis plano-convexis saepiss. evidenter plurinervatis; car. compresso-biconvexa; stigm. 2. C. trinervis Desgl. in Loiseleur Fi. Gall. p. 731. — Drej. Symb. 20. t. 7. — Boott, 159, t. 520, 521. — C. acuta b. nervosa G. F. W. Meyer Fl. Hanov. America septentr. Novo-Mexico. Norvegia. Germa- nia. Helvetia. Istria.. Gallia. Hungaria. Sieilia. His- pania. Lusitania. Taurus. Persia. Afghanistan (Griffith, no. 6089). 308. C. setigera Don. Rhizomate elongato stolonifero fuseo; eulmis singulis v. pluribus faseieulatis 1—1!/, ped. alt. graeilibus obtus- angulis laevibus v. apicem versus seabridis, basi vaginis efoliatis membranaceis mox fissis purpurascenti-ferrugi- neis obtectis; foliis confertis eu/mo longioribus frmis per- longe angustato-acuminatis planis, marginibus scabris subrevolutis, dorso asperis, 1-—-2, raro ad 4 lin. lat.; spi- eulis S—4 brunnescenti-ferrugineis, superioribus 4—1 masculis contiguis sessilibus linearibus 1---1/; poll. long. 1—1'/, lin. lat., reliquis 3—5 androgynis pl. m. exserte peduneculatis eylindraceis, apice satis attenuatis, densiflo- ris 11,—1 poll. long. 2—2!/, lin. lat., superioribus conti- guis, infima plerumque distante saepiss. perlonge pedun- eulata; bracteis foliaceis eulmo multo longioribus, inferiori- bus longe vaginatis; squamis conformibus membranaceis stramineo - ferrugineis v. brunnescentibus, interdum dis- BEI Ben 190 coloribus, oblongis v. ovatis acuminatis temuifer scabro- aristatis; utrieulis flavo-viridulis squama brevioribus orbi- eulatis v. ovalibus aut obovatis abrupte rostratis basi con- tractis,; compressis hine planis inde obtuse angulatis, marginulatis subenerviis celluloso-punctatis hispidulisque margine superne setuloso-ciliatis, rostro purpurascente ore hyalino-membranaceo oblique fisso demum hbidentato; stylo longe exserto, stigmatibus tenuibus; antheris eus- pidatis. C. setigera Don. — Drejer, Symb. 20. t. 8. — Boott, 2. t. 6 (forma minor). — €. hymenolepis N. ab E. herb. — Wallich. hb. n. 3385. India orient. 309. C. hispida Willd. Planta glaucescens stricta rigida 21, — 41/,-pedalis; rhizomate brevi erasso stolones breves erassos brunnes- centes emitente; culmo validulo obtusangulo laevi folioso; foliis coriaceo-perrigidis culmo brevioribus sursum longis- sime angustatis ibique marginibus grosse dentatis, c .rina- tis marginibus reflexis, basi complicatis, ad 4 In. lat.; vaginis rigidis fusco-brunneis, antice saepe retieulato- Fissis, superioribus elongatis; spieulis in rhachi valida subpedali alternis contiguis striete erectis stramineo-fu- scescentibus: masculis 4—6 anguste cylindraceis breviter pedunculatis, bractea brevi amplectente membranacea fusca subeuspidata munitis, 11/,—2'/, poll. long. 1—-1!/, lin. lat.; foemineis (superioribus apice non raro masculis) 2—5, erassis cylindraceis obtusis densifloris, infima bresi- ter pedunculata, rehguis sessihbus, 2— 2"; poll. long. 4 lin. crassis; bracteis inferioribus foliaceis angustis bre- IRRaRe a 22 2En on . Be FE 191 viter vaginantibus spieulam terminalem plerumque exce- dentibus; squamis masculis perdense imbricatis spathulato- oblongis suborbieulatisve obtusis muticis fuscescentibus v. brunneis, foemineis ovalibus obtusiuseulis, dorso strami- neo tristriatis, lateribus brunnescentibus, margine angusto hyalino-pallidis, longiuseule cuspidatis, cuspide lato pallido margine serrato; utrieulis magnis squamae cuspide multo brevioribus membranaceis stramineis ferrugineo - punctatis late ovalibus v. obovatis obtusis compressis ventre pla- niusculis dorso subangulato-convexis ibique obsolete pau- einervatis abrupte rostellatis, apice truncato subemargi- nulato, subtiliss. reticulatis saepiss. hispidulis, margine spinuloso-ciliatis, 2 Fin. eire. longis; caryopsi perlaxe in- clusa utrieuli dimidium vix «equante late ovali utrinque obtusa evidenter pedicellata triquetra dense punctulata brunnea, angulis obtusiusculis fuseis, stylo fusco obliquo terminata, pedicellato stramineo; stigmat. 3 et 2. C. hispida Willd. Sp. 4. 302. — Schk., 8. no. 64. — Gren, et Godr. 1. e. 412. — C. eclinata Desf. (non Murr.) — Boott, IL p. 205. — C. provincialis Desgl. — Kunze, 71. 1. 18. — C. longebractesta Biv. Gallia. Sieilia. Algeria. 310. C. maeulata Boott. Glaucescens; rhizomate abdreviato; culmis tenwibus strictis firmisve acute triangulis laevibus 115 —1 ped. alt. basi paueifoliatis; foliis cwImo plerumque longiorikus latis rigidis breviter attenuatis planis v. margine revolutis sub- tus subtiliter punetatis opacis, supra nitidulis nervis duo- bus prominulis, apice obtusiusculo acute triquetris, mar- gine superne grosse serrafis, 2—3 lin. latis; vaginis antice a gr Den er ee “ 192 hyalino-membranaceis pallide ferrugineis mox destructis; spieulis 5—4 eylindrieis densifloris, superioribus confertis subsessilibus, infima distante longe peduneulata ereeta: mascula folitaria ferruginea 6—9 lin. longa, foemineis — apice interdum maseulis — atropurpureis 8$—14 lin. long. (ad 22 lin. Ig., Boott) 1’, —2 lin. latis; bracteis foliaceis vaginantibus, inferioribus 3 Tatiusculis spieulam masculam longe superantibus; bractearum vaginis ore membranaceo einnamomeo productis rotundato - obtusis; squamis confor- mibus membranaceis ferrugineis sublanceolato -oblongis acutis v. mucronatis; ufrieulis sexfariis parvulis arropur- pureis concoloribus opacis orbieulato-ovatis compresso- triangulis sensim attenuato-rostellatis ore subintegris dense granulato-asperulis obsolete plurinervatis lineam eirc. lon- gis; caryopsi laxe inclusa utrieulum subaequante Zonge pedunculata orbiculato-ellipsoidea triquetra punctulata fusca, stylo tenui obliquo fusco terminata. C. maculata Boott, 9. t. 26. — Thwait. hb. no. 2630. Ceylona, alt. 5000 ped. *** Utrieuli pubescentes v. tomentosi. O Folia heteroidea. Culmi plerumgue laterales. 311. C. digitata L. Dense caespitosa; rhizomate brevissimo v. parum elon- gato obliquo fuseo; eulmis lateralibus numerosis filiformibus erectis obsolete angulatis leviter compressis striatis laevibus v. apice serrulato-scabris, basi vaginis efolatis cuspidatis purpurascentibus vestitis, 4—9 poll. altis; foliis latiusculis herbaceo- rigidulis laete viridibus eulmo longioribus v. bre- vioribus, acuminatis saepius planis striatis 1—2 lin. latis, rn 193 inferne retrorsum serratis; spieulis pl. m. approximatis, infima non raro remota: mascula sessi# anguste lineari v. subulata 3—5 lin. longa, foemineis 3—2 exserte pe- duneulatis ereetis rectisque linearibus laxifloris 8—3 lin. long. 1!/, lin. lat., s#prema spiculam masculam superante; bracteis (et inferioribus) vaginiformibus coloratis cuspida- tis; squamis conformibus membranaceis disco flavidis v. dilute fulvis margine hyalino-albidis, odovatis apice rotun- dato leviter emarginalo saepiss. mucronulatis; utrieulis re- motis erectis reetisque ellipsoideis inferne cuneato-elonga- tis, sensim rostellatis, ore subemarginato, odfuse triungula- ribus lateribus coneaviuseulis, bieostatis puberulis, 2 Zn. eirc, longis; car. arctissime inclusa ellipsoidea stipitaia obtuse triangulari, lateribus concavis, punctulata flavida, styli basi reeta conica terminata. C. digitata L. Sp. 1384. — Schk. H. no. 38. — Hoppe et Sturm, B. no. 14. — Rehb., f. 599. — Boott, Ill. p. 185. Rossia. Germania. Helvetia. 312. C. ornithopoda Willd. Rhizomate brevi v. parum elongato descendente eaes- pitifero; culmis numerosis ex axillis foliorum lateralium 3—7 poll. alt. filiformi-setaceis subdeclinatis apice saepe incurvis, obsolete triangulis plerumque setuloso-seahris, basi vaginis aliquot subaphyliis purpurascentibus vestitis; foliis herbaceis laete viridibus latiuseulis culmo plerumgue multo brevioribus patenti-subrecurvis inferne complicatis margine ibique rotrorsum serratis, superne planis breviter acutatis, striatia 1—2 lin. latis; spieulis confertis suhfasti- giatis: mascula /enerrima subsessili tereti pluri- v. pauci- -A1, Bd. 3. Heft. 13 De . er x 194 ” Aora 2-31, lin. longa, foemineis 2—4 breviter peduncule- tis linearibus patulis Zeviter curvatis subdensifloris 4—3 lin. long. 1—11), lin. lat,; bracteis vaginiformibus, lateri- bus memhranaceis coloratis, infima breviss. cuspidata, reliquis mutieis; squamis conformibus sed inaequalibus tenuiter membranaceis obovatis amplectentibus rotundato- 'oblusis mutieis v. vix brevissime mucronatis, dorso flavi- dis v. fuscescentibus, margine lato pellueido-albidis; utri- eulis approximatis squama longioribus /2),— 11/, In. long. membranaceis pubescentibus flavidis v. fuscescentibus elongato-obovatis obsolete stipitatis obtuse triangularibus rectis v. leviter curvatis, rostellatis, ore integro, lateribus subconcaviusculis, nervis 2 lateralibus; caryopsi perarete inclusa ellipsoidea longe stipitata obtusangula, lateribus excavatis subtilissime punctatis, fuscescenti-Iutea, styli basi leviter incrassata obliqua terminata. C. ornithopoda Willd. Sp. 4. 255. — Hoppe et Sturm, B. 13. — Rehb., f. 598. — Gren. et Godr. 3. 418. — Rehb. Fl. exs. 1121. — Boott. Il. p. 195. — C. pedata Auct. nonnull. (non L.) — Schk., H. no. 37. Var. Hausmanni (Döll, Fl. Badens. 1. 277). in omni- bus part. minor, spiculis ferrugineo- purpurascentibus, utrieulis glabris, interdum erostratis. C. ornitkopoides Hausm. Germania. Helvetie. Suecia. Norvegia. Var. Ty- rolis ausir. 313. C. concinna Brown. Glauco-virens; rhizomate elongato descendente temui brunneo stolonifero; ceulmis pluribus setaceis ex azillis ‚Foliorum terminalium, 2—5-pollie. (—9-pollie., Boott) erectis 195 rectis v. leviter incurvis, obrolete angulatis striatis apice scabriuseulis, parte inferiore vaginis remotis breviuscule foliatis vestitis; foliis angustis pallidis patenti-subrecurvis quam eulmi sublongioribus breviter acuminatis planis carinatis apice acute friquetris ibique serrulatis, {,—1 lin. lat.; spieulis 3—4 parvis confertis v. approximatis: maseula, non raro basi foeminea, cylindracea perangusta obtusa 2—3 lin. longa vie semilineam crassa 8-12 flora, foemineis rectis oblongis obtusis densi-8-4.floris 11, — 21; lin. long. vix supra lineam latis, infima exserte peduncu- lata, reliquis sessilibus; bracteis vaginiformibus membra- naceis pallidis ore truncato cuspidatis; squamis conformi- bus orbieulato-ovatis rotundato-obtusis mutieis basi stra- mineo-pallidis superne rubro-fuscis ibique margine lato pellueido-pallido eiziolato eircumdatis; utrieulis parvis squamas excedentibus flavo-viridulis v. ovalibus utrinque attenuatis, v. obovatis rostellatis, trigonis, ore ferrugineo emarginulato, strigoso-hirtis, lineam eirc. longis; stigm. 3, interdum 2, brevibus recurvis. C. coneinna Brown. — Boott, 43. t. 107. America boreal., Saskatschawan (E. Bourgeau). 314. C. poeilliformis Boott. Caespitosa; intense viridis; rhizomate brevi erassius- eulo duro, vaginis dissolutis fuseis vestito; culmis pluri- bus e foliorum vetustor. axülis, setaceis erectis infirmis 4—7 poll. alt. subeurvatis compresso-triangulis, apice sca- briuseulis, basi foliis aliquot brevibus munitis: foliis erec- tis culmo submulto longioribus tenacibus breviter acumi- natis planis tenuiter plurinervatis, marginibus superne ‚nervisque scabris I—1!/, lin. lat.; spieulis 3--4 subtilibus 13° TEEN ER" ” “ FE Te u Te 196 viridi-testaceis, superioribus 2—3 eonfertis ineluse pedun- eulatis, inferiore pl. m. remota exserte pedunculata: mas- eula ienerrima cylindracea 6—2/, lin. longa multi- v. pluriflora, foemineis, apice plerumque floribus paueis masculis, linearibus oblongisve Zari-8—3-Horis 4—2'/, lin. long. 1'/, lin. lat.; bracteis vaginantibus foliaceis anguste linearibus v. setaceis quam spiculae longioribus v. bre- vioribus; squamis membranaceo-chartaceis viridi-testaceis, superne margine membranaceo pallidioribus: maseculis densis alternis pociliformibus suborbieulatis basi margini- bus eonnatis apice rotundatis mutieis, foemineis remotis late ovalibus amplectentibus mueronulatis; utrieulis laete viridibus squama multo longioribus triangulari-ellipsoideis utrinque attenuatis apice leviter recurvis v. rectis, ore obsolete emarginatis, tenuiter multinervatis hirtulis; stig- matibus brevibus. C. pocilliformis Boott in sched. Ins. Tsu-sima Civit. Koreae (C. Wilford). 00 Folia homoidea. Culmi -eentrales, basi longi- foliati. 315. C. tristachya Thunb. Culmo subsetaceo strieto firmo 8—9-pollicari (subpe- dali, Boott) triangulo apice vix scabriusculo, foliato; foliis herbaceis viridibus acuminatis, apiee triquetris, ca- rinatis planis complicatisve 1—/, lin. lat., superne mar- gine scabris, culmeis pluribus (4) distantibus 1—3 poll. long., illis fasciculorum sterilium culmum fere aequanti- bus; spieulis (3—5, in anthesi) couformibus ommibus tener- rimis fihformibus, stramineo -pallidis concoloribus 6-8 lin. long. 10- 12-floris superioribus 3 fasciculatis summa 197 vagina subaequilongis breviter ac incluse peduneulatis, reliquis 2 distantibus longe exserte peduneulatis; brac- teis foliaceis vaginantibus, inferioribus spieula duplo tri- plove longioribus; squamis subconformibus remotiuseulis perminutis pocilliformibus membranaceo-ehartaceis viridi- flavidis: masculis marginibus perfeete connatis, ore obli- que truncatis mutieis, foemineis orbieulato-obovatis apice rotundatis v. leviter emarginatis, mueronulatis. — „Peri- gyniis oblongo-elliptieis triquetris rostellatis ore emargi- nato, nervatis puberulis, subexeurvis stipitatis pallidis, squama longioribus.“ Boott. — Speeiei insignis specimen exstat unieum floriferum. . ©. tristachya Thunb. — Schk. f. 109. — Boott, II. 151. 1. 424. -- C. monadelpha Boott in Herb. Lugd. Batav. Japonia. 316. C. pediformis C. A. Meyer. Rhizomate satis elongato oblique descendente valido superne inerassato, fuliorum vaginis brunneis obtecto; culmis pluribus caespitosis fliformibus v. setaceis 4—12 poll. alt. obsolete triangulis apicem versus sefwloso-scabris, basi multifoliatis; foliis mollibus yluuco-viridibus culmum non raro superantibus breviter acuminatis planis 1—'/, lin. lat., margine nervisqgue superne perscabris; vaginis omnibus foliiferis; spieulis remotiuseulis v. superioribus fuscescentibus 3—9 lin. longis, mascula lineari-oblonga oblongaque pauei- v. multiflora 1—1'/, lin. lata, foemineis 2—4 gracilibus linearibus laxifloris, v. pauei- v. plurifloris, maturis 2 lin. eire. latis; pedunculis ereetis; bracteis va- ginantibus, inferioribus Zamina setacea longiuscula munitis, superioribus euspidatis; squamis membranaceis dorso fus- * rast; N Kermngzomm, 198 ceseenti-ferrugineis margine hyalino-albidis: masculis ob- longis acutatis, foemineis lato-ovatis v. obovatis aeutato- euspidatis; utrieulis patulis pubescentibus squama parum longioribus et breviorihus viridi-fuseescentibus chartaceo- rigidulis obovatis inferne valde attenuatis apice plerumque exeurvis, trigonis costatu -nervatis, rostro brevissimo ore integro, 1?/,—1!/, lin. long.; caryopsi arete inclusa obo- vata inferne attenuata, obtusangula punetulata flavida, styli basi bulbosa obliqua terminata. °C. pediformis C. A. Meyer 1. c. 25. t. 10. — Kunze, 65. t. 16. Anderss. 28. t. 7. f. 86. — Boott, Ill. p. 196. — Variat utrieulis longiuseule rostratis. Norvegia. Altai. Amur (Turezan.) China (Bongard). 317. C, humilis Leysser. Pallide viridis. Rhizom. elongato obliquo crasso apice ramoso cacspites densos emittente, fibrillis validis rigidis; culmis numerosis drevidus foliisque ereetis v. re- curvis, 1—3!/, poll. alt. tenuibus obtusangulis apice sca- bridis, basi foliatis, superne bracteis vaginiformibus semivestitis; foliis faseiculatis cu/mo denigue multo longieri- bus vigidis perangustis apice flexuosis ceanaliculatis striatis marginibus spinuloso-perscabris; vaginis basilaribus efoliatis sanguinescentibus; spieulis ferrugineo -albidis remotis: mascula majuscula pedunculata oblonga acuta 6—7—4 lin. longa 1’ —1 lin. lata, foemineis 4—2 ia multo brevioribus 4—2-Noris incluse peduneulatis; vaginis bractealibus pellucido- membranaceis albidis dorso coloratis sursum ampliatis, ore rofumdato-nbluso mulieis v. mucro- nulatis antice fissis; squamis hyalino -membranaceis dorso pallide ferrugineis v. ferruginosis mutleis margine superne \ 199 eiliolatis: foemineis ampleetentibus orbieulato-ovalibus apice erosis, masculis late obovato-oblongis rotundato- obtusis; utrieulis remotiuseulis squama parum brevioribus 1'/, lin. long. pubescentibus obovato-oblongis, basi oblique attenuatis, trigonis breviter acntatis, ore integro, apice leviter recurvis, enervibus, costulis 2 marginalibus; cary- opsi arctiss. inelusa obovato-ellipsoidea triangulari obli- que apicata subtiliss. punetafa ferrugineo-fusca; stigmati- bus elongatis. C. humilis Leyss. Fl. Halens. p. 175. -- Hoppe et Sturm, B. 15. — Rehh., f. 595. Ejd. Fl. exs. no. 144. — Boott, IN. p. 188. — €. clandestina Good., 1. e. 167. — Schk., K. no. 43. Germania. Helvetia. Gallia. Altai. 318. C, laeta Boott. Caespitosa; fibrillis radiealibus e eulmi basi ineras- sata dura, vaginis emortuis dissolutis fuseis obteeta, rigi- dis fuseis; eulmis pluribus setaceis 5—10 poll. alt., sw- perne eurvatis, obtusangulis apice scabriuseulis basi folia- tis; foliis eulmo multo brevioribus (1—4-pollie.) vie semilineam latis firmis longe acuminatis planis striatis dense subtiliter dentatis; spienlis 3—4 remotis peduncu- latis ferrugineis: mascula lineari-oblonga acuta 3—4 lin. longa 1,—°/, lin. lat.; foemineis longe erserte peduneula- tis nutantibus oblongis obtusis sublaxe 5—10-floris 4—6 lin. long. 1—1!, lin. lat. ; squamis subeonformibus ferrugineis, margine angusto hyalino-pallido, ovalibus oblongisve ob- tusis mutieis v. mucronulatis; utrieulis rigidis squama longioribus flavidis obovatis suberostratis obftusis trigonis oblique attenuato-stipitahls pubescentibus superne setulosis,. 200 - hasi obsulete nervatis, ore integro, 1%, lin. longis; cary- opsi arete inelusa utrieulum aequante trigono-obovata breviter stipitata, styli basi erassiore obliqua terminata, suhtiliss. punctata flavida. C. laeta Boott, 69. t. 188. — C. pellucida Hook. et Thoms. hb. Ind. or. (non Turcz.) Sikkim, alt. 12--14000 ped. 319. C. eardiolepis N. ab E. Pallide viridis v. glauceseens; caespitosa; fibrillis radicalis brunneis e eulmorum basi erassa dura vaginis emortius fissis atrofuseis dense vestita; culmis 7—1', ped. alt. ereetis tenuibus firmis, subflexuosis obtusangulis stria- tis apicem versus ubique scabris. basi foliatis ; foliis ereetis firmis 'a—1 lin. latis setaceisve culmo submulto breviori- bus v. (senilibus) eum aequantibus, longe sefaceo-attenua- tis multinervatis supra asperis, marginibus dense serratis; spieulis 2—8, raro 4, remotiusculis longe pedunculatis, erectis fuscescentibus subeorformibus densifloris lanceolato- oblongis 13—6 Tin. lonyis 11, —2*], Tin. lat.; bracteis se- taceis longe vaginatis, infima spieulam subaequante, vagi- ginis ore parum ampliatis oblique truncatis antice albo- membranaceis; pedunculis validulis leviter compressis serruletis; squamis conformibus, masculis arcte imbricatis, infima amplectente longius euspidata, Iuteo-fuseis v. mas- culis atropurpureis, omnibus subobovato-oblongis Jafe emarginatis vallde scebrove mucronatis, margine plerumque Iato albo-membranareis; utrieulis viridulis trigono - obovatis oblique stipitatis abrupte rostellatis, ore ferrugineo subob- liquo emarginulato, plurinervatis albo-strigosis; stigmat. 3 (et 2) longe exsertis zulidis sursum attenuatis,; caryopsi 201 arcte inclusa obovata triangulari, styli basi conica terminata. C. cardiolepis N. ab E. herb. — Boott, 6. t. 17. —- Hook. et Thoms. hb. Indie. or. — Grifäth. hb. no. 6072. Nepalia. Khasnir, alt. 12000 ped. Afghanistan. 320. C. Halleriana Asso. Rhizomate abhreviato apice subramoso erassiusculo duro, interdum elongato, foliorum vaginis vetustis disso- lutis fuseis tunicato, caespitifero; culmis filiformibus erectis denique apice subnutantibus, 6—12 poll. alt trian- gulis superne scabris basi foliosis; foliis laete viridibus culmo longioribus v. brevioribus herbaceo-rigidulis paten- tibus longe angustato-acuminatis planis carinatis pluriner- viis margine carinaque scabris 1-1, lin. lat.; vaginis hornotinis reticulato-fissis; spieulis 4—3, raro 5—6, fusco- ferrugineis, superioribus 3--2 approximatis, reliquis di- stantibus, supremis 2 subsessilibus, sequentibus peduncu- latis,. infimis 7—2 subbasilaribus perlonge pedunculatis: mascula oblonga 9—6 lin. longa 1'/, lin. lata, foemineis brevibus latisque lafe ovatis v. ovalibus obtusis dense 6—3- floris; peduneulis basilaribus cap:llaribus subpendulis sub- tiliss. serratis; bracfeis superioribus foliaceis spienlas subaequantibus v. parum superantibus Basi auriculatis, auriculis v. discretis v. basi eonnatis; squamis conformi- bus sublanceolato-oblongis obtusiusenlis muficis dorso sub- trinerviis lateribus fusco-ferrugineis margine hyalino -pal- lidis; utrieulis magnis flavo-viridulis opacis squama longio- ribus oblongo-obovatis attennato-stipitatis trigonis rostel- latis, ore oblique emarginato, subtiliss. puberulis edevafo- 202 nervosis, 21, lin. long., caryopsi arcte inelusa oblongo- ovali obtuse triangulari subtiliss. punctata Iutea, styli basi crassa terminata. C. Halleriana Asso (1779). — Gren. et Godr. 1. ce. 416. — Boott, 128. t. 415, 416. — C. alpestris All. (1785). — Relib. Fl. exs. 1206. — C. gynobasis Vill. (1787). — Rehb. f. 630. — Schk., t. 6. f. 35. — C. diversiflora Host. — C. planostachys Kunze, 138. t. 35. German. austral. Helvetia: Geneva. Gallia. Ins, Cyprus (Kotsehy, sub. no. 394 c. aliis spec. intermixta.) Mexico. 321. C. depressa Link. Caespitosa; rhizomate elongato repente duro nodoso fusco, fibrillis numerosis rigidis; culmo tenui -filiformi 9--12 poll. alto -ereeto infirmo apice denique nutante ibi- que acutangulo scabro, striato basi foliato; foliis herbaceo- rigidulis culmo brevioribus flavo-viridibus longe acumina- tis planis carinatis nervosis, marginibus subtiliss. serratis, 1—'/, lin. latis; spieulis 4--3 rufis, superioribus 3—2 remotis breviter peduneulatis, infimis 1-2 subbasilaribus longiss. pedunculatis: maseula oblonga inferne parum attenuata 9—7 lin. longa 2— 2), lin. lata, foemineis (apice interdum maseulis) ovali-oblongis obtusis densi-ac multifloris 5—6 lin. longis 2— 2/, lin. lat., superioribus erectis, infimis tardius nutantibus; peduneulis eapillaribus apice scabris; bracteis superioribus foliaceis dreviter vagi- natis anguste linearibus setaceisque guam spieulae multo longioribus; squamis rufis uninerviis difformibus: masculis oblongo-lanceolatis acutiuseulis submucronulatis concolori- bus, infimis ampleetentibus euspidatis, foemineis «fe obo- 3 er a care = 203 vatis concavis Tonge cuspidatis, dorso cuspideque aeuto scabro laete viridibus; utricnlis parvulis sqguama multo brevioribus orbiculato -ellipsoideis basi attenuatis, subab- rupte conico-rostellatis, ore leviter emarginato, tumidis obsoletiss. trigonis trinervatis pubescentibus viridulis 17), lin. long. ; earyopsi aretiss. inclusa ovali-orbieulata infima basi contracta tumido-triangulari subtiliss. granulata pal- lide fusca, vertice disco subeyathiformi albido munita; stig- matibus styloque persistente brevi tenerrimis. C. depressa Link. herb. (speciei forma humilis foliis falcato-recurvis). Schk. t. Cee. f. 120. — Willd. Sp. 4. 250. -— C. basilaris Jord. —, Steud. Syn. 233. — Gren. et Godr., 415. — Boott, 120. t. 418. Liguria oceidua. Lusitania. 322. C. coralensis Phil. Gulmo subsemipedali (vix pedali, Phil.) strieto firmo compresso-triangulari striato apiee triquetro scabro, basi foliato; fToliis herbaceo-rigidulis culmo sublongioribus acuminatis planis carinatis marginibus denticulatis lineam eire. Jatis; spieula mascula (in anthesi) breviter peduneu- lata foliaceo-bracteata obovuto-cuneata atropurpurea 6 lin. long. 3 lin. lata, bractea setacea quam illa ipsa breviore basi ferrugineo-auriculata; spieula foeminea urica remota atrosanguinea stricta pedunculata cylindracea obtusa 7—8 lin. longa lineam et supra lata, bractea breviter vaginata elongata (tripollicari) suffulta; squamis masculis late ob- longis concolorato -atropurpureis apice rotundato-obfusis, superne margine angustissiino albido ceilio/ate; foemineis angustis Aneari-oblongis breviter aculatıs, dorso viridulo v. pailido subtrinervatis, lateribus atrosanguineis; utrieulo 204 javenili oblongo triangalari superne leviter attenuato ibi- que fuscescente, ore truncato /ato oblique emurginate inferne olivaceo Airsuto. — „Spieula altera mascula, ses- sili“ Phil. — (Exstat exempl. unicum floriferum). ©, coralensis Phil. pl. nov. Chil. p. 273. Chili, Coral (Ochsenius). 323. C. tomentosa L. Rhizomate brevi parum incrassato fusco eespites angus- tog atque laxos stolonesque emittente; culmis paueis faseieu- latis stricte erectis reetis v. superne leviter curvatis, filifor- mibus firmis 10-20 poll. alt. compresso-obtusangulis striatis apice scabriusculis inferne foliatis; foliis mollibus Ilaete coeruleo-viridibus ereetis culmo multo breviortbus breviter acuminatis planis 1—!/, iin. lat. carinatis apice acute triquetris ibique angulis serrulato-ciliolatis, superioribus remotis; vaginis inferioribus pietis margine plerumque reticulato-fissis; spieula masceula pedunculata nuda ob- longo-lineari v. lineari acuta 6--16 lin. longa lineam lata, foemineis 1—2, raro 3, pl. m. remotis breviter peduneu- latis v. suprema sessili, eylindraceo-oblongis, v. oblongis ovalibusque, obtusis densifioris 7--3 lin. longis 2—2%, lin, lat.; bracteis foliaceis basi auriculato-dilatata am- plectentibus (vix infima basi connatis), inferiore patentis- sima quam spieula longiore; squamis difformibus: maseu- lis iongioribus membranaceis flavidis v. Iuteo-fuscescenti- bus obovato-oblongis v. oblongis, obtusis v. acutatis, foe- mineis parvulis orbieulato-ovatis concavis obtusis v. bre- viter acutatis mutieis v. mueronatis, lateribus brunnescen- tibus v. pallide fuscescentibus dorso angusto obsolete nervato pallidioribus; utriculis spengioso - erassiusculis 205 squama longioribus orbiculato-obovatis trigonis obsolete nervatis dense hirtis pallidis v. viridi-Iuteis suberostratis, ore subemarginatis, vix supra lineam longis; caryopsi arcte inclusa utriculum subaequante sessili lato-obovata obtusangula flavida obsolete reticulata, stylo basi leviter inerassata terminata. C. tomentosa L. — Schk., t. Ff. 28. — Hoppe et Sturm, B. 28. — Rehb,, f. 688. — Variationes: 1) Squamis albidis. — 2) Spieula infima subbasilari longiss. peduneulata. — 3) Spicula inferiore laxiflora, squamis oblongis acuminatis interdum elongatis. — 4) Spieula mascula apice foeminea. -— 5) Squamis omnibus evidenter mucronatis, haec C. subvillosa Steven, vix Bieberst. Germania. Gallia. Tauria. Grusia. f. Grioletii; spieulis foemineis pluribus, 4—5, infima distante longe peduneulata; bracteis omnibus foliaceis elongatis, infimis vaginantibus; utrieulis obovatis obtuse triangulis, evidenter paueinerviis, superne intense viridi- bus sparsim hirtis, inferne testaceis glabris, squama pal- lida oblonga multo longioribus. ©. Grioletii Roem. in Schk. Car. Rırr. f. 209, — Boott, II. p. 209. (Vidi exempla in Herb. Spreng.) Liguria. 324. C. dasycarpa Mühlb. Pallide virens, subtota planta pilosa; rhizomate parum elongato descendente; eulmis paueis filiformibus setaceis- que striete ereotis firmis 8—18 poll. alt. acutangulis parce pilosis, inferne paueifoliatis, basi vaginis brevibus efoliatis plerumque pilosis pallide ferrugineis margine ww tenui-membranaceis vestitis; foliis firmis planis 3, —1!, lin. lat. breviter acuminatis pl. m. pilosis, culmeis culmo brevioribus (6—3 pollie.), illis faseiculorum sterilium eo longioribus; spicula mascula subsessili ’albida perangusta oblongo-lineari acuta sesquipollieem longa multoque bre- viore inconspieua, foemineis canis parum remotis subses- silibus oblongis paueifloris, bracteis foliaceis evaginatis ipsis longioribus munitis; squamis albo-membranaceis eılia- tis, earina nervata viridi: masculis oblongis acutis v. obtusiuseulis, foemineis lanceolato-ovatis euspidatis; utri- eulis squama longioribus, 2 Fin. eirc. longis, oblongo-ovalibus superne leviter attenuatis, ore emarginatis, obtusangulis, pilis longis albis densissime obteotis. C. dasycarpa Mühlb., 1. c. 236. — Boott, 22. t. 58. Civitat. Ameriean. consoe. calidior. 325. C. tenax Chapman. Glabra; culmo pedali strieto tenui rigido acutangulo superne scabriusculo basi folioso; vaginis omnibus folatis pallide viridibus coriaceo-rigidis subaequilongis culmo pa- rum brevioribus curvatis carinato-comphcatis striatis mar- gine scabridis, 1—11/, lin. lat.; spieulis 3—4 contiguis subsessilibus: maseula albida oblongo-lineari pollicem eire. longa vix supra lineam lata, foemineis canescenti- viridulis ovali-cylindraceis densi-ac multifloris 7—5 lin. long. 31/—3 lin. lat.; bracteis foliaceis evaginatis spieu- lam maseulam subaequantibus; squamis chartaceo-rigidulis pellueido-albidis haud ciliatis nervo mediano viridi: mas- eulis sublanceolato-oblongis acutiusculis obtusisve, foemi- neis late ovatis acuiatis; utrieulis squama fere duplo longioribus ceinereo-olivaceis evahbus superne lanceolato- 207 attenuatis ore integro v. leviter emarginato, triangulis dense striato-nervatis hirtuks, basi glabris ferrugineis, 24, lin. long.; stigmatibus brevibus recurvis brunneis. — Variat (in una eodemque 'spieula) utrieulis compresso- biconvexis, stigmafibus binis. C. tenax Chapm. Fl. 559. — C. Chapmanii Sartw., no. 113. Florida. 326. C. globularis L. Planta pergraeilis rhizomate tenui stolonifero ramoso, vaginis purpurascentibas lanceolatis tecto; culmis subbi- natis strietiuseulis ‚#Rformi- setaceis infirmis reetis v. levi- ter flexuosis 16—5 poll. alt. acutangulis superne scabrius- culis supra basin paueifoliatis; foliis remotis herbaceis angustis patenti-erectis pallide viridibus culmo multo brevioribus (illis fasciculor. sterilium eum fere aequanti- bus) acuminatis planis tenui-nervatis apice acute carina- tis ibique subtiliter serrati3, semilineam latis; spiculis 3—4, superioribus 2—3 pl. m. approximatis subsessilibus, infima remota breviter pedunculata: mascula pertenui ob- longo-lineari purpurascente 41, —51/, lin. longa 3/, lin. lata, foemineis parvulis ovato-globosis v. late ovatıs densis 5--9-floris; bracteis setaceis brevibus basi dilatata brevis- sima amplectente integris; squamis difformibus pellucido- membranaceis: maseulis purpurascentibus v. flavidis sub- obovato-oblongis obtusis mutieis v. acutis margine palli- dioribus, foemineis late ovalibus breviter acutatis disco castaneis v. ferrugineis; utriculis vix supra lineam longis squama longioribus olivaceis v. ferrugineis late ovatis acntatis trigonis nervosis hirtis, ore integro; earyopsi laxiuseule inclusa ovali basi attenuata triangulari apicu- lata, faciebus convexis fuscoferrugineis subüiliss. punctatis. C. globularis L. Spec. 1385. — Schk., t. Eece. f. 188. — Whlb. Fl. Lappon. 240 — Anders. 30. t. 7. £. 81. — Boott, Il. p. 209. Suecia. Norvegia. Rossia (Petropol.) Sibiria. Amur. 327. C. hirtella Drejer. Rhizomate elongato lignoso obliquo fusco apice sub- ramoso, stolonifero, fibrillis tenuibus; culmo solitario per- tenui 1—1!/, pedali obtusangulo laevi basin versus foliato; vaginis infimis subefoliatis purpurascentibus margine non raro subtiliter fissis; foliis herbaceis culmo parum brevi- oribus superne flexuosis longe angustatis margine revo- Iutis, inferne planis, carinatis nervatis 1/,—1 lin. latis; spieulis 5-4 approximatis oblongis 10—4 lin. long., mas- eulis ternis sessilibus arcte contiguis lineam latis, foemi- neis 11,—2 lin. lat., infima exserte pedunculata interdum remots; bracteis foliaceis setaceis scabris vaginulatis; squamis conformibus subeoncoloribus fuscescentibus v. purpurascentibus ovato-lanceolatis ucutatis margine pallidis; utrieulis squama longioribus ovali-oblongis rostratis latere interiore planiuseulis exteriore aubangulato - convexis, ore hyalino -membranaceo obliquo acute bifido, antice nervosis adpresso-hirtellis, margine spinuloso-ciliatis, subtiliss. stria- tis ferruginescenti-stramineis, nondum maturis 2 lin. eire. long.; caryopsi laxe inelusa oblongo-ellipsoidea stipitata triangulari pallida subtiliss. punctata, stylo basi parum incrassato piloso terminata. C. hirtella Drej. Symb. 21. — Boott, 11. t. 31. — Hook. et Thoms. hb. Indie. — C. tenuis et C. tenera N. 209 ab E., fide Drej. — Variat culmo abbreviato foliis multo breviore: C. setigera in Hook. et Thoms. hb. Ind. or. (non Don). Himalaya bor. oceid., alt. 15000 ped. — Sikkim, alt. 10000 ped. 328. C. breviculmis R. Br. Viridis v. glauca. Rhizomate brevi plerumque deuse caespitoso subramoso, quandoque stolonifero; eulmis plu- ribus 1—6 pollic. (rare 1—2 ped. alt., Boott) tenuibus triangulis laevibus inferne foliatis ima basi plerumque incrassata vaginis menibranaceis efoliatis coloratis obtee- tis; follis culmo longioribus Ärmis. rectis v. recurvis 1--'/, lin. lat. acuminatis apice triquetris acute carinafis, mar- ginibus subtiliter serratis subrevolutis, supra nitidulis subtiliss. celluloso-retieulatis; spieulis 3—4 — masculis sin- gulis — parvulisalbo-viriduliscontiguis v. confertis sessilibus, v. infima interdum remota pedunculata; bracteis foliaceis, infima breviter vaginata culmum superante; squamis szd- conformibus pallidis obovatis acutis v. aeuminatis, aut truncatis Aispidulo-cuspidatis, dorso trinerviis; utrieulis minufis squama sacpe mulfo brevioribus vix lineam lon- gis, pallide viridibus membranuceis ellipsoides v. orbiculato- ellipsoideis ore hyalino integro v. interdum bidenticulato, pl. m. nervatis sursum hirtellis v. setulosis; caryopsi arcte inclusa orbieulato -ellipsoidea obtuse triangulari pedicellata obtuse apiculata grosse reticulata fusca. — Species satis variabilis. €. breviculmis R. Br. Prodr. 98. — Boott, II. p. 181. — C. Royleana N. ab E. herb. — Boott 6. t. 19. 41, Ba. 3. Heft, 14 ee men 210 — C. leueochlora Bunge (v. "exempl. authent.) — C. pu- berula et ©. Langsdorfii Ejd. Nova Seeland. (D. Hooker). Himalaya oceid. (Hook. et Thoms.) Korea, Port Hamilton (Wilford). China (Bunge). 329. C. umbellata Schk. Dense caespitosa; rhizomate brevissimo, fibrillis tenui- bus rigidis fuseis, stolones tenues emittente; culmis nume- rosis abbreviatis, basi vaginis destruetis fuseis v. ferrugi- neis dense vestitis, setaceis 1—3 poll. alt. firmis acute triangulis scabridis foliosis; foliis eulmo plerumque multo longioribus rigidulis a—1 lin. lat. longe angustatis, apice truncato subcallosis, planiusculis carinatis, supra punrtato- asperulis, margine serratis; spieula maseula oblongo-lincari acuta 5--4 lin. longa vix lincam lata purpurascente, foe- mineis 1—4 pallidis remofis er fohorum arillis superiorum, aequialtis erserte v. inserte pedunculatis, suprema interdum eum mascula basi eonjuncta sessili, ovatis pluri-ae densi- Noris 3— 21/, lin. long. 2—2'/, lin. lat.; squamis maseulis ovato-lanceolatis obtusiuseulis lateribus pietis, foemineis late ovatis v. lanceolato-ovatis cuspidatis plerumque pal- lidis; utrieulis squama brevioribus v. longioribus tenui- membranaceis basi spongiosis 1',--1?/;, Tin. long. ovalibus v. suborbieulatis subtrigonis Zonge comico rostrafis, rostro triangulari recto v. leviter curvato margine setuloso ore emarginato v. integro, pl. m. pubescentibus subenervüis; earyopsi arcte vestita orbiculato-triangulari obtusa apieu- lata punctato-aspera fusco-rubra membrana albida mar- garitaceo-nitida obtecta; stylo basi inerassata eonstrieta deeiduo, 211 C. umbellata Schk., f. 171. — Boott, 98. t. 292— 294. — Sartwell. no. 104. America septentr. 330. C. montana L. Rhizomate parum elongato erassiusculo obliquo duro caespitifero; eulmis subbinatis filiformi-setaceis infirmis an- gulatis v. teretiusculis, sublaevibus 12—4 poll, alt. basi paueifoliatis; vaginis purpureis, inferioribus subaphyllis margine subreticulato-fissis; foliis ereetis mollibus angustis euspidatis planis carinatis tenuiter nervatis margine cari- naque subtiliter serratis semilineam eirc. latis, culmeis remotig 1—1'/, poll. longis, illis fascieulorum sterilium multo longioribus; spieulis 3--2—4 subeoncoloratis brun- nescenti-sanguineis v. fusco-ferrugineis appreximatis ses- silibus; mascula elavato-oblonga 5—6 lin. longa I—2 In. Tata, foemineis ovalibus v. globosis 8—4-floris; braeteis membranaceis pietis ampleetentibus, v. truncatis lamina foliacea setacea munitis v. acutato-cuspidatis; squamis masculis obovato-oblongis obtusis, foemineis late ovalibus obtusis retusisve mucronulatis; utrieulis squama longiori- bus 1%/,—1*/, lin. long. membranaceis olivaceis hirto-pube- seentibus oblongo-obovatis basi attenuatis trigonis superne sensim parum attenuatis, ore saepe leviter emarginatis; caryopsi arcte inelusa utrieulum subaequante ellipsoidea basi attenuata obtuse triangulari valide mucronata sub- tiliss. punetata fuscescente. C. montana L. Fl. Suec. — Hoppe et Sturm, B. 21. — Rehb., f. 633. Ejd. Fl. 'exsice. no. 926. — Schk. t. Ff. 29. — Boott, I. p. 113. — 0. collina Willd. — 14* 212 Forma squamis foemineis retusis: C. emarginata Willd. — Schk., t. Ooo. f. 153. Germania. Helvetia. Croatia. Hungaria. 831. C. ericetorum Poll. Laxe caespitosa; rhizomate elongato ramoso stoloni- fero, vaginis hrunneis tecto; culmis subsolitariis erecfis filiformibus 4—9 poll. alt. leviter incurvis obsolete angu- latis laevibus basin versus foliosis; foliis patentibus rige- dulis Tatiusculis lonye acuminatis curcatis carinatis planis apice triquetris 1—1'}, lin. lat. denticulato-scabris, eulmeis superioribus remotis brevissimis ac angustis; spieulis 2— 4 approximatis sessilibus fuseis; mascula augusta oblongo- elavata 58 lin. longa lineam circ. lata, foemineis ova- libus multi- cv. plurifloris; bracteis membranaceis pictis breviss. vaginantibus apice truncato cuspidatis; squamis conformibus concoloratisve obovatıis atrofuscis v. fuscis mar- gine hyuhino-albidis, foemineis margine cilolatis; utrieulo parvulo brunnescente rigido squamam subaequante obo- vato trigono pubescente breviter acutato, ore truncato; caryopsi arcte inelusa utrieulum aequante sessili ovali v. obovata triangulari subtiliss. granulata flavida mucronata. C. ericetorum Poll. — Hoppe et Sturm, B. 26. — Rchb., f. 636. Ejd. Fi. exs. n. 1122. — Boott, II. p. 206. —- C. eiliata Willd. Sp. 4 261. — Selk., t. I. f. 42. — C. montana Leers Fl. llerborn. 203. - Variat squamis foemineis haud ciliatis: C. membranacea Hoppe (v. e) Hoppe et Sturm, B. 27. — Rehb. f. 637. Germania. Helvetia. Gallia. Rossia. 832. C. macrolepis DC. Rhizomate elongato erassiusculo duro superne ramoso, Ken B ‚ . . ra. en sun En ee 213 eaespitifero, vaginis brunneis vestito; eulmo solitario erecto subeurvato filiformi 12 - 4 poll. alto rigido obso- lete angulalo apice scabro hasi folioso,; foliis flavido- viridibus perrigidis culmo brevieribus 1! lin. eire. latis breviter acuminatis planis carinatis striatis apice triquetris margine superne dense serrulato-ciliolatis, illis eulmeis distantibus vix pollicem longis longiuseule vaginatis; spi- eulis 2—3 parum remofis sed contiguis ferrugineis v. fus- eis: maseula breviter pedunculata obovata v. subelavata rotundato-obtusa bracteata 7—5 lin. longa 3— 11, Zn. Tata, foemineis ellipsoideis acutis paueifloris 5 lin. Tong., superiore sessili, inferiore breviter pedunculata bractea vayinante setacea quam ipsa. longiore munita; bracteis sequentibus membranaceis amplectentibus mucronatis; squanıis magnis conformibus concoloratisve tenui- mem- branaceis late obovatis rotundato-obtusis disco ferrugineis v. brunnescentibus, margine kutissimo pellucido-albo subezeso eircumdatis,; utriculis muynis longe exsertis erectis sessilibus ellipsoideo-oblongis triquetris (interdum compressis) Zongius- cule rostratis, ore Igalino postice fisso, subbidentato, elecalo- nercatis superne parce adpresso-hirtuhis ibique sanguineis inferne stramineo-pallidis, 3 iin. longis. C. maerolepis DC. — Kunze, 141. t. 36. — C. platy- stachya Tenore. — Boott, Il.p. 216. — C. Tenorii Kunth, 437. — (Herb. propr.) Italia. 333. CO. praecox Jacq. Rhizomate stolones breves atque tenues emittente ; culmo solitario erecto v. adseendente filiformi 10—4 poll. alto leviter curvato obtusangulo laevi infima basi foliato ; 214 foliis eonfertis firmis patenti-subrecurvatis culmo (fruetif.) plerumque multo brevioribus longe acuminatiscarinatis, mar- ginibus subreflexis scabris superne triguetris, I—1'/; lin. lat.; spieulis 3, raro 4-- 5, Drevissime pedunculatis: maseula rufa oblongo -subelavata 6—5 lin. longa 11,—2 lin. lata, foemineis (raro apice masculis) brunnescentibus v. ferru- gineis oblongo-ovalibus (floriferis lineari -oblongis) multı- Aoris 5—3 lin. long.; bractea inferiore saepiss. breviter vaginata in laminam selureum prolongata,; squamis maseulis rufis obovato-oblongis oblongisve obtusis interdum muero- nulatis, foemineis ferrugineo-brunnescentibus orah-Zunceo- lutis e carina‘mueronulatis; utrienlis fuscescenti-viridulis squama plerumque parum brevioribus 1°/, lin. long. obo- vatis superne breviter conico-attenuatis trigonis ore levi- ter emarginato, pubescentibus; car. arcte inclusa utrieulo breviore obovata basi attenuata triangulari, angulis pro- minentibus, fuscescente nitida obsolete celluloso - punetu- lata, vertice truncafo murginata pallida, styli basi apicata. C. praecox Jacg. — Schk. 68. t. F. fig. 27. — Hoppe et Sturm, B. 24. — Rehb,, f. 634. — C. filiformis Leers, 204. 1. 16. f. 5. Corsiea. Helvetia. Germania. Suecia. Altai. Gru- sia. ÜOaucasia. 334. C. longifolia Host. Dense caespitosa,; rhizomate brevissimo, fibrillis copiosis capillarıbus; culmis numerosis filiformibus foliisque erecfis infimis 70—20 poll. alt. obsolete angulatis leviter com- pressis striatis laevibus v. apice scabris, basi foliosis va- ginisque vetustis dissolutis fuseis dense obteetis; fohis mollibus laete viridibus linearibus drevifer acutatis planis Be 215 lineam eire. latis vix carinatis nervosis supre marginibus- que perscabris, adultis elongatis culmum non raro superun- tibus; spieulis saepiss. 3, approximatis rufis, superioribus sessilibus, inferioribus breviter pedunculatis: maseula ela- vata v. oblonga obtusa semipollicem eire. longa 1—2 lin. lata, foemineis oblongis v. ovalibus pluri- v. multifloris 6---3 lin. long. 2 lin. lat.; bractea infima saepiss. vagi- nante, Jamina spieulam propriam subaequante terminata, altera basi amplectente ; sguamis membranaceis difformibus: maseulis obovato-oblongis obtusis v. breviter acutatis aut raro euspidatis laete rufescentibus v. Inteo-fuscescentibus, foemineis rufo-ferrugineis v. fuscescentibus late ovalibus obtusis e carina subscabrida saepius mucronulatis; utrieu- lis pellueido-membranaceis viridulis squama saepius longi- oribus obovato-ellipsoideis tiigonis sensim in rostrum ore emargimıtum atienuutis patenti-pubescentibus sesquilineam fere longis; caryopsi arete inclusa utrieulo breviore stpr- tata abbreviato-obovata apice extremo truncato-marginata, triangulari, angulis prominulis, faciebus convexis subtiliss. punctata fusca, stylo basi parum inerassato terminata, ©. longifolia Host. — CO. umbrosa Hoppe Oaric. 67 (aon Bost). Schk. Fff£. fig. 190. Hoppe et Sturm. B. 35. — Rehb., f. 639. — C. polyrrhiza Wallr. — C. praecox var. polyrrhiza Boott, II. p. 216. Germania. Helvetia. 335. C. pilulifera L. Dense caespitosa; rhizomate plerumque elongato obli- que adscendente apice non raro ramoso, vaginis destruc- tig fuseis obteeto, fibrillis eapillaribus; culmis filiformibus ereetis, fructiferis reclinatis, rectis v. curvatis 16—3 poll. 216 alt. superne arılanyulis ibique scabris, basi foliatis; foliis erectis laete viridibus mollibus culmo brevioribus longe acuminatis carinato-planis plurinerviis apice triquetris, margine scabris, lineam latis multoque angustioribus; va- ginis purpurascentibus margine reticulato-fissis; spiculis 4—6—3 sessilibus, superioribus ronfertis, infima plerumque parum remota interdum breviter peduneulata: mascula tineari pertenu acuta 5—3 lin. longa; foemineis (apice raro masculis) globoso-ovatis ovalibusgue pluri- v. multi- floris 2!/,—5 lin. long. 2 lin. lat.; braefeis scaginatis, in- ferioribus er foto suepius foliaceis erecto- patentibus line- aribus setaceisque; squamis difformibus flavido-fuscescen- tibus margine hyalino-pallidis: masculis oblongis obtusis, foemineis ovatis acutis v. acuminatis nervo exXcurrente plerumque mueronulatis; utrieulis membranaceis viridibus v. eanesconfibus squamis subaequilongis, Aineam longis, ellipsoideis obovatisve pubescentibus v. hirtulis; earyopsi perarete inelusa abbreviato-obovata v. suborbieulata basi attenuata, apice ohtusa, triangulari angulis prominulis, faciebus convexis, stylo inferne clavato-incrassato ter- minata. C. pilulifera L. Spee. 1385. — Sehk. f. 39. — Hoppe et Sturm, B. 20. — Rehb., f. 632. — Ejd. Fl. exsicc. no. 413. — Boott, 96. 1. 283. — C. devumbens Ehrlı. Forma exilis hyperborea spieulis perpaueis minutis paueifloris: ©. deflexa Hornem. (v. e. auth.) — Forma americana, culmis setaceis foliisque saepe angustioribus, spieulis minoribus paueifloris pallidis: ©. Novae Angliae Schwein. et Autor. amer. alior. — Boott, 96. t. 285, C. Emmonsü Dewey Boott 97 1. 286, 287. — Sartwell, no. 105. — C. alpestris et C. Davisii Dewey -— fide Boott. „Bas RETTET TOT 217 — Drammond. hb. no. 425, 429. — ©. pensylvanica Hb, Union. it. 1835 et Herbar. alior. (non Lam.) —- C. varia Herbar. plurim. (non Mühlb.) Germania. Norvegia. Lapponia. Groenlandia. Ame- rica septentr. $. Digyna; spieulis omnibus arete confertis; utrieulis compressis plano-cunvexis, rostro abbreviato; stigm. sae- piss. 2. ©. azorica Gay in Seub. Fl. azor. p. 21. — Boott, 96. t. 284. Insulae Azorieae. — (Herb. propr.) 336. C. varia Mühlb. Khizomate elongato (haud stolonifero) perpendieul. descendente erassiusculo duro vaginis sanguineis dissolu- tis vestito; culmis pluribus faseiculatis subaequilongis strietis filiformibus infirmis 10—15 poll, alt. acute triun- gularibus superne perscabris v. laevibus subsulcato-striatis basin versus foliatis; foliis subglauco-viridibus ereetis fir- mulis culmo brevioribus apice subfruneuto-obtusis, margini- bus serrulatis leviter recurvis, apice extremo acute tri- quetris, eulmeis »emofis angustis brevibus (1—2-pollic.) infimis illisque fascieulorum sterilium 1—1?, lin. lat.; spieula maseula graeili rufescente breviter pedunculata v. sessili oblongo-lineari 5—-9 In. longa vix lineam lata (quandoque abbreviata, vix trilineali), foemineis 2—4 remotis sublarifloris plerumque pallide viridibus, superiori- bus sessilibus globosis paneifloris, inferioribus oblongo- ovalibus breviter pedunculatis 10—7-doris; bracteis auri- culatis, superioribus apice emarginatis foliaceo-cuspidatis spieula propria breviore, inferioribus foliaceis spiculas 218 plerumque superantibus vayinulatis v. amplertentibus ; squa- mis difformibus pellueido- membranaceis, maseulis oblon- gis obtusiuseulis margine pallidis, lateribus zona rufula v. fusco-purpurea notatis, foemineis ovatis carinatis ob- tusiuseulis v. acutis mutieis v. mucronulatis totis albidis v. rufescentibus aut fuscopurpureo -zonatis; utrieulis viri- dulis squamas aequantibus, sesquilineam fere longis, orbi- ” culato- ellipsoideis teretihus v. obsoletiss. angulatis costato- marginatis pubescenti-hirtulis in stipitem attenuatis, basi obsolete nervatis, subabrupte rostellatis, rostro Zeviter re- curvo subalato -marginato, margine setuloso-subeiliato, ore bifido; caryopsi arete inclusa utriculo breviore obovato- orbiculari ima basi contracta trigona subtiliss. punctata davida v. ferruginea, stylo basi aequali terminata, stig- matibus laxe fimbriatis. C. varia Mühlb., 236. — Schk., f. 167. — Boott, 97. t. 288, 289. — Sartwell, n. 108, 109. — Ü. pennaylva- nica #3. Mühlenbergii Gray olim. — C. pennsylvaniea Herb. Moser pro parte (non Lam.) — Variat minor, cul- mis setaceis semipedal. foliisque perangustis. ’ America septentr. 337. C. pennsylvanica Lamck. Laete viridis; laxe caespitosa; rhizomate pl. m. elon- gato stolonifero, stolonibus pennam corvinam crassis mul- toque tenuioribus vaginis ferrugineo-purpureis mox disso- kutis vestitis; culmis singulis pluribusve lateralibus sefaceo- ‚fihformibus erectis leviter curvatis triangulis superne sca- briusculis v. laevibus striolatis inferne foliatis, 70—5, raro ad 12 poll. altis; foliis ereotis firmulis angustis !\y—1 lin. lat., raro latioribus, culmum subaequantibus v. eo bre- x - ° 219 vioribus aut longioribus, earinatis /onge acuminatis, apice longo triquetris, supra pl. m. punctulato-asperis, culmeis superioribus abbreviatis perangustis; vaginis purpurascen- tibus margine subtiliter retienlato-fissis; spiculis 3—2—-4 sessilibus viridi-sanguineis approximatis v. inferioribus remotis: mascula (floribus interdum nonnullis foemineis) sessili v. breviter pedunculata lineari- oblonga v. clavata 5—8 lin. longa 1 lin. lata, raro 11/,—2 lin. lata, foemi- neis ovatis 3—6-, raro 9-floris (suprema non raro 1—3- Hloris); bracteis squamiformibus membranaceis amplecten- tibus v. oblongis angustato- cuspidatis v. late auriculatis apice emarginato folio setaceo terminatis; squamis hya- lino-membranaceis concoloriöus purpureo -brunneseentibus v. fuseis aut purpurascentibus margine late plerumque pallidis: masculis oblongis obtusis v. interdum acutis v. breviter euspidatis, foemineis oblongo-ovatis lanceolatisve aeutis v. euspidatis; utriculis squamam aequantibus eanes- centibus v. flavescentibus subcoriaceo-rigichs obovatis V. ellipsoideis attenuato-stipitatis rostratis, rostro reeto mar- gine ciliolato ore hyalino saepiss. bidentato, subangulato- teretibus costato-marginatis obsolete striatis dense subad- presso-hirtellis 11/,— 1}, lin. long.; car. perarete vestita utrieulum aequante obovata inferne attenuata obtuse trian- gula subtiliss. punctata fuscescenti-flavida, s/ylo parum exserto basi subaequali terıninata; stigmatibus elongatis validulis dense fimbriatis. C. pennsylvanica Lam. — Boott, 98. t. 290, 291, — Sartwell, no. 107. — C. marginata Mühlb., 237. — Schk., f£. 143. — Drumm. herb. sine nro. — Herb. Union. itin. 1837. — Her. Moser, sine nro. — In herbariis sub nomine C, variae Mühlb, non raro oceurrit. — For- mae: 1) Culmis folisque setaceis 5—3 pollic., spi- 220 eulis parvis omnibus contiguis. 2) Spicula infima subbasilari longe pedunculata: C. Rossii Boott, Ill. p. 99. t. 295. — Fendler pl. Novo-Mexican. no. 889. 3) Utri- enli rostro elongato: C. lucorum Willdl.e — Kunze, Suppl. t. 39, #. Digyna; utrienlis biconvexis. America septentt. et boreal. (Saskatschawan, E. Bourgeau.) 338. C. nigro-marginata Schwein. (emend.) Caespitosa; rhizomate parum elongato descendente ; culmis numerosis valde inaequalibus capillari-selaceis in- firmis denique nutantibus 1--5 poll. alt. triangulis superne seabridis, basi vaginis sanguineis subreticulato-fissis tuni- eatis; foliis firmis pallide viridibus longe acuminatis su- perne flexuosis carinatis, supra aspernlis, margine serru- latis, Y/—1 lin. lat., annotinis culmo multo longioribus; spieulis saepiss. 8 in apice culmi confertis parvis atropur- pureis concoloribus paueifloris sessilibus, mascula non raro subocculta; bracteis squamiformibus basi amplecten- tibus, infima interdum setaceo-foliacea; squamis brunnes- centi-purpureis dorso margineque pallidioribus: masculis oblongis acutiusculis, foemineis oblongo -ovalibus acutis v. obtusiuseulis; utrieulis pallide viridibus squamas sub- aequantibus 1?/, lin. long. ellipsoides ingequakter trigonis longe stipitatis longiusque rostratis, ore bidentieulatis, subtiliter pubescentibus. ©. nigro-marginata Schwein. — Boott, 99. 1. 296. -- ©. Iueorum Sartw. no. 106 (non Willd.) #. Subdigyna; spieulis pallidis; utrieulis v. plano- convexis v. trigonis; stigmat. saepiss. 2. 221 ©. floridana Schwein. — Boott, 100. t. 297. Civit. Ameriean. consoe, calidior. 339. C. Richardsoni R. Br. Rhizom. brevi s/olonifero brunneo, fibrillis rigidis; eulmis singulis binisve lateralibus erectis filiformibus levi- ter eurvatis 5— 10 poll. alt. obsolete triangulis superne ubique perscubris, basi foliis paueis abbreviatis angustis longiuseule vaginatis munitis ; foliis turionum laete viridibus v. glauco-viridibus culıno brevioribus longioribusque firmis breviter acutatis inferne planis superne acufe carinafis supra asperis marginibus carinaque serrato-perscabris, I—1!/, lin. lat.; spieulis 3, raro 4—2 remotis: maseula flavida pe- dunculata lineari-oblonga, interdum subelavata, 6—-10 lin. longa 1-—-1'/, lin. lata, foemineis brunnescentibus oblongis pluri- v. multifloris 5—4 lin. long. 2 lin. lat., infima ex- serte pedunculata; bracteis rayiniformibus aplıylls superne sublanreolato-protensis hyalino-albidis: squamis magnis hyalino-membranaceis margine lato pallido eireumdatis, disco pietis: masculis pallidioribus late oblongis rotun- dato-obtusis, foemineis sublanceolato-ovatis aeutis v. ob- tusis; utrieulis membranaceis flavo-viridulis sgzuume multo brevioribus ac anguslioribus 11, lin. long. obovatis basi attenuatis obtusangulis abrupte breuiss. rostratis, ore in- tegro, enerviis superne pubescentibus; caryopsi arcte in- elusa obovata obtuse triangulari apicata olsolete punc- tulata flavida. C. Richardsoni R. Br. — Hook. Fl. bor. amer. t. 223. — Boott, 100. t. 298. —- Sartwell. no. 110. ER my ne 222 America septentr. et boreal. (Saskatschawan: E, Bourgeau). 340. C. Baltzellii Chapmann. Glaucescens; rhizomate elongato obliquo lignoso; culmo solitario abbreviato strieto filiformi 8— 10-pollie. obtusangulo sulcato -striato seabriuseulo, infima basi foli- ato; foliis culmo multo longioribus latis firmis perlonge an- gustato-acuminatis planis supra asperis, superne acute earinatis, marginibus reflexis, 2—2'/, lin. lat.; spieulis 4-5 distantibus: mascula rufa lineari pollicem eire. longa * sesquilineam lata, foemineis viridi-albidis eylindraceis sublaxifloris 10—14 lin. long. 2 lin. eire. lat., infimis subbasilaribus plerumque longe peduneulatis; bracteis vaginantibus, superioribus subaphyllis; squamis subeon- formibus cuneato-obovatis mucronulatis apice obsolete eiliolatis: masculis dense imbrieatis rotundato-obtusis la- teribus rufis, foemincis majoribus remotiusculis apice truncato-subemarginatis lateribus rufescentihus medio vi- ridulo-albidis; utrieulo tenui-membranaceo squama longi- ore 2'/, Fin. longo viridi basi flavescente ellipsoideo longe stipitato, rostro brevissimo leviter recurvo ore hyalino- membranaceo oblique truncato integro, friangulari lateri- bus planis, dense nerrato pubescente; caryopsi perarete inclusa utriculo eonformi triquetra stipitata apiculata fusea, stipite pallido. C, Baltzellii Chapm. Fl. 541. — Boott, 16. t. 43. — Sartwell, no. 108. Florida (Chapman), 341. C. macrogyna Turez. Caespitosa; rhizemate elongato repente (v. brevissi- 223 mo, Boott) duro fuseo, fibrillis erassiuseulis; culmo pe- dali vahdo rigido obtusangulo laevi basi folioso vaginisque emareidis stramineis tecto; foliis angustis culmo multo drevioribus pallide viridibus demum flavescentibus, rigidis recurvatis carinatis superne longe angustatis ibique subeom- plicatis striatis laevibus 1,—7 in. dat.; spieulis 4—3 (rarius 5—-6, Boott) favidis rubropurpureo-variegatis concoloribus, superioribus 3—2 confertis sessilibus, ima parum remota breviter peduneulata: mascula, basi interdum foeminea, oblonga acuta 6 lin. cire. longa sesquilineam lata, foe- mineis (apice extremo quondoque masenlis) oblongis v. ovalibus 6—8 Jin. long. 2!/, lin. eire. latis plurifloris; bracteis inferioribus 2 vaginantibus, superioribus squa- miformibus, infima saepiss. modo lamina foliacea spi- eulam superante munita; squamis magnis conformibus eoneoloratisve obovato-ovalibus rotundaro-obtusissimis. foe- mineis nervo non raro mediano parum produeto, disco brunnescenti-ferrugineis, margine lato hyalino flavido; utrieulo membranaceo squama longiore ellipsoideo basi attenuato obsolete rostellato, Zutere interiore planiuseulo exteriore subangulato- contexo, superne subalato - marginate, ore hyalino truneato antiee fisso, superne parre adpresso- hirtulo, tenui-nervato, margine superne subserrato- ciliato, straıineo ferrugineo-variegato, 2°/, lin. eire. longo; cary- opsi utrieulo '/; breviore laxe inclusa oblongo-ovali stipi- tato-attenuata apicata inaequaliter triangulari, angulis pro- minulis, obsolete punetata testacea; stigm. 3, interdum 2. C. macrogyna Turez. -- Boott, 7. t. 22. — Hook. et Thoms. hb. Ind. or. Tibetia, alt. 15—17000 ped. 342. C. brevieollis DC. Rhizomate elongato repente pennam anserinam v. gallinaceam erasso fusco; culmo solitario pedem eirc, alto erecto tenui leviter eurvato obsolete angulato striato laevi v. apice scabriusculo, basin versus foliis abbreviatis munitis; foliis basilaribus culmo brevioribus v. parum longioribus latiuseulis viridibus subeoriaceo-rigidis brevi- ter acuminatis planis tenuiter striatis”apice marginibus serrulatis, 3—2 lin. lat.; spicula mascula rufescente longe peduneulata subclavato-oblonga obtusa 8—9 lin. longa 2—21/, }in. lata, bractea squamiformi cuspidata basi am- pleetente munita; foemineis 1—2 viridi- ferrugineis remo- tis breviter pedunculatis erectis oxakdus v. oblongis densi- Noris 6—9 Hin. longis 3 lin. eire. lat.; bracteis inferioribus subherbuceis longe vaginatis striatis /imbo ampliato in la- minam acuminato-lanceolutum prolensis, quam spieulae multo brevioribus; squamis magnis membranaceis: maseulis laete rufescentibus oblongis ex apice obtuso dreviss. ruspidatis, foemineis ovalibus fusco-ferrugineis e carina murronatis r. aeutato-cuspidatis; utrieulis magnis squama parum longio- ribus olivaceis membranaceis obovatis v. orbieulato-obo- vatis inferne attenuatis, trigonis striolatis abrupte in ro- strum brevissimum bidentatum attennafis, superne parce . puberulis demum glabescentibus, margine saepius ciliola- tis, 22,— 23], Tin. long.; car. arcte vestita obovata trigona stipitata ferruginea, stylo basi constrieto terminata. C. brevicollis DC. — Rehb., f. 606. — Gren, et Godr., 416. — Bott, Ill. p. 181. — C. rhynehocarpa Heuff. — Hoppe et Sturm, B. 46. — Eehb. Fl. exs. no. 1209. Hungaria. Gallia, b. Utrieuli rostrum pl. m. elongatum (in C. Baur- chelliana breve). + Rostrum ore oblique sectum v. leviter emarginatum (in C. sylvatica aeute bidentatum). 843. C. firma Host. Dense caespitosa; rhizomate elongato perpendiculari descendente crasso brunneo superne ramoso; ceulmis fili- formibus ereetis 3—10 poll. alt. firmis triangulis laevi- bus nudis ima basi foliosis; foliis brevibus laete viridibus confertis subtristichis patentissimis subreeurvatisve rigidis eulmo (fructifero) multo brevioribus (3—I-pollic.) lanceo- lato-linearibus planis carinatis striatis, apice breviter an- gustatis triquetris obtusis, marginibus serrulatis, lineam et supra latis; spieulis concoloratis laete luteo-ferrugineis, intendum brunnescentibus, densis plurifloris 3—5 kin. lon- gis: mascula oblonga obtusa, foemineis 3—2 remotis erec- tis, suprema spieulae masculse saepius valde approximata parva subsessili, reliquis pedunculatis oblongis, fructiferis ellipsoideis 2—3 lin. lat.; pedunculis validulis laevibus; braeteis inferioribus foliaceis vaginantibus, suprema mem- branacea amplectente cuspidata; squamis conformibus membranaceis ovatis carinatis acutatis obtusisve non raro mucronulatis, lateribus pallide ferrugineis margineque flavidis; utrieulis rectis tenui-membranaceis flavidis cas- taneo-variegatis squama multo longioribus anguste Tanceo- Tato-oblongis basi attenuatis in rostrum longiusculum ore integrum v. bidenticulatum attenuatis ylabris subtiliss. ner- vatis, superne margine (haud alato) serrulato-eiliatis, 2— 2'/, lin. longis; ear. arcte vestita utrieulo breviore ob- longa aeute triangulari stipitata ferruginea subtiliss. punec- tata, stylo basi aequali terminata. 41. Bd. 3. Hofi. 15 PRnL 71 2.2 20° 2.102 Zu . > 226 €. firma Host. — Schk., . Ve Y.f 54 — Hoppe et Sturm, B. 45. — Rehb., f. 610. — Ejd. Pl. exs. no. TIL. Germania. Helvetia. Italia. 344. C.sempervireng Vill. Rhizomate v. parum elongato descendente crasso fusco cespites densos emittente, v. abhreviato prolifero- ramoso (haud vere stolonifero) laxe caespitoso; cuhnis setaceo-fliformibus erectis 12—6--4--18 poll. alt., apice saepius leviter curvatis, firmis trigonis v. acutangulis striatis apice subscabridis basi foliosis; foliis laete viridi- bus v. glaucescentibus confertis firmis culmo saepins multo brevioribus erecto-patentibus subrurvatisve longe aruminatis planis carinatis apice marginibus scabriuseulis, 1—'/, lin. lat., eulmeis superioribus v. abbreviatis v. reliquis subae- qualibus; spieulis 3—2-.4 remotis ferrugineo - castaneis peduneulatis: mascula oblongo-lincari v. subelavata obtusa 6—9 lin. longa sesquilineam eire. lata, foemineis ereetis oblongis subdensifloris 5—8 lin. longis 11 —2 lin. lat., suprema non raro minuta pluriflora cum maseula arete conjuneta; pedunenlis setaceis laevibus; bractea infima (v. duabus infimis) vaginatis in laminam linearem v. se- taceam prolongata, suprema sotacea basi auriculata pieta; squamis tenui-membranaceis subconcoloribus carinatis disco ferrugineo-castaneis nitidis, margine latiuseulo hya- lino-albido: maseulis obovato -oblongis obtusis v. acutius- eulis, foemineis sublanceolato-ovalibus oblongisve mutieis v. mueronatis, carina superne acuta scabra; utrieulis sub- coriaceo-rigidis sguama submulto longioribus 22/;— 2°), in. longis viridulis v. albidis superne saepius atro-ferrngineis a . TE en ee NT 227 granulisque pietis conspersis rectis ellipsordeo-oblongis basi attenuatis, Aine subplanis v. concaviusculis inde convexis, sensim in rostrum longiuseulum attenuatis, margine suba- lato serrulato-ciliato, tenuiter striato-nervatis adpresso-hir- tellis v. glabris, ore hyalino-albido bidentato, v. postice modo fisso; caryopsi laxe inelusa oblonga basi attenuata obtusangula flavida obsolete punetulata, stylo longiuseulo basi aequali coneolori terminata. C. sempervirens Vill. — Rehb., f. 611. — Endress, hb. Union itin. 1831. — €. ferruginea Schk., M. f. 48. — Hoppe et Sturm, B. 43. — Boott, Ill. p. 217. C. fimbriata Schk., Uuu. f. 165 — Rebb., f. 612. Ejd. Fl. exs. no. 810. — C. hispidula Gaudin.*; — Variat spieu- lis maseulis 2—3, utrieulis glabrescentibus: CO. tristis M. & Bieb. — C. A. Meyer in Ledeb. Fl. Altaica 4. 228. — Ledeb. Fl. Ross. 4. 294. — C. Schottii Boiss. in Kotsch. it. Cilieie. (cum C. atrata L. confusa). Variat porro spieulis pallidioribus utrieulisque glabris sublaevibus: CO. chloro- stachys Stev. (v. s.) *) Die Verschiedenheiten, welche man für C. sempervirens Vill. und C. fimbriata Schk. (©. hispidula Gaud.), namentlich in Betreff der unterirdischen Theile und der Oberfläche des Frucht- sechlauches angegeben findet, sind ohne Zweifel eben nur Variationen einer und derselben Species, indem sie sich sowohl bei erstgo- nannter, wie bei der walliser Pflanze finden, so dass sich die letz- tere nicht einmal als Varietät feststellen lässt. — Ganz ähnliche Zustände, wie die hier genannten, finden sich auch bei der hier folgenden C. fersuginea Scop.; nur sind die Abweichungen von den typischen Zuständen, welche sich hier in den Fruchtschläu- chen und dem Rhizom hemerkbar machen, augenfälliger, indem das letztere hin und wieder wirkliche Ausläufer treibt, die ich bei der verwandten Art — Ü. sempervirens — nie bemerkt habe, 15* 228° Germania. Helvetia. Gallia. Italia. Varr. Caucasia, Altai, Cilieia. 345. C. ferruginea Scop. Dense v. laxe caespitosa; rhizomate brevissimo v. parum elongato descendente brunneo, interdum stolonifero; eulmis filiformibus debilibus 20 4 poll. alt. acutangulis v. obtusangulis laevibus v. apice scabris, basi foliatis; foliis laceidis erectis laete viridibus eulmum non raro ue- quantibus o. adeo superantibus, culmeis superioribus abbre- viatis, linearibus planis lineam latis (raro setaceis) apice breviter angustatis obtusiuseulis; vaginis purpureo-ferru- gineis; spieulis <—3 ferrugineis v. castaneis remotis Jonge pedunculatis: mascula plerumgue elongata pertenui lineari (raro oblonga) 70—11 lin. longa, foemineis demum nutan- tibus linearibus v. oblongo-linearibus sublaxifloris 5—10 lin. long. (raro multo brevioribus paucifloris) 1—1!/, lin. lat.; pedunculis capillaribus scabris ; bracteis omnibus foha- ceis vayinatis; squamis subeonformibus hyalino-membrana- naceis ovalibus obtusis mucronulatis brunnescentibus mar- gine pallidis, masculis plerumque pallidioribus; utrieulis membranaceis squama saepissime longioribus 2—2'/, lin. long., interdoam multo brevioribus, olivaceis castaneo- variegatis orutis frigonis sensim in rostrum saepiss. longius- culum reetum v. leviter excurvum attenuatis tenui-ner- vatis, superne marginatis ibique serrulatis, glabris v. apice parce hirtellis, ore bidenticulato v. postice fisso; caryopsi arcte inelusa obovata basi attenuata Zriemgulari, angulis prominulis pallidis, lateribus fuscis subtiliss. punctatis, stylo basi inerassato terminata. C. ferruginea Scöp. -- Rehb., f. 618. - C. Mielich- hoferi Schk., f. 198. — Hoppe et Sturm., B. 52. — Rehb. 229 Fl. exs. no. 531. — C. Scopoliana Willd. Sp. 4. 292. — Schk., f. 199. — Boott, III. p. 207. Germania. Helvetia. Gallia. 346. C. Sullivantii Boott. Pianta parcce pilosa; culmo 1'/,—2-pedali p»ertenui firmo acutangulo inferne paueifoliato; vaginis inferioribus ferrugineis aphyllis; foliis herbaceo-rigidulis viridibus planis acuminatis marginibus prloso-cikatis, eulmeis bre- vibus 11,—2 lin. latis, illis fascieulorum sterilium elon- gatis (I'/,—2 pedal.) 2'/, -3 lin. lat.; spieulis 5 confor- mibus gracilbus erectis linearibus 1—!/, poll.long. 1—1!/, lin. lat., superioribus contiguis breviter peduneulatis, in- fima distante longe pedunculata: maseula fiavida, foemi- neis viridulis, inferioribus basi laxifloris; bracteis folia- ceis vaginantibus; squamis conformibus membranaceis obovatis apice cihiolatis: maseulis Aavidis rotundato-obtu- sis mutieis, foemineis pallide viridibus obtusis v. acutatig, mueronulatis; utrieulis parvulis squamam subaequantibus olivaceis ellipsoideis compressis parce pilosis v. glabrius- culis subenerviis rostellatis, ore emarginato. C. Sullivantii Boott, 50. 133. — Sartwell, no. 116.*) America septentr., Columbus eivit. Obio (Sullivant.) 347. C. pubescens Mühlb. Tota fere planta pubescens; rhizomate abbreviato 5) Der Umstand, dass bei C. Sullivantii die Frucht sich nie ausbildet, lässt es wohl kaum zweifelhaft erscheinen, dass dieselbe eine hybride Form ist; vermuthlich C. pubescens-arctata, welcher letzteren Art sie sich namentlich in Betreff des Ilabitus, der Be- schaffenheit der Aehrchen, wie der der Deckschuppen sehr nähert, eg B 0: u IBuEe DEE eaees 230 prolifero-ramoso laxe caespitoso ; culmis 8—-18 poll. altis tenuibus infirmis triquetris inferne foliatis; foliis latis mol- libus eulmo brevioribus breviter acuminatis planis 2—11/, lin. (—4 lin., Boott) latis, culmeis remotis, inferioribus abbreviatis; spiculis saepiss. 4 pallide ferrugineis approxi- matis, superioribus subsessilibus, inferioribus breviter pe- dunculatis: mascula oblongo-lineari lineam eire. lata 6—7 lin. longa, foemineis erectis oblongo-cylindraceis sublaxi- floris 5-10 lin. long. 2 lin. lat.; bracteis foliaceis brevi- ter vaginatis angustis v. setaceis; squamis membranaceis pallide ferrugineis v. sordide albidis ovalibus v. oblongeo- ovalibus ciholatis subacutato-mueronulatis, foemineis infe- rioribus cuspidatis subemarginatis; utriculis membranaceis ferrugineis squama parum longioribus dense pubescentibus 2—2'/, lin. long. obovatis v. ellipsoideis basi cuneato- attenuatis, longe rostratis acufiuscule triangularibus ener- viis, ore oblique truncato subintegro; caryopsi aretissime vestita utrieulum aequante eoque conformi obtusa impresso- punctata fusco-ferruginea, stylo basi conico-incrassato terminata. C. pubescens Mühlb., 244. — Schk., Eee, f. 126. — Boott, 23. t. 61. — Sartwell, no. 112, America septentr. 348. C. scabrata Schwein. Planta intense viridis subfota perscabra,; culmis vali- dulis 18—21 pell. alt. triquetris plerumque compressis ad anyulos acutıs serrato-scaberrimis basin versus foliatis; foliis herbaceis remotiusculis latis longiuseule angustato- acuminatis planis supra asperis, marginibus serrulatis, 31}, —2 lin. lat., supremis quam reliquae multo longioribus 231 culmum non raro superantibus; spieulis 5—4, interdum 6-7, remotis erectis: mascula obscure ferruginea lineari obtusa pollicem ceirc. longa lineam lata, focmineis oliva- ceis eylindraceis densi-ac multißoris 9—18 lin. long. 21}, lin. lat., superioribus breviter, inferioribus longe exserte peduneulatis basi laxifloris; bracteis er toto fohlaceis eva- ginetis, inferioribus 2 elongatis culmum superantibus; pedunculis setaceis serrato-perscabris,; squamis subconfor- mibus lanceolato-oblongis ferrugineis dorso nervato viridi- bus, masenlis obtusiusenlis mutieis, foemineis pallidioribus attennato-enspidatis v. acutatis, maryine superne carinagque scabris,; utrieulis membranaceis squama parum longioribus 2 lin. eire. longis olivaceis punetato-asperis ovalibus tu- mido-trigonis, margine prominulo circumdatis obsolete tenui-nervatis, rostro longiusculo saepius excurvato, ore. hyalino integro v. emarginulato; earyopsi arcte inclusa orbieulato-obovata obtusangula, faciebus concavis, granu- lata ferrugineo-brunnea, stylo basi leviter incrassato ter- minata. C. scabrata Schwein. — A. Gray, Man. — Boott, 158. t. 517. — Sartwell, no. 115. Civit. Americ. consoe. 349. C. chinensis Retz, Culmo suhabbreviato 8--10-pollicari filiformi superne setaceo, infirmo triangulari laevi basi folioso; foliig con- “fertis enlmo submulto longioribus eumque aequantibus einereo-viridulis rigidis lineam eirc. latis aeute carinatis, marginibus serrulatis refleris. nervatis supra subtiliss. cel- Iuloso-reticulatis punctato-usperis; vaginis brevibus rigidulis fuscescentibus ore obliquo ampliatis; spieulis 5 pallidis “i . ae rel 232 ereetis peduneulatis, superioribus contiguis infima distante: maseula oblongo-lineari 10—12 lin. long. lineam cire. lata, foemineis eylindraceis acutis subdensifloris 14— 10 lin. long. 2 lin. lat; pedunculis setaceis seabridis 6—8 lin. long.; braeteis sefaceis vaginantibus, superioribus guam spiculae multo brerioribus; vaginis parum ampliatis Iutes- centibus, lobulo oppositifolio rotundato-obtuso subobliquo ; squamis conformibus rigidulis peatentibus anguste lineari- oblongis acuminatis, apiee interdum exeiso -bidentatis, longe serrato-aristafis, stramineis, nervo mediano aristaque subreeurva viridibus; utrieulis (nondum perfecte maturis) squama aristata brevioribus sesquilineam longis patentibus reetis v. recurvis oblongis utrinque attenuatis rostratis ore bidentieulatis, obtusangulis tenui-nervatis parce hirtulis fuscescenti-flavidis; car. utrieulo breviore stipitata oblonga triangulari apieulata luteo-fusca, stylo basi conico-incras- sato terminata ; stigmatibus exsertis brevibus. C. chinensis Retz. ap. Willd. Sp. 4. 283. — Wahlb. 1. c. China (Gaudichaud). 350. C. valdiviana Phil. Caespitosa; rhizomate brevissimo; eulmo Aumik, subbi- pollicari, strieto rigido triangulari laevi basi folioso; foliis pallide viridibus firmis crmo multo longioribus latinseulis, sesquilineam eirc. latis, planis apice triquetris ibique ser- rulato-scabris; spienlis 3 1n apiee rulmi confertis sessilibus densifloris flavidis pnrpureo -variegatis: mascula temui 4 lin. longa oblongo-lincari hraetea syuaniformi cuspidata munita, foemineis eylindrieo-ovalibus obtusis 5 lin. longis 31/5 kin. lat.; bracteis inferioribus foliaceis anguste vagi- er 233 natis; squamis parvis subconformibus purpurascentibus late ovatis v. ovalibus obtusis v. acutiusculis carinatis e nervo carinali fiavido mueronulatis superne margine — praeeipue masculis — subtiliss. cerliatis; utrieulis | patentibus stramineis purpureo- variegatis nitidulis sgzuama ‚Fere triplo longioribus laevibus glabrisve 1?/, lin. long. ob- longis sensim in rostrum ore postice breviter fissum attenna- tis obsolete trigonis marginulatis subtiliss. striolatis ener- viis; caryopsi arete inclusa utriculi dimidium aequante oblongo-obovata granulata luteo-fuscescente, styli basi tenui aequali terminata; stigmatibus vix exsertis brevibus. — Exstat speeimen unicum. C. valdiviana Phil. Pl. nov. Chil. — C. fuscula Ejd. antea in sched. Valdivia. 351. ©. fuscula D’Urville. Rhizomate abbreviato caespitifero; eulmis 4-20 poll. alt. ereetis rigidis obtusangulis laevibus inferne pauci- v. piurifoliatis; foliis laete viridibus firmulis culmo multo brevioribus eumqgue interdum subaeqnantibus v. adeo su- perantibus breviter acutatis planis multinerviis ‚margine serrulatis 11/7, —1l—2 lin. lat.; vaginis inferiorihus aphyl- lis ferragineis mucronatis, illis foliiferis tenui-memhrana- ceis pallidis ferrugineo-punctatis, ligula brevi truncata v. rotundato-obtusa, aut elongata; spieulis 5— 4, superioribus pl. m. confertis, infima gaepiss. distante (omnibus raro re- motis) erectis breviter pedunculatis sessibusve: mascula lineari-oblonga ferruginea 4-6 lin. longa lineam lata, foemineis olivaceis cylindraceis oblongisve densifloris 10—6 lin. long. 2'/, lin. eire. lat.; bracteis omnibus folia- ceis vaginatis, superantibus; peduneulis validis setuloso-scabris; squamis subeonformibus e nervo mediano viridi longe scabro-ari- statis ovalibus obovatisve obtusis: masculis majoribas apice plerumque leviter emarginatis subeiliolatis, lateribus laete ferrugineis v. ferrugineo- punctatis aut fuscescentibus; utrieulis patentibus reetis v. superne leviter recurvis squa- mam aristatam subaequantibus v. parum superantibus 11/, En. long. oblongo-ovalibus trigonis sensim in rostrum ore bidenticulatum margine laeve v. scabridum attenuatis, tenui-nercatis subtilissimegue hneolatis punctis ferrugineis conspersis flavo-viridulis non raro castaneo-variegatis; caryopsi laxiuseule inelusa utrieulum parum breviore ellipsoidea ucute triangulari dense punctulata. castanea opaca, stylo tenui basi aequali terminata. — Species satis variabilis. €. fuscula D’Urville Fi. Malouin. (1825). Gay Fl. Chilena 6. 216. — C. distenta Kunze in Poepp. Coll. pl. Chil,, no. 250. -— Lechl. pl. Chil. ed Hobenack. n. 466. — ©. indecora Kunth, 448. — Boott, 67. t. 183. — C. inconspieua Steud., 221. — Lechl. pl. Chil. ed. Hohenack. no. 565. — Cuming. coll, nr. 419, 558. — Bridges, no. 834. #. Squamis muticis, utrieulis setuloso-ciliatis. Chili: Valparaiso. Ins. Falkland. 352. ©. Burchelliana Beklr. Glauco-virens; rhizom. ramoso-caespitoso vaginis brunneis dissolutis vestito, fihrillis rigidulis brunneis; eul- mis pluribus 1'/,—1 ped. alt. erectis leviter eurvatis rigi- dis tenuibus obtusangulis apiece scabridis, supra basin i TUT LU .. 285 pluri-, medio unifoliatis; foliis firmis subreurvato-patentibus culmo brevioribus (1,—1-pedal.) breviter acutatis carina- tis inferne complicatis superne planis apice triquetris, margine carinaque serrulatis 11/,--2 lin. lat.; ligula pa- rum produeta membranacea rotundato-obtusa pallide ferru- ginea rubiginoso-punctata; spieulis 5—4 eylindraceis ob- tusis: superioribus contiguis sessilibus, ina distante brevi. ter peduneulata: mascula ferruginea pollicem Tonga 2 lin. Tata, foemineis ferrugineo-viridulis densifleris 10—5 lin. long. 21% —3 lin. lat.; bracteis inferioribus 2 foliaceis elongatis longe vaginatis; squamis diformibus membrana- ceis ferrugineis dorso valide trinervatis: maseulis oblongo- ovalibus obtusis v. emarginulatis muticis, foemineis orbi- eulato-ovalibus obtusis muzicis v. Breviss. mucronatis; utri- eulis pallide viridibus ferrugineo-punctatis rigidulis ereeto- patulis sgwama longioribus 2 lin. longis reetis oblongo-ova- libus bdreriter attenuuto-rostratis trigonis elerato-nercosis colluloso-reticulatis, ore emarginato (haud dentato), rostro latiuseulo margine setuloso; caryopsi laxiuscnle inclusa utrieulo breviore 7ate obosata triquetra stipitata subtihss. reticulata fusco-brunnea, styli basi pallida terminata. — Burchell. hb. no. 1911. Africa austral. extratrop. 353. C. diluta Bieberst. Caespitosa; rhizomate brevissimo; culmo 1/,—2 pedali tenui firmo triangulari laevi paucifoliato v. superne nu- do; foliis Brecibus frmis remotis planis superne acute ca- rinatis acuminatis apice modo scabris, 1—1'/z lin. lat. (8—5 poll. long.); ligula brevi ferruginea rotundato-obtasa; spieulis 4 remotis erectis pedunculatis, infime longe erserte 236 ——peduneulala non ran "mascula snbelongata longe pedunculata Yineari pallida 1—'}/, poll. longa lineam lata, foemineis viridulis oblongo- eylindraceis 10—6 lin. long. 2!/, lin. lat.; bracteis foliaceis anguste vaginatis, inferioribus culmum subaequantibus; squamis difformibus : masculis tenui-membranaceis flavo- v. ferrugineo - pallidis Iineari-oblongis v. interdum obovatis obfusis mutieis v. muneronulatis, foemineis orbiculato -obovatis pallide ferru- gineis v. fuscescentibus e medio trinervi mueronulatis, mu- erone latiusculo scabrido; utrieulis rigidis patulis reetis squama longioribus 12/, lin. long. einereo-viridulis ferru- gineo-punctatis tumidis ovalibus v. lato-ovalibus obsolete trigonis elevato-nervogis laevibus nitidulis, rostro brevius- eulo emarginato-bidentieulato integro; caryopsi utrieulo multo minore ellipsoideo-orbieulat« obtusangula dense punc- tulata brunnea nitida. C. diluta Bieb. — Kunth, 448. — Boott, 139, t. 448. — Herb. Union. itin. 1342. Iberia (Steven, Koch). Caucasia (Hohenacker), 354. C. flexilis Rudge. Pilosa; laxe caespitosa; rhizomate brevissimo; culno tenui-filiformi strieto 1—2 ped. alto firmo obtusangulo inferne pauci- (3-)foliato basi vaginis-aphyllis ferrugineis vestito; foliis eulmeis remotis ubdreviatis, 1—2-pollic., lineam latis, longe vaginatis acuminatis planis, illis fasci- culoram sterilium culmi dimidium superantibus; spieulis 4—5—3 ferrugineis subapproximatis: maseula peduneulata oblonga v. lineari-oblonga ohtusa 5--7 lin. longa 1—1'}, lin. lata, foemineis parum remotis sed contiguis, infima interdum remotiore, longe exserte pedunculatis, isferioribus 237 autantibus, eylindraceis v. oblongis laxiuseulis 11—5 lin. long., maturis 2'/, lin. lat.; pedunculis capillaribus laevi- bus glahrisve; bracteis setaceis breviter vaginatis, infima spieulam subaequante, reliquis multo brevioribus; squamis membranaceis subconformibus, foemineis ovalibus subacu- tatis v. acuminatis eiliolatis uninerviis superne ferrugineis inferne pallidioribus, masculis saepiss. intense ferrngineis obtusiuseulis; utriculis patentibus sguama submulto longi- oribus, 21/, lin. long., membranaceis stramineo-pallidis v. ferruginescentibus oblongis trigonis in rostrum sensim acuminatis, ore obliquo subbidentatis, inferne tenuinerva- tis, subtiliss. celluloso-granulatis; car. laxe vestita utrieuli dimidium vix aequante oblongo-ellipsoidea triangulari apieulata laevi Iutescente. C. flexilis Rudge. — Boott, 82. t. 80. — C. blepha- rophora A. Gray (v. 8.) — Sartwell, no. 121. America boreal. 355. C. Maximowiezii Beklr, Rhizomate satis elongato oblique adscendente nodoso al nodos digitum minimum erasso, vaginis destruectis fuscis densissime vestito,; culmo solitario strieto gracili subsesqui- pedali obtusangulo striato inter spiculas serrato-scabro, inferne paucifoliato; foliis subaequalibus Aaccidis viridibus longe angustato-aenminatis planis tenuiter plurinervatis margine subtiliss. serratis 11/, lin. lat., eulmeis remotis 7—4 poll. long., illis faseiculorum sterilium parum longio- ribus; spieulis masculis binis fernisve contiguis subsessili- bus oblongo-linearibus acutatis pallide ferrugineis I —6 iin. long. 1—1'f; lin. lat., foemineis (vix semper) 2 remo- tis longe exserte peduneulatis pendulis eylindraceis densi —, Bee 238 basi laxifloris, ferrugineo-stramineis 14—12 lin. long. 2'/, lin. erassis; pedunculis capillaribus acute triangulia serrato- perscabris; bracteis foliaceis breviter vaginatis, ligula producta hyalino-albida rotundato-obtusa; squamis tenui- membranaceis: masculis obovatis obtusis v. acutiusculis, carina nervata viridi scabra, lateribus ferrugineis margine pallidis; foemineis oblongo-ovatis sublanceolatisve e carina viridi subtrinervi scabra euspidatis, ferrugineo -stramineis; utrienlis ereeto-patulis sguama viz parum longioribus 2°], lin. long. membranaceis stramineo-viridulis obovato-ellip- soideis inflato-trigonis costula eircumdatis, basi tenui-ner- vatis, obsolete celluloso-lineatis laevibus subabrupte in rostrum longiuseulum attenuatis, ore hyalino obliquo inte- gro v. bidentato; caryopsi laxiuscule inelusa utrieulo eire. !/ı breviore obovata obtusangula laevi flavida, stylo basi aequali terminata. — C. cherokeensi et C. Spachianae proxima. — C. sylvatiea Maximowiez, non Huds. Amur. 356. C. cherokeensis Schweinitz. Rhizom. elongato obliquo duro fuseo; culmo 1—1%, ped. alto tenui rigido triangulari parte superiore satis attenuate, Iaevi v. apice scabriuscule, inferne folioso; foliis firmis laete viridibus eulmum fere aequantibus longe angustatis planis carinatis margine serrulato-scabridis 11, -—1 lin. lat.; spieulis maseulis 2—-3 pallide testaceis v. flavo-albidis gracikbus linearibus, superioribus saepe con- tiguis, tertia — basi non raro foeminea — remota, ter- minali majori 18---9 lin. longa lineam lata, foemineis 4—7 remotis, intermediis interdum binatis, pallide viridibus exerte pedunculatis erertis ». inferioribus nutantibus, ey- 239 lindraceis obtusis densifloris 18—7 lin. long. 3—3!/, kin. Zat., superioribus apice non raro masculis; peduneulis ea- pillaribus tereribus spinuloso-scabris; bracteis foliaceis va- ginantibus, inferioribus elongatis eulmum fere aequantibus, superioribus setaceis spiculas suas subaequantibus; ligula haud efformata; squamis pellueido-membranaceis difformi- bus: maseulis oblongo-obovatis obtusis, carinula infra apicem evanescente quandoque scahra, disco Iuteolis mar- gine albidis, foemineis alödis oblongo-ovatis lanceolatisve ‚acutis, e,carina superne acula spinuloso-crholata; utrieulis patulo-erectis membranaceis viridulo -stramineis sguama submulto longioribus 2 \in. eire. long. ovato-lanceolatis atte- nuato-brecirostratis obtuse triangulis Iaevibus paurimercatis subtiliter celluloso-retieulatis, ore byalino integro antice fisso; ear. Jaxe inelusa utrienli dimidium subaequante ob- ovata obtusangula faeiebus concavis swöreteulata favida, stylo validulo brunneo basi subaequali terminata; stigma- tibus elongatis flexuosis ferrugineia. €. cherokeensis Schwein. — Boott, 31. t. 79, — Drejer. Symb. t. 12. — Sartwell, no. 122. — Drumm. hb. sine nro. -— C. Brazasana Steud., 236. Louisiana. Texas. 357. C. Beyrichiana Beklr. Rhizom. brevissimo, fibrillis validis; culmo subtripedali strieto rigido triangulari medio lineam crasso infra apicem dentato- scabrinsculo, paueifoliato; vaginis infimis efolia- tis atropurpureis; foliis swdcoriareo -rigidis latis lanceolato- linearibus acuminatis planis multinerviis, nervis duobus prominentibus margineque scabris 3--3/, kin. lat., eulmeis distantibus alternis longe vaginatis supremo eulmum subae- er ET ns I. cahnn “ wir 240 quante, illis faseiculorum sterilium 2—1 ped. long.; spi- eulis in eulmi apice wpprorimatis breviter peduneculatis: masenla (vix semper solitaria) pergracik subbipollicari lineam lata testaceo-albida, foemineis subternis erecto -pa- tentibus eylindrieis obtusis laxifloris 2—7'/, poll, long. 6 Hin, circ. latis; pedunculis setaceis laevibus; bracteis folia- ceis vaginatis, infimis satis elongatis 2—1', lin. lat.; squamis masculis dense imbricatis hyalino -membranaceis ferrugineo-albidis longis ac angustis lineari-oblongis aeu- minatis, foemineis albidis concoloribus ipsis membranaceis brevibus ac angustis oblongo -linearibus, v. sensim v. ab- rupte (ex apice subexeiso) longiss. scabro-cuspidatis; utri- culis magnis, 4'/, Tin- longis, squama cuspidata multo lon- gioribus patentissimis membranaceis pallide ferrugineis ni- tidis inflatis ovelibus sensim in rostrum longum tenue atte- nuatis laevibus parce nervatis subtilissimeque celluloso- lineatis, ore hyalino integro oblique secto,; car. minuta lazissime inclusa utricule multoties minore ellipsoidea ob- tusangula in stylum persistentem valde elongatum basi recurvum attemnuata granulato -subrugulosa fusco -ferru- ginea. C. gigantea "Kunth, 503 et Herb. Beyrich. (non Rudge). Georgia, eivit. Amerie. inferior. 358. C. longirostris Torrey. Dense caespitosa; rhizomate repente crassiusculo va- ginis dissolutis fibrillisgue numerosis tenuibus multiramo- sis fuseis obtecto; eulmis graeilibus 1—3 ped. altis trian- gulis striatis superne ad angulos scabridis, multifoliatis; - foliis pallide viridibus Aaceidis ceulmum non raro Jere aequantibus longe angustato-acuminatis planis 71, — 2 Kin. A 241 lat. apice margivibus dense serrulatis; spieulis masenlis 2—3 gracilibus pallide flavidis contiguis linearibus v. ob- longo-linearibus, suprema longiore peduneulata, inferiore basi non raro floribus paucis foemineis, 10—4 lin. long. vix supra lineam latis, foemineis (apice interdum maseu- lis) 3, rarius 4 v. 2, viridulo-stramineis remotis longe pe- dunculatis demum penduls iarifloris eylindraceis 14--8 lin. long. (fructif.) 3—3!/, lin. lat.; peduneulis capillari- bus serrulato-scaberrimis; braeteis foliaceis breviter va- ginatis; squamis subconformibus hyalino -membranaceis stramineis v. favidis: masculis angustis linearibus v. ob- longo-linearibus acuminatis, foemineis ovali- v. oblongo-ian- ceolatis acuminatis, carina superne scabra; utrieulis (facile deeiduis) patentibus rigidis lutescentibus v. stramineig niti- dis squama plerumgue parum longieribus 23],—3 lin. long. breviss. pedicellatis ovali-globosis inflatis enerviis abrupte longe rostratis, rostro anguste triangulari superne seabrido, ore hyalino-albido obliquo integro v. interdum fisso; car. laxe vestita ovali obtusangula apiculata subtiliss. punctata fuscescente. C. longirostris Torr. — Boott, 31. t. 78. — Sartwell, no. 157. — C. Sprengelüi Dew. (v. 8.) #. Mieroeystis; utriculis minoribus 2'/, lin. long. ovali- oblungis sensim brevius rostratis; car. arcte inclusa ellip- soidea; squamis latioribus ovatis acutiusculis pellueido- albidis. ' America boreal. — #. Bourgeau leg. in valle Winipeg. 859. C. ventricosa Curt. Dense caespitosa; ıhizomate brevissimo, fibrillis nu- merosis tenuibus rigidis fuseis; eulmis gracilibus erectis, 44. Bd. 3. Heft, 16 242 adultis 1—1?/, ped. alt., obtusangulis laevibus v. apice extremo seabris, foliosis; foliis viridibus firmulis culmo parum brevioribus erectis acuminatis planis supra asperis, 1—1/, lin. lat, margine seabridis; vaginis inferioribus purpurascentibus; spicula maseula soktaria gracili flavida lounge pedunculata lineari acuta 10—12—8 lin. longa lineam lata, foemineis 3—4 viridulis distantibus ereetis laxius 2--6-, raro 7 —8-floris, inferioribus longe exserte pedunculatis; pedunculis capillaribus /aeribus; bracteis foliaceis elongatis vaginantibus; squamis magnis hyalino- membranaceis dorso viridibus; masculis flavidis obovato- . oblongis obtusis, foemineis late ovatis v. sublanceolato- ovalibus e carina acuta scabra mucronulatis lateribus sor- dide, albidis; utrieulis magnis ereetis squama multo lon- gioribus, 4 Fin. fere longis, membranaceis viridulis ellip- soideis basi attenuatis, furgido-trigonis multistriato-nervatis laevibus in rostrum validum plano-convexum margine gerru- latum ore hyalino oblique sectum attenuatis; car. perarefe inclusa utriculum fere uequante breviss, stipitata ovata ob- tusangula apiculata subtiliter punetata lutescente; stylo stigmatibusque elongatis validulis intense ferrugineis. C. ventricosa Curt. Fl. Londin. (1787). — C. depau- “perata Good. Observ. 181 (1792). — Rehb. fig. 625. — Gren. et Godr., 422. — Boott, Ill. p. 185. — Steven pl. Ross. rar. — C. triflora Willd. — Scehk. M. f. 50. — Herb. Union. itin. 1829. — C. monilifera Tliuill. Alsatia. Gallie. Tauria meridion. 360. ©. Zollingeri Kunze. Culmo subahbreviato, vix pedali, tenui firmo /riquetro superne ad angulos scabro, folioso; foliis firmis ereetis ee _ 243 viridibus culmum superantibus acuminatis planis laevibus 115 —2!/, lin. lat. margine »ervisgue duobus prominenti- bus remote dentatis, basilaribus subsesquipedalibus longe vaginatis; vaginis antice hyalino-membranaceis mox lace- ris ferrugineo - stramineis fusco - punctulatis; spieulis 7—5 in apice eulmi pl. m. confertis v. approximatis brunnes- eentibus subsessilibus erecto--patulis; maseula solitaria, v. raro altera minore basi consociata gracili elongata 21/,— 1'/, poll. longa lineam lata, foemineis (superiorib. apiee quandoque maseulis) eylindraceis densi-, basi sublaxifloris sesquipollieem circ. longis 2—2'/, lin. erassis; bractea infima foliacea breviter vaginata plerumque elongata, se- quentibus evaginatis; squamis conformibus aungustis rigidulis stramineis evidenter trinerviis lineari-lanceolatis aeuminato- aristatis, arista hispidula; utriculis minutulis membranaceis olivaceis squamas subaequantibus 1!/, lin. eirc. long. obo- vatis v. late obovatis basi attenuatis obtuse triangularibus paucinerviis superne scabris abrupte in rostrum longius- eulum perangustum rectum v. recurvum attenuatis ore sub- obliquo integro; caryopsi perarete inclusa utrieulum aequante eogue conformi lutea laevi; stylo brevissimo, stigmatibus elongatis flexuosis fuseis. C. Zollingeri Kze. in Zolling. bb. no. 36. — C. nemo- stachys Steud. in Herb. Lugd. Batav. — R. Oldham. coll. no. 909. Japonia. 361. C. tumida Boott. Olivacea; culmo gracili 2',—2 pedali firmo triangu- lari superne scabro inferne foliato; vaginis inferioribus approximatis breuiter fohiatis membranaceis fusco-brunneis, 16* ee ae. 244 superioribus herbaceis elongatis longe foliatis; foliis supe- rioribus culmum superantibus herbaceo -rigidulis intense viridibus longe angustato -acuminatis planis margine sur- sum nervisque duobus prominentibus scabris, 2—1 lin. lat.; ligula producta sed subeoncreta membranacea testa- cea; spieula mascula pertenus elongata sessili viridulo- testacea subbipollicari, foemineis 4—3 erectis peduncula- tis elongatis eylindraceis dexsifloris brunneis 21,—2 poll. long. 2— 2'/, lin. crass., superioribus pl. m. approximatis, infima remota longe exserte pedunculata, peduneulis seta- ceis scabris; bracteis ommibus foliaceis vayinatis elonyatis, infima subpedali; squamis sordide pallidis angustis lineari- lanceolatis, acutatis, v. obtusis, longe hispido-aristatis dorso trinervüis; utrieulis squama parum longioribus brunnes- centibus opacis erectis 12/, lin. longis ovalibus, basi atte- nuata subobliquis, triangulis nervatis laevibus longiuscule rostratis, Tostro recto supra basin tumente, ore hyalino- vallido leviter emarginato; car. arcte vestita ellipsoidea triquetra punctulata flavo-pallida, styli basi aequali ter- minata. C. tumida Boott, 66. t. 180. — Hook. et Thoms. hb. Ind. or. Sikkim, alt. 9—10000 ped. 362. C. lobulirostris Drej. Fuscescens; eulmo strieto valido acute triquetro com- presso subabbreviato, 1'/, pedali, laevissimo basi plurifoli- ato; vaginis omnibus longifoliatis; foliis subeoriaceo-rigidis striete erectis subaequilougis Zatis culmum superantibus breviter vaginatis planis laevibus, vix apiee marginibus scabriusenlis, 31/,— 4! Im. latis fuscescenti- olivaceis; Rn 245 spieulis 4—5 fuscis subsessilibus erectis, v. ommibus satis approximatis v. infima remata breve pedunculata, subbi- pollicaribus densifloris: mascula lineari superne parum inerassata obtusa 1',—1 lin. lata, foemineis 3 lin. eire. erassis; bracteis inferioribus foliaceis elongatis vaginatis, superioribus setaceis subecaginatis; squamis foemineis rigi- dulis oblongo-lanceolatis serrrulato- cuspidatis lateribus atropurpureis, dorso nervate pallidioribus, masculis mem- branaceis linearibus cuspidatis purpurascentibus; utrieulis membhranaceis patentibus squama parum longioribus reetis v. superne leviter curvatis viridulo-olivaceis laevibus oB- longo-ovahbus biconveris sensim in rostrum breviusculum ore subbilobatum attenuatis, nervosis subtiliss. lineatis 1?/, lin. long.; caryopsi laxiuseule inclusa utrieulo multo breviore ovali triangulari subtiliss. punetata fuscescenti- lutea, stylo tenui basi aequali terminata. C. lobulirostris Drej. Symb. 27. t. 14. — Boott, Il. p- 190. —- C. Neesiana Arnott in Herb. Nees (non Eudl.). — Herb. Thwaites. no. 2633. — C. Arnottiana Boott (non Nees). Ceylona, alt. 6000 ped. 863. C. excurva Boott. Calmo 1'/,—2!/, ped. alto valido acutangulo superne ad angulos seabro fohorum vagimis incluso; foliis glauco- viridibus coriaceo-tenaeibus latis eulmo multo Iongioribus inferne complicatis superne planis, multinervatis, costulis duabus margineque perscabris 3—3!/, lin. lat.; vaginis talde elongatis antice tenui-membranaeis ecinnamomeis; spi- eulis 76 subsessilibus elongatis subtripollicaribus appro- ximatis: mascula graeili lineari inferne attenuata pallida 246 lineam eire. lata, foemineis eylindraceis olivaceis erassiuseu- lis; bracteis evaginatis, inferioribus foliaceis, infima saepius elongata anguste lineari, sequentibus setaceis brevibus; squamis angustis rigidis trinerviis pallidis acuminatis longe hispido- euspidatis, cuspide recurbo: foemineis ob- longo-laneeolatis, masculis longioribus oblongo- lirearibus. „Perigyniis ovalibus triquetris longe subulato-rostratis divergentibus olivaceis, rostro pallido deflexo, ore men- branaceo oblique fisso v. bidentato, nervatis prlosis squama brevioribus v. longioribus. -- Radice fibrosa valida stolo- nifera.“ Boott. — (Exstat exemplum adhuc Jjuvenile.) C. exceurva Boott, 57. t. 150. — Hook. et Thoms. hb. Ind. or. Mont. Khasia, alt. 56000 ped. 364. C. instabilis Boott. Culmo gracili subbipedali aeute triquetro compresso laevi basi foliato; vaginis omnibus foliatis brevibus; foliis confertis firmis cu/mo multo brevioribus planis 11g—2 lin. lat. acuminatis nervis duobus prominentibus, supra apicem versus margineque perscabris (inferioribus brevioribus 4—5 poll., superioribus 8—12 poll. long.); spieulis 5—4 pallide fuseis, superioribus subapproximatis, infima distante: mas- cula pedunculata graeili pollicari lineari acuta inferne attenuata, foemineis ob/onyo-Aineuribas laxifloris 72-96 kin. Tony. 2 lin. lat., superioribus sessilibus (intermediis quandoque geminatis), infima longe exserte pedunculata; pedunculo erecto valido complanato Taevi; bracteis foliaceis vaginatis elongatis; squamis Ayalino-membranaceis dorso pallide ferrugineis, margine Tato albidis: masculis angustis 247 oblongo-linearibus obtusiusculis,, foemineis lanceolato-ob- longis acutatis v. cuspidatis; utrieulis magnis squama multo kongioribus ereeto-patentibus luteo-ferrugineis brun- neo-variegatis ovali-oblongis, hasi attenuatis, longe conico- rostratis trigonis subtiliter multinervalis, ore minute bilo- bis, 31, lin. long. ; caryopsi arcte inclusa uirieuli dimidium subaegquante obovata obtusa triguetra obsolete granulata pallide testacea, stylo tenui Goncolorato terminata. C. instabilis Boott in Hook. et Thoms. hb. Ind. orient. Mont. Khasia, alt. 4000 ped. 365. C. finitima Boott. Caespitosa; culmo striete 1—2-pedali validulo /riun- gulari \aevi folioso; foliis herbaceis firmis (ferruginescent.) planis margine subtiliter serratis 11, —2 lin. (3—4 Iin., Boott) latis eulmo brevioribus longioribusve; spieulis gra- eilibus erectis pallide ferrugineis: mascula pollicem eire. longa lineam lata acuta, altera interdum multo minore basi consociata, foemineis subquinis elongatis contiguis exserte pedunculatis laxifloris 3—1!/, poll. long. subses- quilineam latis; pedunculis sefaceis leviter compressis superne scabriuseulis; bracteis foliaceis vaginantibus, in- ferioribus spieulam masculam longe superantibus; squamis subconformibus hyalino-membranaceis sublanceolato-ovatis aculis muticis (v. obovatis cbtusis, Boott) disco pallide ferrugineis margine lato albido; utrieulis (nondum perfeete maturis) squama parum longioribussessilibus anguste oblongis triangulis viridibus laevibus nervis 2 marginalibus, sensim longe rostratis, rostro medio Zeriss. tumido, apice pertenui membranaceo ore obliquo, 2’/, lin. longis; car. arcte in- BPSPENE Ve Pr LE Er rs: er —E 248 elusa utrieulo submulto breviore oblonga triquetra stipitata, styli basi tenui apiculata. C. finitima Boott, 44. t. 112. Hook. et Thoms. hb. Ind. or. Sikkim, alt. 10—12000 ped. 366. C. fusiformis N. ab E. Caespitosa; rhizomate brevissimo, fibrillis tenuibus rigidis; eulmo tenui 1—1'/,-pedali triangulari laevi foliato; foliis (fuscescentibus) culmo brevioribus v. longioribus her- baceis planis longe angustato-acuminatis, apiee pagina exteriore marginibusque seabris 1'/,—4 lin, lat.; spiculis 6—8 gracilhimis vemotis: maseula singula, v. altera minore, pallide ferrugines vix lincam lata 2-- 1 poll. longa, foe- mineis longe exserte peduneulatis ereetis olivaceis elon- gatis dissitifloris 3-1 poll. leng. 7—1'/, lin. lat.; pedun- eulis capillari-setaceis angulatis seabriuseulis; bracteis foliaceis vaginatis, inferioribus (interdum omnibus) spieu- lam masculam excedentibus; squamis hyalino-membrana- ceis oblongis carina viridibus: masculis obtusis mutieis la- teribus pallide ferrugineis margine albidis, foemineis albidis e carina atrovirente scabro-aristulafis v. mucro- nulakis; utrieulis rrgicis squama multo longioribus, 31, lin. long., rufis stipitatis angustis oblongis perlonge attenuato-rostratis costulato -triangulis leviter eompressis nervatis margine superne subscabridis, ore hyalino-albo obliguo demum bilobo; caryopsi arete inclusa utrieulo multo breviore oblonga compresso-triangula apienlata ob- solete striata impresso-punetulata pallida; stigm. 3, in- terdum 2. 249 C. fusiformis N. ab E. herb. — Boott, 44. t. 111. — Drej. Symb., 24. t. 11. — Hook. et Thoms. hb. Ind. or. Himalaya, Sikkim, alt. 10—12000 ped. 367. CO. juncea Willd. Fibrillis radiealibus validulis e eulmi basi inerassata vaginis squamiformibus nervosis eastaneis vestita; culmo setaceo-filformi pedem eire. alto rigidulo superne acutan- gulo /aevi parte superiore plerumque nudo basi paucifoli- ato; foliis frmis remotiusculis, superioribus gradatim lon- gioribus, perangustis, ®/, lin. lat., cum eulmi parte inferi- ore subtiliss. pilosis (in planta culta glabris), carinatis subplanis euspidatis margine subtiliter serratis, eulmeis 1-5 poll. long., illis faseieulorum sterilium eulmi altitu- dinem fere attingentibus; spieulis brunnescenti-ferrugineis: mascula longe pedunculata 9—6 lin. longa 1/,—1 kin. lata, foemineis 2- 3 erectis contiguis peduneulatis laxifloris 10-5 lin. long. 1'/, lin. eire. latis; pedunculis setaceo- eapillaribus triangulis laevibus; bracteis foliaceis setaceis - basi dilatata ampleetentibus v. inferioribus breviter vagi- natis; squamis subeonformibus oblongis lateribus brunnes- centi- v. purpurascenti-ferrugineis dorso margineque fla- vidis: masculis obtusis, foemineig acutatis, v. — praeeipue infimis — cuspidatis; utrieulis membranaceis viridulo-str&i- neis squama longioribus 2';; lin. long. anguste oblongis utrinque attenuatis triangularibus obsolete nervatis, rostro margine setuloso ore truneato eolorato subemarginato; caryopsi arcte inelusa utrieulo multo breviore lineari-ob- longa aeute triangulari stipitata lutea subtiliss. punctata, stylo tenui basi aequali terminata. C. juncea Willd. (v. exempla in horto botan. Bero- ee nn. VRR 250 lin. educta),. — €. Rugeliana Kze, ex parte, Suppl. t. 48, fig. c et. d. ' Carolina (Rugel). 368. C. aretata Boott. Caespitosa; rhizomate brevissimo, fibrillis capillaribus; culmis gracilibus strietis superne setaceis ibique scabris 11—12 poll. alt. obtusangulis inferne foliatis; foliis laete viridibus mollibus sublanceolato-linearibus 7—2'/, Ein. Tat. planis breviter acuminatis margine serrulatis eulmo ple- rumque multo brevioribus, eulmeis subremotis— superioribus longioribus — 1—5 poll. long., illis turionum longioribus; vaginis infimis efoliatis brevibus atropurpureis hirtulis; spieulis 6—-4 pallidis gracilibus remotis: mascula aldida breviter pedunculata filiformi acuta 14—5 lin. longa; foc- mineis longe exserte pedunculatis subnutantibus linearibus laxifloris, basi aftenuata sparsifleris, 2—1/, poll. long. 1— 1! En. lat.; pedunculis capillaribus angulatis seabris; bra- cteis foliaceis anguste linearibus v. setaceis /onge vayina- is spieula multo longioribus; squamis difformibus: mas- culis oblongis obtusis albidis v. rufidulis, foemineis ovatis acutatis saepius scabro-cuspidatis apice plerumque eiliola- tiaggcarina viridula subscabra; utrieulis squama parum longioribus 12, — 1?/, lin. long. viridulis stipitatis ovali- ellipsoideis trigonis breviter acuminato-rostratis tenni-ner- vatis laevihus ore albo bidenticulatis; caryopsi perarete vestita utrieulo ‘/, breviore sessili ovali obtusangula lutea nitida obsolete punctulata, stylo brevi tenui basi aequali terminata. C. aretata Boott in Hook. Fl. Bor. Amer. 2. 227. — HERPA TE Ze. 251 Bjd. IM. 51. t. 135. — Sartwell, n. 117. — C. sylvatiea Dew. et Autor. Americ. alior. America septentr. 369. C. sylvatica Huds. Caespitosa; rhizomate brevissimo v. interdum elon- gato obliquo; culmo 'a—1 ped. alto, adulto hipedali et ultra, erecto tenui superne sesaceo demum apice subnu- tante, triangulo superne scabro, foliato; foliis intense vi- ridibus firmis latiusculis linearibus acuminatis planis 2%, — 1! Iin. lat. margine subtiliss. serratis, basilaribus eulmo multo brevioribus; vaginis inferioribus subefoliatis glabris antice tenuimembranaceis pallide ferrugineis; spicula mascula gracili pedunculata 6—16 lin. longa lineam lata, foeınineis 3—5 variegatis distantibus v. superioribus in- terdum contiguis, longe pedunculatis denigue nutantibus linearibus subdensifloris basi vix attenuatis 11—22 lin. long. 2 lin. eire. lat.; peduneulis setaceo-capillaribus sub- angulatis scabris, infimis non raro 4 poll. longis; bracteis foliaceis longe vaginantibus, infimis elongatis latis; squa- mis hyalino -membranaceis difformibus: masculis oblongis rotundato-obtusis e nervo carinali viridi superne scabrido breviss. mucronatis, lateribus flavidis; foemineis lanceolato- ovalibus e carina prominula laete viridi scabro-cuspidatis albidis v. pallide coloratis; utriculis squama parum v. multo longiorihus ‚ferrugineo-rubris costula marginal viridi, sessikbus ellipsoideis trigonis abrupte in rostrum longum lineare Ayalinum viridi-marginatum ore acute bidentatum attenuatis, laevibus enerviis 21,—2%/, fin. longis; car. arcte vestita sessili ellipsoidea triangulari stramineo-pallida subtiliss. punctata, stylo tenui terminata. 252 C. sylvatica Huds. — Rehb., f. 603. — C. Drymeia Ehrh. — Schk., LI. £. 101. — Hoppe et Sturm, B. 55. — C. capillaris Leers, t. 15. f. 2. Sueeia. Germania. Helvetia. Selirwan. 370. C. tenuis Host. Planta pergracilis dense caespitosa laete viridis v. interdum glaucescens, rhizomate brevissimo fibrillis tenui- bus fuseis; eulmis numerosis 5—15 poll. alt. erectis fili- formibus v. setaceis superne setaceo-capillaribus, obtusan- galis laevibus basi foliatis; foliis peranyustis setaceis v. anguste linearibus firmis eulmo multo v. parum breviori- bus, marginibus serrulatis revolutis, supra apicem versus scabridis; vaginis angustis purpureo-ferrngineis, infimis efoliatis; spieula maseula gracili pedunculata pallide fer- ruginea inferne attenuata, '/--1 poll. longa, foemineis 2—3 remotis peduneulatis linearibus basi attennatis ibi- que laxifloris, 6—10 lin. longis 2—2'[, lin. latis, fructife- ris subpendulis, infima non raro remotiore perlonge pe- dunculata; peduneulis capillaribus laevibus v. seabridis; bracteis foliaceo-setaceis, inferioribus vaginantibus; squa- mis conformibus late oblongis obtusis scabro -mucronulatis, lateribus ferrugineo- purpureis dorso margineque pallidis; utrieulis squama multo longioribus tenui-membranaceis stramineo-viridulis peranykstis laevibus lanceolato-oblongis sensim in rostrum longiusculum ore bidenticulatum atte- nuatis trigonis tenui-striatis 21/, lin. long.; car. laxe in- clusa partem utrieuli terliam vir superante ellipsoidea longe pedunculata triangula subriliter reticulata castaneo-brunnea aitida, stylo tenui terminata. C. tenuis Host. — Relb., f. 601. — C. brachystachys 253 Schrank. — Hoppe et Sturm, B. 51. -— Schk., P. f. 58. — Rehb. Fl. exs. no. 710. -— Boott, Il. p. 208. — C. linearis Clairv. Germania. Helvetia. Tyrolis. Gallia. 371. C. debilis Michx. Caespitosa; rhizomate abbreviato; culmo 1--2-pedali strieto pertenui firmo triangulari apice setaceo scahro, in- ferne paueifoliato; foliis firmis angustis carinatis planis, supra apicem versus seabris, 2—1!/, fin. Zat., culmeis infe- rioribus abdreriatis culmo multo brevioribus, illis bractea- libus elongatis eum plerumgue superantibus; vaginis infe- rioribus efoliatis subpuberulis purpurascentibus; spieulis 4—6 remotis v. superioribus pl. m. approximatis gracili- bus pallidis longe peduneulatis: suprema mascula v. apice extremo foeminea, elongata Aliformt, basi laxiflora, 1-22]; poll. longa semilineam lata, foemineis nutantibus pl. m. flexuosis sparsi- v. larifioris 1—3!/, poll, long. 1—12; lin. Jat.; bracteis vaginantitus; pedunculis capillaribus scabris infimo interdum ad 6 poll. longo; squamis confor- mibus membranaceis sordide albidis oblongis acuminatis v. e carina viridula scabrida breviter mueronatis, raro obtusis muticis; utrieulis membranaeeis remotis v. conti- guis squama plus duplo longioribus 31,—21/, kin. long. elongato-oblongis utringue attenuatis breviter stipitatis trigonis plerumque laevibus tenui-nervatis, ore byalino-membrana- ceo demum bilobo, griseo-fuseis v. olivaceis aut ferrugi- nescentibus; car. laxe vestita utrieuli dimidium vix aequante oyali trigona Zonge peduneulata subtiliss. punetata. €. debilis Michz. PL, 2. 172, — (1803. V. exempl. anthent.) — Boott, 92. t. 272, 273, 274. — Sart- 254 well, no. 118. — C. tenuis Rudge (1804). — Ü. flexuosa Mühlb. ap. Willd. 4. 297 (1805). — Mühlb. Deser. 253. — Selhk., Däd. Aaaa. f. 124. — Drumm. bb. n. 485. Ciyit. americ. consot. 872. C. venusta Dewey. Rhizomate brevissimo caespitifero; culmis striete ereetis 1—3 ped. alt, gracilibus superne vix parum atte- nustis acute triangulis apice scabris, inferne foliatis; foliis subcoriaceo-rigidis lutiusculis intense viridibus acumi- natis planis 2—2'/, lin. lat., inferioribus culmum subae- quantibus multoque brevioribus; vaginis basilaribus efolia- tis atropurpureis puberulis; spiculis 4—3 breviuscule pe- dunculatis, superioribus (3) pl. m. approximatis, infima remota: maseula gracili ferruginescenti-straminea subbi- pollicari lineam. lata, foemineis erectis v. demum subnu- tantibus, erassiusculis brunnescenti- olivaceis cylindraceis densifloris 2—2!/, poll. long. 2°/, lin. lat.; pedunculis ca- pillaribus triangulis scabris; bracteis foliaceis vaginanti- bus elongatis; squamis conformibus hyalino-membranaceis oblongis rotundato- obtusis mutieis apice ciliolatis, earina viridi seabrida: masculis stramineis ferrugineo-lineolatis, foemeneis fuscescentibus obtusis v. breviter acutatis; utri- culis magnis contiguis erectis squama eirc. '/; longioribus stipitatis olivaceis, ferrugineo-punctulatis opaeis hispidulis elongato-oblongis utrinque attenuatis obtusangulis rostel- latis valide nervatis, ore albo-hyalino oblique truncatis (interdum leviter emarginatis), 3%/, lin. long.; caryopsi aretiuseule vestita utrieuli dimidium subaequante ovali basi attenusta, obtusangula applanato-granulata albida, stylo tenui terminata; stigmatibus exsertis brevibus brun- neis. FaE BE BB Pe 255 C. venusta Dew. — Boott, 51. t. 134. — Sartwell, no. 119. #. Minor; culmo 11/,—!}, pedali; spiculis saepiss. ter- nis, mascula 14—8 lin. longa, foemineis 18—10 lin. long. 2 lin. lat.; utrieulis minoribus, 2%, lin. long., subsessilibus brunneo-olivaceis ferruginoso-punctulatis Zseribus nitidie. — Drummond. hb. no. 434. — C. oblita Steud., 231. Florida. #. Louisiana. 373. C. strigesa Huds. Caespitosa; rhizom. subelongato stolones breves emit- tente,; culmis 1— 2-pedalibus tenuibus folisque infirmis, acutangulis laevibus foliatis; foliis mollibus laete viridibus latis eulmo denique multo brevioribus sublanceolato-line- aribus acuminatis perfeete planis subtiliter trinervatis marginibus scabridis, basilaribus 4—21/, Kin. lat.,; vaginis inferioribus alternis membranaceis efoliatis euspidatis tenui-nervatis Iuteo-ferrugineis ferrugineo -punctatis, supe- rioribus herbaceis ore membraceo pallido ferrugineo-pun- etulatis; spieulis 6—7—5 gracilibus viridulis distantibus linearibus peduneulatis: mascula 1—2 poll. longa 1—1'; lin. lata, foemineis elongatis Zaxi-, basi sparsifleris sub- Hexuosis erectis v. subnutantibus 21, —11/,, raro ad 3 poll. long. 7! Zin. lat., pedunenlis capillaribus subangulatis laevibus; bracteis foliaceis longe vaginatis, inferioribus latis elongatis, supremis setaceis quam spiculae breviori- bus; squamis conformibus sed inaequalibus ovali-oblongis sublanceolatisve acutiusenlis mutieis v. mucronulatis, dorso lato laevi viridulis, lateribus stramineis ferrugineo -pune- tulatis oblongo-lanceolatis triangulis tenuiter nervatis To- stratis laevibus 17/,;—1°/, lin. long., ore reete truneato er, ee pe = = 202028 Zee ir ey 256 integro; earyopsi arete inclusa utrieulo 1, breviore Zonye n peduneulata oblongo-ovali ueute triangulart elevato-punctu- lata fuscescenti-lutea, stylo temui concolore terminata. C. strigosa Huds. — Rehb., f. 602. — Schk., N. f. 53. — Boott, Ili. p. 201. — C, leptostachys Ehrh. — Hoppe et Sturm, B. 50. — Rehb. Fl. exs. n. 148. Germania. Gallia. Pedemontium, 374. C. verticillata Zoll. et Mor. Rhizom. brevi stolonifero, fibrillis elongatis tenuibus ramosis fuscis; culmo gracili subsesquipedali rigido tri- gono laevi inferne foliato; foliis ereetis herbaceis viridi- bus ceulmo brevioribus longissime angustuto- ucuminatis in- ferne planis 11,—1 lin. lat., margine subtiliss. serratis; spicula mascula solitaria, foemineis pluribus numerosisve jasciculatis longe exserte pedunculatis erectis v. subnu- . tantibus gracilibus sparsifloris I—11/, poll. long. vir supra lineam latis,; fascieulis 2 (vel. 1, Steud.); bracteis foliaceis, infima longe vaginata fasciculum superante; pedunculis inaequalibus capillaribus laevibus; squamis rufulis sublan- ceolato-oblongis earinatis; utrieulis squama longioribus 21/, lin. long. perangyustis ellipsoideo-oblongis utrinque at- tenuatis longiuscule stipitatis Zoage rostratis triangulis, angulis prominulis, purpureo-brunneis nitidis subtiliss. punctatis laevibus, rostro angusto trigono ore oblique secto stipiteque viridulo. C. vertieillata Zoll. et Mor. Syst. Verz. (1854). — Steud., 222. — Zolling. p. Javan. no. 1792. Java. TER nn ERTTTEENT TE EETERRTLTTRTRT, 257 375. C. hypsophila Mig. Rhizom. abbreviato erassiuseulo fusco stolonifero; eulmo graeili 1—1'/, pedali ürmo, apice subnutante, ob- tusangulo laevi basi multifohato, foliis confertis (siceis olivaceo-Kvidis) eulmo multo brevioribus patentibus rigidulis angustato-acuminatis carinatis, supra subasperis, margine serrulatis, inferne 3—2 lin. la:.; panicula e spicularum fas- eieulis 5— contiyuis constructa; fasciculis 6—3-stachyis, infimo non raro ad spiculam unicam foemineam reducto; spieulis ferrugineis v. sanguineis peduneulatis: Zerminal (v. interdum altera) muscu/a longiuscule peduneulata Ah- formi 11-2 pollicari, reliquis foemineis dreviter peduneu- Zutis inaequalibus eylindraceis obtusis sublaxifloris 1'/,—?/, poll. long. 11/,—2 lin. lat.; pedunculis setaceis teretius- eulis laevibus; bracteis foliaceis angustis longiuseule vagi- natis fasciculos subsuperantibus; squamis conformibus lan- ceolato-oblongis earinatis acutiusculis mutieis v. acute mu- eronatis margine superne hyalino -albidis; utrieulis (non perfecte maturis) squama longioribus patentibus rectis v. superne leviter recurvis pallide ferrugineis angustis ob- longis utrinque attenuatis stipitatis longe rostratis trian- gularibus obsolete nervatis subtiliss. reticulatis, rostro laevi v. scabrido ore membranaceo obliquo integro. C. hypsophila Migq. Fl. 3. 354. Java (Junghuhn). +r Rostrum ore distinete bidentatum. * Utrieuli glabri. 376. CO. fuliginosa Schk. Rhizom. brevissimo eaespitoso; culmo 10—5 poll. alto tenui obtusangulo scabrido basi folioso; foliis laete viri- 41. Bd. 3. He’ 17 258 dibus firmis eulmi dimidium subaequantibus patentibus acuminatis planis striato-nervatis marginibus subtiliter ser- ratis lineam latis; vaginis omnibus foliatis; spieulis luteo- brunneis approximatis v. remotiuseulis exserte peduncula- tis: mascula acrogyna lanceolata basi satis attenuata 7—8 lin. longa superne 3 lin. eire. lata, foemineis 83—2, raro 4, denique pendulis oblongo-cylindraceis oblongisque den- sifloris 9—7 lin. longis 2—2'/, lin. lat.; bracteis vaginan- tibus drevidus ac angustis; pedunculis setaceis perscabris; squamis conformibns hyalino -membranaceis late ovalibus aeutiusculis carinatis disco brunnescentibus margine alb- dis, maseulis non raro pallide flavis; utrieulis membrana- ceis squama parurı longioribus angustioribus 23, — 2, lin. long. purpureo-fuscis oblongo-lanceolatis basi attenua- tis longe rostratis plano-convexis v, obsolete trigonis Zati- uscule marginatis, superne margine serrulato-ciliatis, ore hyalino-albido oblique fisso demum bifido; car. arete ve- stita utrieuli dimidium aequante sessili oblonga v. obovata trigona subtiliss. striata fusca opaca; stylo elongato basi parum incrassato terminata. C. fuliginosa Sehk., Ce. f. 47 (haud sufficiens). — Hoppe et Sturm. B. 10. — Rchb., f. 614 b. c. d. — Boott, 77. t. 212 (icon. optimae). — Rchb. Fl. exs. no. 927. — Variat spieulis superioribus omnino maseulis. — Forma minor spieulis subpaucioribus brevioribus subrotundis v. ellipsoideis: C. misandrae BR. Br. — CO. fuliginosa Kze., Suppl. 57. t. 14. Alpes Germaniae, Pontieae (Koch, sub. nom. C. atro- j fuscae); forma minor: Norvegia, Lapponia, Groenlandia. — Variationem in Rossia eollectam spieulis supremis per- fecte maseulis — cum C. pulla Good. mixtam — mis. Lessing sub nom. C. ustulatae. “ mer! 259 377. C. frigida Allioni. Rhizom. laxe caespitoso stolonifero, eulmis 16—9 poll. alt. gracilibus acutangulis apice scabris inferne paucifoli- atis; foliis laete viridibus firmis acuminatis planis margine serrulatis culmo plerumgue multo brevioribus 1—-2 lin. lat.; vaginis infimis fuscis efcliatis; spieula terminali mas- eula, apice raro foeminea, oblonga obtusa 6—8 lin. longa 11% lin eire. crassa c. foemineis concoloribus v. fuseo-fer- rugineis; foemineis £--3 atropurpureis oblongis v. subela- vatis obtusis densifloris 1—'/, poll. long. 21/,—3 lin. lat., superioribus erectis breviter peduneulatis masculae saepiss. pl. m. approximatis, infima distante longe pedunculata pendula; peduneulis capillaribus dentieulatis; bracteis foliaceis vaginatis, iafma (non raro et secunda) spieulam excedente;, squamis conformibus oblongis acutatis v. foemi- neis acuminatis interdum scabro -mueronulatis, atropurpu- reis v. fuscoatris, carina ferruginea, v. coneoloribus v. masculis ferrugineo-fuseis; utrieulis sguame fere duplo lon- gioribus parumque latioribus, 3—2'/, lin. long., patentibus rectis v. superne leviter recurvatis, enguste oblongis utrin- que attenuatis longe rostratis obluse triangulis tenuiter ner- vatis, margine angusto pallido superne setuloso-ciliatis, atro- purpureis v. atrofuscis nitidulis basi pallidis, ore acute bidentatis, dentibus pietis nee albo-marginatis; caryopsi arcte inclusa parva dimidio utrieuki breviore longe pedun- eulata ellipsoidea triangula subtiliss. punctata pallida, stylo elongato tenui basi aequali terminata. C. frigida All. FI. 2. 270. — Hoppe et Sturm, B. 54. — Rchb., f. 616. Ejd. Fl. exs. n. 928. — Boott, Il. p. 208. ©. spadicea Schk., L. 47. — C. approximata Ejd., Iii. n. 137. — Variat ntrienlis late oblongis margine Iaevibus. Germania. Tyrolis. Helvetia. Pedemontium. 17% 260 378. C. ustulata Whlb. Rhizomate laxe caespitoso stolones breves emittente; culmo validulo rigido saepiss. obtusangulo laevi 5—15 poll. alto basi folioso; foliis laete viridibus confertis pa- tentibus firmulis latiusculis acuminatis planis apice margi- nibus serratis culmo plerumque multo brevioribus 2—1 lin. lat.; vaginis infimis efoliatis fuscis; spieulis saepius pl. m. approximatis atro-brunneis subeoncoloribus opaeis: terminali abbreviata omnino mascula oblonga obtusa 4—6 tin. longa, v. androgyna ovata v. obovata, sequentibus 4—2 toemineis pedunculatis »utantibus ovallbus v. Tate ob- longis aut suborbiculatis rotundato- obtusis densifloris 4— 7 (raro ad 9) lin. long. 3—Z Hin. Tat.; peduneulis setaceis laevibus; vaginis bractealibus ex ore obliquo ampliato colorato cuspidatis, guam spieulae mullo brevioribus; squa- mis conformibus ovato- v. oblongo-lanceolatis acutatis v. acuminatis atro-brunneis v. purpureo-atris concoloribus; utriculis membranaceis quam syquamae parum longioribus ac latioribus iisque concoloratis opaeis ovalibus subargu- Tuto-compressis ubrupte in rostrum breve bidentatum attenua- tis, enerviis laevibus v. apice marginibus scabriuseulis, 2—15/, lin. longis; car. minuta perlaxe inelusa utrieuli dimidium vix aequante stipitata ellipsoidea apice vbtusa, acute triangulari subtiliss. punctulata testacea nitidula, stylo pertenui basi aequali terminata. C. ustulata Whlb. Fl. Lappon. p. 288. — Hoppe et Sturm, B. 47. — Rehb., 1. 615. — C. atro-fusca Schk., Y. no. 82. — C. ustulata var. minor Boott, t. 194. Norvegia. Lapponia. Groenlandia. — Sikkim, alt. 12—16000 ped. (Hook. et Thoms.) ß. Major; eulmo valido v. graeili strieto 1- 2 pedali En 261 inferne foliato; utrieulis saepe majoribus ovalibus v. sub- orbieulatie, satis compressis apiee marginibus serrulatis squamisque rufis v. fuscescentibus. C. ustulata var. C. A. Meyer in Ledeb. FI. Altaica, 4. 233. —- Ledeb. Fl. Rossica 4. 295. — C. coriophora Fischer. — Kunth 463. — C. ustulata (qua forma typica) Boott, 70. t. 193. — Steven pl. Ross. rar. Dahuria, Nertschinsk. 379. C. eruenta N. ab E. Culmo gracili strieto sudsesguipedali firmo triangulari laevi inferne foliato; foliis (eulmeis) fuscescentibus s#bco- riaceis remotis /ats abrupte acuminatis carinatis planis apice triquetris ibique angulis scabris, 3-8 poll. long. 3 lin. lat.; spieulis masenlis plerumque duabus e vagina communi ortis cernuis longiuscule pedunculatis gracilibus lineari-oblongis acutis 8--6 lin. long. 1--1'/, lin. lat., foe- 'mineis 2—3 distantilus perlonge pedunculatis pendulis eras- sis atropurpureis late oblongis v. late obovatis apice ro- tundato-obtusis, ima basi attenuatis, densifloris 6—15 lin. long. 4-5 Ein. lat.; pedunculis capillaribus scabris; brac- teis foliaceis vaginatis pedunsulo brevioribus, superioribus angustis longe cuspidatis; squamis conformibus atro-san- guineis oblongo-lanceolatis acuminatis scabro- aristulatis; utrieulis tenui-membranaceis atro - purpureis squama longi- oribus latioribusve ovali-oblongo-lanceolatis Zongiuscule rostratis ore bidentatis subangulato - compressis enerviis superne margine setulosis 24/,—8!/, Fin. long.; car minuta utrieulo multo minore Zonge pedunculata oblonga apiculata acutangula dense punetulata stramineo-pallida. 262 €. ceruenta N. ab E. herb. -—— Boott, 75. t. 201. —- Wallich. hb. no. 3389 B. India orient., Kumaon, #. Major; eulme 2—2'/, pedali foliis viridibus abbre- viatis acutiuseulis; spieulis pluribus (6—9), superioribus approximatis subsessilibus, inferioribus pedunculatis sae- pius binatis; squamis submutieis; utrieulis ore albo-mem- branaceo oblique soeto integro v. minute bidentato, C. eruenta 8. major Boott 1.s. ce. 1.202 no. 2, 1. 208. — Hook. et Thoms. hb. Ind. or. Kirshtwar, alt. 8-- 10000 ped. 880. C. laevigata Smith. Rhizomate abbreviato laxe caespitoso crassiusculo; eulmis paueis 11,y—3 ped. alt. strietis rigidis sursum valde attenuatis obtusangulis laevibus v. apice pl. m. scabris basin versus foliatis: foliis viridulis eulmo brevioribus latis firmis planis carinatis, superne marginibus carinaque serrato-perscabris 21, — 31/, fin. Zat.,; vaginis superioribus — infimis efoliatis — anfice hyalino-membranaceis albidis Ferrugineo-punctatis in liyulam rotundato-obtusam productis; spieulis distantibus peduneulatis eylindraceis obtusis den- sifloris: mascula solitaria, v. interdum altera minore, pal- lide ferruginea 12-- 15 lin. longa 2—3'/, lin. lata; foemi- neis 3—4 - 2 ferrugineo-viridibus, tvfima perlonge pedun- eulata denique nutunte, 10---16 lin. longis 21,—8", lin. lat.; peduneulis setaceo -capillaribus sublaevibus; bracteis foliaceis vaginantibus spieulas excedentibus, superioribus setaceis; squamis diformibus: masculis oblongo-lanceolatis acutatis, v .interdum oblongis obtusis, submutieis v. muero- 263 nulatis, foemineis ovato-lanceolutis scabro-aristulatis dorso viridulo subtrinerviis, lateribus ferrugineis; utriculis sessi- libus squama longioribus 2—2'/, lin. long. pallidis ferru- gineo-punctatis ovatis trigonis attenuato-rostratis valide nervosis, rostro patenti-bicuspidato margine non raro setu- loso; car. laxiuscule inelusa utrieulo submulto breviore orbieulato-ovali ima basi contracta substipitata, apice ob- tusa, triangulari punctieulata ferruginescente, stylo tenui terminata. C. laevigata Smith, Fl. 3. 1005 (excl. synon. Schkuhr.) — Hoppe et Sturm, B. no. 33. — Rehb., f. 623. — Schk., Sss. f. 162 et C. patula Bjd., Bbh. f. 116. — Boott, 163. t. 540. Germania. Gallia. Anglia. 381. C. Composii Boiss. et Reut. Glaucescens; rhizomate incrassato brevi duro brunneo; culmo valido firmo 1—2 pedali (2—4 pedali, Boiss.) tri- quetro laevi inferne dense foliato; foliis Zatis culmo multo brevioribus remotiuseulis patentibus coriaceo-rigidis acute carinatis subeomplicatis longe Acuminatis multinerviis, marginibus serratis, 4—3 lin, latis (6—6 lin. 1., Boiss.); vaginis omnibus foliatis brevibus antice membranaceis ore truncatis (eligulatis); spieula mascula, plerumgue alters multo minore, lineari stramineo-ferruginea subsesquipolli- cari 11,—2 lin. crassa, foemineis subtribus distantibus erectis ineluse peduneulatis cylindrieis 11/,—2 poll. longis; bracteis foliaceis vaginatis angustis spieulas suas superan- tibus; squamis masculis tenui-membranaceis rufescentibus trinerviis oblongo-obovatis obtusis muerone hispidule ter- minatis, foemineis pallidis oblongis acutato-cuspidatis tri- 264 nerviis. — „Utriculo ovato-oblongo uirinque attenuato plano-convexo nervoso subabrupte rostrato, rostro laevi ore bidenticulato.“ Boiss, — Exstant exempla original. nondum perfecte evoluta. C. Composii Boiss. et Reut. — Campo pl. Hispan. ed. Hohenack. no. 109. — (Herb. propr.) Sierra Nevade. 383. 0. Hochstetteriana Gay. Caespitosa; fibrillis radiealibus validis rigidis fuseis; eulmis graeilibus 11,—2 ped, alt. rigidis obtusangulis, apice subsetaceis ibique vix scabriusculis, basi foliatis; foliis viridibus erectis firmis eulmo brevioribus acumina- tis carinatis planis margine serrulatis 2—-1 lin. lat.; va- ginis brunneis subomnibus foliatis; ligula oppositifolia viz parum producta votundato-obtusa; spiculis maseulis subter- nis pallide ferrugineis in apice culmi approximatis, supre- ma lineari pollicem eirc. longa sesquilineam lata, sequen- tibus illa multo minoribus; foemineis 4—5 ferrugineo- stramineis (apice non raro masculis) exserte pedunculatis onmibus denique nutantibus oblongo-cylindraceis dust atfenu- ata larifloris, 9-15 lin. long. 2'/ lin. lat.; pedunculis capillaribus scahris; bracteis vaginantibus foliaceis spicu- las superantibus, superioribus setaceis; squamis membra- naceis pallide ferrugineis, oblongo- v. ovali-lanceolatis acutiusculis scabro-mucronatis v. mutieis; utriculis mem- branaceis viridulis erectis squama submulto longioribus 21/, lin. long. oxali-oblongs basi uttenuatis, trigonis tenuiter nervalis nervis duobus validioribus !haud punctatis) breei- ter rostratis ore patenti-bicuspidatis, rostro margiue serru- lato; caryopsi perurete Inelusa utrienlam suhtegquante ohlonya 265 utringue altenuata obtusangula lateribus concaviuseulis, subtiliss. punctata fusco-Iutea. C. Hochstetteriana Gay in Seub. Fl. Azor. 22.1. 2, f. 2. — Kunze, 135. t. 34. — (Herb. propr.) Ins. Fayal. 383. C. acutata Boott. Culmo strieto validulo firmo (subbipedali) superze triquetro leviter compresso, inferne angulo interdum uno alato, superne ad angulos seabriusculo; foliis culmo lon- gioribus viridibus firmis 3-4 in. lat. longiss. angustato- acuminafis carinafo-planis margine carinaque minute ser- ratis; spieulis 5—7 striete erectis, superioribus approxi- matis sessilibus, sequentibus pl. m. remotis pedunculatis: masculis 1—2 angustis ferrugineis v. purpureis 1—2'/%, poll. long., foemineis olivaceis eylindrieis oblongisve ob- tusis (apice interdum masenlis subulato-acutatis) densiflo- ris 28—8 lin. long. 2'/,—3!/, lin. lat.; pedunculis validis compresso-angulatis scabris, infimo 3-1 pollicari; bracteis subevaginatis foliaceis latinsculis culmum longe superan- tibus (infima subpedali); ligula oppositifolia brevi subtrun- eato-obtusa,; squamis tenuiter membranaceis subconformi- bus atropurpureis aut ferrugineis nervo mediano viridi, ovatis oblongisve v. acutiusculis v. subemarginatis scabro- mucronatis superne ciliolatis; utrieulis sessilibus parvulis densiss. imbricatis squama longioribus sesquilineam longis tenuiter membranaceis fusco-luteis ovalibus v. obovatis tumidulis obsolete trigonis tenui-nervatis subtilissimeque “ striatis laevibus nitidulis subabrupte dreviter rostratis ore profunde bifidis, lacinulis patentibus sublanceolatis; caryo- psi laxe inclusa utrieuli diwidium vix superante oyali v. 266 subobovata triangulari, styli basi concolori mucronulata, obsolete punctulata Havida. C. acutata Boott, Car. nov. 124, Illustr. 138, t. 446, 447. — Cuming. coll. no. 43. Chili, Corral (Philippi), ins. Chilo& (Cuming). 8384. C. multispicata Kunze. Culmo strieto subpedali aente triquetro subcompresso scabro superne nudo; foliis herbaceis laete viridibus culmo longioribus longe acuminatis planis margine scabris 3—31/, lin. lat.; spieulis »umerosis in apice eulmi pl. m. approxi- matis: masculis subguaternis fuseo-luteis inaequalibus 1!/, —!% poll. long. vix ultra lineam latis, foemineis 5—7, interdum androgynis, purpureo-olivaceis cylindraceis, su- perioribus confertis subbinatis breviter pedunculatis, infi- mis subremotis longe pedunculatis, (immaturis) 15—9 lin, long. 3 lin. latis; peduneulis angulatis laevibus; bracteis foliaceis elongatis /uteis subevaginatis; ligula subnulla; squamis difformibus obtusis muticis margine superne evi- denter ciliolatis: masculis fusco-luteis oblongo- obovatis rotundato-obtusis, foemineis lato-oblongis obtusis lateribus ferrugineo-purpureis, carina trinervata viridi infra apirem evanescente;, utrieulis (immatur.) squama longioribus mem- branaceis olivaceis late ovatis evidenter sfipitatis in rostrum breve bieuspidatum attenuatis, nervatis laevibus. ©. multispieata Kze., 42. t. 10. — Poeppig. coll. pl. Chil. n. 247. — Boott, I. IV. t. 458 (sine desecript.) Autuco, Chili austr. 885. CO. binervis Smith. Glaucescens; rbizomate abbreviato laxe caespitoso 267 crassiuseulo duro vaginis brevibus efoliatis valde nervosis ferrugineis vestito; culmis graeilibus strietis rigidis 1—2 ped. altis obtusangulis laevibus basin versus foliatis; foliis culmo plerumque multo brevioribus patentibus rigidis pla- nis carinatis superne margine serratis, /i,, rarius ad 3 lin. Tat. ; ligula oppositifolia membranacea pallide ferrugi- nea elongata v. subtruncato-abbreviata; spieulis 5— 4 den- sifloris ferrugineo-brunnescentibus erectis, supremisapproxi- matis, reliquis distantibus; mascula singula lineari-subela- vata v. elongato-oblonga obtusa 10—20 lin. longa 11,— 2'/, lin. lata, foemineis inferioribus peduncnlatis, suprema spiculae masculae approximata parva sessili, reliquis eylindraceis v. oblongis 8—16 lin. long. 21, — 3'/, lin. latis; pedunculis capillaribus scabris; bracteis foliaceis va- ginatis, inferioribus spiculas superantibus; squamis membhra- naceis margine hyalino-pallidis: masculis obovato-oblongis obtusis mutieis v. mucronulatis ferrugineo-fuseis, foemineis oyatis v. orbieulato-ovatis aut ovato-oblongis obZusis scabro- mueronulatis apice cihiolatis, earina subtrinervi viridula, lateribus brunnescentibus v. castaneis, nitidulis; utrieulis subcoriaceis squama plerumque longioribus 1%, — 2%; lin. long. ovalibus breviuseule rostratis hine convexo-planis inde angulato-convexis, v. aequilatero -trigonis, subtihter nercalis afque granulatis, dorso costulis duabus viridulis munitis, rostro ore reeto-bidsntato margine laevi v. spinu- logo, superne sanguinescentibus v. castaneis punctulatisque nitidis, basi pallidis,; car. laxe vestita utrieuli dimidium superante obovata v. ovali obtusa triangulari basi con- tracta apiculata punctulata pallida v. picea. C. binervis Smith, Fl. 3. 993. — Schk., Rrr. no. 160. — Hoppe et Sturm, B. 89. — Rehb., f. 624. — Boott, 162. t. 538, 539, 268 Norvegia oceident. Gallia Hungaria. 386, C. distans L. Viridis v. glaucescens; dense caespitosa; rhizomate brevi inerassato, vaginis — omnibus foliatis — tenniter nervatis ferrugineo-brunnescentibus vestito, culmis erectis rigidis 7—22 poll. altig obtusangulis laevibus basi foliosis; foliis confertis cu/mo multo hrevioribus patentibus subeoria- ceo-rigidis planis 1—2 lin. latis superne carinatis ibique serratis; ligula oppositifolia elongat« rotundato-obtusa, interdum truncato-abbreviata, pellueido-pallida ferrugineo- punectata; spieulis 4—8 distantibus erectis: mascula louge pedunculata oblungo-lineari v. oblonga ferruginea 72—6 In. Tonga A—1'}, lin. lata, foemineis dreriter pedunculatis oblongis obtusis densifloris 6-12 Fin. Tony. 2—-3 lin. lat.; pedunculis setaceis laevibus; bracteis foliaceis parentibus longe vaginatis, inferioribus spieula multo longioribus; squamis pellucido-membranaceis difformibus: maseulis ob- longis v. oblongo-obovatis obtusis v. acutiuseulis ferrugi- neis, foemineis parvulis late ovatis suborbieulatisve saepiss. obtusis scabro-mucronulatis, carina viridi subtrinervi, la- teribus ferrugineo-castaneis; utrieulis erectis viridulis v. lutescentibus squama multo longieribus 11/, —1?/, lin. long. depresso-obovatis tumido-trigonis dresiter rostrutis valide nervatis, nervig duobus extramarginalibus validioribus, rostro latiuseulo apice acute bidentato margine laevi v. subtiliter serrato, dentibus latere interiore saepius eiliola- tis; car. arcte inclusa wfrieulum fere aeguante ohovata ob- tusangula stipitata subtiliss. punctata fusco-ferruginea, etylo tenui basi aequali terminata. €. distans I. Spee. 1387. — Schk., T. no. 68. — „ge a Te I. b emo. 269 Hoppe et Sturm, B. 42. — Eichb,, f. 622. — Boott, IIL p. 185. — Kotschy it. Syriac. no. 519. — Ejd. pl. ins. Cypri. — Forma elongata culmis 1-—2 ped. altis, spieulis foemi- neis elongatis cylindraceis tenuioribus: C. sinaica N. ab E. herb. — Herb. Unionis itin. 1835. no. 176. Germania. MHelvetia. Ins. Cyprus. Syria. Kurdi- stania, Grusia. Algeria. 887. C. mierolepis Beklr. Dense caespitosa; rhizomate brevissimo: eulmis nume- rosis erectis filiformibus apice subnutantibus (LO—12 poll. alt.) triangulis, sursum ad angulos acufos scubridis, basin versus plurifoliatis; vaginis fuscis valide nervosis, omnibus foliatis; foliis mollibus laete viridibus culmum subaequanti- bus longe acuminatis planis subsesquilineam latis margine serrulatis; ligula oppositifolia abbreviata obtusa v. sub- truncata; spieula maseula pedunculata lineari-oblonga obtusa pallide ferruginea 8—4 lin. longa lineam eirc. lata, foemineis 3—4 remotis, v. superioribus pl. m. approxi- matis, ferrugineo-viridulis pedunculatis erectis anguste cy- tindraceis multi- ac densifloris obtusis 12-6 lin. long. subsesquilineam latis; peduneulis capillaribus laevibus; bracteis foliaceis vaginantibus erectis, infima spieulam maseulam non raro longe superante; squamis difformibus: masculis tenuiss. membranaceis obovatis rotundato-obtusis disco pallide ferrugineis margine albidis; foemineis minutis wmembranaceis sudorbiculatis rotundato - obtusis apiee eiliolatis scabro-mueronnlatis, dorso pallido trinervi, lateribus pallide ferrugineo-fuseis; utrieulis ereeto-patulis parvis guam squama fere duplo longioribus late ovatis in- Nato-trigonis laevibus obsolete nervatis subtilitergue cel- luloso-retienlatis, sensim in rostrum breviusculum ore 270 emarginatum attenuatis stramineo -viridulis 71/,— 71}, Zin. lony.; car. laxiuscule inclusa ellipsoidea utringue attenuata aequilatero-triangulari, angulis prominentibus, dense punc- tulata fuscescenti-viridula. Caryopsis non raro tabesecit, — an igitur proles hybrida? Locus natalis incognitus. Colitur in horto Graecensi botan. . 388. C. fulva Good. Subeaespitosa; rhizom. parum elongato, stolones breves emittente; eulmis striete erectis gracilibus firmis 1— 1}, ped. alt, triangularibus basin versus foliosis, apice extremo non raro serrulato-perscabro; foliis eulmo plerumque multo brevioribus laete viridibus confertis firmis patenti- bus cuspidatis planis apice triquetris marginibus serratis, 1-—1/, lin. lat.; vaginis pallidis omnibus foliatis; ligula abbreviata rotundato-obtusa pallida; spiculis Ferruginers remotis: mascula solitaria, v. altera minore sessili, longe pedunculata graeili oblongo-lineari 6—10 lin. longa li- neam lata, foemineis (non raro apice masculis) 2—3—1 breviter pedunculatis erectis oblongis v. ovalibus densi- floris 6—8 lin. longis 2'/, lin. lat.; peduneulis setaceo- capillaribus laevibus; bracteis vaginantibus, infima folia- cea patenti-erecta, secunda saepe setacea abbreviata; squamis membranaceis muryine albida eircumdatis: maseu- lis oblongo-ovalibus obtusis disco ferrugineis, foemineis magnis late ovalibus obtusis v. acutiuseulis muticis dieco castaneo-ferruginescentibus; utrieulis patentibus herbaceo- coriaceis sguama parum longioribus v. ovalibus longiuscule rostratis subbilinealibus, v. orbiculato-ovalibus breviter rostratis, 1%, lin. long., pallide viridibus fuscescentibus tumido-biconvexis obtuse rarinatis tenui-nervatis subtiliterque EEE TEEN TE er applanato-granulatis, rostro laevi v. margine serrulato- scabro ore bilobo, Zobis albo- marginatis nudis; car. laxe v. arcte inclusa utrieulo submulto breviore v. eum aegquante abbreviato-obovata basi attenuata, obtusangula substipitata foveolata-brunnea. €. fulva Good. 1. e. 177. — Schk,, t. T. f. 67. (sini- stra). — Boott, 137. t. 441, 443. — C. Hornschuchiana Hoppe Car. germ. p. 76. — Hoppe et Sturm, B. 40. — Rehb., f. 620, 621. — Forma hybrida, typicae formae habitu persimilis, utrieulis sterilibus inflatis elevato-ner- vatis abrupte rostratis: C. fulva Hoppe 1. s. c. 77 et alior. — Hoppe et Sturm, B. 41. — C. xanthocarpa Desgl. — C. fulva-flava Auct. rec. nonnull. — C. fulva var. ß. sterilis Boott, 1. e. t. 442. Sueeia. Dania. Germania. Helvetia. Tyrolis. Gallia. 389. C. punctata Gand. Caespitosa; rhizomate brevissimo, fibrillis capillaribus; eulmis tenuibus ereetis 8—20 poll. alt. trigonis laevibus basi foliosis; foliis herbaceis pallide viridibus patentibus culmo brevioribus acuminatis carinatis planis 1—1!/, lin. lat. apice triquetris, marginibus carinaque perscabris; vaginis membranaceis pallide ferrugineo-punctulatis, sub- omnibus foliatis, ligula oppositifolia hyalino-albida trun- eato-abbreviata (interdum valde elongata) dilatata culmum amplectente (margine folio non raro adnata); spieula mascula singula, interdum androgyna, gracili intense fer- ruginea breviter peduneulata lineari 1/,—1 pollicari; foe- mineis 4—3 viridulis breviter pedunculatis, erectis, superi- oribus 3-—2 spieulae maseulae approximatis infima distante longius peduneulata, oblongis eylindraceisve. obtusis den- 272 sifloris 11—5 lin. long. 21/,—8 lin. lat.; peduneulis capil- laribus (inferioribus denique subcernuis) setuloso-scabris; braeteis foliaceis vaginantibus, inferioribus 2 - 3 spieulam masculam superante; squamis fenui- membranaceis: mas- eulis ferrugineis ovali-oblongis acutis v. obtusiuseulis e carina viridi mueronulatis, foemineis lanceolato-ovatis ple- rumque acutatis, scabro-mueronatis, carina viridula nervata, lateribus fusco-ferrugineis; utriculis ereeto -patentibus squama parum longioribus 13, —1'/, lin. long. membra- naceis viridulis v. pallide ferrugino-stramineis laevibus late ovalibus tumidulo -biconvexis costulato -submarginatis v. obsolete trigonis, ‚ferrugineo - punetulatis densegue cellu- loso-granulatis tenuiter nervatis abrupte in rostrum dreve ae angustum ore minute subbidentatum attenuatis; caryopsi laxe obtecta utriculo !/, breviore late obovato-ovali basi attenuata angulis prominentibus, apiculata obselete reti- culata stramineo-pallida stylo tenui brevi terıninata. ©. punctata Gaud. — Hoppe et Sturm, B. 37. — Rehb., £. 619. — Kunze, 27. t. 6. f. 1. — Boott, 155. t. 500, — Rehb. exs. n. 147. — Schleich. pl. exs. — Blytt, pl. exs. — C. corsicana Link. hort. 1. 359. -- -C. laevi- caulis 441. Hochst. — Kunze, 31. t. 6. f. 2. Norvegia austr. Helvetia. Gallia. 390. C. flava L. Dense caespitosa; radice fibrosa pallida; eulmis strietis 6—18 poll, alt. tenuibus firmis obtusangulis laevibus apice extremo scabriusculis inferne foliatis; foliis laete viridibus remotis rigidulo-herbaceis eulmo brevioribus longioribusve acuminatis planis carinatis marginibus serrulatis 1—1'}, lin. lat.; vaginis pallidis subomnibns foliatis, Agyula had 273 producta; spieula maseula laete ferruginea sessili v. pedun- eulata oblongo-lineari 9—4 lin. longa lineam lata; foemi- neis 3—2 pl. m. approximatis v. remotis flavo-viridulis Tate ovalibus v. rotundato-ovalibus densifioris, superioribus subsessilibus, infima exserte pedunculata, 4—8 lin. long. 3---4 lin. latis; pedunculis setaceis pl. m. scabris; bra- eteis foliaceis breviter vaginatis denique patentibus re- flexisve, infimis culmum guperantibus; squamis membrana- ceis subconformibus coneoloratisve oblongis v. ovakibus acu- tiuseulis v. obtusis muticis, disco laete ferrugineis margine hyalino-pallidis; utriculis sguarroso-patentibus subeoriaceo- rigidulis sqguame multo longioribus pallide v. saturate viri- dibus, flavidis v. aureis ellipsoideo-ovalibus v. ovali-globo- sis inflatis obsolete trigonis subabrupte in rostrum longum saepiss. recurcum laeve v. seabridum ore bidentieulatum attenuatis, nervosis celluloso-retieulatis, 2°/; lin. long. mul- toque brevioribus; earyopsi minuta perlaxe inclusa uirieuli partem tertium aequante sessili obovata frigueira infima basi attenuata dense punetulata fuscescente, stylo perte- nui terminata. C. flava L. Spec. 1384. — Leers, Fl. Herb. t. 15. f£. 6. — Schk. H. 36. — Hoppe et Sturm, B. 22. — Rehb. f. 654. — C. lepidocarpa Tausch. — Kunze, t. 13. — Hoppe et Sturm, B. 25. — Rehb. f. 658. #. Oederi; minor; culmis 2—10-pollic.; spiculis in apice culmi saepe confertis foemineis plerumque minori- bus magisque rotundatis; utrieulis minutis squama parum longioribus subobovuto - trigonis breviter rostrulis, TOstro recto v. leviter curvato; caryopsi (brunnea) utrieulo /; breviore. C. Oederi Ehrk. — Schk., F. 26. — Hoppe et Sturm, B. 23. — Rehb., f. 652. — Ejd. Fl. exe. no. 533. 41, Bd. 3. Heft. 18 rn von 274 Oriens, Pedemontium. Gallia. Helvetia. Germania. Dania. Suecia. America boreal. 891. C. Mairii Coss. et Germ. Caespitosa; rbizomate brevissimo, fibrillis validis; eulmis 10—15 poll. alt. ereetis filiformibus firmis obtusangulis laevibus v. apice scabridis basi foliatis; foliis confertis erectis rigidulo-herbaceis culmo brevioribus bre- viter acuminatis acute carinatis planiuseulis apice trique- tris margine serratis I—1'/, lin. lat.; vaginis herbaceis nervosis omnibus foliatis; ligula produer« membranacea pallida ferrugineo-punctata obtusa; spieula mascula gra- cili pallide ferruginea breviter peduneulata oblongo-line- ari 6—10 lin. lopga lineam lata; foemineis 2 approximatis olivaceis sessihbus orbieulato-ovalibus densifloris 3- 4 lin. long. 3 lin. lat.; bracteis setaceis breviter vaginatis, inferiore spiceulam masculum subaequante v. ea breviore, altera abbreviata; squamis difformibus pallide fer- rugineis: masculis oblongo-obovatis obtusis muticis, foe- mineis ovatis scabro-mucronulatis apice denticulato-ciliolatis; utrieulis squama multo longioribus vix sesquilineam longis olivaceis sessilibus ovalibus obsolete trigonis vr conspieue nervatis ferrugineo-punctatig breviter rostratis, rostro mar- gine setuloso-eiliato ore bidentato; caryopsi arcte inclusa utrieulo ?/s breviore obovata obtusa pedicellata obtusangula punctulata ferruginea, stylo tenui terminata. C. Mairii Coss. et Germ. — Gren. et Godr. Fl. de France 3. 424. — Boott, Il. p. 191. -- (Herb. propr.) Gallia. 275 892. C. oligosperma Michz. Pergracilis; rhizom. brevissimo; culmo strieto firmo 1-2-pedali, superne filiformi, paueifoliato obtusangulo laevi v. apice seabriuseulo, inferne vaginis elongatis membranaceis purpurascentibus v. decoloribus vestito; foliis perungustis erectis firmis culmo non raro longi- oribus, marginibus dentieulato -seabris “woltis; spieula mascula gracillima ferruginea longe peduneulata tereti- Kliformi utrinque attenuata 1%,/—°/, poll. longa bracteata, altera interdum minore sessili; foemineis 2— 1 brevibus erassis oblongo-ovatis suborbieulatisve pauci- (6—10-) floris subsessilibus; bracteis foliaceis evaginatis; squamis mem- branaceis ferrugineis hyalino-pallidis: masculis dense im- brieatis ampleetentibus obovato-oblongis obtusis, foemineis late ovatis; utrieulis squama longioribus inflatis late ova- tis flavidis castaneo-maseulatis nitidulis breviter rostratis, ore emarginato bidentieulatis, nervosis laevibus 21/, lin. long.; car. laxe inelusa utrieulum fere aequante obovata obtusangula ferruginea dense punctulata, stylo porrecto fusco. C. oligosperma Michx. Fl. 2. 174. — Boott, 25. t. 68. — Sartwell, no. 156. — C. Oakesiana Dew. ‚America septentr. 393. C. Gunniana Boott. Glaueescens,; caespitosa; rhizomate brevissimo, fibrillis tenuibus fuseis rigidulis; eulmis tenuibus rigidis 1, — 1! ped. altis, triangulis laevibus v. apice scabris, basi folio- sis; foliis rigidis Zatiusculis culmum subaequantibus cari- nato-planis nervis duobus prominentibus, margine superne earinague acuta serrulatis, 2—3 lin. lat.; vaginis herbaceis 18* ws 276 membranaceo-marginatis ferruginescenti-viridulis, omnibus foliatis; ligula elonyats Folio adnata culmum amplectente obtusa membranacea ferrugineo-pallida; spieulis 4-3—5, superioribus 2--3 confertis, reliquis remotis: maseula fer- ruginea sessili oblongo-lineari v. subelavata semipollicem eire, longa lineam lata, foemineis erectis ferrugineo -viri- dulis eylindraceis v. oblongo-eylindraceis obtusis densi- floris 15--6 lin. long. 3 lin. lat., superioribus subsessilibus, infima distante longe peduneulata: peduneculis setaceis laevibus v. scabris; bracteis foliaceis, inferiore vaginata, superioribus eulmum superantibus; squamis difformibus membranaceis ferrugineis scabro -mucronatis» maseulis ob- longis obtusis, foemineis /ute ocalis breviter acu- tatis, carina viridula subtrinerviis; utrieulis magnis erecto- patulis squama multo longioribus 2!/, iin. /ong. viridulis v. fuscescentibus ferrugineo -punctulatis ocato- Zunceolatis sensim longiuscule rostratis ore acute bidentatis, trigonis, dorso gibbis, tenui-nervatis laevibus v. apice marginibus serrulatis; car. arcte vestita w£rieulo multo breviore pedi- cellata obovato-orbiculer! apiee obtusa triangulari, angulis prominentibus obtusis, punctulata atrobrunnea v. fusca. C. Gunniana Boott, 68. t. 185. — C. Preissii Plant. Müller. — (neo Nees). — Gunn. herb, no. 578. — Schayer. coll. no. 3, no. 46. Nova Holland. merid. Tasmania. 394. C. Preissii N. ab E. Glauco-virens; coaespitosa; rhizomate parum elongato stolones breves emittente, Kibrillis elongatis flexuosis mul- tiramulosis brunneis; culmis filiformibus firmis 8— 14 poll. alt. foliosis ul angulos obtusos spinwloso - r. serrulafo- 277 scabris; vaginis membranaceis ferrugineis nervosis, infimis brevibus efoliatis; foliis engustis erectis firmis culmum subaequantibus planis margine serrulatis ?/,—1’/, lin. latis; ligula oppositifolia brevi obtusa; spieulis 7—4 fer- rugineis, superioribus 2—3 confertis subsessilibus, reliquis distantibus pedunculatis; mascula lineari v. oblongo-lineari, interdum subelavata, obtusa 6—9 lin. longa 1—1!/, lin. lata, foemineis apice plerumyue masculs lineari-oblongis 4—7 Iin. long. 11y—2 lin. lat, densifloris; pedunculis capillaribus spinuloso-perscabris; bracteis foliaceis omnibus vaginatis, inferioribus valde elongatis, superioribus sub- setaceis spiculas suas superantibus; squamis memhranaceo- herbaceis subconformibus lanceolato-ovatis acutato - mucro- natis v. acuminatis apice scabris, carina subtrinervüis, foemineis saepius pallide testaceis, maseulis rufescentibus interdum oblongis; utrieulis ereeto-patulis sguama parum lonyioribus 12]; fin. long. viridulo-fuseis oblonyo-ellipsordeis sublanceolatisve cir eridenter rostellatis, ore bidenticulatis, obtuse triangulis, nercato-striolatis apiee plerumque serru- latis; caryopsi arctiuseule inclusa uzrieulo !/, breviore sessili obtuse triangulari oblongo-ovali obtusa, infima basi con- tracta, subtiliss. punctata pallida, stylo pertenui terminata. €. Preissiü N. ab E. in Plant. Preiss. 2. 92. — Boott, 68. t. 186. -— C. thecata Boott olim. Nova Holland. 395. C. Jackiana Boott, Caespitosa; fibrillis radicalibus capillaribus; culmis ereetis tenuibus infirmis 8—12 poll. alt. (11, —2-pedal., Boott) compresso-triquetris, angulis acutis laevibus, bas foliatis; vaginis membranaceo-herbeis, omnibus foliatisica; 278 foliis latiusculis Aerbaceis viridibus culmum subaequantibus breviter acuminatis planis tenni-nervatis, margine subti- liter serratis, 11/),—21/, lin. lat.; ligula elongata membra- " nacea angusta folio subadnata; spieulis 3—6, v. omnibus in culmi apice pl. m. approximatis v. inferioribus distanti- bus; Ais longe exserte pedunculatis, supremis subsessilibus: mascula pallide ferruginea lineari-oblonga 6—9 lin. longa lineam lata, foemineis stramineo-viridulis 6—10 lin. long. 2 lin. eire, latis; pedunculis setaceis triquetris Taecibus; bracteis foliaceis, inferioribus vaginatis latis culmum superantibus, superioribus evaginatis brevibus; squamis membranaceis subeonformibus; masculis oblongo-ovalibus obtusiusculis muticis pallide ferrugineis, foemineis viridulo- stramineis late ovalibus acutiuseulis muticis v. mueronatis, dorso viride obsolete trinervatis; utrieulis sguama multo longioribus (non perfecte maturis) 23/, lin. long. olivaceis oblongo-ellipsoideis sensim in rostrum eonicum ore men- branaceo bilobum longe attenuatis, friangalaribus erebre nervatis laevibus; car. arcte inclusa utriculi partem tertiam vix superante sessili (non perfeete matura) obovato- triangulari obtusa obsolete reticulata flavida, stylo perte- nui terminata. C. Jackiana Boott, Il. 9. & 25. — Thwait. herb. no. 3198 (forma minor). Ceylona, alt. 5000 ped. 396. C. wahuensis C. A. Meyer. Caespitosa; rhizomate abbreviato, fibrillis validis ri- gidis; culmo subabbreviato 7—16 poll, alto (27% —24 pollic., Boott) validulo triangulo v. subsemieylindrico apice scabro basi incrassata vaginis fusco-atris disgolutis vestito; foliis 279 culmo longioribus rigidulis laete viridibus longissime angu- stato- cuspidatis carinato-planis margine serratis 1—3 lin. latis: spieulis 4—5 validis olivaceo-ferrugineis ereetis densifloris, superioribus subeonfertis subsessilibus, in- ferioribus pl. m. remotis breviter pedunculatis, terminali “maseula 2—1'/,, poll. longa 2 lin. eirc. lata reliquis androgynis 1! — 1 poll. long., parte inferiore foeminea 4--3 lin. latis,; pedunenlis validis seabris; bracteis vaginan- tibus sefaceis scaberrimis rulmo brevioribus; squamis sub- conformibus ovato-oblongis ferrugineis longe hispido-aristatis, masculis acutiuseulis, foemineis apice obtusis v. emargi- natis; utrieulis olivaceis squama parum longioribus, sed cuspide multo brevioribus obovatis v. ellipsoideis trigonis subtiliter nervatis, rostro Licuspidato margine serrulato, 2°/, lin. longis; car. perarcte inclusa utrieulum aequante breviss. pedicellata obovato-trigona obtusa granulata casta- nea, styli basi obliqua terminata. C. wahuensis C. A. Mey. Cyp. nov. t. 10 (forma humilis). — Boott, 111. t. 351 —354. Corea, Port Hamilton (C. Wilford). Ins. sandwic. Hawai et Maui (I. Remi, no. 143 et 145). 397. C. hordeistichos Vill. Dense caespitosa; rhizomate abbreviato, fibrillis rigidis brunneis; eulmis abbreviatis 2—9-pollie. (raro ad pedem alt.) rigidis inferne validis foliosis, superne satis attenuatis plerumque serrato-perseabris, triangulis striatis; vaginis ferrugineo-brunneis, superioribus autice membranaceis ore truncatis, eligulatis; foliis eonfertis culmo multo longioribus pallide viridibus v. glaucescentibus subeoriaceo-rigidis longe angustato-cuspidatis planis complicatisve, marginibus ser- 280 ratis, 1—2 lin. lat.; spieulis maseulis 1—3 gracihibus pal- lidis approximatis v. parım remotis 7—4 lin. long. lineam latis, bractea pellucido-membranacea subcuspidata munitis, foemineis 3—4—2 stramineo-rufescentibus v. flavidis cras- sis remotis v. in culmi parte inferiore approximatis sub- sessilibus ovatis densifloris 12--8 lin. long. 3—4 lin. orass.; bracteis foliaceis vaginantibus zvulde elongatis ; squamis Ayalino-membranareis albidis v. pallide ferrugineis: masculis obovato-oblongis rotundato - obtusis v. interdum acutiuseulis, foemineis sublanceolato-ovatis acutiusculis mutieis v. e earina viridula obsolete trinervata subscabra seabro-mucronatis v. enspidatis; utriculis e maximis roriareo- suberosis squama multo longioribus erectis rufeseentibus v.interdum viridulis ellipsoideis sensim in rostrum longum et latum bicuspidatum attenuatis, facie subconvexo-planis derso alte convexis v. convexo-angulatis, plerumque striatis granulatisve, raro granulato-asperis, margine acuto superne, 'non raro et inferne alato-serratis, #1 — 4"), Tin. long.; car. aretiss. inelusa utrieulo parum breviore ellipsoideo- oblonga obtusa basi attenuata trigona punctwlata brunneo- atra nitida, styli basi obliqua terminata. C. hordeistichos Vill. — Rehb., 1. 627. — C. hordei- formis Whlb. — Schk. Ddd. no. 121. Kk. no. 98 fig. dextra. — Boott, 133. t. 430, 431. — C. secalina Hoppe et Sturm, B. 59. #. Mierocarpa; spiculis angustioribus oblongis obtusis Aavo-viridulis, utrieulis oblongo-ellipsoideis pl. m. compres- sis plano-convexis nervatis 21/,-—3 lin. longis: C. secalina Wahlb. — Schk. S. no. 65. Kk. no. 98. fig. sinistra. — Boott, 1. e. t, 432—485. Gallia. Hispania. Rossia austr. Oriens. Ku . 281 898. C. Michelii Host. Stolonifera; culmis subpluribus 12—6 poll. alt. filifor- mibus leviter eurvatis ‚obtuse triangularibus striatis apice scabris, basi foliatis; foliis eulmo multo brevioribus firmis laete viridibus breiter ueuminatis carinatis planis margine serrulatis 1—/, lin. lat.; spicula mascula rufescente ob- longa obtusa 5-— 9 lin. longa 2—2!/, Jin. lata, foemineis 2—1 (raro omnino deficient.) remotis erectis viridulo-albi- dis breviter peduneulatis oblongis, fructiferis ovalibus, pauei- (6—10-) et laxifloris 5--8 lin. long. fructiferis 3 lin. lat.: bracteis foliaceis vaginantibus euspidatis euimo plerumque multo brevioribus; squamis hyalino-membranaceis subeonformibus ovatis v. subobovatis breviter acutatis obtusisve scabro-euspidatis, masculis rufescentibus v. luteis, foemineis majoribus albidis carina uninervi viridi; utrieu- lis membranaceis patentibus squamu parum brevioribus fuscescenti- viridulis obovatis v. ovalibus ventricoso -trigo- nis striolatis abrupte Tongiuseule rostrahls 211, — 22], lin. long., rostro bieuspidato margine serrato; car. magna per- arcte inclusa utrieculum aequante obovato-ovali obtusa ob- tusangula albida obsolete applanato-granulata, styli basi obliqua terıninata. ©. Michelii Host. — Hoppe et Sturm, B. 30. — Rchbh. f. 626. — Ejd. Fl. exe. no. 1280. — Boott Iil. p. 191. Austria. Tyrolis austr. Italia. Caucasia. Forma spiculis foemineis floribus paucioribus: C. Michelii var. 8. Boott, DM. IV. p. 191. — C. longero- strata C. A. Meyer, Cyp. nov. t. XL — C. camtschat- censis Kunth. Amur (Maximow.) 282 . 399. C. longebrachiata Bekir. Culmo subquadripedahi graeili stricto rigido obtusan- gulo laevi; foliis coriaceo-rigidis superne /ongiss. ungusta- tis 2—2'/, lin. lat. earinato-planis supra asperis, margine subtiliter serratis; spieulis zumereosis, (8—10, — ad 14 pluribusve, Boott) rufulis 2—1 poll. long., superioribus 2-—-3—1 solitariis maseulis v. non raro androgynis approximatis subsessilibus erectis v. subnutantibus lineari- bus lincam latis, reliquis androgynis v. omnino foemineis 2-—-6-nis longiss. pedunculatis pendulis eylindraceis v. eylindraceo-oblongis, parte superiore mascula satis attenuatis; fascieulis remolissimis; pedunculis capil- lari-setaceis triangulis setuloso -scabris inaequalibus ad 6- 7-pollie. infimis quandoque ad pedem longis; squamis subconformibus hyalino -membranaceis ferrugineo-flavidis subobovatis obtusis mucronatis v. cuspidatis; utriculis erectis squama longioribus 22/,—8 lin. long. ferruginescenti- stramineis oblonyo-ellipsoideis utringue attenuatis, hine planis inde convexo-oltusangulis, nervatis longiuseule rostratis, ore suhprofunde bilobis, margine serrulatis; car. arcte inclusa utrieulo parum breviore obovata v. ovali pedicellata triangulari basi attenuata, punctulata fusca, angulis obtusis pallidioribus, styli basi obliqua terminata; stigmat. aaepiss. 3. €. longifolia R. Br. Prodr. ed. Neesii 98 (1810), nee Host. (1809). — Boott, 108. t. 331, (ti. 332 var. minor, spieulis paucioribus singulis brevibus foliisque abbreviatis). — CC. Brownei Steud., 209, nee. 'Tuckerm. (1843). — Sieb. Agrost. no. 14. Nova Holland. Tasmania. 283 400. €. japonica Thunb. Caespitosa; radiee fihrosa stolones tenues emittente' eulmis 10—18 poll. alt. acute friquetris foliosis ad angulos serrato-scabris; foliis culmo longieribus kerbaceo-rigidulis acuminatis carinato-planis supra ad nervos margineque scabridis 11/,—3 lin. latis; spieulis 4—5 approximatis breviter peduneulatis: maseula singula gracili pallide ferruginea 7’, —2'j, poll. longa lineam lata, foemineis viridulo-stramineis eylindraceis densifleris 1—1"J; poll. long. 2! lin. lat.; peduneulis erectis v. subcernuis seabriuseulis; bracteis foliaceis breei-vaginetis, inferi- oribus eulmo multo longioribus; squamis difformibus uni- nerviis; maseulis Tongiuseulis oblongis acutis ferrugineis, foemineis parvulis pallidis ovato- v. oblongo-lanceolatis aeutis (interdum obtusis) scabro -euspidatis; utrieulis par- vulis serfaris patenfibus squama submulto longioribus memhranaceis stramineo-viridulis ovalibus obsolete trigonis nervatis sensim in rostrum ore bidentatum laevi v. mar- gine parce setulosum attenuatis, 71/,—1?/, lin. Tong.; car. arete inelusa utrieulo eire. '/, breviore ellipsoidea sessili triangulari Iutescente, stylo brunneo basi aequali ter- minata. C. japonica Thunb. — Boott, 88. t. 257. — Forma minor spiculis brevissimis: Schk. Ww. f. 110. — C. chlorostachys Don. — C. Doniana Spr. — Drej. Symb. t. 13. -- Wailich. hb. 3395 a (partim). — Forma angusti- folia spiculis graeilioribus utriculisque minoribus: C. alo- pecuroides Don. — Boott, 88. t. 258. Nepalia. Sikkim, alt. 6000 ped. (Hook. et Tlioms.) 401. C. Boryana Schk, Caespitosa; culmo 2—31/, pedali strieto gracili rigido 284 triangulari laevi basi folioso; foliis laete viridibus firmis eulmum subaequantibus latis v. angustis planis carinulatis margine carinaque serrulato-perscabris saepius 3—2 lin. lst.; ligula oppositifolia vix parum produeta testacea; 'spieulis pluribus numerosisve ferrugineo-viridulis elongatis inaequalibus (4--1 poll. long.) eylindrieis (basi non raro aliquot minoribus conjunctis), v. supremis 1—83 mascnlis v, omnibus non raro androgynis apice masculis, superio- ribus confertis subsessilibus, inferioribus saepe geminis ter- nisve remotis Zonge erserte pedunculatis nutantibus; bracteis inferioribus vaginatis foliaceis, infima perlonge vaginata culmum excedente; pedunculis setaceis triangulis subsca- bris; sguamis conformidus sanguineo-ferrugineis v. interdum pallidis, odlonyo-anceolatis acutis v. leviter emarginatis longe scabro-euspidatis; utriculis membranaceis squama la- tioribus et brevioribus v. eam subaequantibus, v. oblongo- ineari-Janceolatis aut ovalibus, trigonis rostratis. ore bifi- dis, partitionibus patentibus, nervatis, margine superne scabris v. laevibus viridulis purpureo -maeulatis v. ferru- gineis 31/,—2 lin. longis; caryopsi laxe inclusa utrieulo multo breviore ellipsoidea v. obovata szipitata triangulari mucronata dense punctulata saepius atrofusca. — Speeies valde variabilis. C. Boryana Schk., Gggg. f. 191. — Boott, 110. t. 345——347. — Boivin pl. ins. Borbon. #. Minor (Boott); gracilis; foliis angustis’1—1'/, lin. lat., culmo pertenui longioribus; spieulis paueioribus viri- dulis approximatis brevibus subunisexualibus breviter pe- dunculatis; utrieulis sguama longioribus viridibus oblongo- lanceolatis erebre nervatis. — Boott, }. s. ec. t. 348. 349, — Boivin pl. ins. Borbon. (no. 996 et 997 partim). 285 y. Rigidifolia; winor; foliis numerosis rigidis paten- tibus plerumque angustis; spiculis ferrugineo - castaneis erassiusculis subsolitariis ereetis contiguis breviter pedun- eulatis subunisexualibus; utrieulis atrosanguineis. ©. borbonica Lamek. — Boott, 109. t. 338—340. — C. typhoides Bory. — Willd. — Boivin pl. ins. Borbon. (no. 996 et 997 pro parte). Insula Borbon. 402. C. aethiopica Schk. Glaucescens; eacspitosa; rhizomate abbreviato ineras- sato fibrillis rigidis brunneis eulmis striete erectis validulis rigidis apice valde attenuatis usgue fere ad apicem foliatis triangulis laevibus v. apiee seabridis 1—-3 ped. altis; va- ginis brunneis; foliis — basilaribus numerosis confertis — culmum subaequantibus v. parum superantibus latis firmis planis. breviter acuminatis margine serrulatis 31, — 51; Ein. lat.; ligula oppositifolia abbreviata ferrugineo- punctulata; spiculis saepiss. hexenis soktarüs viridi-casta- neis v. ferrugineis, superioribus pl. m. approximatis sube- reetis breviter pedunculatis, inferioribus longe exserte pedunculatis cernuis: masculis 3—1 (interdum acrogynis) linearibus 2—1 poll. long. 11/y—1 lin. lat., foemineis eylindraceis non raro eurvatis 3—2 poll. long. 2/, lin. lat., basi infima saepiss. attenuata masculis; pedunculis, setaceis teretiusculis laevibus v. seabridis; bracteis folia- ceis, inferioribus longe vaginatis; squamis conformibus eastaneis v. ferrugineis dorso viridulo v. pallido triner- vatis ovalibus concavis acutis v. obtusis aut emarginatis scabro-mueronatis; utrieulis membranaceis sguama longiori- bus vix latioribus 21,-- 5 lin. long. ovalibus v. oblongo- 286 ellipsoideis in rostrum erecto-bidentatum attenuatis, hine planis inde eonvexo-obtusangulis v. aequilatero-trigonis, nervatis ex toto viridulis v. castaneo -maculatis laevibus; car. laxe inelusa utrieuli dimidium subaequante sessil obovata basi attenuata trigona v. interdum triangulari castaneo-ferruginea (raro pallida) subtiliss. punctata, styli basi recta v. curvata terminata. C. aethiopiea Boott, IM. 110. t. 341—345. — (. iridifolia Kunth, 492. — Dregei coll. no. 7398. — C. si- mensis Hochst. in Schimp. pl. Abyss. no. 1180. — Edit. Hohenack. n. 1988. — Schimp. coll. rec. no. 12389 (M. Guona, alt. 10500 ped.) Abyssinia. Prom. bon. spei. ß. Stolonifera; laete viridis; culmis solitariis gracili- oribus 11, —2 ped. alt. superne setuloso-scabris; foliis augustioribus (2'/, lin. lat.) mollibus, superne margine ca- rinaque setuloso-ciliolatis; spiculis subpaucioribus (5) magis remotis brevioribus (2—1 pollic.) ferrugineis; utri- eulis viridibus 2'/, lin. long. superne margine serratis; car. (nondum perfecte matura) utriculo ', breviore viri- dule. — C. aethiopica Schk., t. Z. f 83, Nachträge p. 74. — Boott, t. 344. — Schimp. coll. rec. no. 1298. Abyssinia, Gaffat (alt. 8000 ped.) 405. C. amplifolia Boott. Glauco-virens; culmo 2—2'/,-pedali strieto firmo folioso superne gracili ad angulos scabro, parte inferiore vaginis longis vestito; foliis subcoriaceo -rigidis longiss. angustato-acuminatis carinato -planis marginibus superne scaberrimis 2—3 lin. latis (5—7 lin. lat., Boott), superi- oribus culmum excedentibus; spieulis 5—6 remotis erec- tis fuseis concoloribus, juvenilibus eonformibus eylindraceis eg pen & JERDEEN. .:.. 25 Zu De rue 287 uiringue attenuatis 3—2 poll. long. sesquilineam eire. latis, superioribus sessilibus, sequentibus pedunculatis; peduneulis Drevuiuseulis setaceis laevibus; bracteis foliaceis, inferioribus valde elongatis, infma brevissime vayinata, sequentibus evaginatis, suprema brevissima setacea castuneo- auriculata, squamis conformibus disco fuseis margine apiceque albidis nervo mediano infra apicem evanescente ovato-Tanceolatis obtusiusculis v. subacutis, infimis Zonge scabro-cuspidatis; utrieulis fimmaturis) squama brevioribus membranaceis fuscescentibus ovali-lanceolatis rostratis tenui-nervatis laevibus, ore hyalino-membranaceo biden- tatis, dentibus rectis subinaequalibus acutis. — Exstat exemplum unicum formae angustifoliae. C. amplifolia Boott in Hook. Fl. Bor. Americ, 228. t. 226. — Ejd. Il. 17. t. 48. America boreal,, „Lower Fraazer River“ (Dr. Lyall). 404. C. trifida Cavan. Culmo 4—3-pedak stricto valido duro triangulari laevi folioso; foliis glauco-viridibus longis latisve coreaceo- perrigidis longe angustatis carinatis superne margine cari- naque dentatis, basilaribus ceonfertis complieatis 5—4 lin. lat.; spiculis 7—10 crassis ferrugineo - brunnescenti- bus striete erectis remotiuseulis contignis: masculis 1— 3, suprema majori clavata, foemineis oblongo -eylindraceis obtusis 2—31/, poll. long. (maturis) 6-7 lin. lat., inferio- ribus pedunculatis, superioribus sessilibus; pedunenulis validis subdenticulato-scabriusculis; bracteis foliaceis infe- rioribus valde elongatis vaginantibus; squamis conformi- bus magnis membranaceis oblongis acuminatis vd. saepius apice exciso-bilobis, lateribus ferrugineo -brunneis e dorso pallido trinervato longe valideque Aispido- aristatis: utri- 288 eulis subspongioso - erassiusculis (fragilibus) squama ipsa brevioribus obovatis stipitatis trigonis abrupte brevi-rostra- tis bieuspidätis obsolete nervatis subtiliss. celluloso-granu- latis laevibus luteo-fuscescentibus v. olivaceis nitidulis 2'/, lin. long.; car. parvula laxe inclusa utriculo multo breviore oblonga stipitata utringue parum attennata ob- tusangula subtiliss. reticulata nigro-brunnea margaritaceo- nitida, stylo tenui flexuoso terminata, C. triida Cavan. — Schk., Ooo0o. f. 202. — Boott, 138. t. 444. — C. aristata D’Urville (v. 5.) Insul. Falkland (D’Urville, J. D. Hooker). 205. Ü. extensa Good. Glaucescens; rhizomate brevissimo; culmis filiformibus strietis firmis obsolete angulatis laevibus basi foliatis 17 —4 poll. alt; foliis remotiuseulis patentibus firmis culmum subuequantibus v. parum superantibus anguste linearibus acuminatis planis v. margine involutis apice marginibus aculeolatis, 1— '/, lin. lat.; spieulis 5—3 ferrugineis, su- perioribus — interdum omnibus — pl. m. approximatis, infima non raro distante: mascula gracili breviter pedun- ceulata lineari 12—5 lin. longa lineam lata, foemineis ob- longis v. oblongo-ovalibus aut subrotundis 9—4 Fin. long. 21,—-3 lin. lat, superioribus sessilibus, infima breviter pedunculata; bracteis foliaceis elongatis patentibus tardius interdum reflezis, infima breviter vaginata; squamis eon“ formibus late ovatis v. orbieulato-ovalibus carinatis obtu- sis lateribus membranaceis ferrugineis dorso viridulo triner- vato, foemineis scabro-mueronatis, masculis mutieis v. bre- vies, mucronatis; utrieulis membranaceis squama longioribus 119 —1?/, lin. long. ovali-ellipsoideis v. lato-ovatis in rostrum zer y 239 breve bidentieulatum attenuatis trigonis v. bieonvexis le- viter compressis nervatis Zaevibus glauco - viridusli v. oli- ‚vaceis saepiss. dense ferrugineo -punctatis; caryopsi arete inchısa utrieulo parum breviore ellipsoidea triangula lutea punctulata. €. extensa Good, Observ. 175. f. 7. — Schk., V. et Xx. f. 72. — Rehb. t. 274, — Boott, Ill. p. 207. — C. nervosa Desf. — C. Balbisii Spr. — 0. peruviana Presl. (v. e.) — Variatio squamis apiee excisis: C. Eeklonü var. ß. angustifolia N. ab E. Linn. X. et Herbar. (In Re- lig. Mundt.) — Occurrit speciei forma valde elongata cul- mis 3—4-pedal. spieulisgue cylindraceis; sie in Jankai Itin. tureico. Sueeia austral. Germania. Gallia. Forojulian. $i- eilia. Graecia. Thessalia. Algeria. Prom. bon. spei. #. Latifolia; foliis 2—2'), lin. lat.; spiculis eonfertis; squamis apice extremo non raro leviter exeisis; utriculis majoribus rigidulis 2 —2/, lin. long. saepius late obovato- ovalibus; caryopsi atroeinerea. — C. Ecklonii Kunze, 25. t. 5. — C. Ecklonii var. «. N. ab E. in Linn. 10. 203 et Herb. Prom. bon. spei (Eekl. et Zeyh., no. 119). 406. C. acutiformia Ehrh. Stolonifera; eulmis pluribus strietis 1—3!/, ped. altis triquetris foliatis angulis saepiss. perscabris; foliis viridibus v. glaueescentibus culmo brevioribus longioribusve longe angustatis earinato-planis margine carinaque scaberrimis 11, —4!/, lin. lat.; vaginis tenui-membranaceis purpuras- centi-ferrugineis margine fibroso -dissolutis; spieulis 3—1 4. BA. 4. Heft. 19 fusco-brunneis approximatis eylindraceis utrinque attenuatis v. oblongis 2— 3 bin. lat., suprema majori 11, —1-— 13, poll. longa; foemineis 35—4—2 brunneo-olivaceis remotis ereetis eylindraceis densilloris 3—1 poll. long. 31/,—21/, lin. lat., inferioribus peduneulatis; pedunculis setaceis scabris, infimo interdum 1—2 pollicari; bracteis foliaceis eraginatis, inferioribus elongatis; squamis masculis membranaceis brunneo-fuseis oblongis obtusis v. acutiusculis mutieis v. mucronulatis, foemineis brunneis lineari- lanceolatis acutis v. obtusiuscülis mucronatis muticisve, non raro elongatis longe acutato -cuspidatis; utrieulis fuseo-olivaceis deuse imbricatis squama longioribus et brevioribus stipita- tis sublanceolato -ovatis v. ovalibus compresso - trigonis breviter rostratis ore bidenticulatis, nervosis obsolete gra- aulatis laevibus v. rostro (sub vitro) asperulis, opacis 11, —2 lin. long.; caryopsi laxe vestita utrieuli dimidio parum longiore obovata basi attenuata triangula lutea obsolete punetulata. — Variat spiculis intermediis androgynis foe- mineisque basi subramosis. ©. seutiformis Ehrh. — C. paludosa Good., 202. — Schk., t. Oo et Vv. no. 108. — Hoppe et Sturm, B. 63. — ERchb. ic. 644. — Boott Ill. p. 214. — Variatio squa- mis cuspidatis: C. spadieea Roth. — C. Koehiana DC. — Hoppe et Sturm, B. 62. — Rehb. ic. 651. — Poeppig coll. pl. Chil. no. 245. — Drege, n. 3962. — Falconer. hb. no. 1198 (aliis speciebus intermixta). Germania. Helvetia. Caucasia. Altai. Algeria. Prom. bon. spei. India orient. 407. 'C. mierodonta Torr. et Hook. Rhizomate abbreviato, stolones tenues duros squamis vera 291 pervulis brunneis vestifis emittente; eulmo 11/,—2-pedali strieto /enui, superne valde attenuato seabrido, (compresso-) triquetro, inferne foliato; foliis herbaceis viridibus lineari- bus breviter acuminatis planis 2—2'/, lin. lat. margine superne scabrinseulis, “uferioribus "abbreviutis 1—5 pol. longis; vaginis berbaceis breribus; spieulis 5 (—7, Torr.) distantibus Hacidis: maseula solitaria (ternis, Torr.) longe pedunculata subelavato-cylindrica sesquipollicem eire. longa 2 lin. lata, foemineis 4 pedunculatis erectis cylindraceis apice attenuatis basi lazifloris, superioribus (2) apice mas- eulis; peduneulis setaceis laevibus; bracteis foliaceis vagı- nantibus elongatis, inferioribus culmum excedentibus; squa- mis confermibus hyalino-membranaceis Aaridis oblongis acutato-cusprdatis, utrieulo juvenili oblongo compresso bre- viss. rostrato obsolete nervato ore bidenticulato. — (Exstat exempl. unicum). C. mierodonta Torr. et Hook. in Torr. Cyper. amer. p-. 423. — Drumm. coll, no. 439. — (Herb. propr.) Texas. 408. C. brasiliensis St. Hil. Glaucesceng v. raro viridis; eulmo 2—3 pedali striete ereeto validulo triquetro lateribus concavis ad angulos acutos superne scabro; foliis subeoriaceo -rigidis confertis culmum non raro superantibus longissime angustato - acumi- natis striafis inferne planis 5—2 lin. lat., superne marginibus revolutis, his carinaque acuta serrato-scaberrimis; vaginis elongatis membranaceis purpurascenti-ferrugineis; spiculis 7—8 erassis ferrugineis coneoloribus eylindraceis obtusis den- sifloris in apiee eulmi pl. m. approximatis alternis: mascula anica peduneulata 2—2'/, poll. longa 2—2'/, lin, lata, foemi- 19* 292 (interdum brunnescent,) non raro apice masculis, subflexuo- sis 81, — 21/2 poll. long. 31/,—4 lin. erassis, infimis pe- dunenlatis, sequentibus sessilibus; pedunculis validis sub- scabridis; bracteis inferforibus foliaceis elongatis, infima breviter vaginata; squamis conformibus pellueido-membra- naceis ferrugineis late oblongis v. ovalibus ex apice ex- eiso-bilobo v. emarginato hispido-euspidatis; utriculis dense ‚imbricatis squama cuspidata plerumque brevioribus 1'/;—- 1°/, lin. long. sessilibus ellipsoideis v. oblongo-ovalibug, margine acutiusculis dreviss. rostratis, ore subemarginato- bidentieulatis, inferne compresso-triangulis superne com- pressis tenwiter — interdum obsolete — striatis granulis minutis densiss, obtectis glaucescenti-viridibus saepeque ferruginoso- lineolatis opacis laevibus; caryopsi minuta arctiuscule inclusa utrieuli dimidium subaequante oblonga triangulari (interdum leviter eurvata medioque semiconstrieta), subti- liter punetata fusco-lutea, stylo tenui terminata. — Spe- cieg satis variabilis. ©. brasiliensis St. Hil. Voy. — Steud. 231. — Boott, 89. t. 260. — C. procera Kunth, Enum. 491 et Herb. Brasilia merid. (Sello, Warming). #. Graeilis; culmo tenui subbipedali; foliis I—2 lin. latis; spieulis brevioribus saepeque angustioribus pl. m. remotis, foemineis 4—3, raro 6, plerumgue exserte pedun- eulatis demum non raro subnutantibus (11/, poll. long.); utriculis saepe majoribus late sublanceolato -ovatis v. sub- orbieulatis aut ovalibus brunnescenti-ferrugineis; caryopsi utrieulo parum breviore saepius obovata triangula lateri- bus coneavis brunneo-ferrugineis. j ©. glaucescens Elliott. (C. nervosa et C. glandulosa Ejd. — fide Boottii). — Boott, 89. t. 261— 263. — Dröger, 293 Symb. 14. t. 3. C. inundata Willd. herb., fide Kunth. — . €. maerokolea Stend., 223. — Drumm. coll. n. 420. — C. rufidula Steud. — Drumm. coll. sine nro. Louisiana (Drummond). Georgia (Beyrich). Alabama (Diesing). 409. C. dissita Solander. Caespitosa; rhizomate brevissimo, fbrillis rigidis; culmo 11/a—-2 pedali graeili triangulari apice filiformi scabrius- eulo, folioso; foliis culmo parum brevioribus mollibus viridibus longe acuminatis planis 2 lin. lat., margine supra- que ad nervos scabris; spieulis 8—& ferrugineis, superio- ribus (3) approsimatis subsessilibus, reliquis distantibus exserte peduneulatis, infimis denique nutantibus: terminali mascula (quandoque altera minore basi conjuneta) lineari subpollicari lineam lata, reliquis androgynis eylindraceis obtusis densifloris, ima basi attenuata masculis, pollicem eirc. longis 21/, lin. lat.; pedunculis capillaribus scabris; bractejs foliaceis vaginatis eulmum superantibus; aquamis membranaceis conformibus parvulis ferrugineis late ovatis ex apice emarginato hispido - aristatis, dorso subtiliter ner- vatis; utrieulis minutulis subcoriaceis sguamam subaequan- tibus ferrugineo-brunneis ovatis, basi pallida contractis, trigonis tenuiter nervatis obsolete impresso - punetulatis, rostro perbrevi-lato bieuspidato margine spinuloso; caryopsi minuta arcte vestita utriculi dimidium parum superante depresso-obovata pedicellata triangulari, faeiebus con- vexis, styli basi concolori apicata dense punctulata pal- lida subvitrea. " ©. dissita Sol. — Boott, 65. t. 176. Nova Selandia (Sinclair). ar. 410. C. Solandri Boott. Plurieulmis; rhizomate brevissimo; eulmo strieto graeili subbipedali inferne obtusangulo, apice triangulari scabrius- eulo, folioso ; foliis firmis carinatis 11/,—2 lin. lat. longe angustatis, superioribus culmum superantibus; spiculis masculis 7—4 in apice culmi confechis gracilibus pallide ferrugineis anguste finearibus 18°-9 lin. long., bractea seta- cea scaberrima brevi munitis; foemineis subternis infima basi floribus paueis masculis, ferrugineo-purpureis remotis exserte peduneulatis nutantibus eylindraceis 1—1}, poll. long. 2 lin. eire. lat., inferioribus plerumgue 1-3 mi. noribus consociafis; pedunculis (saepius 1 —3-ramulosis) capillaribus spinuloso -scahris; bracteis foliaceis vaginatis culmo longioribus; squamis parvis membranaceis confor- mibus late ovatis »enfatis v. apice exiremo emarginati . seabro -cuspidatis, foemineis ferrugineo -purpureis, mas- -. eulis pallidioribus utrieulis parvis fusco-purpureis nitidulis ovalibus v. oblongo-ovatis biconvexis (v. obsoletiss. angu- latis} subenerviis, vostro brevissimo bidentato sublaevi. C. Solandri Boott, TU. 65. t. 175. Nova Selandia. 411. C, Forsteri Wahlb. Glaucescens; eulmo subbipedali validulo acute trian- gulari inferne foliato, basi vaginis atropurpureis tecto; foliis rigidulis eulmo longioribus planis 2---3 lin. latis margine subtusque ad nervos scaberrimis; spieulis 6 (5—-8, Boott.), masculis 2 approximatis sessilibus pallide fer- rugineis linearibus, suprema majori 2!/, poll. longa 2 lin, lata, foemineis remotis fusco-ferrugineis cylindraceis densi- Noris 12], — 21, poll. long. 3—4 lin. erassis, superioribus subsessilibus, inferioribus exserte pedyneulatis demum pen- er FEPRELITWETI EN. 295 Aulis; pedunculis validis scabris, bracteis foliaceis vagi- nantibus, infimis valde elongatis; squamis membranaceis subconformibus acutatis scabro-cuspidatis dorso trinervils: masculis elongatis Zineart-oblongis rufis, foemineis oblongis stramined- ferrugineis; utriculis coriaceo-rigidis squama parum longioribus 2--21/, lin. longis primum erectis rec- tisque, denique densissimis patentibus arcuato- curvatis an- guste oblongis longe attenuato-rostratis obsolete trigonis tenuiter plurinervatis, ore bidentato seabridis, inferne ferrugineo-fuseis superne pallidioribus; caryopsi perminuta utrieuli partem tertiam vix. superante stipitata ovali tri- angula apiculata subtiliss. punctata fuscescente. C, Forsteri Whlb. — Boott, 52. t. 187. — O. recurva Schk., Z. et Nn. no. 120. — C. debilis Forst. Nova Selandia (Colenso). 412. C. Bichenoviana Boott. Spieigera. Culmo 2—3-pedali strieto lineam crasso basi attenuato, angulis acutis laevibus, lateribus eonca- viusculis; foliis basilar....; spieis 4—3 sanguineis concolo- ribus breviter pedunculatis striete erectis, superioribus binis contiguis maseulis v. seeunda androgyna, reliquis foemineis (apice interdum masculis): terminali majori 21/, —23/, poll. longa medio pollicem lata multispieulata, rel- quis basi pauciramosis; bracteis foliaceis intense viridibus evaginatis firmis planis 2 lin. latis longiss. angustato- acuminatis margine aubtiliter serratis, inferioribus binis valde elongatis, 2—11/, ped. long; spieulis confertis valde inaequalibus erecto-patulis sessilibus (v. basilaribus spi- cae terminalis pedunculatis) eylindraceis oblongisve acu- tis, summa et basilari spicae terminalis 11/x—1 poll. Ion- gis 2 lin. latis, reliquis, multo brevioribus ac angustiori- bus; bracteolis setaceis brevibus ciliolatis, basi valde dilatata pieta; squamis conformibus majuseulis rigidulis ferrugineo-purpnreis late oblongo-lanceolatis ex apice ex- eiso-bilobo v. interdum acutiuseulo aristatis aristn setuloso- cikate; utrieulis (immaturis) squama parum brevioribas subeoriaceis oblongo -ovalibus substipitatis compressis stria- tis Aavidis apiee purpurascentibus, laevibus, rostro brevi latoque bieuspidato. G. Bichenoviana Boott in Hook. Fl. Novae Zeland. Pr 3? Schager, coll. n. 140. Tasmania. 413. C. nutans Host. Pluriculmis; rhizomate stolonifero; stolonibus validis repentibus fusco - vaginatis; culmis validis et filiformibus i1ga—1t/a ped. alt. saepiss. obtusangulis apicem versus scabris; vaginis inferioribus pallide purpurascenti - fuscis margine subdissolutis; foliis firmis pallide v. favo-viridibus aut glaucescentibus longe angustato -acuminatis carinatis planis v. marginibus revolutis 1—2-—'/, lin. lat., margine serratis, upra punctato-asperis v. laevibus, culmo parum breviopribus v. illis fasciculorum sterilium eum superanti- bus; spiculis masculis 1—3 contiguis atropurpureis v. san- . guineis aut pallide ferrugineis 16—6 lin. long. 2—3—1 lin. latis, foemineis 2—3—1 pl. m. remotis ereotis, infe- rioribus pedunculatis superioribus sessilibus, cylindraceo- oblongis v. oblongis, suprema non raro ovali, obtusis den- sifloris 1—Y, poll. long., 21,—8!/, lin latis; bracteis foli- aceis v. ommibus evaginatis v. infima brevivaginata, inferi- oribas culmum excedentibus; squamis diformibus: mascu- Fu . “ ur erngen 297 lis pellucido-membranaceis pallidis v. pietis sublanceolato- oblongis obovatisve obtusis v. acutis mutieis v. muero- natis, foemineis late ovatis v. ovalibus sublanceolatisve acutato - cuspidatis, euspide scabro, lateribus castaneis dorso trinervafo saepiss. flavo-viridulis, masculisque mar- gine superne subtiliss. eiliatis v. nudis; utrieulis spongioso- eoriaceis (maturis) squamam subaequantibus ovatis v. co- nieo-ovatis teretibus v. obsolete trigonis subabrupte in rostrum breve ac latum bicuspidatum attenuatis striolatis v. leviter sulcatıs atrosanguineis v. rufis aut olivaceis Iu- eidis v. subopacis laevibus 2 lin. eire. longis; earyopsi laxe inclusa dimidium utrieuli subaequante ellipsoidea v. late ovali stipitata triangulari v. trigona, sensim in stylum attenuata v. apice obtusa, obsolete punctulata Iuteo-fusca. — Species valde variabilis. C. nutans Host. Sehk., Qaqq. 205. — Hoppe et Sturm, B. 34. — Rehb. ie. 642. — Boott, Il. p. 194. — ©. Schraderi Schk. f. 203. — C. acuminata Rchb. fig. 645 (non Willd.) — C. melanostachys Bieberst. (v. e.) -—- C. littorea Fr. Müller pl. N. Holland. Germania. Altai. Grusia. Mare Caspium. Caucasia. Songaria rossica et chinens. Persia boreal. Afghanistan (Griffith, no. 6107) Nova Holland. #. Microcarpa; spieulis graeilioribus, utriculis squa- misque multo minoribus; ©. Songarica Karel. et Kiril. (v. e. auth.) Songaria. y. Major; eulmo valido acutangulo, foliis latioribus (2-3 lin. lat.), spieulis foemineis eylindraceis ad 2 poll. longis. Mare Caspium (Weidemann). gran nt B B = 5 N. 298 . 6. Pumila; eulmo abbreviato foliis multo breviore; utrieulis saepe majoribus (ad 3 lin. long.) quam squamae submutieae longioribus. C. pumila Thunb. — Schk., Yy. n. 112. — C. Hit- torea Labill. (v. e.) — ©. Urvillei Brongn. Noya Holland. N. Seland. Tasmania. Corea. 414. C. clavata Thunb. Glauca v. raro viridis; rhizomate brevissimo, fibrillis validis rigidis; eulmo 11),—3-pedali strieto valido rigido triangulari apice scabro basi folioso; foliis culmum subae- quantibus eonfertis latis coriaceis acuminatis carinato- planis multinerviis supra subserrato-perscabris apicem ver- sus marginibus revolutis, 3—6 lin. lat.; spieulis crassis fer- rugineis v. fuscescentibus: maseulis 2—1—3 contiguis ob- longis v. linearibus utringne parum attenuatis v. clavatis, terminali majori 14 lin. — 2 poll. longa 3-—4 lin. lata, foemineis 2—3 pl. m. approximatis v. distantibus incluse . vw. exserte pedunculatis erectis eylindraceis rotundato -ob- tusis densifloris 11/,—2 poll. long. 3—4 lin. erase.; bra- eteis foliaceis vaginatis, inferioribus spiculam masculam subattingentibus; squamis subconformibus hyalino-membra- naceis ovalibus v. ovatis apice obtusis v. emarginatis e dorso trinervato virente breviter euspidatis, euspide latius- culo setuloso-ciliato, lateribus ferrugineis, margine pallidis; utrieulis magnis dense imbrieatis subcoriaceis squama lon- gioribus stramineis v. ferrugineis aut fuscescentibus saepiss. ferruginoso -punetatis late ovalibus hinc planiusculis inde subangulato-converis, v. interdum oblongis trigonis rostratis ore bidentatis, nervatis celluloso-reticulatis laevibus v. rostro margine aparsim spinuloso, 3— 23, Tin. long. non 299 raro 12], In. latis; caryopsi perlaxe inelusa utrieuli dimi- dium vix aequante cuneato-obovata spieata triangulari stramineo-pallida obsolete granulata. C, clavata Thunb. Fl. 1. 341. — Runze, 67. t. 17.— Nees ab Esenb. Linn. 10. 204 — Bostt, Il. p. 183. — G. Iutensis Kunth, 487. Prom. bon. spei (Eckl. et Zeyh. —- Drege). 415. C. cognata Kunth. Intense viridis; rhizamate brevissimc stolonifero; culmo subtripedali rigido lineam eire. crasso triquetro apice ad angulos scaberrimo, multifotiato, inferne foliorum vaginis longis herbaceis nervosis viridulis valde aucto; foliis cors- aceo-rigidis 11; —2 ped. long. 4 —3 lin. lat. longe an- gustatis planis alato-carinatis apice marginibus carinaque perscabris inter nervos sepfuto-striolatis; spieulis 6 ereetis confertis sessilibus, infma parum remotı breviter peduncu- Zata: maseulis 2 lutescentibus linearibus 1—!/, poll. long. 2 lin. lat., foemineis olivaceo-fuseis cylindraceis obtusis densifloris sesquipollicem eire. long. 3 lin. crass.; bracteis foliaceis angustis elongatis ‚ommibus-.evaginatis spieulas longe superantibus; squamis conformidus rigidulis anguste oblongis trinerviis longe scabro-cuspidatis, foemineis rectis v. apice recurvis; utriculis Aerbaceis sguamam subaequan- tibus olivaceo-fuseis nitidis ovatis trigenis infima basi con- tractis, elevato-nervosis celluloso-granwatis breviter rostra- tis bifureatis \aevibus 2 lin. eire. longis; caryopsi laxe inelusa utrieuli dimidium subaequante sessili orbieulato- obovata obtusa angulis prominentibus obtusis Jutea obao- lete retieulata, stylo tenui eurvato eonolore terminata. ww C. retrorsa N. ab E. in Linn. 10. 204 (non Schwein.) — C. cognata Kunth, 502. Prom. bon. spei (Mundt). 416. ©. riparia Curt. Glaueo- v. luteo-viridis; rhizomate stolonifero; culmo elato 3—4—2 pedali strieto acutangulo ad angulos superne saepiss. scabro, folioso; foliis subcoriaceis elongatie la- tisve eulmum non raro superantibus longe angustato -acu- minatis inferne complicatis superne planis, carinatis, mar- gine superne acute serratis4--3—5 lin. lat.; vaginis lon- gissimis, margine hyalino-membranaceo integro v. fibroso- dissoluto; spieulis masculis 4—5—3 (infima saepius an- drogyna) confertis v. parum remotis ferrugineis v. brun- nescentibus draoteatis, suprema majori eylindracea v. ob- longo-lanceolata 2—1 poll. longa 3 lin. eire. lata; foe- mineis 3—4—2, apice non raro masculis, remotis eras- sig brunnescenti-olivaceis, inferioribus peduneulatis, eylin- draceis obtusis 11,--3, raro ad 4 poll. longis *—5 lin. orassis ; bracteis foliaceis — infima excepta— evaginatis, infe- rioribus valde elongatis culmum excedentibus, illis spiewle- rum mascul. brevibus late amplectentibus euspidatis; pedun- eulis validis trigonis laevibus v. sparsim spinulosis; squa- mis masculis hyalino-membranaceis elongatis oblongis v. oblongo -linearibus acutiuseulis v. apice emarginulatis, mn-. tieis v. tenui-cuspidatis; foemineis ovato-lanceolatis v. anguste oblongis, /onge euspidatis, euspide valido serrulato; utrieulis squamam subaequantibus olivaceo-brunnescentibus coriaceo-crasais, v. oblongo-trigonis v. ovatis hine planiuseu- lis inde subangulato-convexis in rostrum breve ac latum bidentatum attenuatis, nervosis laevibus obsolete celluloso- retieulatia 3—2%/, lin. long.; caryopsi perlaxe incluss 301 utrieuli vix dimidium gequante late obovata v. ovali stipi- tata acutafo-mucronata obtusangula lateribus concavins- eulis, dense punetulata fuscescenti-straminea. ©. riparia Curt. — Schk. Qq. no. 105. — Hoppe et Sturm, B. 66. — Rehb. ie, 647. — Boott, 112. t. 335. — C, laeustris Willd. Spee. 4. 306. — Schk. Ooo. f. 152, — Forma spieulis foemineis abbreviatis crassis: C. inerassata Sehltd. Linn. 10. 119. — C. Georgiana Dew. (non vidi). — Forma tenuis spiculis tenuioribus interdum elongatis: ©. hyalinolepis Steud. 235 (v. s.) Sueeia. Germania. Helvetia. America septentr., meri- dion. et austral, ** Ttrieuli hirti v. setulosi. (Utrie. in C. Halseyana punetato-seabriusculi ore edentuli). 417. ©. hebecarpa CO, A. Meyer. Planta graeilis glaucescens pluri — v. pauciculmis; rhizom. brevissimo, fibrillis tenuibus; culmis tenuibus 1— 2'/, ped. alt. foliisqgue firmis, triangulis apicem versus ad angulos scabris, inferne lutescentibus ibique vaginis remotis longiusculis efoliatis purpurascentibus infegris vestitis, superne foliatis; foliis remotis longe angustato-acuminatis planis Ya — 11/, lin. lat. margine supraque ad nervos perscabris superioribus gradatim accrescenhbus bracteisgue rulmum longe superantibus ; ligula elongata adnata oblonga pallida ferru- gineo-punctulata; spieulis 5, raro 7, gracilibus, inferiori- bus distantibus v. omnibus eontiguis breviter peduneulatis: mascula cum foeminea summa inserta Zenerrima pallida tereti_filiformi 6 — 12 lin. longa, foemineis anguste lineari- bus laxifloris fuscescentibus 6 — 15 Hin. long.; braeteis vaginatis; pedunculis getaceo-capillaribus angulatis sca- bris; squamis conformibus minutis stramineo-pallidis fer- rugineo-lineolatis ovatis acutato-mucronatis, muerone 8ca- bro, masculis non raro submutieis; utriculis guam squamae fere duplo longieribus 13], lin. long. ellipsoideis sensim in rostrum longiusculum angustum ore acute bidentatum at- tenuatis, obtuse triangulis, lateribus anterioribus nervo mediano elevato munitis, ferrugineis superne dense albo- hispidulis; caryopsi aretiss. inclusa utrieulo parum bre- viore ellipsoidea triangulari dense punctulata lutea. C. hebecarpa C. A. Mey. Cyp. nov. 29. t. 12. — C. lachnosperma Wall. no. 3379a. pro parte. — Kunth, 505 ex desor. excl. diagn. Neesian. et synon. — C. Kunthii Drej. Symb. 22. Nepalia. 418, C, haematostoma N. ab E. Caespitosa; fibrillis radical. validis; culmis 1-2 (—3, Boott) ped. alt. strietis tenuibus rigidis obtusangulis stri- atis laevissimis basi foliatis; foliis angustis firmis culmum subaequantibus longe angustato-acuminatis carinato-planis v. marginibus revolutis 1—1?/, lin. lat. margine carinaque subtiliter serratis; spiculis 4—10 sanguineis v. fusco-fer- rugineis conformibus erectis inaequalibus eylindraceis 11,—'/ poll. long. 1—2 lin. lat., superioribus pl. m, eon- fertis sessilibus v. omnibus maseulis v. inferioribus an- drogynis, reliquis remotis solitariis aut geminis pedun- eulatis plerumgue ex toto foemineis; peduneulis eapillari- bus teretiusculis sublaevibus; bracteis inferioribus foliaceis vaginantibus culmum subaequantibus, supremis brevibus setaceis basi dilatata colorata ampleetentibus; squamis 303 conformibus lanceolato-ovatis acutis v. obtusiuseulis brevi- ter seabro-cuspidatis, lateribus sanguineis v. ferrugineis nitidulis dorso pallidioribus, margine angusto hyalino-al- bido; utriculis squama longioribus ac angustioribus 13/,— 21/, lin. longis anguste oblongis basi attenuatis compressis Plano-converis, ore obliquo bidentatis, tenui-nervatis superne strigulosis glabrescentibus, margine serratis, superne pictis, basi pallidis; caryopsi laxe incluss utriculo multo minore longe stipitata oblonga compressa punctulata pallida; stylo pubescente, C. haematostoma N. ab E. herb. — Boott, 72. t. 196. Himalaya, Sikkim, alt. 10—17000 ped. (J. D. Hooker). — Tasmania (Schager, no. 153.) 419. C. setosa Boott. Culmis tenuibus v. filiformibns 1—11/, ped. altis in- ferne foliatis triang ularibus superne setulosis; foliis eulmeis abbreviatis alternis 1/,—1 lin. lat. acuminatis carinatis mar- gine acute serratis, 11g—4 poll. longis; illis fasciculorum sterilium 4—8 pollie.; spieulis 3—5 brunnescenti-ferrugi- neis eoncoloribus parum remotis linearibus pollicem eire. longis 1—1!/, lin. lat., terminali mascula braeteata, reli- quis foemineis longe exserte pedunculatis subnutantibus basi angustata laxifioris; peduneulis capillaribus superne spar- sim setulosis; bracteis sudsefaceis vaginatis guam spiculae plerumgue brevioribus; squamis fusco-ferrugineis opacis minutis oblongo-ovalibus v. lanceolatis subtruncato-obtusis v. emarginatis e carina viridi acufiuscula saepius seabra scabro-mucronatis v. interdum mutieis; utrieulo (juvenili) sqamam eXcedente oblonge utrinque attenuato ore biden- tieulato triangulari setuloso, 804 C. setosa Boott, 108. t. 327—329. Sikkim, alt. 10--12000 ped. (J. D. Hooker), 420. C. vestita Schk. Stolontfera; culmis subpluribus I—2 ped. alt. validulig striete erectis firmis triqueiris, inferne pauci-(i—4-)foliatis, superne serrulato-scabris; vaginis inferioribus efoliatis ri- gidis lanceolatis acutis mulfinerviis purpureo-ferrugineis, margine hyalino-membranaceo reticulato-fiasis; foliis cul- meis herbaceo-rigidulis remotis eulmo multo brevioribus (3-—7 poll. long.) angustato-cuspidatis planis multinerviis margine superne serrulatis, 2—1'/, lin, lat.; spieulis 3—4 . approximatis sessilibus: mascula solitaria v. interdum altera parva basi conjuncta, ferruginea plerumque elongata 1!/, —1 poll. longa 21/,—1'/, lin. lat., foemineis ferrugineo- castaneis ovalis oblongisve obtusis (submaturis) 7—4 lm. lang. 4-3 lin. lat. densifloris; bracteis anguste linearibus v. setaceis dasi auriculata amplectentibus spicula mascula brevioribus; squamis maseulis tenni-membranaceis obovato- oblongis obtusis mutieis diseo rufescentibus margine hya- lino-pallidis, foemineis castaneo-ferrugineis ovatis v. ova- libus obtusis v. acutiusculis, interdum emarginatis, muero- nulatis, dorso evidenter trinerviis, margine angusto pallido oircumdatis; ufrieulis squamas subaequantibus olivaceis ferruginescentibus ovalibus trigonis hirtis nervatis breviter rostratis, ore obliguo albo-hyalino demum subbilobis, 13/,— 21/, lin, long.; caryopsi aretissime inclusa utrieulum ae- quante ovali triangulari lateribus concaviuseulis, mucro- nulata subtiliss. punctata fuscescenti-favida. C. vestita Schk., f. 182. Willd. Sp. 4. 263. — Boott, 49. t. 131. — Sartwell, no. 127. America septentr. 421. C.ligulata N. ab E, Culmo 11/,—21/, pedali ereeto rigido triangulari sul- eato-striato hirtulo-scabro, ud apicem usque foliorum bractea- rumque vayinis fere omnino vestito; foliis firmis patentibus laete viridibus subtus pallidioribus superne longiss. angu- statis inferne planis 2—31/, lin. lat. 6-9 poll. long.; va- ginis hirtellis; Ayula elongata obtusa dorso adnata membra- nacea ferruginea; spieulis subquinis ereetis, mascula cum foeminea summa iuserta, pertenui ferruginea 8 lin. longa %, lin lata, foemineis griseo-viridulis, superioribus conti- guis, inferioribus v. omnibus alternis subremotis eylindra- ceis densifloris 12—15 lin. long. 2—21/, lin. lat., infimis pedunculatis; brasteis foliis perfeete similibus spieulas multoties superantibus; squamis parvis eonformibus pallide ferrugineis ovatis obtusiusculis v. acufis carina viridi 2—3 nervata, foemineis breviter seabro-aristatis, masculis submutieis; utrieulis squama multo longioribus 2 lin. eire. longis ovalibus trigonis rostratis enerviis antice obsolete bicostatis, ferrugineis dense albo-setulosis ore acute bi- dentatis; caryopsi perarete vestita utrieulo parum breviore ellipsoidea triangulari subtiliss. punetata Iutea. C. ligulata N. ab E. herb. — Boott, 45. t. 113. — Thwait. coll. n. 2750 (sub: „CO. breviculmis R. Br.“). Nepalia. Sikkim, alt. 5—6000 ped. Ceylona, alt. 46000 ped. 422. C. Houghtonii Torrey. Glaucescens; stolonifera; culmo graeili strieto rigido 9—12 poll. alto acutangulo serrulato-perscahro supra basin longam vaginis purpureo-brumneis tectam paurifoliatis; 21. Ba, 4, Heft, 2] 306 foliis remotiuseulis culmum subaequantibus eoque breviori- bus firmis planis 11%,—2 lin. lat. striatis margine subtiliss. serratis; spiculis masculis subternis confertis gessilibus easta- neo-variegatis, terminali cylindriea pollieem eire. longa 2 lin. lata, reliquis multo minoribus oblongis bractea brevi setacea basi lata auriculata ampleetente munitis; foemineis binis ternisve ferrugineo - viridulis remotiusculis erectis oblongis obtusis v. cylindraceis sessilibus v. breviter pedunculatis (in anthesi) /,—1 poll. long. 2-3 lin. crassis, infima (tertia) interdum magis remota exserte pedunculata, peduneulo valido laevi; bracteis foliaceis ecaginatis v. infima rarius vaginata, eulmum subuequantibus;, ligula oppositifolia brevi rotundata; squamis difformibus: maseulis abbreviatis late ovatis bre- viter acutatis v. obtusis submueronulatis lateribus fusco- purpureis dorso viridulo-stramineis obsolete trinerviis; foe- mineis lanceolatis acutato-euspidatis lateribus purpureis medio viridulo evidenter trinervatis. — „Perigynis turgide ovalibus sensim pl. m. rostratis bieuspidatis valideque Iu- cide setosis, erebre valideque nervosis olivaceis demum ferrugineo-purpureis.‘“ Boott. C. Houghtonii Torr., Mon. 413. — Boott, 19. t. 51. Saskatschawan (E. Bourgeau). 423. C. striata Michx. Stolonifera; viridis; eulmo 71,-—2 ped. alto gracili strieto rigido obfusangulo laevi v. apice seabriuseulo, basi paueifoliato; vaginis infimis brevibus efoliatis purpureis, sequentibus laminiferis elongatis rigidis margine tenuiss. membranaceo mox fissis; foliis »igidis culmum subaequan- tibus suepius compäcatis 1--1'/, lin. lat. superne longe angustatis, septato-granulatis, margine superne scabriu- 307 seulis; spieulis masculis saepiss. duabus contiguis pallide ferrugineis linearibus utringue attenuatis, terminali 15—18 lin. longa medio 2 lin. lata, altera breviori sed conformi bractea amplectente saepiss. lamina setacea longiuseula terminata munita; foemineis 2 v. 1 distantibus erassiuseu- lis fuseo-hruneis v. olivaceis, subsessilibus v. infima exserte peduneulata, oblongis v. ovalibus aut cylin- draceis, obtusis basi attenuatis 9—14 lin. long. 3 lin. lat.; bracteis foliaceis elonyatis brevi- vaginatis spieulam terminalem ercedentihus; Tigula nulla; squamis difformibus hyalino-membranaceis: maseulis rufeseentibus oblongis rotundato-obtusis mutieis, earina infra apicem evanida, foe- mineis v. lato -ovatis acutis, v. obtusiuseulis v. interdum emarginatis arista minuta scabrida terminatis, aut lanceolatis acuminatis, dorso trinervi viridulis, lateribus v. coloratis v. albesecntihus margine non raro pellueido-pallidis; utrieulis magnis coriaceis olivaseo -brunneis opacis squama multo longioribus turgide ovatis v. ovalibus trigonis rostratis bifureatis, laciniis basi saepe unidentatis, erebre ner- vatis undique v. apice puberulis ac seabriusceulis, v. non raro glabris, 21/,—3 lin. long.; caryopsi perlaxe in- elusa utrieulo multo minore late vvata stipitata triangulari apicata subtiliss. punctata Iutea, stylo concolore inferne parum incrassata terminata. C. striata Michx. Fl. 2. 174. — Boett, 57. t. 151. — Sartwell, no. 129. — C. polymorpha Torr. (v. s.), non Mühlb. — C. Houghionii Sartwell, no. 130. (non Torr.) America septentr. 424, Ü. Halseyana Dewey. Tota planta Zaevis ac glabra; glaucescens; rhizomate brevissimo; eulmis pluribus 15—18 poll. alt. strietis gra- 20* une m AT L, E t 308 eilibus firmis triangulis dense punctulatis, inferne pau- cifoliatis; vaginis infimis brevibus aphyllis lanceolatis pur- pureis; foliis (culmeis) stricte erectis firmis c#Imo multe drevioribus sublanceoluto-hinearibus obtusiusculis carinatis, marginibus subrevolutis, subtiliss. celluloso-retienlatis ses- quilineam latis 51/3 poll. long., superioribus longioribus; spienlis Baepiss. ternis striete erectis olivaceis fuscorubro- variegatis: masculis duabus contiguis oblongis obtusis, terminali 10 lin. longa 1'/, lin. lata, altera minore Zractea' Joliacea basi dilatata amplectente ipsam subaequante munita; foeminea, saepissime sinyula, remota subexserte peduneulata apice exiremo mascula oblongo-cylindracea basi subla- . xiflora pollicem eire. longa 3—31/, lin. lata; bractea foliacea longiuscule vaginata spieulam parum superante; squamis difformibus membranaceo-chartaceis obtusis mutieis disco purpureo-ferrugineis: masculis oblongis rotundato- obtusis margine hyalino-albo circumdatis, fuemineis late ovatis obtusis; utriculis squama longioribus 2'/, lin. longis Ravo-viridulis turgido - ovalibus trigonis nervatis dense elevato-punctatis laevibus, rostro cylindrico superne pur- pureo ore hyalino-albo oblique truncato integro. C. Halseyana Dewey. — Sartwell, exs. no. 128. — ©. polymorpha (Milılb.) Boott, 21. t. 57. (C. polymorpha Mühlb. Deser. p. 239 mixtum est ex speciebus pluribus.) — C. striata Torr., non Michx. America septentfr. 425. C. filiformis L. Rhizomate elongato repente stolonifero; culmis soli- tariis 1—2'/, ped. alt. strietis gracilibus rigidis paueifoliatis, superne angulis obtusis v. acutis serrato-scahris v. laevibus; ar ie ee 309 vaginis inferioribus efoliatis subelongatis coloratis margine membranaceo integris v. reticulato-fissis; foliis viridulis angustis firmis canahicularis comphiratisve margine serrulatis, culmeis remotis culmo brevioribus; spieulis maseulis 2—3—1 pallide ferrugineis v. fuscescentibus contiguis graeilibus linearibus, terminali pedunculata 2—1 poll. jonga subses- quilineam lata, sequentibus brevioribus bractea setacea brevi basi dilatata munitis; foemineis suepiss. 2, pallide olivaceis distantibus ereetis sessilibus, v. infima pedun- culata, oblongo-cylindraceis v. eylindrieis obtusis densifloris 9—20 lin. long. 21,—3 lin. lat.; bracteis foliaceis evagi- natis, ore anfice parum productis bilobis, infima spieulam terminalem subaequante; squamis mäseulis lanceolatis obtusiuseulis v. acutatis aut cuspidatis apice cihiolatis, foemineis saepius purpurascentibus oblongis v. ovatis lanceolatisve scabro-cuspidatis derso trinerviis; utriculis squamam subaequantibus fusco-einereis v. pallide olivaceis ovatis v. oblongo-ovatis subturgidis nervatis dense hispidulis obsolete trigonis breciter rostratis bieuspidatis 19/,—2 lin. eire. long.; earyopsi laxe inclusa obovata v. oblongo- eilipsoidea substipitata obtusangula obsolete reticulata saepe pallida, stylo recto v. recurvato terminata. ©. filiformis L. — Schk., K. f.45. — Hoppe et Sturm, B. 31. — Rehb. ie. 643. — Ejd. Exsice. n.532. — Boott, 50. t. 132. — Sartw., no. 125. Germania. America septentr. $. Latifolia; eulmis plerumque parum validioribus ac brevioribus, 1-—2 pedal., angulis saepe acutioribus; foliis latioribus inferne planis, 1—1'/, lin. lat. C. lanuginosa Michz. 1. ec. 175. — Boott, 48. t. 129. 810 -— Sartwell, no. 126. — C. pellita Mühlb., 258. — Schk., no. 149 et 150. America septentr. 426. C. Wallichiana Presecott. Lutescenti-viridis; p/uriculmis; rhizomate brevissimo substolonifero; eulmis 1-—2-pedal. strietis rigidis validulis superne acatangulis ibique pl. m. scabris, basi paucifoliatis; vaginis purpurascenti-fuseis margine reticulato-fissis; foliis subeonformibus rigidulis culmum subsuperantibus longe an- gustato-acuminatis carinato-plantuseulis 2—1 in. lat. mar- ‘ gine superne sereulatis; spieulis maseulis 3, raro 4—1, fiavidis contiguis linearibus, terminali 22—14 lin. longa sesquilineam eire. lata, reliquis brevioribus bractea setacea ‚ Tongiuscula basi dilatata munitis; foemineis plerumque 2, remotis fuscescentibus, infima exserte pedunculata, crectis eylindraceis, raro oblongis, obtusis, basi sublaxifloris, 11—-18 lin. long. 21/,—3 lin. lat.; braeteis fuliaceis culmo saepiss. multo Tongioribus, infima longiuscule vaginata; vaginis ore rigido emarginatis; squamis masculis Iutescentibus lanceo- latis obtusis v. acutis muticis v. scabro- euspidatis apice subtiliss. ciliatis; foemineis stramineo-pallidis ovato-v. oblongo -lanceolatis cuspide longo v. brevi scabro muni- tis, dorso trinerviis; utrieulis coriaceis sguama submulto longioribus eamque aequantibus fuseis ovatis v. oblongo- ovatis ventricoso-trigonis brevirostratis bieuspidatis laciniis eiliatis, multinervulatis Airtulis 2 lin. eire. long.; car. laxiuscule inelusa orbieulato-ovali stipifata obtusangula obsolete reticulata fusco-lutea, stylo valido recto v. obliquo terminata. C. Wallichiana Prese. — Boott, C. t. 18. — C. Fedia 311 N. ab E. herb. — C. nepalensis Spr. herb. — Wallich, herb. no. 3380. — Griffith. hb. no. 6071. — Falconer. hb. n. 1164. India orient., Bengalia, Nepalia. 427. C. Tweediana N. ab E. Culmo pluripedali vulido rigido acutangulo apice ad angulos seabro; foliis basilar....; spieulis pluribus (7) contiguis erectis: terminalibus 3 maseulis eonfertis sessilibus pallide ferrugineis Jinearibus 11/,—1 poll. long. 2 lin. lat., inferioribus bracteis sublanceolato-linearibus basi membra- naceo-dilatatis munitis; lateralibus androgynis apice mas- eulis, erassis sublaxifloris /1/y—2 poll. long. (maturis) & in. eire. erassis apice valde attenuatis acutis, superioribus sessilibus, reliquis exserte peduneulatis; pedunculis validis trigonis laevibus; braeteis foliaceis valde elongatis coriaceo- rigidis latis intense viridibus carinato-romplicatis marginibus subtiliter serratis, inferioribus breviter vaginatis 3 lin. lat. 1-—1!/, ped. long.; squamis conformibus ovatis v. obovato- oblongis lateribus hyalino-membranaceis pallidis e dorso trinervi herbaceo - viridulo euspidatis; wutrieulis magnis coriaceis, 21/,—2'/, lin. long., squamam subaeguantibus ventricoso -ovatis basi contractis brevi-rostratis bifurcatis nervatis yranılato-asperis subhirtulisque (maturis) fusco- brunneis opaeis; caryopsi arete inclusa lanceolato- ovata obtusa basi contracta, angulis obtusis prominentibus, dense punctulata ferruginea. B. Tweediana N. ab E. herb. — Boott, 131. t. 422. — (Variat — sec. Boott. — spieulis 5 simplieibus, terminali maseula, reliquis foemineis). Bonaria. 312 428. C. chilensis Brongn. Rhizomate brevissimo, fibrillis validis; eulmo subtri- pedali strieto validulo sursum valde attenuato ibique ad angulos acutos scabro, foliato; vaginis elongatis fusce- scentibus tenui-nervosis viridulis antice hyalino-membra- naceis ferruginosis brunneo-punctulatis mox fibroso-disso- hutis; foliis pallide viridibus coriaceo-»errigidis culmum subsuperantibus inferne complicatis superne planis, earinatis margine carinaque scaberrimis 3—2'/, lin. lat.; spieulis terminalibas subbinis masculis contignis fusco-ferrugineis linearibus, summa subtripollicari 2 lin. lata, altera multo breviore bractea setacea basi dilatata amplectente munita, sequentibus 4 foemineis subeontiguis, infima distante, eylindraceo-oblongis obtusis densifloris fuscis (in anthesi) subsesquipollicem longis 4 lin. eire. latis, inferioribus pedunculatis; bracteis foliaceis eragenatis, ligula perbrevi trancata rigida ferruginea; squamis rigidulis: maseulis elongatis oblongo-Iinearibus subacutato-euspidatis Tuteo-fuseis, foemineis oblongis aeutalo-cuspidatis, cuspide longo scahro, lateribus purpureo-ferrugineis, dorso trinervi viridulo- stramineis; utrieulis juvenilibus squama brevioribus ovali- oblongis late rostratis bifurcatis nervatis, superne flavo- viridulis subsetuloso-scabris margine serratis, inferne purpureo- brunneis. ©. ehilensis-Brongn. — Em. Desv. in Fl, Chil. 6. 221. Valdivia (Philippi). 429. CO. hirta L. Subtotu planta mag. min. pilosa. Rhizomate coaespites angustos stolonesque emittente; his longe repentibus erassis duris vaginis efoliatis fuseis nervosis mox destructis 313 vestitis; eulmis 1/,—2 ped. alt. tenuibus foliatis obtusan- gulis apice scabriusculis; vaginis purpurascentihus margi- nibus reticulato -fissis, superioribus saepe villosis; foliis herbaceis viridibus longe angustato-acuminatis planis 1--21f, (raro 31/,) lin. lat., eulmeis culmo brevioribus, illis fasei- eulorum sterilium eum subaequantibus; spieulis maseulis 2—3, rarius 4, flavidis contiguis oblongis linearibusve 18—6 lin. long. 2— 1'/, lin. Iat., infima bractea setacen basi membranaceo-dilatata munita; foemineis 2--3—1 viridulis distantibus erectis, summa sessili, reliquis pedun- eulatis, oblongo cylindraceis cylindraceisve basi laxifloris 22-9 lin. long. 2'/,—5 lin. cerass.; bracteis foliaceis vaginatis eligularis eulinum superantibus; squamis mem- branaceis pl. m. dense pilosis earina cuspideque hispidulis: masculis elongato-oblongis flavidis v. ferruginescentibus acufato-cuspidatis, focmineis ovatis oblongisve pallidis e carina viridi nervata longe euspidatis; utrieulis subcoriaceis squama longioribus 31/,—3 Kin. long. hirtis Juteo-viridulis, v. eonico-ovatis v. oblongis, elevafo-nercosis longe rostratis longeque bieuspidatis, partitionibusmargine scabris; caryopsi laxe inelusa utrieulo submulto breviore obovata acuminata attenuato-stipitata acutangula obsolete reticulata flavida. ©, hirta L. Spee. 2. 1389. — Schk., U. u. £. 108. — Hoppe et Sturm B. 58. — Rehb., f. 628. Ejd. Fl. exsice. 1123. — Boott, IH. p.209. — Variationes: 1) Glabrescens: C. hirtaeformis Pers. Syn. — Behb. Exsiee. no. 149. — C. ortbostachys Maxim. — non C, A. Meyer. — 2) Major, foliis latioribus, spieulis foemineis crassioribus, 4—5 lineal, — 3) Humillima, ceulmis setaceis 1—2 pollicar. foliis uumerosis confertis rigidulis carinato-subcomplicatis culmum subsuperantibus, spieulis perpaueis. Germania. Helvetia. Anglia. Suecia. Rossia. Amur, Proles hybrida. 430. C. evoluta Hartm. Rhizomate abbreviato stolonifero; culmo subtripedali strieto valido triquetro sursum scabro, paucifoliato; Toliis eulmum subaequantibus firmis longe angustato-acuminatis latis superne planis supra inter nervos septato-nodulosis, margine serratis, 4—2 lin. lat.; vaginis valde elongatis membranaceis integris v. margine reticulato-fissis; spiculis masculis saepiss. ternis subeonfertis graeilibus acutis purpureo-brunnescentibus v. fusceseentibus 21/,—1 poll. long. 1/, lin, lat. braeteatis; foemineis plerumque 3, olivaceis erectis cylindraceis densifloris 2—2'/, poll. long. 3 lin. erassis, infima saepiss. distante exserte pedunculata; bracteis foliaceis elongatis, infima breviter vaginata; squamis masculis oblongis obtusiuseulis v. acutis aut cuspidatis, foemineis ovato-lanceolatis scabro- euspidatis dorso trinerviis; utrieulis coriaceis olivaceis squama brevi- oribus ovatis v. ovalibus subangulato-biconvexis nervatis hirtis in rostrum breve ac latum bicuspidatum attenuatis. — Caryopsis abortiens. — Cariei ripariae, matri, per- similis. C. evoluta Hartm. — Hoppe et Sturm, B. 61. — Rehb. f. 646. — Kunze, t. 7. — Boott, 49. t. 131. — C. Kliformis-riparia Wimm. Suecia. ++r Longirostres. Utrieuli magni v. maximi pl. m. infleti nervosi saepiss. lounge rostrati atque bieuspidati (in speciebus nonnullis breviter bicuspidati v. bidentati). * Utrieuli hirti. 431. C. trichocarpa Mühlb. Planta — utrieulis exeeptis — glabra. Culmo 2-- 21/, pe- 315 dali strieto valido v. tenui firmo triangulari superne gracili perscabro, paueifoliato; foliis mollibus laete viridibus re- motis longe vaginatis longeque angustato-euspidatis planis earinatis glabris margine superne serrulatis 2—2!/, lin. lat, superioribus longioribus eulmum non raro superanti- bus; spieulis maseulis 3—6 pallide ferrugineis v. fusce- scentibus gracilibus anguste Kinearibus acutiuseulis contiguis, v. infima remofa, sessilibus 2—7/ poll. long. 1—1'!], lin. Tat., infima bractea foliacea subsetacea scaberrima basi am- pleetente munita; foemineis 2--3, raro 4, distantibus v. pl. m. approximatis erassiusculis stramineo - viridulis ere- ctis eylindraceis sublensifloris, basi saepe attenuato -Jaxi- floris, 2—1'/, poll. long. —5 Kin. erassis (apiee extremo interdum masculis), superioribus sessilibus, infima exserte pedunculata; braeteis foliaceis, infimis vaginatis valde elongatis; ligula haud evoluta; squamis difformibus mem- branaceis pallide ferrugineis «pice eihiolatis; masculis ob- ovato-oblongis v. oblongis, obtusis v. acutis aut cuspidatis foemineis ovato-lanceolatis acuminatis hispido - cuspidatis; utrieulis patentibus squama multo longioribus pallide oli- vaceis lancevlato-ovatis inflato-subtrigonis sensim in ro- strum longum alte bieuspidatum attenuatis, erebre nervosis birtis, euspitibus ereefo-patulis linearibus scabris, 31/,—4!/; lin. long.; car. perlaxe inclusa utrieulo multo breviore obovata stipitata breviter acuminata triangulari punctulata pallida. ©. trichocarpa Mühlb., 257. — Schk. Nnn. no. 148. — Boott, 58. t. 152. — Sartwell, no. 133. America septentr. ** Utrieuli glabri. 432. C. aristata R. Br. Culmo 11/,—2!/, -pedali valido rigido triangulari ws 316 apice scabro, foliate; . foliis subglauco -virentibus firmis (eulmeis) alternis eulmo brevioribus carinato-planis subtus vaginisque villosis, margine serrulatis, 2—21/, lin. lat.; spieulis maseulis fernis, rarius 4—2, rufis v. flavidis sub- contiguis linearibus v. oblongo-linearibus ®/,— 1! poll. longis 1'/, lin. lat., infima setaceo-bracteata; foemineis 2—3 pl. m. remotis erectis fuscescenti - viridulis erassiu- seulis eylindraceis densifloris basi attenuato -laxifloris, in- ferioribus exserte peduneulatis 1, —2 poll. long. 3—3', lin. crass.; peduneulis teretiusculis laevibus; bracteis foli- aceis valde elongatis, infimis vaginatis, vaginis r. Zotis v. ore modo villssis; ligula elongata adnata ferruginea; squamis subeonformibus membranaceis oblongis acutiuscu- lis, v. apice interdum emarginatis, aristatis, maseulis an- gustioribus rufis v. flavidis, foemineis pallidis v. rufis; utriculis erectis sguama purum longioribus fuscescentibus conico-ovatis oblongisve obsolete trigonis dreciuseule rosfra- tis alte bieuspidatis, laciniis subulatis demum divergentibus, nervosis ylabris (v. raro sparsim pilosis) 3—3'/, lin. long.; car. laxe inclusa utriculo multo breviore ellipsoidea stipi- tata triangula (raro biconvexa) subepunctata flavida, in stylum subflexuosum apice trifidum v. interdum bifdum attenuata. C. aristata R. Br. (1823). -— Boott, 22. t. 59. — Sart- well, 1382. — C. orthstachys C. A. Meyer in Fl. Altaica 4. 231. (1833. — V. e. authent.) — C. Siegertiana Uech- tritz. ” « America sepfentr. Rossia media Altai. Ingria. Silesia. PER... 52720 > CVESE Zu Ze 317 433. C. rostrata Wither. Rhizomate abbreviato stolonifero; culmo 2—!/, pedali tenui obtusangulo inferne folioso apice scabriuseulo; va- ginis elongatis membranaceis fuscis v. purpurascentibus, subomnibus laminiferis; foliis confertis ungustis subflexuo- sis subglauco - viridibus culmo longioribus firmis longe angustato-cuspidatis cunuliculatis margine denticulatis, ?/, —1!, lin. lat.; spieulis masculis 2-—3—1 subeontiguis rufescentibus gracilibus acutis, suprema longiore 1’,-—-1 pollicari lineam circ. lata, infima setaceo-bracteata; foemineis 2 -—-8—1 remotis cylindraceis, suprema non raro oblonga, densifloris, infima peduneulata, 2—%/, poll. longis 3—3!/, lin. erassis; pedunculis trigonis laevibus; bracteis foliaceis subevaginafis culmum excedentibus; squamis conformibus hyalino-membranaceis oblongis ob- tusis v. acutiusculis muteis; utrieulis divergentibus per- dense dispositis membranaceis stramineo- v. luteo-viridulis nitidulis squama longioribus wnflatis ellipsoideo - ylobosis subito in rostrum sublongum breviter bieuspidatum atte- nuatis, nervosis subtiliss. eelluloso-subreticulatis laevibus glabrisve 21f,— 2'/, fin. long.;, car. laxiss. inclusa utrieulo multo minore ellipsoidea breviter stipitata triangula dense punctata brunneo-ferruginea stylo curvato terminata. -- Variat folüs latioribus planis spiculisque raro ramosis. ©. rostrata Wither. (test. Gareke et Aschers.) — C. obtusangula Ehrh. —- Ü. ampullacea Good. — Boott, t. 501 (sine deser.). — Schk. Tt. no. 107. — Hoppe et Sturm, B. 65. — Rchb. ic. 659. — Ejd. Exs. 534. Germania. Helvetia. Galli. Armenia (alt. 5000 ped.). America boreal. India or., Sikkim (alt. 512000 ped.). 434. C, utriculata Boott. Subplurieulmis; rbizomate brevissimo stolonifero; cul- mo 11/,—2!/, pedali strieto crasso r. vahdo inferne spon- gioso, trigono superne acutangulo scabro; vaginis herbaceis; foliis firmis culmo sublongioribus viridibus v. glaucescen- tibus latis longe angustatis carinato-planis basi complica- tis marginibus serrulatis, 5—3 din. lat, eulmoque septato- nodulosis; spieulis maseulis 3—4, rarius 2—5, remotis sed contiguis gracilibus elongatis rufis v. fuscis 21, —3 poll. long. lineam eirc. latis; foemineis 3—2—5 contiguis eras- sts flavo-viridulis, superioribus sessilibus, inferioribus pe- duneulatis, subexacte eylindrieis obtusis densifloris 3—1'f, poll. long. (maturis) ud 5'/, lin. crassis, superioribus apice interdum masculis; bracteis foliaceis evaginatis, inferiori- bus eulmum longe superantibus; squamis difformibus, mas- eulis byalino-membranaceis oblongo-lanceolatis acutis fla- vidis margine albidis, foemineis /ineart-oblongis acuminatis apice scabriuseulis; utrieulis densiss. dispositis divergen- tibus squama longioribus multoque latioribus membranaceo- rigiduhs stramineo-virentibus v. lutescentibus nitidulis in- fiatis ovato-orbiculatis abrupte breviter rostratis 3 lin. cire. long. 1), lin. lat., v. ovalibus subsensim longiuseule rostratis aut oblongo-lanceolatis 21, —22/, lin. longis vix lineam latis, nervosis subtiliss, striolatis v. celluloso- punc- tatis breviter bicuspidatis v. bidentatis; car. parva perlaxe inelusa abbreviato-obovata ima basi attenuata triangula angulis prominentibus, punctulata pallida, in stylum eon- eolorem validum eurvatum attenuata. C. utrieulata Boott in Hook. Fl. Bor. Amer. 2. 221 (1840). Boott, II. 14. t, 39. — C. ampullacea A. Gray olim in sched. — C. ampullacea var. utrieulata auetor. 319 Amer. olim. — C. vesicaria auet. Amer. olim. (A. Gray [partim], Dewey in sched.) — C. laevirostris Blytt et Fries (1843—44). Fries Summa Veget. 237. — Anders. 17. 1.8 f. 108. — Kunze, 194. t. 49. — C. rhynchophysa C. A. Meyer (1844). — Ledeb. Fl. Ross. 4. 318. — Variat minor, angustifolia. — Sartwell, no. 153. Forma haec speciei praecedenti babitu haud dissimilis. Norvegia. Rossia. America septentr. 435. C. vesicaria L. Laete viridis; plurieulmis; rhizomate plerumque elon- gato repente (haud vere stolonifero); culmis graeilibus strietis 1—3°/, ped. alt. aculangulis parte superiore per- scabris, plurifoliatis; vaginis longiusculis membranaceis purpureo-fuseis, inferioribus efoliatis; foliis Zatiuseuks her- baceis culmo brevioribus v. parum longioribus dreviuseule ungustato-acuminabis planis apice earinatis margine cari- naque. minute serratis, 21/,-—2 lin. lat.; spiculis masculis 2—3 subeontiguis pallide fuseis v. interdum ferrugineis linearibus utrinque leviter attenuatis 11/,—?/, poll. long. 1—1!/, lin. lat. v. raro erassioribus, infina bractea setacea longiuseula muvita; foemneis 2—3 pl. m. remotis, suprema sessili, sequentibus breviter pedunculatis erectis v. sub- nutantibus» oblongo-eylindraceis stramineo - virentibus v. Inteseentibus 1—1?/, poll. long. 2!/, kin. eire. erassis sub- densifloris; bracteis foliaceis evaginatis eulmum exceden- tibus; squamis difermibus: masculis oblongis obtusiusculis disco saepiss. pallide fuseis margine lato pellueido-albo eircumdatis, foemineis rigidulis anyuste lanceolatis acutis v. acuminatis lateribus ferrugineis; utrieulis Aherastichis dense imbricatis erecto-»atufis squama submulto longioribus een [en 320 subcoriaceo -rigidulis Tutescentibus v. stramineis nitidalis subinflatis conico-ovatis v. interdum subgloboso - ovatis, obsolete trigonis in rostrum longiuseulum bieuspidatum attenuatis, nervosis evidenter celluloso -reticulatis 21/,,—3 lin. long.; car. perminuta laxiss. inclusa late obovata triangula, angulis prominentibus, punetulata lutescente in stylum concoloratum eurvatum attenuate. C. vesicaria L. Spec. 1388 pro pte. — Schk., Ss. n. 106. — Hoppe et Sturm, B. 64. — Rehb. ic. 658. — Ejd. Fl. exs. no. 535. — Forma utrieulis globoso-ovatis nervis prominentioribus: C. monile Tuckerm. — Boott, 28. t. 72. — Sartwell, no. 152. — C. bullata? #. Torr. Germania. Kamtschatka (Chamisso). America septentr. ß. Alpigena (Fries); spieulis foemineis abbreviatis oblongis v. ovalibus saepe spadiceis; utriculo ore bidentato. Alpes Jemtiae, Sibiria. 486. C. Haenkeana Presl. Laete viridis; rhizomate abbreviato stolonifero; eulmo 11a—2!/, ped. alto valido triquetro superne angulis persca- bro, paueifoliato; foliis firmis latis lunge angustato-acumi- natis planis superne margine carinaque serrulatis supra apicem versus plerumque asperis, septato - granulatis 21, —4'/, lin. lat., superioribus longioribus culmum su- perantibus; spieulis 4—6 pedunculatis, superioribus ap- proximatis, infima pl. m. remota plerumque longe ex- serte pedunculata,' mascula singula ferruginea bracteata lineari v. lineari-oblonga 2'1/,—1'/, poll. longa 1!/,—2!}, lin. lata, religuis foemineis (interdum apice masculis) erassis olivaceis demum nutantibus v. pendulis densifloris 11,—21/, poll. long. 4—6 lin. lat.; pedunculis gracilibus compressis scabriusculis; bracteis foliaceis evaginatis v. ren mt ann METER TOT - en 7 321 %ınma breviter vaginata, inferioribus culmum multosuper- antibus; squamis subconformibus ferrugineis cuneato-oblongis lanceolatisve ex apice acuminato v. leviter emarginato setuloso -cihiuto hispidulo-aristatis; utriculis squama longio- ribus pleiospiris disei stipitiformis lacunulo impositis demum divergentibus rigidulis fuseo-olivaceis nitidulis 3—2?/, lin. Tong. oblongo-ovalibus, basi contractis, trigonis pluriner- vatis celluloso -subgranulatis laevibus sensim in rostrum longum bicuspidatum attenuatis, cuspitibus demum paten- tissimis subrecurvis, caryopsi laxiuscule inelusa utrieuli dimidium vix aequante ellipsoidea triangula sensim in stylum reetum attenuata punctata ferruginea. C. Haenkeana Presl. Reliq. (1825). CO. excelsa Poepp. Coll. pl. Chil. I. 248. III. 246. — Kunze, 76. t. 19, — C. comosa Boott, Ill. 14. t. 38. — C. fureata Elliott. — C. Pseudoeyperus Torr. 1. c. 424 et Autor. alior. amerie. — Kunth (pro parte). — C. Pseudocyp. v. americana Herb. Union. itin. 1837. — €. psilostachys Steud. (v. s.) — C. Lechleri Ejd. 234. — Lechler. pl. chilens. no. 574. -— Cuming. hb. no. 331, 419, 471. — Drumm. hb. no. 408. Chili. Civitat. American. consoc. 437, CO. Pseudocyperus L. Tota planta pallide viridis, eaespitoss; rhizomate bre- vissimo, fibrillis elongatis validis; culmis validis 11/,--2!/, ped. altis triquetris foliatis ad angulos serrato-scaberrimis; foliis herbaceis latis culmo multo longioribus perlonge vaginatis longeque angustato-cuspidatis planis carinatis haud septatis marginibus serrulatis 3—5%/, lin. lat.; vaginis stramineo-viridulis herbaceo-membranaceis integris; spieu- lis saepiss. 5 longe pedunculatis omnibus approximatis v. 4. Bä. 4. Hett. 21 - 322 infima pl. m. remota: mascula pallide ferruginea lineari 21/,—1'/, poll. longa 2 lin. lata, bractea foliacea setacea scaberrima munita, foemineis stramineo-viridulis demum pendulis eylindraceis, basi saepius parum incrassatis, den- sifloris 21/,—1'/, poll. long., fructiferis 4—5 lin. erassis; pedunculis setaceis scabridis; bracteis foliaceis valde elongatis, inferioribus breviter vaginatis ; squamis conformi- bus sed valde inaeguahibus oblongis acutatis longe aristatis setuloso-ciliatis, arista nervosa hispidula, foemineis /amina minuta albida;, ntriculis coriaceis squama parum longioribus divergentibus demum subreflexis stramineis nitidulis stipita- tis bicuspidatis, euspilibus erectis, valide striato- nervatis evidenter celluloso-reticulatis, laevibus 2—21/, Tin. long.; caryopsi arcte inclusa utriculo multo breviore ovali odfus- angula obtusa punctulata straminea, stylo tenui terminata. — Oceurrit forma minor, vix pedalis, in omnibus partibus brevior. — Forma australica utrieulis olivaceis ovatis squamisque sublongioribus: C. faseieularis Soland. — Boott, 58. . 139, 140. — C. Pseudocyperus L. Spec. 1887. — Schk. M. m. f. 102. — Hoppe et Sturm, B. 56. — Rchb. £. 657. — Boott, MN. 140. t. 451, 452. Germania. Algeria. Himalaya boreal. oceid. (alt. 6000 ped.) America borcal. et septentr. — Forma austral.: Tasmania, N. Seland. 458: C. polysticha Beklr. Laete viridis; plurieulmis; radice fascieulata, fibrillis validis longisque mollibus pallidis; culmis stricte ereetis gracilibus foliosis 20— 7/2 poll. alt. medio ®/, lin. crassis, triangularibus apicem versus ad angulos serrulatis; foliis 323 subremotis rigidulis carinato-planis, basin versus com- plicatis, longe angustato -acuminatis, 21/,—1'/, lin. lat., nervis duobus lateralibus prominentibus, margine carinaque serrulato-scabris, superioribus longioribus culmum subsuper- antibus; vaginis plerumque pietis, margine tenui-membrana- ceo subinde reticulato-fissis; spieulis Z in eulmi apice confertis: terminali mascula ferruginea breviter pedunculata lineari 1—1'/, poll. longa lineam lata, reliquis foemineis viridulis pedunculatis sessihibusque, inferioribus tardius sub- nutantibus, exacte cylindraceis obtusig 7—I!/, poll. long. 3 lin. erassis; pedunculis setaceis compresso-trigonis sca- bris, infimo 1—1/, poll. longo; bracteis duabus inferioribus foliaceis breviter vaginatis plerumque elongatis, suprema setacea spieulam subaequante; squamis conformibus men- branaceis obovato-oblongis obtusiusculis Breuiter euspidatis, carina viridi trinerviis, margine superne ciliolatis, cuspide scabro: masculis quam foemineae parum majoribus ad latera iuteis v. rufis, foemineis lateribus albidis; utrieulis subeoriaceis bilinealibus sguamis suis submullo longioribus 8—10-fariam densiss. imbricatis subinde patentissimis oblongo-ovalibus basi contractis in rostrum tenue ac laeve bieuspidatum attenuatis, bieonvexis v. obsolete trigonis leviter compressis elevato-13 nervatis, nervis marginalibus prominentioribus, celluloso -reticulatis stramineo - viridulis tardius fuscescentibus, nitidulis; car. parva utrieulo Jaxe tecta eoque multo breviore oblique ellipsoidea trigona (basi interdum semiconstrieta) elevato-punctulata lutea, in stylum tenue obligum attenuata. ©. polysticha Beklr. in Warming. Symb. ad fl. Brasil. Lagoa Santa Brasil. 439, C. hysterieina Mihlk. Rhizom. stolonifero ; culmo 20—10 poll. alto rigido 21* rm EB Paar} ai .: > RT 324 acutangulo superne perscabro, paueifoliato ; foliis rigidulis laete viridibus remotiusculis, supremo culmum superante, scuminatis, marginibus serrato-seaberrimis, supra asperss, 112—21/, lin. lat.; spieulis 4—8, raro 5—2, approximatis, v. infima pl. m. remota: mascula (interdum androgyna} pallide fusco -ferruginea breviter peduneulata 9—18 lin. long. lineam lata, foemineis stramineo-viridulis v. olivaceis eylindraceis v. oblongis, crassis densifloris, inferioribus. exserte pedunculatis nutantibus, 9—18 lin. longis 4-5 lin. latis; pedunculis setaceis serrulato-scabris, infmo 1—2- pollicari; bracteis foliaceis eulmo longioribus, infima vaginante; squamis valde inaequalbus ferrugineis apice eiliolatis sublonge hispido-aristatis: masculis lamina parva abbreviato-ovali obtusiuscula v. emarginata, foemineis illis multo majoribus ovalibus acutis v. obtusiusculis; utrieulig squarrosis densiss. dispositis szuama multo longioribus 3— 2%/, lin. longis membranaceis ferruginescenti - viridibus ellipsoideo-ovalibus inflatis obsolete trigonis in rostrum longum biouspidatum attenuatis crebre valideque nervatis celluloso-reticulatis laevibus, cuspitibus erectis; caryopsi abbreoiata utrieuli partem terliam vixz aequante obovalo- cuneala vertice subdepressa, triangula dense punctulata luteo-ferruginea, stylo concolori validulo flexuoso terminata. C. hysterieina Mühlb., 252. — Schk., £. 127. — Boott, 62. t. 165. — Sartwell, no. 136. America septentr. 440. C. Schweinitzii Dewey. Stolonifera; culmo 8—18-pollicari valido v. pertenui obtusangulo.apice triquetro scabriusculo, inferne paucifoliato; foliis herbaceis Iaete viridibus latiuseulis dreviter acuminetis Ps 2. mt 222250 325 planis laevibus margine subtiliter serratis, 2—4 lin. lat., supremo culmum longe excedente; spieulis <—6 approxi- matis: masculis 7—2 rufulis gracilibus linearibus acutis brasteatis, terminali majori pedunculata 1—2 poll. longa i—1'/ lin. lata, foemineis stramineo-lutescentibus eylindri- eis obtusis densifloris, inferioribus (basi interdum ramosis) breviter (raro exserte) peduneulatis cernuis, superioribus sessilibus, %/,—3 poll. long. 4—6 lin. erassis; bracteis inferioribus latis culmum longe superantibus, infima vaginata; squamis conformibus inaequalibus rufescentibus oblongis acutis Aaud ceilatis, foemineis parvis saepiss. perlonge euspidatis; utrieulis dense imbricatis divergentibus tenui-membranaceis squama longioribus v. aristam subae- quantibus stramineo-viridulis v. lutescentibus 21/,— 22], lin. long. oblongo-ovatis v. ovalibus inflatis in rostrum lon- gum tenue attenuatis, ore subobliguo bidentato, tenwiter parce nercatis celluloso-reticulatis 1aevibus; caryopsi laxe inclusa utrieuli dimidium subaequante Zate obovata stipitata obtusangula faciebus concaviusculis subtiliter reticulata ferrugineo-Iutea, in stylum validum ceurvatum attennata. C. Schweinitzii Dew. — Beott, 90. t. 266. — Sartwell, no. 15]. America septentr. 441. C. tentaculata Mühlb. Rhizom. subrepente stolonifero; eulmis 8—28 poll. alt. validis v. tenuibus rigidis superne acutangulis laevibus v. apice scabris inferne paueifoliatis; vaginis infimis subaphyllis purpurascentibus margine reticulato-fissis; foliis laete viridibus rigidulis apice breviuscule angustatis, planis supra asperrimis margine serrulatis 2—2!/, lin. lat., supremo em. 326 eulmo longiore v. breviore; spieulis 4—3 approximatis: maseula singula breviter pedunculata gracili testacea lineari acuta bracteata, bractea saepius altera parum remota sterili, 1—2'/, poll. longa lineam lata, foemineis erassis Intescenti-viridulis v. olivaceis patentibus saepiss. breviter pedunenulatis rectis v. leviter curvatis cylindraceis v. oblongis ovalibusve rotundato-obtusis densifloris 8 lin. — 2 poll. long. 5—8 lin. lat.; pedunculis setaceis teretiusculis laevibus; bracteis foliaceis elongatis, infima vaginante ; squamis difformibus; foemineis minntis (occultis) oblongis acutis v. truncatis v. emarginatis pallidis longe hispido- “ aristatis, infimis longius aristatis, apice subeiliolatis, ma- sculis quam foemineae multo majoribus oblongo-Janceolatis mag. min. longe cuspidatis rufis; utriculis magnis densiss. dispositis squarrosis squama aristata multo longioribus v. . raro eam subaequantibus sessilibus fuseo-olivaceis v. ferru- gineis tardius subrigidis fragihibus nitidis subabrupte in rostrum longum angustum attenuatis, ore oblique secto breviter bieuspidatis v. emarginatis, rarius integris, 8—10- nervatis saepiss. laevibus subtiliter celluloso-reticulatis 33, — 4 lin. long. medio non raro 12}, hin. lat.; caryopsi laxiss. inchusa utriculi partem tertiam subaeguante ellipsoi- , dea attenuato-stipitata, apice in stylum validulum fexuosum attenuata, angulis obtusis prominentibus, faciebus concaviu- sculis, punctafo-aspera Iutea. C. tentaculata Muhlb. 239 (exel. synon. Michaux.) — Boott, 94. t. 277. — C. rostrata Schk., Hhh. f. 134. — Mühlb. 1. s. ce. — Herb. Union. itin. 1835 et 1837. — Drummond. hb no. 358, 486. ’ : \ Variat.: 1) Spiculis foemineis validioribus, ad 9 lin, erassis, ufrieulis 5 lin. eirc. long.: Boott 1.*8. c. (? var. wer 327 altior) t. 278. — Sartwell (var. rostrata), no. 138. — 2: Utrieulis plurinervis, squamaruım foeminearum lamina elongata. 3) Minor, !/,—1 pedalis, foliis saepe angustio- ribus spieulisque brevioribus, utrieulis tenuiter pluriner- vatis rostro breviore. C. tentaculata Schk., Ggg. f. 130. 4) Spieulis foemineis distantibus longe exserte peduneula- tis, squamis foemineis longiss. aristatis. Civitat. American. consoe. 442. C. stenolepis Torrey. Rhizomate elongato fusco oblique adscendente, stolones breves emittente; culmo 2—1'/, pedali strieto erecto valido obtusangulo perfecte laevi foliato inter spieulas subflexuoso; foliis intense viridibus cu/mo IZongioribus latiuseulis subco- riaceo-rigidulis breviuscule acuminatis planis marginibus carinulaque subtiliter serratis supra asperrimis 21/,—31/, lin. lat.; spieula mascula sordide lutea graeili peduneulata foliaceo-bracteata (bractea non raro altera remota sterili) pollicem eirc. longa 1—1'/, lin. lata, quandoque abbreviata v. obsoleta; foemineis #—6, basi non raro floribus aliquot masculis, Brunescenti-ferrugineis erectis erassig oblongo-eylin- drieis cylindrieisve rotundato-obtusis densifloris 9—15 Kin. long. 4 lin. crass., superioribus pl. ın. confertis sessilibus, infe- rioribus remotis exserte pedunculatis; pedunculis validis reetis compresso-teretibus laevibus; bracteis inferioribus vaginatis longissimis; squamis subconformibus longe seabro- euspidatis: masculis majoribus tenni-membranaceis luteis margine pallidis foemineis abbreviatis pallidis lanceolatis v. lineari-oblongis acutis v. emarginatis; utrieulis magnis congestis patentissimis membranaceis drunnescentibus ob- ovatis v. subturbinutis inflatis abrupte rostratis nervosis 328 rostro pallido angusto dreviter bieuspidato, 2—2|, lin. long. sublineam latis; car. laxe vestita utriculi dimidium subae- guante cuneato-cbovata in stylum flexuosum attenuata obtusangula foveolato-reticulata testacea. C. stenolepis Torrey Mon. 420. — Boott, 95. t. 282. — Drejer. Symb. 28. t. 16. — C. Frankii Kunth, 498. — Steud. et Hochst. in Herb. Union itin. 1837. — Kunze, 39, t. 9. — C. aureolensis Steud., 223. — Occurrit forma winor foliis angustioribus spienlisgue foemineis minoribus subovalibus: C. involuerata Beklr. olim. — Drumm. hb. no. 428. 443. Ameries septentr. 443. Ü. retrorsa Schweinitz. Rhizomate elongato substolonifero; culmo 11, —2 pe- dali valido triangulo superne scabriusculo basi plurifoliato ; foliis latiusculis intense viridibus rigidulis /onge angustafo- acuminatis planis carinatis marginibus earinaque subtiliter serratis 21, — 3 lin. latis, subtus obsolete septato-nodulosis supra laevibus, superioribus culmo plerumque multo longi- oribas; spieulis 7—4 ferrugineo-viridulis v. olivaceis con- tiguis v. confertis, infima saepiss. pl. m. distante: mascu- tis 2—1-3 (foribus interdum aliquot foemineis) gracili- bus eylindraceis sessilibus, terminali 1%/,—1 poll. longa 1—11/, lin. lata; foemineis 5—3 erassis divergentibus ey- lindrieis (basi interdum subramosis) densifloris 2'/,—1!/; poll. long. 8—6 lin, lat.; bracteis inferioribus (4) fongis- simis \atisque, infima vaginante; squamis conformibus aequa- libusce lanceolatis obtusiusculis v. acutis mudicis v. inter- dum mucronafis, diseo ferrugineis margine pallidioribus; utrieulis magnis squama subduplo longioribus patentissimis, 329 inferioribus reflexis, membranaceis lutescenti-viridibus ova- tis v. ovalibus ima basi contractis, inflatis sensim in ros- trum bifureatum acuminatis, nervatis celluloso-reticulatis laevibus 3%/,—4!/, lin. long. 1'/, lin. eire. lat.; caryopsi laxissime inclusa utriculo multo breviore oblonga basi satis attenuata, obtusangula punetata lutea, stylo valido recurvato terminata. C. retrorsa Schwein. — Boott, 93. t. 276. — Sart- well, no. 150, Civitat. American. unit. Saskatschawan. Corea. Port Chusan. 444, C. Tuekermani Boott. Intense viridis; ceulmo 2—2'/, pedali inferne valido obtusangulo foliato, superne angulis acutis scaberrimo, ima basi vaginis fusco-purpureis margine subdissolutis vestito; foliis firmis longe angustato-cuspidatis planis carinatis margine serrulatis 21, —2 in. lat., superioribus culmum subsuperantibus; spieulis 5, rarius 4—-6, masculis 2, rarius 3, remotiuseulis gracilibus linearibus acutis vix lineam la- tis fuscescenti-Navidis bractea squamıformi munitis, su- prema pedunculata subbipollicari, foemineis 3—2 remotius- eulis erectis (raro pendulis) crassis pallide olivaceis eylin- draceis oblongisve sublaxifloris 1°, —1 poll. long. 6 lin. eire. crassis, inferioribus breviter pedunculatis; pedun- eulis setaceis subseabridis, raro elongatis cernuis; braeteis inferioribus valde elongatis, infima vaginata; squamis tenui membranaceis acutis v. obtusiusceulis margine hyalino- pallidis: foemineis ovato-lanceolatis disco pallide ferrugi- neis, masculis luteis lanceolato-oblongis; utriculis permagnis flavo-virentibus membranaceis squama multoties longiori- min. zu 330 bus oblique adscendentibus erecto-patulis subdense dispositis valde inflatis lato-ovalibus sensim in rostrum longiusenlum ac angustum "bicuspidatum attenuatis, nervatis subtilise. eelluloso -reticulatis Jaevibus nitidis 5 — 41/2 In. long. 2— 21/, lin. lat.;, caryopsi perlaxe incelusa utrieulo multo breviore sessili oblonga leviter curvata trigona medio se- miconstricta stramineo-pallida subtiliss. punctulata, in sty- lum validum concoloratum flexuosum attenuata. ©. Tuckermani Boott, Ill. 15. t. 40. — Sartwell, no. 155. — C. bullata Auct. American. olim. — Kuntb. herb. — C. eylindriea Carey (non Schwein.). America septenir. 445. C. bullata Schk. Glaueo-virens,; culmo pertenui stricto rigido subbipe- dali triangulo, superne ad angulos subtiliss. serrato, basi paucifoliato; foliis erectis firmis angustis culmo saepiss drevioribus acuminatis planis apice triquetris, superne arute carinatis sparsim septafo-punctatis, marginibus subtiliss. serratis, vix supra lineain latis; spieulis £ v. 3, masculis 2—3 ferrugineis v. fusco-luteis contiguis gracilibus lineari- bus bracteatis 1'%—1 poll. long. 1—1!/, lin. lat., foemi- neis I—2 distantibus crassis erecto-patulis late ovalibus v. eylindraceo-oblongis obtusissimis breviter pedunculatis lutes- centi-viridulis densifloris 20-15 Tin. Tong. 7—8 lin. lat.; bracteis culmum aequanlibus v. parum superantibus, infima breviter vaginata, squamis luteo-fuscescentibus chartaceo- membranaceis, masculis oblongis v. lanceolato-oblongis ob- tusis, foemineis oblongo-lanceolatis acutis; utriculis magnis rigidulis congestis squarrosis inflatis ovaits squama multo longioribus 31/,—4# Fin. long. 2 lin. lat. nervatis subtilisg. “is Pa NE 27 Dee 33 eelluloso-punctatis, sensim in rostrum longum angustum scabrum v. laeve breviter bicuspidatum attenuatis; car. perlaxe vestita elipsoidea triangula basi attenuata pallide castanea dense punctulata, in stylum contortum attenuata. C. bullata Schk., Uuu. f. 166. — Boott, 15.t1.51. — Sartwell, no. 154. — C. eylindrica Schwein. America septentr. 446. C. intumescens Rudge. Laete v. flavo-viridis. Rhizomate repente stolonifero; eulmo tenui 8—18 poll. alto acutangulo superne scabro folioso; vaginis infimis aphyliis purpurascentibus; foliis mollibus, superioribus culmum superantibus acuminatis planis margine subtiliter serratis supra asperis subtus inter nervos septato-striolatis 3--11/, lin. lat.; spieulis 2— 3 approximatis: maseula viridi-ferruginea gracili pedun- calata lineari basi attenuata 1—1', poll. longa lineam eire. lata, foemineis amplis olivaceis contiguis breviter pe- duncnlatis sessilibusque suborbiculatis 70—5 floris 10-12 lin. latis; bracteis pluribus erectis culmum longe superan- tibus: inferioribus sterilibus vaginatis, fertilibus evagina- tis; squamis masculis elongato-oblongis acutis v. obtusius- enlis derso viridi subtiliter trinervatis, lateribus pallide ferrugineis margine hyalino-albidis, foemineis late ovatis lanceolatisye acutis v. hispido-cuspidatis lateribus tenuiss. membranaceis pallidis dorso viridibus valide trinervatis; utrieulis maximis divergentibus rigidis olivaceis nitidis squama multo longioribus inflatis o5loago-ovatis in rostrum. longiusculum bieuspidatum sensim attenuatis laevibus v. superne margine laciniisque scaberis, nervosis celluloso-reti- eulatis 6 lin. longis 2 lin. eire. lat.; car. laxiuscule inclusa 332 utrieuli dimidium subaequante obovata obtusangula 'pallida subtiliss. punctata in stylum validulum flexuosum attenuata. ©. intumescens Rudge. — Boot, 60. t. 159, 160. — Sartwell, no. 139. — C. folliculata Sehk., N. f. 52, et alior. (non L.) — Drummond. hb. no. 488. America septentr. 447. C. Grayi Carey. Inteuse viridis. Rhizomate elongato; culmo rigido validulo 21, —2 ped. alto triangulari /aevi folioso, basi vaginis aphyllis atropurpureis tecto; foliis firmis latiuseulis acuminatis planis supra sublaevibus subtus septato-nodu- losis v. striolatis margine serrulatis 21, —3/, lin. latis; apieulis 3 v. 2 approximatis: mascula (raro altera basi conjuncta) sordide lutea peduneulata tenui lineari 3/,—1?, poll. longa 1—-11/, lin. lata, bractea plerumque foliacea munita, foemineis approximatis amplissimis globosis densis pedunenlatis 22—-20-floris ceire. 15 lin. diam.; bracteis ‚elongatis fertilibus evaginatis; pedunculis validis trigonis scabriusculis v. laevibus; squamis hyalino- membranaceis; foemineis ovatis acutis v. pl. m. longe scabro -cuspidatis tenui-nervatis fuscescenti-pallidis, maseulis lanceolatis obtusis v. acutis disco luteis margine albidis; utriculis maximis membranaceo-rigidulis squarrosis squama multo longioribus fuseo-olivaceis nitidis ventrieosis late ocatis conico-attenuatis sensim dreviter rostratis bieuspidatis valide nervosis celluloso- granulatis laevibus, euspitibus seabris, 6—7 lin. longis 21/, Tin. Iat.; car. perlaxe inelusa utrieulo multo breviore ellipseidea acuminata obtusiuscula dense Ppunctulata fuscescente. C. Grayi Carey in Gray Man. ed. I. — Boott, 60. t. u 333 161. — Sartwell, no. 140. — C. intumescens var. globy. laris Gray olim. — Drummond. herb. no. 413, 437. America septentr. 448. C. Iupulina Mübib. Rhizomate plerumque elongato, stolonifero; culmo 1— 21/,-pedali strieto valido triangulari laevi foliosa; foliis firmis latiasculis longe angustato-acuminatis planis margine. carinaque serrulatis subtus septato -nodulosis 21% —5 lin. lat., superioribus culmum superantibus; spieulis 4—5 erectis. eontiguis, mascula singula (rarius altera parva basi con- juneta) rufescente bracteata lineari 1— 24, poll. longa 1—21h lin. lata (interdum elongata), foemineis erassis. olivaceis demum lutescentibus ovatis v. cylindraceis densi- floris 7—21/, poll. long. pollieem erassis, superioribus sessi- libus, inferioribus exserte peduneulatis; pedunculis validis. triangularibus laevibus; bracteis valde elongatis, ligula elongata obtusa munitis, inferioribus breviter vaginatis; squamis conformibus herbaceis Zanceolatis acuminatis v. longe hispido-cuspidatis, dorso viridibus trinerviis ad latera rufis v. pallidis; utrieulis maximis rigidulis oblique ad-. scendentibus erecto patentibus sessilibus v. subpedicellatis inflatie ovatis v. late ovatis in rostrum longum sensim attenuatis nervosis laevibus v. superne ad margines serrato- seabris, ore obliquo bifurcato, 6—7'/, lin. long. 3 Tin. cire. latis; car. perlaxe inclnsa utriculo multo breviore rhombea ima basi attenuata, angulis obtusis ad medium suönodesis, faciebus concaviusculis punctulatis, pallida, in stylum validulum curvatum attenuata. C. Iupulina Müblb., 141. — Schk. f. 123 et 194. — Boott, 60. t. 162. — Sartwell, no. 146. — Forma major: PER Er nn En Fur . FRE a 334 C, Iupuliformis Sartwell, no. 147. — Boott, 61. t. 1635. — C. lupulina, var. polystachya Schwein. et Torr. America septentr. 449. C. gigantea Rudge. Culmo 11/,—21/, pedali valido rigido triangulari Iaevi foliato; foliis coriaceis longe angustatis carinatis sulcato- striatis margine subreflexo scabris, subtus septato-nodulosis, 3—5 lin. latis; spieulis 5—6 contiguis, v. infima remota: masculis 2—1 (raro pluribus) stramineo-pallidis linearibus, terminali 21/,—1!/, poll. longa 2—2'/, lin. lata; foemineis «rassis /utescentibus erectis v. infima subnutante, inferioribus longe exserte pedhmeulatis, omnibus eracte cylindraceis densi- Hloris 2%), — 28}, poll, long. 8-10 kin. lat.; peduneulis validis obiusangulis laevibus, infimo 2—3-pollicari aubcernua: braeteis longissimis latis, inferioribus vaginatis, ligula oppositifolia obtusa; syuamis subeonformibus membranaceis sublineari-lanceolatis acutis v. hispido -cuspidatis, dorso viridulis pluri- (subsex-) nercüs, lateribus stramineo-pal- lidis; utrieulis maximis membranaceis luteis erecto-paten- tibus subhexastichis 5—6 lin. long. 2 lin. eire. latis sessi- libus inflatis globoso-ovatis in rostrum perlongum angustum, ore obliquo breviter bicuspidatum sensim attenuatis, ner- vosis inferne subvenosis, laevibus v. rostro sparsim setu- losis; car. perlaxe inelusa ufricuwlo ipso parum breviore rhombea in stylum validulum contractum seneim attenuata, angulis prominentibus obtusiusculis medio nodosis, faciebus eoncavis obsolete reticulatis, flavida. C. gigantea Rudge. — Boott, 61. t. 164. — C. Iupu- lina Kunth, Enum. ex deseript. et exempl. herb. (exelus. ‚synon. omnib.). America septentr. aa. HE 2 206 2 2 ELBE SEP 08% 335 450. C. follieulata L. Tota planta flavescens. Caespitosa; culmis 11, —3- pedalibus strictis gracilibus firmis obtusangulis apicem versus seabridis, foliatis; foliis firmis culmo brevioribus latiuseulis Anreart-lanceolatis breviter acuminatis planis sub- tiliter multinervatis venulosis, marginibus serratis, laevibus v. supra asperis, culmeis 3—2'/, lin. lat. 2—7, rarius ad 12 poll. long., illis faseiculoram sterilium 5—6 lin. lat. pedem circ. long.; spieulis masculis “ugulis breviter pedunculatis bracteatis brevinseulis oblongo-linearibus 10—6 lin. long. 1—1'/a lin. lat., foemineis (apice interdum maseulis) 5—4 pl. m. distantibus erectis ovatis v. sub- orbieulatis, terminali subsessili, reliquis exserte peduneu- latis, 6—14 floris 9 lin. lat; pedunculis setaceis scabris vix angulatis, infimo 1—2'/, poll. longo; bracteis foliaceis latis culmo parum longioribus v. brevioribus, infinis Zonge vaginalis; squamis difformibus hyalino-membranaceis palli- dis hispido -aristatis: masculis lineari-oblongis, foemineis ovato-lanceolatis carina saepius seabris; utrieulis lutescenti- viridulis subcoriaceis patentissimis squama parum longio- ribus oblongo-lanceolatis turgidulis breviter rostratis bicus- pidatis multinerviis margine superne serratis, 51, —6 lin. long. inferne 1'/, lin. lat.; earyopsi aretiuscule vestita utrieuli partem tertiam subaequante sessili ovali acutato angulis obtusissimis faeiebus eoncaviuseulis, subtiliss. reti- eulata Havida v. castanea, styli basi recurva terminata. C. follieulata L. — Boott, 911. 268. — Sartwell, no. 142. — C. xanthophysa Whlb. — ©. lonchicarpa Willd. (fide Kunth.) — Forma angustifolia, spieulis foemineis sub- longioribus utrieulisgue angustioribus vix turgidulis basi contractis. — C. follieulata var. # Boott, t. 269. — Drum- mond. hb. no. 489, ee TR 336 America septentr. 451, C. Miehauxiana Beklr. Culmo filiformi striete ereeto 10— 15-pollicari rigido paucifoliato trigono Zaeri; foliis erectis remotis peranyustis rigidulis laete viridibus breviter acutatis subeomplicatis. apice triquetris scabris, nervosis /, Zin. Zat., supreme eulme non raro longiore; spieulis 3—4, v. confertis v. "infima remota, mascula parva (suboceulta) sessili ferrugi- nea subulata pauciflora, foemineis demum lutescentibus- suborbiculatis sessilibus infima peduneulata, 5—7-Aoris 6 —T lin. letis; bracteis foliiformibus vaginatis eulmum longe excedentibus,; squamis ferrugineis earina viridibus, masculis Zanceolatis acutis muficis, foemineis lanceolato-ova- tis acutis v. obtusis; utrieulis rigidulis lutescentibus paten- tissimis sqguama multo longioribus Alb lin. long. anguste oblongis in rostrum longum perangustum margine scabrum bicuspidatum attenuatis, obsolete trigonis subtiliter nerva- tis; car. subarete inelusa ufrieulo ipso parum breviore obo- vato-ovali acutata obtusangula punetulata lutea, stylo recto terminata. N ©. rostrata Michx. Fl. 2. 175, non Wither. (v. e. au- thent.) — Boott, 91. t. 267. — C. xanthophysa #. et y. Dewey. America septentr. 4562. C. subulata Michx. Viridis; subpluriculmis; rhizomate elongato laxe ra- moso tenui aquamis atropurpureis vestito; culmis setaceo- Aliformibus firmis 7—14 pollic., raro ad 2 pedes altis, obtusangulis laevibus paueifoliatis basi vaginis pietis aphyl- 771 337 iis brevibus teetis; foliis herbaceis remotis eulmo saepins brevioribus acuminatis planis carinulatis apice seabris, 1 11/, lin. lat.; spieula mascula minuta paueiflora breviter pedunculata viridi-albida lineari-oblonga 3—4 lin. longa, foemineis 3—4 viridulis remotis breviter pedunculatis bre- vibus latisque /arıs 3—7 floris 7—9 lin. latis, squamis saepius terminalibus aliquot tabescentibus; bracteis vagi- nantibus, inferioribus eulmum excedentibus, suprema seta- cea spieulam subasquante; squamis hyalinis lateribus tes- taceo-albidis dorso viridibus, atutis breviter euspidatis, masculis majoribus oblongo-ovatis, foemineis anguste lan- seolatis; utrieulis semotis patentissimis tardius reflezis per- angustis elongatis, 4,—5 lin. long., viridi-olivaceis squama multo longioribus sudulatis subtrigonis basi con- traetis in röstrum longum attenuatis nervosis laevibus, rostro postice alte fisso longe bicuspidato, euspitibus acutis reduncis; earyopsi arcte inelusa utrieulo multo breviore oblongo-lineari ima basi atfenuata, apice obtusiuscula, tri- angulari pallida punctulata, stylo tenui superne contorto terminata. C. subulata Michx. Fl. 2. 173. — Boott, 91. t. 270, — Kunze, 157. t. 40. Sartwell, no. 145. — ©. Collinsii Nuttall. — C. Michauxüi Dew. America septentr. 458. C. Elliottii Schwein. et Torr. Fuseescenti-viridis. Rhizomate elongato tenui; eulmo subsesquipedali strieto tenui firmo triangulari apice extre- mo scabrido basi foliato; foliis firmis culmum subaequan- tibus longe angustatis carinato-planis, apice serrulato-sca- bris, Iineam eirc, latis; spicula mascula lutea peduneulata lineari pollieem longa 1—1Y/, lin. lata, foemineis 3—2 41. Bd. 4. Heft. 22 RER TERTERTCKRENE ”z neuem 338 olivaceis approximatis, apice saepiss. masculis, brevibus crassis sessilibus v. infima breviter pedunculata cernua, soborbieulatis densi- (10—15-) floris 6—7 lin. diam.; brae- teis evaginatis eulmum excedentibus; squamis maseulis oblongis obtusis v. acutiuseulis, foemineis magnis hyalinis pallidis late ovatis obtusis v. breviter acutatis; utrieulis olivaceis patentibus squama plus duplo longioribus ovali- bus inflatis obsolete trigonis sensim in rostrum breve at- tenuatis, ore bifidis, plurinerviis evidenter celluloso-granu- latis laevibus v. superne parce dentatis 31/, lin. long.; ear. laxiuseule inclusa utrieuli partem tertiam subaequante el- = lipsoidea basi attenuata triangulari punetulata; stylo per- sistente tenui basi aequali. C. Elliottii Schwein. et Torr. — Torrey Monogr. 418. — Boott, 90. t. 265. — Sartwell, no 141. — C. castanea Eil. — C. Baldwinia Dew. Carolina septentr. 454. C. turgescens Torr. Glauco-virens. Culmo gracillimo swbtripedali firmo obtasangulo laevi paucifoliato, basi vaginis efoliatis palli- dis vestito; foliis firmis linearibus Breviter acuminatis apice triquetris carinato-planis vix supra lineam latis superne margine serrulatis, eulmeis distantibus longe vaginatis culmo multo brevioribus (5-6 poll. long.); spieulis subtribus stramineo-flaaridis, supremis contiguis, sequentibus remotig: maseula breviter pedunculata lineari pollicem eire. longa lineam lata, foemineis crassis subrotundis oblongisve eree- tis densi- (6--12-) floris 5—6 lin. lat, suprema sessili, secunda exserte peduneulata; bracteis vaginantibus culmum excedentibus; pedunculis setaceis teretiuseulis laevibus; 339 squamis hyalino-membranaceis flavo-albidis, dorso nervato subviridulis, obtusis mutieis, maseulis oblongis, foemineis latiss. ovatis; utrieulis subeoriaceis patentibus squama duplo longioribus Aavidis lanceolato-ovatis sensim rostratis sub- inflatis erebre nervosis celluloso-granulatis laevibus, ore emarginato-bidentato eiliolato, 4 lin. longis; car. arete in- elusa utrieul dimidium subaequante ovali, ima basi con- traeta, acutangula faciebus concavis, punctulata ferruginea, stylo basi parum incrassato terminata. ©. turgeseens Torr. Monogr. 419. — Boott, 90. t.. 264. — Sartwell, no. 144. Carolina meridian. LIX. Uneinia Pers. Spiewla unica terminalis androgyna, apice mascula, subeomposita, saepe elongata, nuda. Squamae undique imbrieatae uniflorae, et Thfimae fertiles. Stamina 3; fila- menta antheraeque brevia. Perigynium angustum, saepe lineari-oblongum, caryopsin rhachillamgne nudam setaceam elongatam, plerumque longe exsertam, apice uncinatam inceludens. Stylus brevis, basi subbulbosus; stigmata 3 brevia vix exserta. Caryopsis trigona. — Squamae inter- dum infimae (fruetiferae) lamina foliacea munitae. Uncinia Pers. Syn. 2. 534. a. Utrieulis glabris laevibus. \ 1. U. tenella R. Br. Flacelda; rhizomate elongato filiformi stolonifero apice multiramoso, ramis fascicnlatis subdecumbentibus, basi squamis fuseis vestitis; eulmis seiaceis 4—2 pollic. (ad 6 pollie., Hooker) longis obsolete quadrangulis laevibus; foliis culmos subsuperantibus angustissimis acuminatis ca- 22* 7 340 rinatis apice trigquetris ibique scabriusculis; spienla parva plerumgue nuda oblonga laxi-ac pauciflora, floribus per- paucis apicalibus maseulis, 3—5 lin. longa vix supra li- neam lata; squamis conformibus mox deeidentibus ferru- gineo-albidis anguste lanceolatis acutis; utrieulis sguamam subaequantibus viridibus angustis oblongo-lanceolatis, ore transversim truncatis, obtusangulis paucinerviis glabris 13], lin. eire. longis; rhachilla pallida utrieulo plus duplo Ion’ giore. U. tenella R. Br. Prodr. 97. — Hook. Fl. Tasman. 101. t. 152 A. Tasmania (Guun). 2. U. tenuis Poeppig. Graeilis; rhizomate elongato fliformi; ceulmis filiformi- bus solitariis v. pluribus faseieulatis subflexuosis obsolete quadrangulis laevibus v. apice scabridis basin versus foliatis; foliis eulmo brevioribus longioribusve confertis laete v. pal- lide viridibus planis vix lineam latis. supre asperis, margine serrulatis; spieula perangusta 2—1'/, poll. longa Taziflora apice extremo masculo densiflora; squamis pallidis dorso viridulo trinerviis nervis infra apiceem obtusum evanescenti- bus: masculis minoribus persistentibus ovatis, foemineis ovato-lanceolatis articulatis, dasi cyathiformi (marginibus e. rhachi connatis) persistentib«s, infima lamina setacea spiculam ‘ * FH ® F ERRST) ® superante saepiss. munita; utrieulis viridibus squama longio- ribus 1%, lin. long. oblongis utrinque attenuatis hinc pla- nis inde convexo-obtusangulis obsolete nervatis, ore mem- branaceo oblique truncato, glabris laevibus; caryopsi arcte inelusa oblonga obtusa compresso-trigona, styli parte remanente ima basi dilatata coronata, olivaceo-fusca; rha- chilla utriculo plus duplo longiore fusca. 341° Ü. tenuis Poepp. in sched. — Kunze, 83. t. 21. — Poepp. coll. pl. Chil. no. 243. Chili (Poeppig, Ochsenius, Philippi). 3. U. Banksii Boott. Culmis setaceis foliisque strietiusculis firmisque pedem eire. altis obsolete quadrangulis laevibus inferne foliatis; foliis angustissimis culmum subsuperantibus longe angu- stato-euspidatis carinato-canalieulatis; spieula tenui per- laxa 1',—2 poll. longa, parte mascula tenui-hliformi, sae- pius nuda, floribus foemineis masculisque pl. m. remotis alternis; squamis obtusis albidis dorso viridibus, masculis minoribus subovatis involutis, foemineis oblongo-lanceolatis supra basin minutam persistentem mox deeidentibus; utrieu- lis glabris laete viridibus sguama subduple Iongioribus line- ari-oblongis trigonis uiringue longe attenuatis subtiliss. ner- vatis, ore hyalino-albido obliquo, 21, —2%/, lin. long.; rha- chilla tenerrima pallida werieulum vi aequante. U. Banksii Boott in Hook. Fl..Nov. Zeland. p. 286. — Carex uncinata Soland., mss., nou L. nee Swartz, fide Boott. Nova Selandia. 4. U, Hookeri Boott. N__- Stolonifera; stolonibus tenuibus culmisque basi vaginis brunnescentibus nervosis vestitis; culmo subabbreviato Rli- formi 4—5 pollie. obsolete quadrangulo laeviinferne paueifoli- ato; foliis euimo submulto longioribus angustis flexuosis bre- viuseule aeuminatis inferne planis superne carina margi- neque serrulatis, /a—1 lin. lat.; spicula fuscescerte nuda Dil 32 eylindrica apice attenuata sublaxiflora 16-12 lin. longa 2 Lin. eire. lata; squamis majusculis conformibus eontiguis elon- gato-oblongo-lanceolatis acutiusculis /uteo -Drunnescentibus, foemineis inartieulatis; utrieulis squama (persistente) pa- . rum brevioribus 21/, lin. eire. long. viridi-favidis anguste oblongis utrinque attenuatis, trigonis glabris obsolete ner- vatis ore truncatis, rhachillae pallidae dimidium aequante. U. Hookeri Boott (v. e. authent.) Insul. Aukland et Campbell (J. D. Hooker). 5. U. australis Pers. Caespitosa; rhizomate parum elongato perpendiculari; culmis abreviatis tenuibus firmis obsolete quadrangulis suleatis ac striatis lacvibus inferne foliatis basi vaginis - brunneis tectis 6—8 poll. alt.; foliis firmis culmo submulto _ longioribus viridibus planis 11/,—2"/, lin. lat. longe angustatis superne carinatis supra granulato-asperis, margine carinaque serrulatis; spieula elongata luteo-olivacea demum fusces- x cente cylindriea, parte suprema mascula attenuata, densi- Rora 3—5 poll. longa 2 lin. circ. lata; squamis chartaceis conformibus oblongo-lanceolatis carinatis, carina viridula . obsolete nervatis, foemineis articulatis tardius secedentibus, masculis acutiusculis, foemineis infimis duabus lamina saepiss. setacea elongata munitis; utrieulis olivaceis squa- mam subaequantibus compressis ellipsoideis breviter rostra- tis, inferne attenuato-stipitatis, hine planis inde convexis, subtiliter nervatis glabris ore obligue truncatis, 21), lin. long., quam rhachilla viridula parum longioribus. U. australis Pers. Syn. 2. 534. — Hook. Fl. Nov. Zeland. 286. — U. scaberrima N. ab E. herb. — U. Lindleyana Kunth, 526. Nova Seland. (Sineleir). Ins. Owyhee (Mae Rae). 6. U. macrophyllia Steud. Pallide viridis demum luteo-olivacea ; dense eaespito- sa; radieis fibrillis validis rigidis fusco-brunneis; eulmo striete erecto 1— 23, ped. alto rigido temui triangulari laevi basi multifoliato, infima basi vaginarum residuis dissolutis brunneis tecto; foliis confertis erectis culmo longioribus coriuceo-tenaeibus longe attenuatis medio planis carinatis, basi complicatis, superne acute carinatis subtus ibique asperis, margine serrulatis, 2 lin. eire. lat.; spicula erassa cylindrica densa apice breviter acutata maseula, 18—21 lin. longa 6—8 lin. late; sguamis magnis confor- mibus hyalino-membranaceis subtiliter celluloso-reticulatis albidis demum Iuteo-fuseis, dorso viridi trinervatis ovato- lanceolatis obtusis, margine subundulato superne subtiliter fimbriato, infimis 1—2 in laminam setaceam plerumque elon- gatam attenuatis; utrieulis squama brewioribus 31),— 31, tin. long. oblongis sensim in rostrum attenuatis leviter compressis obsolete trigonis, ore truneato subemarginulato, obsolete striolatis atro-olivaceis nifidis; rhachilla utrieulo parum breviore temui ineurya pallide olivacea. U. macrophylla Steud. Syn. 244. — W. Lechler. pl. Chil. ed. Hohenack. no. 770. —- U. bella Phil. in sched. Chili. b. Utrieulis hispido- v. setuloso -eiliatis superne sae- pius hispidulis. 7. U. Lechleriana Steud. Stolonifera; fibrillis radicalibus e eulmi basi bulboso- inerassata rigidis hirtulis; culmo 7—1!/, ped. alto strieto laevi superne gracili obtusangulo lateribus canaliculatis ad medium usque subdense foliatis; foliis herbaceis longiss. angustatis planis carinatis 21, lin. lat., superioribus culmo longioribus; vaginis basilaribus pallide fuscis; spieula oli- vacea lineari utringue parum attenuata basi sublaxiflora 'ad 2 poll. longa 3—4 lin. late; squamis magnis patulis confermibus rigidulis oblongis earinatis obtusis v. acutius- eulis basi amplectentibus dorso viridulis lateribus brunnes- centi-olivaeeis, infimis subfoliaceo-prolongatis; utrieulis fuscescenti-viridibus squama parum longioribus ellipsoideis utringue attenuatis, stipitatis Zrigonis nervatis superne margine parce setulosis, 31}, lin. long., ore recto truncato; rbachilla validula leviter incurva utrieulo subduplo longiore. U. Lechleriana Steud., 244. — Lechl. pl. Magellan. 1285. — (Herb. propr.) Sandy Point, Magellan. 8 U. leptostachya Raoul. Culmo abbreviato (7—3-pollie.) Aliformi firmo aeute triangulari, angulis serrulatis, lateribus tenuiter striatis; foliis culmo multo longioribus firmis lineam latis striatis, superne planis marginibus serrulatis involutis; spieula "valde elongata (7 poll. longa) tenui flexuosa nuda, apice attenuata, floribus foemineis remotis, maseulis contiguis; squamis difformibus: foemineis sublanceolato-oblongis con- vexis obtusiusculis striolatis dorso viridulis margine fusco- flavidis apice extremo membranaceo -pallidis subtiliss. ci- liatis, masculis illie multo minoribus obovatis amplecten- tibus obtusis v. breviter acutatis; utrieulis squama persi- stente parum longioribus fuscescenti-stramineis linearibus utrinque attenuatis compressiuseulis hine eonvexis inde planiusculis subtiliter nervatis, rostro hispidis, ore mem- branaceo oblique truncatis, 3 lin. long.; rhachilla squama duplo longiore. U. leptostachyn Raoul. — Hooker, Fi. N. Zeland. 285. — Carex uneinata Forst. (v. e.) — U. australis Spr. Syst. 3. 829 et Herb. — (Herb. propr.) Nova Selandia, 9. U. montana Philippi. Rhizomate elongato repente pennam gallinaceam crasso. vaginis efoliatis fuseis obteeto; eulmis subbinatis 5—3 poll. alt. filiformibus Ärmis striatis laevibus; foliis cu/mo multo brevioribus (2—3-pollie.) I—!/, lin. lat. rigidis bre- viter acutatis carinato-canalieulatis striatis margine superne dentatis; spicula lineari densiflora apice extremo attenuata, 10--8 kin. longa 1‘, fin. lata; squamis conformibus parvis rigidulis basi amplectentibus orbieulato- ovatis obtusis ob- solete striatis sordide flavidis infra marginem angustum membranaceo-albidum subtiliss. eiliatum zona fuseo-ferru- ginea notatis, infima lamina setacea, brevi instructa; utri- eulis squama submulto longioribus oblongo -ovalibus apice leviter attenuatis, plano-convexis ore membranaceo trun- cato, margine dense setuloso-eiliatis; rhachilla quam squama duplo longiore. U. montana Phil. in sched. Chili. j 10. U. Maeloviana Gaudich. Glauceseens v. viridis; rhizomate elongato duro pen- nam gallinaceam crasso fibrillis validis rigidis; eulmis subbinatis tenuibus v. fillformibus 72—8 poll. alt. leviter ineurvis v. rectis rigidis trigonis, basi plurifoliatis; foliis culmo subaequalibus v. raro dimidio brevioribus erectis rigidis longe angustato-acuminatis carinatis planis 1 lin. lat., supra ad nervos margineque perscabris,; spieula gra- eili elongata lineari superne parum inerassata 2—31/, poll. longa densiflora sesquilineam lata; syuamis difformibus rigidis dorso viridulis ad latera apiceque ferrugineis imo apice obtuso membranaceo pallido subtiliss. viliatis: foe- mineis 'elliptico-oblongis, infima mutica v. interdum setaceo- cuspidata; masculis multo minoribus late ovatis; utrieulis squama longioribus 21/, lin. long. odlongis utrinque atte- nuatis stipitatis latere interiore planis exteriore subangu- lato-convexis uninervatis subtilitergue striatis, superne hispidulis, marginibus usque ad basin setuloso-ciliatis; caryopsi utrieuli dimidium subaequante lineari-oblonga obtusa compresso -trigona subtiliss. punctata fusca, styli basi inerassata terminata; rhachilla pallida utrieulum di- midio superante. U. Macloviana Gaud. (v. e. origin.) — Kunth, 526. — U. de la Costa Steud. in Lechler, pl. Chil. no. 1458. — Bridges. coll. no. 822. Insul. Maelovian, Chili "11. D. Douglasii J. D. Hook. Caespitosa; ıhizomate abdreviato; eulmis tens - Klifor- mibus 1—'/, ped. alt. firmis acutangulis ad angulos scadris v. laevibus, supra basin parum incrassatam vaginis efolia- tis nervosis ferrugineo-brunneis auctam foliatis; foliis laete viridibus erectis eulmo submulto longieribus rigidulis an- gustis longe angustato-acuminatis planis supra ad nervos margineque scabris, 1—1/, lin. lat.; spieula f&formi valde elongata continua nuda parte mascula attenuata, 4—5'/, poll. longa 3/, fin. lata; squamis subeonformibus sed inae- qualibus late ovakibus apice breviter attenuatis obtusis basi 347 amplectentibus dorso pallide viridibus, margine albidis v. ferruginescentibus; utriculis squama longioribus 21/,—3 lin. long. angustis lineari-oblongis basi attenuatis convexo- coneaviuseulis tenuiter multinerviis superne ufringue exa- speratis margine ibique Aispido- ciliatis; rhachilla utrieulo 1, longiore. U. Douglasii J. D. Hook. Fl. Antaret. — Steud., 243. — U. angustata et U. Fernandesiana N. ab E. herb. Ins. Juan Fernandez (Douglas, Philippi). 12. U. longispiea Beklr. Glaueo-virens; culmo abbreviato (in anthesi longitu- dine spieulae) pertenui obtusangulo laevi foliorum vaginis fere toto incluso; foliis paueis (4) eonfertis subsesquipe- dalibus coriaceo-tenactbus longe vaginatis superne brevius- eule angustatis, planis apice triquetris, supra apicem versus margineque serrato-perscabris; vaginis membranaceis fer- ruginescenti-albidis; spiea valde elongata albida 6--7-pol licari, strieta ac recta filiformi nuda densiflora lineam eire. crassa inferne parum attenuata; squamis membranaceis conformibus albidis concoloratis, superioribus decrescenti-. bus, oblongis obtusis subtiliss. eiliatis, disco convero tenui- ter trinervato, margine lato plano; utriculis (juvenil.) li- neari-oblongis fuscis compresso-angulatis basi attenuatis ore truncatis superne hispidulis margine ciliatis; rhachilla albida. UV. longispiea Beklr. in Regensb. Flora 1858. — Cu- ming. herb. 472. — (Herb. propr.) Valparaiso. 13. U. jamaicensis Pers. Rbizom, parum elongato perpendieulari tenui, fibrillis FOPIF 2 011 a EEE 7 /RErOR rer ramosis fuseis; culmo filiformi firmo 1/—1'/, ped. alto obtusangulo laevi basi plurifoliato; foliis intense viridibus herbaceis eulmo multo longioribus, subsesquipedalibus, longe angustato -acuminatis, superne planis Inferne com- plicatis, apicem versus supra margineque perscahris, 14 —5 lin. lat.; spieula elongata nuda leviter curvata sub- densifiora pallide fusea cylindrica sursum acerescente, parte tamen mascula satis attenuata, 6-3 poll. longa 71,—21,, lin. erassa; squamis subdifformibus rigidis subtiliter stria- tis dorso viridulis, margine lato fuscescente subtiliss. eili- atis: foemineis ovalibus obtusiuseulis, masculis multo mi- noribus orbieulato-ovatis; utrieulis fuscescentibus squama parum longioribus 21, lin. long. obovato-oblougis basi cuneato-attenuatis, ore truncatis, compressiusculis hine planis inde subangulato-convexis, paueinerväis striatulisve, apice utringue parce adpresso-hirtulis, margine acuto — praeeipue superne — subdense setuloso-ciliatis; rhachilla utriculo fere duplo longiore patenti-subineurve. U. jamaicensis Pers. Syn. 2. 534. — Carex uncinata Swartz, Fl. 1. 84 (exel. synon, Forst.) — Schk., no. 30 (exel. synon.) — U. jamaicens, Liebm. Halvgr. 84. — U. mexicana Stend., 243, Mexico (Liebmann, Schaffner, Sartorius) Costarica (Hoffmann), Venezuela (Gollmer, Moritz); Equador (R. Spruce). 14. U. longifolia Kunth. Glaueo-virens; stolonifera; stolenibus brevibus pennam gallinaceam crassis duris, squamis parvis suborbieulatis multistriolatis ferrugineo -sanguineis obtectis; eulmo 15 — 8-pollicari tenui rigido triangulari laevi usque fere ad 349 apicem foliato, foliis eulmo submulto longieribus subcori- aceo-tenaeibus longe angustatis planis 3—24, lin. lat. apice acute carinatis ibique serrato -scaberrimis, eulmeis remotis longe vaginatis; spicula cylindriea ztringue atie- nuata nuda densiflora ferruginescente 23, —2 pall. Tonga ' 2!y—3 lin. lata; squamis difformibus parvuks disco rigidis striolatis superne margine lato pellucido-albo subtiliss. eili- ato circumdatis: foemineis anguste ovatis, maseulis sub- orbieulatis; utrieulis (immaturis) squama subduplo longio- ribus membranaceis ferrugineis v. fusco-luteis vix 2 In. longis obovatis subabrupte in rostrum longum apice trunea- tum emarginatum attenuatis hine planis illine eonvexo- angulatis, superne ubique, ad angulos usque ad basin hispidulis; car. odovata obtusa leviter compressa, stylo basi incrassata constrieto terminata; rhachilla gracili pa- tenti viridula leviter curvata utrieulo plus duplo longiore. U. longifolia Kunth, 527 et Herb. Chili (Dombey, Ochsenius [sub nomine U. erinaceae!). 15. U. lasiocarpa Steud. Intense viridis v. glauco-virens; rhizomate abbreviato vaginis brunneis dissolutis tecto, fibrillis validis rigidis; culmo 1—2!/, ped. alto tenui rigido triangulari laevi folioso ; foliis firmis opaeis culmo plerumgue multo longioribus (2— 3-pedal.) longe angustatis planis margine serrulatis 3—5 Zin. latıs, basilaribus numerosis confertis; vaginis fusces- centibus; spieula olivaceo elongata reeta v. curvata sub- elavata nuda densiflora 61/, —4!/, (raro 2'/,) poll. longa superne 3—4 lin. crassa; squamis foemineis majusculis rigidis ovali-oblongis obtusis viridulis margine snbmembra- naceo fuscescente ceiliatis, masculis parvis suborbiculatis Br ra at. 2 2.5, 22 TE ern ‚350 margine pallido eircumdatis; utrieulis squama subduplo longioribus 3—31/, in. long. linearibus late stipitatis in» rostrum breviusculum truncatum leviter altenuatis compres- siusculis biconvexis strielatis ferrugineis v. fuseis superne plerumque dense hispidulis, margine fasciculatim setuloso- eihiatis; rhachilla utrieulo subduplo longiore tenui viridi- flavida. U. lasiocarpa Steud. in W. Lechler. pl. Chil. ed. Ho- henack., no. 567 (1852) antea (1851) sub: „U. trichocarpa €, A. Mey.“ distributa. — U. longifolia (Kunth) Gay in Herb. Musei Paris. (fide speeim.) — U. Montteana Phil. (ide exempi. Ochseniani). — Bridges, no. 825. Chili. 16. U. triehocarpa C. A. Meyer. Culmo 1—5-pedaki gracili rigido obtusangulo lateribus leviter sulcato, inferne foliato, ima basi inerassata vaginis vetustis brunneis dense obtecto; foliis — culmeis paueis remotis—laete viridibus subeoriaceo-rigidis longe angustatis carinatis subcomplicatis, supra ad nervos margineque sca- bris 2—2!/, lin. lat., culmo plerumgue brevioribus; spieula fusca gracili eylindrica apice basique parum attenuata subdensiflora pl. m. curvata nuda 4—5 poll. longa 2 lin. crassa; squamis difformibus rigidis fuseis: foemineis patu- is subelongato-oblongis obtusis eonvexiuseulis superne mar- gine membranaceo angusto pallido subtiliss. eiliatis, infima interdum seta herbaeea perscabra munita; masculis late ovätis; utrieulis brunneis sqguama ceire. !/; longioribus tres lineas longis oblongo-linearibus utrinque leviter attenuatis apice obtusis, hine planis inde subangulato-convexis, pau- einerviis, superne seabridis ad wargines faseieulatim setu- loso-ciliatis; car. arete inclusa lineari hine plano-convexa inde convexa, vertice constrieta, säbtiliter retienlata atro- brunnea nitidula; rhachilla pertenui fusca utrieulum parum superante. U. trichocarpa C. A. Mey. Cyp. nov. 11.1.4 — Kunth, 525. — U. phleoides in hb. Bertero, no 1374. Chili. 17. U. multifaria N. ab E. Glaucescens; eulmo 3/,—2 ped. alto valido rigido triangulari superne satis attenuato parte inferiore densi- uscule foliato; foliis culmum subaequantibus longeque superantibus rigidulo-herbaceis planis 4—3 lin. lat. superne ad nervos marginibusque scahris; vaginis superioribus elongatis ampliatis rigidis triangularibus; spieula «bbreviata crassa. densissima ex ovali-oblongo inferne valde attenuata, 13, —2!) poll. longa medio 6—9 lin. lata; squamis par- vulis multifariam densissime imbricatis viridulo - stramineis apice membranaceo -marginulatis, masculis subrotundis obtusissimis, foemineis anguste oblongis obtusiusculis, in- fima nuda v. folio perangusto elongato munita; utrieulis squama' subduplo longioribus 3 lin. eirc. longis anguste linearibus stipitatis superne parum attenuatis scabris, ore truncatis, margine setuloso-eiliatis, multistriolafis ferrugi- neis; rhachilla pertenui ufrieulo duplo longiore patente subflexuosa fiavo-virente. U. multifaria N. ab E. — Steud., 243. — U. Philip- pii Hohenack. in Phil. pl. Chil. Chili (Ochsenius). Chilo& (Cuming, vo. 44). 18. U. erinacea Pers. j Glaucescens; eulmo strieto I—11!f, ped. alto superne graeili obtusangulo, lateribus leviter suleatis, foliato; foliis coriaceis culmum excedentibus planis nervis marginibusque scabris, 3—41/, lin. lat.; spicula erassa ferruginea eylin- drica nuda, parte maseula sat attenuata, densiflora ad tres pollices longa 4—5 lin. lata; squamis parvis disco ferruginescentibus superne margine lato hyalino -albido eireumdatis: masculis late ovatis, foemineis angustis ob- longis; utrieulis confertis divericatis ferrugineis membra- naceis subinflatis squama subduplo longioribus 2i/, lin. eire. long. late obovatis subobliguis curvatis basi valde at- tenuatis abrupte in rostrum cylindraceum truncatum attenua- ts paueinerviis obsolete trigonis, superne — pPraeeique marginibus — parce hirtulis; rhachillis tenuibus flavidis patentissimis flexuosis uiriewlo guintuplo longioribus. U. erinacea Pers. Syn. 2. 534; — Em. Desvaux in Fl. Chil. 6. 231. — Carex erinacea Cavan. — Schk,, f. 201..— (Herb. propr.) Chili, Valdivia (Philippi). LX. Schoenoxiphium N. ab E. Spieulae numerosae parvae spicatim dispositae; ter- minalis eujuslibet rami mascula pluriflora;; laterales andro- gynae ex floribus maseulis pluribus et foemineo unico "basilari, ab illis parum remoto, constructae, v. non raro ad florem unieum foemineum et rhachillae rudimentum reductae. Squamae masculae undique imbricatae triandrae- j Squama foeminea altera illae bracteali opposita bicarina- ta apice exeisa, ovarium rhachillaeque partem nudam am- pleetens, marginibus v. a basi pl. m. ad apicem connatis, 353 utrieulum referens, v. basi modo coneretis, cum fructu cadens. Stylus brevis trifidus. Car. trianguleris, styli basi inerassata coronata. Sehoenoxiphium N. ab E. in Linn. VII. 531 et IX. 305. — Kunth, 522. 1. S. capense N. ab E. Culmo 1',—3-pedali rigido inferne pennam gallina- ceam crasso superne satin attenuato, acutangulo foliato laevi; foliis laete viridibus coriaceo-tenacibus perlonge angustato-acuminatis carinatis multinerviis medio planis 8—14 lin. latis, superne acute earinatis carina margineque perscabris, culmeis culmum subaequantibus longiuseule vaginatis, vaginis rigidis parum ampliatis; panicufis nume- rosis (7—10) eompositis stramineo-fuscescentibus v. rufe- scentibus, superioribus approximatis, inferioribus remotis, oblongo-lanceolatis, apice subnutantibus, pluriramosis 2°], —4 poll. alt., bracteis foliaceis eloagatis, superioribus se- taceis. munitis; spieulis numerosis spicatim dispositis sub- eonfertis linearibus acutis: terminali masenla pluriflora, lateralibus androgynis plurifloris v. non raro foemineis unifloris; spieis subelongatis Taxiusculis lanceolato-linearibus 1%—!f poll. long., bractea membranacea lineari-lanceo- lata euspidata carinata munitis; squamis membranaceis fuscescentibus v. rufescentibus oblongo-lanceolatis v. linea- ribus acuminatis carinatis; squama foeminea superiore membranacea binervi apice bifida, merginibus usque fere ad basin liberis, ovarium rhachillacgue basin involvente: caryopsi squamam suam fere aequante oblongo-lineari triangulari fusca, styli basi parum inerassata coronata. 8. capense N. ab E. in Linn. 10. p. 202 (excl. synon.) 41. Bd. 4, Heft, 23 354 et Herb. — 8. Meyerianum Kuntb, 530 et Herb. — Va- viat spienlis inferioribus saepiss. foemineis (unifloris) squa- ma interiore marginibus usque fere ad apicem connata, rhachilla haud exserta anguste lineari complanata margine hispidula, squamula apicali membranacea: $, Sickmania- num Kunth, 530. — S. capense N. ab E. herb. Prom. bon. spei (Mundt, Eckl. et Zeyh., Drege). 2. 8. rufum N. ab E. Rhizomate elongato duro fusco; culmo strieto apice subnutante 1—2'/, ped. alto rigido, superne graeili, fo- liato trigono laevi; foliis Ylauco-virentibus eulmo breviori- bus firmis acuminatis carinafo-planis subtiliss. impresso- punctatis, marginibus subtiliss. serratis, 2—5 lin. lat.; vaginis superioribus longiuseulis rigidis ampliatis; spreis 6—4 rufescentibus compositis, terminalibus 2 contiguis subsessilibus, reliquis remotis exserte pedunculatis, coarc- tatis oblongo-ovalibus ellipsoideis subrotundisve 1//,—}, poll. long. 6—7 lin, lat.; bracteis foliaceis cuspidatis quam spicae parum longioribus v. brevioribus; spieis se- cundariis sessilibus, bractea memhranacea colorata sub- rotunda basi amplectente apiec emarginato aristata in- structis; spieulis numerosis confertissimis ovatis acutis 21/,—-3 lin. long. submultifloris, terminali maseula, inferio- ribus androgynis v. varo foemineis; squamis dense imbri- catis hyalino-membranaceis rufis margine yallidioribus ovalibus carinatis obfusis apice leviter emarginatis mucro- natis uninerviis; squama fertili subherbacea siriate sub- rotunda apice obtuso leviter emarginata, marginibus usque fere ad apicem v. basi modo connata; caryopsi squamam 355 subaequante, ellipsoideo apiee in stylum attenuata, obtu- sangula lateribus concaviusculis subtiliss. punctata lutea, 8. rufum N. ab. E. 1. s. c. 201 et Herb. — 8. Dre- geanum Kunth, 529 et Herb. Prom. bon. spei (Eekl. et Zeyh., no. 149, 150; Dröge, no. 7399). 3. 8. Thunbergii N. ab E. (emend.) Caespitosa; rhizomate elongato repente brunneo; eul- mis 3—10 poll. altis firmis obsolete angulatis striatis lae- vibus, basi parum incrassata vaginis dissolutis brunneis obteetis, saperne nudis inferne plurifoliatis; foliis confertis viridulis eulmum subaequantibus angustis firmis Zonyiss. angustalo-cuspidatis, superne fleruosis acute carinatis mar- ginibus scabris reflexis, lineam eirc. latis; spiea unica ter- minali composita (v. raro I—2 lateralibus remotis sim- plieibus) viridula laxiuscula v. densa oblonga pollicem eire. longa; partialihus sessilibus, bracteis foliaceis spicam primariam ercedentibus; spieulis confertis paucifloris, ter- minali maseula, reliquis androgynis v. foemineis; squamis suhlanceolufo-oratis acutis muticis dorso viridihus lateribus pallide ferrugineis v. rufescentibus; squama fertili marima herbacea viridula multistriata recta margine a basi usque ad apicem saepiss. connata utrieulum referente lineari- oblongum apice attenuatum; car. lineari-oblonga obtus- angula subtiliss. punctata fusca. S. Thunbergü N. ab E. ls. ec. 201 (excl. synon. Thunb.) — Carex capensis Schk. f. 183 (haud suffeit), non Thunb. — Forma elongata eulmo 1%—1!j, pedali, 23* 856 spiea sublaxiore spieulisque elongatis interdum recurvis: 8. Eeklonii N. ab E. 1. e. 200. — Oecurrit porro spiculis squamisque minoribus, squama foeminea subrotunda mar- gine superne libera. Prom. bon. spei (Eckl. et Zeyh.; Drege, sub „S. Dregeanum“.) Die Pflanzenwelt Portugals. Von Edmund Goeze, Dr. phil, Xgl. Garten-Inspector in Greifswald. Es war im Juni 1866, diesem für Deutschland so be- deutungsvollen Jahre, dass ich von der Heimath Abschied nahm und mich dem schönen Süden zuwandte. — — Grosse Stille, friedliche Ruhe begrüssten mich als ich den portugiesischen Boden bei Lissabon betrat, und meine Aufgabe, mich in diesem Lande dem Aufblühen der Bo- tanik und des Gartenbaues zu widmen, war eine so be- lohnende, dass Furcht und Zagen, so häufig die Attribate eines Ausländers im fernen, fremden Lande, dessen Sprache man nicht kennt, bald schwanden, und ich mit froher Zu- versicht der theuren deutschen Heimath gedenken konnte, wo so grosse, welthistorische Ereignisse alle Gemtther in Aufregung versetzten. Jetzt, im December 1876, soll ich von Portugal wahr- scheinlich für immer wieder Abschied nehmen und wird mir dieses auch einerseits nicht ganz leicht, da ich Land und Leute lieb gewonnen, meine Arbeiten und ich darf wohl hinzufügen, die Erfolge meines Wirkens mir ein wenig portugiesisches Bürgerreeht erworben haben, so bin nn REBEL ’ Be “ ET nn 358 ich doch im Grunde meines Herzens voll innigen Dankes, dass mein sehnlichster Wunsch, im Vaterlande eine blei- bende Stätte gefunden zu haben, huldvollst erfüllt wor- den ist. Das „ubi bene ibi patria“ hat für mich von jeher eine unmoralische Bedeutung gehabt und meiner An- sicht nach können die vaterländischen Gefühle in der Fremde nur zu- nie aber abnehmen. Zehn Jahre sind aber im Leben eines Menschen schon eine lange Zeit und unter allen Umständen mag der Wunsch ein gerechtfertigter erscheinen, den gemachten Erfahrun- gen, den hellen und trüben Stunden in seinem Wirkungs- kreise ein kurzes Gedenkblatt zu widmen. Wird das meinige doch von einem fast immer heiteren, blauen Himmel eingerahmt, bewegt sich dasselbe doch in einer Pflanzenwelt, die ebenso mannigfaltig wie ausgewählt, als eine der reichsten unseres Welttheils hingestellt werden darf. Rufe ich in dieser kleinen Schrift dem Lande, was mich bis dahin gastlich aufgenommen, einen Abschieds- gruss zu, so möge sie doch zu allernächst dazu beitragen, mir, dem Zurückgekehrten im Vaterlande eine freundliche Aufnahme zu sichern. Lissabon, im December 1876. 1. Meteorologische Bemerkungen. Die spanische Halbinsel ist s0 gelegen, dass die Aspiration in der warmen Jahreszeit grossentheils vom atlantischen Meere aus erfolgt, aber grade hier ist aus verschiedenen, zu- sawmenwirkenden Ursachen dieRegen- losigkeit des Sommers im weitesten Umfange ausgeprägt. — (Grisebach, Die Vegetation der Erde.) Zwischen den Parallelen von 38° und 42% liegend, befindet sich Portugal in der mittleren Region der nörd- lich-gemässigten Zone, — dies sowie auch die bedeutende Ausdehnung seiner Küsten — 435 Meilen — geben dem Lande ein durchaus gemässigtes Klima. Indem aber das Klima einer Region, innerhalb der- selben Zone von verschiedenen meteorologischen, orogra- phischen und geologischen Umständen abhängig ist, und indem, in Bezug auf Portugal, trotz seiner geringen Aus- dehnung, bemerkenswerthe Unterschiede in den klima- tischen Bedingungen an verschiedenen Puneten seines Territoriums sichtbar werden, scheint eine Eintheilung in partielle Zonen für unsere Zwecke am geeignesten zu sein. 1. Zone von Nord-Westen oder „terra fria“. 2. Heisse Zone des Nordens. 3. Littoral-Zone des Nordens. 4, Central-Zone. ET. Bu. N ÄETE Te erseze 5. Littoral-Zone des Centrums. 6. Zone des Stdens. 7. Littoral-Zone des Stidens. 1. Es schliesst dieselbe die 2 Länderstriche der Pro- vinzen Beira und Traz-os-Montes, die man gewöhnlich als „terra fria“ bezeichnet, ein; sie werden von den höchsten Gebirgen und Plateaux des Königreichs gebildet und durch das Douro-Thal, welches die Zone in 2 Theile mit sehr unregelmässigen Umrissen zerlegt, von einander getrennt. — In dieser Zone liegen die höchsten Berge Portugals, die Serra d’Estreila, mit einer Höhe von 1,993 metr. und die Serra de Gerez 1,442 metr. hoch, die andern Gebirge und Hochplateaux zeigen eine abwechselnde Höhe von 700, 800, 900 bis 1000 metr. m Der höchste Gipfel der Serra d’Estrella ist während der einen Hälfte des Jahres mit Schnee bedeckt, auf den andern Gebirgen fällt derselbe nur während der Winter- monate. In dieser Zoneliegtder meteorologisehe Posten von Guar- da, von dem folgende Tabelle veröffentlicht wurde. (8.8.361.) Die mittlere jährliche Anzahl der Tage mit Nebel ist 67,5, mit Schnee oder Frost 45,5; mit Gewitter 26; mit Hagel 4,6. Im Winter treten Winde aus W., NO. 8SO., und O. besonders auf. Im Frühlinge Winde aus NO., NW, und SSW. Im Sommer Winde aus NOS., N. und W. Im Herbste herrschen die Westwinde vor. Die Medien der Spannung der atmosphärischen Dünste, in Millimetern dargestellt, sind: Im Winter 6,36; im Frühlinge 7,89; im Sommer 10,79; im Herbste 8,83. 861 T9rL 0'099 : | 008 7666 1 - grE 08‘0T [124%] KIT 979 688 FIT ge — ver 9 69729 FIT E'zor erg SBIT 6 - [7 I16‘0T gE729 Es BERG] der 28L 8 Fre scer sr'g19 ve 6218 609 v9 or Bra fax 919 ve E1T8% vn er [172 HE 1273 eg 6“ 172 899 298 [4 1253 1271 66'929 [1233 Foer 12:72 E'6or oT 074 rau 819 0% IH EL 19 03 — Er oFor 8719 Exas E66 298 SIT 0 ost x 18129 Kor Fıs 706 c'gg se ger sed 80'919 E22 reg ges Ser Tr — 1233 we er’aıy Kor Rgu3 6 s'zor — — | pam DTEITKUE | | mar | aan | 10p -Sungdurp -yonog ua n l } Bu a 1A —— nn ROHR Igezuy aaneıod anyeıodwe], wepow eyotziurf * IO9qWOAON ”.2940yP0 aoquaydag genäny “oonnp "9 unp Som pad "09 gem " - aunagaJ - - BnuRp * aqmE9RL “3euog “am 680 : T SIOfomorg, SOp oloH "QLST—FO8T 362 . 2te Zone. Sie schliesst den mittleren Theil des Douro-'Thales und die Thäler von Tua und Sabor ein, wird fast voll- ständig von der kalten Zone umzäumt, von welcher sie indessen durch einen engen Gürtel eines mehr gemässigten Klimas getrennt ist, wodurch der allmäliche Uebergang von heiss zu kalt oder umgekehrt gebildet wird. Der Contrast dieser Zone mit der ersten ist so in’s Auge springend, die klimatischen Bedingungen der be- nachbarten Regionen sind so verschieden, dass sie mit Recht als selbständige Zone hinzustellen ist. Ihre geolo- gische Zusammensetzung, die Lage des Dourc-Thales von W. nach O. und endlich die natürliche Schutzmauer der hohen Gebirge, welche jenes tiefe Thal von den Seiten decken, tragen wesentlich dazu bei, dass die mittlere Temperatur dieser Zone bedeutend höher ist als die der benachbarten Regionen. Hier ist das Weinland des hohen Douro, durch seine edlen Weine weitberühmt geworden. dte Zone. Sie wird gebildet durch die Provinz Entre Douro und Minho und den Theil von Beira, welcher im Norden von Aveiro legt. Im Osten grenzt sie an die beiden vor- hergehenden. Die Nähe des Oceans, die geologische Be- schaffenheit des Bodens, die Gebirgsscheide, welche diese Zone im Osten gegen die Landwinde schützt, sind alles Bedingungen, welche das Klima gemässigter machen und dazu beitragen, dass es reicher an Feuchtigkeit ist als das der gegen Süden liegenden Zonen, sowie der vor- hergehenden. Dem meteorologischen Observatorium von Oporto ver- dankt man folgende Tabelle: 5 363 [£243 _ Far TE :ı)ı 80 — Fe 9o'gr TEL Ver _ yo 0'033 1% oz 0987 5277 [43 _ eg [x334 43 a3 er LI Fer 6 - 6293 FogL &8 dag Fr6L caFgL se _ Fon 83% RT Fe SoTz [477 08 _ 1477 [x%:4 Tr 198g STTE yr’agz, Fr ui a} e'ge vs vg 18°08 3:97 v6 - LEL 12:41 ve des ra jezgı Ex — 0'8 ‘98 ee 208 oder BETHTL or _ 133 IT er [4 ITaı 391 vr _ 6077 1:4 00 [4 STIL [277 gr _ s'gg TI so 008 896 72547 808 856 Tr/agz Felnodoyg zop yezuy Im "Sunjduep 1A ıora -gnag SANrISL HOUEELLE ‚uodoy einjosge zunuıp "sinjosqe BUrXEg “eIpo ınmyeıoduey, "Om 68 SIHOMOATT SEP ayoH "LET FORT "NOnKLE A991 uopom eyapigep IHGWOAON 129099 2aquerdeg * yonday mp "gang "I RR omdy ER - aenıgog * aenusf Fol ucHhEYe 364 Die mittlere jährliche Anzahl der Tage mit Nebel ist -37,5; mit Schnee oder Eis 0,3; mit Gewitter 3. Im Winter herrschen Stüd- und Westwinde vor, im Frühlinge Nordostwinde, im Sommer desgleichen und im Herbste Ost- und Stüdostwinde. Die durchschnittliche Spannung der atmosphärischen Dünste ist im Winter 8,14; im Frühlinge 10,21; im Sommer 14,63; im Herbste 11,58. 4te Zone. Grenzt im Norden an die vorhergehenden Zonen, und ist im Osten und Süden von einer Linie begrenzt, welche von Albergarria nach Süden ausläuft, die Serras von Bussaco und Louza durchzieht, und nach Zezere hinab- steigt, — dann westlich ziehend, die Serras durchläuft, welche den Tajo begrenzen. In dieser Zone befinden sich grosse und ausgedehnte Gebirgszüge mit Höhen von 600 bis 1,200 metr. Die Produete des Landbaues sind hier so vorzüglich und unterscheiden sich so wesentlich von denen der vor- hererwähnten Zonen, dass wir sie füglich die Zone par excellence für Portugal nennen können. Wenn der Winter strenge ist, fällt reichlich Schnee in dieser Region, doch bleibt derselbe nicht liegen, son- dern thaut sofort wieder weg. Öte Zone. Der Littoral-Gürtel, welcher zwischen Aveiro und Villa Nova de Milfontes liegt, im Osten von der vorher- gehenden Zone bis Abrantes begrenzt ist und von dort nach Süden hin von einer Linie, welche die Ebenen jen- seits des Tajo durchzieht, bildet diese Zone. In ihrer Mitte treten einige Berge von 600 metr. Höhe auf, der grössere Theil aber im Norden und Siiden wird von aus- 365 gast TES2 ET ‘ “ i Im FT von do Fı8 erct [:4297 6 [277 2701 ‘q * on an R vs gs Iver [12777 I Ba 268 &ı 274 eat srrer 5 s ger 6 E33 08°08 1029) 7 vera v8 gt Fe ‘ 4oL PR [4 2798 09 og SH Ge Bor Kurz [177 vecz 229 Ex rar i Mor our 131 THT Eor #79 "6 3n Ion Yen r , 129 28 LH9E Lo'ger &ı SR €09 Fr x “ sarcı Den i [2 ) s'8 [a5 23 re Ra1 80L 1'868 “ x ergc, on Bi au © 88 gez srer. Nach ur 78 er 003 geIL TG ICH ges 4} S' _ ausschliesslich in der Serra d’Arrabida. ‚Von seinen species incertae sedis, 23—32 findet sich dagegen keine auf portugiesischem Boden. PpPevwnm 412 Von der Gattung Halimium mit 10 species nach Will- komm lassen sich 8 Arten in Portugal antreffen. Halimium umbellatum ist dem Norden eigen und findet sich in der Serra de Gerez bis zu einer Höhe von 4000°. Halimium rosmarinifolium ist jenseits des Tajos am häufigsten. Halimium heterophyllum in den Provinzen Alemtejo und Algarvien. Halimium formosum soll nach Willkomm ausschliess- lich Portugal eigen sein, doch giebt er keine Locali- täten an. Ist als cultivirte Pflanze in europäischen Gär- ten vielfach vertreten, als gute Art scheint sie aber davi- döser Natur zu sein. Halimium oceidentale scheint bis jetzt nur in der Serra de Gerez gefunden zu sein. Halimium eriocephalum ist nach Welwitsch eine der seltensten Cistineen jenseits des Tajo, doch kömmt sie auch in den Provinzen Beira und Estremadura vor. Halimium lepidotum ist dagegen die gewöhnlichste aller Cistineen jenseits des Tajo. Halimium multiflorum, eine ausschliesslich stidliche Art. Die Gattung Tuberaria enthält 10 Arten, von denen nur 4 in Portugal beobachtet wurden. Tuberaria vulgaris ist über das ganze Königreich: verbreitet. Tuberaria globulariaefolis, ebenfalls sehr häufig, doch weniger als erstgenannte Art. Tuberaria variabilis findet sich jenseits des Tajo und in Algarvien. Diese Art tritt auch auf den Inseln Nor- derney und Jersey auf. Sie und Fumana procumbens, 413 die im Norden Europas bis nach Scandinavien vorkömmt, bilden die beiden nördlichsten Ausläufer dieser Familie. Tuberaria bupleurifolia ist nur dem Stiden Portugals eigen. . Die Gattung Helianthemum zerfällt nach Willkomm in 3 Abtheilungen. Unter den ihm bekannten 31 Arten treffen wir 9 in Portugal an. Species 32-—37 sind ihm nur der Beschreibung nach bekannt, während er die in seinem Werke: „Icones Plantarum Hispaniae* eitirten 38-61 als species hybridae und formae hortenses ansieht. Helianthemum ledifolium, ziemlich häufig in der Um- gegend von Lissabon. . Helianthemum salicifolium, eine für Portugal sel- tene Art. Helianthemum intermedium, Umgend von Lissabon und Algarvien. Helianthemum aegyptiacum. Alemtejo und Algarvien. Helianthemum pilosum. Eine sehr seltene Art. Belianthemum pulverulentum, diese im südlichen Deutschland und England ziemlich häufig vorkommende Art ist in Portugal äusserst selten. Helianthemum vulgare, über das ganze Königreich verbreitet. Helianthemum globulariaefolium. Serra de Monchique. Helianthemum glaueum, nicht sehr häufig, im Süden. Helianthemum hirtum. Fundort: Serra de Gerez. Von den Fumana-Arten finden sich 3 in Portugal, nämlich Fumana viscida, sowohl im Centrum wie Süden. — Fumana laevipes bei Setuval Fumana Spachii, eine sehr seltene Art, in der Um- ” gegend von Coimbra. 414 Auf der iberischen Halbinsel finden sich im Ganzen 62 Cistineen, von denen bis jetzt 34 Arten in Portugal angetroffen wurden. Das Verhältniss der Cistineen für ‚Spanien und Portugal ist 1:50, für das stdliche Spanien dagegen wie 1:30, eine so hohe Proportion wie sie wahrscheinlich in keinem andern Lande angetroffen wird. Man könnte auch für diese Familie 5 Regionen aufstellen, die dann je nach ihrer numerischen Bedeutung so auf einander folgen würden: Mittelmeer-Region. 1:50. 1:30, Insel-Region. 1:55 für die Balearen. Cap-Region. Mittlere Region. 1:210 für Genf. Nördliche Region. 1: 365 für Deutschland. Die Cistineen in der Flora Lusitaniea ven Brotero enthalten eine Gattung Cistus, mit 30 Arten. — Man diirfte sich füglich darüber wundern, dass nur 4 neue species seit Brotero für Portugal hinzugekommen sind, doch viele der von Brotero angeführten Arten sind von Willkomm als subspecies oder Varietäten angesehen worden. Da die Cistineen streng genommen nur mit einer Gattung hier 34 Arten aufweisen und unter diesen wieder einige Arten und zwar in erster Linie Cistus ladaniferus meilenweite Flächen bekleiden und durch hunderttausende von Individuen vertreten sind, so nimmt diese Familie einen hervorragenden Platz in der portu- giesischen Flora ein und trägt dazu bei, ganzen Länder- strecken, wie z. B. im südlichen Alemtejo einen beson- deren Anstrich zu verleihen. Es macht in der That einen seltsamen, ja niederschlagenden Eindruck, wenn man an einem heissen Sommertage diese öden Gegenden zu pas- siren hat, und das Auge Cistus-Gebisch, nichts als Cistus- 4 415 Gebüsch entdecken kann. Doch im Frühling, wenn die Milliarden grosser weisser oder gefleekter Blumen von der Sonne beschienen werden und mit den glänzenden, dın- kelgrünen Blättern einen herrlichen Contrast bilden, haben auch diese sonst so monotonen Landschaften ihre Reize. Die Cistineen, je nach ihren Arten, bilden vom März bis August für diese Flora einen beständigen Blüthenschmuck. Ich möchte sie mit den Pelargonien vergleichen, -— was letztere für die Cap - Flora, sind erstere für die iberische Halbinsel. Bei beiden zeigt sich auch im wilden Zustande eine grosse Neigung zum Hybhridisiren, und sind diese wilden Hybriden meistentheils ebenso constant wie die durch Cultur erzielten.*) Drosophylium lusitanicum Link. Die systematischen, pflanzengeographischen und pby- siologischen Studien, zu welchen diese höchst eigenthün- liche Droseracea manche Forscher angeregt hat, haben ihr unter sämmtlichen südeuropäischen Pfanzentypen eine gewisse Berühmtheit verliehen, und darf ich wohl etwas länger bei ihr verweilen, um ihre Geschichte als bota- nisches Cariosum den Lesern vorzuführen. Gabriel Grisiey bringt uns in seinem „Viridarium Iusitanicum“ (Lissabon, 1661) die erste Kunde dieser seltsamen Pflanze, die er unter dem ebenso seltsamen *) Professor Grisebach’s Bemerkung über diese Familie (Die Vegetation der Erde) lässt uns die Cistineen noch von einen an- dern Gesichtspunkte aus betrachten, wenn er schreibt: „Die Cisten liefern uns ein deutliches Beispiel von dem allgemeinen Gesetze, dass der Bau der Blüthen und Früchte, auf dem das System der Pfanzen beruht, von den Vegetationscentren beeinflusst wird, wo sie entstanden sind, und dass dagegen die Bildungsweise der vege- \ -tativen Organe viel bestimmter von dem Klima abhängt, wo sie teben sollen.“ 416 Namen Chamaeleontioides in die botanische Welt einführt. Tournefort in seinen „Institutiones Rei herba- riae“ spricht von einer: „Ros solis lusitanieus, foliis Asphodeli minoris.“ Salisbury, die von den beiden eben genannten Bota- nikern gegebenen Namen nicht berücksichtigend, beschreibt unsere Pflanze als Ladrosia. In der Phytographia von Plukenet (1691) finden wir den Namen von Tournefort wieder. Linns taufte den Namen von Ros solis in den von Drosera um, In seinen „Species plantarum“ findet sich folgende Beschreibung: „Drosera lusitaniea; scapis radicatis; foliis subulatis subtus convexis.“ Brotero wirft die ganze bis dahin entstandene Syno- nymie dieser Pflanze über den Haufen und führt sie zu der alten Gattung Spergula mit der speeifischen Bezeich- nung droseroides zurück. Obgleich im Irrtum, was Gat- tung und Familie anbetrifft, so ist doch seine Beschreibung eine so genaue, ausführliche und botanisch eorrecte, dass wir den Leser, der näher mit unserer Pflanze bekanut zu werden wünscht, mit Recht auf dieselbe hinweisen dürfen. Flora lusitanica, II, 215. Es war Link vorbehalten, mit dieser damals noch als ausschliesslich lusitanischen Ursprunges angesehenen Dro- seraeca die neue Gattung Drosophyllum aufzustellen, wejche auch von allen späteren Botanikern aufrecht er- halten wurde. (Neues Journal für die Botanik, herausg. v. Professor Schrader, 1806.) Wenn Brotero sie zu den Caryoplıylleen brachte, so versetzte Sprengel sie in die Familie der Capparideen,— 7 417 de Candolle räumte ihr den ihr gebührenden Platz unter den Droseraceen ein, Payer endlich schuf mit dieser ein- artigen Gattung sogar eine neue Familie, die der Dro- sophylleen. Werfen wir nun zunächst einen Blick auf die geogra- phische Verbreitung von Drosophylium lusitanicum, so lassen sich folgende Fundorte mit Bestimmtheit nachweisen. Bory de St. Vincent fand sie auf Teneriffa und in Andalusien. Im Herbar von Jussieu (1717) wird Portugal als Vaterland angegeben. Goudot (1828) fand Drosophylium in Tanger, Gibel- Kibir. Schousboe (1881) sandte von derselben Localität ge- trocknete Pflanzen ein. Dr. Teilleux entdeckte unsere Pflanze auf seinen Reisen in Algier und Spanien. (1840—1841.) Willkomm in seiner „Iter hispanicum“® eitirt Droso- phylium auch als Bergpflanze. hab. in glareosis arenariis aridis montium prope oppidum San Roque. Altitudo 2000. (1845.) Bourgeau fand sie in Spanien auf ausgedörrten Fel- sen. (1849.) Welwitsch sammelte Drosophylium in der Provinz Alemtejo. (1851.) Nach ihm ist sie von verschiedenen Pflanzenfreunden in ganz entgegengesetzten Riehtungen des Königreichs angetroffen worden, — ich selbst machte die erste Be- kenntschaft mit Drosophyllum in der Nähe von Coimbra, die Pflanzen standen gerade in Blüthe, und machten mit ihren grossen schwefelgelben Blumen, ihren eigenthümlich geformten und noch eigenthümlicher bekleideten Blättern 4. Band, S.u 6. Heft. 27 ve De wg 418 . einen solchen Eindruck auf mich, dass ich nichts Eiligeres zu thun hatte, als einige Pfänzchen sorgfältig auszugra- ben, sie ebenso sorgfältig zu verpacken und als Eilgut nach Kew zu schieken. Botanical Magazine, tab. 5796. Später begegnete ich Drosophylium in der Umgegend von Oporto, und im letzten Jahre trat sie mir auf meinen Excursionen bei Setubal und Mafra, unweit Cintra ent- gegen. . Beissier in „Voyage en Espagne“ giebt Grenada, Cadiz, Tarifa und Algesiras als Fundorte für Drosophyl- lum an. Dr. Lemann und Mr. Maw begegneten dieser Pflanze auf dem Felsen von Gibraltar und Dr. Hooker endlich fand das wohl mit Unrecht als lusitanicum bezeichnete Drosophylium vor einigen Jahren in Marocco. Drosophyllum bildet einen kleinen Straueh, ungefähr von der Höhe eines Fusses, und die unzähligen, drüsigen Haare, welche die ganze Pflanze bedecken, verleihen ihr einen höchst eigenthümlichen Anstrich. Die Pflanze hat, wenn ich mich des Ausdruckes bedienen darf, etwas an- tikes an sich, und würde entschieden, wenn man ilr Vaterland nicht kennte, für einen südafrikanischen oder selbst australischen Typus gehalten werden; vielleicht, dass sie schon mehrere geologische Revolutionen über- standen hat, dann aber dürfte man auch ihrem jetzigen Auftreten nach, einem allmählichen Aussterben entgegen- sehen. Ihr Verbreitungskreis in Portugal ist ein sehr be- schränkter zu nennen, wenn sie auch im Norden wie Süden des Königreichs hier und dort den Charakter einer socialen Pflanze annimmt. Drosophyllum ist zweifelsohne eine der Mittelmeer-Flora höchst charakteristische Gat- 419 tung, obgleich sie, was Portugal anbetrifft, in der Provinz Algarvien, wo diese Flora am stärksten und deutlichsten hervortritt, noch nicht angetroffen wurde. — Wenn wir mit Lecoeqg annehmen, dass jede Pflanzenart nur einen Centralpunkt hat, von welchem sie sieh weiter ausbreitet, so gerathen wir bei mauchen slideuropäischen, respeetive portugiesischen Pflanzentypen in Zweifel, wo ihr primitives Vaterland zu suchen ist. Bei Drosophyllum haben wir auf der einen Seite 2 europäische Länder oder wenn man will, auch nur eins, — die iberische Halbinsel, Spa- nien und Portugal, wo Boissier, Willkomm, Bourgeau, Welwitsch und andere sie gefunden haben, — auf der andern, 4 afrikanische Länderstriche, Tanger, Algier, Marocco und Teneriffa, wo Goudot, Schousboe, Teilleux, Hooker und Bory de St. Vincent sie zuerst entdeckt haben. Vergleichen wir nun im Grossen und Ganzen die nordafrikanische Flora mit der von Süd-Europa, so treten uns schon auf den ersten Blick viele afrikanische Repräsentanten als naturalisirte, subspontane Arten hier im Süden entgegen, während dieses umgekehrt nur in sehr ver- xingerten Maasstabe der Fall ist. Hieraus in Bezug auf Drosophyllum einen Schluss ziehen zu wollen, und Nord- Afrika als ihr eigentliches Vaterland auszurufen, bin ich weit entfernt, — woll aber berechtigt, den Ursprung dieser Pflanzengattung als — offene Frage hinzustellen.*) *) Professor Grisebach (Die Vegetation der Erde) schreibt über unsere Pflanze folgendermasson: „Die Heimath von Drosophyllum ist offenbar in Portugal zu suchen, von wo sie sich in 3 Nachbarländer, nordwärts bis Gali- zen, im Silden nach Andalusien und Maroeeo ausgebreitet hat, 21* - = u: . \ En Auch A. de Candolle’s Behauptung, dass Gattungen mit nur einer Art sich entweder auf einer kleinen Insel oder einem kleinen Archipel beschränkt finden, oder auch einen sehr weiten Verbreitungskreis zeigen, lässt sich auf unsere Pflanze nicht anwenden. In mehr als einer Beziehung steht sie einzig unter den Droseraceen da. Während dieselben, als Familien- charakteristik, zu den Sumpf- und Schattenpflanzen ge- zählt werden, gedeiht Drosophyllum nur in trocknen Fichtenwäldern, ja selbst auf nackten Felsen wie in der Umgegend von Gibraitar. Dafür scheint sie die Fähig- keit zu besitzen, reichlich Feuchtigkeit aus der Atmosphäre anzuziehen, — zu verschiedenen Malen bin ich an heissen Sommertagen auf Pflanzen gestossen, deren Blätter mit Wassertropfen bedeckt waren. — Ihre Samen sind viel grösser als die der andern Droseraceen (von diesen finden sich in Portugal nur Drosera rotundifolia und Drosera intermedia Hayne synonym mit Brotero’s aber nicht Linne’s Drosera longifolia); sie zeigen im Aeussern manche Aehnlichkeit mit denen einiger Caryophylieen, wie z. B. Lychnis Githagoe. Link irrt sich übrigens, wenn er meint, dass Drosophyllum-Samen schlecht reifen und keimen, und die Pflanze sich daher mehr durch Wurzel- ausläufer vermehrt. Bei einigermassen günstiger Witte- rung sind die Samen, nachdem die Pflanze Anfang April geblüht, Ende Mai reif, sie gebrauchen aber meistentheils Hier ist es die Gestalt des heutigen Wohngebiets, woraus dies gefolgert wird.“ j In wie weit der gelehrte Verfasser mit dieser Behauptung Recht lat, muss dahingestellt bleiben, — schliesslich lässt sie sich auch auf eine Hypothese zurückführen, und stehe ich dann nicht an, ihr die meinige entgegenzustellen. 421 1 Jahr, sowohl im Naturzustande wie unter Cultur, ebe sie keimen. Verästelte sich unsere Pflanze nicht, so böte sie das Bild eines Baumfarrn en miniature dar, im Winter da- gegen, wo sie ihre Blätter abwirft, könnte man sie für einen kleinen nordischen Strauch halten. . Als Dr. Hooker wir im verflossenen Jahre seine Epoche machende Schritt: „The carniverous habits of plants“ (Adress to the Department of Zoology and Bo-. Pp y tany of the British Association, August 1874) gütigst zu- sandte, fühlte ich mieh, trotz des so überaus interessanten Inhalts etwas enttäuscht, kein Wort über Drosophyllum darin zu finden, wo doch 2 andere Repräsentanten der- selben Familie, Dionaea und Drosera so viel Beachtung von dem gelehrien Verfasser geschenkt worden war. Bald darauf aber erschien Darwin’s neuestes Werk: „Inseeti- vorous Plants“ (London, 1875) und Drosophyllum ist nicht darin vergessen worden. Im 15. Capitel von Seite 332— 342 hat der berühmte Naturforscher England’s unserer Pflanze seine volle Aufmerksamkeit zugewandt und glaube ich, dürfte ein Auszug des Gesagten der von mir ent- worfenen Skizze einen würdigen Abschluss verleihen. Es sei mir aber zunächst gestattet, zwei kleine Irrihlimer Darwins hier zu berichtigen, — zunächst findet sich Dro- sopbylium, wie ich auch schon weiter oben angeführt, nicht nur in Portugal und Marocco, dann.sind auch die Wurzeln nicht so fein wie bei andern Droseraceen, son- dern zeigen im Gegentheil eine etwas holzige Beschaffen- heit. Schon ganz kleine Pflanzen dringen mit einer Hauptwurzel ziemlich tief in den trocknen oft steinigen Boden ein, bei älteren Exemplaren erreichen diese aber “ 422 eine solche Tiefe, dass dadurch das Verpflanzen sehr schwierig wird. " Im Sommer sind die Blätter oft mit kleinen Fliegen dicht bedeckt, weshalb die Landbewohner sie auch häufig in ihren Häusern aufhängen und die Pflanze „Fliegen- fänger‘ nennen. (Der mir bekannte portugiesische Name ist: „Herva Pinheira orvalhada“, deutsch: bethautes Tan- nenkraut.) Die Blätter kommen aus einer fast holzigen Achse hervor, sie sind linienförmig, werden gegen die Spitze hin bedeutend schmäler und haben eine Länge von 2—3 Zoll. In ganz jungem Zustande sind sie, ähnlich wie manche Farne, zusammengerollt. Ihre Oberfläche ist con- eav, die untere Seite convex, mit einem engen Kanal längs der Mittelrippe. Beide Seiten sind, mit Ausnahme des Kanals, mit bestielten Drüsen dicht bedeckt. Diese Drüsen, die Darwin „tentaeles“ nennt, haben in ihrer äusseren Form viele Aehnliehkeit mit denen der Drosera rotundifolia.. In Farbe, Form und Grösse weichen sie sehr von einander ab und Darwin hat ganz das Rechte getroffen, wenn er sie mit Pilzen cn miniature vergleicht. Auf denselben sondern sich zu gewissen Jahreszeiten grosse Tropfen einer klebrigen Flüssigkeit ab. Ausser diesen gestielten Drüsen befinden sich auf beiden Seiten des Blattes noch unzählige, ungestielte, die dem blossen Auge kaum bemerkbar sind. Dieselben sind farblos, unterscheiden sich aber in ihrer Struetur nicht von den gestielten Drüsen. In ihren Funetionen weichen diese beiden Arten von Drüsen aber sehr von einander ab, — während die gestielten jene klebrige Flüssigkeit freiwillig und in Menge absondern, ist dies bei den un- gestielten durchaus nicht der Fall und diese Beobachtung i } % A 423 Darwins an eultivirten Exemplaren kann ich nach meinen eigenen Beobachtungen an Pflanzen im wilden Zustande vollständig bestätigen. Beide Arten von Drüsen. sowohl die kleineren wie grösseren besitzen die Fähigkeit, stick- stoffhaltige Substanzen rasch zu absorbiren, — indem sie dieses aber thun, ist die Secretion keine stärkere, im Gegentheil, sie absorbiren nicht nur die ihnen zugeführten stickstoffhaltigen Substanzen, sondern zu gleicher Zeit auch die sich auf ihren Spitzen befindende klebrige Flüs- sigkeit. — Diese rasche Absorption bedingt aber eine wenn auch nicht ebenso rasche Secretion und umgekehrt. Während die Drüsen von Drosera rotundifolia bei der Absorption von stickstoffhaltigen Substanzen wie Theile von Insecten, kleine Stücke rohes Fleisch, Eiweiss u. 8. w. eine gewisse Bewegung zeigen, bleiben die Drüsen von Drosophyllum unter demselben Processe vollständig be- wegungslos. Dass aber die Drüsen bei beiden Pflanzen wirklich diese Stoffe absorbiren, wird hinlänglich durch ihre veränderte Farbe sowie durch die Zusammensetzung ihres Inhalts erwiesen. Darwin lässt es dahingestellt sein, ob die wenn auch stark-saure Secretion der grossen Drüsen nur wenig Ver- dauungsvermögen besitzt, oder ob der Secretionsinhalt einer einzelnen dieser gestielten Drüsen unzureichend ist, ein Theilchen Eiweiss, welches in derselben Zeit von der Seeretion mehrerer der kleinen ungestielten Drüsen auf- gelöst sein würde, zu absorbiren. — Jedenfalls scheint es wahrscheinlich, dass Drosophyllum Eiweiss und Faser- stoffe rascher verdaut als Drosera dieses zu thun im Stande ist, und dieses darf zunächst wohl der sich in der Secretion befindenden Säure ersterer Pflanze zugeschrieben werden, dann auch wohl der wenn auch nur schwachen 424 Gährung in der Secretion, bevor die Drüsen angeregt worden sind. — Wenn die Drüsen von Drosopkyllum, wie schon vorher erwähnt, keine Macht besitzen sich zu bewegen, so ist dieser Mangel wenigstens theilweise wie- der gut gemacht durch das Vermögen der klebrigen Secretions-Tropfen, sich von den Drüsen zu lösen ‚und zwar der Art, dass, wenn ein Inseet mit einem Tropfen in Be- rührung kommt, es wohl noch im Stande ist wegzukrie- chen, aber sofort mit anderen Tropfen in Contaet geräth, und dann, erstiekt von der Seeretion, auf die sessilen Drüsen fällt, wo es seinen Tod findet. Auch ist die Seeretion der gestielten oder grossen Drüsen, bevor sie in irgend einer Weise angeregt worden sind, eine stark- saure und enthält vielleicht sogar schon ein kleines Quan- tum der ihr eigenen Gährung. Alle diese Umstände sind höchst wahrscheinlich mit der Thatsache verbunden, dass Inseeten meistentheils nieht auf den Drüsen haften bleiben, mit welchen sie zuerst in Berührung kamen, und dass es besonders die Secretion der sessilen Drüsen ist, welche thierische Substanzen aus ihren Körpern auflöst. So weit Darwin. Ich möchte nur noch hinzufügen, dass sowohl Drosophyllum wie auch wahrscheinlich die anderen „Carnivoren“ unter den Gewächsen dieses Ver- mögen nicht zu jeder Jahreszeit besitzen, sondern nur im höchsten Wachsthumsstadium, und dass ferner solche Expe- rimente bei cultivirten Exemplaren aller Wahrscheinlich- keit nach nicht dieselben Resultate liefern können, wie bei Pflanzen im wilden Zustande. Unter den hier auftretenden Malvaceen finden sich nur wenige, die dem Süden ausschliesslich eigen sind und vom allgemeinen Standpunkte aus betrachtet, laufen sie I! Gefahr ganz übersehen zu werden. Die einzigste Art, die da, wo sie sich zeigt, eine Art von Uebergewicht in der sie umgebenden Vegetation gewinnt, ist Lavatera ar- borea, die „ber meistens die Strauchform beibehält. Wird auch vielfach in Gärten angetroffen und verdient, nament- lich ihrer schönen Belaubung wegen, einen Platz unter den Ziersträuchern des Landes. Die Geraniaceen mit vielleicht 15 Arten, sind noch weniger sociale Pflanzen und die nordischen Typen herrschen entschieden vor. Die Ozalideen kommen nur als subspontane Pflanzen in Be- tracht, und die Lineen, obgleich ziemlich zahlreich an Arten, treten immer so zerstreut auf, dass sie nur einem botanischen Sammler in die Augen fallen. Von Ruta species besitzt Portugal wahrscheinlich 3, unter diesen ist R. bracteata als die zierliehste hervorzu- heben. Die nordische Ruta graveolens scheint hier zu fehlen, ist aber zuweilen mit der hier wachsenden Ruta montana verwechselt worden. Tribulus terrestris ist in manchen Gegenden sehr ge- wöhnlich. Dagegen halte ich das viel seltener auftretende Zygophylium Fabago für subspontan. — Von der Gattung Acer sind Acer pseudo-platanus, A. monspessulanum und A. campestre in Portugal einheimisch, erstere beide Arten treten hier und da, wenn auch immer nur in sehr ge- xinger Proportion, in den Gebirgswaldungen auf, — als Culturbaum erfreut sich der Ahorn keiner grossen Be- liebtheit. - Die Familie der Anacardiaceen zeigt in den beiden Pistacia species, Pistaecia Lentiscus und Terebinthus eine gewisse Verwandtschaft zwischen den Floren von Süd- Europa, Nord-Afrika und West-Asien. Was Portugal speeiell betrifft, zo findet sich die erste Art fast iiber das em Pe ee En STE 0 21,000 ” i 4 426 ganze Königreich verbreitet und „Lentisco verdadeiro “ gehört immer zu den charakteristischen Pflanzen der por- tugiesischen Strauchform. Die hübsche, glänzende Be- laubung hat dieser Strauch mit nur wenigen anderen ge- mein, und was Genügsamkeit in Bezug auf Boden anbe- trifft, wird er von keinem andern übertroffen. An jähen, felsigen Abhängen bildet Lentiseo-Gebüsch oft die ein- / zigste ins Auge tretende Vegetation. Pistacia Terebin- thus ist viel seltener, und fritt nur in der Provinz Tras-os Montes als sociale Pflanze auf. Pistacia vera, die nach Dr. Hookers Ausspruch mit P. atlantiea identisch sein soll, ist hier selbst als eultivirte Pflanze unbekannt, ob- gleich andere Länder des Südens aus ihrer Cultur grossen Nutzen zu ziehen wissen. — Rhus Coriaria ist nur der Provinz Algarvien als wildwachsende Art eigen, man findet sie aber als subspontane oder angebaute Pflanze fast über das ganze Königreich verbreitet. Rhus Cotimus und Rhus Toxieodendron sind desgleichen nicht seltene Gäste in portugiesischen Gärten. In den grösseren Städten wird auch Schinus mollis als Allcebaum sehr geschätzt und wüsste ich in der That keinen zweiten zu nennen, der so für diesen Zweck ge- eignet ist. Es ist ein kleiner Baum, der mit seiner feinen, gefiederten, glänzenden Belaubung diehte Kronen bildet, aus welchen die leuchtend rothen, in langen Trauben stehenden Beeren lustig hervorschiessen. Man nenut die- sen Baum „Pimenteiro“ Pfefferbaum, und ist der unserm schwarzen Pfeffer ganz analoge Geruch in allen Theilen ‚lesselben jedenfalls sehr charakteristisch. Hier im Süden behält er sein Laub, während er dasselbe in Coimbra schon bei einem etwas kalten Winter abwirft. Da ich doch von Alleebäumen spreche, so mag auch Melia Aze- * 427 darach als solcher hier aufgeführt werden. Auf der ganzen iberischen Halbinsel hat sich derselbe eingebürgert, er wird gewöhnlich etwas höher als Schinus mollis. Man liebt ihn seiner grossen, bläulichen, woblriechenden Blumen wegen, doch die gelben Früchte verleihen in den Winter- monaten den kahlen Aesten einen besonderen Reiz. Beide ebengenannte Bäume sind hier schon seit vielen Jahren eingeführt, sie tragen reichlich Samen, die auch leicht keimen, doch nie trifft man sie in verwildertem Zustande an, während dies bei manchen australischen Baumreprä- santen, deren Einführung viel jüngeren Datums ist, schon jetzt der Fall ist, — muss dieses mehr den verschiedenen Ländern oder Familien zugeschrieben werden, — viel- leicht haben Konstitution und geographische Verbrei- tung bei diesem Verwildern etwas Einfluss. Zu der Gruppe der Leguminosen üÜbergehend, sehen wir sofort, dass dieselben für Portugal wie fast für den ganzen Süden Europas dureh den Reichthum der Strauchform zur Zusammensetzung charakteristischer Landschaftsbilder von grosser Bedeutung sind und ein Blick weiter genügt, um uns von dem Uebergewicht der Mittelmeerflora zu überzeugen. Schon einige Gattungen, wie Ulex, Spartium, Genista und Cytisus, sehr artenreich und durch die Menge ihrer Individuen als stark-soeiale Pfianzen her, „„1etend, könnten im Frühling, wo sie mit ihren leuchtend - gelben Blumen zum Vorschein kommen, genügen, den weiten, üden Flächen, die sie überziehen, einen besonderen Reiz zu verleihen. In den Frühlingsmonaten ist daher auch das Gelb unter allen Blumenfarben die vorherrschenste und keine ist so reich wie sie an Nuaneirungen, selbst die Cistineen mit ihren grossen Blumen und prächtigem Farbenspiel missen hinter den strauchigen, gelb blühen- RE ET 428 den Leguminosen bei weitem zuxrückbleiben. Dafür haben aber die Cistrosen wiederum den Vorzug, dass ihre schim- mernden Blumen auf einem Teppich saftig grüner, mehl- bethauter oder auch glatt gefirnisster Blätter ruhen, wäh- rend die Schnetterlingsblütler mit ihren unzähligen Blumen die kleinen Blättchen gar nicht zum Vorschein kommen lassen, und da der Wald fehlt, um mit seinem tiefen Grin die Vermittlungsrolle zu übernehmen, d. 1. um den scharfen Contrast zwischen der, ich möchte fast sagen, monotonen Bläue der Luft und dem grellen Geib der Strauchform zu dämpfen, so müssen dieselben auf das Auge des Wanderers schliesslich ermüdend einwirken. Welwitsch’s portugiesisches Herbarium ist an Legu- minosen sehr reich, viele der von ilım gesammelten Arten sind aber nicht bestimmt, oder tragen sehr problematische Manuseript-Namen. Im Prodromus Fi. Hispanieae findet sich diese Familie leider noch nieht vor, Machado’s Cata- log begreift sie desgleichen nicht und Brotero’s Fl. lusi- tanica ist ganz besonders für die Leguminosen so ver- altet und unvollständig, dass es ftir den Augenblick noch schwer hält, die Zahl der hier wildwachsenden Arten mit einiger Genauigkeit zu bestimmen. Nimmt man z. B. Webb’s Iter hispanicum in die Hand, so ergiebt sich allein für die Gattung Ulex, von welcher nach Brotero 2 Arten in Portugal auftreten, ein Zuwachs von 6 Arten für diese Flora, ja, mit Einschluss der subgenera Stauracanthus und Nepa von noch mehr. Doch darf dies Verfahren a la Jordan nicht massgebend sein, und mit Ausnalıme der Ulex Wel- witschii, Planch., werden sich die von Webb angeführten Arten wahrscheinlich keines langen Lebens erfreuen. Die am Cap der guten Hoffnung so artenreichen genera — Psoralea und Argyrolobium — sind in der portu- 429 giesischen Flora durch 2—3 species vertreten, während dagegen die nordeuropäischen Gattungen, Trifolium und Lotus, die für Portugal mit 24 und 12 species aufgezählt werden, nur wenige Repräsentanten für die Cap-Flora aufzuweisen haben. Soll ich unter den hier einheimischen Leguminosen noch eine besondere Art namıhaft machen, so sei es Genista polygalaephylla — ein allerliebster Strauch, der namentlich auf den Estrella- und Gerez-Bergen zu Hause ist. An Rosaceen ist Portugal arm zu nennen, wenn auch Prunus Padus und Prunus Iusitanica insbesondere 2 sehr würdige Vertreter dieser Familie sind, die in den nörd- lichen Provinzen, bier und da von Sorbus Aria und 8. torminalis unterstützt, zur Obaracterisirung der Strauch- formation mancherGegend wesentlich beitragen. Nordische Typen dieser Familie wie Prunus spinosa, Ürataegus Oxyacantha, Rubus fruticosus, Rosa canina und mehrere krautartige trifft man sogar im äussersten Süden des Landes — Serra de Mouchique — an, dagegen wird Pyrus communis nur sehr vereinzelt auf der Serra de Gerez gefunden. Rubus Idaeus, unsere Himbeere, kommt hier als wildwachsende Pflanze gar nicht vor, und Fra- garia vesca, die Walderdbeere, gehört zu den seltenen einheimischen Pflanzen. Von den Rosaceen mache ich einen, allerdings ziem- lich bedeutenden Sprung zu den Umbelliferen hin, — doch ohne Gewissensbisse, da die dazwischen liegenden Familien für Portugal’s Flora in keinerWeise in Betracht kommen. Das Verhältniss der Umbelliferen zur Gesammtilora ist wie 1:20 und theilt Portugal dasselbe mit Deutsch- ES SETOREIITETTE. .. - 430 land und der Berberei, während für Spanien und Grie- chenland das Verhältniss noch um etwas steigt, näm- lich 1:22. Von den hier einheimischen Arten theilt Portugal über die Hälfte mit nördlicheren Ländern, und ein gutes Viertel ist nur der iberischen Halbinsel und Nord-Afrika eigen, während einige ausschliesslich auf Spanien und Portugal beschränkt sind. Ob dieses Königreich für sich allein auf endemische Arten Anspruch machen kann, scheint melr als zweifelhaft, obgleich dieses von einigen Botanikern behauptet wird. Wenn nun auch die Arten- zahl eine ziemlich bedeutende, und ibr Auftreten in den verschiedenen Provinzen ein mehr oder minder gleich- mässiges ist, so kann man nicht behaupten, dass die Um- belliferen als Gesammtgruppe irgend welchen Einfluss auf das Landschaftsbild dieser oder jener Gegend aus- üben. Sie treten hier durchaus nicht als sociale Pflanzen auf, machen sich aber dafür durch einzelne Arten, oder riebtiger noch, durch einzeme Exemplare, die oft baum- artige Dimensionen aunehmen, bemerkbar. Von den bei- den giftigsten Umbelliferen Europas, Cicuta virosa und Conium maculatum ist nur letztere in Portugal ange- troffen, es muss aber Wunder nehmen, dass den hier wild- wachsenden offieinellen Arten keine grössere Aufmerk- samkeit geschenkt wird, und auch als Küchengewächse ist diese Familie den Portugiesen fast unbekannt. Ker- bel, Sellerie, Carotien werden höchstens von oder für Aus- länder hier angebaut und selbst Anis und Kümmel sind in den meisten portugiesischen Haushaltungen unbekannt, — die unvermeidliche Zwiebel und der nicht weniger ge- schätzte Knoblauch müssen für Alles aufkommen. Alsseltene, oder besondersschöne und charakteristische 431 Arten verweise ich auf: Eryngium Duriacanum, Gay, eine subalpine Pflanze, Thapsia villosa, Daueus gummifer, Magydaris paniculata, Hippomarathrum und die 2 Cachrys- Arten, C. laevigata und C. sieula. Die Wurzeln von Peucedanum laneifolium Lge. (Siler laneifolium Hffng. und Lk.) wurden neuerdings von portugiesischen Aerzten gegen Hundswuth verordnet. An Saxifrageen und Crassulaceen ist Portugal sehr arm, während in Spanien noch 54 Saxifraga-Arten auf- ireten, kennt man hier kaum 4, und auch die im Nachı- barlande verhältnissmässig noch gut repräsentirte Gattung Sedum hat hier höchstens 12 speeies aufzuweisen. Die Valerianeen kommen ftir diese Flora sehr wenig in Betracht. Auch die Dipsaceen haben weiter keine Bedeutung, obgleich sie nach Willkomm in Portugal durch 8 genera und 14 species vertreten sind. Brotero’s An- nahme, dass Dipsacns fullonum sich nach mehreren Gene- rationen in Dipsacus sylvestris verwandele, möge hier als Curiosum angeführt werden. Die Compositen bilden für Portugal 1/; der phanero- gamen Vegetation, ein gleiches Verhältniss geben sie für Neapel und Granada. In der Flora Lusitanica finden sich 62 genera mit 178 species. Im Prodromus Florae Hispanicae zählen die Verfasser 139 genera mit 668 species auf, und kann als allgemeiner Teberschlag ein gutes Dritt- theil derselben auch als Portugal eigen angesehen werden. Grisebach giebt als Monotypen der Mittelmeerfiora 12 allgemein verbreitete Gattungen an, unter welchen 6 zu dieser Familie gehören und 5 derselben, nämlich Zazintha, Geropogon, Notobasis, Tyrimnus und Diotis ge- hören auch zur porfugiesischen Flora. Als endemische Gattung für Portugal darf wohl Lepidophorum mit der B \ B 2: n er RE NTRTUEE. Du \ Bu f \ . a 432 einzigsten Art — repandum (Anthemis repanda Lin.) hin- gestellt werden. Blühende Compositen trifft man hier während des ganzen Jahres an, ihre Hauptmacht entfalten sie aber zu Anfang des Sommers und haben dann Cirsien und einige dahin gehörende Gattungen ein temporäres VUebergewieht in derFlora mancher Gegenden eingenommen. Die Lobeliaceen gehören mit zu den Familien, welche für dieses Königreich am ärmlielisten vertreten sind, sie weisen nur 2 genera mit je 1 bis 2 species anf, doch finden wir in ihnen ein neues Bindeglied zwischen dieser Flora und der vom Cap der guten Hoffnung. Im Jahre 1830 waren 118 Campanulaceen für die Mittelmeerregion bekannt, von denen nur ein kleiner Theil, nämlich 12—13 species in 5 genera auf diese Flora fällt. Unter diesen hebe ich Campanula primulaefolia Brot. (Campanula peregrina Lin.) besonders hervor, weil Linne sie als eine ursprünglich südafrikanische Art ange- sehen haben will. Doch scheint es wenig wahrscheinlich, dass sich dieselbe, die hier als subalpine auftritt, auch am Cap finden sollte. Jasione lusitanica A. de Ü. ist eine endemische Art, verdient also mit Recht die speeifische Bezeichnung. Da es meine Absicht ist, nur auf die für diese Flora besonders wichtigen Pflanzenfamilien hinzuweisen, und war in erster Linie auf solche, die durch die Menge ihrer Individuen dieser oder jener Gegend des Landes einen besonderen Anblick verleihen, so könnte ich füglich die kommenden bis zu den Erieaceen mit Stillschweigen über- gehen. Von den Galiaceen hebe ich nur Rubia splendens Link et Hffm. (Rubia sylvestris Brot.) als endemische Pflanze des Königreichs hervor. Unter den Caprifoliaceen verdient Viburnum Tinus als eine eharakteristische Zier- pflanze für manche Localitäten genannt zu werden. . 433 Die Heidekräuter bekleiden hier nicht so ausgedehnte Flächen, wo sie fast als alleinige Gebieter auftreten, wie im Norden und selbst im mittleren Frankreich. Hier sind sie fast immer von Leguminosen-Gestrüpp, wie Ulex und Genisten, oft auch von Cistus-Sträuchern begleitet, aber grade durch diese bunte Gruppenbildung bieten die auch an Arten sehr reichen Ericaceen einen besonderen Reiz dar. Arbutus Unedo Lin. Eine sehr hübsche Pflanze, die sich bald als Strauch, bald als kleiner Baum unsern Blieken vorführt. Die in Trauben stehenden Blumen von weiss-gelblicher Farbe, die grünen, fast kugelrunden Früchte, und die reifen von lebhaften Roth, bedecken unsere Pflanze oft zu gleicher Zeit und bilden einen hübschen Contrast mit der glänzen- den Belaubung. Aus den reifen Früchten wird ein sehr feiner Brauntwein gewonnen. Man trifft den Erdbeereu- strauch im. Norden und Siden des Königreichs an und scheint er nicht, wie andere Repräsentanten dieser Familie, an ein besonderes Terrain gebunden zu sein. Arctostaphylos Uva ursi Spr. wird von Willkomm auch als portugiesische Pflanze angeführt, es ist mir aber nieht bekannt, wo dieselbe anzutreffen ist. Rhododendron pontieum Lin. Wächst in einer Höhe von 3—4000' in der Serra Ile Monehique, dem einzigsten Standort dieser schönen Alpen- rose für Portugal. Es ist eigenthümlich, dass sie in allen Ländern, die zwischen Spanien und Klein- Asien liegen, ganz fehlt, und das mag Boissier vielleicht veranlasst haben, eine neue Art, Rhododendron baeticum, für die iberische Halbinsel aufzustellen, die aber von den meisten Botanikern als synonym mit Rh. pontieum angesehen wird. Tournefort fand letztere im Pontus, Labilladier. .Ba. 5. u. 6. Heft. 28 B 434 in Syrien und scheint es, dass unter derselben Breite die Pflanzen der östlichen Grenze des Mittelmeers im Westen wieder zum Vorschein kommen. Daboecia polifolia Don. Eine ziemlich seltene Pflanze im Norden des Königreichs. Die Gattung Erica ist hier durch 10 Arten vertreten. Eriea eiliaris Lin. Eine sehr zierliche Art, die feuchte Gegenden zu lieben scheint und hauptsächlich im Norden auftritt. Eriea Tetralix Lin. Darf wohl als subalpine Art angesehen werden, die aber auch zur üppigen Entwicklung Feuchtigkeit beansprucht. Erica einerea Lin. Kommt im Norden auf sehr trocknen Terrain vor. Erica australis Lin. Eine der hübschesten Arten für diese Flora, die namentlich auf den Bergen der Provinz Algarvien in grosser Menge auftritt. Eriea lusitanica Rud. (Rriea arborea Brot.). Bei weitem nicht die verbreiteste Art, die nur im Norden Portugals anzutreffen ist. Eriea arborea Lin. und Eriea meiliterranca Lin. sind jedenfalls die beiden hervorragendsten Arten für Portugal und den Süden Europas, die oft da, wo sie auf- treten, die Strauchform verlassen und kleine Bäume bil- den. Inden Frühlingsmonaten, ihrer Blüithezeit gewähren sie einen herrlichen Anblick. Es giebt zwischen diesen Arten Mit- telformen, entweder dureh Hybridisation entstanden, oder auch als Glieder anzusehen, die die2 Arten zu einer verbinden. Erica Seoparia Lin. und Erica umbellata Lin. sind hier sehr gemeine Heidekräuter, die sandigen, trocknen ‚Boden besonders zu lieben scheinen. 455 Calluna vulgaris Lin., unsere nordische, gemeine Heide ist für diese Flora eine der seltensten Arten, sie tritt auch nie für sich allein auf, sondern findet sich im- mer mit dieser oder jener Erica-Art vermischt. Vaeeinium Myrtillus Lin. wird von Brotero mit dem Standort „Serra de Gerez‘‘ aufgeführt und scheint es, dass sie für Portugal auf diese Bergkette beschränkt ist. Die Oleaceen tragen in ihrer Gattung Phillyrea mit 3 Arten zur Vermehrung und Mannigfaltigkeit der Strauchform in Portugal wesentlich bei. Alle 3 Arten, nämlieh Phillyrea latifolia, Ph. media und Ph. angustifolia lieben besonders sehistösern und granitischen Boden. Ob Ligustrum vulgare hier wirklich einheimisch ist, oder als naturalisirte Pflanze angesehen werden muss, darf unent- schieden bleiben. Ueber die Gattung Olea werde ich in einem andern Kapitel einige Bemerkungen einschalten. Jasminum fruticans ist ein hübscher Strauch der nörd- lichen Provinzen, Die Boragineen sind in den europäischen Fioren nicht schr reich vertreten. Zur Ausschmückung derportugiesischen Frühlingsfora tragen sie wesentlich bei, sie bilden den verschiedenfarbigen Teppich für die blühenden Gesträuche, und die Gattung Echium allein mit ihren leuchtenden Blumen fällt so ins Auge, dass man dieser Familie bei Zu- sammensetzung eines Vegetationsbildes eine nicht unbe- dentende Rolle zuschreiben darf. Willkomm zieht Echium pyrenaicum Desf. zu Eehium italieum Lin., während Echium lusitanicum Brot. als speeies respectirt wird; vielleicht liesse sich aber letztere als Mittelform zwischen beiden hinstellen. Nach Boissier ist Eehium pustulatum $Sibth. synonym mit der von Link und Hoffmannsegg in der Flore Portugaise als neu be- 28” i 436 schriebenen Echium tubereulatum. Von anderen Arten treten bier noch E. vnlgare und E. plantagineum auf, während mehrere eultivirte species von den Canarischen Inseln sich an manchen Stellen schon festgesetzt haben, dass man sie füglich als verwildert ansehen darf, Dies hat mich bewogen, einheimische und exotische Arten dieser Gattung zu einer Gruppe zu vereinigen, um Beobachtungen über freiwilliges Kreuzen anzustellen. Die Gattung Lithospermum verdient um so mehr Er- wähnung; weil sie unter den portugiesischen Borragineen die Strauchform vorfibrt. Lithospermum frutieosum Lin. kommt nach Will- komm nur in Algarvien vor uud bringt derselbe Ver- fasser Lithospermum fruticosum Hffng. et Link (Brot. Fl. Lusitaniea) zu L. prostratum Lois. Letztere tritt hier sehr häufig auf, sowohl im Norden wie im Süden und macht mit ihren kornblauen Blumen zwischen Erica- und Ulex-Gebüsch eine effeetvolle Wirkung. Lithospermum apulum und L. arvense gehüren des- gleichen dieser Flora an. Die Gattungen Symphytum und Pulmonaria mit ihren beiden über fast ganz Europa verbreiteten Arten, S, offieinale und P. offeinalis scheinen hier ganz zu fehlen. Die Gattung Myosotis ist desgleichen, wenn auch einige Arten von ihr vorkommen, durchaus keine portugiesische zu nennen. Noch erinnere ich mich des Tages, als ich hier im fremden Lande zum ersten Male unser nordisches — Vergissmeinnicht pflückte, doch die deutsche Kraft und Innigkeit, die einem in jenem Blüm- lein entgegentritt, war hier unter der brennenden Sonne des Südens verloren gegangen; wie das Blümlein, so der Mensch, man wandelt nicht ungestraft unter — Palmen. Omphalodes Iusitaniea Pourr. (C. nitida Hffing. et Link) N 437 kann aber mit Recht das Vergissmeinnicht des Südens ge- aannt werden. Heliotropium europaeum ist für Garten- Culturen als ein böses Kraut anzusehen. Die Gattung Cressa, als Monotyp der Convolvulaceen für die Mittelmeerflora, ist hier wie fast für den ganzen Süden Europas durch Cressa eretica Lin. vertreten, diese Art ist aber auch tropischen Ländern eigen. Unter den andern wenigen Repräsentanten dieser Familie will ich nur auf Convolvulus tricolor und C. althae- oides verweisen, da sie fir manche Gegenden als wirk- liche Zierpflanzen hervortreten. Die beiden Familien Cuseuteen und Orobanchaceen ditrfen als Parasiten, — seltene Gäste in unsern europäi- sehen Floren, füglich Glied an Glied gereiht werden. Cusenta europaea ist hier eine ziemlich gewöhnliche Pflanze, die aber meines Wissens nach dem Landbau keinen Schaden zufügt. Brotero's Cuscuta seandens bleibt eine duvidöse Art und Cuseuta chrysocoma Welw. verlangt auch noch eine weitere Investigation. — Unter den Oro- banchaceen, die hier durch 2 Gattungen mit höchstens 7 Arten vertreten sind, ist Phelipaea lusitanica jedeufalis die am meisten ins Auge tretende. Es ist eine Pflanze von seltener Schönheit, sei es durch ihren eigenthümlich eleganten Habitus, sei es durch die goldgelbe Färbung der grossen Blumen. An den Meeresküsten des südlichen Portugals, zwischen Dünen und tiefen Sandflächen, wo die Vegetation eine so spärliche ist, nimmt sich dieser üppige Schmarotzer, der auf den Wurzeln von Atriplex Halimus zu Hause ist, seltsam genug aus. Geht man weiter ins Land hinein und stösst anf Cistns- Gestriipp, so ist man auch ziemlich sicher, in den Monaten April und Mai einen andern Parasiten in dem leuchtend rothen er 438 Cytinus Hypoecistis zu entdecken, dem namentlich die Wurzeln von Cistus salvisefolius Obdach gewähren. Ob Monotropa, die desgleichen in Portugal gefunden wird ein wirklicher Schmarotzer ist, oder nur als junge Pflanze parasitische Natur zeigt, lässt sich nieht mit Ge- wissheit nachweisen. — Die Lentibularieen schliessen sich diesen letztgenannten Familien an, wenn sie auch für diese Flora nur einen Repräsentanten, Pinguieula lusita- niea aufzuweisen haben, dem, wenn ich nicht irre, auch Schmarotzer-Natur anhaftet. Nach dem jüngeren Mac Nab bieten die Samen dieser Art durch „embryonibus plaribus“ noch ein besonderes Interesse dar. Die nordischen Typen der Primulaceen, wie Androsace, Soldanella, Cyelamen, Glaux fehlen hier ganz, und die Gattung Primula ist nur dureh 2 Arten, Prinula vulgaris und P. offieinalis vertreten. Dagegen ist der einzigste Repräsentant dieser Familie für die Mittelmeerflora, — Coris — in Portugal hier und da zu Hause, nämliek Coris monspeliensis, Centuneulus minimus und Samolus Valerandi sind ebenfalls seltene portugiesische Pflanzen. Von Lysimachien, mit Einsebluss der Gattung Asteroli- num lassen sich 3 Arten antreffen, und Anagallis ist die einzigste, in dieser Flora gut repräsentirte Gattung. Anagallis linifolia Lin. ist eine allerliebste Art, die sich durch ihre dieken, mit azurblauen, grossen Blumen dicht bedeekten Büschel als Culturpflanze sehr empfehlen lässt. Auch in botanischer Beziehung interessant, weil sie gute Varietäten aufzuweisen hat, die von verschiedenen Botanikern als species beschrieben wurden. Anagallis tenella Lin. ist eine andere, höchst zier- liebe Art, die selbst auf trocknem Terrain gedeiht und oft diehte Büsehel bildet, die*mit den hellrosa Blumen 439 wie übersäet sind. Anagallis arvensis und A. crassifolia gehören desgleichen zur portugiesischen Flora. Bei den Gentianeen kommt eigentlich nur die Gattung Erythraea in Betracht, die nach Willkomm 8 Arten in Portugal aufzuweisen hat. Oft mit ihnen vermischt, ist es auch nicht schwer, die ebenso zierliche Chlora per- foliata herauszufinden. — Gentiana lutea wächst nur auf der Serra d’Estreila und wird auch da, da Menschen und Thiere ihr nachstellen, immer seltener. Für Gentiana Pneumonanthe giebt Brotero dieselbe Loecalität an. Limnan- themum nymphaeoides gedeiht an feuchten Plätzen im Norden; wenn sie als seltene, so ist Menyanthes trifoliata als äusserst seltene Pflanze anzusehen. Als einzigste Acanthacee für Portugal ist Acantlıus mollis bekannt, — Acanthus Iusitanica Hort., die ia mehreren botanischen Schriften angeführt wird, kann höchstens eine sehr robuste Form dieser Art sem. Apocyneen und Asclepiadeen haben beide für euro- päische Floren nichts zu bedeuten, und selbst im Süden Europas finden sich nur vereinzelte Ausläufer. Yinca media und Vinea major, wie Cynanchum acutum, Yince- toxieum offcinale und V. nigrum machen für dieses Königreich ihr Kontingent aus, Auch die Verbenaceen sind ärmlich vertreten, 2 Ver- bena species gehören hierher und wenn man will, auch Vitex Agnus castus, obgleich ich dieselbe für eine sub- spontane Pflanze ansehe. Von Solaneen besitzt Europa höchstens 15 Arten, Spanien, Italien und besonders Sicilien sind am reichsten daran, Für Portugal lassen sich mit Gewissheit nur 5 Solannın species, 2 Hyoscyamus species, Mandragora au- Te 40 * tumnalis, Atropa Belladonna und Lyeium europaeum an- führen. Im Jahre 1833 kannte man 82 Antirrhineen für die Mittelmeerflora, von denen 54 dieser Flora eigen sind. Brotero führt 11 Gattungen auf, unter welchen Li- naria (Antirrhinum) durch den Reichthum au Arten und die Menge von Individuen jedenfalls oben ansteht. Man hat für die Floren von Spanien, Portugal und Italieu 60 Livaria-species zusammengebracht und Link und Hoff- mannsegg zählen für Portugal 24 species auf, unter wel- chen einige endemisch sind. Es ist jedenfalls eine sehr schwierige Gattung, manche ihrer Arten scheinen grosse Neigung zum Hybridisiren zu haben, oder stehen sich s0 nahe, wie z. B. Linaria ametlıystea und L. multipunetata, dass man kaum weiss, wo die Art aufhört und die Abart beginnt. Spanien zählt nach Willkomm 11 Digitalis- Arten, von welchen indessen nur 2, Digitalis purpurea und D. Thapsi bis jetzt in Portugal angetroffen wurden. Es kommen hier 11—12 Veroniea speeies vor, 10 da- von sind nordische Typen und V. cymbalaria scheint die einzigste südliche Art zu sein. Veroniea Beecabunga, die über fast ganz Europa verbreitet ist, fehlt dieser Flora. Melampyrum pratense Lin. ist wahrscheinlich unter den Scrophularineen die Art, welche in Portugal die höchsten Spitzen einiger Berge bewohnt. Auch Pedieu- laris Iusitanica Lk. et Hffmgg., eine sehr hübsche Art, kommt nur auf Bergen vor, sie gehört zu den wenigen subalpinen Pflanzen. Die Gattungen Rhinanthus, Eufragia, Trixago und Bartsia treten meistentheils gemeinschaftlich auf und fal- len durch die Menge ihrer Individuen, wenn in Blüthe, TEE ae der “4 ins Auge. Professor Decaisne’s Vermuthung, dass alle Rhinanthaceen Wurzel-Parasiten seien, bemühte ich mich vergebens, weiter nachzugehen, immer fand ich bei wei- tem mehr Wurzeln dieser Pflanzen im Boden, als an an- dern sogenannten Nährpflanzen haften. Ueberall im Lande, im Norden wie im Süden, auf den Bergen wie in den Niederungen sind Arten der Gat- tung Verbaseum anzutreffen, 6 im Ganzen, und vielleicht dürfen dieselben unter den zahlreichen Scrophularineen Portugals als die charakteristischsten hingestellt werden. Oft sieht man Verbascum-Pflanzen von bedeutender Höhe, und da sie sich meistentheils in kleinen Gruppen von 6-8 Individuen vereinigt finden, so bieten sie sofort ein Bild. was bei dem allgemeinen Eindruck einer Landschaft nicht übersehen werden kann. Noch etwas anderes ist mir bei ihnen aufgefallen, nämlich die genaue Scheidung der Arten; treten auch hier und da in der Landschaft eine Menge dieser kleinen Verbaseum-Gruppen auf, so findet man jede Gruppe doch immer nur aus je einer species zusammengesetzt. Linaria lusitanica Lk. et Hffgg. Eine ausgezeichnete Art mit niederliegenden Zweigen, blaugrünen Blättern und ungewöhnlich grossen, leuchtend gelben Blumen. Sie findet sich auf Dünen und längs der sandigen Meeresküste des mittleren Portugals, aber auch nur da, was bei ihrer Cultur sehr zu berücksichtigen ist. Linaria triornitophora Lin. Ist unter den europäischen Arten die höchste und auch die schönste. Die grosse Blumenkrone zeigt ein Farbenge- miseh von roth, lila und gelb. Für die Frühlingsflora unserer nordischen Gärten sehr zu empfehlen. Der Süden des Landes hat gerade die schönsten un Pa BER T REBRT, 442 Arten dieser Gattung nicht aufzuweisen, überhaupt ist es mir bei meinen Exeursionen häufig aufgefallen, als wenn diese ganze Familie im mittleren und nördlichen Portugal bei weitem zahlreicher vertreten ist, sei es durch die An- zahl der Arten, sei es selbst durch die Menge der Indi- viduen, als im Süden. Bei Coimbra fand ich die Linaria saphirina Lk. et Hffsg. häufig in solehen Mengen, dass sie ganze Felder mit ihrem tiefen Blau zu überziehen schien. Serophularia kann wohl mit Recht eine südenropäi- sche Gattung genannt werden, da zwischen 33—40 Arten von ihr im Süden unseres Welttheils anzutreffen sind. Serophularia Herwinii Lk. et Hfimgg. Scheint eine zweifelhafte Art zu sein, die wohl schliesslich zu $. pyrenaica gezogen werden muss. Serophularia sambueifolia Lin. Eine durch ihre grossen, rothgelben Blumen sehr ins Auge springende Art, und nimmt es um so mehr Wunder, dass Brotero sie in seiner Flora übergangen hat. Anarrhinum duriminium Brot. Gehört zu den seltensten Arten dieser Familie, wäh- rend dagegen A. bellidifolium eine recht gewöhnliche Pflanze ist. Aus der hier durch 3 species vertretenen Gattung Antirrkinum hebe ich nur A. meonanthum Lk. et Hifmgg. als selten hervor. Labiatae. Nach Bentham’s: „Labiatarum genera et species“ be- sitzen Spanien, Portugal und Languedoc zusammen 190 La- biaten-Arten, von denen 138 auch andern europäischen Ländern eigen sind. Nur das Kaiserreich Brasilien über- trifft diese drei Länder an Artenzahl. (235 sp.) 445 In der bergigen Region des südlichen Spaniens ver- halten sich die Labiaten zur Gesammtflora wie 1/,,, in Portugal ist dieses Verhältniss wie 1a. Naeh Brotero findet sich diese Familie in 25 Gattungen vertreten, neuere Forscher haben aber.noch 4 derselben hinzugefügt. Eine neuerdings vom Grafen de Ficalho tiber die Labiaten veröffentlichte Arbeit, welcher das Welwitsche Herbar zu Grunde legt: „Apontamentospara o estudo da Flora portugue- za“ Lissabon 1876, enthält 83 Arten, und glaube ich nicht, trotzdem Welwitsch bei weitem nicht das ganze Königreich durehforscht hat, dass sich diese Zahl noch um ein wesent- liches steigern wird. Unter den Lavandulen ist Lavandula viridis, Ait. be- merkenswerth, weil sie ein neues Bindeglied zwischen dem Südwesten Europas und den atlantischen Inseln darbietet. Bis jetzt ist diese Art nur in Portugal und auf der Insel Madeira gefunden worden, Das genus Mentha ist nur spärlich vertreten, 3 species, wahrscheinlich aus dem Grunde, weil die feuchten Gegen- ‚len, die von den Arten dieser Gattung besonders gesucht werden, hier selten sind. Die Gattung Thymus scheint für Portugal eine be- sondere Vorliebe zu haben, denn in keinem andern Theile Süd-Europas findet man so viele Arten und diese wieder mit einer solchen Fiille von Individuen. Desfontaines in seiner Flora Atlantica zählt 6 species auf, Allioni in seiner Fiora von Piemont nieht mehr. Lamarek und Candolle freilich 11 Arten, doch sind dieselben später auf 5 redu- eirt worden, während Link und Hoffmannsegg für Portu- gal 12 gute Arten angeben, von denen manche die Hügel ui en Foapeter 444 und kleinen Berge förmlich bedecken und die Luft mit ihren Wohlgerüchen im weiten Umkreise erfüllen. j Graf de Ficalho eitirt sogar 15 Thymus-Arten, von denen 6 endemisch sein sollen, nämlich: Th. Welwitschii Boiss., Serra d’Arrabida. Algar- vien. Th. eapitellatus Hoffm. & Lk. Alemtejo. Algar- vien, Th, carnosus Boiss. Serra d’Arrabida. Th. villosus Lin. (Th. lusitanicus Boiss.) Serra de Cintra. Th. Algarbiensis Lge. Algarvien. Th. albicans Hoffm. et Lk. Tavira. Rosmarinus und zwar Rosmarinus offieinalis bildet eins von den 12 genera, welche die Monotypen der Mittel- meerfora enthalten. In Portugal, namentlich im Süden sehr verbreitet und wird diese Art auch vielfach in Gärten an- gebaut. Zu Räucherungen im Haushalte wie auch bei kirchlichen Feierlichkeiten spielen Rosmarinzweige eine grosse Rolle. Unter den 4 Salvia-Arten ist Salvia selareoides Brot. als endemische Art besonders zu bemerken. Glechoma hederacea ist für Portugal eine ziemlich seltene Pflanze, die auf hohen Bergen (Serra d’Estrella) und an schattenreichen Stellen ihren Wohnsitz aufgo- schlagen hat. Dann und wann trifft man sie auch an den Ufern des Mondego an, doch hier wurde sie durch Samen, den der Fluss vom Gebirge mit sich führte, fort- gepflanzt. Das Auftreten von Lamium album hier wird von Manchen bestritten, ich fand diese Art indessen bei Coim- 445 bra, desgleichen eine Varietät von Lamium purpureum, die typische Form ist hier überbaupt nicht bekannt. , Unter den 3 Phlomis-Arten verdient Phlomis purpurea besondere Erwähnung. Die Hügel bei Setubal sind zum grossen Theil mit diesem Strauche bedeckt, der in den Frühlingsmonaten mit seinen grossen, purpurnen, gepuderten Blumen einen hübschen Contrast mit der weisslicken Be- laubung hervorruft. Zahlreich an Arten ist auch das genuns Teucrium, hier durch 10 species vertreten. Teuerium Salviastrum Hffimsg. & Lk. (T. lusitanicum Lamk.) ist wahrscheinlich unter den portugiesischen La- biaten die Art, welche auf den höchsten Bergen vor- kommt. Teuerium frutieans Lin. kann als Zierstrauch für südhiche Gegenden gar nicht genug empfohlen werden. Hier wird er häufig zur Bildung von Hecken benutzt. Trotzdem die Labiaten dureh Gattungen und Arten hier reich vertreten sind, ja auch in manchen Gegenden durch die Menge ihrer Individuen sich sofort bemerkbar machen, so stehen sie doch bei weitem hinter den Cisti- neen, Leguminosen und Ericaceen zurück, wenn man ihre Bedeutung als characteristische Pflanzen für eine Gegend näher berücksichtigen will, und sind es in diesem Falle nur die holzartigen unter ihnen, welche hier und da durch ihre Massenbildungen auch für Portugai die Bezeichnung — „Region der Labiaten“ beanspruchen. Für den gewinnbringenden Industriezweig — Cultur der Parfümpflanzen — könnten mehrere der einheimi- sehen Repräsentanten dieser Familie gewissermassen den Grundstein legen. Als Curiosum oder auch als Beleg dieser Behauptung möge folgendes Beispiel dienen. EN 446 Marrubium vulgare, die im Norden Europas (siehe Schübeler, Die Pflanzenwelt Norwegens) ein sehr starkes Aroma besitzt, ist auch hier von sehr angenehmen Ge- ruche, sobald man sie, wie bei Vizeu im Norden des Königreichs, an feuchtgelegenen Stellen antrifft, während sie dagegen in den südlichen Gegenden diesen Wohlgeruch vollständig einbüsst. — Hieraus dürfte man vielleicht den Schluss ziehen, dass die aromatische, schr feine und flüch- tige Substanz sich durch die Wirkung der Hitze aufzu- lösen und zu verfliegen scheint, — während eine ge- mässigtere Temperatur dieselbe im Gegentheil fixirt. Die Plumbagineae sind im Süden Europas und zwar an den Meeresküsten vorkerrschend. Am reichsten ver- treten finden wir sie in Sieilien, Granada, Portugal und dem südlichen Raissland. Nach Bretero finden wir sie in 2 Gattungen mit 10 Arten für dieses Königreich vertreten, Willkomm und Lange dagegen zählen für Portugal 4 Gat- tungen mit zusammen 17 Arten auf. Die Familie der Plantagineae erlangt desgleichen in , der Nähe der Mittelmeerregion ihr Maximum und wieder sind es die Länder Sieilien, Spanien und Portugal, die die artenreichsten sind. Brotero zählt bereits 13 Plantago-species auf, und wie es scheint, hat sich diese Zahl bis jetzt nur um eine Art vermehrt. Fassen wir die Corollifloren als eine Gesamıntgruppe auf, so sehen wir, dass sie im Allgemeinen ihre numerische Wichtigkeit von Süden nach Norden verlieren. Grade das Gegentheil liesse sich von den Monochla- mydeen behaupten, die an Bedeutung, das ist an Arten- zahl zunehmen je mehr man sich vom Süden entfernt. Ihre verhältnissmässig grosse Anzahl in Sieilien, Granada ner 2 VBENOIITE VRT > er SE EEE ZI SEE Ge Dale Zn ae wen. ‚ DE: ER 447 und Portugal ist den strauchartigen Chenopodiaceen zuzu- schreiben. Für ganz Spanien weisen die Chenopodiaceen 21 Gat- tungen mit 59 Arten auf, während für Portugal diese Fa- milie von Brotero auf 5 Gattungen mit 22 Arten geschätzt wurde und möchte ich annehmen, dass sich diese Zahl seitdem nieht vermehrt hat. Die Amarantaceen kommen für diese Flora kaum in Betracht, was für die Phytolaceaceen, die als subsponta- ne Familie zu betrachten sind, in noch erhöhtem Mass- stabe der Fall ist. Die Polygoneen dagegen weisen ein verhältnissmässig starkes Contingent auf, nämlich 3 Gattungen mit ungefähr 21 Arten. Werfen wir auf die Laurineen einen Blick, so verlangt der elassische Lorbeer, Laurus nobilis beson- dere Erwähnung, da er in Portugal sowohl wie fast in der ganzen Mittelmeerregion einheimisch ist. Persea in- diea dagegen, die hier auch ziemlich häufig vorkommt, ist entschieden nur subspontan und die atlantischen Inseln mtissen als ihr eigentliches Vaterland angesehen werden. Will ich hier noch eine eultivirte Art namhaft machen, so ist es Laurus Camphora, von welcher man stattliche Exemplare in dem Bussaco-Gehölze antrifft. Aus der Fa- milie der Santalaceen tritt uns zunächst Osyris alba Lin. entgegen, ein höchst eigenthümlicher Strauch, der über fast ganz Portugal verbreitet ist. Welwitsch und Will- komm haben bei Lissabon und in Algarvien noch eine andere Art dieser Gattung gefunden, nämlich Osyris lan- eeolata Hochst. Die Gattung Thesium hat hier nur zwei ihrer Arten aufzuweisen, während das Nachbarland deren sechs besitzt. Man hat vielfach behauptet, dass alle San- talaceen Schmarotzer seien, was aber Dsyris alba anbe- 448 trifft, so scheint Mir die Schmarotzernatur sehr proble- matisch zu sein, — vielfach habe ich junge Pflanzen aus dem harten Erdboden ohne alle Ballen herausgenommen, sie für einige Tage mit ihren Wurzeln in Wasser gelegt und dann in guten Gartenboden gepflanzt, und zwar fast ohne Ausnahme mit dem besten Erfolge. Unter den Thymeleen steht Daphne Gnidium in erster Linie da. Es ist ein eigentl:ümlich hübscher Strauch, der zu Zeiten, wenn er in Blüthe und Frucht steht, weiten Länderstrecken, wie z. B. zwischen Lissabon und Cintra, einen besonderen Anstrich verleiht. Die zahlreichen kleinen weissen Blumen sind sehr wohlriechend, was Fraas be- streitet und die fleischigen, orangegelben Beeren, von denen schon Theophrast spricht, besitzen wie auch die Wurzeln dieses Strauches officinelle Eigenschaften. Daphne Laureola darf wohl nur als subspontane spe- eies angesehen werden. Brotero erwälnt eine Passerina species, Willkomm macht drei species des genus Thy- melaea für Portugal namhaft. Hippophae rhamneides ist eine seltene Pflanze dieser Flora, und Elaeagnus angustifolius ist hier bis jetzt noch nieht als wildwachsende Art gefunden worden. Von Aristolochieen besitzt das Königreich drei Aristolochia- Arten, — Asarım europaeum, schon in Spanien selten, fellt hier ganz. Eimpetrum album ist ein für die Meeresgestade höchst characteristischer Strauch, der namentlich im Herbste durch seine weissen, ‚glänzenden Beeren, die einen angenehm säuerlichen Geschmack haben, ins Auge fällt. Nach.Pro- fessor Grisebach hätte diese Empetrum - Art mit Droso- phyllum fast dieselbe Verbreitung, erstere muss aber, wenigstens für diese Flora, als eine ächte Strandpfanze au 448 angesehen werden, was sich von Drosophyllum in keiner Weise behaupten lässt. — Die Euphorbiaceen sind hier recht zahlreich vertreten, schon Brotero zählt 17 Euphor- bia species auf, und nach der Boissierschen Monographie dieser Gattung kommen noch einige von ihm beschriebene, als ausschliesslich portugiesische Arten hinzu. Mercurialis dürfte hier wohl 4 species enthalten und die eigenthümliche Gattung Colmeiroa dringt bis Portugal und Andalusien vor. — Von Urtiegeeen besitzeu wir hier 3 Urtica- und 3 Parietaria-Arten, Parietaria offieinalis ist bier ziemlich gewöhnlich, namentlich im Norden, und er- scheint es befremdend, dass diese Art nach Willkomm in Spanien gar nicht auftritt. — Die nordeuropäische Myriea- Art, Myrica Gale ist ein seltener Gast in diesem Lande und die atlantische Art, Myrica Faya ist bis dekin nur in der Serra de Monchique gefunden, wo sie ein treuer Begleiter von Rhododendron ponfieum ist. Hier haben wir 2 Typen aus einer kleinen Familie, die in Portugal den Norden mit dem Süden zu vereinigen scheinen. Ueber die Moraceen, die streng genommen zur exotischen Flora gehören, wenn auch hier und dort von Morus und Ficus Carica verwilderte Ausläufer auftreten, werde ich an einer andern Stelle einige kurze Bemerkungen einschalten. Cupuliferae. Die Laubwaldungen Portugals sind, so zu sagen, aus- schliesslich aus Repräsentanten dieser Familie zusammen- gesetzt, während in den gemischten Waldungen die beiden Kiefer-Arten, Pinus Pinaster und Pinus Pinea meistentheils das Uebergewicht haben. Es sind die portugiesischen Eichen, die ich in diesen Blättern einer etwas längeren Erörterung unterziehen 41. Bd. 5. u. 6. Heft, 29 450 möchte, Wenn wir für alle Eichenarten 2 Centra an- nehmen, nämlich ein orientales und ein occidentales, so liegt Portugal im orientalen und zwar an der westlichsten Grenze desselben. Dies dürfte uns wohl zu dem Schluss bringen, sei dieser vorläufig auch nur ein theoretischer, dass die portugiesischen Quereus species reich an Varie- täten sein müssen, denn wie bekannt, variirt jedes grosse Pflanzengenus am meisten in seinen Arten an den Grenzen des Central-Sitzes seiner species. Von vielen Botanikern wird die Zahl der europäischen Eichen-Arten auf etwa 40 veranschlagt, die, schr zerstreut, ibre grösste numerische Kroft im Süden unseres Welttheils entfalten. Schliesslich werden sich diese 40 species auf beinahe die Hälfte redu- eiren lassen, als Beweis für diese Behauptung will ich nur auf das Prachtwerk von Kotschy: „Die Eichen Europas und des Orients“ hinweisen, wis viele seiner als neu be- schriebenen Arten sind auf alte, längst bekannte zurtick- geführt und selbst manche der in älteren Werken be- schriebenen Arten sind neuerdings als Formen oder Ab- arten erkannt worden. Ein häufiges Bastardireu findet entselieden unter den portugiesischen Eichen Statt, dieses sowohl, wie auch die allgemeine Verbreitung mancher dieser Arten durch ganz Ewropa oder wenigstens durch den ganzen Süden, das westliche Asien und Nord-Afrika sind nicht zu übersehende Gründe für die Polymorphität derselben. Jener Formenreichthum zeigt sich namentlich bei Arten mit perennirenden oder sabperennirenden Blättern und fällt es häufig schwer, von ein und demselben Baume 5 bis 6 ganz homogene Exemplare zu erlangen. Willkomm und Lange führen im Prodremus Fl. hisp. 17 Eichenarten an, von denen freilich 4 mit Fragezeichen versehen sind. Brotero hat in seiner Flora lusitanica die vorm FIRE REP EN u . 451 Artenzahl auf 11 gebracht. Alphonse de Candolle da- gegen hat im Prodromus (Vol. XVI., Sect. poster.) die Eichen der iberischen Halbinsel schon um ein bedeu- tendes redueirt und möchte ich annehmen, dass ihn hier- bei ebenso sehr geographische, wie systematische Gründe geleitet haben. Nach dieser kurzen Einleitung komme ich auf die Arten selbst. I. Quereus Robur Lin. (Carvalbo roble.) Q. pedunculata Ehrh, Q. racemosa Lam. et Brot. Q. sessiliflora Salisb. et Smith. Q. pubescens Willd. Es wäre ein leichtes, die Anzahl der Synonymen noch um ein beträchtliches zu vermehren, doch für diese Flora speziell darf man sich wohl auf die 4 genannten subspecies beschränken. Die beiden letzten derselben sind nament lich im Süden des Königreichs sehr formenreich und wei- chen von nordeuropäischen Typen wesentlich ab. Die eigentliche Art dagegen mit var. «. pedunculafa und var. 8. racemosa tritt nur im Norden des Landes auf, wo sie zuweilen für sich allein, häufiger aber uoch mit der folgenden Art, Nro. IH. und Castanea vesca Waldungen bildet. IL. Quereus Toza Bosc. Webb. It. hisp. Q. pubescens Brot. Fl. Lus. (Carvalho pardo da Beira). * Q. humilis, Fi. fr. 3, p. 312, non Lam. Die geographische Verbreitung dieser Art ist eine viel grössere als man im Allgemeinen annimmt. Sie tritt nicht 29* m. . in . BE 22 Sa 000 452 nar in der iberischen Halbinsel auf, sondern auch in den Waldungen am Bosporus und Schwarzen Meere. Auch in den westlichen Pyrenäen kömmt sie vor. De Candolle hält diesen Baum für keinen in Frankreich einheimischen und Correa da Serra deutet schon darauf hin, dass Por- tugal sein Vaterland sei. Nach Brotero fände sich diese Art nur im Norden, doch Welwitsch fand sie auch im Alemtejo, und zwar in einer Höhe von 500—1500 metr. Die Diagnosen dieser Art und der unter Nro. I schon erwälnten Quereus sessii- flora sind im Prodromus Fi. bisp. kaum von einander zu unterscheiden, ja, es werden von Willkomm bei Aufführung der Varietäten von Q. sessiliflora die Charactere von Q. Toza angeführt. Dürfte ans dieses vielleicht zu der Ver- wuthung bringen, dass Q. Toza nur eine südwestliche Form von Q. sessiliflora sei und somit auch unter Q. Ro- bur fiele? Nach Mathieu, (Flore' Forestiere pag. 249) soll diese Art im südlichen Frankreich zuweilen süsse Eicheln liefern. „Les glands tantöt doux, tantöt äpres sont pröferes & ceux des autres especes et tr&s-recherches.“ Diese Thatsache ist meines Wissens in Portugal noch nieht be- obachtet worden. III. Quereus humilis Lam. Q. fruticosa Brot. Fl. Lusit. Carvallo anäo. Die Zwergeiche yarürt sehr in der Form ihrer Blätter, ist aber immerhin eine recht characteristische Art und zeigt durchaus nicht, wie A. de Candolle meint, Verwandtschaft wit No, IV. Sie ist eine durchaus westliche Art, die bei Gibraltar ihre östliche Grenze erreicht. Meistentkeils bildet 453 sie nur kleine Biische von 6 Zoll bis zu 3 Fuss Höhe und bedeckt in diesem Lande, insbesondere in den südlichen Provinzen, weite, öde Flächen. IV. Quereus Jusitanica Lam. Q. hybrida Brot. Fl. Lusit. Carvalko portuguez. Q. alpestris Boiss, Diese Abart wurde von Wel-. witsch in der Serra de Cintra gefunden. Q. australis Lk. Q. Cerris var. y. Al. fr. 3. pag. 311. Q. pyrenaica Willd. Sp. pl. IV. 451. Auch Q. infectoria, Oliv. gehört hierher, die von La- billadiere in Syrien und von Webb in Phrygien entdeckt wurde. Von allen iberischen Eichenarten ist sie die formen- reichste, Ein ausgezeichnet schöner Baum, der seit Clusius bei- nahe 2 Jahrhunderte gänzlich übersehen wurde und dann plötzlich in verschiedenen Ländern und unter verschie- denen Namen wieder auftauchte. Diese Art tritt im öst- lichen und westlichen Theile der alten Welt zwischen dem 41 und 42° nördlicher Breite auf. Im Westen überschreitet sie die Pyrenäen nicht. Die Galläpfel des Handels kommen hauptsächlich von ihr. In dem von Herrn Bernadino Barroa Gomez ver- öffentlichten Cataloge der Produete der portugiesischen Staatswaldungen (Philadelphia-Ausstellung) findet sich fol-' gende Bemerkung über Quereus lusitaniea: „Foliis hyeme deeiduis, senioribus (vernalibus) ovatis vel ovato-lanceolatis; junioribus (aestivalibus) lanceolatis vel lanceolato-ovatis. Glandibus primo visu annuis et 454 biennibus.“ Auch eine ihrer Varietäten als „Q. Suberi satis similis.“ Unsere Art kömmt ausschliesslich im Süden des Landes vor, wo sie bier und da allein, meistens aber mit Kasta- nien, Oelbäumen, Kiefer und der Korkeiche den Wald- bestand bildet. — Der verstorbene Dr. Welwitsch schien von der Ansicht auszugehen, dass auch Q. lusitanica mittelst Hybridisation aus Q. Robur und Q. Ilex oder Q. Suber ganz allmählich sich herangebildet habe. Quereus hispaniea Lam. et Brot. Pl. Lusit. Q. Pseudosuber var. d. aegilopifolia. Prodromus. (Q. hispanica var. aegilopifolia. Lam.) Q. Pseudosuber var. &, gibraltarica. Prodromus. (Q. hispanica var. gibraltariea ‘Lam.) Brotero bringt diese Art zu den sempervirentibus, Webb. dagegen zu den semideciduis. Naclı Brotero wären die Blätter „uttinque viridibus“, Willkomm’s Character da- gegen ist: „Folia supra laete viridia, subtus incano-tomen- tosa“. Nicht zu verwechseln mit Quereus bispanica Willk. Sect. ex parte, non Lam., welche synonym mit Quereus Robur #. sessiliflora Webb. ist. Es hat immer ein gewisses Dunkel über die spanische Eiche geherrscht und hier in Portugal wusste man durch- aus nicht welche Art Brotero mit dem Standort „Serra de Monchigue‘“ und seiner Bemerkung: „affinis Q. Suberi“ ge- meint habe. \ Nach den Welwitschen in Algarvien gesammelten Exemplaren von Q. lusitanica (Herbarium der Lissaboner Polytechnischen Sehule) scheint es für Herrn Gomez keinem Zweifel mehr zu unterliegen, dass Q. hispanica Lam. eine Hybride oder sogar nur eine Form von No. IV., Quereus 455 insitanica Lam. sei. Wollen wir allen diesen Vermuthungen und Folgerungen nachgehen, so wäre zunächst die duvi- döse Art Q. hispanica glücklich beseitigt, und dann die für Herrn Gomez gültige Art Q. lusitanica von Welwitsch wieder mit Hülfe des Zauberwortes Hybridisation zu einer noch älteren — Urspecies zurückgeführt worden. Jeden- falls dürfte Darwin’s Theorie: „On the Origin of speeies“ bei der zuletzt besprochenen Art mit Abarten sich recht bewahrheiten. V. Quereus Ilex Lin. Brot. Fl. Lusit. Quereus rotundifolia Lam. Q. eyelophylla Welw. ınss. eine sehr characte- ristische Form. Im Portugiesischen heısst dieser Baum „Azinheiro“, welche Bezeichnung wohl aus dem Arabischen: „zeen“ herzuleiten ist. Durieu dagegen bemerkt, dass die Be- wohner des Atlas der Quereus Mirheckii diesen Namen geben. Q. Dex tritt in grossen Proportionen, namentlich im Stden des Königreichs und mit vielen Varietäten auf. Jener gräuliche Teint, welcher stidlichen Landschaften so häufig eigen ist, wird zum grossen Theil durch die Stein- eiche hervorgerufen, die von ferne auch viele Aehnliclkeit mit den Oelbäumen darbietet. Quereus Ballota Desf. Ballota kömmt wohl aus dem Arabischen „Beliot“, womit die Araber in Nordwest-Afrika und in Südwest- Europa die süssen Eicheln bezeichneten. Vielleicht ist der von Theophrast zIs „Entanodrys® und „Hemeris* be- zeichnete Baum synonym mit der Desfontainschen Art. Doch ist es auch ‚möglich, dass Theophrast's Hemeris Pa 456 eine der Varietäten von Q. Robur ist, die nach Professor Tenore essbare Eicheln tragen. Die Süsse der Eicheln ist jedenfalls bei Q. Ballota eine äusserst varjirende Eigen- schaft, so findet man auf den Märkten von Lissabon und Setubal bei den sogenannten süssen Eicheln, die alle von Q. Ballota kommen und wie Kastanien gegessen werden, eine grosse Verschiedenheit im Wohlgeschmacke und in der Stisse ihrer Kerne. Spach behauptet sogar von Q. Cerris L., dass ihre Eicheln im Orient gleich andern stissen Eicheln von Men- schen gegessen werden. Quercus Ballota wird in Portugal vielfach angebaut, doch kömmt sie auch wild vor. VI. Quercus Suber Lin. Brot. Fl. Lusit. Sohreiro, Q. oceidentalis Gay. (Q. Cintrana, Welw. mss.) Der Hauptcharacter, welehen Gay zur Untersebeidung seiner Art von Q. Suber anführt — „differt foliis ultra annuis vix prestantibus et maturatione bienni* — weshalb A. de Candolle sie auch mehr als physiologische denn als morphologische Art angesehen haben will, — ist durch- aus nicht stichhaltig, da derselbe auch häufig an Exem- plaren der Korkeiche auftritt. Gründe, welche gegen die Aufrechthaltung von Quer- eus oceidentalis Gay. sprechen. Von B. B. Gomez. (Siehe: Journal de Seieneias Mathem. Physie. e Na- turaes., Num. XX., Dezember 1876. Lisboa.) " 1} Diese Eiche, dem Westen Frankreichs eigen, würde auf der spanischen Halbinsel schon aufhören eine westliche Art zu sein, oder zum wenigsten die einzigste Korkeiche des Atlantischen Littorals, denn längs den Küsten in un- serm Lande ist die Reife der Eichel fast immer, oder viel- leicht immer eine einjährige. 2) Die Korkeiche von Cintra, die vom verstorbenen Welwitsch entdeckt und von den Anhängern der neuen Classification als Quereus oceidentalis aufgestellt wurde, zeigt in ihrer Frucht durchaus keinen mehr zweijährigen Character, als viele andere Arten, bei welchen kein Zweifel obwaltet, dass die Reife eine einjährige in der That, eine zweijährige nur dem Anscheine nach ist. 3) In Portugal gehört die scheinbare Zweijährigkeit wirklich einjähriger Eicheln durchaus nieht zu den Selten- heiten, weil das Wachsthum der Korkeiche ‘hier derselben in einem einzigen Jahre 1, 2 und selbst 3 Triebe zu machen gestattet; grade derselbe Fall wie er bei Quereus lusitanica auftritt. #} Die verlängerte Biitthezeit der Korkeiche, welche im April anfängt, mit der Hitze des Sommers kaum auf- gehört und bei den ersten Herbstregen von Neuem ein- seizt, auf diese Weise 2 oder selbst 3 aufeinanderfolgende Serien von Eicheln liefert, von denen die letzte im Januar reift, ist sehr oft nieht nur von aufeinanderfolgenden Trieben, sondern selbst von theilweisem Falle des einjäh- rigen Blattes begleitet, so dass die jungen unteren Triebe, die kaum einige Monate alt sind, entlaubt erscheinen und auf diese Weise den zweijährigen Character, auf welchen wir schon hingewiesen, zu repräsentiren scheinen. 5) Die portugiesische Eiche, deren Belaubung eine einjährige ist, trägt Früchte, die vermittelst der Insertion zweijährige zu sein scheinen und welcke dennoch durch die Consistenz der Blätter mit gleicher Insertion augen- scheinlich einjährige sind. 458 6) Die einjährige Belaubung der portugiesischen Kork- eiche braucht nicht 2 oder selbst 3 Jahre zu dauern, wie Mathieu dieses von der Art, welche er als Q. Suber be- schreibt, bebauptet, — die Belaubung braucht ausserdem nicht immer eine einjährige zu sein, wie dieses bei der Art, die er Q. oceidentalis nennt, Statt haben soll. Die Belaubung variirt je nach der meteorologischen Beschafen- heit eines jeden Jahres, oıler ist auch von localen Bedin- gungen abhängig. In gewissen Jahren fällt die ganze Belaubung, doch kömmt es eben so häufig vor, dass sich dieselbe 2 Jahre und selbst noeh länger auf denselben erhält. 7) Bei uns hat man nie davon sprechen hören, dass vom Januar bis April unsere Korkeichen, selbst die von Cintra Eicheln mit sich heranbildender zweijähriger Reife tragen. Quercus oceidentalis verdient daher nur wenig den geographischen Namen, welchen man ihr gegeben hat, und doch ist es erklärlich, dass die Varietäten der Blüthezeit eines Baumes, der so vorherrschend ist wie die Korkeiche in den verschiedenen peninsulären, französischen und afri- kanischen Regionen, sich mehr oder weniger localisiren und auf gewissen Punkten sogar vorherrschend sind. Willkomm schreibt von ihr: „Suber fere qualitatis ut vera Q. Suber produeit.* Grisebach (Die Vegetation der Erde): „Der beste Kork wird in der Gascogne gewonnen, wo eine Eiche eingeführt ist, die aus Portugal zu stammen scheint, -—- Quereus occidentalis." Dieser Meinung Grisebach’s stelt eine andere von Willkomm gegenüber, nach welcher die französische Kork- 459 eiche — Quercus Dlex cortice suberoso wäre. Nach Kot- schy steht es jedenfalls fest, dass Q. Ilex, die botanisch schwer von Q. Suber zu unterscheiden ist, wenn nicht durch die Zweijährigkeit der Eicheln, unter gewissen Be- dingungen auch Kork erzeugt. Vielleicht ist die Vermuthung gar nicht zu sehr ge- wagt, dass Quereus Ilex und Quereus Suber von späteren Monographen zu einer Art vereinigt werden, — dann mtisste man Q. Dex, die auch eine viel weitere geogra- phische Verbreitung hat, für die typische species ansehen, Q. Suber dagegen theils für die cultivirte, theils für die verwilderte Abart. Sollte diese Vermuthung etwas für sich ‚haben, so möchte ich noch weiter gehen und die Gaysche Art —Q. oceidentalis als ein Bindeglied zwischen Q. Nex und Q. Suber hinstellen. Quereus Pseudo-Suber, Santi endlich, die nach Kot- 3chy mit Q. Suber und @. oceidentalis in die Abtheilung Aipbylion gehört, diirfte auch wohl nur eine Varietät der ächten Korkeiche sein, — hier in Portugal tritt sie . aber nicht auf. VII. Quereus eoceifera Lin. a. vera. Brot. Fl. Lusit. Carrasco. #. Mesto. (Q. Mesto Boiss.) nach Welwitsch bei Lissabon. 6. imbricata. (Q. pseudo - coceifera Webb.) bei Cintra. Als Synonyma könnte ich ferner noch mehrere der von Kotschy als neu aufgestellten species anführen, wie z. B. Q. aquifolia, Q. inops, Q. echinata; auch Q. rigida, Willd. Sp. Pl. gehört hierher. — Die Kermeseiche ist in der Form der Blätter sehr variirbar. Sie mit der Stein- 460 eiche sind die beiden einzigsten Arten, welche das ganze Mittelmeergebiet bewohnen. In manchen Gegenden des Königreichs ist die „Carrasco“ eine wahre Landplage und soll sie da, wo sie auftritt, kaum wieder auszu- rotten sein. Castanea vulgaris Lam. Die Kastanie bildet namentlich auf den nördlichen Serras von Portugal bedeutende Waldungen, doeh wird sie auch vielfach als cultivirter Baum angetroffen. Brotero unterscheidet in seiner Flora zwei Haupt- formen, nämlich 1. fructu minori (Castanheiro rebordäo) und 2. fructu majori (Castanheiro longal). Den Kaikboden flieht sie. Unter den Betulaceen kommt nur Betula alba in Be- tracht, die auf den hohen Bergen der Serras de Gerez und d’Estrella einen grossen Theil des Waldbestandes bildet. Auch in der Nähe von Coimhra tritt die Birke wild auf, und ist es wahrscheinlich, dass sie durch Sa- men vom Estrella-Gebirge mit den Wassern des Mon- - dego bis da fortgepflanzt wurde. Nach Willkomm soll unsere nordische Birke in Spanien nirgends auftreten. Alnus glutinosa bewohnt hier und da feuchte Gegen- den in den nördlichen Provinzen; Welwitsch fand eine Alnus species in der Serra de Monchique, die sich nach seiner Diagnose von A. glutinosa wesentlich unter- scheidet. Unter den Ulmaceen und Celtideen sind hier nur Ulmus campestris, die Brotero freilich als „quasi sponta- nea® bezeichnet, und Celtis australis einheimisch, doch treten sie nirgends in solcher Menge auf, dass sie von irgend welcher Bedeutung für die portugiesischen Wälder werden könnten. “fer A 461 Die Weidenvegetation ist fast nur dem Norden des Königreichs eigen und tritt sie dort wie bei uns in Deutschland nur an Flüssen und Bächen auf. Die Gat- tung Salix ist’kier durch 6—7 Arten vertreten, von denen eine vielleicht endemisch ist. Unter den Pappeln trifft man hier Populus tremula und Populus nigra als wilde species an. Mit den Coniferen will ich diese Gruppe beschliessen, und werde noch an einer andern Stelle darauf hinweisen, von welch hoher Bedeutung zwei Pinus-Arten für die hiesigen Wälder und die damit verbundenen Industrie- zweige schon sind und es immer noch mehr zu werden versprechen. Pinus Pinaster (Pinheiro bravo) und Pinus Pinea (Pin- heiro manso) werden von Brotero in seiner Flora als die einzigsten portugiesischen Arten erwähnt, doch die der ganzen Mittelmeerzone eigene Pinus halepensis tritt, weun auch nur selten, in Portugal wildwachsend auf. Cnpressus sempervirens, horizontalis und C. glauca, - desgleichen Thuja orientalis und Th. occidentalis geben als exotische Bäume maneher portugiesischen Landschaft ihr besonderes Gepräge, ihre Cultur datirt schon seit vieleu Jahrhunderten, und nach ihrem kräftigen und schnellen Wuchse könnte man sie für einheimische Bäume halten. Um so befremdender ist es aber, dass diese Arten nie im naturalisirten oder subspontanen Zustande hier an- getroffen wurden. Juniperus-Arten soll Portugal nach Willkomm sogar fünf besitzen, obgleich Brotero nur drei anführt und sich auch im Welwitschen Herbar nicht so viele species vor- finden. Brotero bestreitet und wohl mit Recht das Vor- 462 handensein von Juniperus sabina als wildwachsende Pilanze, im Prodromus Florae Hispanicae wird Lusitanien auch als Standort derselben eitirt. Taxus baccata ist hier wie anderswo eine wirkliche Gebirgspflanze, doch tritt sie nur in vereinzelten Exemplaren auf, und liegt die Vermuthung nicht ferne, dass diese Art wenigstens für den Süden Europas im Absterben begriffen ist. — Tphedra fragilis (E. distachya Brot.) ist die einzigste Gnefacee, die als kleiner Strauch die Provinz Algarvien bewohnt. Die grosse Gruppe der Monoeotyledonen hat eine grössere Tendenz zur Migration und zum sich Ausbreiten als die der Dieotyledonen. Ihre meisten Familien und unter ihnen die artenreichsten, wie Gramineen, Cypera- ceen, Juncaceen, Orchideen sind im Norden reicher ver- treten als im Süden — andere, wie Irideen, Amarylli- deen, Aroideen und wahrscheinlich auch Liliaceen dagegen zeigen ihr Vebergewicht im Süden. Der einzigste europäische Repräsentaut der Palmen — Chamaerops humilis ist in Portugal nur in der Pro- vinz Algarvien einheimisch. Hier ist die Zwergpalme eine böse Wucherpflanze, so dass «er Landmann ihr mit Axt und Feuer schon seit lange den Krieg erklärt hat. Be- sässe diese Art nicht ein so zähes Leben und vervielfäl- tigte sie sich nicht durch eine Menge von Ausläufern, so würde sie entschieden beim zunehmenden Urbarmachen des Landes schon bedeutend im Abnehmen begriffen sein. Jetzt wird dieser Kampf um’s Dasein sich vielleicht noch Jahrhunderte hinziehen, doch darf man wohl mit einiger Gewissheit annehmen, dass diese einzigste, europäische Palmenart, ein Ucberbleibsel einer älteren geologischen Periode, mehr und mehr aus der Flora des südlichen Europas versehwinden wird. Sie scheut feuchten Boden, 463 gedeiht vortrefflich in steinigem Terrain, scheint nichts gegen die salzige Atmosphäre des Meeres einzuwenden zu haben, doch sind ilre Wurzeln gegen Salzwasser sehr empfindlich, Im wilden Zustande meistens ohne Stamm, hat Chamaerops humilis oft das Aussehen einer kraut- artigen Pflanze. Und in der That, ihr Leben ist mehr unter der Erde als über der Erde, — als verkrüppeltes, durch Brände oft halb verkohltes Rhizem fristet sie ihr Leben. Nach Leeog’s „Geograplie Botanique de T’Europe“ zeigen die Orchideen folgende Proportionen für die Ge- sammtiloren: 1: 66 für Portugal. 1: 64 für Granada. 1:40 für Sieilien. 1:47 für Neapel. 1:54 für Deutschland. Was Portugal aber betrifft, so glaube ich, ist Brotero’s Flora Lecog’s einzigste Quelle gewesen und grade für diese Familie kann man der porfugiesischen Flora eine viel höhere Proportion zuschreiben. Nach Herrn Eustacio da Veiga, einem Lissaboner Botaniker, der sich speciell mit dieser Familie beschäftigt und eine Arbeit im Manuscripte vor Kurzem beendigt hat, besitzt Portugal 54 Arten, — 31 Arten mehr als von Bro- tero angeführt, doch scheint es wahrscheinlich, dass sich diese Zahl bei einer einstigen Bearbeitung der portugie- sischen Flora eher verringern als vermehren wird. Im „Prodromus Florae Hispanicae“ finden sich 12 Orchideen- Gattungen mit 57 Arten beschrieben, von denen nach den Verfassern 8 Gattungen mit 35 Arten auf Portugal fielen. “ng Pen) 0: Pr te 2 re, 464 — Im Herbarium des verstorbenen Dr. Welwitsch sind 37 species, über 9 genera vertheilt, vorhanden, doch bei ihm sowohl wie auch bei Willkomm und Lange finden sich mehrere Arten nicht vor, die bereits mehrfach in Portugal als wildwachsend angetroffen wurden, und darf man hier eine Vermutung aussprechen, so ist es die, dass die Artenzahl für dieses Königreich nicht unter 40, aber auch nicht üher 50 sein wird, Bentbam’s „Illustrated Handbook of the British Flora enthält 16 genera mit 35 speeies, von welchen Gross- Britannien 10 mit Portugal gemein hat. Auf die Gattung Serapias fallen wohl 4 Arten, von denen Serapias Lingua die gewöhnlichste ist, während 8. cordigera mit mehreren gut gekenntzeichneten Varie- täten zu bemerken ist. Welwitsch führt auch 4 Aceras-Arten auf, und zwar als nee, Aceras densiflora Welw. (Serra de Monchique), die alte Aceras antropophora weicht hier recht sehr vom nordischen Typus ab. Unter den 15 von ihm gefundenen Orehis-Arten möchte ich nur folgende namhaft machen. Orchis longibracteata. Eine ausgezeichnete Art mit wohlriechenden Blumen, die im Januar und Februar in voller Blüthe stehen. Sie ist der Riese unter den Orchideen Portugals und fand ich einige Exemplare von 2 Fuss Höhe. Diese Art ist durchaus nicht zärtlich und leicht in Töpfen zu cul- tiviren. Orchis papilionacea. Die Blumen an und für sich sind noch schöner und grösser als die der vorhergehenden Art, doch kann die Wahl zwischen ihnen, meines Erachtens nach, nicht schwer fallen. B Orchis pieta Rehb. fil. Eine sehr seltene Art, die bis jetzt nur in der Serra de Monchique gefunden wurde. Glossadenia Broteroei Welw. ist Brotero's Ophrys labrofossa und Ophrys bombylifera Link. Welwitsch’s Ophrys Broteroi dagegen ist auf Ophrys apifera #. Broteroi zurückgeführt worden. Neottia Nidus avis wurde erst vor einigen Jahren zum ersten Male in Portugal gefunden und zwar in Bus- saco. (Julio Henrigues & Bernadino B. Gomez.) Die ebenso eigenthümliche wie schöne Limodorum abortivum kömmt nur im Süden des Landes vor und ge- hört immer zu den seltenen Arten. Sie zeigt mit Neottia und der nicht portugiesischen Gattung Corrallorrhiza viele Uebereinstimmung in den verschiedenen Vegetationssta- dien, — die Wurzelbildung ist dieselbe und der Blätter- mangel ist ein characteristisches Merkmal für alle drei. Unter diehtem Gestrüpp, Limodorum z. B. unter den 1 bis 2 Fuss hohen Sträuchern von Quereus eoeccifera, schiessen sie, ähnlich wie die Orobanchen, mit grosser Schnelligkeit hervor, und selbst ein noch so sorgsamer Sammler hat Mühe, sie unversehrt mit ihrem Knäuel fleischiger Wur- zeln aus diesem Wurzel-Gemisch herauszuholen. Ist ihm das aber geglückt, so werden seine Versuche, sie anders- wo weiter fortzupflanzen und Jahre lang zu erhalten, ganz entschieden mit wenigen Ausnahmen fehlschlagen. Schma- rotzer-Natur haftet ihnen in höherem oder geringerem Grade an, — vielleicht dass meine Versuche, Limodorum und Neottia mit den vermeintlichen Nährpflanzen zu eultiviren, Al. Bd. 5. u, 6. Heft, 30 ar 466 erfolgreich sein und dazu beitragen werden, sie als ächte Parasiten hinzustellen. Unter den Colchicaceen wird das Fehlen von Veratrum album und Nartheeium ossifragum für diese Flora be- merkenswerth, wenigstens sind diese Arten meines Wissens nach hier noch nicht gefunden worden. Colehicum-Arten treffen wir zwei an, nämlich C. antumnale und C. Bivo- nae, ausserdem Merendera montana Lge. Colehieum bulbocvdioides Brot. ist synoym mit Bul- boecodium Broteroi Welw. und Willkomm führt sie als Varietät der Langeschen sp. an, — Merendera montana ß. bulbocodioides. Die Smilaeineen werden für die portugiesische Flora durch das starke Auftreten der Gattung Asparagus von Bedeutung, Baker (On Asparagaceae, Journal of the Lin- nean Society, Vol. XIV.) zählt nicht weniger als u Aspa- ragus-Arten auf, die in Portugal wild wachsen. Die Gat- tung Polygonatum ist durch 3 Arten vertreten, auch Con- vallaria majalis tritt hier im Norden, doch immer. als seltene Pflanze auf. Auch Ruseus aeuleatus ist hier lange nicht 50 gewöhnlich wie in manchen Gegenden des nörd- lichen Europas. Smilax aspera und 9. mauritaniea einer- seits und die Dioscoridee Tamus eommunis andrerseits zeigen einige Verwandtschaft mit tropischen Pflanzen- formen, erstere mit dem holzigen Stamme der Lianen, letztere mit dem schwach kletternden Stengel der Convol- vulus. Vergleichen wir die Liliaceen mit den Erdorchideen Europas, so sehen wir letztere ihre Hauptmacht im Nor- den entfalten, während erstere bei weitem im Süden über- wiegen. Die Liliaceen stehen zur Gesammtflora im fol- genden Verbältniss: Für Portugal !/ss- Für Sieilien Y/5. Für Süd-Italien ?/. Für Europa im Allgemeinen !/a.. Der erste Tribus dieser Familie — Aloineae — kömmt für Portugal nicht in Betracht, obgleich Aloe wie Yucca hier subspontanisch vertreten sind. Unter den Asphode- leen finden sich Paradisia Liliastrum, Anthericum ramosum und Simethis bicolor bier an. Die Gattung Asphodelus ist nach Willkomm durch 4 species vertreten, unter ihnen Asphodelus mierocarpus Viv. Fl. cors. am gewöhnlichsten. (Asphodelus aestivus Brot. A. ramosus Colm.) Diese Art, die sich in manehen Gegenden in grossen Massen antref- fen lässt, könnte schliesslich als industrielle Pflanze für Portugal einen gewissen Werth erlangen. Seit mehreren Jahren hat man im südlichen Italien angefangen aus den Zwiebeln dieser Asphodelus- Art einen guten Aleohel zu gewinnen. Die Gattung Allium bietet hier wie anderswo den Botanikern in der Bestimmung der Arten grosse Schwie- rigkeiten und vorläufig muss die Artenzahl für die iberi- sche Halbinsel unbestimmt bleiben. Zu den seltensten gehört Allium Victorialis, die nur auf den Estrella-Bergen angetroffen wird. Die Broterosche Pflanze von Allium sphaerocephalum Lin. möchte ich als eine verdächtige Art bezeichnen, da sie von der Linneschen Diagnose sehr abweicht. Eine andere species (Herb. Welw.) entpuppte sich nach Mr. Baker's Bestimmung als Allium pallens var. a. tenuiflorum Tenore. Nach Willkomm kommen auf Spanien wu Portugal 24 wildwachsende species, von denen 10 letzter. "Lande angehören: a 30* \ 468 Uropetalum serotinum Ker. ist durch die hell kaffee- braune Färbung der Blume sehr eigenthümlich und unter- scheidet sich dadurch von allen andern mir bekannten Repräsentanten dieser Familie. In Portugal scheint sie nur im Süden aufzutreten und fand ich sie in grossen Massen südlich vom Tajo. (Uropetalum serotinum var. pallescens.) Muscari comosum Mill. und M. racemosum D. C. er- scheinen ohne Unterschied im Norden und Süden des Königreichs. Wie die Liliaceen unter den Monocotyledonen hier ein starkes Uebergewicht zeigen, so ist das genus Seilla durch die bedeutende Anzahl seiner species und durch die noch viel grössere Menge seiner Individuen für die portu- giesische Flora jedenfalls das wiehtigste. Nach Baker (On Scilleae and Chlorogalleae, Journal of the Linnean Society. Vol. XIII) finden sich folgende Arten in Por- tugal: 1. Seilla hyaeinthoides Lin. Verbreitet sich von Portugal durch die Mittelmeerre- gion bis nach Syrien. Hier ziemlich selten. 2. Scilla bifolia Lin. Von ihr einige gute Varietäten. 3. Scilla peruviana Lin. Schon der ältere de Candolle weist in seiner „Theo- rie* darauf hin, dass soiche falsche speeifische Bezeichnun- gen wie bei unserer Pflanze nicht geduldet werden dür- fen, und bleibt es ungewiss wie Linne zu dieser Namens- verwechselung gekommen ist. Diese hübsche Art wird in vielen portugiesischen Gärten angetroffen, doch kommt sie hier auch wild vor, wie in andern Ländern des stid- en PP 007 Be 5 Boa RETTEN a " u 469 lieben Europas. — Seilla comata Hoffmsegg. und 8. he- misphaerica Boiss. gehören nach Baker hierher. 4. Seilla verna Huds. var. 8. Ramburei Baker. Wurde von Welwitsch in der Serra de Monchique gefunden. (Sc. Ramburei Boiss.) ö. Scilla monophylia Link. (Seilla pumila Brot. Fl. Lusit.) Eine sehr verbreitete Art, die oft schon im November in Blüthe steht. 6. Seilla odorata Hoffm. et Link. Nur in Spanien und Portugal zu Hause. 7. Scilla Vineentina Hoffm. et Link. Hierzu gehört Se. Alvesiana Welw. 8. Seilla lusitanica Lin. Der Seilla italica sehr ähnlich. Seilla lusitaniea Sims. (Bot. Mag. t. 1999) ist wahr- scheinlich eine robuste Gartenform von Seilla latifolia Willd., die hier nicht auftritt. 9. Seilla hispanica Mill. Endymion campanulatus Wk. Nur in Spanien und Portugal einheimisch. 10. Seilla nonseripta Hoffm. et Link. Seilla eernua Hoffm. et Link. Hyacinthus cernuus Lin. Hyacinthus nonseriptus Lin. Eine der verbreitesten Arten, die sich von England bis nach Spanien und Italien hinzieht. Von der Gattung Ornithogalum kommen folgende Arten in diesem Lande vor: 1. Omithogalum umbellatum Lin. 2. „ arabicum Lin. m allen 470 3. Ornithogalum nutans Lin. 4. » pyrenaieum Lin. Von England nach Spanien und Griechenland. 5, Ornithogalum narbonense Lin. 6. » unifolium Gawl. O. nanum Brot. Fl. Lasit. Aus dem Tribus Tulipeae gehören folgende Gattungen und Arten zur portugiesischen Flora. Erytbronium Dens Canis Lin. Ob diese hübsche Liliacee auch im nördlichen Por- tugal auftritt, wie Willkomm angiebt, muss vorläufig un- entschieden bleiben, da sie weder von Welwitsch, noch andern mir dem Namen nach bekannten Sammlern hier gefunden wurde. Von Tulpen gehören Tulipa Clusiana Vent. und Tulipa australis diesem Lande an. Die Gattung Fritillaria hat für diese Flora zu argen Irrthimern Veranlassung gegeben. In der Flora Iusitanica von Brotero findet sich Fri- tillaria Meleagris, während diese nördliche speeies entschie- den gar nicht in Portugal auftritt. Auch im Welwitschen Herbar begegnen wir dieser Benennung, was um 30 schwerer zu verstehen ist, da Welwitsch auch Fritillaria lusitanica Wickstr. gesammelt hat und die in seinem Herbar ‘unter beiden Namen gehenden Exemplare ent- schieden ein und derselben Art, nämlich Fr. lusitanica angehören. Fritillaria stenophylia Boiss. et Reut. wird von Baker als var. zu dieser Art gezogen. Bis vor Kur- zem glaubte ich, dass Fr. Iusitanica eine seltene Art sei, habe aber auf einer letzthin unternommenen Excursion jenseits des Tajo einen reichen Schatz von mehr als 200 Zwiebeln mit heimgebracht. Ten ng ne 41 Die in Bussaco auftretende Fritillaria ist zweifelsohne eine andere species, vielleicht Fr. Messanensis Raf., wo- rüber ich bald Gewissheit zu erlangen hoffe. Lilium Martagon Lin. ist die einzigste Art dieser Gattung für Portugal und mit ihr schliessen wir unsere kurzen Notizen über die Liliaceen, die der Frühlings- flora dieses Landes einen s0 grossen Reiz verleihen. Die Familie der Irideen wäre nach Willkomm in diesem Lande durch 6 genera mit 14 species vertreten. Von Gladiolen finden sich hier 3, nämlich: Gladiolus illyrieus Koch » Reuteri Boiss. (G. imbrieatus Rent.) » segetum Gawl. Die beiden ersten Arten kommen mehr im Süden, die dritte hauptsächlich im Norden des Königreichs vor. Unter den Schwertlilien verzeichnen wir folgende als portugiesische Arten: 1. Iris Xipkium Lin. ziemlich gemein. 2. Iris juneea Poir. (I. lusitanica Ker.) eine schr hübsche Art mit leuchtend gelben Blumen, die viel in Gärten angebaut wird. Hierher gehört auch Iris juncea Brot. 3. Iris foetidissima Lin. 4. Iris Pseudacorus Lin. für Portugal wohl die sel- tenste Art. 5. Iris biflora Lin. (I. subbiflora Brot.) Ist als die Art zu bezeichnen, die ihre Blumen schon am frühesten (December) entfaltet. Von ihr giebt es mehrere Abarten, die in Farbe der Blumen sehr an Iris germanica erinnern. Tee 220 23 72 72006 472 Aus der alten Iris Sisyrinchium, die bei Lissabon ziemlich gewöhnlich ist, hat Parlatore eine neue Gattung aufgestellt, — Gynandriris Sisyrinchium, und Brotero’s Iris transtagana hat durch Willkomm ein gleiches Schick- sal erfahren, — Costia seorpioides. 6. Iris sambucina Lin. Wird von Willkomm für die spanische Flora nicht aufgeführt, im Norden Portugals dagegen ziemlich ge- wöhnlich. Von Trichonemas besitzen wir hier 2 Arten, nämlich T. Bulbocodium Ker. iiber das ganze Königreich verbrei- tet und T. purpurascens Sweet. bisjetzt nur in Algarvien angetroffen. “ Was die Gattung Crocus anbelangt, so muss man u Herrn George Maw, einen eben so eifrigen Sammler wie ausgezeichneten Kenner von europäischen und nordafrika- nischen Zwiebelgewächsen vollständig beipflichten wenn er schreibt: „There seems to be some confusion in the group com- prising the three antumnal purple Crocuses of Western Europe and Northern Africa, to which Clusü belongs, including also Salzmanni (Gay), the tingitanus of Her- bert, (Bot. Mag. f. 6000) and serotinus (Salisbury, Bot. Mag. f. 1267° ect. Siehe Gardner’ Chroniele, February 26, 1876. — Mr. Maw fand hier im November vorigen Jahres uur Croens Olusii, Herb. Bot. Reg. XXXI, t. 37. Einige Monate später fand ich südlich vom Tajo eine an- dere Art, die, als ich sie mit nach England nahm, sich als Crocus Carpetanus Boiss. et Reut. enthtillte; in der That fand ich dieselbe Art schon im Kew-Herbarium mit dem Fundorte — Oporto. Durch Mr. Maw’s Bemerkung 413 bin ich zweifelhaft geworden, ob die species, welch& ich vor Jahren bei Coimbra fand, wirklich die auch von Brotero eitirte Crocus vernus All. sei. Die Familie der Amaryllideen ist hier durch 4 genera mit 18—19 species vertreten (siehe: Willkomm & Lange Prodromus Fl. Hispanicae) und Lecoq mag wohl Recht haben (G£ographie Bot. de l’Europe) wenn er für den Süden Europas Portugal seinem Flächeninhalte nach als das an Amaryllideen reichste Land hinstellt. Eine kurze Aufzählung der respectiven Gattungen und Arten möge dieses bestätigen. 1. Oporanthus luteus Herb. (Sternbergia Iutea Gawl.) Ob diese Art wirklich hier einheimisch ist, oder als ein Ausläufer angesehen werden muss, kann ich nicht fest- steilen. In den Gärten Lissabons häufig anzutreffen, auch fand ich sie in der Umgegend der Hauptstadt anschei- nend wild. Willkomm führt „Lusitania® nieht als Stand- ort an. 2. Leuecojum autumnale Lin. hier im Süden sehr ge- wöhnlich. 3. Leucojum trichopbyllum Brot. viel seltener. 4. Leucojum grandiflorum Bed. wo? 5. Leucojum longifolium Gay. Serra de Monchique. Nach Willkomm eine „species inquirenda.“ 6. Pancratium maritimum Lin. Im Norden wie Süden an der Meeresküste. 7. Nareissus Bulbocodium Lin. 8 » obesus Salisb. (N. Bulbocodium Brot. Fl. Lus.) mit mehreren Abarten. 9. » minor Lin. 10. » Pseudo-Nareissus Lin. 11. Nareissus rupieola Desfe Nur in der Serra d’Estrella. 12, 3 cernuus, Salisb. 13. » Jonguilloides Wk. Serra de Monchique. 14. n gaditanus Boiss. Algarvien. 15. " pallidulus Grlls. et Ramill. 16. „ Jonguilla Lin. 17. Fi serotinus Clus, 18. " Tazetta Lin. 19. » niveus Lois. (N. Tazetta Brot. N. stel- lata DC.) Von andern kleineren Familien der grossen Gruppe der Monocotyledonen, wie da sind Najadeen, Zosteraceen, Potamogetoneen, Alismaceen, Hyärocharideen ect, sämmt- lich dureh eine oder einige Arten hier verfreten, will ich hier nur noch die Aroideen besonders anführen. Da diese Familie ausser den 3 einheimischen genera, Arisa- tum, Biarum und Arum mit 5 species auch noch 2 sub- spontane Gattungen — Oolocasia antiquorum und Calla aethiopica aufzuweisen hat. Zu den Juncaceen kommend, verweise ich auf die „Review of tbe Juncaceae colleeted by Dr. Welwitsch in Portugal“ by Henry Trimen, F, L. S. Journal of Bo- tany, May 1872 — Nach dieser Arbeit besässe Portugal 3 Gattungen, Nartkeeium, Luzula, Juneus mit je 1, 6 und 16 Arten. Aphyllanthes monspeliensis Lin. wurde von Wel- witsch nicht gefunden, nach Willkomm käme sie aber in diesem Lande auch vor. Vom allgemeinen Standpunkte aus kann man behaup- ten, dass sowohl die Juncaceen wie auch die Cyperaceen für diese Flora von gar keiner Wichtigkeit sind. Die TE 475 grossen Torflager, so beliebte Sammelplätze für diese bei- den Familien, fehlen hier ganz und auch in ökonomischer Beziehung wird dieses durch den immer steigenden Be- darf an Brennmaterial sehr füblbar. Portugal ist vielleicht nach Granada das an Cyperaceen ärmste Land in Europa. Die hier wachsenden Carex species sind auch meisten- theils in Italien, Spanien, Sieilien und Griechenland, einige selbst in der Berberei, den Canarischen Inseln und Madeira zu Hause. Ihre Artenzahl lässt sich auf 20 ver- anschlagen, die von Seirpus auf 6—7. Die Gattungen Elyna, Fimbristylis und Rhynchospora scheinen hier ganz zu fehlen, während dagegen Eriopho- rum, Schoenus und Cladium mit nur je 1 species vertre- ten sind. Von den 13 in Spanien bekannten Cyperus- Arten dürften nur 6 auf Portugal kommen. Der bekannte Ausspruch, dass die Gramineen der Mediterranflora an Arten zahlreicher sind, als die des nördlichen Europas, lässt sich auch auf Portugal anwen- den. Hier wie anderswo im Süden haben wir zunächst die Bambusform der Tropen durch das herrliche Arunde Donax vertreten, von weleher Art auch eine Abart mit gestreiften Blättern wild vorkommt. DBrotero zählt in seiner Flora 32 genera mit 124 species auf, von denen freilich manche als cultivirte Gräser wieder hinwegfallen. Im „Prodromus Fl. Hispanicae“ finden sich 59 genera für die portugiesische Flora verzeichnet, freilich nur mit 97 species, und darf man wohl annehmen, dass die Arten- zabl, namentlich in Hinblick auf das Nachbarland (nach Willkomm 97 genera mit 377 species, darunter 4 cultivirte Gattungen und 22 eultivirte Arten) eine ziemlich bedeu- tendere sein muss. 46 Die an Arten reichsten Gattungen für Portugal sind Phalaris 7 sp., Agrostis 10 sp., Avena, Vulpia und Festuca mit je 5 sp. Die andern Gattungen meistens nur mit i-2 sp. Erianthus Ravennae und Imperata eylindrica erinnern in ihrem ganzen Wuchse an Gynerium argenteum und Arundo conspieua, zwei hier vielfach cultivirte Grami- neen, während Macrochloa tenacissima sowohl als Zier- wie als industrielle Pflanze Beachtung verdient. Unter den andern, seltenen Pflanzen dieser Familie mache ich besonders auf Arıhenatherum erianihum Boiss. et Rent. und Arrhenatherum pallens Link. aufmerksam, erstere findet sich nur in der iberischen Halbinsel und Algier, letztere desgleichen in Spanien und Portugal und im süd- lichen Frankreich. Als Wuchergras für dieses Land darf ich in erster Linie Cynodon Daectylon bezeichnen, dage- gen fehlen andere fast in ganz Europa sehr gemeine Gräser, wie Glyceria agüatiea, Alopecurus fulvas und A. agrestis hier ganz. Die schon mehr tropische Gattung Panicum ist hier wie in Spanien nur durch eine Art, — Panicum repens vertreten. Wohin man geht, hier wie anderswo, stösst man-auf Gräser, auf den Bergen wie in den Niederungen, an den Flüssen wie in den trocknen Ebenen dieses Landes finden sich Gräser, oft sogar in bedeutender Menge, nirgends aber nehmen sie den ersten Platz unter dem Pflanzenwuchs ein, an keinem Orte kön- nen sie daher auch als characteristisch für diese Flora hingestellt werden. Zu den Cryptogamen, als der letzten grossen Pflan- zengruppe übergehend, möchte ich .als eine Art yon. Ein- leitung Montagne’s Ausspruch hinstellen, nämlich dass %ı der auf den canarischen Inseln einheimischen Cryptoga- 47 men auch im Süden Europas, gewöhnlich sind. Wenn dem wirklich so ist, so wären auch für diese Flora neue Verwandtschaftsgrade mit der jener atlantischen Inseln aufzufinden. Die Farnflora Portugals ist im Vergleich zu der man- cher nordeuropäischen Länder eine unbedeutende. Brotero zählt in der Flora Lusitanica 8 Gattungen mit 19 Arten von Filices auf. Im Welwitschen Herbar dieser Flora finden sich 17 Gattungen mit 28 Arten. In der Serra de Monchique wurden von Herrn Eu- staeio da Veiga 17 Farrmkräuter in 12 Gattungen gefun- den. Willkomm endlich giebt in seinem Prodromus 19 Gattungen mit 24 Arten für Portugal an, ob aber Tricho- manes radicans eine wirklich portugiesische Art ist, lasse ich als zweifelhaft dahinstehen. Gymnogramme leptophylla Desv. sowohl im Norden wie Süden Portugals schon gefuuden. Ceterach offeinarum Willd. gewöhnlich. Notochlaena Marantae R. Br. Soll hier auch vorkommen, obgleich die im Welwit- schen Herbar nnter diesem Namen gehende Art entschie- den Notochlaena vellea Desv. ist. Von Polypodien findet sich hier nur Polypodium vul- gare Lin. Cheilanthes suaveolens Swartz. Wurde von Welwitsch an den Ufern des Mondego bei Coimbra gefunden, — aber auch nur von ihm. (Herb. Kew., Herb. Polyt. Schule, Lissabon.) Durch die Form und Bekleidung der Wedel von Cheilantbes odora Sw. sehr Pens 478 verschieden. Letztere nur im Norden des Königreichs zu Hause. Cheilantes hispanica Mett. scheint eine etwas duvi- döse Art zu sein. Adiantum Capillus Veneris Lin. kömmt fast überall vor, wo Schatten und Feuchtigkeit anzutreffen sind. Allosorus cerispus Bınhd. (Pteris erispa.) Br Von Welwitsch in der Serra d’Estrella gesammelt, mit der Bezeichnung „selten“. Pteris aquilina Lin. sehr gewöhnlich. Pteris arguta Ait. Lange Zeit hielt man diese Art für eine ausschliess- lieh auf Madeira und im tropischen Afrika vorkommende, doch schon zu Vallorado’s Zeit (Zeitgenosse von Brotero) in Portugal gefunden. Neuerdings sind mir Cintra und Oporto als Standorte für diese Art bekannt geworden. Im Valloradischen Herbar ist sie fälschlich Pteris palustris benannt. Blechnum Spicant Rth. Ist in diesem Lande lange nicht so gewöhnlich wie im Norden Europas. Seolopendrium offieinale, Sm. gewöhnlich. Seolopendrium Hemionitis Lag. und Asplenium palmatum Lamk., nach Willkomm 2 ver- schiedene Arten, — sie sind, oder vielleicht besser, sie ist eine der selineren Arten dieser Flora. Asplenium marinum Lin. „ Triehomanes Lin. » -Adiantum nigrum Lin. „ Filix femina Brnhd. sind alle A schon im Königreich mehr oder minder häufig angetroffen worden. 479 Welwitsch fand auch Asplenium lanceolatum Huds. Ob aber Asplenium ruta muraria Lin., wie Einige behaupten, als portugiesische Art anzusehen ist, möchte ich füglich bezweifeln. Cystopteris fragilis Brohd. Als einzigster Standort ist mir die Serra de Cintra bekannt. Von der Gattung Polystichum treten P. Filix mas. Rth. und P. spinulosum DC. hier auf. Aspidium aeuleatum Koch. gehört mit zu den schön- sten Farnen Portugals, dem sich, was Schönheit anbetrifft, Woodwardia r«dieans Cav. auch ziemlich häufig, würdig anreiheh kann. Davallia canariensis Sw. bekleidet in Cintra- und Bus- saco die Stämme boher Bäume, was einen sehr hübschen Anblick gewährt. Osmunda regalis Lin. Von dieser Art traf ich kolossale Exemplare in ver- schiedenen Gegenden des Landes an. Botryehium Lunaria Sw. scheint in Spanien ihre süd- lichste Grenze zu erreichen, für diese Flora noch unbe- kannt, desgleichen Hymenophyllum Thunbridgense Lin. Ophioglossum lasitanicum Lin. darf mit Recht für Portugal als eine Bergpflanze bezeichnet werden. Diese Art kömmt im Norden wie im Süden Europas vor. In Spanien tritt auch die andere Art auf, — Ophioglossum vulgatum Lin. Nach Schübeler soll es Mittelformen ge- ben, die diese beiden Arten mit einander verbinden. Unter den Marsileaceen ist die Auffindung von Pilu- laria glohulifera Lin. durch Welwitsch in der Provinz Alemtejo gewiss sehr interessant. Er ee EN Su 2222 2 2, 5 2 480 Die Ausstreuung der winzigen Farn-Sporen findet so überall Statt, ihr Wachsthum ist so ausschliesslich von einer climatischen Bedingung — Feuchtigkeit — abhän- gig, dass ihre geographische Verbreitung durchaus nicht mit phanerogamischen Gewächsen im Allgemeinen über- einstinmt. Diesen Ausspruch Dr. Hookers finden wir auch für die portugiesischen Farne auf den Cintra-Ber- gen bestätigt. Dort finden sie in der beständig feuchten Atmosphäre gute Bedingungen zum Wachsthum, und schon manche exotische Arten, unter andern Pteris eretica fol. var., Pteris serrulata, Allosorus rotundifolius haben sich fest dort angesiedelt. Da die beiden so nahe gelegenen Gärten von Penna und Montserrat einen überaus’ grossen Reichthum aus dieser Familie aufzuweisen haben, so muss es spätere Sammler nicht Wunder nehmen, wenn sie in den Cintra-Bergen manche exotische Farne vollständig naturalisirt finden. Dass die Farnkräuter in ihren Arten oft einen grossen Formenreichthum besitzen, mit andern Worten, dass sie stark variiren, findet sich auch in jenen Bergen bestätigt und die atmosphärische Feuchtigkeit spielt hierbei wohl keine unwichtige Rolle. Von Isoötes species fand Bourgeau I. Hystrix. Dur. in Algarvien, bei Coimbra wurde sie von mir aufgefunden Die Lycopodiaceen, die in Spanien durch 2 genera mit 6 species vertreten sind, haben für Portugal bis jetzt nur Selaginella dentieulata, Spreng. aufzuweisen, “ Unter den 5 Equisetum species sind E. trachyodon r A.Br. und E. ramosissimum die seltensten. Die Moose Portugals sind noch sehr unvollständig be- kannt, trotzdem mehere Arbeiten darüber veröffentlicht 481 wurden. In Brotero’s Flora Lusitanica’ zählen die Musei 7 genera mit 59 species. Ferner verweise ich auf: „Some Notes upon the eryptogamie portion of the plants collected in Portugal 1842—1850 by. Dr. Fr. Wel- witsch. The Fungi by Rev. Berkeley. The Musei by William Mitten.“ London, 1853, 8% 24 pag. Ende der sechziger Jahre publieirte der Graf von Solms-Laubaelı sein „Tentamen Bryo-Geographiae Algar- viae Regni Lusitaniae Provineiae“, — in welcher Schrift 41 species für die Serra de Monchique aufgezählt werden. Die neueste Arbeit haben wir vom verstorbenen Dr. Wel- witsch, und zwar „Bryology of Portugal“ im Journal of Botany, 1872. Die Algen wurden von Brotero auf 23 species be- schränkt, Welwitsch dagegen steigerte diese Zahl durch eine Excursionen in Estremadura längs der Küste auf 130 genau unterschiedene Arten. Diese reiche Ausbeute ver- anlasste ihn zu der Arbeit: „Geners Phycearum Lusitaniae®. Actas da Academia das Sciencias de Lisboa. Vol. IL. 1850. Unter den Fungi waren Brotero die Gattung Agarieus mit 16 Arten und 14 andern Gattungen mit zusammen 37 Arten bekannt. Die Trüffel ist hier ziemlich häufig anzutreffen, man schenkt ihr aber keine weitere Beachtung, und doeh würde die Provinz Alemtejo für dieselbe ein ausgezeich- netes Terrain darbieten und ihre Kultur könnte für diese 4. Bä. 5. u, 6. Heft. 81 482 ” ärmste portugiesische Provinz eine Quelle grosser Reich- thümer eröffnen. Nach Gardeners’ Chronicle (27 January 1872) erreichte im Jahre 1867 die Ausbeute der gesam- melten Trüffeln in Frankreich den ungeheuren Werth von — 35,000,000 Fr. Die Lichenen und Jungermannien hat Brotero in den Gattungen Lichen und Jungermannia repräsentirt, erstere mit 78, letztere mit 15 Arten. Die von Welwitsch ge- sammelten portugiesischen Lichenen beschrieb Nylander . in der Flora 1565, p. 605. Nov. gen. et spec. Lichen. Lusit. ex herb. Welwitschii. Fassen wir die Cryptogamen des Königreichs zusam- men, so sehen wir zunächst, dass sie weder durch ihre Artenzahl noch durch einen Reiehthum an Individuen für diese Flora von Bedeutung werden. Mit Ausschluss der Algen und ciniger Farrengattungen finden sich hier fast dieselben Gattungen, ja selbst viele derselben Arten wie in nördlicheren Floren, so dass die Cryptogamen Por- tugals nicht nur mit den Canarischen Inseln Montagne) sondern auch mit dem Norden Europas in geographischer und systematischer Bezielung manche Uebereinstimmung zeigen. Noch einen kurzen Blick zurlickwerfend, tritt, bei Zusammensetzung eincs Vegetationsbildes, unter den Dico- tyledonen hier wie anderswo im Siden die Strauchform, und zwar zu allermeist die mit immergrünem Laube in den Vordergrund. Fehlt in südlichen Länderstrecken die natürliche Wiese fast ganz und wird dadurch den Gräsern keine Gelegenheit geboten, in solchen Massenbildungen aufzutreten wie im Norden, so sind die Monoeotyledonen durch zwiebeltragende Gewächse an Arten und Individuen hier reicher vertreten. Die Cryptogamen kann man | 483 schliesslich hier wie im Norden als Accessorien ansehen, — sie dürfen nirgends fehlen, wo Tod und Leben, Licht und Schatten, Dürre und Feuchtigkeit im Pflanzenreiche einander gegenüberstehen. r 5. Flora semi-indigena semi-exotiea. Die in Portugal naturalisirten und subspontanen Ar- ten bilden gewissermassen das Bindeglied zwischen der einheimischen und exotischen Flora dieses Landes, sie können uns als Brücke dienen, über welche wir abwech- selnd unsere Schritte vor- oder rückwärts lenken, — ge- statten sie doch einen ziemlich klaren Einblick in das Verhältniss der wirklich einheimischen Arten zu den eul- tivirtten — exotischen und umgekehrt. Dass auch sie zur Physiognomik einer Gegend wesentlich beitragen kön- nen, zeigt sich namentlich im Süden des Königreichs, wo manche dieser Arten fast als sociale Pflanzen auftreten. — Alphonse de Candolle mag im Grossen und Ganzen mit seinem Satze: „Les espöces cultivees deviennent rarement sponta- ndes““ — Recht haben, es lassen sieh aber schon sehr viele Beispiele anführen, die diese Behauptung zum Theil widerlegen, und wo die climatischen Verhältnisse zur Aufnahme und freien Fortpflanzung vieler Fremdlinge sich so &usserst günstig gestalten wie in diesem Lande, hält es oft schwer, die einheimische Art von der eingewander- ten zu unterscheiden. — Schon in der „Flora Lusita- nica“ finden sich manche species als subspontanische angeführt, hauptsächlich solche, die, ursprünglich als Nutz- oder Zierpflanzen hier eingeführt, sich allmählich dem Einflusse des Menschen entzogen und wieder freiere 81* ER BTL EP et re re RT RT 484 Bahnen eingeschlagen haben. Entweder hat sich ihre Anzahl nun seit Brotero's Zeiten schon um ein Bedeuten- des vermehrt, oder auch, was wahrscheinlicher erscheint, sind viele derselben von Brotero unbeachtet geblieben, — auf alle Fälle liefern sie für die Jetztzeit schon ein be- trächtliches Contingent, und darf man auf ein beständi- ges wenn auch allmähliches Steigern ihrer numerischen Wichtigkeit für diese Flora mit Recht schliessen. Dr, Moritz Willkomm schreibt: „Wenn irgend ein Land Europa’s sich zu historischen Untersuchungen über seine gegenwärtige Vegetation, wie zu pflanzengeographi- schen Forschungen überhaupt eignet, so ist es — die pyrenäische Halbinsel.“ Alle Agentien namhaft zu machen, die umwandelnd und verändernd auf die Vegetation Spaniens und Portu- gals seit dem Beginn der gegenwärtigen geologischen Periode eingewirkt haben, dürfte in der That schwer fal- len, doch fassen wir die Neuzeit mehr ins Auge und se- hen welchen Einfluss der Mensch hierbei ausgeübt hat, so finden, nach Willkomm, 3 wichtige historische Ereig- nisse hier zunächst Berücksichtigung. Zunächst die Erobe- rung der Halbinsel dureh die Mauern zu Anfang des 8. Jahrhunderts. Dann die Entdeckung des Vorgebirges der guten Hoffnung, und der damit verbundenen Colonisation Süd- Afrika’s durch die Portugiesen, Holländer und Engländer, wodurch, sowie auch durch die Reisen von Bartholomeus Diaz und Vasco de Gama manche südafrikanische Pfianze nach Spanien und Portugal gelangte. Endlich die Entdeckung Amerika’s, welche eine Menge krautartiger Pflanzen in die Halbinsel einwandern liess.“ 485 — Aller Wahrscheinlielikeit nach wird in einer verhält- nissmässig kurzen Reihe von Jahren die Einführung man- cher holzartiger Gewächse Australiens diesen 3 histori- schen Ereignissen als eine für die Flora dieser Halbinsel ebenso wichtige, wenn nicht noch einflussreichere Begeben- heit angereiht werden dürfen, und bei einer kurzen Vebersicht der exotischen Schätze Portugal's werde ich hierauf zurückkommen. Mein fast schon 10jähriger Aufenthalt in diesem Lande hat mir Gelegenheit geboten, grade diesen Fremdlingen weiter nachzuforschen, und den bereits schon bekannten habe ich manche hinzufügen kön- nen, so dass eine kurze Uebersicht dieser auf diese oder jene Weise Eingewanderten wohl von allgemeinem Inter- esse sein dürfte, Papaver somniferum Lin. Tritt hier, namentlich im Süden, zuweilen verwildert auf, doch ist dies rein zufällig und verschwindet er mei- stens wieder, da die der Kultur entsprungenen Pflanzen sieh nicht durch Samen fortpflanzen. Vielleicht ist diese Art als eine für die Mittelmeer-Region einheimische an- zugeben, vielleicht aber auch nur eine Abart von Papaver setigerum, die häufig in dieser Region auftritt, Suceovia balearica D. C. Eine Strandpflanze von den Balearen, die zuerst von Welwitsch an den Ufern des Tajo entdeckt wurde. Capparis spinosa Lin. Eine klassische Pflanze, die auch hier ziemlich häu- fig in Ebenen zwischen Gestein als verwildert angetroffen wird. Sehr wahrscheinlich der Cultur entsprungen, da sie von den Mönchen ihrer Blüthenknospen wegen vielfach angebaut wurde. Ob Cleome violacea, der einzigste Re- 486 präsentant der Capparideen für Europa und nach dem Prodromus nur als Iusitanische species angegeben, wirk- lich einheimisch ist, dürfte vielleicht bezweifelt werden. Folgen wir Humboldt’s Ausspruch: „Die Gattungen heis- ser Gegenden schieken häufig eine oder einige ihrer Ar- ten ins Weite, welche sich dann ausbreiten und colonisi- ren“, — so könnte man eher vermuthen, dass diese Cleome hier eingewandert sei, und zwar aus Arabien’ oder Aegyp- ten, woselbst sie freilich jetzt als wildwachsend nicht be- kannt ist. Sida Abutilon Lin. -Wahrscheinlich von Nord-Afrika eingewandert. Tritt in der Provinz Alemtejo in grossen Massen auf. Cardiospermun Halieacabum Lin. Diese aus Indien und Afrika stammende Sapindacea wurde von Welwitsch im südlichen Alemtejo als seltene Pflanze gefunden. Coriaria myrtifolia Lin. Von manchen Autoren wird auch Süd-Europa als Vaterland angegeben, es scheint mir aber wahrscheinlicher, dass sie in Nord-Afrika wirklich einheimisch und sich hier im Süden, wie z. B. in manchen Gegenden Portugals, als subspontane species festgesetzt hat. Pelargonium zonale Willd. Cap. Der Kultur entsprungen, ist diese Art mit mehreren Varietäten schon ziemlich häufig an den Abhängen der Berge von Cintra. Peganım Harmala Lin. Orient. Hat sich im Norden, wie z.B. in der Nähe von Oporto angesiedelt. Faba vulgaris Mill, Orient. en E77 487 Tritt hier und da verwildert auf, doch da dieser Bohnenart als Viehfutter grosse Bedeutung beigelegt und sie daher vielfach angebaut wird, so ist sie wahrschein- lich erst in der Neuzeit der Kultur entschlüpft. . Ceratonia Siliqua Lin., Johaunisbrodbaum. Orient. Durch die Araber ist dieser Baum, der jetzt in Al- garvien, (Serra de Monchique) ganz verwildert auftritt, zuerst nach der iberischen Halbinsel gekonmen. Eine sehr characteristische Pdanzenform der algarvischen Land- schaft, in welcher Provinz er auch als Nutzbaum vielfach angebaut wird. Sein arabischer noch jetzt hier gültiger Name ist Algarroba. Cucumis Coloeynthis Lin. Japan. Welwitsch fand diese Art an den Meeresgestaden des südlichen Portugals. Punica Granatum Lin. Nord-Afrika. A. de Candolle schreibt diesem hübschen Strauche oder kleinen Baum einen west-asiatischen Ursprung zu. Jetzt in der gauzen Mittelmeer-Region naturalisirt, und in mehreren Theilen Portugals anzutreffen. Mesembryanthemum erystalinum Lin. und M. nodi- forum Lin. vom Cap haben sich schon an vielen Punkten des Landes festgesetzt, mehrere andere krautartige species dieser hier vielfach eultivirten Gattung stehen im Begriff diesem Beispiele zu folgen. Welwitsch hat in den heis- sen Steppen bei Faro in Algarvien sogar eine strauch- artige species von Mesembryantkemum entdeckt. Sempervivum arboreum Lin. Diese hübsche Art von den eanarischen Inseln habe ich mehrfach in der Umgegend von Coimbra angetroffen, was auf eine schon lange Kultur im dortigen botanischen Garten schliessen lässt. 488 Opantia vulgaris Mill. Eine jetzt sehr gemeine Pflanze in Portugal, vorzugs- weise aber im Süden des Königreichs, wo sie mit ihren Hleischigen Stämmen und rothbraunen Früchten in Hecken oder zu grösseren Gruppen vereinigt, der Landschaft oft einen fremdartigen, höchst charaeteristischen Anstrich ver- leiht. Diese Art wurde bald nach der Eroberung Mexico’s durch spanische Schiffe nach Spanien gebracht, dort trat sie sebr bald als verwilderte Pflanze auf und wanderte dann als soiche in verhältnissmässig kurzer Zeit in den grösseren Theil des südlichen Europa’s ein, Opuntia Tuna Mill. Wurde von Willkomm subspontanisch in Algarvien an- getroffen, desgleichen Cereus flagelliformis ebendaselbst. Arctotis acaulis Lin. Diese einjährige Composite vom Cap der guten Hoff- nung überzieht mit ihren calendulaartigen Blumen alle Sand- flächen und Aecker vom Meeresstrande bis eine halbe Meile landeinwärts, von der Serra d’Arabida angefangen bis an die Grenze von Algarvien, also in einer Längenausdeh- nung von mehr als 20 Meilen. Oft stehen die Exem- plare so gehäuft wie bei uns Taraxacum Dens Leonis auf fetten Wiesen. Welwitsch zählt sie zur Flora indi- gena, doch im strengen Sinne des Wortes kann sie hier- auf keinen Anspruch machen. Auch in Australien hat diese Arctotis speeies sich ähnlich rasch verbreitet wie hier im Süden Europas. Soliva lusitanica Less. (Hippia stolonifera Brot.) Wird von Welwitsch als tropische Form angesehen, da Brotero sie auch als eine in Buenos Ayres wildwachsende EEE 489 Art anführt*). Es scheint mir aber wahrscheinlicher, dass eine Einführung von Europa nach Siid-Amerika als umgekehrt stattgefunden hat. Cotula coronopifolia Lin. Soll am Cap, in Süd-Amerika sowie in Neu-Seeland einheimisch sein und ist jetzt auch häufig in Portugal an- zutreffen. Ich selbst fand sie in der Nähe Coimbras und Reuter hat sie aller Wahrscheinlichkeit nach zuerst in Portugal angetroffen. Galinsoga parviflora Cav. Ursprünglich aus Mexico und Peru, hat sich diese Art namentlich an feuchten Plätzen, im Norden wie Sti- den dieses Landes fest eingebürgert. Atractylis cancellata Lin. Diese afrikanische Composite scheint noch äusserst selten hier zu sein und wurde von mir nur in vereinzel- ten Exemplaren jenseits des Tajo gesammelt. Senecio scandens D. O. Cap. Seit vielen Jahren schon in den portugiesischen Gär- ten als schnellwachsende Schlingpflanze bekannt, hat sie sich allmählich auf die benachbarten Felder nnd Land- strassen verpflanzt und bildet dort zwischen Agaven- und “ Opuntien Hecken natürliche Guirlanden, die zur Blüthe- zeit von schöner Wirkung sind. Trachelium eoeruleum Lin. Man darf wobl vermuthen dass dieser zierliche Re- präsentant der Campanulaceen vom Atlas, dem man jetzt *) Auch R. Brown nimmt dieses an, wenn er schreibt: Nor is it altogether improbable tbat Hippia — of Brot. may have been introduced into Portugal from thr same quarter (Brasil) Trans. Lin. Soc. Vol. XII. p. 102. j 490 ziemlich häufig im Norden Portugals begegnet, eine hier der Kultur entsprungene Pflanze ist. Olea europaea Lin. var. « Oleaster D. C. Die meisten Autoren nehmen mit de Candolle an, dass diese Varietät, die in Spanien grosse Waldungen bildet, was aber in Portugal nicht der Fall ist, eine ver- wilderte, der Cultur entsprungene Form unseres zahmen Oelbaums ist, von welchem sie sich in erster Linie durch die kleineren, mehr runden Früchte und die kleinen, rnnderen Blätter unterscheidet. Link und Hoffmannsegg führen dagegen in ihrer „Flore Portugaise“ 2 Olca species an, nämlich 1. Olea europaea, die nach diesen Autoren an man- chen Stellen in Portugal halbspontanisch auftreten sol. 2. Olea Oleaster als einheimische Art. Willkomm nun scheint sieh mit seiner Meinung grade dazwischen zu stellen weun er behauptet, dass unser zalımer Oelbaum — Olea europaca — durcli Kultur er- langt sei, — die var. Oleaster dagegen die wirkliche Mutter species bilde, und diese auch nicht als subspon- tane sondern als cine der Mittelmeerflora wirklich eigen- ' thümliche Pflanzenart zu betrachten sei. Diese Annahme, der sich auch Fraas in seiner „Flora Classica“ zuneigt, hat Manches für sich, zu- mal es als erwiesen gilt, dass die Bäume von Oleaster bei guter Kultur Früchte hervorbringen, die qualitativ und quantitativ als öülhaltig sehr geschätzt werden und dann auch in der Form der Frucht variiren. — Willkomm geht aber weiter und glaubt seine Meinung, dass Oleaster eine in Spanien wirklich einheimische Pfanze sei, darauf 44 stützen zu können, dass die ausserordentliche Wildheit mancher Gebirgsgegenden in Spanien, wie z. B. an der Meerenge von Gibraltar zwischen Algeeiras und Alcalä de los Gäzules, wo wilde Oelbäume in grosser Menge auftreten, es undenkbar macht, dass dort jemals eine Kultur stattgefunden habe. — Die Früchte des zahmen wie wilden Oelbaumes werden aber von Vögeln und mancherlei Vierfüsslern gierig gesucht und gefressen und scheint es daher wahrscheinlicher, dass die Samen auf diese Weise nach jenen von der Kultur noch nicht bertihrten Gegenden gebracht wurden, — dort keimten, bei der be- kannten Gentigsamkeit dieser Bäume auf felsigem Boden und grosser Trockenheit sich weiter entwickelten und mit den Jahren durch Samen sich weiter fortpflanzten. Ziehen wir noch andere sideuropäische Fruchtbäume in diese Erörterung mit hinein, nämlich die Mandel und die Orange, so tritt uns auch bei diesen ähnlich wie bei dem Oel- baume die Frage entgegen, ob die mit bittern oder süssen Früchten die Urart bilden und wo sie schliesslich ihre ursprüngliche Heimath haben. Will man dem Prinzip der Bitterkeit der Frucht einerseits eine gewisse Bedeutung beilegen und andrerseits sich an die unumstössliche That- sache halten, dass diese Bitterkeit sich durch eine viele Jahrhunderte lange Kultur allmählich in ein süsses ver- wandeln kann, so dürfte man schon guten, festen Boden haben, die Amygdalus communis, fructibus amaris, die Citrus Bigaradia und die Olea Oleaster als die 3 botanischen speeies anzusehen, — von denen aber keine europäischen Ursprungs sein dürfte. Grisebach scheint die Landschaften Syrien's und der anatolischen Stidkitste als Vaterland des Oelbaumes an- zugehen. Der portugiesische Name für den wilden Oelbaum ist Zambugeiro, bei den jetzigen Arabern heisst er Zeuboudje. Die alten Griechen kannten ihn als @ygosAuid, die Römer als Oleaster. Der cultivirte Oelbaum heisst hier Oliveira, — grie- chisch "Eieia, lateinisch Olea. Unter azeite bezeichnen die Portugiesen das Oliven- ö], gleichbedeutend mit dem hebräischen und arabischen „ Zeit®. Aus der Etymologie aber Schlüsse über den Ursprung und die Herkunft gewisser Pflanzenarten zu ziehen, scheint nicht immer ratlısam zu sein, denn in den Wör- tern Olea, Zambugeiro und azeite lassen sich 3, vielleicht sogar 4 frende Sprachen nachweisen, — da es sich bei unserer Pflanze aber gerade darum handelt, zu erfahren, . wie und wann sie hierher gelangt ist, so käme man schliesslich dahin, allen diesen Völkern ein Anrecht auf diese Einführung einzuräumen. A. de Candolle in seiner „G&ographie Botanique“ lässt sich folgendermassen darüber aus: Die Hebräer, die Tyrer und darauf die Araber haben den Oelbaum nach der südlichen Küste des Mittelmeeres gebracht, wie die Griechen und dann die Römer nach der entgegengesetzten Seite. In der iberischen Halbinsel haben sich diese beiden Einführungen zu einer verschmol- zen, wie aus dem Gemisch der griechischen und hebräi- schen Namen zu ersehen ist. Nerium Oleander Lin. Man darf wohl Klein-Asien als ursprüngliches Vater- land des Oleanders ansehen, doch hat er sich im Süden unseres Welttheils, und was speciell Portugal betrifft, in der Provinz Algarvien so fest eingebürgert, dass wir ihn 493 schliesslich als eine höchst charakteristische Form der Mittelmeerflora betrachten dürfen. Gomphocarpus frutieosus RB. Br. Diese Aselepiadea vom Cap fand Welwitsch häufig an Bachrändern in der Provinz Alemtejo und vergleicht er sie mit unsern nordischen Epilobien. Aus der Familie der Boragineen dürfte ich vielleicht einige holzartige Echium-Arten von den canarischen In- seln anführen, die, der Cultur entsprungen, hier und da in der Nähe Lissabons als verwildert auftreten. Datura Stramonium Lin. Manche der hier jetzt halbspontanen exotischen Pflan- zen haben bei ihrer auf diese oder jene Weise vollbrach- ten Einführung in Europa, namentlich wenn dieses ohne den directen Einfluss des Menschen geschah, Zwischen- stationen gemacht. So wanderte auch diese jetzt fast “ kosmopolitische Pflanze von ihrem Vaterlande Ostindien zuerst in Süd-Europa ein, und trat erst viele Jahre nach- her als verwildert in nördlicheren Ländern auf. An manchen Stellen in Portugal ist Datura Stramonium so gemein, dass sie fast zu den Unkräutern gezählt wer- den darf. Datura Tatula Lin. und Datura Metel Lin. Das Auftreten dieser beiden aus Süd-Amerika stam- menden Stechapfel-Arten hier im Süden Europas ist ein- mal ein viel späteres und dann auch viel spärlicheres als das der vorhergenannten Art. Welwitsch fand beideim Süden Portugals. Solanum Hermamni Dun. ($. Sodomaeum.) Diese Art vom Cap und nicht, wie man fälschlich lange geglaubt, von Sodom, hat sich im ganzen südlichen Europa angesiedelt und zeigt sich insbesondere an den Meeres- 494 küisten. In Portugal häufig auf dem Wege von Lissabon nach Cascaes anzutreffen, wo sie in der oft verdorrten Vegetation mit ihren stachligen Blättern und ziemlich grossen, leuchtend gelben Früchten ein Bild der Frische darbietet. Nieotiana glauca Grah. Dieser brasilianische Stranch mit seinen meergrünen Blättern und gelben Blumen hat bei Lissabon am Meeres- gestade vollständig festen Fuss gefasst und bildet zu- weilen grosse Gruppen. Ob er ursprünglich als eultivirte Art in den botanischen Garten von Ajuda eingeführt wurde und von da aus sich weiter verbreitete, habe ich nicht mit Bestimmtheit erfahren können, doch erscheint es wahrscheinlich und würde uns dann auch einen schlagen- den Beweis von dem Einflusse der botanischen Gärten auf die subspontane Fjora liefern. Physalis peruviana Lin. Ueber die Zeit der Einführung ist man im Ungewis- sen; in nördlichen wie südlichen Theilen des Landes, und zwar namentlich in der Nähe des Meeres, ist diese Phy- salis-Art jetzt aber eine ziemlich gewöhnliche Pflanze. Mimulus luteus Lin. Diese aus Nord-Amerika stammende Scrophularinacea wurde im Jalhre 1812 in den Botanischen Garten von Montpellier eingeführt, und verbreitete sich darauf nicht nur in vielen Gärten Europas, sondern nahm auch für den Süden bald den Character einer verwilderten species an. Um Lissabon herum jetzt gar nicht selten. Phytolacca decandra Lin. Dieser hübsche Strauch mit weissen, traubenartigen Blüthen wurde wahrscheinlich von der Berberei nach dem südlichen Europa eingeführt, — möglicherweise durch 495 Zugvögel, die die Beeren begierig essen. Diese Beeren, die jetzt vielfach zur Färbung des Bordeaux - Weines in Anwendung kommen, heissen bei den Italienern „Uva di Spagna“, was vermuthen lässt, dass diese Art sich von Spanien aus weiter verbreitete. Die Franzosen kennen sie unter den Nameu „Raisin d’Amerique‘ und wird auch fast ausschliesslich Nord- und Std-Amerika als Vaterland unserer Phytolacca angegeben. Erweist sich dieses aber als richtig, so muss Dr. Fraas im Irrtbume sein, der Theophrasts-Beschreibung, h. pl. 6, 7, Olv«vIn — auf diese Pflanze bezieht. — Hier in Portugal ziemlich häufig, des- gleichen subspontan auf den Azoren. — Von Pireunia dioiea aus Süd- Amerika habe ich so- wohl bei Coimbra wie auch hier in der Nähe von Lissa- bon mächtige Stämme angetroffen, und zwar an Plätzen, wo sie jedenfalls nicht durch Menschenhand gepflanzt wurden. Rieinus communis Lin. Reuter fand den Wunderbaum im südlichen Spanien, Gussone in Sieilien und Sibthorp in Griechenland als sub- spontane Art. Hier zu Lande zeigt er denselben Charac- ter und bei Coimbra sah ich ihn bedeutende, baumartige Proportionen annehmen. Ob er nun aus dem tropischen Amerika oder schon viel früher aus dem tropischen Asien nach Europa gekommen ist, lässt sich nieht mit Bestimmtheit angeben, — zu Gunsten Asiens sprechen mehrere klassische Citate von Plinius, 15, 7. Dioscorides 4, 161, Theophrast h. pl. 1, 19, die nach Fraas ganz be- stimmt den Wunderbaum und keine andere Pflanze ge- meint haben. j Ficus Carica Lin. Die Feige dürfte wohl aus Nord- Afrika oder Klein- Er 5 ZUREEN de ee en, 4936 Asien als Oulturpfanze hierher gebracht worden sein und sich dann bei der Leichtigkeit, mit welcher sie sich ver- mehrt, und der grossen Genügsamkeit hinsichtlich des Bodens allmählich verwildert haben. Häufig entdeckt man alte verkrüppelte Stämme auf alten Ruinen oder zwischen Felsenspalten, selbst mit Früchten, die aber un- geniessbar sind. Colocasia antiquorum Schott. Die alten Egypter haben diese Art wohl mit Nelum- bium speeiosum aus Indien gebracht. Europa hat sie von Egypten erhalten. Wurde schon zurZeit der Mauren in der Halbinsel vielfach angebaut, und findet sich jetzt in der Serra de Monchique, Provinz Algarvien häufig verwildert vor. Agave americana Lin. Hier wie fast im ganzen südlichen Europa als Hecken- pflanze oder auch an Abhängen und Landstrassen viel- fach auftretend. Es unterliegt keinem Zweifel, dass sie schon bald nach der Entdeckung Amerika’s, und zwar zuerst nach der iberischen Halbinsel gelangte, doch selt- sam erscheint es, dass sie nach A. de Candolle in Amerika nur als cultivirte Art bekannt sein soll. Zur Zeit wo sie ihre hochaufstrebenden Blüthenkandelaber entwickelt, bietet sie in all’ ihrer Steifheit ein gar pittoreskes Bild dar, sei es als einzelne, Sei es als Gruppenpflanze und ihr Einfluss auf die Physiognomik mancher Gegenden dieses Landes kann gar nicht hoch genug veranschlagt werden. Dass auch die Abart mit gestreiften Blättern als sub- spontane portugiesische Pflanze zu betrachten sei, habe ich erst im vorigen Jahre erfahren, wo ich sie an der Meeresküste bei Caseaes in grosser Menge antraf. Ihrer 497 Wichtigkeit als textile Pflanze wird namentlich in Algar- vien Rechnung getragen. Amaryllis Belladonna Lin. Cap. Gar nicht selten in manchen Gegenden, bei Coimbra und Cintra fand ich sie zu verschiedenen Malen während ihrer Blüthezeit, doch da sie als Gartenpflanze hier schon seit vielen Jahren bekannt ist, so darf man wohl anneh- men, dass sie der Cultur entsprungen ist. Welwitsch fand auch Amaryllis sarniensis an alten Mauern in der Serra de Cintra. Dasselbe lässt sich auch von Antho- iyza aethiopiea sagen, die sich namentlich in der Umgegend von Coimbra stark verwildert hat. . Yucca aloifolia Lin. Amer. austr, An der Mcereskliste, auf dem Wege von Lissabon nach Cascacs, zweifelsohne aus den in der Nähe sich be- findenden Gärten hierher gelangt. Aloe perfoliata Lin. Afriea. Diese Art, die Willkomm ganz verwildert im süd- lichen Spanien fand, wo auch Aloe arborescens auftritt, wurde in Portugal bis jetzt nur von Welwitseli augetrof- fen, und zwar an dem felsigen Mecresgestade bei Cabo de Sines. Aloe vulgaris Lin. Hier wie in der ganzen Mittelmeerflora verwildert auftretend. Gleichsam eine Agaveim verjüngten Zustande, deren Heimathsland, nach Grisebach, wahrscheinlich der kanarische Archipel ist, von wo sie tiber das Meer sowohl nach West-Indien als nach Europa gelangt ist. Lilium eandidum, unsere weisse Lilie tritt hier wie in andern Ländern Std-Europas subspontan auf. Coix Laeryma Lin. Indien. Einführung in Europa zur Zeit der Kreuzztige. Im 4. Bd. 5. u. 6. Hoft, 32 ren, 498 südlichen Europa zuweilen naturalisirt, ieh fand sie bei Lissabon, doch nur in vereinzelten Exemplaren. Wel- witsch schickte aus Angola Samen ven ihr als subspontane Art ein. Manche hier jetzt recht lästige, meistentheils einjäh- = rige Unkränter, die theils orientalischen Ursprungs sind, theils auch aus Nord- oder Süd-Amerika stammen, und sich hier vom Süden aus weiter nach nördlicheren Län- ; dern fortgepflanzt haben, dürfen in dieser Anfzählung - nicht übergangen werden, obgleich sie als durch und durch naturalisirte Arten auch fügliehmit zur einheimischen Fiora gerechnet werden künnen. Auf sie können wir Dr. Hooker’s Ausspruch beziehen: — „Among the most interesting phenomena conneeted with the distribution of plants are those that eoncern the rapidity with which some species of one country will, when introduced into another, rapidiy displace the abrogines and replace them.“ Sehr viele, jetzt hier sehr gemeine orientalische Pflanzen müssen durch die Araber nach der iberischen Halbinsel gekommen sein, und zwar gegen Mitte oder Ende des 8. Jahrhunderts; da dieses Volk ein sehr acker- bautreibendes war, so darf man sich nicht darüber wun- dern, dass mit den von ihm eingeführten Getreidearten auch die diesen eigenthümlichen Unkräuter hierher ver- schleppt wurden, Chelidonium majus Lin. Naeh Brotero muss diese Papaveracea als eine für die portugiesische Flora subspontane Art angesehen wer- den. Worauf er seine Meinung gründet, wird uns nicht gesagt, um so mehr ist aber auch ein Zweifel an der Richtigkeit derselben gestattet. Senebiera pinnatifida D. C. 439 Diese aus Süd-Amerika stammende Crueifere ist hier wie anderswo im Süden sehr häufig auf Schutthaufen, zwischen Steinen, ähnlich wie bei uns Draba verna, anzu- treffen. Lepidium Draba Lin. Ob dieses sehr lästige Unkraut, welches mit seinen tiefgehenden Wurzeln sehr schwer zu vertilgen ist, was ich bei der Anlage des Botanischen Gartens in Lissabon zu meinem grossen Leidwesen habe erfahren müssen, eine für die portugiesische Flora wirklich einheimische Art ist oder eingeführt wurde, habe ich nicht mit Bestimmt- heit erfahren können. Raphanus Raphanistrum Lin. Desgleichen in manchen Gegenden Portugals für den Landmann eine böse Plage, — diirfte auch fremden Ur- sprunges sein, Lychnis Githago Lam. Tritt hier wie in Deutschland in den Kornfeldern auf, doch in bei weitem verriugertem Massstabe als dort. Oxalis cernua Thbg. Diese Sauerklee-Art vom Cap hat sich in Spanien und Portugal dermassen verwildert, dass man kaum weiss wie man ihrem weiteren Fortschreiten einen Damm setzen kanı. Hier zu Lande ein ebenso lästiges Unkraut wie Oxalis violacea aus Nord-Amerika in manchen Theilen Spaniens. Wo es gedeiht, kommt keine andere kraut- artige Pflanze fort, und für das Rindvieh soll es schon häufig verderbenbringend gewesen sein. Man nimmt an, dass diese Oxalis-species zuerst in den Botanischen Garten von Coimbra zu Brotero’s Zeiten eingeführt ‘wurde und sich von dort aus fast mit Windes Geschwindigkeit fiber die ganze Halbinsel verbreitet hat. 32* ‚500 Zwei aus Amerika stammende Oenothera-species — 0, rosea Ait. und O. biennis Lin. sind desgleichen zu den hier nicht gern gesehenen Gästen zu rechnen. Claytonia perfoliata Don. Ihr Auftreten in diesem Lande ist auf keinen Fall ein so gewöhnliches wie das der vorhergenannten Arten, und wird sie daher auch kaum von denı portugiesischen Landmanne berlicksichtigt. Xanthium spinosum Lin. (X. lusitanicum, Tournef.) Wurde wahrscheinlich von Brasilien eingeführt, es gehört diese Art jetzt schon seit einer Reibe von Jahren zu den Arten, die den Culturen in Garten und Feld grossen Schaden verursachen. Silybum Marianum Gaert. Ob Brotero Recht hat, wenn er behauptet, dass diese Art in der Umgegend von Lissabon sehr gemein sei, scheint, wenigstens für die Jetztzeit, mehr als zweifelhaft zu sein. Wahrscheinlich ist es eine für hiesige Gegend zufällig auftretende Pflanze, deren Auftreten ebenso rasch zunimmt wie es wieder abnimmt. Centaurea Cyanus Lin. Unsere deutsche gemeine Kornblume gehört hier als verwilderte Pflanze zu den Seltenheiten und Brotero geht sogar so weit, sie in seiner „Flora lusitanica‘“ als eulti- virte Art anzufülren. Polygonum Convolvulus Lin. Stammt wahrscheinlich aus West-Asien und hat sich bier wie anderswo anf Kalkruinen, in Hecken u. s. w. fest angesiedelt. . Chenopodium multifidum Lin. Diese aus Std-Amerika stammende Art wurde von Welwitsch gar häufig in Portugal angetroffen. . ER 2 a Eu uR Peer Pe Eu 501 Chenopodium ambrosioides Lin. Ebenfalls aus Süd-Amerika, die insbesondere die nörd- lichen Provinzen des Königreichs mit ihrer Gegenwart beehrt. Ich brauche wohl nicht erst hinzuzufügen, dass diese Liste weit davon entfernt ist, complet zu sein, und dass namentlich noch manche species vom Oriente derselben einverleibt werden könnten. Werfe ich aber noch ein- mal einen Blick auf die von mir hier besprochenen sub- spontanischen, naturalisirten oder auch nur der Cultur entsprungenen Arten, so finden sich manche vom Cap der guten Hoffnung darunter, und dabei erinnere ich mich A. de Candolle’s Aeusserung, der eben das Cap als eins der Länder hinstellt, welche von jeher nur wenig Leich- tigkeit zur Aus- und Einwanderung von Pflanzenarten gezeigt haben. Bietet Portugal’s Flora, vom allgemeinen Standpunkte aus betrachtet, schon auf den ersten Blick einen ganz besonderen Anstrich dar, so tragen diese Fremdlinge reichlich so viel dazu bei wie die Einheimischen, ja erstere haben gewissermassen ihre Nationalität eingebüsst und haben portugiesisches Bürgerrecht erlangt. 6. Exotische Flora. Der Einfluss oder sogar das Uebergewicht der aus- ländischen, eingeführten Gewächse auf die einheimische ‚Flora, muss in einem Lande wie Portugal, dessen Klima mit dem mancher extraeuropäischer Länder sehr tiberein- stimmt, und welehe schon so viele Representanten, nament- lich baumartige ihrer Flora hier vertreten haben, mit der Zeit ein sehr bedeutender werden. Die Masseneultur 502 verschiedener exotischer, insbesondere australischer Bäume nimmt von Jahr zu Jahr zu und ist ihr Gedeihen in den meisten Fällen ein so ausserordentlich rasches und kräf- tiges, dass sie schon jetzt, wo sie mit der einheimischen, baumartigen Vegetation in Contact gekommen sind, die- selbe bei weitem an Schnelligkeit und Kraft des Wachs- thums übertroffen haben. Es wäre vielleicht voreilig, hieraus schon jetzt einen Schluss für die Zukunft ziehen zu wollen, doch tritt einem unwillkührlich die Vermuthung entgegen, dass nagh einem oder höchstens zwei Jahrhunderten, wenn EN schon früher, namentlich wenn man mit Einführung exo- tischer Waldbäume, und zwar insbesondere aus Australien, Chili und Japan fortfäbrt und diese sich, wie es schon jetzt an manchen Stellen stattfindet, ohne künstliche Hülfe durch Samen weiter fortpflanzen, der portugiesische Wald- bestand ein ganz anderes, gemischteres Bild darbieten wird als es heut’ zu Tage der Fall ist. Und in der That, schon jetzt bietet das Gedeihen und die Verbreitung der hier eingeführten oder »aturalisirten holzartigen Ge- wächse im Gegensatz zu dem der ursprünglichen, ein- heimischen Arten ein weites Feld zu interessanten For- schungen dar. Als Brotero seine „Flora lusitaniea“ ver- öffentlichte, war die Anzahl der in diesem Lande cnlti- virten Arten eine sehr geringe und überdies existirte kein Handbuch über Gärtnerei oder Catalog von Gartenpflanzen in portugiesischer Sprache — um daher den damaligen Pflanzenliebhabern, die besonders unter der Geistlichkeit und dem Adel zu finden waren, Gelegenheit zu bieten, die in ihren Gärten zur Zierde oder zum Nutzen gepflegten Pfanzen näher kennen zu lernen, nahm er sie wie auch die damals schon hier cultivirten Getreidearten in seine ‘ Piora auf, man kann also sagen, dass er dieses aus Local- Interesse that, — während es für die Jetztzeit, wo die exotischen Gewächse in diesem Lande eine grosse Rolle zu spielen anfangen, interessant ist zu sehen, wie sich auch hier der Gartenbau allmählich mehr und mehr ent- wickelt und ich möchte fast sagen verfeinert hat. Die Zahl der jetzt hier eultivirten ausländischen Pfanzen, mit Ausschluss der ein- und zweijährigen nur annähernd anzugeben, dürfte eine fast noch schwierigere Aufgabe sein, als mit einiger Sicherheit die Anzahl der wilden Arten zu berechnen, welche für die portugiesische Flora noch als neu entdeckt werden können. Vor 20 Jahren selbst wäre es verhältnissmässig noch leicht ge- wesen, die Schätze fremder Länder für Portugal specifisch oder doch wenigstens generisch zu überschlagen, was jetzt, wo Gartenbau und Forstwissenschaft in stetem Zu- nehmen begriffen sind, nur mit grossen Schwierigkeiten und sehr viel Zeitverlust zu bewerkstelligen wäre. Meine Bemühungen, die Bearbeitung einer exotischen Flora für dieses Land wissenschaftlich ins Werk zu setzen, haben bis jetzt nichts gefruchtet und — „gut Ding will Weile haben“ — muss bei manchen ferne gerückten Hoffnungen oder sogar Enttäuschungen als lindernder Balsam dienen. Von einer sorgfältigen Etiquettirung der in den meisten Gärten cultivirten Pflanzen kann bier gar nicht die Rede sein, einfach schon aus dem Grunde, weil die Klasse der portugiesischen Gärtner sich noch auf einer so niedrigen Bildungsstufe befindet, dass Lesen und Schreiben gewissermassen als Luxusgegenstände ange- sehen werden. Und wahrlich, ich stände nicht an, damit man mir keine Uebertreibung vorwerfen kann, diese Be- hauptung in portugiesischer Sprache zu wiederholen. 1 TRETEN € = & oo, we: rg 504 Manche Pflanzen werden hier von Brasilien oder auch aus den überseeischen Colonien eingeführt, die grössere Mehrzahl der eultivirten Arten kommt aber aus deutschen, französischen, belgischen und namentlich englischen Han- delsgärtnereien. Im ersteren Falle, wenn sie die mehr oder minder empirische Cultur in einem Privatgarten nicht getödtet hat, laufen sie die grösste Gefahr, ihr Leben auf fremder Erde ohne Taufe zu beschliessen, im letzteren Falle werden freilich die ihnen beigefügten Etiquetten meistentheils gewissenhaft respeetirt, — doch solche mit der Zeit durch neue zu ersetzen, fällt nur den wenigsten ein, oder wo es geschieht, kommen solche Verwechselungen oder auch Verzerrungen der Namen vor, dass man die namenlosen fast noch vorzieht. Als ich den botanischen Garten in Coimbra vor eirca 2%/, Jahren verliess, zählte derselbe mit Ausschluss der ein- und zweijährigen über 3000 Arten exotischer Ge- wächse, — gewiss noch eine sehr bescheidene Zahl im Vergleich zu andern botanischen Gärten Europas, doch kann er dessenungeachtet für Portugal als der pflanzen- reichste Garten angesehen werden, zumal die letzten Jahre unter der thätigen Direetion des Dr. Julio Henrigques entschieden noch manche werthvolle Acquisition binzuge- fügt haben. Nach ihm kommen wohl zunächst die Gärten des Herzogs von Palmella (Lumiar und Cascacs); die des Königs Don Fernando (Necessidades und Penna); der noch im Werden begriffene botanische Garten der Lissaboner Polytechnischen Schule und derjenige des Mr. Cook in Montserrat schliessen sich ihnen an und wenn man dann noch die Handelsgärtnerei des Herrn Loureiro in Oporto und die Gärten einiger Liebhaber in Lissabon und Oporto hinzurechnet, so erhält man eine 505 ungefähre Webersicht der Plätze, wo exotische Ge- wächse am zahlreichsten vertreten sind. Die meisten dieser Pflanzen, selbst solche aus tropischen Ländern, lassen es sich hier im freien Lande ganz gut gefallen, so findet man zahlreiche Repräsentanten der Baumfarrne, (in Cintra) der Palmen, Cycadeen, Aroideen ete, hier unter dem Monate langen blauen Himmel vortrefflich ge- deihen; Gewächshäuser fallen daher, wenigstens für Pri- vatgärten meistentheils weg. Neuerdings hat man der epiphytisehen Orchideen mehr Aufmerksamkeit zugewendet, und hat namentlich der regierende König D. Luiz I. in einem Gewächshause seiner Gärten von Ajuda schon eine hübsche Sammlung derselben zusammengebracht. Doch mehrere der härteren Arten gedeihen dort wie auch in einer Quinta bei Oporto voxtrefflich unter dem Sehatten dicht- belaubter Bäume. Die schlechte Beschaffenheit des Wassers, welches meistens sehr kalkhaltig ist, schliesst manche Culturen ganz aus, Ericaceen vom Cap, australische Epacrideen, Nympbaeaceen von Süd- Amerika gedeihen ganz und gar nicht, oder nur in sehr vereinzelten Fällen. Südafrika- nischen und australischen Proteaceen droht unter dem Lissa- boner Clima ein rascher Tod (Grevillea robusta macht eine Ausnahme), während solehe in Cintra und Coimbra, wo ich eine Sammlung von über 50 species ausgepflanzt hatte, ein üppiges Gedeihen zeigen. Ehe ich aber auf einige der Hauptgruppen der in diesem Lande cultivirten Gewächse näher eingehe, möchte ich noch einen Punkt berühren, der zu weiteren Untersuchungen Veranlassung geben dürfte. Schon zu verschiedenen Malen habe ich die Bemerkung gemacht, dass Samen ein- und derselben Art, aus einem nördlichen und südlichen botanischen Garten w. 506 x Europas kommend, sehr verschiedenartig keimten und weiter gediehen. Als Beispiel will ich Göttingen und \ Palermo eitiren, da ich mit den botanischen Gärten dieser Städte während meines Aufenthalts in Coimbra einen leb- haften Samenaustausch unterhielt. Die Samen von Palermo keimten rascher und sicherer als die von Göttingen, welche letztere oft gar nicht zum Keimen kamen. Erstere zeigten dafür aber in ihrer weiteren Entwick- lung ein verhältnissmässig langsames Wachsthum und wur- den meistens von den Göttinger Pflanzen rasch eingeholt und in Ueppigkeit bedeutend überflügelt. Dies dürfen wir wohl auf die jetzt allgemein bekannte Thatsache zu- riickführen, dass die im Norden erzielten Samen sowohl grösser als schwerer werden wie die Samen derselben Art von stidlicheren Breitegraden. Will man daraus nun aber weiter folgern, so dürfte die vor einem Jahre von Professor A, de Candolle ver- öffentlichte Schrift: „Des effets differents d’une meme temperature sur une möme espeee au nord et au midi“, = trotzdem sie unsern Gegenstand nicht direet behandelt, manche auch für die Praxis wiehtige Winke geben. \ Als zwei der wichtigsten exotischen Familien für Portugal möchte ich die Myrtaceen und Leguminosen hinstellen, und dabei auf Dr. Hookers Ausspruch hin- weisen: „Diese Familien sind für Acelimatisations-Versuche \ ganz besonders geeignet, indem die Arten im Allgemeinen nieht sehr local sind oder dureh Individuen nur spärlich vertreten werden, — sie wachsen da, wo der Same hin- fallt.“ — Unter den Myrtaceen verweise ich hier noch einmal auf die Gattung Eucalyptus, von welcher mehrere Arten mit der Zeit nicht verfellen werden einen grossen Umschwung in den commereiellen und industriellen Ver- bältnissen dieses Landes bervorzurufen, wie sie bereits schon angefangen haben in klimatischer und sanitätischer Beziehung ihren Einfluss auszuüben. Als die wichtigste Leguminosen-Gattung darf das genus Acacia mit seinen australischen species angesehen werden. Beide, Euca- Iyptus wie Acacia haben sich hier schon so festgesetzt, dass sie an manchen Puncten, wie z. B. in der Nähe von Cintra, bereits als verwildert auftreten. Baron von Mueller sagt in einem vor Kurzem in Melbourne gehaltenen Vor- trage: „South Europe and indeed all the countries around the Mediterranean Sea, with winters general like ours, can from an ample store of vegetable treasures contribute yet much to the wants of Victorian husbandry.“ — Im Grossen und Ganzen liesse sich dieser Ausspruch für Porta- ga)s Flora umkehren, ja sogar noch erweitern, da es keinem Zweifel mehr unterliegt, dass australische holz- artige Gewächse nach und nach eine bedeutende Rolle in der Physiognomik der iberischen Halbinsel spielen und zur Hebung mancher Industriezweige wesentlich beitragen werden. Können auch die botanischen Gärten zur Einführung und weiteren Verbreitung vieler nützlicher Gewächse Be- deutendes leisten, so wäre es doch meines Erachtens für Portugal, wo diese wissenschaftlichen Institute noch mehr in ihrer Entwicklung begriffen sind, sehr zweek- mässig, auf den Azoren oder der Insel Madeira einen #0- genannten Acclimatisations-Garten anzulegen. Derselbe 508 würde bei einer practischen Leitung schon in einigen ‚Jahren im Stande sein, aus eigenen Mitteln zu bestehen, indem er theils medicinisch wichtige Arten, wie Cinchonen, Ipecaenanha, Myroxylon, oder wichtige Nährpflanzen wie Liberian Coffee und kostbare Holzarten, theils beliebte und noch immer tkeure Zierpflanzen, wie Palmen, Cyca- deen, Musa Ensete (diese Art hat auf der Insel San Miquel schon Früchte getragen) in grossen Massen anzöge, un erstere nach den andern portugiesischen Colonien zu wei- teren Anbauversuchen, letztere nach unsern europäischen Gärten zu verschicken. Auf die Chinarinde nochmals zurückkommend, darf ich darauf hinweisen, dass mehrere Hundert junger Pflänz- chen von Cinchona suceirubra, von mir vor 5 Jahren in Coimbra aus Samen gezogen, auf den Inseln des grünen Vorgebirges so günstige Bedingungen angetroffen haben, dass sie schon im vorigen Jahre als kräftige Bäume ge- blüht und Samen getragen haben, und somit wohl sich dort weiter ausbreiten werden. Neuerdings soll diese Art, den Coimbra-Winter im Freien gut überstanden haben und will man auch in Algarvien Versuche mit ihr an- 3 stellen. — Exogonium Purgas, die Jalappa-Wurzel aus Mexico, hier bis jetzt uur als Zierpflanze gezogen, könnte auch für Portugal eine einträgliche Pflanze werden. — Unter den tropischen Fruchtbäumen verweise ich auf fol- gende, die sich schon in mehreren Gärten eingebürgert haben. Ancona muricata und Asimina triloba reifen in günstigen Jahren ihre Früchte unter dem Lissaboner Klima. Idesia polycarpa, die japanesische Pflaume, scheint ebenso hart zu sein wie Eriobotrya japonica, obgleich sie noch nicht gebliiht hat. Der kleine chilenische Strauch, Aristotelia Macqui mit seinen kleinen aber schmackhaften Dr Beeugee ’ Een Ben .da bi 509 Beeren verdient desgleichen eine allgemeine Verbreitung. Die Orangen übergehe ich hier mit Stillschweigen (siehe meinen: „Beitrag zur Kenntniss der Orangengewächse*, Hamburg 1874), ein anderer Baum aber aus derselben Familie, Murraya exotica ziert schon einige der Lissaboner Gärten. Mangifera indiea ist in Necessidades Garten schon zum Fruchttragen gekommen und Corynocarpus laevigatus trifft man häufig mit reifen Früchten in Cintra an. Verschiedene Jambosen-, Eugenien- und Psidium-Arten bedeeken sich jedes Jahr mit reifen Früchten und Passi- Hlora edulis, ja selbst Passiflora quadrangularis zieren die Mauern nicht allein mit ihren Blumen, sondern auch schon mit ihren höchst saftreichen Früchten. Diospyros Kaki hat sich als Fruchtbaum sehon manche Freunde in Por- tugal erworben, ja selbst von Persea gratissima kenne ich im alten botanischen Garten von Ajuda ein kräftiges Exem- plar, was schon Früchte getragen hat. Phoenix dactylifera, in Spanien halb verwildert und dort auch im Elche-Thale schmackhafte Datteln in grosser Menge tragend, wird hier in Portugal vielfach als ange- baute Pflanze angetroffen, die theils schon eine bedeu- tende Höhe zeigen, meistentheils ihre Früchte aber nicht zur gehörigen Reife bringen. Diese Palmenart wurde wahrscheinlich im Jahre 756 in Spanien eingeführt, und verbreitete sieh von Andalusien aus weiter über den Süden Europas. Man kennt mehrere Abarten von ihr, und Phoenix canariensis wie Mierophoenix decipiens gehören wohl in diese Categorie. Wer zuerst den portugiesischen Boden bei Lissabon betritt, wird die Landschaft hier und da mit masthohen Stämmen der 510 Phoenix dactylifera verziert finden, die mit ihrer graeißsen Krone aus hunderten vom Winde leicht gefächelten We- deln einen auf den Fremden unbeschreiblich grossartigen Eindruck hervorrufen und unwillkürlich an die Worte des Dichters erinnern: „Du desgleichen stolze Palme Bist in diesem Land ein Fremdling, Deine schönen Zweige küssen Jetzt Algarvien’s stisse Lüfte.“ Als letzte exotische, für Portugal wichtige Fruchtart will ich Musa sinensis anführen, die an geschützten Lo- calitäten sehr gute Bananen produeirt. . Unser norddeutsches Beerenobst, wie Johannisbeeren, Stachelbeeren, Himbceren gedeiht hier entweder gar nicht oder kommt lange nicht zu solcher Vollkommenheit wie im Norden. Erdbeeren werden in grosser Menge ange- zogen, an Grösse lassen sie nichts zu wünschen übrig, auch nicht an Süssigkeit, wohl aber an Aroma. Diese Frucht liefert für hier einen schlagenden Be- weis für die Richtigkeit des Ausspruches von Dr. Schtt- beler (die Pflanzenwelt Norwegens), wenn er behauptet, dass die Süssigkeit der Frucht im Süden bedeutend stärker sei, das Aroma in den Früchten aber im Norden zunimmt. Das Licht entspricht dem Arom, wie die Wärme der Zuckermenge. Diese Schtiblersche Theorie bewahrheitet sich auch bei den portugiesischen Weinen, zuckerhaltig sind sie sehr, doch im Vergleich zu unsern Rheinweinen und den französischen Bordeaux-Weinen sind sie schr arm an Blume. Steinfrüchte, wie Pflaumen, Aprikosen und Pfirsiche sind hier sehr gemein, doch wäre es zu wünschen, dass an . re ren 511 bessere Sorten für den Markt angezogen würden. Die Birnen sind fast im ganzen Lande vortrefflich, während Aepfel im. Süden weniger gut gedeihen und man die besten vom Estrella- Gebirge erhalten soll. Melonen und Wassermelonen noch mehr gehören während August und September zu den täglichen Bedürfnissen selbst der ärmeren Klassen. Die Gemiisezucht ist hier sehr verbreitet, beschränkt sich aber auf einige der gewöhnlichsten Arten; 2 bis 3 Koblsorten, Kopfsalat, Tomaten, die grosse rotbe Wurzel, Erbsen und Bohnen machen so ziemlich das Contingent eines portugiesischen Gemüsegartens aus. Selerie, Brtis- seler Kohl, Meerrettig und Spargel gedeihen unter dem troekenen Lissaboner Klima nur mässig. Setze ich meine Wanderung unter den exotischen Pflanzen fort, so möchte ich zunächst auf einige Bäume mit ölhaltigen Früchten verweisen, die auch als Zier- bäume allgemeine Beachtung verdienen. Picconia excelsa, Oliveira de Madeira gedeiht im Silden wie Norden des Königreichs gleich gut. Argania Sideroxylon, Oliveira de Marocco, aus der Familie der Sapotaceen ist für dieses Land fast noch empfehlenswerther. Prächtige Exemplare existiren davon im Ajuda-Garten. Diese Art bildet einen kleinen dornigen Baum, der im Habitus den Olivenbäumen sehr nahe kommt, selten erreicht er mehr als 30° Höhe, von weitem macht er sich durch seine glatte, scheinende Rinde bemerkbar. Die Frucht, von der Grösse einer kleinen Pflaume, enfhält einen harten Stein mit kleinem ölhaltigen Kern, aus welchem ein sehr schönes, fast wasser- klares Oel gewonnen wird. Nach Maw (A Journey to Marocco) bildet der Argan- Wald einen der interessantesten botanischen Züge in der Be] 512 Berberei. — Der japanesische Talgbaum, Iixeaecaria sebi- fera, der wegen seiner wichtigen industriellen Eigen- schaften schon vor ungefähr 20 Jahren in Indien einge- führt wurde und dort den Erwartungen vollständig ent- spricht, dürfte auch für Portugal von einer gewissen Be- deutung werden können, zumal seine Caltur hier eine sehr leichte zu sein scheint. Jedes Jahr gehen ganze Schiffs- ladungen von Arachis hypogaea, Erdnuss, von den afri- kanischen Colonien kommend, via Lissabon nach dem südlicben Frankreich, und wäre es viel einfacher, ja auch gewinnbringender, die Cultur der Erdnuss hier im Grossen zu beginnen. Verbreiten sich die Maulbeerbäume auch mehr und mehr inı Lande, so wäre es doch zweckmässig auch zwei andere Bäume zur Seidenzucht in grossen Massen anzuzielen, ich nieine Maclura aurantiaca und Ailantlıus glandulosus, die hier schon vielfach angetroffen werden. _ Erstere liefert ein ausgezeichnetes Holz und kann auch als Fürbepflanze ausgebeutet werden, während der Götter- baum an den Meeresgestaden in kurzer Zeit cine Baum- vegetation bilden würde. Ich verweise hier auf die glän- zenden Resultate, welche der Graf von Lambert in den russischen Steppen mit diesem Baume erzielte. Auch zwei fast strauchige Lupinen-Arten, Lupinus arboreus von Stid- America und Lupinus albiflorus von Californien würden sich mit ihren starken Wurzeln vortrefflich eignen, den losen Sand der Küsten zu binden. Die Wurzeln sollen bis zu einer Tiefe von 25 Zoll eindringen, während die Stämme nur 3 Fuss Höhe zeigen. Sie keimen leicht, zeigen ein rasches Wachsen in dem schlechtesten Sand- boden. Man säet sie mit Gerste zusammen aus, letztere keimt in einigen Tagen und giebt Schatten für die keimen- den Lupinen, die in weniger als einem Jahre die ganze Fläche mit einer dichten Vegetation bedeckt haben. Mich jetzt den eigentlichen Ziergewächsen zuwendend, will ich mich auf Auszüge der von mir in „The Garden“ veröffentlichten Aufsätze (Remarkable Gardens of Por- tugal) beschränken und fange mit den Palmen an. Jubaea spectabilis, die Coquita-Palme von Chili. In Necessidades-Garten liess der König D. Fernando vor 20 Jahren ein kleines Exemplar pflanzen, welches jetzt einen Stamm bildet von über 32‘ Höhe und 13' 8” im Um- fange an der Basis. Die sich in den Gärten von Lumiar, Eigenthum des Herzogs von Palmella, befindende Jubaea zeigt etwas geringere Dimensionen. Es unterliegt wohl keinem Zweifel, dass diese Palme, die nach Professor Planchon sogar in Montpellier vortrefflich gedeiht und dort schon Früchte getragen hat, für ganz Portugal eine sehr werthvolle Acquisition werden kann. Die Einführung der Livistona australis und L. chinensis ist jüngeren Datums, doch treffen wir in den beiden eben- genannten Gärten und einigen mehr schon wahre Pracht- exemplare dieser beiden Arten an, von letzterer Stimme von 13° Höhe. — Sabal Adansonü ist insbesondere in Necessidades schön vertreten, wo eine colossale Pflanze schon mehrfach geblüht und Samen getragen hat. Sabal umbraculifera ist dagegen in Lumiar stärker. Phoenix leonensis und Phoenix reclinata, erstere mit einem Stamm von 13’ Höhe, letztere durch eine grosse Anzahl starker Individuen repräsentirt, fallen dureh ihren äusserst zierlichen Habitus sehr in die Augen. Rhapis spec. vielleicht Rh. aspera lässt es sich hier gut gefallen, während Rhapis flabelliformis meistentheils kränklich aus- 4. Ba. 5. u. 6. Heft, 33 ver on Eu ron Er NETT 514 sieht. Die Gattung Chamaerops zählt schon 5—6 species und Ch. excelsa mit einigen Stämmen ‘von über 20° Höhe ist in hunderten von Exemplaren vertreten. Ihr schliessen sich Ch. Ghiesbreghtii, 13° Höhe, Ch. Palmetto und Ch. tomentosa an, während die stideuropäisehe Art Ch. humilis als der richtige Plebejer unter so feinen Verwandten gar nieht mehr in Betracht kommt. Seaforthia elegans, Areca Baueri, Ptychosperma Alexandrae, Livistona humilis und einige mehr sind schon hier und da vertreten, es lässt sich aber über ihre Acelimatisation noch nichts Bestimmtes sagen. Unter den Cycadeen ist bis jetzt nur Cycas revoluta hier allge- mein als eine harte Pflanze bekannt, obgleich Cycas eir- einalis und C. media, Encephalartos horrida und Dioon edule namentlich in den Necessidades-Gärten schon voll- ständig eingebürgert sind, wo auch, um Vergessenes nach- zuholen, Cocos australis durch seine Höhe und Ueppigkeit das Auge erfreut. . Unter den in Portugal im Freien eultivirten Dracae- nen-Arten (Dr. australis, Dr. indivisa, Cordyline congesta, rubra, cannaefolia, fragrans, brasiliensis eet. ect.) will ich nur auf die classische Art Dracaena Draco hinweisen, zumal wohl die ältesten Pflanzen dieser eanarischen spe- cies in Portugal vorhanden sind. In Lumiar befindet sich ein Exemplar, dessen Stamm an der Basis beinahe 13° im Umfange misst. Die Höhe beträgt 40° und mit den sechs Hauptzweigen wird ein Flächenraum von über 45' im Um- fange bekleidet. Auch im Ajuda-Garten habe ich eine sehr starke Dracaena Draco angetroffen. Man kann ge- wissermassen sagen, dass die Monocotyledonen als Zier- pflanzen in Portugal von viel grösserer Wichtigkeit sind 515 als die Dieotyledonen; zum Beweis will ich hier noch einige der schönsten kurz anführen: Strelitzia augusta, St. Reginae, Bonapartea juncea, B. longifolia, B. gracilis, Pincenectitia tubereulata, Da- sylirion longifolium, D. glaucum, Bromelia Caratas, Musa Ensete, zahlreiche Arten von Yucca, Aloe, Agave und nicht zu übersehen 6 — 3 spec. der baumartigen Bam- busen. Den Coniferen meine Aufmerksamkeit zuwendend, glaube ich behaupten zu können, dass unter allen eulti- virten Arten die Araucaria excelsa durch die Menge, Schönheit ihrer Individuen und sogar durch die Stärke einzelner ihrer Exemplare hier den ersten Platz einnimmt. Vor ungefähr 85 Jahren wurde diese Art in Portugal ein- geführt und in Lumiar befinden sich 2 Bäume, von denen der eine 78, der andere über 80° in Höhe misst. Vor 10 Jahren fingen sie an Zapfen zu tragen, doch erst seit 1873 haben sie keimfähigen Samen getragen und steht zu erwarten, dass dieses mit den Jahren zunehmen wird. Eine dieser Lumiar-Pflanzen bedeckt mit ihren unter- sten Zweigen die bis auf die Erde reichen, eine Fläche von 45 Fuss im Umkreise und misst ihr Stamm an der Basis 40 Zoll im Durchmesser. In ihrem Vaterlande, Nor- folk-Inseln, wird diese Art als dideisch beschrieben, hier dagegen wie auch in dem Versuchsgarten von Hamma ist sie entschieden monoeeisch. Unwahrscheinlich scheint es mir nicht, dass diese Metamorphose durch Cultur und Klimawechsel eingetreten ist. Araucaria brasiliensis ist der Einführung nach bedeutend älter, doch ist ibr Wachs- thum ein viel Jangsameres und Lumiar besitzt von dieser species meines Wissens nach auch die stärkste Pflanze mit einem Stamme von 58° Höhe, Schon in Coimbra-habe 33% 516 ich häufig Samen von ihr eingesammelt. Araucaria Bid- willei und A. imbricata zeigen im Süden des Königreichs ein kränkliches Gedeihen, während sie dagegen im Nor- den und selbst schon in Cintra vortrefflich fortkommen. Von Araucaria Cookii und A. Cunningbamii findet man dagegen in verschiedenen Gärten Lissabons und Umgebung herrliche Exemplare. Araucaria Rulei ist hier noch zu selten vertreten und sind die Pflanzen noch zu klein um ein sicheres Prognosticon über ihre Einbürgerung stellen za können. Seqguoia sempervirens erträgt den Norden wie den Süden gleich gut, in Lumiar bemerkte ich ein Exemplar von 90° Höhe und 9° im Unikreise au der Basis. Sequoia gigantea dagegen will sich allem Anscheine nach mit den portugiesischen Klima nicht vertraut machen, selbst im Norden Deutschlands sah ich schönere Pflanzen dieser Art. Eine hier noch seltene Tanne ist Taxodium muero- natum von Mexico, um so mehr weiss man aber ihre Schönheit anzuerkennen, wenn man einige Augenblicke bei dem mächtigen Baume in Lumiar verweilt, der seine graciösen, dichten Zweige weit ausbreitet und die Sage zur Wahrscheinlichkeit macht, dass unter dem Schatten dieses Baumes der frühere Präsident der mexicanischen Republik, Montezuma, Gericht gchalten habe, weshalb mau ibr auch wohl den Namen Cupressus Montesuma beigelegt bat. Das Nachbarland besitzt eine einheimische Conifere mit so edlen Formen, Abies Pinsapo, die sich auch mehr und mehr in portugiesischen Gärten einzubürgern anfängt, dass man wahrlich nicht nöthig hat, weit zu suchen, um einen Prachtrepräsentanten aus dieser Familie zu erlangen. Verschiedene Dammara species, 2—3 Torreya-Arten, Larix Kaempferi, Seiadopitys vertieillata, mexieanische Abies tn Pe: Be 2 Bea. 517 sah ich sowohF in Cintra wie in Bussaco unter den glin- stigsten Bedingungen und sollte es mir dereinst noch ver- gönnt sein die exotische Flora Portugals systematisch zu ordnen, werden die Coniferen eine der artenreichsten Fa- milien ausmacben. Unter den zur Massenkultur sich be- sonders eignenden Arten mache ich hier noch auf Cu- - pressus macrocarpa und C. Nutkaensis aufmerksam, als schnellwachsende Strandpflanze sucht erstere ihres Gleichen. Casuarinen trifft man bier allgemein an, sie wett- eifern mit den Eucalyptus und australischen Acacien in Schnelligkeit des Wuchses und allein aus diesen 3 Baum- arten kann Portugal früher oder später das kostbarste Holz zum Export erzielen. Die Camelien kann ich un- möglich mit Stillschweigen übergehen, in Cintra gedeihen sie schon vortrefflich, doch ihre volle Pracht erlangen sie in Oporto, wo sie haushohe Bäume bilden. Dort entdeckte ich auch in einem Privatgarten eine Camelie mit wobl- riechenden Blumen, die ich für eine Abart der Camelia nıyrtifolia halte. Die rosa Blumen zeigen eine schöne, compacte Form, mit sehr gedrängten, regelmässigen, wachs- artigen, zugespitzten Petalen, die einen honigsüssen Ge- ruch ausströmen. In Oporto befinden sich auch und zwar in dem Garten des englischen Predigers zwei wahre Co- losse aus der Familie der Magnoliaceen. Liriodendron tulipifera mit einem 90° hohen Stamme, der 3 Fuss vom Boden über 17’ im Umkreise misst. Magnolia granliflora 60° Höhe und 13’ Circumferenz des Stammes, Man denke sieh diese beiden Bäume mit tausenden ihrer grossen Blu- men beladen, — wahrlich ein herrlicher Anblick. Der in unserm Norden so anmuthige, frische Rasen fällt für Por- tugal, um im Allgemeinen zu sprechen, ganz weg, will Var “ no Era Be ermpr ug 518 . man aber grosse grüne Flächen bilden, so %eisten mehrere 5 der kriechenden Mesembryanthemen und neuerdings auch Myoporum humile vortreffliche Dienste. Die australische Pflanze mit ihren kleinen, lancetförmigen glänzenden Blättern, mit ihren verhältnissmässig grossen, weissen - Blumen, die nachher in braunrothe Beeren übergehen, so dass sich die grüne Farbe das ganze Jahr hindurch mit einer andern assoeüirt, ist in der That mit ihrer Genüg- samkeit in armen, trockenem Boden für dieses Land eine sehr werthvolle Acquisition, die sich auch zur Aus- schmüeckung von Kalthäusern in Deutschland vortrefflich eignen würde. Da ich in diesen Blättern nur kurz auf die exotischen Reichthümer Lusitaniens hinweisen kann, so diirfte ich füglich an den Schluss denken, doch Cintra, Byron’s „glorious Eden“ mahnt mich, die herrlichen Baumfarne nieht zu vergessen, die dort in den Königlichen Gärten der Penna und der anmuthigen Quinta von Montserrat ein zweites Vaterland gefunden haben. Erst dann, wenn man diese unzähligen, zum Theil sehr hohen Stämme der stolzen Cyatbeas, der ehrwürdigen Todeas, der bauschigen Ba- lantien, der zierlichen Lomarien, und wie sie nun alle heissen, mit ihren lichten, hellgrünen, vom Winde leise gefächelten Kronen hier im freien Lande unter dem Schatten mächtiger Bäume oder auch versteckt in kühlen, von kleinen Bächen berieselten Felsengrotten hat wachsen sehen, erst dann, sage ich, kann man sich die ganze An- muth und Schönheit dieser Riesen unter den Farukräutern vergegenwärtigen. Die krautartigen Farne bilden im Ge- misch mit buntblättrigen Begonien und Caladien, mit ver- schiedenen Selaginellen, blühenden Gloxinien, Lilien, Eu- - charis, Aspidistren ect. den Untergrund, — ein Teppich, 519 wie er schöner und farbenreicher nicht gedacht werden kann. . Wohl hatte Byron Recht, Cintra so zu nennen, doch doppelt verdient es diesen Namen, seitdem die Kunst, der Gartenbau dort so Grosses geleistet haben. Hoffen wir, dass das Beispiel einiger wirklicher Pflanzenliebhaber dort mehr und mehr Nachahmung finden möge, dann kann Cintra mit der Zeit das Eldorado des Gartenbaues nicht allein von Portugal, sondern vom ganzen Süden Europa’s werden. Daun wird aber auch, wenigstens in “ diesem Theile Portugal’s die wahrlich nieht weniger in- teressante einheimische Flora einen harten Kampf mit der immer wachsenden exotischen zu bestehen haben, da aus- ländische Farne, Sträucher und selbst Bäume, deren Sa- men vom Winde dort hingetragen wurden, schon jetzt in den Cintra-Bergen mit den einheimischen Arten gemein- schaftlich angetroffen werden. 7. Die portugiesischen Waldungen. „Wenn man aus unsern dieklaubigen Eichenwäldern über die Alpen- oder Pyrenäen-Kette nach Wälschland oder Spanien hinabsteigt, — so wird man leicht zu dem Fehlschlusse verleitet, als sei Baumlosigkeit der Character heisser Klimate. Aber man vergisst, dass das südliche Europa eine andere Gestalt hatte als pelasgische ‘oder earthagische Pflanzvölker sich zuerst dort festsetzten ; man vergisst, dass frühere Bildung des Menschengeschlechts die Waldungen verdrängt und dass der umschaffende Geist der Nationen der Erde allmählich den Sehmuck raubte, der uns in dem Norden erfreut und der — mehr als alle Geschichte — die Jugend uuserer sittlichen Cultur an- 520 zeigt‘, — wenn dieser Ausspruch unseres grossen Hum- boldt’s (Ideen zu einer Physiognomik der Gewächse, S. 11) für den ganzen Stiden im Allgemeinen sich bewahrheitet, so findet er für den westlichsten Theil Europa's — Por- tugal — noch eine ganz besondere Anwendung. Hier wie auch noch in manchen andern Gegenden des Südens fällt es wahrlich nieht schwer, auf die Nützliehkeit, ja mehr, auf die Nothwendigkeit des Bewaldens hinzuweisen, oder mit andern Worten, das von Neuem hervorzurufen was durch barbarische Unwissenheit, durch beispiellose Gewissenlosigkeit oder auclı durch schlecht verstandenen Ehrgeiz zum Schaden des Landbaues und der Gesundheit des Menschen zerstört wurde. Ja, wer weiss, ob diese allmähliche aber immer zunehmende Entwaldung des Su- dens und Westens Europa’s nicht wesentlich zu der so- wohl physischen wie moralischen Degeneration der latei- nischen Race beigetragen hat! Jedenfalls ist der Liebig’sche Ausspruch: „Die Verarmung der südlichen Länder rührt vom Raubbau und dem Nichtersatz von Phosphorsäure und Kali her“ — hier im Allgemeinen nicht wahr, im Gegen- theil, die Entwaldung der Höhen hat vielmehr gewirkt, sie hat die Gegenden trocken gelegt und wo keine künstliche Bewässerung vorhanden, da ist auch aller Ackerbau im heissen Sommer dem Vertrocknen ausge- setzt. Man braucht Europa nicht zu verlassen, um. von dem grossen Einfluss des Klimas auf die Vegetation einer Gegend oder eines Landes überzeugt zu werden, doch in nicht geringerem Maasse sehen wir auch die Rückwirkung sich einstellen, welche die Bäume, zu grossen Massen ver- einigt, auf das Klima ausüben. u Ban : EEE TA Tee 521 Blieken wir auf die physikalische und geologische Be- schaffenheit des Bodens, ziehen wir ferner das aceidentirte und zum Theil bergige Terrain Portugals in Betracht, so tritt dies Königreich als eins der Länder hervor, welchem “ bei Eintheilung des zu bebauenden Bodens im Vergleiche mit andern Ländern ähnlicher geographischer Ausdehnung, “die grösste Fläche für Waldeultur zufallen würde. Ist auch die Verbindung und Lagerung der verschiedenen portugiesischen Gebirgsketten zur Quellenbildung eine äusserst günstige, so wird dieses wieder bis zu einem ge- wissen Grade durch das spärliche Vorhandensein von Waldungen paralysirt. Als bewaldete Gegenden Portugals kann man den grösseren Theil der Minho-Provinz, den Littoral -Gürtel von Ovar bis im Süden von Leiria, einen Theil vom mitt- leren Alemtejo, das Littoral von Algarvien und noch ver- schiedene kleinere Strecken im Innern der Provinzen Beira und Traz os Montes hinstellen. Als unbewaldete Gegenden treten uns zunächst die ausgedehnten unfruchtbaren Strecken im Süden des Tajo und der ganze bergige Theil des Königreichs entgegen. Fassen wir einerseits die bebauten Flächen des Lan- des zusammen, so finden wir 260,000 Hektaren mit Wal- dungen bekleidet, 650,000 Hektaren mit Fruchtbäumen und '/, der Oberfläche des Ackerlandes oder ungefähr 500,000 Hektaren mit einem Gemisch von Frucht- und Wald- bäumen. Total: 1,410,000 Hektars oder 15,3 von der ganzen Oberfläche des Landes. Wenn wir dagegen nach der andern Seite die Ober- fläche von 1,466,000 Hoektaren, welche ungefähr die Weideplätze einnehmen, zu der hinzufügen, welche das Lage 522 noch gänzlich unbenutzte Terrain ausmacht und welches ‚man auf 4,029,500 Hektaren veranschlägt, so ergiebt sieb aus beiden die Totalsumme von 5,495,000 Hektaren oder ungefähr 60 pro Cent der ganzen Oberfläche des Königreichs. Stellt man diesen letzten Faktor dem ersten — 1,410, 000 gegenüber, so finden wir als anmäherndes Resultat '/, des ' Königreichs mit Baumvegetation versehen. Die Oberfläche, welche wir hier mit wirklichen Wal- dungen bekleidet finden, zerfällt wieder in folgende Kate- gorien: 1. Staatswälder 25,000 Hektaren. 2. Munieipal-Waldungen 2000 Hektaren. 3. Privat-Fichtenwaldungen 184,000 Hektaren. 4. Kastanien- und Eichenwälder. Nach offieiellen Doeumenten, von der General-Admini- stration der Waldungen des Königreichs zusammengefasst, wird der Werth der Waldmassen Portugals, den des Bo- dens ausgeschlossen, auf 1,469,917,755 Reis veranschlagt. (4500 Reis = 1 £ St. = 6 Tr. 24 Ser.) Die Staatswaldungen zerfallen in 27 Hölzungen und Fichtenwälder, die im Königreich zerstreut herumliegen. Der wichtigste von allen ist der Nationalwald von Leiria, vom Könige D. Diniz gegründet. In einer Ausdehnung von 9000 Hektaren enthält er augenblicklich zwischen 7-8 Millionen Fichtenstämme, die einen Werth von 700 Contos (1 Conto = 1500 Thaler) repräsentiren. Der grosse Brand vom Jahre 1824 zerstörte !/ı der ganzen Anpflanzung, die damals auf 10 Millionen Stämme veranschlagt wurde. Unter den andern Staatswaldungen will ich noch die von Bussaco namhaft machen mit nur einem Flächenraum 523 von 100 Hektaren, da sie für Portugal ein schlagendes Beispiel giebt, wie man die Abhänge der Gebirge, die heute zum grössten Theil kahl und dürre daliegen, in reiche Waldungen verwandeln kann. Bussaco, 630 metr. über dem Meere, kann in der That ein Versuchsfeld für die portugiesische Forstwissenschaft genannt werden, hier gedeihen Bäume der verschiedensten Länder aufs beste und namentlich für Coniferen scheint Bussaco ein äusserst günstiges Terrain zu sein. Sehen wir nach Extremen in der Vegetation ein und derselben Gegend aus, so finden wir sie bier in Betula alba, dem Baume des Nordens und der Orange, im fernen Indien zu Hause; beide zeigen ein üppiges, kräftiges Wachsthum in Bussaco und sie können uns, wenn wir von Norden nach Süden oder von Süden nach Norden unsere Blicke schweifen lassen, schon einiger- massen andeuten, welch’ weites Feld für neue Einfüh- rungen exotischer Bäume in diesem Lande noch offen liegt. ° Ist Bussaeo auch durch seine herrliche Lage, durch sein altes Mönchskloster und den in seiner unmittelbaren Nähe erfochtenen Sieg über die Franzosen berühmt ge- worden, so haben die hier wachsenden unvergleichlich schönen, Jahrhunderte alten Cypressen nicht weniger dazu beigetragen, von jeher die Aufmerksamkeit der Reisenden auf diesen Ort zu richten. Cupressus glauca Lam. (Cupressus lusitanica Desf.) wurde hier im Jahre 1622 eingeführt, und manche Stämme in der Hauptallee vor dem Kloster besitzen jetzt einen Umfang von 4 metr. und darüber, — in ihrem Habitus erinnert diese Art gar sehr an die Ceder vom Libanon. Man behauptet nun, dass sie auf den hohen Bergen Goa’s zu Hause sei. 524 Ob sich dieses aber wirklich so verhält, darf immer- bin noch in Frage gestellt werden. Auf wiederholte briefliche Anfrage habe ich von Goa immer den Bescheid erhalten, dass diese Conifere nur in vereinzelten Exem- plaren und zwar als eultivirte Pflanze in dieser portu- giesischen Besitzung bekannt sei, — dasselbe ist mir hier mündlich von mehreren Personen aus Goa wiederholt worden. — Nun lässt sich ferner mit Bestimmtheit nach- weisen, und zwar aus alten Mönchschroniken, dass Bus- saco die jungen Pflanzen nicht aus Goa sondern von den Azoren erhalten hat. Denkt man dann ferner an die kolossalen Baumstämme, augenscheinlieh einer Coniferen- Art, die vor einigen Jahren bei Ausgrabungen in grosser Tiefe auf der Insel San Miguel gefunden wurden, so ist die Annahme nicht weit, dass Cupressus glauca eine ur- sprünglich azorische Art sei, auf diesen Inseln aber durch vulkanische Thätigkeit ihren Untergang als wildwachsende Pflanze gefunden habe, während jetzt Juniperus brevifolia die einzigste dieser Inselgruppe eigenen Conifere ist. Noch eine andere Vermuthung liesse sich vielleicht aufstellen. Man weiss, dass die Jesuitenväter, als eifrige Pflanzenliebbaber, auch nach Goa manche europäische Pflauze durch Samen eingeführt haben; warum sollten sie nicht auch unsere Cupressus sempervirens auf diese Weise dorthin gebracht haben. Wie formenreich eben letztere Art sein kann, habe ich hier im Süden oft zu be- obachten Gelegenheit gehabt, und unmöglich wäre es immer nicht, dass sie sich unter einem ganz verschiedenen Klima und im Laufe der Jahrhunderte so verändert hätte, um von Goa als neue Art wieder in Portugal eingeführt zu werden. Derlei Beispiele sind in der Geschichte der Bo- tanik durchaus nicht so selten, ja vielleicht viel häufiger wem, 525 als manche Systematiker anzunehmen für gut befinden, — leider fehlen aber meistentheils einige Glieder, um die Kette solcher Muthmassungen zu schliessen, und Hypo- thesen sind in der Wissenschaft ein für allemal schlecht angeschrieben. . Nach dieser langen Abschweifung komme ich wie- der auf das Allgemeine der portugiesischen Waldungen zurück. Vergleichen wir zunächst bei den hiesigen Staatsforsten die Einnahmen mit den Ausgaben und nehmen das Jahr 1859—1860 als Beispiel. Einnahmen: 62:530,575 Reis (ungefähr 93750 Thaler). Ausgaben: 59:615,370 Reis. Das sich ergebende Facit spricht keinenfalls zum Lobe der produetiven Seite dieser Wälder. Die zwei Pinus-Arten, Pinus Pinaster (P. maritima) und Pinus Pinea bilden bei weitem den Hauptbestandtheil derselben. Erstere, unsere Strandkiefer, dem Uferbenetzer Poseidon geweiht, bekleidet in Portugal einen Flächen- raum von beinahe 15000 Hektaren, während letztere nur einen solehen von eirca 2500 Hektaren einnimmt. Ein solcher portugiesischer Kiefernwald hat aber manche Aelın- lichkeit mit einer afrikanischen Wüste. Lautlose Stille herrscht hier vor, selten oder fast nie vom Gesange einer gefiederten Schaar, es sei denn an den Säumen, oder den mancherlei Stimmen vieler Vierfüssler unterbrochen. Der Boden ist gewöhnlich sandig, hier und da von den ge- wöhnlichsten Farnkräutern, Eriea- und Leguminosen-Ge- strüpp bedeckt. Stunden lang kann man so wandern, ohne auf lebende Wesen oder Wohnungen zu stossen, das Gefühl des Verlassenseins ergreift einen unter diesen kahlen, düster blickenden Pinus-Stämmen, selbst der Wind scheint 526 hier leisere, man möchte fast sagen melancholerische Töne anzustimmen. Die Pinus Pinea ist aber immerhin ein schöner Baum, dessen Stamm oft eine bedeutende Höhe erreicht, — Pinus Pinaster bleibt bedeutend niedriger. Wo Laubwaldungen auftreten, da sind sie aus Kork- eichen, Eichen, unter diesen in erster Linie Quereus pe- duneulata, Q. lusitanica und Q. Ilex, Kastanien, Pappela und einigen mehr zusammengesetzt. Während sich Quer- eus Ilex, Q. Suber und der Oelbaum fast ausschliesslich auf sehistüsem Boden antreffen lassen, treten die Kasta- nien, die Eichen mit abfallendem Laube und die beiden ebengenannten Coniferen meistentheils auf granitischem Boden auf und das oft in so scharf markirter Weise, dass diese verschiedenen Baumarten dem Geologen als sicheres Merkmal dienen können wo ein Terrain aufhört und das andere beginnt. Eigentlicher Humusboden ist in Portugal nur sehr spärlich vertreten und kommt für die Forsteultur gar nicht in Betracht. Es unterliegt wohl’ keinem Zweifel, dass die grosse Katastrophe, durch welche sich das Mittelmeer gebildet, die angrenzenden Länder eines grossen Theils ihrer Dammerde beraubt hat. Vergleichen wir zum Schluss den Waldbestand dieses Königreichs mit dem anderer Länder, so bleibt Portugal mit einem bedeutenden Procentgehalt hinter jenen zurück, wie aus folgenden Beispielen zu ersehen ist. Russland 40 p. e. der Bodenfläche Norwegen 39 540» » Schweden 354 5 m „ Oesterreich 272 ,„ Preussen 21.7 ” ” 2» » 527 Frankreich 16.2 p.c. der Bodenfäche Italien 152 „ „ » Grossbritannien 7.7 „ „ „ Portugal 153 5» „ d. h. inelusive seiner Fruchtbaumanpflanzungen ect., wäh- rend auf die eigentlichen Waldungen nur zwischen 3 bis 4 p. C. der Bodenfläche fallen. Gegenwärtig ist das im Norden Europa’s angekaufte Tannenholz hier noch billiger im Preise als jenes, welches die Wälder Portugals liefern, doch kann man mit Be- stimmtheit — seitdem die hiesige Forstverwaltung ausge- zeichnet tüchtigen Männern anvertraut ist — der Zeit entgegensehen, wo die Resultate sich von Jahr zu Jahr günstiger für dies Land gestalten werden. Ob aber die einheimischen Bäume, wie Kiefern und einige Eichen- arten in erster Linie, diese Umwandlung allein hervor- rufen werden, dürfte wohl sehr zweifelhaft sein, und will man namentlich rasche Erfolge erzielen, so steht manchen exotischen Baumarten, die sich durch schnelles Wachs- thum und vortreffliches Holz auszeichnen, in diesem Lande eine grosse Zukunft bevor. Viele baumartige Repräsen- tanten Australiens und insbesondere der Provinz Victoria haben sich hier schon vollständig acelimatisirt, in erster Linie Eucalyptus globulus und einige Acacien-Arten; welche Schätze aber dieses Land, das in elimatischer Beziehung- viel Aehnlichkeit mit Portugal zu haben scheint, uns hier noch bietet, ersehen wir aus Baron von Mueller's Werke: „The Industrial Plaxts of the Colony of Victoria“ — ein Buch, welches ich in Anbetracht seiner grossen Nützlich- keit für den baumarmen Süden ins Portugiesische zu über-. setzen beabsichtige. — Doch auch Nord-Amerika mit manchen seiner Coniferen und den vielen kostbaren. 528 Eichenarten, ferner Chili, China und Japan haben schon für verschiedene ihrer Bäume, wenn auch mehr in ver- einzelten Exemplaren, in Portugal festes Quartier genom- men, und hierbei wird es, so hoffe ich, der Gartenbau sein, welcher, wenn nicht auf direete so doch auf in- direete Weise zur Hebung und Vermehrung der portugie- sischen Wälder wesentlich beitragen wird. 8. Landbau. Man kann Portugal in vier Agricultur - Regionen theilen. Die erste schliesst die Provinzen Minho und Beira- Alta ein und ist als nördliche Region bekannt. Nach Gasparin läge sie in der Mitte zwischen der Region des Getreides und des Weins, oder auch, nach Bella, zwischen den temperirt feuchten und warm temperirien Regionen. Die zweite enthält die Provinz Estremadura bis zum Tajo und wird als Region des Centrums bezeichnet. Sie stimmt mit der Region der Rebe von Gasparin überein. Die dritte — Region des Südens — begreift ganz Por- tugal jenseits des Tajo mit Einschluss von Algarvien. Sie wird mit der des Oelbaumes von Gasparin als analog an- gesehen. Die vierte — Region des Nord- Westens — ist aus den Provinzen Beira-Beixa und Traz os Montes zusammen- gesetzt und ist mit der Gasparinschen — Region des Ge- treides — übereinstimmend, Doch folgende Eintheilung dürfte wohl zur genaueren 529 Markirung des Klimas der verschiedenen Länderstriche geeigneter sein. 1. Region des Nord-Westens. Durch die Eiche und Kastanie, durch Frühlings- und Sommerroggen und durch Weideplätze im Sommer und Herbste characeterisirt. Der Maulbeerbaum gedeiht gut in geschützten Gegenden. 2. Warme Region des Nordens, Dies ist die Wein-Gegend par exeellence, Oelbaum und Weizen finden hier auch alle Bedingungen zum guten Gedeihen. 3. Littoral-Region des Nordens. Durch die Kastanie, Roggen, Frühlings- und Sommer- Mais gekenntzeichnet. Der Wein kommt meistens nicht zur vollen Reife. Die Apfelsine entwickelt sich gut in geschützten Lagen. 4. Central-Region. Ist eine gemischte Region, in welcher Seite an Seite die Kastanie, Eiche, der Oelbaum und die Rebe erscheinen, sie ist für die Kultur des Weizens, Roggens und Mais im Frühlinge geeignet. 5. Littoral-Region des Centrums. Hier gedeihen Olive, Apfelsine, Wein und Frühlings- und Herbst-Weizen. 6. Region des Stdens. Durch Quereus Suber und Q. Ilex, durch die Olive, Rebe und durch Frihlings- und Herbst-Roggen charak- terisirt. 7. Littoral-Region des Südens. Besonders durch Ceratonia Siliqua, welche hier sub- spontan auftritt und durch die Zwergpaime gekenntzeichnet. 41. Bd. 5, u. 6. Heft, 34 EPRER 530 Hier ist auch der Standort für die Feige, Apfelsine, die Rebe, den Oelbaum und den Winter- und Frühlings- weizen. Die Bananen, Convolrulus batatas, Colocasia antiquorum, die Baumwolle, das Zuckerrohr gedeihen hier vortrefflich und manche medicinisch oder technisch wich- tige Pflanze, wie Cinchona suceirubra und Coffea arabica (Liberian Coffee) fordern zu Culturversuchen auf. Welchen Rang dies Königreich unter den andern Ländern Europa’s in Bezug auf Landbau im weitesten Sinne des Wortes einninmt, ist schwer zu sagen, — kann auch manchen Reisenden, wenn sie behaupten, dass Portugal im Landbau noch um wenigstens zwei Jahrhunderte hinter andern nördlicheren Nationen zurück sei, Uebertreibung vorgeworfen werden, so darf man doch nicht in Abrede stellen, dass man gegen Neuerungen, respective Verbesser- ungen mehr oder minder eingenommen ist und die so äusserst günstigen klimatischen Bedingungen lange nicht genug ausgebentet werden. So liegen hier manche Cul- turen entweder ganz brach, oder man hat sich auch nie die Mühe gegeben, neue zu versuchen; die landwirth- schaftlichen Geräthe sind noch sehr primitiver Art, und die Koblen, um die Maschinen zum Pflügen, Säen und Erndten in Betrieb zu setzen, liegen noch in tiefer Erde begraben. Theils ist dieses wohl dem schweren Boden, wo nur die Hacke zu verwenden ist, oder auch dem so unebenen Terrain, wo Dampfmasehinen nichts oder nur wenig vermögen, zuzuschreiben, theils aber auch der In- delenz der reichen Grundbesitzer, die nicht vom Alten lassen wollen und daher auch’ den weniger vom Schicksal Beginstigten keine Gelegenheit bieten, mit Erfolg gekrönte Versuche nachzuahmen. Die Wechselwirtkschaft, von der die Alten schon sagten: „Die Erde ruht sich aus, indem 581 sie den Reichthum wechselt“ (Georg. liv. L), ist hier durch- aus nicht allgemein durchgeführt, und die Einführung nenerer, anerkannt besserer Abarten unserer Nährpflanzen ist, vom allgemeinen Standpunkte aus gesprochen, für dieses Land von noch gar keiner Bedeutung. Und doch will mir scheinen, dass die auch hier unter den wichtigsten Kulturpflanzen herrschenden Epidemien, die eher an Aus- dehnung zu- als abnehmen, den Menschen darauf hin- weisen müssten, bei Kleinem mit anderen, vielleicht nicht minder wichtigen Pflanzen Versuche anzustellen, um so, wie ein guter Hausvater, auch den schlechten Jahren mit Ruhe entgegensehen zu können. Man ist hier eben durch die so günstigen klimatischen Verhältnisse verwöhnt, an- statt nun &ber dieselben nach jeder Richtung hin bis zu ihrer äussersten Höhe und Tiefe auszubeuten, vertröstet man sich mit dem Worte: unsere Väter und Vorväter haben immer Hülle und Fülle aus ihren Feldern gezogen, warum sollte sich der Stand der Dinge für uns oder unsere Kinder so ganz anders gestalten? Logisch mag dies Rai- sonnement sein, weise ist es keinenfalls und traurig wird es immer bleiben, wenn die bittere Nothwendigkeit den harten Lehrmeister spielen muss. — Doch ich will mich weiterer allgemeiner Betrachtungen enthalten und lieber auf einzelne der Haupteulturen etwas näher eingehen. Zunächst ein Wort über Wiesen und Weideplätze. Mit beiden ist die Minho-Provinz am reichlichsten versehen. Künstliche Wiesen kennt man in den übrigen Provinzen bis jetzt nur als schwache Versuche. In den Provinzen Beira und Traz os Montes sind die natürlicben Weideplätze fast während des ganzen Jahres von grosser Bedeutung. In Alemtejo und Algarvien da- gegen ist die ausgedehnte Oberfläche, welche zu Weide- 34* m 532 plätzen dient, nur im Frühlinge und zuweilen zu Anfang des Sommers hierzu geeignet. Wo künstliche Wiesen vor- kommen, sind solche aus Lolium perenne, Holeus lanatus und aus rothem Klee zusammengesetzt. Die permanenten Wiesen im Königreich bekleiden einen Flächenraum von 30,000 Hektaren, und die Weideplätze im ganzen Lande einen solchen von 2,116,000 Hektaren. In deu Proviuzen Minuho, Alemtejo, Beira und Traz os Montes wird das meiste Getreide gebaut, man veran- schlagt in diesen Gegenden ungefähr 730,000 Hektaren Land für diese Oulturen. Wird von Manchen der Weizen als Haupt-Korn für Portugal ausgegeben, so behaupten doch ayelı andere wieder, dass Mais eine noch wichtigere, d. h. produetivere Kornart für dieses Land sei. Es ist schwer zu entschei- den, welche Recht haben, da beide Getreidearten, was Klima, Localität und Boden anbetrifft, genügend von ein- ander abweichen, um in einem Jahre bessere Resultate für die erste, in dem darauf folgenden für die zweite zu erzielen. Im Süden des Königreichs wird der meiste Weizen angebaut. Nach einer statistischen Tabelle werden eirea drei Millionen Heetoliter dieses Getreides hier alljährlich ge- wonnen, Portugal steht in dieser Hinsicht zwischen Bel- gien und Holland, ersteres produeirt durchschnittlich 5 Millionen, letzteres Land 2 Millionen Hectoliter Weizen pro anno. Man veranschlagt ungefähr 260,000 Hektaren Land für diese Kultur und unterliegt es keinem Zweifel, dass sich eine viel grössere Terrainausdehnung zum Wei- zenbau eignete und die schr bedeutende Importation von Weizen aus nördlicheren Ländern sehr redueirt werden könnte. j In den Provinzen Minho und Beira herrscht die Mais- ceultur vor, und in einigen Loealitäten trägt dieses Getreide zuweilen 100fach, während die durehschnittliche Produetion als 30fache angesehen wird. . Gemeiniglich beläuft sich die jährliche Ernte auf 7 Millionen Hektoliter und veranschlagt man das hierzu nöthige Terrain auf 520,000 Hektaren. Roggen wird in den kälteren uni bergigen Gegenden angebaut, auch anderswo, wo der Boden zur Cultur der beiden ebengenannten Getreidearten ein zu armer ist. Die jährliche Ernte beträgt mehr oder minder 2 Mil- lionen Hektoliter, wozu ein Flächenraum von 270,000 Hek- taren erforderlich ist. Gerste und Hafer spielen hier eine mehr unterge- ordnetere Rolle und wird kaum eine Million Hectoliter von jeder dieser Kornarten alljährlich gewonnen. Die Cultur der Kartoffel datirt von Anfang des 17. Jahr- hnnderts und hat seit einigen 20 Jahren einen grossen Auf- schwung genommen, obgleich die hier angebauten Arten in andern Ländern schon als Antiquitäten angesehen werden würden. Allem Anscheine nach hat die Kartoffelkrank- heit in Portugal nicht dieselben verkeerenden Wirkungen gezeigt wie in andern Ländern Europas. Die jährliebe Ernte beläuft sich auf 1’/, Millionen Hektoliter. Lissaboner Frühkartoffeln werden jetzt in beträcht- licher Menge nach England und Deutschland exportirt. Die Cultur der Hülsenfrüchte, wie da sind: Faba vulgaris, Vieia sativa, Pisum sativum, Ervum Lens, Lathyrus sativus, Phaseolus vulgaris, Medicago lu- 534 pulina und Lupinus albus ist eine sehr bedeutende und wird die jährliche Ernte auf 20—22 Millionen Kilogramm veranschlagt, von welchen ein grosser Theil nach Brasilien ausgeführt wird. : Seit ungefähr 30 Jahren hat man dem Reisbau eine grössere Aufmerksamkeit zugewendet, doch da sieh bald, wie vorauszusehen war, die verderbenbringenden Folgen dieser Kultur einstellten, so wurde von der Regierung ein Gesetz gegeben, nach welchem diese Kultur nur in den Gegenden gestattet wird, wo keine andere Cultur möglich ist. Gegenwärtig werden nur 6—7000 Hektaren für den Reisbau beausprucht, dessen jährliche Produktion auf 6 bis 7 Millionen Kilogramm veranschlagt wird. Zwiebeln werden namentlich zur Exportation nach Brasilien und England in grossen Massen angezogen. Unter den Faserpflanzen kommt eigentlich nur der Flachs in Betracht, der fast im ganzen Königreiche ange- baut wird und dessen Kultur einen Flächenraum von eirca 25,000 Hektaren beansprucht. Die jährliche Production beläuft sich auf 170,000 Hek- toliter Leinsamen und anf 10 Millionen Kilogramm Flachs in rohem Zustande. Andere Kulturen, wie die von Cannabis, Huraulus, Zuckerrübe und Rubia tincetorum sind hier entweder gauz und gar fremd oder nehmen so kleine Proportionen ein, dass sie auf die verschiedenen Industrien des Landes gar keinen Einfluss ausüben. In der Provinz Algarvien sind verschiedene Versuche mit der Cultur des Rohrzuekers und der Baumwollenstaude gemacht worden, die sehr günstige Resultate geliefert haben, leider ist es aber bis jetzt bei diesen Versuchen ge- blieben. Auch Phormium tenax gedeiht fast im ganzen Königreiche vortrefliich, wird aber bis jetzt nur als bil- liger Bast in den Gärten verwendet. Man sagt im Allge- gemeinen, dass die Nährpflanzen am meisten, d. h. am weitesten eultivirt werden, und die industriellen Culturea dagegen die Apanage heisser oder temperirter und gut begossener Regionen sind. Letztere sind aber zuweilen so vortheilhaft, dass sie in manchen Ländern das ganze Terrain einnehmen und es dort dem Handel überlassen bleibt — die Getreide kommen zu lassen. Manche In- dustriezweige existiren hier entweder schon seit sehr langer Zeit — oder haben erst neuerdings festen Fuss gefasst, von beiden kann man aber mit Recht behaupten, dass sie bei weitem zu einer grösseren Entwicklung fähig wären, während es schliesslich noch andere giebt, die hier nur dem Namen nach bekannt sind, und die sehr wahr- scheinlich grade für Portugal die allereinträglichsten sein würden. Schon Link und Hoffmannsegg (Voyage en Portugal) schreiben: „Lorsqu’on oudra cultiver le th& en Europe, le pays le plus propre & choisir pour cet arbuste, serait, sans contredit, les provinces du Nord en Portugal.“ Hier und da habe ich, namentlich in der Minho-Pro- vinz, üppige Theesträucher gesehen, und bin fest über- zeugt, dass diese Kultur in manchen Gegenden die gün- stigsten Resultate liefern würde. — Der in verschiedenen Gegenden des südlichen Europas so gewinnbringende In- dustriezweig — Kultur der Parfümpflanzen — ist in Por- tugal noch nicht aus den ersten Kinderschulien heraus- getreten, trotzdem mehr als Wahrscheinlichkeit vorhanden ist, dass hier die feinsten ätherischen Oele erlangt werden könnten. Rosen, Jasminen, Tuberosen, Iris, Heliotrops, Resedas gedeihen hier so vortrefliich, dass es nur darauf 536 ankommt, diese Pflanzen und andere mehr geregelten Culturmethoden zu unterwerfen, um glänzende Erfolge zu erzielen nnd mit manchen klimatisch weniger begün- stigten Ländern in Coneurrenz zu treten. Doch die Ini- tiative fehlt und man bleibt beim alten Zopf. So hat jedes Land seine Vorztige und Mängel, hier im Stiden verwöhnt die Natur den Menschen, sie kommt ihm auf mehr denn halbem Wege entgegen und die Folge davon ist, dass eine gewisse Erschlaffung eintritt und man sich mit dem status quo begnügt, wenn nicht sogar hier und da ein starker Schritt nach rckwärts zu bemerken ist. Die Neuerungsapostel haben einen schweren Stand in diesem Lande und nur grosse Ausdauer, ja Zähigkeit in ihren Bemühungen bringt sie endlich zum gewünschten Ziele. Die Seidenproductior und Manufaetur ist schon sehr alt in Portugal, Documente vom 13. Jahrhundert thun ihrer schon Erwähnung. Durch den Marquis von Pombal wurde dieselbe sehr gehoben, kam aber späterhin dureh die Invasion der Franzosen wieder mehr in Verfall. Seit einer Reihe von Jahren werden alljährlich Hundert- tausende von Maulbeerbäumen durch Private und Muni- eipien angepflanzt und die portugiesische Seidenzucht erfreut sich augenblicklich im Auslande eines sehr guten Rufes. In Rohstoffen exeellirt Portugal; anstatt dieselben aber zunächst sorgfältigeren, moderneren Zubereitungs- verfahren zu unterwerfen, werden sie „frisch vom Baume weg“ in grossen Massen exportirt, namentlieh nach dem südlichen Frankreich, und von dort wird portugiesische Seide, Wein und Oel mit fran:ösischem cachet in alle Weltgegenden versendet. Nun der Nimbus des Französi- schen hat schon ziemlich abgenommen und Portugal wird 537 auch zur Einsicht gelangen, was es leisten kann und muss, um unter den andern industriellen Nationen Europas einen würdigen Platz einzunehmen. Im Jahre 1856 führte man 862 Kilogramm Cocons and 1,080 Kilogr. Rohseide aus. Im Jahre 1872 dagegen betrug die Ausfuhr ersterer 33,707 Kilogr. und die der rohen Seide 2,833 Kilogr. Die Seidenproduction im selben Jahre belief sich auf 210,000 Kilogr. und steht Portugal in diesem Industriezweige zwischen der Türkei und Spanien, welche beide Länder im selben Jahre 218,000 und 171,000 Kilogr. Seide produeirten. Da in Frankreich und Italien noch immer Epidemien unter den Seidenwürmern herrschen, so werden von hier alljährlich grosse Massen Eier nach beiden Ländern verschickt, so führte allein der Distriet Braganga im Jahre 1871 1,262 Kilogr. dieser Waare im Wertbe zu 64,886 Thalern aus. Die Cultur der Olivenbäume nimmt einen Flächen- raum von 200,000 Hektaren ein und hat für den Süden und das Centrum des Königsreichs die grösste Bedeutung. im Vergleiche zu Italien und dem südlichen Frankreich befinden sich aber die Bäume hier in einem sehr vernach- lässigten Zustande, so dass auch dieser Erwerbszweig lange nicht das einbringt, was er sollte und könnte. Ausserdem herrscht hier eine Krankheit unter den Oliven- bäumen, die durch die schlechte Pflege, welche man ihnen angedeihen lässt, immer grössere Proportionen annimmt. In den letzten 10 Jahren berechnet man die jährliche Oelernte auf 180,000 Heectoliter. In den Jahren 1867, 68 und 69 wurden von Lissabon und Opurto 54, 89 und 108 Millionen Apfelsinen exportirt, 538 die Ausfuhr von Citronen belief sieh in denselben Jahren auf circa 11/, Millionen pro anno. Algarvien führte im Jahre 1871 8,688,700 Kilogramm Feigen aus, besonders nach Frankreich, Brasilien und Holland. Von Kastanien werden durchsebnittlick 109,300 Heeto- liter geerntet, während die Ernte der Mandeln auf 21,205, und die der Nüsse auf 28,217 Hectoliter veranschlagt wird. Es bleiben mir noch zwei Erwerbszweige dieses Landes zu erwähnen übrig, die neben der Oelproduetion als die wichtigsten, d. h. einträglichsten anzusehen sind, ich meine den Gewinn des Korks und die Cultur der Weinrebe. An einem andern Platze habe ich die portu- giesischen Eichenarten, unter welchen die Korkeiche als industrielle Pflanze obenansteht, einer genaueren Be- sprechung unterworfen, hier möge es als Beispiel gentigen, dass im Jahre 1871 allein nach England 6567 Tonnen- ladungen Kork verschifft wurden. Die Weinkultur in Portugal geht auf die ältesten Zeiten zurück. Die Schriftsteller der Alten sprechen von dem Weine Lusitaniens als von einem der besten des westlichen Europas und einige der Culturverfahren und der Weinbereitung in manchen heilen des Landes tragen noch die Merkmale des Processes der alten Römer. — Blicken wir auf die geographische Lage des Königreichs, auf sein Clima, die Configuration des Bodens und die geologische Zusammensetzung der verschiedenen agro- logischen Regionen, so finden sich entschieden sehr wenig Länder, die für diesen Culturzweig so äusserst günstige Chancen bieten. Von den 2 Millionen Heetaren urbaren Landes nimmt der Weinbau kaum den zehntel Theil ein 539 und wird die durchschnittliche Produetion pro Hectar auf 25,20 Hectoliter veranschlagt. Nach einer mir zur Hand liegenden statistischen Tabelle vom Jahre 1862 betrug dieselbe für Frankreich 22,99 Hectoliter pro Hectar, doch gab es auch andere Departements, wo jeder Hectar 57 Bectoliter produeirte. Seit Mitte des 18. Jahrhunderts hat die Weineultur hier einen bedeutenden Aufschwung genommen, und be- sonders in der Weinzone des Douro seit Gründung der Weincompagnie vom Alto Douro. Der Handel mit por- tugiesischen Weinen beschränkte sich fast ausschliesslich auf die Ausfuhr der Weine des Alto Douro, unter dem Namen — Portwein bekannt. Zu Ende des vorigen und zu Anfang des jetzigen Jahrkunderts blühte dieser Handel sehr, kam daun aber, hauptsächlich durch die grossartigen Weinfälschungen, die in Oporto während der Privilegien der Weincompagnie ausgeführt wurden, sehr in Verfall. Vom Jahre 1757 bis zu Ende des Jahrhunderts war die Zunahme der Produetion eine sehr bedeutende. Die be- trächtliche Abnahme und die Schwankungen, welche man bis 1843 wahrnimmt, müssen zum grossen Theil auch dem anormalen Zustande des Landes und Europa’s im Allge- meinen zugeschrieben werden, und die Verminderung, welche sich in den Jahren 1857 und 1858 zeigte, muss als eine Felge der Verwüstungen des Oidium angesehen werden,- welche Kranklieit im Jahre 1854 zuerst hier auftrat. Im Douro treffen sich alle Weincasten an, die in den andern Weinregionen des Landes angebaut werden. Der Donro-Wein ist der charakteristischste und zugleich der verschiedenartigste Portugals. Und doch ist gerade im Douro die Cultur des Weinstocks mit den grössten Schwie- 540 rigkeiten verbunden. Hier nimmt wieder die Portwein- region den ersten Platz ein. — Anf beiden Seiten des Flusses, namentlich aber an dem rechten Ufer des Douro liegt ein Distriet von ungefähr 27 engl. Meilen Länge und 6—-7 Meilen Breite, wo Hügel und Tbäler abwech- seln, die meistentheils einen scharfen Schieferboden enthalten. Künstliche Steinterrassen, die in parallelen Linien sich hinziehen, nehmen fast das ganze Terrain ein, Nur auf diese Weise erhält der magere schistöse Boden Halt und kann von den Winterregen nicht fortgewaschen werden. AI’ die Somnenglutli eines südlichen Himmels dringt so in den Schieferboden ein und giebt dem Port- wein sein köstliches Feuer. Ja Portwein ist schön, wenn man ihn an der Quelle trinken kann, in Deutschland aber gehört es zu deu grossen Seltenheiten, ein Gläschen des reinen, unverfälschten Nektars zu kosten. Von Oporto wird der Portwein ausgeführt und nachfolgende Tabelle ist am besten im Stande, die Bedeutsanikeit dieser Expor- tation darzutkun. Von 1678— 1687 wurden jährlich 632 Pipen ausgeführt „ 1688-1717 , » 183 5 F Im Jahre 1757 „ 12,482 M » Pi 175 , 24,015 „ , » 195 „ 55,98 „ » n 1798 „ 72496 „ n ” 1807 „ 5,718 ,„ n » 1819 „ 26,587 „ » n 1835 „ 51,939 „ n » 1833 „ 20,809 „ » Von1843—1852 „ durchsehn. 33,176 5 » Im Jahre 1853 „ 60,674 „ » ur: NIE U nmhreheinti Anne 541 Von 1856-1857 wurden jährlich 38,800 Pipen ausgeführt „17-18 5, 19,430, „ Estremadurs erzeugt vortreflichen Tischwein, und zeigt diese Provinz wegen ihrer Wichtigkeit als Weinzone und ihrer geographischen Bedingungen viele Aehnlichkeit mit der so überaus reichen Region von Meudoc. Hier haben wir auf der einen Seite das Meer, auf der andern den Fluss, was zur Entwicklung der Rebe von grösster Wichtigkeit ist. Estremadura bringt 950,000 Hecto- liter Wein bervor und zwar auf einer Bodenfläche von 1,795,784 Hectaren mit 836,475 Einwohnern, wodurch es sich wesentlich von den Provinzen Alemtejo und Algarvien unterscheidet. Der Ertrag der sämmtlichen portugiesischen Weine beläuft sich durehsehnittlich auf 5—-6 Millionen Hectoliter, von diesen bleiben kaum 2 Millionen zum Export übrig. Der Bucellas.Wein nähert sich am meisten unsern Rheinweinen, und in der That kamen die hier enltivirten Reben ursprünglich vom Rhein, durch den Marquis von Pombal von da eingeführt. Mit der Zeit und unter einem südlichen Himmel hat sich unsere deutsche Traube hier aber wesentlich modifeirt, und da auch die Zubereitungs- weise eine ganz andere ist, so gelört schon immer ein gutes Quantum Einbildungskraft dazu um in dem Bu- cellas-Weine das edle Gewächs vom deutschen Strome wieder zu erkennen. Es giebt sehr viele Weinarten in Portugal. Die Ar- beiten zur Organisation der grossen Weinausstellung in London im Jahre 1873 haben ihre. genaue Bestimmung sehr gefördert und einen schlagenden Beweis von dem grossen Weinreichtlium dieses Landes geliefert. Die Cul- ER 542 turverfahren, die Weinbereitung und die Conservirung der Weine bedürfen aber noch grosser Verbesserungen um Portugal mit an die Spitze der Wein produeirenden Na- tionen Europas zu stellen. Der portugiesische Commissair auf dieser internationalen Ausstellung hatte die beste Ge- legenheit, die Mängel seiner Weine kennen zu lernen. Er hat sich daher auch, nachdem er die Hauptwein-Di- striete Deutschland’s und Frankreich’s genau durchforscht, zum eifrigen Apostel mancher Neuerungen gemacht, — wie weit er aber mit denselben kommen wird, muss die Zeit ergeben. — Ein Wort noch über Phylloxera, und ich kann diesen Abschnitt schliessen. Leider unterliegt es keinem Zweifel mehr, dass dieses verkeerende Inseet auch hier schon in bedeutenden Massen aufgetreten ist und grade in der Portweinregion schon schlimme Verheer- ungen angerichtet hat. Ob die bis dahin angeordneten Vorsichtsmassregeln genügend sein werden, um einem wei- teren Umsichgreifen vorzubeugen, möchte ich sehr bezwei- feln, — ob Professor Planchen’s Theorien auch ihre Prac- tische Wirksamkeit beweisen werden, steht jedenfalls sehr zu hoffen; da nun aber die Weinproduktion für Portugal in allererster Linie steht und es immerhin möglich ist, dass dieser so bedeutende Erwerbszweig entweder mal ganz an der Wurzel abgeschnitten oder doch wenigstens von der ersten Stufe auf die vierte oder fünfte herabge- bracht wird, so sollte man doch sein Augenmerk darauf richten, andere wiehtige Culturen von industriellen und commerciellen Pflanzen hier bei Kleinem einzuführen. Den Schluss meiner kurzen Betrachtungen tiber den portugiesischen Landbau mögen einige statistische Notizen bilden, zumal sich in ihnen weitere Beweise finden lassen für meine zu Anfang gemachte Behauptuug, dass dieses. 543 Königreich durehaus nicht den ibm gebiihrenden Platz unter den Ackerbau treibenden Nationen Europa’s ein- nimmt. Portugal lat nach der Volkszählung im Jahre 1864 8,829,615 Einwohner. Da aber in den letzten 10 Jahren die Massenauswanderungen nach Brasilien im grossartig- sten Maasstabe zugenommen haben und von keiner Seite ein Zufluss stattgefunden hat, so ist man entschieden nicht weit von der Wahrheit entfernt, wenn die runde Summe von 3'/, Millionen für die Jetztzeit angenommen wird. Demnach fiele auf jeden Einwohner ungefähr 1'/, Heetar unbebauten Landes. Hierbei kommen aber zunächst die verschiedenen Provinzen wit ihren respee- tiven Distrieten sehr in Betracht. Während zum Beispiel im Distriet Oporto 164 Einwohner auf jeden [Kilometer kommen, in dem von Coimbra 74, in dem von Lissa- bon 59, findet man in Evora nur auf jeden D Kilo- " meter 13, und in dem Distriet von Beja sogar nur 12 Einwolner. Hieraus lässt sich auch für dieses Land der allgemein bekannte Schluss zieben, dass die Zahl der Einwobner in innigster Beziehung zu dem Gedeiben und der Entwicklung des Landbaues steht. Die ungeheuere Ausdehnung des unbebauten Terrains im Vergleich zu dem kleinen Umfange des Königreichs und seiner spärlichen Bevölkerung giebt in der That einen schlagenden Beweis vou der niedrigen Stufe, welche Portugal, mit andern Nationen verglichen, im Landbaue einnimmt. Es kann nicht in Abrede gestellt werden, dass die verschiedenartigsten Einflüsse dieses hervorrufen, will man aber von Sache und Person absehen, so liegt es klar auf der Hand, dass die natürlichen Bedingungen zu glänzenden Resultaten im Landbau bei weiten die 544 durch sociale Verhältnisse hervorgerufenen Nachtheile überwiegen, — — ob Portugal lange in diesem Stadium verweilen wird, ob es vorwärts oder noch weiter zurück schreiten wird, ist schwer zu sagen, so viel steht aber fest, dass im Vergleiche zu Spanien, seinem Nachbarlande, das Wort — Fortschritt — hier als heiliges Panier auf- gepflanzt ist. Plantas Costaricenses anno 1875 lectas enumerat H. Polakowsky. Dieotyledones, I. Thalamistemunes Grisb. Ranunceulaceae. Clematis L. Benth. et Hook. Gen. plant. Vol. I. pr. I. pag. 3 Nr. 1. 1. Clematis dioiea L. «. antillensis Eichl. in Fl. Brasil. = Cl. (Flammula) floribunda Planch. et Triana. Annal. d. sc. nat. 17 pg. 9. — In sepibus vivis prope San Jose. Julio. (Nr. 394 coll. meae in Herb. ber.) 2. Clematis spec. Planta summopere insignis, stipu- lis magnis, persistentibus, reniformibus. Flores fruetusque desiderantur. Pl. similis Clematidi mexic. a. cl. Uhde leect. Nr. 1042 in Herb. ber. — In sepibus vivis prope San Jose. Junio. (Nr. 259 coll.) Papaveraceae. Boeconia L. Benth. et Hook. 1. c. pag: 58 Nr. 11. 3. Boceonia fratescens L. D.C. Pr. I. 121. — In silvis primaevis prope Angostura. Novemb. (Nr. 443 coll.) 4. Ba. 5. u. 6. Heft. 35 546 Crueiferae. Nastustium Br. in Hort. Kew. Benth. et Hook. 1. e. pag. 68 Nr. 7. 4. Nasturtium mexicanum Moe. et Sessc. D. ©. Pr. L, 138. — Herba inutilis bortorum. San Jose. Julio. (Nr. 48 coll.) 5. Nasturtium plebejum m. nov. spec. — Foliis profunde pinnatifidis, segmentis plus minus pinnatifido-lo- batis, segmentis primariis ambitu oblongis obtusis irregu- lariter sinuatis vel pinnatifidis angulato-crenatis, siliquis linearibus teretiusculis pedicello 2—-3plo longioribus. Stylo brevi. — In via ferrea prope San Jose. Novemb. fl. fr. (Nr. 534 coll.) Wurzel rübenförmig, von der Dieke einer Gänsefeder, zerstreut mit Faserwurzeln besetzt. Stengel zahlreich, niederliegend, ausgebreitet, er. 2dm. Ig., stumpfkantig, kahl. Aeste ausgebreitet, BI. kahl, zuweilen fast bis zur Mittelrippe fiedertheilig, er. 9em. lg. Die Segmente sind durch abgerundete Basis von einander getrennt, die unteren stehen entfernt, die untersten sind oft sehr klein, ganzrandig, er. lcm. lg. und5mm. breit. Blüthenstände (racemi) verlängert, olıne Bructeen. Blüthbenstielchen län- ger als die Blüthe, stielrund, schlank. Keichblatt fast 2 mm. Ig., eiförmig, mit trockenhäutigem Rande, Blüthen- blatt weiss, lang genagelt, mehr als 2mm. lg. Schoten 1,5cm. lIg., Griffel er. 0,5mm. Ig., Samen fast kreisför- mig, zusammengedrückt, braun. Brassica L. Benth. et Hook. I. c. pag. 84 Nr. 77. 6, Brassica Rapa L. D. CO. 1. e. 214. — In pratis, ® 547 hortis et ad vias. San Jose et Cartago. Junio et Julio. (Nr. 31 et 7Te.) 7. Brassica Napus L. D.C. 1. c. 214. — Ad margines fossarım prope San. Jose. Angusto. {Nr. 216 coll.) Lepidium L. Benth. et Hook. 1. e. p. 87 Nr. 94. 8. Lepidium virginicum L. D. C. 1. c. 205. — Ad vias prop® San Jose. Junio—Novemb. (Nr. 78, 333 et 533 coll.) Capparideae. anet. P. Aschersen. Cleome L. Beuth. et Hook. 1. ce. p. 105 Nr. 2. 9. Cleome spinosa L. var. spinosa Willd. D. C. 1. e. 239. — Ad margines horlorum prope Heredia.. Auguste. (Nr. 320 coll.) Gynandropsis D.C. Bentb. et Hook. 1. ec. 106 Nr. 7. 10. Gynandropsis speciosa (Kth.) D.C. D.C.Le. p. 2388. — In declivibus aridis silvarım primaey. prope Angostura. Novemb. (Nr. 437 coll.) Violarieae. Viola L. Benth. et Hook. 1. e. 117 Nr. 5. 11. Viola Nannei m. nov. spec. — Acaulis, sparse hispida, foliis reniformibus obtusis repando-suberenatis, stipulis ovatis acuminatis integris, sepalis ovatis 'acutius- eulis, stigmate uncinato Apice truncato, ovario parce hir- Ei 548 telle. Caleare brevi rotundato, appendieibus apice To- tundatis, loculis antherarum subsesquilongioribus. — Car- pintera in pratis udis. Junio. (Nr. 165 coll.) Violae Hookerianae Kth. D.C. Pr. IL, 296 proxima. Indumento, styli forma, et appendic. longitudine distin- guenda. Ich habe diese schöne Pflanze zu Ehren des Gener.- Direet. der Eisenbahn von Costa-Rica, des Herrn Wilhelm Nanne benannt. Der Güte dieses Herrn verdanke ich meinen längeren Aufenthalt in Angostura, und also den interessantesten Theil meiner Sammlungen. Eine Pflanze, welche im Habitus ähnlich der V. pa- lustrig ist, mit schiefem, Ausläufer treibenden Rhizome. Blattstiele 3—5 em. lg., Blattfläche 2,2—2,6em. breit und 2,2—2,4cm. lg. Blattstiel nach oben zu dicht, Blatt- fläche besonders an den Nerven und Adern angedrückt rauhharig. Blütbenstiel achselständig, von der Länge der Blätter oder dieselben fast zur Hälfte überragend, 6—7cm. lg., rauhharig, später kalıl. Nebenblatt eiförmig oder länglich, fast 1cm. lg. Kelchblatt mit weisslich-trocken- häutigem Rande, Amm. Ig., 1—3mm. breit. Blumblatt länger, mit bleicher Basis, oben violett, aderig, 1,3cm. ig., 0,5em. breit. Sporn bleich, Imm. lang. Antheren 1,3mm. 1g., zugespitzt, Anbängsel 1,6mm. 1g. Griffel 2mm. 1g. Jonidium Vent. Benth. et Hook. 1. e. 117 Nr. 6. 12. Jonidium paritariaefolium D.C. D.C. I. ce. 808. — In pratis udis prope San Jose. Julio. (Nr. 279 coll.) 13. Jonidium oecultum m. nov. sp. — Fruticosum, caule ramoso puberulo, foliis altertis elliptieo-oblongis Be FE a 2 549 basi obliquis erenulatis plerisque aeuminatis obtusis gla- bris diseoloribus, stipulis subulatis eadueis petiolo multo brevioribus. Sepalis ovatis obiusis parce hirtellis, labello oyali apiee leviter emarginato stipitato calyce duplo lon- giore, petalis ceteris ovatis obtusis labello subduplo bre- vioribur. Capsulis subrotundo- ovatis trigonis calyce lon- gioribus glabriusculis, valvis ovalibus 6-spermis, seminibus ovoideis compressiusculis- carunculatis. — In silvis primae- vis Carpinterae inter fruticets oeccultum unde nomen. Junio. Al. fr. (Nr. 181 coll.) Proximum sane J. eircaeoidi Kth. D.C. Pr. I. 310, sed satis distinetum; a cl. Gingins perperam in sectione secunda posito, quod vero ex speeimine originario labello gaudet calyce triplo longiore stipitato. Blatt von verschiedener Grösse, Blatistiel 1—2cm. lg., Blattfläche 3—-8cm. Ig., 1—3,5em. br., plötzlich in den Blattstiel zusammengezogen. Blüthe einzeln, ge- stielt, mit fast 2em. langem PBlüthenstiel, 8mm. 1g., Kelchblatt ex. 4mm. Ig., Griffel. 2,5mm. 1g., an der Spitze gekrümmt. Klappen der Kapsel Lem. Ig., Samen bleich 2mm. lg. Ein bis 5° hoher Strauch mit niederlie- genden, umherschweifenden, langen Aesten und Zweigen. Bixineae. BixaL. Benth. et Hook. I. c. 125 Nr. 3. 14. Bixa Orellana L. D. ©. 1. ce. 259. — Cult. et spon- tanea. Angostura. (Nr. 504 coll.) Samydaceae. Casearia Jacg. Benth. et Hook. Gen. pl. Vol. I. pr. III. pag. 796 Nr. 1. 15. Casearia silvestris Sw. D.C. Pr. II. pag. 49. — Inter frutieetum. San Jose. Augusto. (Nr. 293 coll.) 550 Polygaleae, Polygala L. Benth. et Hook. 1. e. 136 Nr. 2. 16. Polygala paniculata L. D. C. 1. e. 329. -- Ad vias prope San Jose et Cartago. Junio et Septemb. (Nr. 170, 312 et 511 coll.) Caryophylleae. Alsineae. Stellaria L. Benth. et Hook. 1. e. 149 Nr. 14. 17. Stellaria euspidata (U. B. Kth.) Willd. Herb. D. ©. 1. 0. 296. — Ad fossas. Savannalı de San Jose. Junio. (Nr. 35 coll.) j 12. Stellaria ovata (H. B. Kth.) Willd. Herb. D. C. l. e. 899. — In pratis udis, San Jose. In declivibus silvarum. Angostura. Junio et Novemb. Nr. 10, 11, 417 et 463 coll.) Arenaria L. Benth. et. Hook. 1. ec. 149 Nr. 16. 19. Arenaria nemorosa H. B. Ktb. (= A. lanuginosa (Mieh.) Rohrb.) D. C. 1. c. 408. — Ad fossas et in pratis. San Jose. Junio—Septemb. (Nr. 34 et 243 coll.) Polyearpeae, Drymaria Willd. ex Roem. et Sch. Syst. Benth. et Hook. }. c. 162 Nr. 25. 20. Drymaria cordata Willd. D. C. 1. ce. 295. — In pratis. San Jose. Junio et Septemb. (Nr. 9 et 248 coll.) 21. Diymaria hirsata Bartl. in Relig. Haenk. L pag. 8. 551 Walp. Rep. I. — In pratis udis. Savannah de San Jose et ad Rio Beventazon. Angostura. (Nr 32 et512 coll.) Hypericineae. Hyperieun L. Benth. et Hook. 1. e. 165 Nr. 2. 22. Hyperieum uliginosum H. B. Kth. D.C. 1. e. 547. — In pratis, ad fossas. San Jose. Junio—Septemb. (Nr. 55, 180 et 310 coll.) Maivaceae. Anoda. Cav. Benth. et Hook. 1. e. 202. Nr. 18. 23. Anoda hastata Cav. D.C. 1. c. 458. — Ad vias, in pratis, San Jose. Decemb. (Nr. 516 coll.) SidaL. Benth. et Hook. 1. c. 208 Nr. 16. 24. Sida rhombifolia L. D. C. 1. e. 462. — Ad vias, in pratis. San Jos6 et Cartago. Junio et Septemb. £Nr. 8) et 218 coll.) 25. Sida Garckeana m. nov. sp. (E-sectione Austr. — Amerie. extrabras. in Walp. Rep. I. 319. $ 2.) — Fruti- cosa, caule ramosissimo, ramis subsecundis ad apicem valde compressis pilosis, apicem versus dense flavescenti- villosis, foliis breviter petiolatis lanceolatis basi subeune- atis trinerviisque profunde serratis superne pilis longis subflavis sparsis villosis, subtus tantum ad nervos pilosis, stipulis linearibus acutis ad marginem pilosis petiolo duplo longioribus, floribus solitariis vel glomeratis subsessilibus axillaribus terminalibusque, calycibus subnigris, sepalis ovatis longe acnminatis ad marginem et nervum dorsalem 552 pilis longis sparse villosis, carpellis 8 breviter biaristatis. “Flores desunt. — Ad Rio Reventazon inter fruticet. An- gostura. Novemb. (Nr. 433 coll.) Habe diese Pflanze zu Ehren des ersten Custos am Kgl. Herbar. zu Berlin, des Herrn Prof. Dr. A. Garcke, welcher mir mit grösster Liebenswürdigkeit die Benutzung der Sammlungen gestattete, und mich durch seinen Rath bei meiner Arbeit unterstützte, benannt. Blatt er, 8em. lg., 2cm. breit. Blattstiel 5—8mm. lg. Nebenblatt bis 1,5cm. lg. Blüthen einzeln oder zu 2 bis 4 an 3—8mm, langenBlüthenstielen in den Achseln der Blätter. Bracteen linealisch, kürzer als der Blattstiel stark behaart. Kelchblatt cr. 6mm. lg. Karpellen 25mm. hoch, stark zusammengedrückt, schwarzbraun. Ein bis 1,5m. hoher Strauch, Pavounia Cav. Bentlı. et Hook. 1. c. 205 Nr. 26. 26. Pavonia Typhalea Cav. D. ©. 1. e. 448. — Ad vias prope Cartago et ad Rio Turrialba prope Turrialba. ‘ Julio et Novemb. (Nr. 97 et 485 coll.) Hibiseus L. Benth. et Hook. 1. e, 207 Nr. 34. 27. Hibiscus Rosa sinensis L. D. C. L c. 448. — Cult. Augusto — Decemb, (Nr. 234, 278 et 542 coll.) Tiliaceae. Triumfetta L. Bentb. et Hook. 1. ec. 234 Nr. 13. 28. Triumfetta Iosefina. m. nov. spec, (II. Bartramea D.C. Prod.) — Ramis teretibus subvillosis, foliis longe 553 petiolatis late ovatis acuminatis, basi subcordatis 5-7 nerviis superioribus ovalibus utringue acuminatis triner- viis, petiolis subferrugineo-villosis, foliis utrinque stellato- pubescentibus discoloribus irregulariter serratis, stipulis brevissimis subulatis, pedunculis axillaribus 2—3 apice 3 vel 2-—5 floris, calyeibus eylindrieis sparse pilosis pedi- cellis duplo longioribus, sepalis apieulatis linearibus eorol- lam aequantibus, fructibus globosis parvis uncinato-echina- tis, setis nigris mucroneque albo ereeto terminatis. Fru- etus maturi desunt. — Ad margines hortorum et in silvis. San Jose. Decembr. (Nr. 523 coll.). Bl. his 9em. lg. 6em. br. Blttst. er. 2,5em. lg. Ne- benbl. 56mm. lg. Bithst. bis lem. lg. Bilthstieleh. bis 5mm. lg. Griffel um die Hälfte länger als die 10 freien Staubgef. Kelch und Krone er. cm, 1g., Blumenbl. schmal keilförmig, schön goldgelb, Kelch hellbraun. Simarubeae. Picramnia Swartz. Benth. et Hook. 1. ce. Nr. 28. 29. Pieramnia Antidesma Sw. D. ©. Pr. IE p. 66, — In bortis prope San Jose. Julio. (Nr. 258 eoll.) 30. Picramnia eiliata Mart. Walp. Rept. II. 830. — In hortis et ad vias prope San Jose. Augusto. (Nr. 301 coll.) 31, Pieramnia Carpinterae m. nov. sp. — Mas.? Fe- min. ramulis novellis petiolis racemisque pubenti-tomen- tosis, foliolis ovatis vel ovali-oblongis basi subeuneatis vel irregulariter obliguis supra nitidis subtus ad nervos pilis longis subflavis villosis, floribus trimeris, racemis longitu- dine foliorum, drupis ovatis nigris. — In silvis primaevis Carpinterae, Junio. (Nr. 146 coll.) N 554 Die Pflanze ist nahe mit P. eiliata Mart. verwandt, unterscheidet sich aber durch grössere und breitere Blätt- chen und kürzere Blüthenstände. Bittst. (Blttspindel) bis 20cm. lg. Blitstieleh. 3mm. lg. Blttch. bis 10 em. Ig. und 3,5em. br. Bittch. am Rande vereinzelt gewimpert. Blthtraube @cm, Ig. Blthstielch. 4mm. lg. Frucht 1,5cm. Ig., bis 8mm. br. Meliaceae. Melia L. Benth. et Hook. 1. e. 332 Nr 7. 32. Melia Acedarach L. D. C. 1. ce. 621. — Cult. in hortis. San Jose. Augusto. (Nr. 282 coll.) Trichilia L. Benth. et Hook. 1. c. 3837 Nr. 27. 33. Trichilia havanensis Jacq. D.C. I. ec, 622 £. lan- ceolata Cas. D. C. in Herb. reg. berol. — Ad margines hortorum. San Jose. Decemb. (Nr. 493 coll.) Geraniaceae. Oralideae. Oxalis L. Bentb. et Hook. Vol. L ps. I. pag. 276 Nr. 15. 34, Oxalis cornieulata L. D. C. Pr. I. 692. — In hortis, ad vias ete. Junio. (Nr. 20 et 23 coll.) 35. Oxalis latifolia H. B. Kth. D.C. 1. ce. 696. — In hortis et pratis udis. San Jose. Julio (Nr. 71 eoll.). Balsamineae. Impatiens L. Benth. et Hook. 1. e. 277 Nr. 19. 36, Impatiens balsamina L. — Puente de San An- tonio. Ex hortis aufuga. Septemb. (Nr. 392 coll.) Be ee 555 H. Calyeostemones Grisb. Melastomataceae. auct. Jose Triana. Melastomeae. Centradenia G. Don. Benth. et Hook. Gen. pl. Vol. I. ps. III. pg. 739 Nr. 15, 1. Centradenia inaequilateralis (Schlecht. et Cham.) G. Don. Triana in Transact. of the Linn. Soct. XXVIIL p. 32. — In silvis primaevis prope Angostura. Novemb. (Nr. 502 coll.) Heeria Schlecht. Benth. et Hook. 1. e. p. 740 Nr. 20. 2. Heeria macrostachya (Naud.) Tr. Tr. 1. e.pg. 34. — Ad fossas prope San Jose. Decemb. (Nr. 518 coll.) Arthrostemma Ruiz et Pav. Benth. et Hook. 1. e. pg. 740 Nr. 21. 3. Arthrostemma campauulare (Nand.) Tr. Tr. I. ec. pg. 35. — Herba inutilis hortorum. Julio. (Nr. 284 coll.) Pterogastra Naud. Bentb. et Hook. 1. e. pg. 742 Nr. 29. 4. Pterogastra cupheoides (Benth.) Seem. Tr. I. e. pg. -40. — Ad vias prope San Jose. Septembr. (Nr. 360 coll.) Pleroma Don. Benth. et Hook. 1. e. pg. 743 Nr. 31. 5. Pleroma longifolium (D. C.) Triana. Tr. 1. c. pg- 45. — In silvis primaevis prope Angostura. Novemb, (Nr. 460 coll.) 6. Pleroma montieolum (Naud.) Tr. man. = P. Nau- 556 dinianım Tr. Tr. \ c. pg. 46. — In silvis primaevis Carpinterae prope Tres Rios. Junio. (Nr. 161 coll.) Miconieae. Oxymeris D. C. Benth. et Huck. I. c. pg. 761 Nr. 99, 7. Oxymeris seeunda (Don) Tr. Tr. le. pag. 95. — In silvis primaevis prope Angostura. Novembr. (Nr. 506 coll.) j Conostegia Don. Benth. et Hook, 1. c. pg. 763 Nr. 105. 8. Conostegia Xalapensis (Bonpl.) Don. Tr. 1. ce. pg. 98. — Ad margines viarım prope Alajuela. Julio et Augusto. (Nr. 189 et 232 coll.) Miconia Ruiz et Pav. Benth. et Hook. 1. e. pg. 763 Nr. 106. 9. Miconia desmantha Benth. Tr. 1. c. pg. 110. — In sepibus vivis prope San Jose. Junio. (Nr. 83 et 214 coll.) Octopleura Griseb. Benth. et Hook. 1. e. pg. 769 Nr. 125. 10. Octopleura micrantha (Sw.) Grisb. Tr. lc. pg. 146. — In silvis primaevis Carpinterae. Junio. {Nr. 137 coll) ’ Lythrarieae. anet, E. Koehne. . Cuphea P. Br. “ Benth. et Hook. 1. e. pg. 778 Nr. 9. 11. Cuphea balsamona Ch. et Sehl. Linnaea. II. 368. 557 Walp. Rep. If. 107. — In pratis udis. Cartago. Augusto, (Nr. 277 coll.) 12. Cuphea infundibulum Koehne in Fl. brasil. — Inter sepes vivas. San Jose, Junio. (Nr. 84 coll.) 13. Cuphea microstyla Koehne in Fl. brasil. — Ad vias et fossas. San Jose et Alajuela. Junio — Septemb. (Nr. 45, 100 et 329e.) ’ Pr Onagrarieae. Jussiaea L. Benth. et Hook. 1. c. pg. 788 Nr. 8. 14. Jussiaea ligustrifolia H. B. Kth. D.C. Pr. III, pg. 56. — Ad fossas prope San Jose. Junio. (Nr. 31 coll.) 15. Jussiaea macrocarpa H. B. Kth. D.C. 1. ce. 57. -— In pratis prope San Jose. Augusto. (Nr. 300 coll.; 16. Jussiaea octonervia Lam. D. C. 1. ec. 57. — Ad fossas prope San Jose. Junio. (Nr. 38 et 59 coll.) Oenothera L. Benth. et Hook. 1. e. pg. 789 Nr. 8. 17. Oenothera biennis L. D. C. 1. ce. 46. — In hor- tis. Alajuela. Julio. (Nr. 169 coll.) 18. Oenothera rosea Ait. D.C. 1. e.51. — In hor- tis, ad vias ete. San Jose. Junio et Augusto. (Nr. 27 et 269 coll.) Leguminosae. Subard, I, Papilienacene. Genisteae. Crotalaria L. Benth. et Hook, Gen. pl. Vol. I. ps. II. pg. 479 Nr. 53. 19. Crotalaria guatemalensis Benth. H. Benth. et . Be un 190 558 A. 8. Orst. Leguminoe. centroamer. pg. 2. — Ad vias in locis arenosis. Sau Jose. Julio et Augusto. (Nr. 204 et 836 coll:) 20. Crotalaria Carmiolii m. nov. sp. -— Cr. guate- malensi simillima, differt: stipulis nullis, foliis junioribus fuscescenti-sericeis, foliolis mueronatis submembranaceis supra fuscescenti viridibus subtus pallidis, racemis multi- fioris folio oppositis, calycis laeiniis attenuatis non seta- ceis. Tota planta multo minus pilosa quam Cr. guatema- lensis Benth. -- In pratis et ad vias. Julio —Septemb. (Nr. 239 et 306 coll.) Habe die Pflanze zu Ehren des deutschen Gärtners Julius Carmiol, welcher seit 22 Jahr in Costa-Rica an- sässig ist, und das Land nach den verschiedensten Rich- tungen durchwandert hat um zoologische und botanische ' Sammlungen anzulegen, benaunt. 21. Crotolaria ovalis Pursh. 6. Benth. et A. S. Orst. l. ec. pg. 2. — In pratis udis. In Angostura. Novemb. (Nr. 448 coll.) Trifolieae. Trifolium L. Benth. et Hook. 1. e. 487 Nr. 74. 22. Trifolium amabile H. B. Kth. D.C. Pr. II. 199, Benth. et Orst. 1. c. pg. 3. — In pratis udis. Savannah de San Jose. Junio. (Nr. 7 coll) Galegeae. ' Dalea L. . Benth. et Hook. 1. e. 493 Nr. 88, 23. Dalea alopeeuroides Nutt. D.C. 1. e. 244. Benth. et Orst. lc. 3. -- Ad viam ferresm. San Jose. Augusto. (Nr. 338 coll.) Indigofera L. Benth. et Hook. 1. ce. 494 Nr. 91. 24. Indigofera mucronata Sprg. in Herb. Balb. D. C. 1. c. 227. Benth. et Orst. 1. c. 5. — In deelivibus areno- sis, Angostura. Novembr. (Nr. 447 coll.) Hedysareae. Aeschynomene L. Benth. et Hook. 1. ce. 515 Nr. 159. 25. Aeschynomene hirsuta D.C. 1. ce. pg. 322. — Ad vias, in pratis siceis. Savannalı de San Jose. (Nr. 371 coll.) Desmodium Desv. Benth. et Hook. 1. ec. 519 Nr. 170. 26. Desmodium lupulinum Schlecht. Linnaea 22 pg. 317. Benth. et Orst. 1. c, pg. 17. — In pratis udis. San Jose. Decemb. (Nr. 532 coll.) 27. Desmodium incanım D.C. D.C. 1. c. pg. 832. Benth. et Orst. 1. e. pg. 17. — Inter fruticetum. Angostura. Novemb. (Nr. 414 coll.) Phaseoleae. Dolichos L. Benth, et Hook. I. e. 541. Nr. 227 (= Lablab Savi). 28. Dolichos vulgaris (Savi) = Lablab vulg. Bavi. D.C. I, e. 401. — Cult. Heredia. Decemb. (Nr. 514 coll.) Subord. Il. Gaesalpineae. Cassia L. Benth. et Hook. 1. c. 571 Nr. 326. 29. Cassia bacillaris L. fl. D. C. 1. e. 490. — In sepibus vivis. San Jose, Novemb. (Nr. 407 coll.) 560 30. Cassia laevigata Willd. D.C.1. c«. 491. -— In silvis prope Alajuela. Junio. (Nr. 87 coll.) 31. Cassia tristicula H.B. Kt. D. ©. 1. c. 503. — Ad magines viarum. San Jose. Decemb. (Nr. 521 coll.) $ubord. TIL. Mimoseae. Mimosa L. Benth, et Hook. 1. e. 593 Nr. 387. 32. Mimosa pudica L. D. C. 1. c. 426. — In pratis et ad vias, San Jose et Cartago. Septemb. et Novemb. (Nr. 875 et 459 coll.) 33. Mimosa floribunda Willd. D.C. 1. ec. 426. — Savannah de San Jose. Septemb. (Nr. 373 coll.) 34, Mimosa asperata L. D. C. 1. c. 428. — Savannah de San Jose. Septembr. (Nr. 332 coll.) Sehranckia Willd. Benth. et Hook. 1. c. 593 Nr. 388. 35. Schranckia brachycarpa Bentl. Walp. Rep. I. 884. — In pratis udis ad viam ferream. San Jose. Sep- temb. (Nr. 374 coll.) Calliandra Benth. Benth. et Hook. 1. e. 596 Nr. 398. 36. Calliandra grandiflora Benth. Walp. Rep. I. 926. — Cult. San Jose. Septemb. (Nr. 335 coll.) Rosacene. Rosa L. Benth. et Hook. 1. c. 625 Nr. 60. 37. Rosa californieca Ch. et Schl. Linnaea. IL 35. Walp. Rep. II. 12, — Culta? Florib. plen. Ad. vias. Cartago. Junio. (Nr. 68 coli.) nn gar 561 38. Rosa multiflora Thunbg. D.C. II. 598. — Culta. florib. plenis. (determ. Dr. C. Bolie) Julio—Decemb. Se- pes viv. inter hortos et ad vias form. San Jose et Car- tago. {Nr. 242, 315 et 515 coll.) Rubus L. Benth. et Hook. 1. e. 616 Nr. 36. 39. Rubus spec. In hortis prope San Jose. Augusto. (Nr. 280 coll.) Myrtaceae. Euealyptus Lher. Benth. et Hook. 1. ec. 707 Nr. 30, 40. Euealyptus Globulus Labill. D.C. Pr. III. 220. — Culta. San Jose. Augusto. (Nr. 230 coll.) Eugenia L. Benth. et Hook. 1. ce. 718 Nr. 58. (= Jambosa Wight.) 41. Eugenia vulgaris (D.C) = Jambosa v. D.C. D.C. Pr. IH. 286. — Culta. San Jose. Julio. (Nr. 198 coll.) Punica L. Benth. et Hook. 1. e. pg. 696. 42. Punica Granatum L. D. ©. Il. ce. 3. — Culta. San Jose. Augusto. (Nr. 261 coll.) Cucurbitaceae. Lagenaria Ser. Benth. et Hook. Gen. pl. V. I. ps. IH. pg. 823 Nr. 10. 43. Lagenaria vulgaris Ser. D. C. Pr. III.9. 29 Ad margines viarım prope San Jöse. Decemb. (Nr. 581 coll.) 41. Bä. 5. u. 6. Heft. 86° 562 Cyelanthera Schrad. Benth. et Hook. 1. c. 836 Nr. 54. 44. Cyelanthera spec. Indeterm., fr. desunt. Inter sepes vivas. San Jose. Septembr. (Nr. 348 coll.) Sieyos L. Benth. et Hook. 1. e. 837 Nr. 55. 45. Sieyos angulatus L. D.C. Pr. III. pg. 309. — Ad vias. San Jose. Decembr. (Nr. 558 coll.) Sechium P. B. Benth. et Hook. 1. ce. 837 Nr. 57. 46. Sechium edule Sw. D.C. 1. e. 313. In hortis et ad vias. San Jose. Septembr. (Nr. 323 coll.) Passifloreae. Passiflora L. Benth. et Hook. 1. c. pg. 810 Nr. 3, 47. Passiflora ligularis Juss. D. C. Pr. III. 328. — Culta. Alajuela. — In variis partibus territorii costaric. spontanea. (Nr. 168 coll.) Cacteae. Cereus Han. Benth. et Hook. 1. e. 849 Nr. 7. 43. Cereus sp. — Sepes vivas formans prope San Jose. Augusto. (Nr. 345 coll.) Rhipsalis Gaertn. Benth. et Hook. 1. c. 850 Nr. 10. 49. Rhipsalis coriacea m. nov. sp. E sect. com- planat. seu alat. — Pendula, ramis alternis aphyllis ei 563 glabris valde alatis aut complanatis coriaceis viridibus remote serratis. In ramis arborum excelsiorum. Flores desunt, Baccae laterales sessilis in angulos (dentes) ra- morum, albae, valde glutinosae, — Cactus serratus Ruiz in Herb. ber. — In arboribus prope Cartago. Junio. (Nr. 156 ooll.) Zweige geflügelt, Zweiglein fast blattfürmig 18— 20 em. lang bis 1,5em. breit. Flügel am Grunde keilförmig nach der Basis des Zweigleins zu abnehmend. Bith, und Beeren einzeln, leicht abfallend. Die ganze Pflanze er- reicht oft eine Länge von 4--8m., hängt von den Bäumen (Cedrela spee., Bignoniaceen, Anacardien, Mimos. etc.) herab. Umtelliferae. Heterosciadiae. Hydrocotyle L. Benth. et Hook. 1. c. 872 Nr. 1. 50. Hydrocotyle Bonplandi A. Rich. D.C. Pr. IV. 62. — In silvis primaevis. Angustur.. Novemb. (Nr. 513 coll.) Spananthe Jacq. Benth. et Hook. 1. e. pg. 876 Nr. 9. 51. Spananthe paniculata Jacg. D.C. l. c. 81. — Ad fossas. San Jose. Augusto. (Nr. 342 coll.) Eryngium L. Benth, et Hook. 1. e, 878 Nr. 17. 52. Eryngium Carlinae Laroche. D. C. I. c. 93. — In pratis. Savannah prope San Jose. Junio. (Nr. 25 coll.) 36* 564 Sanicula L. Benth. et Hook. 1. e. 880 Nr. 22. 53. Sanicula Liberta Ch. et Schl. D.C. 1. ce. 84. — In pratis udis prope Herran. Julio. (Nr. 149 coll.) . Haplozygiae. Apium L. Benth. et Hook. ]. c. 888 Nr. 42 (= Helosciadium Koch.) 54. Apium leptophyllum (D.C.) = Helosciadium 1. D.C. D.C. l. e. pg. 1056. — In hortis, ad vias etc. Junio. (Nr. 12 coll.) Loranthaceae. Phthirusa Mart. Eichl. in Fl. Bras. Fasc. XLIV. pg. 52. 55. Phthirusa pyrifolia (H..B. Kth.) Eichl. = Loran- thus p. H. B. Kih. Eichl. 1. e. 63 Nr. 15. — Super Cof- feam arabic. San Jose. Septembr. (Nr. 390 coll.) Struthanthus Mart. Eiehl. 1. e. 67. 56. Struthanthus orbicularis (H. B. Kth.) Bl. = Lo- ranthus 0. H. B. Kth. Eichl. 1. ec. 86. Nr. 29. — Super Coffeam arab. San Jose. Septembr. (Nr. 390 A coll.) II. Petalostemones Grisb. Caprifoliaceae. Viburnum L. Benth. et Hook. Gen. pl. V. II. pe. I. pg. 3 Nr. 3. 1. Viburnum stellato-pilosum m. nov. sp. (Ex Sect. I $. 1. D. C. Pr. IV. pg. 324.) — Ramis teretibus, pilis stellatis 565 subvillosis, foliis ovalibus acuminatis basi subrotundatis supra fuscescenti-viridibus sparse stellato-pilosis, subtus pilis stellatis dense villosis, integerrimis vel distanter sub- dentatis, corymbis terminalibus sessilibus, longe 7-ra- diatis, Fruetus desunt. — In silvis prope Barba. Au- gusto. (Nr. 349 coll.) Die Pflanze ist ähnlich d. V. stellato-tomentosum Kl. et Orst in Herb, reg. ber. Letztere Pflanze ist aber viel robuster, und sind die Bl. viel dicker und wolliger behaart. Bl. oberseits braungrün mit zerstreuten weisslich- gelben Sternhaaren, unterseitg blassgrün dieht mit weissen Stern- haaren besetzt. Bl. 10—12em. 1lg., 6—Tem. br., Basis sehief, Bittst. 5--7mım. ig., Korymben reich- und dicht- bifithig, Bitlistch. sternhaarig, Kelehb. eiförmig ausgebrei- tet, braun, kahl mit troekenhäutigem gewimperten Rande. Bikr. weiss. Ein bis 3m. hoher Strauch. Rubiaceae. Cinchoneae. Bouwardia Salish. Benth. et Hook. Gen. pl. V. H,. prs. I. pg. 36 Nr. 22. 2. Bouwardia glabra m. nov. spec. — Glaberrima, raınis compresso -tetragonis, foliis oppositis brevipetiolatis ovalibus longe et acute acuminatis discoloribus, stipulis brevibus cadueis membranaceis connatis, ochream apice lacero cum laciniis 2 er. 4mm, longis formans, corymbis trichotomis, pedunculis trifloris, bracteis linearibus longi- tudine pedunculorum, ealyce limbo laciniis elongatis ovali- bus ufringue aecuminatis foliaceis persistentibus corollae tubo 8—10plo brevioribus, limbo corollae laciniis ovatis, fructibus globosis compressis laciniis calycis aequalibus 566 ve] brevioribus. — In fruticetis. San Jose. Cult. et spontanea. Auguste. (Nr. 337 coll.) Bl. mit leicht umgeschlagen. Rande, 5,8em. lg. bis 2em. br. Blttst. bis bmm. lg. Ochrea bis mm. lg. Kelch- zipf. 3-8 mm. 1g., Blröb. 3,5 —4em. Ig., Saum lem. Ig. Braet, 8— 10mm. 1g., bis 2mm. br. Frucht 6mm. br., 5mm. hoch. Ein bis 10° hoher Strauch. 3. Bouwardia glabra var. graeilis m. — Differt: foliis minoribus, floribus tubis gracillimis, limbo calyeis 10-—12pio longioribus, fructibus globosis. — In fruticetis et sepibus vivis prope San Jose. Cult. In varlis partibus territ. costarie. spontan. Julio. (Nr. 172 coli.) Ein bis 8° hoher Strauch. Rondeletieae, Deppea Cham. et Schl. Benth. et Hook. 1. c. 52 Nr. 68 (= Choristes Benth. Pl. Hartw. 63). 4. (2) Deppea costaricensis m. nov. sp. (Choristes Benth. in Endi. Gen. plant. Suppl- L pg. 1393 Nr. 325 4/1.) — Ramulis subanguletis, foliis ovalibus membranaceis sub- nitescentibus petiolatis integris supra glabris subtus ad nervos venasque ut petioli rufescenti-pilosis, cymis late- ralibus laxis dichotomis paueifloris, capsulis turbinatis, calyeis laeiniis 4 brevibus dentiformibus coronatis, eostis 8 valde prominentibus. Flores desunt. — In silvis. Desen- gafo prope Alajuela. Junio. (Nr. 148 coli.) Da die Bith. leider fehlen, ist die Stellung dieser Pilz. zur Gattung Deppea (Choristes) etwas zweifelhaft, obgleich die Früchte mit denen von D. (Ch.) obtusiflora (Benth.) durchaus übereinstimmen. — BI. bis 14cm. 1g. 567 u und bis 5,8 em. br. Blitst. 1,5em.- 1g. Stiel der Cyma 1,5—2em. lang. Ein bis 3m. hoh. Strauch. Mussaendeae. Coceoeypselum P. Br. Benth. et Hook. 1. e. 78 Nr. 126. 5. Coccoeypselam repens Sw. fl. ind. oce. I. pg. 245. D. C. Pr. IV. p. 396. — In pratis et ad torrentes prope Zapote. Provine. de Cartago. Novembr. (Nr. 354 eoll.) Hamelieae. Hamelia Jaeg. Benth. et Hook. 1. c. 75 Nr 134. 6. Hamelia patens Jacq. D. C. 1. e. 441. — In se- pibus vivis prope San Jose. (Julio) et in silvis primaevis Carpinterae. Junio. (Nr. 142 et 241 coll.) 7. Hamelia patens Jacq. var. foliis subtus pubes- eentibus. — In sepibus vivis. San Jose et Cartago Au- gusto. (Nr. 288 coll.) Hoffmannia Swartz. Benth. et Hook. 1. e. 76. Nr. 135. (= Higginsia Pers. Syn. L 133). 8. Hoffmannia longepetiolata m. nov. sp. — Glabra, ramis teretibus, foliis oblongis longe petiolatis abrupte acuminatis mutfieis basi longe attenuafis membranaceis, nervis subtus prominentibus, stipulis caducis lanceolatis, cymis sessilibus oppositis petiolo brevioribus paucifloris, pedicellis ovario longioribus, limbo eorollae lobis 4 ob- longis obtusis patentibus, pefalis genitalitusque flavis. Fructus desant. — In silvis primaevis Carpinterae. Junio. (Nr. 154 et 140 coll.) 568 Ein bis 2,5m hoh. Strauch mit ganzrandigen oberseits schwärzlich-braungrünen unterseits hellgrünen Blättern. Bittst. bis 4em. 1g., Blttfl. bis 13cm. lg. und 3—4cem. br. Cymen 3 -8 bth., Blthst. 5mm Ig., Blth 1cm. lg. Saum der Blumenkr. tief gespalten. Geschlechtsth. weit herats- sehend. 9. Hoffmannia longepetiolata var. minor m. — Ra- mosissima, scandens inter fruticeta, foliis minoribus. — In silvis primaevis Carpinterae. Junio. (Nr. 144 coll.) Gardenieae. Randia L. Benth. et Hook. 1. &. 88 Nr. 166. 10. Randia Karstenii.m. nov. sp. Ex sect. 1.Oxy- veros D. C. $. 1. — Ramulis glabris, foliis fasciculatis ovatis vel obovatis glaberrimis subsessilibus, basi eunea- tis, floribus axillaribus sessilibus solitariis, corollae tubo ealyeis dentibus triplo longiore, fauce pilosa. Spinae terminales oppositae ad apieem ramorum rigidae diver- gentes er. lcm. longae. Bacca globosa, diametro 8mm. Semina pulpa viridi einet, — In sepibus vivis prope San Jose. Junio et Septemb. (Nr. 74 et 302 coll.) Ich habe diese interessante Pflanze, welche durch die Stellung der Dornen und das Feblen jeder Bekleidung aller Theile sich von allen bekannten Arten unterscheidet, zu Ehren des Her Prof. Dr, H. Karsten, dessen Pro- tection ich hauptsächlich meine Stellung in Costa-R. zu verdanken hatte, benannt. Ein bis 3m. hoh. Strauch mit sehr hartem Holze und gegenüber stehenden Aesten und Zweigen. Jeder Zweig trägt auf seiner Spitze 2 glänzend braune starke Dornen. Zwischen denselben befindet sich ein Blattbüschel mit den 569 grössten Bl. d. Zweiges. Bl. bis 3,5em. Ig. und 2em. br., sehr ungleich gross im selben Büsehel, dunkelgriin, Rand umgeschlagen. Bith. einzeln zwischen den Blattbsch. ver- steckt, weissliebgrün, 7—Y9mm I1g. Beere von einer per- gamentartigen braunen Haut überzogen, mit grünlich seiiwarzer Pulpa erfüllt. Ixoreae. Coffea L. Benth. et Hook. I. c. i14 Nr. 233. il. Coffea arabica L. D.C. 1. e. 499. — Ubique in parte centr. reipublieae eulta. (Nr. 827 coll.) Psychotrieae. Psychotria L. Benth. et Hook. 1. ec. 123 Nr. 263. 12. Psychotria (Mapouria) mierodesmia Orst. Orst in Videnskab. Meddel. 1852. pg. 86. — In silvis primaevis. Angostura. Novemb. (Nr. 432 coll. 13. Psychotria glauca m. nov. sp. — Ramis glahris, stipulis subulatis petiolo multo brevioribus persistentibus, foliis oblongis utrinque longe acuminatis membranaceis glaueis, supra glabris, subtus minutissime tomentellis, gla- bratisve, eyma peduneulata pubescente floribus confer- tis foliis breviore 3—5 radiata, calyeis limbo tubuloso- eampanulato 5-fido ovario subaequali laciniis ovatis acn- tis, bacea subglobosa, compressa. Plania P. Phytolaceae affınis. — In sepibus viris. San Jose. Decemb. Ai. fr. (Nr 377 et 378 coll.) Zweige unter den Gelenken angeschwollen. Nebenbl. bis 5mm. 1g., aus breitem Grunde plötzlich fein pfriemen- förmig. Bl. ganzrandig, 10,5em. Ig., 3,5 em. br. Nerven 570 auf der Unterseite stark hervortretend, an jüngeren Trieben weissgefärbt. Blattst. bis lem. lg. Stiel der Cyma cm. lg. Bith. gelb, Röhre kurz bauchig, Saum breit, kalıl, zurückgeschlagen. Staubgef. so lang als die Röhre, Grif- fel heraussebend. Früchte schwach weichhaarig tief ge- rieft 4mm. hoch 5mm. br. Ein bis 3m. hoher Strauch. 14. Psychotria quinqueradiata m. nov. sp. — Glaberri- ma, ramis teretibus novellis compressis, foliis brevipetio- latis elliptico -oblongis, basi in petiolum longe acuminatis subeoriaceis, subtus subrubris, stipulis caducissimis mag- nis connatis obtusissimis, eymis sessilibus terminalibus quinque radiatis, radiis inaequalibus simplieibus, floribus apice glomeratis sessilibus. Fructus desunt. — In sepibus vivis Prope San Jose et in silvis primaevis Carpinterae. Junio et Augusto. (Nr. 94, 135 et 199 coll.) Bl. gegenständig, ganzrandig mit schwach umgeschla- genem Rande. Nerven auf der Unters. röthlich, Blttst. er. 5Dmm. Ig., Bittl. 7—8,5cm. br. Nebenbl. 7mm. Ig., an der Basis 5mm. br., sehr stumpf, rothbraun, von lederartig. Consistens. Stiel der 3 mittl. Strahlen der Cyma er. Sem. lg., der 2 seitlich. 1,5—2em. 1g., alle stark zusammenge- drückt und röthlich gefärbt, Blth. in Knäueln sitzend, Kelchrand sehr schwach gezähnt, Kelchröhre er. 2mm. 1g., Saum ötheilig, aufrecht mit eiförmigen Lappen, kahl. Schlund schwach behaart, Staubgef. in die Röhre einge- schlossen. Bith. rothbraun. Ein bis 4m. hoher Strauch. 15. Psychotria Morae m. nov. sp. — P. quinqueradiatae simillima, differt: foliis ovalibus, eymis eorymbiformibus radiis cymae multifloris, interioribus saepe quinqueradia- tis, lateralibus indivisis, corollae limbo albopilose, refracto, staminibus exsertis. — In sepibus vivis, San Jose. Junio. (Nr. 171 coll.) 571 ‚Habe diese Pflanze zu Ehren des letzten bedeutenden Präsidenten der Republik Costa-R., D. J. Raf. Mora, benannt. j Bi. bis 4,5em. br. u. 9,5em. lg. Cyma 3cm. hoch und 3,5em. br. Ein bis 4m. hoher Strauch. 16. Psychotria eostaricensis m. nov. sp. — Suffruti- cosa, caule glabro, ramulis petiolis pedunculis fructibus braeteolisque pilis pallide-subfuseis pubeseenti-villosis, foliis ovali-oblongis abrupte acuminatis subeoriaceis, basi cuneatis, subtus pubescentibus, stipulis magnis margine scariosis pallidis acuminatis basi connatis. Flores desunt. Dispositio fructuum terminalis peduneulata thyrsoidea, ramis oppositis quaternis eapituliferis. Bracteae ad basin ramorum thyrsi ovatae longe acuminatae, ut bracteolae ovatae pilis longis subfuseis, praeseriim ad marginem vil- losae. Bacca ovalis, pilosa. — In silvis primaev. An- gostura. Novemb. (Nr. 384 A. coll.) Die Pflanze erinnert im Habitus sehr an die Gattung Cephadlis, ist zunächst mit P. pilosa R. et Pav. ver- wandt. Bl. 18 — 32cm, 1g,, 7—1l,dem. br. Stiel d. Bithstd. 45cm. Ig. Thyrsus 4,5em. hoch, 3,5cm. br., kopfförmig. Frucht 5mm. ig. 2mm. br. Nebenbl. bis iem, 1g. mit breiter Basis sitzend. Pfl. er. 1,5m. hoch. Palicourea Aubl. Benth. et Hook. 1. c. 125 Nr. 264. 17. Palicourea intermedia Orst, man. in Herb. hort. reg. bot. havn. — In silvis primaev. Carpinterae. Julio. (Nr, 148 coll.) Mihi P. mexicanae Benth. (Orst. 1. e. p. 37) variet. videtur. 18, Palieourea subrubra m. nov. sp. — Giaberrima, 572 foliis petiolatis oblongis vel elliptico-oblongis, brevissime et obtuse acuminatis basi angustatis, supra viridibus, subtus subrubris subnitidis, stipulis in vaginam brevem truncataın quadridentatam connatis, panienla thyrsoideo-pyramidata multiflora aurantiaca. Flores desunt. Fruetus immaturi subglobosi, peduneuli valde compressi alati. — In silvis primaev. Carpintera. Juniv. (Nr. 200 A. coll.) Ein bis 3m. hoher Strauch, auffallend durch die röth- liche Färbung der unterseits stark hervortretenden Blatt- nerven und unteren Blattflch. Blaftst. 1,5em. 1g., Bittfl. 14—17em. lg. und 6—-Tem. br. Stiel der Bithstd. 3,Dem. lg., Bracteen lancettförnig, 6mm. Ig. Die Pflanze ist zu- nächst mit P. popayanensis Benth. (Pl. Hartw. p. 193 Nr. 1058) verwandt. Cephaelis Swartz. Benth. et Hook. 1. e. 127 Nr. 270. 19. Cephaelis tomentosa Willd. D. C. 1. c. 583. — In silvis primaevis. Angostura. Novemb. Nr. 507 eoll.) 20. Cephaelis diseolor ın. nov. spec. Ex sect. „Tapo- gomea“. — Glaberrima, foliis oblongis utrinque acuminatis subeoriaceis discoloribus, stipulis lanceolatis liberis, capi- talis breve pedunculatis terminalibus, bracteolis pallidis baccam superanfibus pubescentibus, involucri foliis obtu- sis eapitulo brevioribus pallidis. Peduneuli suleati 2em. longi. — In silvis primaevis. Angostura. Novemb. (Nr. 384 coli.) Cophaelis (Tapogomea) spec. C. puniceae Vahl. simi- lis a. cl. Orsted prope Naranjo in Costa-Rica altit. 4500’ lect. (ef. Centralamerikas Rubiaceer. Ved. A. S. Orsted Vindensk. Meddelels. 1852 pg. 30) non est! 573 Ein bis 1m. hoher Strauch mit aufrechtem, unver- zweigten, runden Stengel. Bl. mit stark hervortretenden Nerven und schwach umgeschlagenem Rande, unterseits hell weisslichgrün, schwachglänzend, oberseits dunkel braungrün, bis 20cm. lg. 6,5cm. br. Blitst. bis 2,5em. lg., Nebenbl. bleich er. 6mm. lg. Blüthenkopf bis 3em. im Durchmesser. Blth. fehlen. Frucht nach oben zu mit braungelben Haaren besetzt. Die Pflanze ist der ©. pu- nicea Vahl ähnlich, unterscheidet sich aber durch die Form der Nebenbl. und Grösse und Farbe der Hillblätter des viel kürzer gestielten Blüthenköpfchens. Spermacocene. Spermacoce L. Benth. et Hook 1. e. 145 Nr. 319 (= Borreria G. F. W. Mey.) 21. Spermacoce parviflora (Meyer). Borreria p. Mey. D.C. 1. c. 544. — In pratis prope San Jose. Junio. (Nr. 13 coll.) 22. Spermaeoce portoricensis Balb. @) D.C. ce. 552. — In loeis ineultis. San Jose. Decemb. (Nr. 560 coll.) 23. Spermacoce suffrutescens Jaeqg. D.C. 1. e. 553. — In loeis incultis. San Jose. Julio. (Nr. 271 coll.) R Mitracarpium. Benth. et Hook. 1. ec. 146. N. 823. 24. Mitracarpium puberulum Benth. Hook. Journ. of Bot. II. 237. Walp. Rep. I. — Inter fruticetum. Angostura. Novemb. (Nr. 430 coll.) 574 Richardsonia Kunth. Benth. et Hook. 1. ce, 147 Nr. 324, 25. Richardsonia scabra St. Hi. D.C. I. c. 567. — In hortis et ad vias. San Jose. Junio. (Nr. 70 coll.) Indeterminatae, 26. (Nr. 268 coll.) In omnibus partibus terrae tem- peratae reipublieae. Julio. Fl. fr. desunt. — Die Blätter enthalten einen in Wasser, Alkohol und Aether leicht löslichen Farbstoff, Die Lösungen sind bei Luftabsehluss dargestellt schwach gelb gefärbt, nehmen aber in Berth- rung mit der Luft schnell eine intensiv dunkelblaue Farbe an. Der Farbstoff erinnert also an Indigo. Die Pflanze wird im ganzen Lande allgemein zum Bläuen der Wäsche benutzt. Valerianeae. Valeriana L. Benth. et Hook. Gen. pl. V. IL pe. I. pg. 154 Nr. 5, 27. Valeriana Candolleana Gardn. in Hook. Lond. journ. of Bot. IV. 112. Walp. Rep. 6. 82. — In silvis primaevis inter fruticeta scandens. Naranjo. Novembr. (Nr. 397 coll.) Compositae. Eupatoriaceae. Ageratum L. Benth. et Hook. Gen. pl. V. IL. ps. I. pg. 241 Nr. 54. 28. Ageratum conyzoides L. D. C, Pr. V. pag. 108. — Ad fossaa San Jose. Junio et Decemb. (Nr. 29 et 545 coll.) Eupatorium L. Benth. et Hook. 1. c. 245 No. 66. 29. Eupatorium splendeus Kl, C. H. Schultz Bip. in Herb. reg. ber. — In silvis prope Rio Reventazon. An- gostura. Nov. (Novemb. 438 coll.) 30. Eupatorium glandulosum. H. B. Rth. D. C.l.e. 165. -— Ad margines silvarum. Angostura. Norvemb. (No. 449 coll.) 31. Eupatorium Sinclairi Bentk. DBenth. et Orst. Compositae eentroamer. in Videnskabel. Meddelels. 1852. pg. 79. — In silvis primaevis. Angostura. Novembr. (No. 418 et 503 coll.) 32. Eupatorium Angosturae m, nov: spec. — Caule herbaceo superne et in ramis junioribus pilis albis sub- viseido-puberulo, foliis alternis membranaceis, inferioribus ovalibus, basi longe cuneatis, sparse dentatis et irregula- riter repandis, subtus ad nervos sparse puberulis, supe- rioribus irregulariter et profunde pinnatifidis, corymbis 8-floris, capitulis pedicellatis 30—40 floris, invol. squamis laneeolatis I-seriatis aequalibus acuminatis saepe ad apicem dentatis, margine scarioso. — In pratis udis. An- gostura. (No. 479 coll.) Die Pflanze wird er. Im. hoch, der Stengel ist schwach gefurcht, wenig und unregelmässig verzweigt, nach oben zu wenig beblättert. Bl. sind sehr diinn fast häutig, unterseits weisslich-grün mit stark hervortretendem braunen Mittelnerv, die Oberseite ist braungrün gefärbt. Die unter- sten Bl. sind bis 7 cm. lg. und bis 1,7 cm. br. Köpfchen lem. lg. 5 mm.br. Involueralbl. meist 10, so lang als der rötbliche Pappus. Blth.-Röhre 7 mm, lg., Saum purpur- farbig. Achaenen 1 mm. Ig. 576 . 33. Eupatorium Brannii m. nov. spec. Ex Ser. I. Imbricata, subsectio (8) nova 5. Globocephala mihi. — Involuerum globosum, demum repandum, squamis imbricatis ovatis. Caulis arboreus, Folia petio- lata impunetata alterna. Capitula sub — 100 — flora. " Eupatorium Braunii m. nov. spec. — Fruticosum glabrum, caule angulato, foliis in petiolum brevem atte- nuatis ovalibus supra nitentibus subfuseis subtus nervis 3 valde prominentibus. Panicula ampla subeorymbosa, ramis alternis profunde sulcatis polycephalis, capitulis subglo- bosis 80— 100 floris, involucro imbrieato squamis 5- seria- libus ovalibus acutis margine scariosis, — In deelivibus arenosis. Angostura. November. (No. 508 coll.) Ich habe diese interessante Pf. zu Ehren meines hochverehrten Lehrers des verstorbenen Hrn. Geh. R. Prof. Dr. Alex. Braun benannt. Ein bis 20° hoher Strauch, Bl. und Zweige eigen- thümlich schwarzbraun gefärbt. Bl, 10cm. ig. 3—4 em. br. zugespitzt wie die ganze Pflanze völlig kahl. Invo- lueralbl. bis 3 mm. Ig., am Grunde imm. br. auf der In- nenseite glänzend, auf der Unterseite braun mit hellem zerrissenen troekenhäutigen Rande. Bith. sehr zahlreich und klein. Achaenen cr. 1,5 mm.lg., Pappus röthlich bis 35mm. 1g. Asteroideae. Erigeron L. Benth. et Hook. ]. c. 279. No. 151. 33a. Erigeron canadensis L. D. C. Pr. V. 289. — Ad fossas, San Jose. Junio. (No. 2 coll.) .- 877 34, Erigeron bonariensis L. D.C. 1. ec. 289. — Ad viam ferream. Alajuela. Junio. (No. 75 coll.) 35. Erigeron (Oxitripolium) subulatus C. H. Schultz bip. in Herb. reg. ber. — Ad fossas in pratis. San Jose. Junio. (No. 18 coll.) Conyza Less. Benth. et Hook. 1. c. 283 No. 156. 36. Conyza obtusa H. B. Kth. D. C. Pr. V. 379 — Ad vias et in prafis. San Jose. Julio. (No. 240 coll.) 37. Conyza fastigiata Will. D. C.}. ec. 381. — In pratis udis. San Jose. Junio et Augusto (No. 6 et 247 coll.) Baccharis L. Benth. et Hook. 1. e. 286. No. 165, 38. Baccharis nervosa (Sieb.) D. C. D.C. 1. c. 39. — In silvis prope Herran. (Junio) et in silvis primaev, prope Turrialba. (Novemb.) (No. 91 et 501 coll.) Inuloideae. Gnaphalium L. Benth, et Hook. 1. ce. 305 No. 215. 39. Gnaphalium spicatum Lmk. D. C. Pr. VI. 232. — In pratis udis. Savannah de San Jose. Junio. (No. 19 coll.) Helianthoideae. . Elvira Cas. Benth. et Hook. 1. c. 343 No. 313. 40, Elvira biflora (L.) Cass. D. C. Pr. V. pg. 503. — Ad vias. San Jose. Decembr. (No. 539 coll.) 41. Band. 7. Heft. 37 578 Polymnia L. Benth. et Hook. 1. e. 346 No. 323. 41. Polymnia maculata Cav. D.C. Pr. V. 5ib, — Cult. In territorio eostarie. spontanea. Julio et Augusto. (No. 260 et 388 coll.) Melampodium L. Benth. et Hook. 1. e. 348 No. 380. 42. Melampodium flaecidum Bentb. Benth. et Oerst. l. e. 86. = M. tenellum var. Haccidum Benth. Bot. Sulph. pg. 715. — In pratis. San Jose. Angusto. (No. 309 coll.) Jaegeria H.B. et Kth. Bentlı. et Hook. I. e. 860 No. 363. 43. Jaegeria hirta Less. D. Ü. Pr. V. 544. — In pra- tie. Savannah de San Jose. Junio. (No. 5 coll.) Eclipta L. Benth. et Hook. 1. e. 361 No. 366. 44. Eclipta erecta L. D.C. Pr. V. 490. — In pratis. Savannah de San Jose. Junio. (No. 3 coll.) Blainvillea Cass. Benth. et Hook. 1. e. 370. No. 390. (= Oligogyne D. C.) 45. Blainvillea Tampicana (D. C.) = Oligogyne t. D. C.D. C. 1. e. 629. — In loeis ineultis et ad vias. San Jose. Junio. (No. 41 eoll.) Zexmenia Llav. et Lex. Benth. et Hook. 1. e. 378. No. 395. 46. Zexmenia costaricensis Benth. Benth. et Oerst. 579 l. e. 9. — In silvis primaevis, Turrialba. Novembr. (No. 482 coll.) 47. Zexmenia villosa m. nov. spec. — Arbuscula, foliis longiuscule petiolatis ovatis acuminatissimis serrula- tis basi obliquis, superne pube sparsa scabris, inferne villosis, pedicellis subumbellatis folio brevioribus, involueri ovato-globosi squamis ovatis pubernlis interioribus brevio- ribus omnibus acufis disco brevioribus, achaeniis radii triquetris tridentatis vix alatis, disei alatis biaristafisque. — Ad margines hortorum. San Jose. Novembr. (No. 466 coll.) Planta Z. costaricensi Benth. simillima sed differt: capitulis latioribus, ramulis peduncnlis petiolisque subferru- gineo -villusis. Pedunculi inter. folia ultima 6-10, mo- nocephali, 3--6 cm. longi. Involucra usque ad 2 cm. lata, squamis paueis villosis eiliatis, exterioribus longio- ribus acutioribus. Ligulae 10-15 oblongae basi atte- nuatae longe unguieulatae ad 2 cm. longae. Altit. er. 8 met. Verbesina L. Benth. et Hook. 1. c. 379 No. 407. 48. Verbesina erocata (Cav.) Less. D. C. Pr. V. pg. 17. — In silvis et ad vias prope Turrialba. Novembr. (No. 505 eoll.) Spilanthes L. Bentb. et Hook. 1. e. 380 No. 410. 49. Spilanthes exasperata Jacg. D. C. V. 626. — Ad vias et ad margines hortorum. San Jose. Auguste. (No. 370 coll.) 37° 580 Bidens L. R Benth. et Hook. 1. e. 387 No. 428. 50. Bidens pilosa L. D. C. 1. ce. 597. — Inter fru- tieeta et ad vias. San Jose. Augusto. (No. 362 coll.) Galinsoga R. et Pav. Benth. et Hook. 1. c. 390 No. 483. 51. Galinsoga parviflora Cav. D. C. V. 677. — In hortis, ad vias ete, Junio. (No. 28 coll.) 52. Galinsoga parviflora Cav. var. y. hispidaD. C. — Ad vies. Savannah de San Jose. Junio, (No. 1 coll.) Calea L. Beuth. et Hook. I. e. 390 No. 434. 53. Calea axillaris D.C. D.C. Pr. V. 373. — Inter ruticeta et ad vias. San Jose. Augusto. (No. 388 coll.) Helenioidene. Tagetes L. Benth. et Hook. 1. e. 411. 54. Tagetes microglossa Benth. (2) Bot. Sulph. p. 118. — In hortis. Heredia. Augusto. (No. 804 coll.) 55. Tagetes patula L. D. C. Pr. V. 643. — Ad vias. San Jose. Decembr. (No. 522 coll.) 56. Tagetes congesta Hook. et Arn. — Bot. Bech. p- 299. — In pratis Savannah de San Jose. De- eembr. (No. 488 et 538 coll.) 57. Tagetes macroglossa m. nov. spec. — Caule erecto alterne ramoso striato-suleato polycephalo, apice ramis [4 | TR 581 brevibus, foliis inferioribus oppositis, superioribus alternis pinnatiseetis, segmentis 5—8 jugis lineari-lanceolatis acute serratis infimis paueis setaced-divisis, peduneulis elongatis apice incrassatis monocephalis, involueris tubu- losis 5-9 dentatis sub-40-floris, ligulis 6-9 magnis. — Ad vias prope San Jose. Augusto. (No. 372 coll.) Die Blätter sind sehr ähnlich denen von T. miero- glossa Beutb. Die Blüthenst. sind aufrecht er. bem. lang. Die Köpfchen sind bis Sem. lg. 7mm. br. Die Invo- laeralbl. haben stumpfe Zähne, und sind mit je zwei Reihen linealischer Drüsen besetzt. Achaenen schwarz $mm. lg., Pappus bie 1 cm. Ig., Röhrenblth. 1 cm. 1g., Zungenbltb. 1,7 em. 1g. Zunge 1,7cm. ig., O,5em. br., goldgelb. . Anthemidene. Chrysanthemum L. Bentk. et Hook. 1. c. 424 No. 529. 58. Chrysanthemum indieum Cass. D. C. Pr. VI. pg. 62. — Culta. San Jose. Julio. (No. 266 coll.) Cynaroidene. ConieusL. Benth. et Hook. 1. ce. 468 No. 634 (= Cirsium D. C,) 59. Cnicus costarieensis m. nov. sp. — Caule arach- noideo-lanato, apicem versus ramoso 3—4 cephalo, foliis caulinis amplexicaulibus lanceolatis supra laxe arach- noideis, subtus albo-lanatis spinoso-dentatis, capitulis mag- nis depresso -globosis cernuis glabris vel ad hasin vix araneoso-lanatis, squamis adpressis erectis exterioribus spina longa integerrima terminatis, interioribus multo 582 longioribus seariosis integris acuminatis non aristatis aut spinosis. — In loeis incultis. San Jose. Junio. (No. 64 coll.) Pf. er. Imet. hoch. Stengelbl. unregelmässig ge- zähnt, am Rande mit bis 1,5cm. langen Stacheln besetzt. 79cm. 1g., bis 3,5em. br. unterseits weisslich filzig, an den Haupfnerven rostfarben, oberseits braungrün. Köpf- chen mit entwickelten Bith. 3cm. br. 2,5 em. hoch. Fruchttragende Köpfchen bis Sem. br., Bith. 2cm. Ig., Zähne des Saumes Amm. 1g., purpurfarbig. Griffel etwas kürzer als die Zähne der Blumenkrone. Pappus bis 2em. lg. Achaenendmm. 1g., Imm.br., braungelb, kahl, glänzend. Chaptalia Vent, Bentb. et Hook. 1. c. 498 No. 696 (= Leria D. C.) 60. Chaptalia nutans (D.C.) = Leria n. D.C. Pr. VIL 42. — Ad fossas. San Jose, Julio, (No. 236 coll.) Cichoriaceae. Sonchus L. Benth. et Hook. 1. ce. 528. No. 755, 61. Sonchus asper All. = 8. fallax Wallr. D. C. 1. e. 185. — In pratis. Savannalı de San Jose. Junio. (No. 16 coll.) Scorzonera L. Benth. et Hook. 1, c. 531 No. 762. 62. Seorzonera hispanica L. D. C. Pr. VII. pg. 120. — In hortis ad vias. San Jose. Augusto. (No. 221 coll.) Campanulaceae. Centropogon Presl. Benth. et Hook. V. II. ps. II, pg. 547 No. 7. 63. Oentropogen Warscewiezü Vatke. Vtk. in Linnaea ce 9 583 38 pg. 716. = Siphocampylus corymbiflorus Warz. in €. Koch Wochenschr. 1864 pg. 60. — In silvis primaeris. Zapote. Novemb. (No. 431 coll.) Lobelia L. Benth. et Hook. 1. e. 551. No, 18. 64. Lobelia Cliffortiana L. D. C. 1. e. 372. — Ad vias et in pratis. San Jose. Septembr. (No. 365 et 366 coll.) 65. Lobelia mierantha H. B.Kth. D.C. 1. e. 373, — Ad fossas. San Jose. Junio et Auguste, (No. 15 et 273 coll.} Primulaceae. Centuneulus L. Benth. et Hook. 1. c. 637 No. 19 (= Mieropyxis Duby.) 66. Centunculus pumila (Dub.) = Mieropyxis p. Dub. D.C. Pr. VIIL 72. — In pratis udis. Angostura. Novembr. {No. 473 coll.) Apocynacene. Vinea L. Benth. et Hook, 1. e. 703 No. 40. - 67. Vinca rosea L. D. C.1. e. 382. — Culta. In provine. de Guanacaste spontanea (! Carmiel} Julio (No. 255 coll.) Asclepiadeae. Asclepias L. Benth. et Hook, pg. 754 No. 52. 68. Asclepias eurassavica L. D.C. 1. e. 566. — Ad vias in pratis ete. San Jose. Junio. (No. 46 coll.) 584 Loganiacene. Spigelia L. Benth. et Hook. 1. c. 790 No. 4, 69. Spigelia splendensHort. Wendl. Botan. Magaz. Tab. 5268. Regel Gartf. 1861 pg. 392 = Sp. platyphylios Prog. in Fl. Bras. — In silvidis humidis. Heredia. Junio. (No. 85 coll.) Gentianeae. Canscora Lam. Benth. et Hook. 1. ec. 811 No. 27. 70, Canscora diffusa R. Br. D. C. Pr. IX. 64. — In pratis udis. San Jose. Juni et Oetob. (No. 17 et 386 coll.) Convolrulaceae. Ipomaea L. . Benth. et Hook. 1. e. 870 No. 9. —= Quamoelit Moench et Batatas Chois. 71. Ipomaea coceinea (Moeneh) = Quamaoclit c. Moench. D. C. l. ec. pg. 385. — Culta. San Jose et Cartago. Spontanea in varlis partibus territ. eostar. Julio et Dee. (No. 175, 402 et 536 coll.) 72. Ipomaea edulis (Choisy.} — Batatas e. Choisy. D.C. 1. e.338. Culta et spontanea. San Jose et Cartago. Decemb. (No. 520 et 530 coll. Diehondra Forst. Benth. et Hook. 1. c. 879 No. 25. 73. Dichondra repens Forst. $sericea Chois. De.l. ec. 451. — Ad vias in hortis. SanJose. Junio. (No. 50 coll.) Polemoniaceae. Cobaea Cav. Benth. et Hook. 1. c. 824 No. 8. 714. Cobaea penduliflora (Karst.) Hook. fil. Botan. Magaz. Tab. 5757 = Rosenbergia penduliflera Karst. in .- 585 Fi. Columb. t. 14. — In silvis primaevis. Angostura et Zapote. Novembr. (No, 395 coll.) Boragineae. Tournefortia L. ® Benth. et Hook. 1. e. 843 No. 12. 75. Tournefortia foetidissima L. D. C. 1. c. 518. — In silvis primaevis. Carpintera prope Tres Rios. Junio. (No. 132 coll.) 76. Tournefortia hispida H. B. Kth. D.C. 1. ce. 521. var. costaricensis m. — Differt: pedunculis dichotome partitis 4—7 stachyis, calycibus glabriuseulis, fructibus viseido-subhispidis ovoideo-globosis subsompressis 2- sper- mis. — In silvis primaeris. Angostura. Novemb. (No. 427 coll.) Selanaceae. Lycopersieum Mill. Benth. et Hook. 1. c. 888 No. 1. 77. Lyeopersieum Humboldti Dun. D. C. Pr. XII. 1. pg. 25. — Culta prope San Jose. Julio. (No. 203 coll.) Solanum L. Beuth. et Hook. l. c. 888 No. 2. 78. Solanum suaveolens Kth. et Bouche. D. C. 1. e. 34. — In silvis primaevis. Angostura. Novembr. (No. 381 coll.) 79. Solanum nodiflorum Jaeg. D. ©. 1. «. 46. — In silvis primaevis. Carpintera. Julio. (No. 173 coll.) 80. Solanum oleraceum Dun. D. C. 1. c. 50. — In hortis et ad vias. San Jose. Junio. (No. 36 coll.) 81. Solanum phaseoloides m. nov. sp. Ex ect. I. Leptostemonum Dun. subsect. III. Dulcamara * * Polybo- 586 trion. Dun. in D. C. Pr. XIIT. 1. — Radieibus oppositi- foliis filiformibus fibrillosis, caule debili herbaeeo repente radicante, foliis longe petiolatis membranaceis triseetis, segmentis petiolulatis subrotundato-cuneatis mutieis latera- libus basi valde obliquis, racemis extraaxillaribus pauei- floris subbifidis subpuberulis, baccis magnis ovalibus. — In silvis primaevis inter truncos vetustos scandens. Desen- gaüo prope Alajuela. Junio. (No. 147 coll.) Die Pfl. ist zunächst mit S. trifolium Dun. (D. C.]. e. pg. 68) verwandt. Eine bis 10 m. lang kriechende Pfl. mit saftigem kahlen Stengel und kahlen, oberseits dunkelgrün unterseits blassgefärbten Blättern. Gemeins. Blattst. 3—6 cm. 1g., mitt. Blatttheil 3,5 em. br. ‘und 4,8 cm. Ig., seitliche Blattth. 3em. br. und 4em. ig. Die Bl. tragen auf der Unterseite in der Nähe der Nerven einige weissgelbe Drüsenhaare, sonst sind sie wie die Blattst. völlig kahl, ganzrandig oder schwach ausgeschweif. Kelch kurz becherförmig, schwach behaart 5-theilig mit ovalenstumpfen Zipfeln. Kronenzipfel 4 mm.1Ig., 2 mm. br. Antheren kurz breit an der Spitze mit gelben Streifen quer aufspringend, Griffel 5 mm. Ig., an der Spitze mit kuopfförmig. Narbe. Frucht 3 em. 1g., 1,5 cm. breit, eiförmig, rothgelb? 82. Solanum Aturense H. B. Kth. D.C. 1. c. 218. — In silvis primaevis. Carpintera. Junio. (No. 179 coll.) 83. Solanum torvum Sw. £# ochraceo -ferrugineum D.C. 1. e. 260. In pratis prope San Jose. Augusto, (No. 303 coll.) 84. Solanum lycocarpım St. HiL.? D.C. 1. ce. 358. aut nov. spec.? — Ad viam ferream prope Aljuela. Junio. (No. 67 coll.‘ 587 85. Solanum esoulenftum Dun, D. C. 1. ce. 355. — Culta. San Joss et Cartago. Augusto. (Nr. 231 coll.) Saracha Ruiz et Pav. Benth. et Hook. I. c. 891 Nr. 7. 86. Saracha allogona Schlecht. D. O. 1. e. 4382. — Ad margines viarım. San Jose et Cartago. Julio et Augusto. (Nr. 233 et 293 coll.) Capsicum L. Benxth. et Hook. 1. e. 892 Nr. 10. 87. Capsicum annuum L. D. ©. I. e. 412. — Culta. Sau Jose. Julio. (Nr. 196 coll.) 88. Capsicum baccatum L. D. C. I. e. 420. — Culta Angostura. Novemb. (Nr. 420 eoll.) ’ Aenistus Schott. Benth. et Hook. 1. ec. 894 Nr. 17. 89. Acnistus Plumieri Miers. D.C. 1. c. 498. — Ad vias. San Jose. Julio. (Nr. 188 coll.) Datura L. Benth. et Hook. 1. c. 901 Nr. 38. 90. Datura Stramonium L. D. ©. l. ce. 540. — In loeis incultis. San Jose. Augusto. (Nr. 223 coll.) Cestrum L. Benth. et Hook. 1. e. 904 Nr. 44. 91. Cestrum aurantiacum Lindi. D.C. 1. ce. 603, — Ad margines hortorum et in silvis. Julio: (Nr. 174 coll.) Browallia L. Benth. et Hook. 1. c. 910 Nr. 59. 92, Browallia demissa L. D.C. Pr. X. pg. 197. — Ad 588 margines fossarum. San Jose. Julio et Septembr. (Nr. 225 et 406 coll.) Scrophularineae. Stemodia L. Benth. et Hook. 1. c. 950 Nr. 70. 93. Stemodia angulata Oerst: In Serophul. centroam. ved G. Benth. et A. S. Oerst. — Ad vias. San Jose. De- cemb. (Nr. 490 coll.) Herpestis Gaertn. Benth. et Hook. l. c. 951 Nr. 75. 94. Herpestis chamaedıyoides Kth. D.C. I. ce. 39. — In pratis. San Jose. Junio. (Nr. 30 coll.) Scoparia L. Benth. et Hook. 1. e. 959 Nr. 99. 95. Seoparia duleis L. D.C. 1. ec. 431. — In hortis et ad vias. San Jose. Auguste. (Nr. 228 coll.) Buchnera L. Benth. et Hook. 1. e. 968 Nr. 123. 96. Buchnera major m. nov. spec. — Hispido-scabra, caule simplici aut pauce ramoso teretiusculo, foliis sub- oppositis inferioribus lanceolato-oblongis remote et pro- funde serratis, superioribus linearibus in media parte utrin- que 3-dentatis uninerviis, spica solitarias ad apicem caulis aut ramorum, calyce fubo corollae breviore et capsulam superante. — Ad vias prope San Jose. Novemb. (Nr. 519 coll.) B. pusillae H. B. Kth. (D.C. Pr. X. 499.) affinis. 18—40cm. hoch, untere Bl. 2,5cm. Ig., 6—8 mm. br., obere 4cm. 1g., er. 3mm. br. Die ganze Pflanze mit sehr \ 589 starren weissen Haaren bedeckt. Aehren schlaf, Bracteen linealisch lang zugespitzt, so lang oder länger als die Bith. Biröhr. bis Lem. ig. Kelch er. 6mm.1g. Fruchtkelch bis lcm. )g., die Frucht weit überragend mit zusammen- geneigten Zipfeln. Castilleja L. Benth. et Hook. I. c. 973 Nr. 140. 97. Castilleja arvensis Ch. et Schl. D.C. 1. c. 529. — In pratis. San Jose. Decemb. (Nr. 550 coll.) Bignoniaceae. Bignonia L. Benth. et Hook. 1. e. 1033 Nr. b.: 98. Biguonia spee. Indeterm. Flores desunt. — In silvis primaevis. Angostura.. Novembr. (Nr. 396 coli.) Amphilophium Kunth. Benth. et Hook. 1. c. 1039 Nr. 16. 99. Amphilophium molle. Ch. et Schl. D.C. Pr. IX. 193. — In sepibus vivis. San Jose. Auguste. (Nr. 876 coll.) Acanthaceae. Hygrophila P. Br. Benth. et Hook. 1. e. 1075 Nr. 8. 100. Hygrophila costata N. ab Esb. var. angustifo- la D.C. Pr. XL pg. 88. — In pratis udis. San Jose. Decemb. (Nr. 552 coll.) Aphelandra P. Br. Benth. et Hook. I. e. 1102 Nr. 77. 101. Aphelandra spec. Indeterm: Videtur nova spec. — In silvis primaevis. Angostura. Novemb. (Nr. 513 coll.) u 590 Thyrsacanthus Neen. 102. Thyrsacanthus callistachyus N. ab Esb. D. C. l. e. 3826. — In silvis primaevis. Angostura. Novembr. {Nr. 853 coll.) 103. Thyrsacanthus dagellum Oerst. Mexicos og Cen- tralamerikas Acanthaceer, of A. S. Oersted pg. 34. — In silvis primaevis. Angostura. Novemb. (Nr. 551 coll.) Gesneriacene. Achimenes P. Br. Benth. et Hook. 1. e. 998. Nr. 7. 104. Achimenes longiflora Benth. Oerst. Gesnerae. centroam. in K. Danske Videnskab. Selsk. pg. 92. — Ad vias prope Barba. Augusto. (Nr. 313 coll.) Isoloma Benth. Benth. et Hook. l.e. 1001 Nr. 14 (= Koehleria Reg. in FI. 1848, pg. 50.) 105. Isoloma tetragona (Öerst.) = Koelleria t. Oerst. l. ce. pg. 101. — Culta in hortis prope San Jose, et in declivibus petrosis prope Angostura. Julio et Novemb. (Nr. 213 et 477 coll.) Labiatae. Oeimum L. Benth. et Hook. 1. e. 1171 Nr. 1. 106. Oeimum Basilieum L. D. C. Pr. XII. pg. 32. — Culta. In bortis. San Jose. Septembr. (Nr. 389 coll.) Marsypianthes Matt. Benth. et Hook. 1. c. 1178 Nr. 19. 107. Marsypianthes hyptoides Mart. D.C. 1. ec. 84. nn ea iv 591 In pratis. San Jose et Barba. Julio et Decembr. (Nr. 227, 308 et 428 coll.) Hyptis Jacg. Benth. et Hook. 1. c. 1178 Nr. 20. 108. Hyptis spieata Poit. D.C. Le. 121. — Ad vias et fossas. San Jose. Augusto. (Nr. 363 coll.) 109. Hyptis lilacina Schiede et Deppe. D.C. I. ce. 123. — Ad fossas. San Jose. Auguste. (Nr. 879 coll.) 110. Hyptis pectinata (L.) Poit. D. C. ]. ec. 127. — Ad viam ferream. Alajuela. Junio. (Nr. 81 coli. 111. Hyptis verticillata Jaeg, D. C. Le. 129. — In pratis ad Rio Reventazon. Angostura, Novemb. (Nr. 415 coll.) Salvia L. Benth. et Hook. 1. e. 1194 Nr. 68. 112. Salvia tiliaefolia Vahl. D.C. 1. c. 299. — In loeis humilis. San Jose. Augusto. (Nr. 217 coll.) 113. Salvia costaricensis Oerst. Labiat. centroamer. Benth. et Oerst. Walp. Annal. V. 679. — Ad vias et fos- sas. San Jose et Cartago. Septemb. (Nr. 361 coll.) i14. Salvia polystachya Oerst. Benth. et Oerst. I. o. — Ad margines viarum. San Jose. Septemb. (Nr. 363 A.) 115. Salvia Wagneriana m. nov. spec. Ex sect. H. Inflatae D. C. Pr. XII. pg. 332. — Caule fruticoso, ramis glabris teretibus superne sulcatis, foliis petiolatis discolo- ribus ovato-oblongis acuminatis, basi euneatis vel angusta- tis utrinque glabris, nervis subtus valde prominentibus, Aoralibus subrotundatis sessilibus longe acuminatis basi reniformibus, bracteis subrubris ovalibus longe mueronatis margine ciliatis, vertieillastris paneifloris paniculatis, ea- 592 Iyeibus inflato - campanulatis, membranaceis coloratis, ut petioli et limbus corollae longe glanduloso-pilosis, denti- bus 3 ovatis acuminatis, corolla ealyce duplo longiore, tubo longe exserto subventricoso piloso, stylo pilosoe. — In sepibus et ad vias prope San Jose. Septemb. (Nr. 387 coll.) Die Pflanze ist zunächst mit S. Sessei Benth. (D. C. XI. 332) verwandt, unterscheidet sich aber leicht durch die angegebenen Merkmale. Ich habe diese schöne Pflanze, eine Zierde der Ha- cienden bei San Jose und Cartago, zu Ehren des bertihm- ten Reisenden und exacten Durchforschers von Costa-Rica, des Herrn Prof. Dr. M. Wagner benannt. Bl. bis 10cm. Ig., bis 4em. br. lang zugespitzt, ober- seits dunkelbraungrün, unterseits hellgrün mit deutlich hervortretenden braunen Nerven und Adern. Blttst. 3— 4cm. lg. Obere Bl. £. floralia 4em. Ig. 3,5em. br. Brac- „teen Zem.1g., 1,5em. br. Kelch er. Lem. Ig. Blumenkr. 3cm, ig. Griffel etwas länger, Narbe kahl. Blkr. wie Kelche und Bracteen schön purpurroth gefärbt. Ein bis 8m. hoher Strauch. Leonurus L. Benth. et Hook. I. e. 1210 Nr. 104. 116. Leonurus sibirieus L. D. C. 1. e. 501. — In loeis ineultis. San Jose. Julio et Augusto. (Nr. 224 et 262 coli.) Verbenaceae. Lantana L. Benth. et Hook. I. e. 1142 Nr. 18. 117. Lantana Camara L. D.C. Pr. XI. 598. — In sepibus vivis. Cartago. Junio. (Nr. 57 coll.) an 593 118. Lantana hispida H. B. Kth. D.C. 1, e. 603. — In locis incultis, ad margines hortorum ete. San Jose et Cartago. Junio et Septembr. (Nr. 58 et 319 coll.) Stachytarpheta Vahl. Benth. et Hook. l. ec. 1145 Nr. 28. 119. Stachytarpheta Frantzii m. nov. spec. Ex sect. I. Abena Neck. 8. 2 Pachyurae D. ©. Pr. XI. 563. — Suffrutieosa diehotoma lanuginoso-pilosa, caule ramisque subtetragonis, foliis ovalibus subrotundato-ovatisve, basi in petiolum longum decurrentibus, obtusis acutisve, grosse patenti-serratis, subtus Januginoso-pilosis, supra pilis sparsis scabris, spieis terminalibus, floribus arreetis, demum rhaechi inerassatae immersis, bracteis oblongo-lanceolatis aristato-acuminatis striatis margine scarioso ciliatis calyce brevioribus vel subaequantikus, corollis atropurpureis. Fructus desunt. — Ad vias prope Barba. Julio. (Nr. 343 coll.) Die Pflanze ist zunächst mit St. Jamaicensis Vahl. (D. €. Pr. XI. 564) verwandt, unterscheidet sich aber durch robusteren Wuchs und durch die starke Behaarung von Stengel und Blättern. Habe diese Pflanze zu Ehren des Herrn Prof. Dr. v. Frantzius, des besten, Jeider am 18. Juli ec. verstorbenen Kenners des Landes Costa-Riea, benannt. Die ganze Pflanze ist schwärzlich grün, Stengel deut- lich vierseitig, Bl. bis 10cm. lg. und 4em. br. Blitst. er. 3em. lg. bis zum Grunde breit geflügelt. Nerven auf der Unterseite stark hervorspringend. Aehren bis 20cm. Ig. Bracteen und Kelehe bis lem. Ig., Bithröhr. 1,6cem. lg. Spindel mit einzelnen Haaren besetzt später tiefe Gruben 4. Ba. 7.Helt. . 88 TE EEE r 594 in der Achsel der stehenbleibend. Bracteen zeigend, Bith. leicht abfallend. Verbena L. Beuth. et Hook. 1. e. 1146 Nr. 26. 120. Verbena littoralis Kth. D.C. 1. ec. 542. — Ad vias et in locis ineultis, San Jose. Junie. (Nr. 42 coll.) Duranta L. Benth. et Hook. 1. e. 1150 Nr. 35. 121. Duranta spec. Indeterm. Flor. fructg. desunt, — San Jose. Septemb. (Nr 364 coll.) Clerodendron L. Benth. et Hook. I. e. 1155 Nr. 49, 122. Cierodendron fragrans Vent. D. C. 1. ec. 666. — Ad vias et in locis incultis. San Jose, Augusto. (Nr. 226 coll.) \ IV. Monochlamydeae Grisb. Plantagineae. Plantago L. Benth. et Hook. ]. c. 1224 Nr. 1. 1. Plantage major L. D. C. XUL 1. 694. — In hor- tis et ad vias. Decembr. (Nr. 540 coll.) Phytolaccaceae. Rivina Plum. D. ©. Prodr. XII. 2. pe. 10. 2. Rivina laevis L D.C. 1. ce. Li. — In sepibus vivie Herran. Julio. (Nr. 136 coll.) Phytolacca Tournef. D. €. e 31. 3. Phytolacca oetandra Mog. D. C. 1. e. 32. — In sepibus vivis. Haciendas prope Alajuela. Junio. (Nr. 86 coll.) Chenopodeae. Chenopodium Mog. D. C. XIH. 2. 61. 4. Chenopodium ambrosioides L. D. C. 1. e. 72. — Ad vias in San Jose. Junio et Septemb. (Nr. 37 et 265 coll.) Urtieaeeae. Pilea. Weddell in D. €. Pr. XVL 1. 104. 5. Pilea mierophylla Liebm. D. C. 1. e, 104. — In silvis primaevis. Angostura. Et in hortis prope San Jose. Junio et Novemb. (Nr. 61 et 416 coll.) 6. Pilea inaequalis Wedd. D.C. l. ec. 231. — I silvis primaevis. Carpintera. (Nr. 150 coll.) 7. Pilea rugosa Wedd. D.C. 1. e. 62. — Ad muros prope Cartago. Julio. (Nr. 62 coll.) ‘8. Pilea Lundii Liebm. D. C. 1. e. 160. — In’pratis udis. Puent del Rio Reventazon. Angostura. Novemb. (Nr. 450 coll.) Myriocarpa Benth. Weddeil I. e. p. 235.38, 9. Myriocarpa densifiora Benth. D. C. 1. c. 235. — In silvis primaevis. Angostura. Novembr. (Nr. 486 coll.) g8* Amarantaceae. Iresine Brown. D. €. Pr. XIII. 2. 339. 10. Iresine diffusa H. B. p. D. C. 1. ec. 345. — Inter fruticeta prope San Jose et Angostura. Novemb. et Decemb. {Nr. 401 et 440 coll.) Alternanthera Mogq. D. ©. 1 e. 350. 11. Alternanthera Achyrantha R. Br. D.C. 1. e. 358. — In pratis udis. Savannah de San Jose. Junio. {Nr. 22 coll.) Telanthera Mog. D.C. 1. c. 362. 12. Telanthera mierocephala Mog. D. C. 1. ce. 371. — Inter fruticeta prope Cartago. Julio. (Nr. 65 coll.) Nyetagineae. Mirabilis L. Choisy in D. C. Pr. XIIL. 2. 427. 13. Mirabilis Jalapa L. D. C. l. ec. 427. — Ad vias in pratis. Heredia. Augusto. (Nr. 229 coll.) Polygoneae. Rumex. L. Meissner in D. C. Pr. XIV. 41. 14. Rumex crispus L. D. C. l. c. 44. — Ad fossas. Savannah de San Jose. Junio. (Nr. 24 coll.) Polygonum L. Meissner 1. c. 83. 15. Polygonum acre H. B. Kth. D. €. 1. e. 107. 697 Ad vias. San Jose. Junio et Decemb. (Nr. 47 et 405 eoll.) Euphorbiaceae. Euphorbieae. Euphorbia. Boissier in D. C. Pr. XV. 2. 7. 16. Euphorbia lasiocarpa Kltzsch. D. C. 1. c. 23. — Ad vias prope San Jose. Decembr. (Nr. 517 coll.) 17. Euphorbia prostrata Ait. D. C. l. ec. 47. — In hortis. Herba inutilis. Junio. (Nr. 51 coll.) Piperaceae, Piper L. Cas. D. C. in D. C. Pr. XVI. 1 pg. 240. 18. Piper geniculatum Sw. D. C. 1. e. 266. — In silvis primaevis prope Angostura. Novemb. (Nr. 480 coll.) 19. Piper angustifolium Ruiz et Pav. D.C. 1. e. 285. = Artanthe elongata Mig. — In hortis. San Jose. Au- gusto. (Nr. 283 coll.) Peperomia R. et Pav. Cas. D. C. 1. e. 892. 20. Peperomis Trianae Cas. D.C. D.C. 1. c. 399. — Ad viam ferream prope San Jose. Septembr. (Nr. 321 coll.) 21. Peperomia dendrophila Schl. D. C. 1. ce. 409. — In silvis primaevis. Carpintera. Auguste. (Nr 207 coll.) 22. Peperomia tenerrima Schlecht. D. C.l. e. 456. — In arboribus vetustis. San Jose. Septemb. (Nr. 391 coll.) Een 2,200 598 Coniferae, Biota Endl. Parlatore in D C. Pr xVvI 2. 461. 23. Biota orientalis Endl. = Thuya 0. L. D.C.L.e. — Culta. San Jose. Decemb. (Nr. 543 coll.) Drei Arabisarten mit überhängenden Früchten in der Flora des ungarischen Krongebietes, Von Dr. Vincenz v. Borbäs. (Vorgelegt in d. k. ungarisch. naturwiss. Gesellsch. 20. Dee. 1876.) In der Flora des ungarischen Krongebietes werden drei Arabis-Arten erwähnt: Die Arabis neglecta Schult. (4A. Ovirensis Wahlenb. fl. Carp., non Wulf.) von der Tätra, 4. glareosa Sehur von den transsilvanischen Alpen und die A. Croatica Schott. Ky. et Nym. von dem Velebit. Man will aber, übel oder wohl, alle drei in eine Art ver- einigen. Die in den Karpathen endemische Arabss neglectu Schult. besitze ich von der hohen Tätra durch Herren 6. Jermy und N. v. Sonntagh, sodann durch den schlesi- schen Pflanzentauschverein. A. glareosa Schur. kenne ich nach Originslexemplaren nicht; auf dem Retyezät kommt diese Pflanze nicht vor. Neilreich und Grisebach vereinigen diese letztere Art, mit der ersteren, was ich nach der Farbe der grösseren Blüthen und dem niederen Habitus ete. ebenfalls geneigt bin zu thun. Es steht fest, dass die Beschreibung Schurs (Verhandlungen d. sieb. Ver. 1850 p. 106 und Enum. pl. Transsilv. p. 44) auf das nachstehende, vom Gutfin stammende Exemplar 600 nicht passt. Diese letztere, sowie die als Synonym ge- nommene A. Croatica, welche ich im verflossenen Sommer auf der Spitze des Kräsznöör und Alaner Plisivica {Kahlenberg), sodann auf dem Rajnäc bei Kraszus in grösster Anzahl gesammelt habe, haben sich nach meinen eingehenden Untersuchungen von der A. zeglecta als ver- schieden erwiesen. Visiani ist, obzwar er die A. Oroatica gehörig beob- achtet bat (Suppl. fl. Dalm. pag. 122) und von derselben auch eine, wenngleich nicht die, besonders in Betreff der Verzweigung präciseste, farbige Abbildung liefert, geneigt der Ansicht Neilreich's, wonach die A. Croatica von der A. neglecta nicht verschieden wäre, beizustimmen. Dennoch sind beide verschieden. Die Verzweigung der letzteren ist in der Klasse der Crueiferen selten, indem sie sich wenigstens für den ersten Anblick als cieinnus darbietet, Richtiger zeigen sich die Verhältnisse au jüngeren, be- blätterten Pflanzen, wie wir dies mit Prof. J. Schuch beobachteten. Die schwächeren, als Hauptachse erschei- nenden Zweige sind, indem sie in den Blattachseln stehen, thatsächlich Zweige, und der stärkere, bald nach rechts, bald nach links geneigte Stamm, aber der Hauptstamm, d. h. die Achse der Inflorescenz. Von einer Dichotomie kann also keine Rede sein, die Verzweigung, welche sich 2—4 mal wiederholt, bildet ohne Zweifel eine zusammen- gesetzie Traube mit verlängerten Nebenachgen. Die Ver- zweigung der 4. Croatica aber ist dadurch charakterisirt, dass die einzelnen Glieder der Haupt- und Nebenachse der Inflorescenz abwechselnd nach rechts und links stehen und die gegenüberstehenden Internodien des Stammes und der Zweige die Dichotomie nachabmen. Bemerkenswertb auch noch, dass die überbängenden Frilichte in diese ist 601 scheinbare Diehotomie eingreifen, so dass die getrockneten Pflanzen als förmliche Netze oder Gitter erscheinen. Diese Art der Verzweigung mit ihrem eigenthtimlichen Hin- und Herneigen ist beiden Cruciferen im Allgemeinen selten, doch nieht ohne Wiederholung, indem dieselbe, wie es scheint, die Pflanzen der österreich-ungarischen Küstenländer aus- zeichnet oder doch in diesen häufiger aufzutreten pflegt. Achnlich verzweigt sich 2.B. die Roripa Lipsiensis (Wulf.), sodann auch die zu den Plumbagineen gehörige Statice dietiophora Tausch. Vis. fl. Dalm. IU. 356. (St. cancelluta Bernh.), weiterhin nähert sich ibnen Crepis neglecta L. Eine Aehnlichheit bekundet auch die in der ungarischen Flora bei Orsova vorkommende Lampsana grandifloru MB. und eine noch unbeschriebene Abart oder Form der Euphorbia falcata, welcbe ich an den Ufern der unteren Donau unterhalb Plavischevica am 23. September 1874 gesammelt habe (E. falata v. cancellaia) und nach den von Rehmann gesammelten Pflanzen von da bis in den Taurus vorkommen soll. Durch diese eigenthümliche Art der Verzweigung treten also, wie wir sehen, die Pflanzen aus den verschie- densten Ordnungen der Dieotyledonen in eine pbysio- gnomische Verwandschaft. Eine andere Eigenthümlichkeit der A. Croatica ist, dass die tiefer stehenden Aeste der Infloreseenz aus den Blatt- achseln entspringen, obgleich man gewöhnlich behauptet, dass die Inflorescenz der Cruciferen blattlos, d. h. ohne Hochblätter sind. Diese Annahme hat keine allgemeine Gültigkeit, indem ausser der A. Croatica, auch das Sisym- drium confertum Stev. und S. stietissimum L. Hochblätter besitzen; nach brieflicber Mittheilung des verstorbenen Prof. A.Braun fehlen dieHochblätter der Alkaria officinulis auch nie 602 nicht, ja es giebt sogar Cruciferen, die an allen Blithen Bracteen haben, wie einige Sisymbriumarten und Far- setia clypeata var. bracteata.“ Die ausnahmsweise beblät- terte Infloreseenz ist also, eben wie die Metopie, eine Eigenthümlichkeit der Crueiferen. Die bisker angeführten Eigenschaften der A. Oroatica, zu welchen sich noch andere, minder auffallende — näm- lich die weisse Farbe der Blütke, der längere Grif- fel etc., — gesellen, gehen der durch eine einfache, blattlose Traube ausgezeichneten A. neglecta der hohen Tätra ab, womit man eine Vereinigung bewerkstelligen will. Beide haben nichts mehr, als die herabhängenden Früchte gemeinsam. Die angeführten, aber bisher uner- forsehten Eigenschaften der A. Croatica lassen diese nicht nur von der Arabis der Tätra und dem noch zu besprechen- den des Guttin verschieden erscheinen, sondern machen dieselben unter den Cruciferen im Allgemeinen auffällig. Radix Arabidis Croaticae Schott. Kotschy et Nyman. (Analecta bot. p. 47 et ie. Visianii suppl. fl. dalm. tab. IX.) perennior videtur ac ea Ar. negleciae et A. multijugae mibi, mox sequentis, eaules plurimos et pumilos, parum glau- cescentes agens; folia radicalia sub anthesi plerumque jam emarcida, in icone Visianii, quoad dispositionem ramo- rum inperfeeta, lanceolata, et lyrata, petiolum versus atte- nuata; in exemplaribus, quae ipse legebam, subrotunda, deltoidea, abruptim vel sensim in petiolum attenuata, vel sublyrata, Iyrataque, petiolo 4- 5plo breviora, basi vaginae adinstar, ratione quorundam Rarunculorum, parum dila- tata; folia caulina petiolata, inferiora petiolo breviora, superiora ei aequalia vel longiora, subrotunda, ovata aut lanceolata apice obtusa vel acuta cum caule et foliis radi- calibus glaherrima. Racemus bis — quatergue compositus, ramis 603 Jfoliosis, elongatis cum axe primaria flezuosis, dichotomiamgue ‚Jelsam ludentibus et cum fructibus demum retrofractis cancellos formantibus, ita haec species parte caulis superiore Staticae oancellatae simillima et inflorescentia fohosa ab Arabidibus omnibus fructibus reflexis excellentibus, diversissima. Flores albi, rarissime persicini calyce bisaccato triplo, pedicellis vero parum maiores, antherae aurantiacae, fructus refractus ‚pendulus, nerco medio prominulo, lateralibus obsoletis, söylus 15—2”"" } Jatitudine 2—4 plo longior. Semen latius ac in proximis speciebus «latum. Eine dritte, mit herabhängenden Früchten ausgezeich- nete Arabis habe ich am 21. August 1876 in der Mar- maros, in den felsigen Rissen des Guttin, oberhalb der oberen Meeraugen gesammelt. Diese Pflanze ist durch eine biologische Eigenthümlichkeit ausgezeichnet, einige Exemplare haben Ausläufer, zumeist aber bilden sich in den Achseln der Zweige des aus den grundständigen Blattrosetten sich erhebenden Stengels in verschiedener Höhe blühende, gewöhnlich 1--3, gerade Sprossen mit Blattrosetten. Die unterhalb dieser Blattrosetten stehen- den Aeste legen sich auf die Erde nieder, gleichwie der Stengel selbst sich später niederlegt, gleichgültig, ob derselbe Aeste besitzt oder nicht. Nebst diesen blühen- den und auch nach dem Aufblühen liegenbleibenden Stengeln besitzt die Pflanze noch gerade, aufrechte, ästige Stämme, Die Basis der Blattrosetten ist oft angeschwol- len, ähnlick dem Callus, und trägt bie und da kleinere Anschwellungen, welche aber, wie die microscopische Untersuchung gezeigt hat, keine Wurzeln sind, da ihnen die Haube abgeht. Dieses Verhältniss ist, wie mir scheint, doch eine vegetative Vermehrung, welche der spät blthen- den A. multiyuga von Nöthen ist. 604 Arabis multijuga n. sp., an forma A. arenosae asyngamica? Herba pumila et iunior est Arabidi neglectae Schult.simi- lis, simplex, vulgo tamen 355 —40ect. em. alta, superne alter- natim ramosa, saepe rumosissima, pluricaulis; radix tenuis, ramosa et perennis videtur; specimina nonnulla stolonifera et stoloniflera; caulesabasi foliosi, nonnulli eorum ex arillisramo- rum soboles, basi rosulatas, follosas et florentes gerunt; rami hi cam caule sobolifero demum humifusi, quasi stoloniformes et ‚Forigeri, soboles tamen plerumgue erectae; basis rosularum callosa.*) Folia vadicalia ambitu oblonga vel oblongo-lanceolata, petiolo 2—3 plo longiora, parum carnosa, laefe viridia, ni- tida glaberrima exceptis interioribus, quae pilis trifarcatis tenuiter hirsuta sunt, pinnatifda, interdum in formis pumi- lis Iyrata vel runeinata; segment multijuga (usque 10), triangularia, inteyerrima, «pice rotundala, xarius acuta, basim versus decrescentia, alterna; seymestum terminule cete- risvulgo non maius, superioribus opposilis plerumgue subaeguale. Folia caulna minora, eireuitu oblongo-lanceolatu in petiolum attenuata, petiolo duplo maiora, segmentis mayts remotis paucioribus, acutis, acuminatisgue subfalcatis, supe- riora lineari-lanceolata, remote dentata dentieulatague acuminata; ruremus simpler fructiferus valde elongatus, axe parum flexuosa; pedicelli floribus breviores, demum aequales; petalua alba, rarissime nonnulla dilute persieina, ealyce bisaccato 2—3 plo maiora, antherae flavae; fructus immaturi angulo recto distantes, nervis minus prominenti- bus, interdum astyli, maturı reflexi, 3—4 em. longi, extror- sum subfuleuti, valvis manifeste trinervis plerumgque stylo *) Quomodo istao soboles, basi rosulis ornatae ad bulbillos sese babent, herbae iuniores ulterius observandae docebunt. 605 1—1.5 "m longo, latitudine duplo longiore praeditis, semina elliptica, margire ala membranacea angusta eineta, apicem versus dilatata. Oystopus eandidus hac specie bene nutritur. Stamina interdum in petala transformantur. Stirps hie proposita enm reliquis Arabicdibus fructu reflexo praeditis vix comparanda, stolonibus, caulibus non- nullis demum humifusis, florigeris, sobolibus, foliorum forma et tempore florendi serotino ect. ab A. neglect« Sehult. et A. Croatica Schott., Kotschy et Nym. diver- sissima; fructibus autem reflexis ab Arabidibus ceteris alpieolis stoloniferis [A. Halleri L. A. ovirensi Wulf. et Ar. dacica (Heuff. var.) longe recedit. Omnium maxima, facie Arabic arenosae (L.) Scop. fl. carn. t. 40! et prae- sertim eius varietati oreopkilae Schur (in rupibus vallis rivi Zsi6e subalpinae infra cacumen alp. Päreng ad Pe- trozseny!! Transsilvaniae) proxima. Ar. neglectae Schult. affınior, quam A. Croaticae. Arabis neglecta Schult. Tätrae propria (endemica, in jugo Lengyelnyereg — Polnischer Kamm, et in valle Podie plaski superiore) est plantula pumila ramis desti- tata, foliis radiealibus Iyratis, petiolo duplo brevioribus, laeiniis plerumque bijugis segmento terminali maximo, subrotundo, ovato, plerumque obtuso; laciniae saepe desunt et tune folia inferiora et radicalia indivisa, ovata, remote dentata glaberrima sunt, interiora rarissimo pilis trifurea- tis obsita; folia sursum magis indivisa segmentis, si ad- sint, alternis, pars terminalis ovata, oblonga aut obovato- oblonga, integra, in petiolum attenuata; florem semper persieinum vidi; fruefus immaturus enervius eo Arabidis multijuyae duplo brevior. 606 Arabidi glareosae Schur (Verbandl. des siebenb. Ver- eins 1850 p. 106.) fructus angulo recto distaus adseribitur ; herba 6“ alta, „foliis radicalibus vix rosulatis, petalis rubris vel persianis“ eet. a nostra diversissima et verosimiliter, ut volunt etiam Neilreich et Grisebach, cum A. neglecta consocianda. Ar. Halleri L. quae non procul ab A. multijuga in graminosis montis Guttin rare provenit „foliis integerri- mis vel subdentatis petiolo nudo vel appendieulato“ fructibus non reflexis, brevioribus, pedicello duplo tantum longioribus, oligospermis, lomento similibus a specie nostra bene distineta. Mirandum est, quod Arabis arenosa (L.) biennis (Koch. syn.) vel annua (Linn&: Codex Linnaean. p. 639) loco simili umbroso: in rupibus Köhät ad Marmaros -Sziget sibi constat, neque stolonibus et sobolibus, ut stirps Gut- tinensis, speciei propagandae prospieit. Hae et quae adsunt mihi in herbario ex locis Hungariae, Carnioliae, Litoralis, Croatiae, Germaniae ect. et forma earım A petrogena Kern. astyla (au semper), radiee bienni? defeetu stolonum, pubescentia, colore parum glaucescenti (non laete viridi ut in 4. multijuge), forma foliorum et praeeipue fructibus paulo minoribus reetis, non reflexis ab Ar. mul- tijuga recedunt. Habent enim folia hirsuta, lyrata, Iyra- togue runcinata, petiolo subaequalia, segmentis terminali- bus ceteris multo maioribus ect. Professor v. Kerner hält meine A. multijuga nach einem Stück, welche ich ihm in einem Briefe zugeschickt habe, als eine späte Form der A. arenosa Scop. „Wenn die- selbe nämlich im Sommer aus den Achseln der unteren Blätter Sprosse treibt (die dann häufig überwintern und 607 im nächsten Jahre weiter wachsen*), was sebr häufig, ja an schattig feuchten Plätzen gewöhnlich der Fall ist), so erscheint der mittelständige Spross schwächer, schlanker, schlaffer und dünner. Bei Passau in Baiern, Dürrenstein in Nieder-Oesterreich, und Rezbänya in Ungarn fand ieh auch Exemplare, deren Stengel sich auf dem Boden lager- ten, aus den Internodien Wurzel schlugen, und dann aus den Achseln der Stengelblätter Knospen entwickelten. Nachdem die Stengelblätter dann abgefault waren, er- scheinen die liegenden Sprossen mit einer ganzen Reihe von Blattbüschel besetzt. Solche Exemplare mit stolonen- artigen, ausdauernd gewordenen Stengeln, welche Kitaibel für A. hispida hielt**), liegen in meinem Herbar auch von Königsberg, Rossatz und noch mehreren Puneten, auch von Rochel gesammelten Exemplaren.“ Ich habe es als nothwendig erachtet, diese Mittheilung vom 20. Febr. 1877 meiner Abhandlung nachträglich an- zufügen, weil daraus ersichtlich wird, dass die Beobachtung Prof. v. Kerner’s in Betreff der vegetativen Vermehrung mit der meinigen in Uebereinstimmung stelt. Einige meiner Exemplare haben indessen sicherlich Ausläufer, sind im Ganzen genommen kahl, haben herab- höängende Früchte; mithin haben wir, wäre die A. mul- tijuga auch nur eine späte, oder eine mit herabhängen- den Früchten ausgezeichnete Abart, oder extreme Form der A. arcnosa, doch 3 Arabis-Arten mit herabhängenden Früchten in der Flora des ungarischen Krongebietes, und ich glaube, es war nicht tiberflissig, auf die hervorge- *) Vergl. Veget.-Verhältn. Nr. 183 in der Ossterr. bot. Zeitschr. **) Kitaibel's Pflanze nach dem Original ist eine typische Arabis arenosa Scop. — Borbäs. 608 hobene biologische Eigenthümlichkeit die Aufmerksamkeit zulenken. Man hat in den mir vorliegenden besseren flori- stischen Werken der 4.arenosaScop. einstweilen weder Aus- läufer, noch aber herabhängende Früchte zuerkannt. *) In meiner Abhandlung ist höchstens die Benennung der 4. multijuga überflissig, diese zu streichen hielt ich aber noch nicht angezeigt, da ihre Existenz auch durch die von Kerner aufgestellte Asyngamie erklärt wird. In meinem Herbarium habe ich späte Formen der A. arenosa genug (Zsi6ethal bei Petrozseny, 25. August 1874; Köhät bei Sziget, 22. August 1874; Adelsberg 23. Juli 1875; Ple- Seviea bei Koreniea 11. August 1875; Plivieaör See 6. August 1875‘, mit welchem ich, ebenso wie mit der Ab- bildung von Scopok fl. Carn. t. 40! die A. multijuga ver- gleichen konnte, doch besitzen nur die Exemplare von Adelsberg und Plitviea Aeste mit Rosetten, welche übri- gens die typische A. arenosa darstellen, weil sie rauch- haarig sind und auch die reifsten Früchte unter einem spitzen Winkel zur Achse der Inflorescenz abstehen ete. Endlich sage ich meinem Freunde Profsssor Schuch meinen wärmsten Dank, der mir aus Gefälligkeit das ungarische Manuseript in's deutsche übertragen hat. *) In Schur's Enumer. pl. Transsilv. p. 44 ist eine var. surmen- mentosa der Arabis arenosa angeführt, diese habe ich früher über- sehen. Die Beschreibung dieser Pflanze ist aber sehr kurz und passt auf unsere Pflanze gar nicht, es werden ihr keine herabhän- genden Früchte zugeschrieben ete. — Borbäs. Die Linnm - Arten des westlichen Südamerika. Von Dr. Ign. Urban. "Bei der Bearbeitung der Leneen, welche ich im ver- gangenen Jahre für die Flora Brasiliensis!) ausführte, dehnte ich meine Untersuehungen auch auf die Arten des westli- chen Stdamerika aus, weil ich mit Hülfe des mir zur Ver- fügung gestelltenMaterials hoffen durfte, mehrere noch offene Fragen ihrer Lösung näher zu führen. Zwar enthalten die in den letzten dreissig Jahren aus Amerika herüberge- brachten Pflanzensammlungen, welche bisher noch unbe- arbeitet geblieben sind, nur Weniges aus der Gattung Linum; dafür boten aber die Museen des Continentes, vor Allen das Berliner Herbarium in der reichen Sello’schen Sammlung, eine Fülle älteren Materiales, welches dem letzten Monographen der Lizeen, Planehon, dessen Ar- beit) sich fast nur auf das Hooker’sche Herbarium stützte, nicht zugänglich gewesen war. Da derselbe 4) Urban: Humiriaceae et Lineae in Martius’ und Eichler’s Flora Bras. vol. XII. 2. (fase, 74.) p. 455. 2) Planchon: Sur la famille des Lindes ın Hook, Lond. Journ, bot. vol. VI und VIL 4, Bd. 7. Heft. . 3 Rn. 610 ausserdem auch die Originale der meisten bis dahin be- kannt gewordenen Arten Stdamerikas nicht zu studiren Gelegenheit hatte, folglich gezwungen war, sich nur auf eine oft kritiklose Wiedergabe der veröffent- lichten Diagnosen zu beschränken, so konnte er nicht wohl vermuthen, dass so viele jener exotischen Arten, welche in ihren damals bekannten extremen Formen sich speeißsch sehr gut trennen liessen, duch Uebergänge mit einander verbunden „gind. Es hat sich nämlich bei un- serer Gattung herausgestellt 1), dass manche für Merk- male ersten Ranges gehaltene Charaktere meist nur eine untergeordnete oder fast gar keine Bedeutung haben, dass nur sehr wenige typische Arten vorlanden sind, welche sich nicht immer durch scharfe Charaktere trennen las- sen, und dass viele der übrigen Species sich als solche fast nur durch ihren schwer zu beschreibenden Habitus kennzeichnen, ohne dass man bis jetzt Grund hätte, sie wegen des Mangels an bervorstechenden Merkmalen in eine oder wenige Arten zusammenzuziehen. Natürlicher Weise ist nunmehr eine monographische Zusammenfassung we- nigstens dersüdamerikanischen Arten auch ungleich schwie- riger als früher. Dem gegenüber kann ielı nur versichern, dass ich es an Mühe und Zeit nicht fehlen liess, die Kenntniss der Lirum-Arten zu fördern, und dass ich mieli nicht wundern werde, wenn manche meiner Ansichten beim Studium noch reichlicheren Materials im Laufe der Zeit besseren Platz machen. j Gern hätte ich auch meine Beobachtungen über die t) Vergl. hierüber auch Asa Gray: Piantae Lindheimerianze in Boston Journ. of Natur. Iist, VL 157, Hay. and Sonder: Flora Capensis I. 309, Boissier: Flora Orientalis I. 858. sh mittel- und nordamerikanischen Species hier angeschigs- sen, um über die Entwickelung der Lina in der neuen Welt ein abgesehlossenes Ganze bieten zu können. AI- lein für die Flora Mexicana, aus welcher das Berliner Museum recht reichliche, noch nicht bearbeitete Samm- kungen besitzt, fehlten mir die Originale mehrerer von Plan- ehon aufgestellten Arten, welche nicht charakteristisch genug sind, um sie mit Sicherheit in dem vorliegenden Materiale wieder erkennen zu können. Von jenen so stark differenzirten Formen aber, welche in den letzten Jahrzehnten in dem westlichen Theile der vereinigten Staaten aufgefanden worden, ist wir leidernur eine ein- zige zugänglich gewesen. Da die Beschreibungen dersel- ben bei den europäischen Botanikern, wie ich aus den Gattungsdiagnosen ersehe, bisher keine Beachtung gefun- den haben, so mag hier kurz erwähnt sein, dass Asa Gray!) 6 dreikarpellige Arten (ZL. Breweri, congestum, spergulinum, mieranthum, adenophyllum Gray und L. Cah- fornieum Benth.) und 1 zweikarpellige Art (Z. digyrum Gray) beschrieben und dieselben in eine neue Section Hesperolinum zusammengefasst hat. Die Literatur über sämmtliche seit dem Erscheinen von Planchon’s Aryeit beschriebenen neuen Arten und Varietäten Amerika’s habe ich in der Flora Brasiliensis zusammengestellt. Der Beschreibung der einzelnen Species will ich noch einige Beobachtungen über den Blüthenbau und Dimorphismus bei der Gattung Linum vorausschicken. 1) Asa Gray in Procced. of the Amerie. Acad. of Arts and Seiene. VI. 521. VL. 833. VIIL 624 und in Proceed. ofthe Cal:forn. Acad. I. 202. Brewer und Watson reprodaciren in Botany of Oali- fornia (by Brewer, Watson and Gray) I. 89. die Beschreibingen dieser Arten, ohne neue hinzuzufügen. " 39* 612 Ueber den Bau der Linum-Blüthe, Die in Trugdolden und Wickeln, sehr selten in Schranbein angeoräneten oder einzeln stehenden Bitithen haben bekanntlich 5 quineuncial gestellte Sepala, 5 nach dem langen Wege der Kelchspirale gedrehte Petala, 5 fruchtbare Staubblätter und ebenso viele Fruchtblätter mit je 2 Samen, welche durch eine falsche Scheidewand mehr oder weniger vollkommen getrennt sind. Alle Kreise alterniren. Die Stamina sind an der Basis zu einer Röhre oder einem kurzen Becher verwachsen, welcher am’ obern Rande zwischen den Filamenten ausserdem noch meist 5 Zähnchen oder Fädchen trägt. Diese „dentes interjeeti“ werden von jeher als fehlgeschlagene Staubblätter ange- sehen; nach Koch!) gehören sie einem innern, nach Ale- feld?) einem äusseren Staubblattkreise au. Ausserdem wurden an der äusseren Basis des Tubus stamineus Drü- sen beobachtet, tiber deren Stellung zu den übrigen Blt- thentheilen die verschiedensten Angaben vorliegen. Ben- tham und Hooker?°) nennen sie „glandulae tubo stamineo extus adnatae petalis oppositae“, Alefeld und Baillon®) finden sie episepal, Endlicher®) spricht von „stamina fertilia basi biglandulosa.“ Ich selbst habe in der Flora Brasiliensis®) der Gat- tung Linum 10 solcher Drüsen oder drüsenähnlicher Or- 1) Koch: Synopsis I. Auf. p. 126, 2) Alefeld in Bot. Zeitg. 1863 p. 282. ®) Benth. et Hook. Gen. plant. I. 242, 4) Baill, Hist, plant. IV. 44. 5) Endl. Gen. plant. p. 1170, ° 6) Martius’ und Eichler's Flora Brasil. 1, e. pag. 459. 613 gane zugeschrieben. Man gewinnt von ihnen die beste Ansicht, wenn man nach sorgfältiger Entfernung des Kel- ches einen Querschnitt durch die Insertionsstelle des Tu- bus stamineus führt, das Ovarium herausnimmt, den Tu- bus spaltet und in eine Ebene ausbreitet; bei grossblüthi- gen Species z. B. bei dem überall cultivirten L. grand- forum Desf., kann man sie auch schon nach Wegnahme des Kelches und der Petala mit Hülfe einer Lupe wahr- nehmen und deutlich erkennen, dass die abwech- selnden Drüsen ganz verschiedener Natur sind. Diejeni- gen 5, welche vor den Kelebblättern stehen, sondern bei den von mir lebend untersuchten Arten (aller Länder) immer ab und zeigen sich als drüsige Vorsprünge oder sind selten dem Tubus etwas eingedrückt oder durch Honiggrübchen vertreten; bei den getrockneten Exempla- ren anderer, besonders amerikanischer, Arten sind sie als rundliche Verdickungen am Grunde der verwachsenen Filamente kenntlich, bisweilen aber auch sehr undeutlich und verwischt. Die 5 epipetalen Organe fand ich zwar oft sehr klein, aber immer gut ausgebildet und niemals secernirend. Bald sitzen sie an der Basis der Staubblatt- röhre als kleine Knötchen, bald sind sie keulenförmig verlängert, bald deutlich gestielt und tragen ein abge- stumpftes oder schwach ausgerandetes, oft gefärbtes Köpf- chen; sie erreichen jedoch den Tubus, dem sie immer an- gewachsen sind, an Länge nicht. Wie in die Filamente, so tritt auch in sie ein Gefässbündel hinein, welches aber niemals dureh dieselben hindurch bis zu den Dentes in- terjecti sich fortsetzt. Aus dem Scheitel dieser Organe gehen die Blumenblätter ab, welehe nur mit sehr schnia- ler, gewöhnlich dreieckiger Basis aufsitzen und der Staub- blattröhre sonst nicht weiter angewachsen sind. Da schon . . east en. un 614 . bei vorsichtigem Aufkochen jugendlicher Blüithen sich die sehr hinfälligen Blumenblätter von ihren Insertionsstellen ablösen, so kann man sich an trockenem Materiale von der Art ihrer Einfügung nicht überzeugen, aber wohl, wenn man an vorgeschrittenen Knospen frischer Blüthen vorsichtig die Sepala entfernt. Wenn wir an der Hand dieser Beobachtungen die zwei offenbar am nächsten verwandten Familien der Ge- raniaceen und Lineen mit einander vergleichen und aus dem Blüthenbau der ersteren den der letzteren erklären, so ergiebt sich zunächst ein weiterer bisher nicht hervor- gehobener Unterschied zwischen beiden in der Art der Einfügung der Petala, welche wenigstens bei den von mir untersuchten einheimischen Geranium- und Erodium- Arten in den Furchen zwischen den Kelchblättern und der Basis der Staubgefässe inserirt sind, Um zu einer Deutung der Drüsen, Höckerchen und Dentes interjecti bei der Gattung Zirnum zu gelangen, wählen wir das zum Vergleiche geeignetste Geraniaceen- ‘Genus Erodium. Wir finden bei ihm Kelch-, Blumen-, Fruchtblätter und die 5 fruchtbaren Stamina in dersel- ben Stellung wie bei Linum; an der Basis der Staubblätter sitzen 5 schwarze dicke Drüsen, die offenbar den secerni- renden Drüsen von Lirum gleichwerthig sind; mit ihnen wechseln 5 antherenlose Filamente ab, welche bei Geranium fertil sind und einen äusseren Staubblattkreis darstellen. Wenn man für die letzteren das Aequivalent in der Linum- blüthe finden will, sohat man ohne Zweifelunterden zwischen den Staubfäden auftretenden Fädehen oder Zähnchen und den oppositipetalen Höckern die Wahl zu treffen. Gegen die Deutung der Dentes interjecti als Staminodien, wie sie bisher üblich war, lässt sich mancherlei einwenden. gu 615 Zunächst, trotzdem sie bisweilen eine bedeutende Länge “erreichen, hat man sie niemals fertil beobachtet; auch sind sie nie von einem Gefässbündel durchzogen. Sie sind ferner nicht nur an Grösse bei derselben Art, ja selbst in derselben Blüthe sehr veränderlich, sondern auch nicht selten zu zweien vorhanden und dann mehr der Basis der benachbarten Staubgefässe genähert; bisweilen fehlen sie ganz. Endlich spricht ihre späte Entstehung gegen obige Annahme: man braucht die Entwickelungsgeschichte der- selben nicht weit rückwärts zu verfolgen, um zu sehen, dass sie sich erst zeigen, wenn die benachbarten freien Filamente mit ihren Basen verwachsen, oder dass sie sich gar erst auf den Commissuren einfinden, wenn die Anthe- ren sich schon verstäuben wollen. Zum wenigsten kann man in der Art der Entstehung keinen Grund zur Annahme finden, dass sie einem anderen Kreise als dem der ferti- len Stamina angehören. Da einige der Eigenschaften, welche die Dentes interjeeti zeigen, nicht selten an im Schwinden begriffenen Organen auftreten, wo fallen sie als Beweis gegen deren Staminodialcharakter allerdings nicht schwer ins Gewicht. Was anderseits die Knötchen oder keulenförmigen Höckereben an der Aussenseite der Staubtblattröhre be- trifft, so würde sieb, wenn sie nicht die Träger der Petala wären und desshalb als stebenbleibende Basen derselben angesehen werden könnten, gegen einen Vergleich der- selben mit den Staminodien von Erodium nichts einwen- den lassen. Denkt man sich nämlich bei der letzteren Gattung die Basen der Filamente, welche plötzlich ver- breitert und einander schon so nahe gerückt sind, dass sie in ihrem Kreise für die Staminodien keinen Raum mehr haben, mit einander verwachsen und die Stamino- 616 dien auf ein Minimum redueirt, so würden diese den Höckern bei Zinum nicht unähnlich geworden sein. Da nun aber Blumenblätter oft mit den epipetalen Staub- , klättern denselben Ursprung haben oder später noch mit ihnen verwachsen sind (ef. Eichler, Blüthendiagramme I), #6 wird man wohl mit einigem Rechte die Höcker als Staminodien betrachten dürfen. In der Flora Brasil, habe ich sie geradezu als Staminodien bezeichnet, während ich die Dentes interjecti nach Analogie mancher Inter- sepalarbildungen als Emergenzen aus Commissuren des Tubus stamineus angesprochen habe. Gesammitcharakter der südamerikanischen Arten. Wahrscheinlich sind alle Arten Südamerikas aus- dauernde Gewächse; einige blühen schon im ersten Jahre, manche müssen nach der Stärke der Wurzel und der grossen Anzahl bis fast zur Basis abgestorbener Zweige am Warzeikopfe zu urtbeilen, ein nicht unbeträchtliches Alter erreichen. Mit Ausnahme von Lünm Macraei var. Cumingii, welches mit kurzen borstenförmigen Haaren bekleidet ist, sind alle Arten Südamerikas kahl, falls man von einigen Härchen absieht, welebe nicht selten in den . Achseln der Blätter, an der Basis und auf der Innenseite unter der Spitze der Kelchblätter und sehr selten an den Staubfäden und Griffeln sich vorfinden. Die dies- jährigen Zweige sind dadurch, dass der Mittelnerv und die Ränder der Blätter an ihm herablaufen, deutlich ge- #) Nach einer brieflichen Mittheilung Prof. Eichler’s macht die Art des Vorkommens dieser Organe bei einigen Oxalis-Arten jene Deutung weniger wahrscheinlich. . 617 streift. Die Anzahl dieser meist mit sehr kleinen halb durebsichtigen Höckerchen besetzten erhahenen Linien, welche am deutlichsten auf einem Querschnitte sich zei- gen, sowie die Anzahl und Stellung der Blätter, aus denen sie hervortreten, scheint mir einigen Werth "zu besitzen und wurde deshalb zur Abgrenzung der Species herange- zogen. Die Blätter sind meist sehr schmal, linealisch, bald breiter, lanzettlich oder oblong bis eiförmig, bis- weilen nur schuppenförmig und alsdann beim ersten An- blicke kaum wahrzunehmen; die unteren stehen häufig einander gegenüber, die oberen oder obersten wechseln ab; der Rand ist flach oder, besonders in der oberen’Bältte, eingebogen. In der Regel findet sich nur ein Hauptnerv vor, seltener noch einige parallele Nerven; nur bei einer Species (L. formosum Urban) ist der Mittelnerv fast fie- derig verzweigt. Stipulardrüsen scheinen bei gehr weni- gen Arten niemals aufzutreten, variiren aber bei andern an Grösse und Vorkommen so sehr, dass sie oft ohne jede specifische Geltung sind. Die obere Auszweigung der diesjährigen Stengel bildet eine Rispe oder eine Dol- denrispe; die Zweige erster Ordnung sind entweder einfach und einblüthig oder anfänglich wiederum ähnlich verzweigt oder gehen sofort in eine Trugdolde oder Wickel, nie- mals in eine Schraubel, über. Die „Inflorescenz“ habe ich erst da beginnen lassen, wo die Zweige durch Ver- zweigung nur aus ihren zwei obersten oder aus den zwei einzigen Blättehen (Vorblättern) sich zur Cyma entwickeln. Die Pedicelli sind nie der Trugdoldenaxe angewachsen; sie sind gewöhnlich nur kurz, meist kaum von Länge der Kelchblätter; selten verlängern sich die in der cymösen Verzweigung am tiefsten stehenden Blüthenstiele mehr; dann entwickeln sich auch die Kelchblätter dieser Bltthen 618 gewöhnlich etwas ungleich, die Ausseren werden bedeu- tend grösser und bilden sich fast laubblattartig aus. Die Kelchblätter sind mehmervig; der Mittelnerv ist in der unteren Hälfte ziemlich stark verdickt; die seit- lieben, welche sich aus der Basis des Mittelnerven ab- zweigen, ragen nur wenig hervor und verschwinden ent- weder im Rande oder laufen diesem parallel und vereini- gen sich in der Spitze wieder mit dem Hauptnerven. Alle Nerven sind glatt. Der Rand der äusseren Kelchblätter ist kaum oder nur wenig imembranös, der der innern mehr; öfter finden sich in der oberen Hälfte desselben dreieckige oder linealische Zähnchen, welche an der Spitze drüsig verdickt sind, aber den Arten des nördlichen Süd- amerika fehlen, oder er zeigt eine sehr charakteristische purpurne Inerustirung. Die Blumenblätter sind immer kahl und 2,5 bis IOmm. lang; nur bei zwei Arten erreichen sie eine Länge von 14 bis 20mm. Ihre Farbe ist meist gelb; Linum selaginoides allein besitzt mit Sicherheit weisse, an der Spitze rosig gefärbte Petala; bei L. car- neum muss die Farbe zweifelhaft bleiben; St. Hilaire giebt sie zwar ausdrücklich als fleischfarben an; allein die Möglichkeit ist nicht ausgeschlossen, dass er sie erst nach getrockneten Exemplaren beschrieben hat, an welchen die gelbe Farbe oft zu einer halbverloschenen Fleischfarbe (z.B. bei Z. Zitorale St. Hil.) ausbleicht. Ueber der Ba- sis, etwa über dem fünften Theile der Gesammtlänge, findet man öfters unweit des Randes eine kleine Aus- stülpung oder eine Faltung, in welche eine ebenso gestal- tete Ausbuchtung des benachbarten Blumenblattes hinein- greift; in Folge dessen erscheinen namentlich die jüngern Petala verwachsen; doch lassen sie sich, okne zu zerreis- sen, leicht von einander trennen; niemals bleiben sie, wie ww 619 es scheint, nach dem Abfallen der Krone durch diese Häkchen unter sich vereinigt. Die Filamente sind gerade, nie knieförmig gebogen: die in ihrer Form und Grösse sehr veränderlichen Zähnchen, welche aus dem oben Rande des Tubus stamineug zwischen den Filamenten hervortreten, übertreffen nicht selten den Tubus an Länge, Die Antheren sind kaum doppelt länger, meist nur wenig länger als breit und mit dem Rücken gewöhnlich über dem untern Drittel ihrer Länge den Filamenten angehef- tet. Die 5 Griffel sind bald ganz frei, bald an der Basis verwachzen, selten bis dicht unter die Narben vereinigt. In den beiden ersten Fällen eilen sie der Blumenkrone und den Filamenten (nicht den Antheren) im Wachsthum bedeutend voran, krümmen sich ein oder schlagen sich mannichfach durch einander und strecken sich zuletzt nach dem Oeffnen der Blüthe wieder gerade. Die Nar- ben sind kugelrund bis linsenförmig. Di- und Monomorphismus bei der Gattung Linum. Die Streitfrage, welehe sich über das Längenverhält- niss der Griffel zu den Staubblättern bei den amerikani- schen Arten Mitte der Sechziger Jahre zwischen Alefeld und Kuhn erhob, aber keine Erledigung gefunden hatte, habe ich bei meinen Untersuchungen fortwährend im Auge . behalten und glaube sie jetzt endgültig entscheiden zu können. In der botanischen Zeitung giebt Alefeldt) nämlich im Anschlusse an Darwin’s Versuche über den Blüthen- dimorphismus bei mehreren Arten in der Gattung Linum eine Aufzählung aller ihm bekannt gewordenen dimorphen N) Alefeld in Bot. Zeitg. 1868. p. 281. » 620 Species und fügt die interessante Notiz hinzu, dass . sämmtliche Zinum-Arten Nord- und Südamerikas und des Caplandes monomorphe Biüthen besässen. Diese letztere Behauptung greift Kuhn!) an und sucht nach- zuweisen, dass sie durchaus auf Fiction beruhe, indem ausser einigen nordamerikanischen Arten auch die bra- silianischen L. Junceum St. Hil. und L. Kitorale St. Hil. dimorph seien. Dieselben Originalexemplare, wenn auch “ sebr mangelhaft, aber zur Entscheidung dieser Frage hinreichend, haben auch mir vorgelegen: allerdings endi- gen die kopfförmigen Narben und die Antheren nicht in derselben Höhe, sondern die ersteren ragen bis einen Millimeter über die letzteren empor. Es würde aber sehr voreilig sein, wenn man daraus schliessen wollte, dass nun auch andere Exemplare an demselben Stand- orte existiren müssten, bei denen das Umgekehrte der Fall wäre, und dass dann trotz des ganz unbedeutenden Längenunterschiedes von Griffel und’ Staubfäden gerade der Pollen der längeren Stamina für die längeren Griffel besonders befruchtend wirken sollte und umgekehrt. Mir scheint vielmehr, als ob die Auteren bei Aufzählung der dimorphen Arten in unserer Gattung oft etwas zu weit gegangen sind und der grossen Variabilität, welche sich auch unzweifelhaft auf die relative Länge von Griffel und Staubblättern bei nicht dimorphen Species erstreckt, zu wenig Rechnung getragen haben. Nur wenn zahlreiche Exemplare derselben Art und von demselben Standorte, womöglich aus Samen derselben Mutterpflanze hervorge- gangen, zwei im Androeceum und Gynaeceum reciproke oder wenigstens auffallend verschiedene Längenverhält- 1) M. Kuhn in Bot. Zeitg. 1866 p. 201. f ! 621 nisse, vielleicht auch verschiedene Gestalt der Narben und Pollenkörner, zeigen, nur dann sollte man diese Species als dimorph ausprechen; dann ist auch der Schluss auf eine besonders gute Fruchtbarkeit nach Bestäubung der Narben mit dem Pollen der in gleicher Höhe endi- genden Antheren und auf eine geringere, wenn die län- geren Narben von den kürzeren Antheren des anderen Exemplares und umgekehrt bestäubt werden, gestattet, aber immer noch durch Culturversuche zu erweisen. Die Beobachtungen, welche ich bei den sttdamerika- nischen Species an Herbariumexemplaren gemacht habe, sind folgende: Bei einigen Arten endigen Narben und Antberen durchaus in derselben Höhe; hierher gehören L. formosum Urban, L. palustre Gardn., L. Paposanum Philippi, L. prostratum Domb. Bei anderen ragen die Narben beständig über die Antheren empor und zwar bei den Species mit mittelgrossen Blüthen (Länge der Petala 9-11 mm.) um 0,5—1,5mm.; bierher Z. Organense Gardn., L. Junceum St. Hil., L. ramosissimum Gay, L. oligophyllum Willd.; bei den grossblüthigen (Länge der Petala 14—20 mm.) L. Ohamissonis Schiede um 2—4, hei L. Macraei Benth. um 1—-3mm. Wenige Arten variiren in der Weise, dass bei manchen Formen Staubfäden und Griffel gleich lang, bei anderen jene bis 1,5mm., kürzer als diese sind, z.B. L. Üitorale St. Hil. Nur ein einziges Mal, bei Zirum hrevifohum u. oppositifolium Urb., fand ich die Griffel um 0,5—0,7mm. kürzer als die Stamina. Da nun in allen angeführten Fällen sämmtliche Exem- plare von demselben Standorte auch dieselben Längen- verhältnisse zeigten, so muss man alle südamerikanischen ‘ Linum-Arten als monomorph betrachten. 622 Vielleicht wird aber die Heterostylie durch eine mehr ' oder weniger ausgeprägte Proterandrie ersetzt. Darauf deutet sowohl der Umstand hin, dass der Pollen schon sehr frühzeitig gut ausgebildet ist (er tritt bei vorsichti- gem Aufkochen der Blüthen schon aus den Antheren, wenn die Petala noch kaum länger als die Sepala sind), als auch die eigentbümliche Krümmung und Biegung der jugendlichen Griffel, welche sich vielleicht erst gerade strecken und die Narben den Insekten darbieten, wenn die Antheren schon verstäubt sind. Ein sicheres Urtheil über diese Verhältnisse kann ich mir jedoch jetzt nicht ver- schaffen, da augenblicklich keine einzige südamerikanische Linum-Art in den Gärten cultivirt wird. - 1. Linum Chamissonis Schiede, suffruticosum 10- 30 centim. altum, caulibus apice plerumgue corymboso-ramo- sis, corymbo — 4 centim. diametro; folis satis crebris, in- termediis 8—20mm. longis 1,5—3,5mm, latis internodiis longioribus lanceolatis vel lineari-lanceolatis fere a basi paullatim attenuatis basi eglandulosis; floribus solitariis vel in eincinno 2—8-floro dispositis; sepalis plerumque glanduloso - dentieulatis; petalis 14— 18mm. longis; stylis basi in tubum 0,5—2,5mm. longum connatis, caeterum liberis. Linum Chamissonis Schiede! in Linnaea I. 69. Planch. in Hook. Lond. Journ. Bot. VII. 488 (exel. synon.). L. aquilinum Molina: Saggio sulla storia nat. Chil. II. ed. p. 118. I. ed. germ. p. 126° Hook. and Arnott in 623 Hook. Bot. Misc. III. 149? et alior. autorum? Gay Hist. fis. Chil. I. 462. ex parte. L. Macraei Hook. in Bot. Mag. a. 1864 n. 5474, non Benth. L. perenne luteum polygonifolium vulgo Nnanen- Laguen, Feuilles: Journ. des observ. 32 tab. 22, Suffrutex 10— 30 centim. altus. Badix lignosa 3—5 mm. crassa multiceps. Caules vetusti abbreviati lignes- centes cortice erasso suberoso rimoso induti; hornotini numerosi basi plus minus suberoso -Havescente subareuata ereeti 0,6—1,5 mm. erassi lineis pellueidis sublaevibus 8—9 plus minus elevatis striati v. subangulati, e quibuns 4 e marginibus binorum foliorum antecedentium, 2 ex eorum nervis mediis, 2 e nervo medio et margine folii tertü, 1 interdum evanescens e nervo medio quarti antecedentis decurrunt, in axillis parce brevissimeque puberuli vel plane glaberrimi simplices uniflori vel saepius superne subceorymboso-ramosi, eorymbo — 4 centim. diametro. Folia glaberrima vel basi supra puberula persistentia satis ere- bra, raro parca, inferiora et intermedia plerumgue bina- tim approximata vel opposita, superiora alterna, lanceo- lata vel saepius lineari-Janceolata vel lanceolato-linearia, superiora fere a basi paullatim attenuata, acuminata vel acutissime cuspidata vel rarius inferiora et intermedia acuta, basi parum angustata sessilia, intermedia 8—20 mm. longa 1,5—3,5 mm. lata (lat.:long. = 1:5—7), in basi eaulis breviora, in apice angustiora, internodiis multo lon- giora, opposita interdum breviora, erecta eauli plus mi- nus adpressa in parte superiore saepius recurvo-subpaten- tia, uninervia, nervo medio subtus carinato-prominente, supra vix conspieuo, rarius subtrinervia, nervis lateralibus f Pa Er on. on er as 624 basi tantum subtus manifestis; propbylla subulata acutis- sima plerumque opposita, rarius remotiuscula 2—7 mm. longa, interdum supra pilosula; omnia basi eglandulosa. Pedieelli sub anthesi ealyce breviores vix 2—-3mm. longi, fructiferi elongati ealyce interdum 4-plo longiores (ex Gay) erecti sub flore ipso artieulati. Sepala 5-vel 7-nervia, nervo medio extriuseeus inferne erassiusculo superne te- aniore carinato-prominente, lateralibus supra basin tantum elevatis subparallelis simplieibus vel ramosis in marginem eranescentibus, 4,5—-6,5mm. longa 1,5—2,5 mm. lata aequi- longa velinteriora paullulum breviora, exteriora ovato-lan- ceolata v. ovata plerumque angustissime membranaceo-mar- ginata in utroque margine parce denticulata, dentieulis 2—8 brevibus apiece glanduliformi-inerassatis vel eglandulesis, hyalinis, interiora subrhombea latiora latius hyalino-mar- ginata parte tertia media dense pectinato-dentieulata, denti- eulis longioribus vel aequalibus, omnia acutissime cuspidata infra aeumen plerumgue reetum, raro subrecurvum intus pilis brevissimis parce puberula vel rarius glabra, basi eglan- dulosa. Petala calyce 3—4-plo longiora 14— 18mm. longa 7-&8mm. lata obovato-cuneata vel subrhombeo -obovata, ad basin paullatim, interdum unguieulato-attenuata apich obtusa v. rotundata integra vel suberenulate sub anthesi supra basin subeohaerentia, lutea. Staminodia tubo ad dimidium adnata et maculis glandulosis alternantibus aequilonga vellougiora. Tubus stamineus eirca 1mm. lon- gus inter filamenta edentulus vel dentieulo unice triangulari vel lineari tubo 2—5-plo breviore, raro longiore ornatus. Filamentalinearia ad basin dilatatabasi ima0,6—0,9 nım.lata 11—12 mm. longa, stylis 2—Amm. breviora glabra; antherae oblongo-cordatae duplo longiores quamı latiores. Styli basi in tubum0,5—2,5 mm. longum connati, caeterumliberil1,5—13,5 625 mm. longi,juniores subeurvati; stigmata capitellata. Cap- sula sepalis arcte incumbentibus subaequilongae 4—4,5 diametre depresse ovata vel subglobosa basi stylorum per- sistente acutiuscula obsolete 5-gona, primum seeundum septa, postremo secundum semisepta dehiscens, loculamentis 2mm. latis 3,5 mm. longis, dissepimentis spuriis geniicom- pletis. Semina badia tenuissima impresso-punctulata com- planata, subirregulariter ovata nitida 2,8mm. longa 1,7/mm. lata. Habitat in territorio Chilensi prope Coronel (Ochse- nius!), Conception (Dombey!), Taleuana (Besser!), ad Auvium Biobio (Chamisso!). 2. Linum Macraei Benth., suffruticosum 10—30 centim. altum, caulibusapice plerumgue corymboso-ramosis, corymbo ad 4 centim. diametro; foliis orebris vel creberrimis, in- termediis 4— 24mm. longis, 0,8—2,5 mm. latis, internodiis longioribus, lanceolatis vellinearibus fere a basi paullatim attenuatis, basi biglandulosis; floribus solitariis vel in cyıma vel eineinno 2—-3-floro dispositis; sepalis integris vel eglanduloso - crenulatis; petalis 14— 20mm. longis; stylis apice tantum liberis, caeterum in tubum connatig. Linum Macraei Benth.! in Bot, Reg. a. 1830 sub folio 1326. Planch.! in Hook. Lond. Journ. Bot. VII. 489. ? L. aquilinum Molina: Saggio sulla storia nat. Chil. ed. II. p. 118. ed I. germ. p. 126. Willd. spec. I. 1535. Röm. et Schult. Syst. VI. 754. DC. Prodr. I. 424. L. oligophyllum Hook. and Arnott in Bot. of Beoch. Voy. I. 11? L. aquilinum var. Gay! hist. fis. Chil. I. 463. L. oligophylium var. Poeppig! in schedulis coll. pl. Chil. I. sub. n. 102. 41.Ba. 7. left, 4 E % F * . . \ ea nn 626 L. montanum luteum vulgo naneolahui, Frezier Voyage pl. 11. var. Cumingüi Urban, caulibus 6—11 centim. longis saepius pilis patentibus hirtellis, foliis faleato-ineurvis im- bricatisque intermediis 4—10mm. longis angustioribus, Linum Oumingü Lodd. Bot. Cab. tab. 1996! L. aquilinum $# grandiflorum Hook. and Arnott! in Hook. Bot. Misc. III. 149. L. aquilinum var. Gay l. c. p. 463. L. chironioides Griseb. Syst. Bemerk. tiber Philippi’s und Lechler’s Pflanzensammlungen p. 30 (ex deser.). Suffrutex 10—30 centim. altus, Radix lignosa 2,5— 6 mm. erassa multiceps. Caules vetusti abbreviati 3—10 centim. longi supra basin 2—4mm. crassi cortice suberoso rimoso induti; hornotini numerosi, basi subarcuato-ascen- ‚ dente erecti vel strieti 0,5—1,5mm. erassi lineis 9—12 striati, e quibus 6 e marginibus et nervis mediis binorum foliorum antecedentium, 2 e nervo medio et margine folii tertii, 1 (rarius 2) e nervo medio (et margine altero) quarti, 1 interdum defieciens e nervo medio quinti deeurrunt, gla- berrimi vel in axillis densissime breviterque puberuli vel undique pilis brevibus plus minus crebris patentibus hir- telli, simplices uniflori aut plerumgue supra medium co- rymboso-ramosi; rami 3—6 centim. longi, inferiores foliis 10—4, superiores 3-2 ornati, (supremus ex axilla folii . sub flore terminali positi saepius non evolutus), in eymam trifloram vel in cineinnum 2-florum abeuntes vel uniflori. Folia interdum in basi paginae superioris vel in margine pilis brevibus scabra, caeterum glabra persistentia caulina erebra vel creberrima, alterna vel inferiora et intermedia subopposita oppositave, lanceolata vel lanceolato-linearia 627 ve) linearia vel lineari-subulata, fere a basi paullatim at- tenuata, inferiora acuta, caetera acutissime euspidata, vel omnia acuta, intermedia 4—24 mm. longa 0,8—2,5 mm. lata (lat.: long. = 1: 5—10), ad basin paullatim breviora sed saepe latiora,ad apicem caulium saepius angustiora bre- vioraque vel aequilonga, internodiis, praeeipue intermedia et inferiora, multo longiora, superiora interdum breviora, ereeta, interdum imbricata, vel inferne eauli plus minus adpressa, superne saepius suboblique versa et subpa- tentia, non raro apice subrecurvo vei faleato-incurvo, sessilia uninervia, nervo medio subtus carinato-prominente intus vix conspicuo, vel rarius plurinervia, nervis laterali- bus supra basin tantum manifestis; ramealia 2—10 (cujus- que rami) subito minora 8-—-7 mm. longa vix 1 mm. lata alterna vel bina approximatainternodiisbreviora vel longiora lanceolato-linearia vel linearia subulata; prophylla 3—10 mm. longa bina approximata‘, raro inferne pluribus glan- dulis zigris obsita; omnia subplana aut plerumque margi- nibus paullulum praeeipue ad apicem versus subineurvis connatisque saepe in cuspidem teretem producta, glandu- lis stipularibus pro quovis folio geminis atropurpureis, po- streme interdum pallescentibus oblongis vel subglobosis ornata. Flores in apice caulium ramorumgue solitarü vel in cyma triflora v. in eineinno bifloro ramos terminante dispositi. Pedicelli postremo quoque calyce duplo brevi- ores 0—2 mm. longi erecti sub flore ipso articulati. Se- pala 3 -v. 5--v. 7—nervia, nervo medio inferne erassius- culo superne tenuiore prominente vel carinato-prominente, lateralibus supra basin tautum tumidis, 4—7 mm. longa, 1,8—3 mm. lata subaequilonga vel saepius interiora paul- Iulum breviora exteriora ovata vel ovato-lanceolata acu- minata vel acutissime cuspidata, plerumque angustissime 40%* in. 628 hyalino-marginata, integra vel ad medium 1-3, rarius 5—8 dentieulis brevissimis eglandulosis obsita, interiora late subrhombeo-ovata vel suborbicularia acuminata late byalino-marginata edentula vel in parte tertia media irre- gulariter tenuiterque undulato-erenulata vei dentieulata, dentieulis eglandulosis, rarissime apiee glanduloso-ineras- satis, omnia infra acumen reetum intus pilis brevissimis puberula vel glabra basi eglandulosa vel exteriora glan- dula nigra aucta. Petala 14-20 mm. longa 6-9 mm. lata subrhombeo-obovata vel obovato-cuneata apice ro- tundata paullulum emarginata vel subintegra et apieulo obtuso praedita basi'subunguiculata, sub anthesi paullulum supra basin cohaerentia, lutea. Staminodia plerumque optime manifesta tnbum fere aequantia vel breviora eum maculis glandulosis subtriangularibus brevioribus alternan- tia. Tubus stamineus 1—1,3 mm. longus inter filamenta dentieulo unico, rarius deficiente, triangulari vel lineari tubo longiore vel duplo breviore ornatus. Filamenta li- nearia ad basin dilatata supra basin 1—1,2 mm. lata 10—16 mm. longa stylis 1-3 mm. breviora glabra vel ad basin puberulä; antherae oblongae basi profunde, apice paullulum vel vix emarginatae 2-3 mm. longae plus duplo longiores quam latiores. Styli 10,5—15,5 mm. longi plane in tubum connati vel apice 1—2,5, rarissime ad 5 mm. liberi, juniores erecti vel apice paullulum curvati; stigmata capitellata. Oapsula (matura non visa) eirca 4 mm. longa sepalis arcte incumbentibus vix longior superne badia, loculis 3,5 mm. longis, semiseptis ad partem ter- tiam eompletis. Semina 2,6 mm. longa 1,5 mm. lata. Habitat in territorio Chilensi in pascuis saxosis eolli um Rancagua m. Nov. et Dec. florif. (Unio itin.!), Valpa- raiso (Me Rae!), Quillota {Philippi!), in prov. Aconcagua 629 Philippi”), Coneon in montibus maritimis m. Oct. florif. (Pöppig eoll. n. 1021. Var. (Cuming n. 127!), in prov. Colehagen prope Vichugen (Philippi), Velparaiso (Philippi! Anmerk. I. Trotzdem diese und die vorhergehende Species von den Floristen Chile’s ohne weiteres zusam- mengeworfen oder als Formen einer Art aufgefasst werden, habe ich doch geglaubt, sie speeifisch trennen zu müssen. Zwar finden sich dieselben Arten auch schon bei Planehon als solche aufgeführt; allein da er von L. Chamissonis kein Originalexemplar gesehen hat, 30 hatte er der Frage nach dem speecifischen Werthe derselben nicht näher treten können, sondern beschränkte sich nur auf Wiedergabe der Schiede’schen Beschreibung. Aller- dings sind sie im Habitus einander oft ausserordentlich ähnlich, auch kann man, wie ich in der Flora Brasilien- sis gezeigt habe, bei den stidamerikanischen Arten nicht allzuviel Gewicht auf das Vorhandensein oder Fehlen der Stipulardrüsen legen. Allein hier vereinigt sich dieses Kennzeichen mit einem anderen, an dessen grosser Wich- tigkeit zur Abgrenzung der Species bis jetzt wenigstens noch nicht zu zweifeln ist: mit der grösseren oder gerin- geren Verwachsung der Griffel. Ich widmete, um diese in so vielen Beziehungen schwierigen Species aufklären zu können, _dem-Stüdium derselben eine beträchtliche ____ Zeirtund t fand bei den Exemplaren der verschiedensten... Standorte die Stipulardrtisen nur dort, wo in den Blüthen die Griffel fast bis zur Spitze verwachsen waren, die Blätter dagegen an der Basis drüsenlos, wenn die Griffel fast frei waren. Dieser Beobachtung scheinen einige Literatarangaben zu widersprechen. 80 theilt Gay seinem L. aquilinum 5 gewöhnlich freie Griffel, aber 2 Stipular- drüsen zu; allein die im Berliner Herbar aufbewahrten 630 . Originale haben das letztere Merkmal nieht. Planchon erweitert die Bentham’sche Diagnose des L. Macraei (mit verwachsenen Griffeln, um ein „glandulis stipularibus aullis“, während doch die Cuming’schen Exemplare, welche er hierher rechnet, sehr auffällige Stipulardrüsen haben.!) Auch bei den Exemplaren, welche Hooker und Arnott vorgelegen haben, könnte die Unsicherheit in der Bestimmung auf ein Schwanken jenerCharaktere hindeuten. Während sie nämlich in Botany of Captain Beechey's Voyage (anno 1841) die Schiede’sche Beschreibung zu L. oligophylium var. « stylis liberis folis basi glandulosis reproduciren, widerrufen sie in Hooker’s Botanical Mis- cellany vol. II. (anno 1833) jene Bestimmung, setzen dafür L. agquilinaum Mol. und eitiren dazu als Synonym L. Cha- missonis. Mir ist das ein Zeichen, dass die Autoren ent- weder nicht hinreichend genau untersucht oder jene beiden Arten fortdauernd mit einander verwechselt haben. Wenn aber die angeführten Charaktere sich als stichhaltig er- weisen, so muss man bei der geringen Anzahl specifischer Merkmale in dieser Gattung mit jenen um so mehr zu- frieden sein, als nach Gay die beiden beschriebenen Ar- !) oder es müsste ihm eine ganz andere von Cuming unter der- selben Nummer ausgegebene Form vorgelegen haben: -Dies ist nicht unwahrscheinlich, da Loddiges’ Abbildung des L. Cumingit” von Planchon als ‚‚rudis minime stirpem Cumingianam referens* bezeichnet wird, während sie nach meiner Meinung sehr wohl die im Petersburger und Wiener Herbar aufbewahrten Cuming’schen Originale ebenso wie die früher unter dem Namen L. Cu- wingii in den Gärten eultivirte Form wiedergiebt. Uebrigens ist auch die Planchon’sche Darstellung von einer gewissen Confusion nicht frei: vergl. die ganz unverständliche Anmerkung zu der Stand- ortsangabe des L. Chamissoris. - 631 ten eine verschiedene geographische Verbreitung besitzen. — Die Frage, welche Namen für die beiden Species vor. anzustellen und wie die Synonyme bei ihnen zu verthei- len sind, ist ohne Ansicht sämmtlicher Originalexemplare nicht völlig zu beantworten. Von den älteren Floristen deutet Frezier durch seine Abbildung, in weicher der Griffel an der Spitze mehrtheilig ist, auf L. Maecraei, Feuillee nur durch die geographische Verbreitung (37° S.B.) auf L. Chamissonis hin. Welche Form aber Molina im Sinne hatte, der zuerst den Namen L. aquilinum ge- braucht hat, erhellt aus der Beschreibung nicht. Gay acceptirt (1845) denselben Namen und versteht darunter hauptsächlich die Form mit freien Griffeln, rechnet aber auch, ohne sie als Varietät aufzuführen, die mit verwach- senen Griffen her. Inzwischen sind aber beide Formen schon hinreichend kenntlich beschrieben worden, die erstere von Scehiede 1826 unter dem Namen L. Cha- missonis, die letztere von Beniham 1830 unter dem Namen L. Macraei. Es können daher nur diese beiden Namen zur Bezeichnung unserer Species verwendet werden, bis nach der Untersuchung der Molina’schen Originale vielleicht an Stelle des einen L. agquilinum zu setzen ist. Anmerk. II. Die beiden anderen von Feuillee aufge- führten Linum-Arten: L. perenne album foliis rarioribus et brevieribus, vulgo Unno-perken 1. ce. p. 31 tab. 22 und L. perenne album foliis rarioribus et longioribus ibid. p. 32 tab. 22 gehören nicht zur Gattung Linum. 3. Linum ramosissimum Gay, suffruticosum 10 —30 centim. altum, eaulibus numerosis, inferne plerumque al- terne ramosis, apice saepius corymbosis, corymho ad 8 centim. diametro; foliis erebris vel subpareis alternis, in- termediis 8—18 mm. lougis 1-2 mm. latis, internodiis EFT men + 632 longioribus vel brevioribus linearibus fere a basi paulla- tim attenuatis basi biglandulosis; Horibus in apice ramo- rum solitariis, pedicellis calyce brevioribus; sepalis in- tegris vel eglanduloso-crenulatis; petalis 9—10 mm. longis; stylis supra basin 1,5—2 mm. connatis. Linum ramosissimum Gay! Hist. fis. Chil. I. 463, non Willk. in Bot. Zeitg. a. 1847 p. 240. Radix Jignosa ad collum usque ad 6 mm. crassa ri- mosa multicaulis. Caules primarii vetusti 3-4 mm. crassi numerosi flavescentes cortice suberoso in longum sponte fisso induti, pluries et densissime ramosi; hornotini basi plus minus suberoso-flavescente subarcuata ereeti 0,6—1,2 mm. erassi, 10-30 cenfim. longi lineis 9 vel 10 striati, e quibus 6 e marginibus et nervis mediis binorum foliorum antecedentium, 2 e nervo medio et margine altero folüi tertüü, 1 e nervo medio quarti, 1 saepius evanescens e quinto deeurrunt, in axillis glabri vel brevissime puberali, rarius simplices et uniflori, plerumque ad apicem versus corymboso-ramosi; rami 1—3 centim. longi foliis 3-—7 alternis ornati, fRoribus terminati. Folia glaberrima per- sistentia, caulina plus minus crebra, saepe subparca, alterna, nunquam (rarissime ex Gay) opposita, inferiora anguste lanceolato-linearia acuta, caetera linearia fere a hasi paullatim attennata, acuminata vel subulato-acuminata sessilia, intermedia 8—18 mm. longa, 1—2 mm. lata (lat.: long. = 1: 6-9), superiora paullatim breviora angustio- raque, internodiis breviora vellongiora, ereeta basi vel parte inferiore cauli adpressa. parte superiore distantia vel re- curva, uninervia, nervo medio subtus paullum vel hasi tantum prominenteintus vix conspicuo;ramealia subito mino- ra 2—6 mm. longa, 0,5—0,8 mm. lata, plus minus patentia apice saepe recurva linearia subniato-acuminata alterna, . . 633 interdum binatim approximata; omnia marginibus subin- eurva, ad apicem involuta et in acumen teres connata, basi glandulis binis atropurpureis globulosis praedita. Flores in apice ramorum solitarii, rarissime, folio supremo fertilt, in eineinno bifloro dispositi. Pedicelili postremo quoque calyce breviores 1—-2,5 mm. longi ereeti sub flore ipso articulati. Sepala 5-vel rarius sub-7-nervia, nervo medio extrinsecus bene conspicao inferne erassiusculo, su- perne tenuiore prominente, lateralibus supra basin tantum elevatis, caeterum extrinsecus parum manifestis vel paul- lulum impressis ad marginem versus plus minus ramosis, 3—4 mm. longa, 1,5—2,2 mm. lata, subaequilonga vel interiora paullo breviora, exteriora ovata vel subanguste ovata integra subintegrave, interiora late ovata vel sub- orbieularia late hyalino-marginata integra vel ad media parum minutissimeque erenato-dentieulata, crennlis eglan- dulosis, acuminata, infra acumen recurvatum velrevolutum intus pilis brovissimis puberula, basi eglandulosa. Petala obovato-vel subrhombeo-cuneata, apice subobtusa integra vel suberenulata ad basin attenuata vel subunguienlata 9- 10. mm. longa, vix 5 mm. lata, sub antbesi supra basin cohaerentia Inte. Staminodia minima vix manifesta. Tubus stamineus eirca 1 mm. longus in commissuris dentieulo unico triangnlari cuspidato-acuminato fere duplo breviore ornatus; filamenta linearia ad basin paullatim di- latata, basi ima 0,8 mm. lata, 5—6 mm. longa, stylis sub- aequilonga glabra; antherae ovato-oblongae, basi cordatae apice vix emarginatae, 1,3—1,4 mm. longae, 0,6—0,7 mm. latae. Styli 4,5—5 mm. longi supra basin 1,5—2 mm. connati, caeterum liberi, juniores erecti; stigmata capitel- lata. Capsula (non plane matura) calyce arete incumbente paullo longior, 8,5—4 mm. diametro subglobosa apice ob- Fä ! _- 634 tusiusenla stylorum basi pereistente mucronulata obsolete pentagona, primo secundum septa usque ad basin, dein seeundum semisepta superne dehiscens, loculamentis 3—3,3 mm. longis, dissepimentis spuriis basi completis, ad apicem versus angustatis et evanescentibus, mediis vix ultra partem tertiam completis, superne badia. Semina immatura. Habitat in territorii Chilensis provineiis septentrio- nalibus m. Septembr. florif. (Gay!), Guayacon m. Novbr. florif. et fractif. (Philippi). 4, Linum ohgophyllum Willd., suffruticosum 20 — 30 centim. altum, caulibus numerosis, simplieibus vel inferne opposite ramosis, apice corymbosis; foliis inferioribus op- positis, superioribus alternis, intermediis 7—22 mm. longis, 1—2,5 mm. latis internodiis subaequalibus, vel paulio lon- gioribus lineari-lanceolatis vel linearibus ad basin magis attenuatis basi biglandulosis vel eglandulosis; fRoribus in apice ramorum solitariis vel in eineinnis 2-foris dispositis; pedicellis postremo calyce longioribus; sepalis integris vel suberenulatis; petalis 9 mm. longis, stylis basi ima ve} ad medios connatis. Linum oligophyllum Willd.! MSC. in Mus. Berol, ». 6233. R. et Sch.! Syst. VI. 758. Prest! Rel. Haenk. II. 1, non Hook. and Arn. nec. Planch. L. oligophylium var. « glandulosum Schiede! in Linnaea I. 68. L. polygaloides Planch. in Hook. Lond. Journ. Bot. VII. 487. (ex deser.) L. bipunctatum Bartl. MSC. Radix 4—6 mm. erassa lignosa parum tortuosa per- pendienlariter vel subperpendienlariter descendens multi- eeps. Caules hornotini inferne cortice suberoso flavescente 635 tecti ascendenti-erecti 2030 eent. longi 0,5—1,2 mm. erassi lineis 8 elevato-striati, e quibus 6 e nervis mediis et margini- bus foliorum binorum antecedentium, 1 e nervo medio tertii, lenervo medio quarti decurrunt, glaberrimi, simplices velra- mosi; rami inferiores oppositi, superiores alterni corymbosi flore terminati foliis4—8 minoribuspraediti. Folia, praesertim ramealia, saepe in pagina superiore ad basin versus pu- berula caeterum glabra, inferiora et intermedia opposita, superiora alterna, Iimeari-lanceolata vel linearia ad basin magis attenuata, acuta, marginibus in apice involutis sub- connatisve, caeterum plana, intermedia 7--22 mm. longa, 1-3 mm. lata (lat.: long. = 1: 8—12) erecta vel sub- erecta, internodis subaequalia vel paullulum longiora, uninervia, nervo medio supra non conspicuo subtus parum prominente, basi glandulis binis majusculis globosis nigris ornata vel eglandulosa; ramealia in corymbo alterna vel bina approximata linearia vel lineari-subulata 3—7 mm. longa, caeterum ut caulina. Flores in apice caulium ra- morumgue solitarii et interdum in cineinno 2-foro ex axilla folii ramorum supremi abeunte dispositi. Pedicelli longitudine valde varii, florum caules terminantium calyce pluries longiores 8—15 mm. longi (interdum brevissini, folio supremo sterili sub calyce ipso proveniente), ramea- lium breviores, ereeti, sub flore artieulati. Sepala 5--7- nervia, interiora interdum 3-nervia, nervo medio extrin- secus elevato inferne erassiuscnlo, lateralibus basi tantum prominentibus, caeferum vix manifestis medio parallelis vet subdivergentibus plus minus ramulosis, 3—5 mm. longa subaeguilonga, exteriora ovata, margine non membranacea, interiora late ovata vel suborbieulari-ovata hyalino-mem- branacea, omnia breviter acuminata, acumine plerumgue recto intus brevissime puberulo, in margine integra vel a. [ | 636 minutissime suberenulata, erenulis eglandulosis, basi eg- Jandulosa vel rarius glandula nigra ornata. Petala 9 mm. longa 4,5 mm. lata obovato-cuneata apice obtusa. Stami- nodia tubo 2-—3-plo breviora,’ maculis incrassatis alter- nantibus subaequilonge. Tubus stamineus 0,71 mm. longus dentibus solitariis interjeetis linearibus 1—4-plo longior; filamenta 4,5—5 mm. longa ad basin versus paul- latim vel in basi ima dilatata glahra,; antherae plus quam duplo longiores quam latiores 1,2 mm. longae, Styli eirca 4-5 mm. longi, basi ima vel ad medios connati, superne liberi glabri, antheris parum longiores, juveniles apiee subincurvati; stigmata capitata. Capsula calyce paullo longior globosa breviter acuminata 3,5 mm. diametro pen- tagona superne badia, loculamentis 3 mm. longis, septo spurio inferne completo, superne paullatim angustiore, in ..medio loeulorum partem quartam vel tertiam sejungenti- “bus. Semina immature. Habitat in Peruviae montibus Huanoecensibus in Quebrada de ’Obrachillo (Haenke!), (in Peruviae montibus Cerro Paseo, Matthews n. 615 in Hb. Hook. et Lindl., et loco dieto Purruchucha, Cuming n. 586 ibid. — ex Planch.). Anmerkg. I. Die Kärglichkeit der im Willdenow'- schen Herbar aufbewahrten Originalexemplare, die allzu kurze Beschreibung, welche Römer und Seliultes von ihnen lieferten, die nicht glückliche Wahl des Namens, sowie endlich der Umstand, dass das Vaterland der Pflanze un- bekannt war, hat zu grosser Verwirrung Anlass gegeben. Die drei Specimina Willdenow’s sind nur 8--10 oentim. lang und zum Theil sehr schwächlich, zum Theil nur die oberen Hälften diesjähriger Zweige. Sie gehören 2 ver- schiedenen Formen an; das eine abgeblühte Exemplar m 637 besitzt keine Drüsen an der Basis der Nebenblätter und Sepala. Die beiden anderen haben solche in sehr ausge- prägter Weise. Auch stimmen sie nicht mit den von Haenke in Peru gesammelten Pflanzen völlig überein, da die Griffel bei jenen nur an der Basis, bei diesen fast bis zur Mitte verwachsen sind. Dessungeachtet muss ich Schiede beistimmen, weicher die Willdenow’schen Pflanzen mit den Haenke’schen zu einer Art vereinigt, da sie im Baue der Kelehhlätter, der Länge der Pedicelli ete. sehr auffallend sich gleichen. Allein Schiede geht, wie schon Planchon vermuthet, ohne Zweifel zu weit, wenn er auch Formen des östlichen Südamerikas hierher zieht, die, von anderen Charakteren abgesehen, sich stets durch die drü- sig verdickten Zihnchen der Kelchblätter unterscheiden. Da ich Gelegenheit hatte, die Originalexemplare zu stu- diren, so habe ich in der Flora Brasiliensis Linum oligo- phyllum £ eglandulosum Schiede zu L. litorale 7 corym- bosum Urban und L. oligophyllum y squamifoliun zu L. brevifolium £ syuamifolium Urban zurückgeführt. Anmerkg. II. Diese Art.steht der vorigen ziemlich nahe und wird vielleicht dereinst mit ihr zu vereinigen sein. Die vorliegenden Exemplare unterscheiden sich noch hinreichend durch die gegenständigen, an der Basis ver- schmälerten Blätter, dureh die langen Pedicelli, die gerade Spitze der Kelchblätter und die Kapsel. 5. Linum Paposanum Philippi, caulibus 20—30 cent. longis superne corymboso-ramosis, corymbo amplo ad 15 centim. diametro; foliis caulinis satis crebris, intermediis 10-12 mm. longis 2—3 mm. latis internodiis longioribus lanceolatis vel lineari-lanceolatis, glandulis stipularibus minutis vel obsoletis; infloreseentiis semel bis eymose di- visis in eineinnos 5—7-floros abeuntibus; sepalis in mar- 638 gine integris; petalis 5 mn. longis; stylis usque ad basin liberis. Linum Paposanum Philippi! MSC. in mus. Berolinensi. Canlis vetustus verisimiliter a basi perennante avul- sus 2,5 mm. erassug lignescens cortice suberoso profunde rimoso vestitus; hornotini arcuato- ascendentes hine illine praecipue ad basin versus suberosi flavescentesque glaber- rimi inferne eirea 1,5 mm. crassi 25 centim. longi teretes lineis 10 albieantibus elevatis striati, e quibus 6 e marginibus et nervis mediis binorum foliorum proxime antecedentium, lex altero margine folii tertü, 3 e nervis mediis folü tertii, quarti et quinti antecedentis deeurrunt, inter strias plus mi- aus minutissime aspero-papillosas albicanti-punctati superne corymboso-ramosi, corymbo amplo postremum ad 15 centim. diametro, 12 centim. longo; rami primarii 4—6 ereeto- patentes flore terminati ex binis supremis foliorum 2—6 fertilibus eymoso-ramulosi. Folia in parte caulium infima deeidua caetera persistentia glaberrima satis erebra alterna lanceolata vel lineari-lanceolata acuta sessilia intermedia supremaque 10—12 mm. longa 2-3 mm. lata (lat. : long. = 1:45) internodis muito longiora fere omnia erecta cauli subadpressa uninervia, nervo medio subtus ad basin tantum versus conspicue prominente, in pagina su- periore plana; prophylla bina, rarius terna e quibus in- terdum intermedium tautum fertile, supremum sterile sub flore ipso positum est, alterna approximata suprema saepius recurva; omnia plus minus pellucido -punctata in margine plana, glandulis stipularibus plerumque geminis minutis nigris, rarius obsoletis. Ramuli inflorescentiae semel vel bis cymoso-divisi, ramulis secundariis eineinnoso- evolutis, aut plerumgue ab initio in eineinnum 5— 7-florum subsecundiflorum raro trichotomia eymosa interraptum 639 remotiflorum abeuntes. Pedicelli ealyce breviores sub anthesi inter prophyllia semioceulti cireiter 1 mm. longi, posterius elongati, fructiferi 1,525 mm. longi _ ramulo eineinni sequente de via remoti, interdum eurvato-deflexi, profunde suleati, sub flore annulari-ineras- sati, postremo artieulati. Sepala 5-vel 7-nervia, nervo medio extrinsecus praesertim in parte inferiore, lateralibus in ima tantum basi paullulum prominentibus caeterum tenuibus, vix eonspicuis, paullulum divergentibus, non raro ramosis, 2,5——3,5 mm. longa, 1,5—2 mm. lata inaequilon- ga, 3 exterioribus interiora paullo superantibus, subinae- qualia: exteriora brevi-ovata vel brevi-elliptiea angustius hyalino -marginata, interiora subrotunda, latius membra- nacea, omnia brevi-acuminata, acumine latiuseulo interiorum —zecto, exteriorum subrecurvo in marginibus subinvoluto intus pilis brevissimispuberulo, in basinuda,in margine eglandulosa tubereulis minutissimis satis densis scabrella capsulae ma- turae acumine excepto adpressa posterius capsula elapsa stellaeformi-expansa. Petala calyce fere duplo longiora vix 5 mm. longa vix 3 mm. lata obovato-cuneata ad basin versus paullatim attenuata, non unguiculatas apiece ro- tundato-obtusiuseula integra infra partem quartam in- ‘ feriorem subcohaerentia glabra eglandulosa (ex sicco) lu- tea. Staminodia tubum dimidium aequantia apice rotun- data plus minus, in sicco melius, manifesta. Tubus stami- nens 0,5-—0,8 mm. longus inter filamenta unico dentieulo minutissimo saepe lineari tubo 3—4-plo breviore et prae- terea plerumque supra basin flamentorum ab utraque parte tumulo obtusiuseulo ornatus; filamenta linearia superne vix 0,2 mm. ad basin versus 0,8 mm. lata tubo excepto circa % mm. longa stylos exacte aequantia glabra. Antherae ovato-cordatae dimidio longiores quam latiores apice paul- 640 lulum emarginatae, eonneotivi cellulis non tinetis. Styli usque ad basin versus liberi 2—2,5 mm. longi, juveniles superne subrecurvati; stigmata suboblique depresso -ca- pitellata. Capsula fulva ad apicem versus subpurpnrea e sepalis vix excedens eirca 3—3,5 mm. diametro, de- presso-globosa subobtusa loculamentis 2—2,5 mm. longis ad partem tertiam dissepimentis spuriis divisis, marginibus interioribus glabris. Semina tenuissime punetulata com- planata fulva subirregulariter ovata nitida eirca 1,8 mm. longa vix 1 mm. lata. Hebitat in territorio Chilensi septentrionali prope urbem Paposo m. Decembr. florif. et fruetif. (Philippi coll. anni 1853 n. 1821) 6. Linum prostratum Domb., eaulibus 20—30 centim. longis supra medios satis dense subcorymbogo -ramesis;— corymbo 5-15 centim. diametro; foliis eaulinis crebris, intermediis 12—15 mm. longis, 3—6 mm. latis, interno- diis longieribus ovato-lanceolatis oblongisve basi glandu- losis; floribus in apice ramorum solitariis, ramulorum in cymis vel eincinnis dispositis; sepalis in margine integris; petalis 5-6 mm. longis; stylis basi ima connatis vel subliberis. . Linum prostratum Dombey MSC. in Lmk. Eneyecl. metb. II. 525. Planch. in Hook. Lond. Journ. Bot. VII. 488. Radix verisimiliter perennans. Caulis vetustus pro- stratus lignosus 3—4 centim. longus vix 2--3 mm. crassus tortuosus cortice favescente rimnioso vei semideterso tec- tus; caules homotini plures ascendentes, alii steriles debiles glauei (ex Planchon), alii fertiles nigrescenti-vi- rides vel rubescentes, hine illine praecipue supra basin suberoso-Ravescentes 1—1,5 mm. cerassi 2030 centim. longi teretes lineis plerumque 11 elevatis striati, e quibus 641 6 e nervo medio et marginibus paris foliorum anteseden- tis, 4 e nervo medio et margine altero folii tertii et guarti, 1 e.nervo medio folii quinti antecedentis deeurrunt, glaberrimi, in striis tubereulis densissimis aspero-papillosi supra medium satis dense subeorymboso-ramosi; rami 6—10 racemosi initio patentes vel plerumque arcuato -subreflexi, posterius patenti-erecti, secundarii irregulariter cymoso- ramulosi bis quater divisi; ramuli graciles 2—6 foliis praediti quorum 1-3, plerumque 2 suprema, ex axillis ramificationem eineinnogam ineipiunt. Folia glaberrima in parte caulium inferiore deeidua in superiore persistentia, cerebra, erecto-patentia,intermedia 12— 15mm. longa 36mm. lata (lat.:long. = 1:2,5-4) ad apicem caulium sensim, sed paullo tantum majora, alterna, ovato-lanceolata vel oblouga apice acutiuscula „basilonge et sensim angustata“ (Planch.), 'superiora interdum ovata basi subito contraeta in apice subobtusa apieulo brevissimo praedita, internodiis multo lougiora, uninervia, nervo meilio subtus vix prominente, rarius subtrinervia, nervis lateralibus diffieile conspicuis; ramealia gradatim minora, postremo magis remota, inter- nodiis aequalia vel plerumque multo breviora breviter lan- ceolata, alterna, nunguam bina approximata, uninervia; omnia in margine plana, glandulis stipularibus minutis ge- minig vel solitariis vel obsoletis vel plane deficientibus. Flores ramos ramulosque terminantes, solitarii et in rami- fieationibus extremis in eineinnis laxis demum remotifloris dispositi. Pedicelli ealyce longiores, breviores vel aequa- les 1-5 mm., plerumque circa 2 mm., longi, fructiferi infimi saepe valde elongati, erecti, profunde suleati, po- stremo sub flore artieulati. Sepala quinque-vel subseptem- nervia, nervo medio in dimidio inferiore, lateralibus subdi- vergentibus parum in basi ima extrinseeus erassiuseule pro- 4, Bd. T. Heft. a 642 minentibus, omnibus in dimidio superiore vix conspicuis, normalia 2—2,5 mm. longa cireiter 1,5—1,8 mm. lata in- aequalia, exteriora paullulum longiora ovata vel brevi-el- liptiea, interiora subrhombea vel orbienlaria plus minus membranaceo-marginata, omnia in acumen breve subreeur- vum pilis brevissimis intus puberulum produeta eontraetave, rarius supra basin glandula atropurpurea parum conspieua minima instructa, in margine eglandulosa papillis pellueidis minutissimis asperata, capsulae acumine excepto arcte ad- pressa. Petala calyce duplo longiora 5—6 mm. longa, fere 3 mm. lata, obovato-euneata ad basin versus subun- guieulari-attenuata, apice rotundata vel obtusa integra vel subemarginata supra unguiculum margine oblique plicato eohaerentia lutea. Staminodia tubo supra basin adnata parum manifesta minima obtusa. Tubus stamineus 0,3—0,5 mm. longus, inter filamenta unico denticulo Jineari tubum subaequante, rarissime deficiente, auetus; flamenta linea- ria inferne paullatim dilatata in basi ima circa 0,5 mm. lata tubo excepto vix supra 3 mm. longa stylos aequantia glabra; antherae apice paullum emarginatae basi late cordatae fere aeque latae ac longae, connectivi cellulis non tinetis. Styli basi ima connati vel subliberi 2,5 mm. longi, juniores reeurvati;, stigmata capitellata subobliqua. Capsula (non plane matura) calyci subaequilonga depresso- ovata subobtusa circa 2,5—83 mm. diametro 22,5 mm. longa, semiseptis valde incompletis partem loculi tertiam digjungentibus glabris. Semina matura non vidi. Habitat in Peruvia (Mus. Berol.!), prope Limam in ceollibus sieeis (Dombey ex Lam.) et circa Limam com- mune (Gay Hist. fis. Chil.) Anmerkg. Bei dieser Species ist die Ungleichmässig- keit in der Ausbildung der Kelchblätter besonders gross. 643 Schon Planchon, welcher nach einem aus dem Herbar. Gouan stammendenE xzemplare von dieser Art eine etwas ausführlichere Beschreibung giebt? charakterisirt die Se- pala als „conspicue inaequalia majore eapsulam superante‘ und „uno ex exterioribus interdum interius subduplo su- perante“. Bei genauerer Betrachtung ergiebt sich, dass wir es hier mit einer in der Blüthe von aussen nach innen abnehmenden Rückbildung der Sepala zu Laubblättern zu thun haben, welche um so ausgeprägter ist, je tiefer die Blüthen in der eymösen Verzweigung stehen. Während “die Basis oder die untere Hälfte sepaloid bleibt, ist die Spitze laubblattartig ausgezogen, bisweilen bis zu einer Länge, welche die der gewöhnlichen.Kelchblätter um das Dreifache übertrifft. 7. Linum filiforme Urban, caulibus ad 40 centim. longis, ramosissimis, superne bis terve furcatis et corym- boso-ramulosis, foliis caulinis pareissimis 2—3 mm. longis eirca 0,5 mm. latis, internodiis 2—15-plo brevioribus line- ari-subulatis, glandulis stipularibus geminis vel deficienti- bus; floribus in apice ramorum ramulorumque solitarüis; sepalis in margine integris. Linum oligopkylium Planch. in Hook. Lond. Journ. Bot. VII. 486 (ex deser.‘ nee aliorum. Speeimen maneum defloratum. Caulis hornotinus (veri- similiter a caule primario avulsus) eirca 40 centim. longus, vix ultra 1 mm. crassus, filiformis decumbenti- ascendens in parte inferiore cortice flavescente partim in longum sponte fisso detersove tectus teretiusculus, striis in cortiee suberoso vix eonspicuis, superne ramis consimilis valde ramosus; rami glabri areuato-erecti lineis 8 striati e qui« bus 6 e nervo medio marginibusque binorum foliorum pro- ximorum, 2 e nervo medio tertii et quarti folii antecedentis 41* 644 deeurrunt, graciles aeguicrassi vel ad apicem versus paul- latim subinerassati 10—20 centim. longi postremo bis vel ter fureati corymboso-ramulosi, ramulis secundariis vel ter- tiariis multo superati, omnes flore unico terminati. Folia glaberrima pareissima alterna, interdum bina approximata suboppositaque, lineari-subulata plerumque euspidato-acu- minata. sessilia 2—-3 mm. longa supra basin eirca 0,5 mm. lata (long. : lat. = 1 : 4—5) valde distantia in ramis primi et secundi ordinis 5—-15-plo, in ramulis extremis 2—6-plo internodiis breviora erecta axique adpressa, parte superiore tantum subpatente, apiee rurgus leviter inenrvo-faleato, ramealia et prophylla vix diversa, omnia laevia uninervia, nervo parum inerassato extrinsecus in carinam elevato, glandulis stipularibus geminis parvis plus minus manifestis atropurpureis vel de- fieientibus. Flores solitarii, et ramulos extremos 3—5 centim. longos arcuato-inflexos vel-reflexos folis 3—8 bracteiformibus sterilibus praeditos, et breviores ra- mos primi et secundi ordinis terminantes. Pedicelli fruc- - tiferi postremo supra insertionen folii supremi 1—4, ple- rumgue 2—3 mm. elongati erecti nervis e sepalis decur- rentibus suleati sub flore ipso artieulati. Sepala tri-vel subquinguenervia, nervo medio crassiuseulo extrinsecus elevato, lateralibus inferne tantum prominentibus ramosu- lis, 3,54 mm. longa fere 2 mm. lata subaeguilonga sub- aequalia ovata, interiora subrhombca et in margine hya- lino-membranacea, omnia breviter acuminata basi nuda margine integerrima eglandulosa intus ad apicem versus glabra. Petala non vidi. Siaminodia adnata minima apice rotundata vel obtusa inter concavitates glandulosas satis amplas diffcile distinguenda. Tubus stamineus vix 1 mm. longus, dentibus interjeetis linearibus longiusenlis 645 tubum aequantibus plerumque singulatim e commissuris fila- mentorum prodeuntibus. Stamina ad minimum 5 mm. longa ad basin dilatata. Capsula (non plane matura) ca- Iyce subaequilonga vel paullulum longior eirca 3,5 nm. longa vix 3 mm. diametro breviter obovato-globosa in apice basi stylorum persistente coronulata, (eocta) secun- dum septa spuria profunde, secundum septa vera vix emarginato-sulcata ideoque pentagona, dissepimentis spuriis valde incompletis vix partem loenli tertiaın disclu- dentibus. Semina immatura. Habitat in Peruvia (Mas. Berolin.). Anmerkg. I. Das beschriebene Exemplar gehört nach Prof. Garcke einer der ältesten Sammlungen des Berliner -Museums an. Dieselbe soll aus Ruiz’ Herbar stammen ; die beigefügten Etiquetten sind aber, zum Theil erst spä- ter. von verschiedenen Personen geschrieben: die älteste Handschrift giebt den Namen und Peru als Vaterland der Pflanze an; eine etwas jüngere fügt zum Namen die Au- torität von Ruiz’ Flora Peruviana, in welcher jedoch nicht selten unter demselben Namen ganz andere Pflanzen be- schrieben sind, und die Bodenverhältnisse hinzu; von der letzten Hand endlich rührt ein „Ruiz leg.“ her. In den Werken von Ruiz und Pavon findet man indessen kein Linum beschrieben. Obgleich nun die Pflanzen jener Sammlung nicht einmal sämmtlich aus Peru stammen, sondern zum Theil auch spanischen Ursprungs sein sollen, so nehme ich doch nieht Anstand, das L. filiforme als in Peru einheimisch aufzuführen nicht nur, weil sich im Berliner Herbar ein ächtes L. prostratum Domb. mit ganz ähnlicher Etiquette vorfindet, sondern hauptsächlich, weil unsere Pflanze nach ihren Charakteren keineswegs der alten Welt angehören kaun, sondern ihre nächsten Ver- 646 wandten in Südamerika hat. Ob Ruiz die Pflanze gekannt hat, ob der.Name „L. filiforme“ von ihm herrührt, muss zweifelhaft bleiben. “ Anmerkg. IL. Zu dieser Species scheint das von Planehon 1. e, aufgeführte Linum oligophyllum (in regno Quitensi prope pagum Paute, alt. 7000 ped., Prof. Jameson in Herb. Hook.) zu gehören, dessen Diagnose auf das Willdenow’sche Originalexemplar ebensowenig passt, wie sie mit der Beschreibung von Schiede zu vereinigen ist. 8. Linum selaginoides Lam. var. Chilense Planch. — Cf. Urban in Martius’ und Eichler’s Flor. Bras. vol. XII. 2. p. 468. Habitat in rei publicae Chilensis provineiis meridio- nalibus et in Peruvia. In prov. Conceptionis et frequen- tissime in prov. Valdivia locis sterilibus et subarenosis m. Oct. et Nov. florif., m. Febr. fructif. (Gay): prope ur- bem Valdiviam m. Dec. et Jan. florif. (Cuming! Lechler pl. Chil. 442! Philippi 659!), ad. fluv. Biobio (Chamisso!), Corouel (Ochsenius!); in Peruviae montibus (Dombey! Haenke!). Species exeludendae. Linum (Tricarpium) ineisum Kze. in Poeppig’s coll. pl. H. 42(133) ist nach Ascherson und Kuhn (Bot. Zeitg. 1867 p. 59) = Gilia crassifolia Benth. und Linum (Triearpium) ealycinum Kze. ibidem 43 (149) = Collomia graeilis Douglas. Register der in den Abhandlungen vorkommenden Pflanzennamen. Acanthaceae 439. Acianthus atepalus Rehb. fil. 56. — elegans Rehb. fil. 56. “ Adranthus faeeiola Rehb. fil. 130, — bispidulus Rehb, fil. 31. — mieranthus Bchb. fil. 180. Apataria montana Lindi. 58, Aphyllorchis montana Rehb. fil. 57. — Spieulava Rehb. ül. 58. Appendicula Vieilardi Rehb. fil. 76, Arabis omn. 599 5% Barlaea calcarata Rchb. fil. 54. Batemania apieulata Rchb. fil. 109. — Gustevi Rchb. fil. 108. Bipinnula Giberti Rehb. fil. 51. Bietia marginata Rchb. fil. 132. — Roezlii Rehb. fil. 7. — Wallisii Behb. fl. 115. Boragineae 435. Bouvardia glabra 565, Buchnera major 588. Bulbophyllaria Oerstedii Rehb. fil. 132, Bulbophyllum argyropus Rehb. fil. 42. — braccatum Rehb. il, 117 = Pipio Rehb,. fil. 92. — Seychellarum Rchh. fil. 93, Caladenia gigas Rehb, fil. 56. Calanthe angraeciflora Rehb. fil. 7. Carex acuminata Rchb. 297. Willd, 188. — acuta var. G.Mey. 189 — acutata Boott 265. — acutiformis Ehrh. 289. — aethiopiea Schk. 285. — agastachys Ehrh, 174. — alba var. Dew. 181 Scop. 181. — alopecuroides Don 172. 283. — alpestris All. 202 Dew. 216. — alveata Boott 154. — amplifolia Boott 286. — ampullacea Good, 317 A. Gray 318. — approximata Sclk. 259, — arctata Boott 250. — arctica Dew. 169. — aristata R. Br. 315 d’Urv. 288. — Arnot- tiana Boott 245. — asperula Turez. 170. — atro-fusca Schk. 260. — aureolenais Steud, 328. australis Lk. 178. — azoriea Gay 217. Bal- bisii Spr. 289. — Baldwinia Dew. 838. — Baltzellii Chapın. 161. 222. — basilaris Jord. 203. — Beyrichiana Bekir. 239. — Bieheno- viana Boott. 295. — binervis Sm, 266. — blepharophora Gray 645 ‚237. — borboniea Luk. 285. — Boryana Schk. 283. — brachy- stachys Schrak. 252. rasiliensis St. II. 291. — Brazasana Steud. 239. — brevieoilis DO. 224, brevieulmis R. Br. 209. 305. — Brownei Steud. 282, Tuckern, 151. bulbosa Boott. 152. — bullata Schk. 380 8. 320. — Burcheilians Beklr. 234. — caespi- tosa var. Boiss. 188. — camtschateensis Kth. 231. — capensis Sichk. 355. — capillaris L. 179, Leers 232, — cardiolepis Nees 200. — castanen El. 338. — cernua Phil. 165. — Chawissoi Beklr. 145. — Chapman tw, 207. — cherokeensis Schwntz. 238. — chilensis Brongn. 312, — chinensis Retz. 231. — chla- laros Steud 150. — Grayana Dew. 156. — Grayi Carey — Grioletii Roem. 205. — Gunniana Boott 275. — gyuubasis Vill. 202. — haema- tostoma N. ab E. 802. — Haenkeana Presi. 32 Halleriana Asso 201. — Halseyana Dewey. 307. — hebecarpa C. A. Mey. 301. — heterostachya Torr. 151, — hirta L.3122. — hirtaeformis Ders, 313. hirtella Drej, 208 — hispida Wild, 190. — hispidula Gaudin 227. — Hitchcockiana Torr. 148, — Dew. 149. — Hoch- stetteriana Gay 264. — hordeiformis Whibg. 280. — hordei- stichos Vill. 279. -- Horaschuchiana Hoppe 271. — Haugktoniüi 649 Torr. 305 Sartw. 307, — hamilis Leyss. 198. — hyaliiviepis Steud. 301. — hymenolepis Nees 190. — hypsophila Miq. 257 — hysterieina Mihtb. 325. — Jackiana Booft 277. — japonica Thunb. 283. — inconapieua Steud. 234. — incrassata Schldl, 301. — indecorn Kth. 234. —instabilis Boott 246. — intumeseens Rudge 331. — inundata Wild, 298. — involuerata Beklr. 328, — iridifolta Kih. 285. — Irrigua Smith. 165. — juncea Wilid. 249. — Koehiana DC. 290. — Kunthii Drej. 302, — lachnosperma Wall, 502. — lacustris Willd. 301. — laetn Boott 199. — laevicaulis Hochst. — Irevigata Dub. 172 Sm. 252. — Iaevirostris Biyte et 31%. — Lambertiana Boott 177. — Langsdortii Bunge 200. — lanuginosa Michx. 309. — laxa Schk. 162 Wahlbg, 162. — laxifora Un. itin. 148. — Lechleri Stend 321. — lenti. eularis Dew. 165. — lepidocarpa Tsch 3. — leptostachys Ehrh. 256, — leueochlora Bunge 200. gulata N. ab E. 305. — limosa L. 163. — linearis Clairv . — littorea Fr. Müll. 297 Labill. 298. — livida Willd. 155. — lobulirostris Drej. 244, lonchicarpa Willd. 335. — longebrachiata Rehbr. 282, _ tongebracteata Eiy. 191. — longerostrata CO. A, Mey 281. — tongifolia Host, 214. — tongirostris Torr. 240. — Iucorum Wiltd, 220. Sartw. 220. — lupuliformis Sartw. 334. — lupulina Mühlb, 333 Kth. 331. — lutensis Kth. 299. — macrochaeta ©. A, Mey. 166. — macrogyna Turez. 222. — macrokolea Steud. 29, — maerolepisDC. 212. — waculata Boott 191. — magellanica Lk, 164. — Mairli Coss. etGerm. 274. — marginata N ühlbg, 219. — maxiıma Scop. 174. — Maximoviezii Beklr. 237. — Meadii D 153. — melanostachys Bieb. 297, — membranacea Hoppe 2 — Meyeriana Kth. 169. — Michauxiana Beklr. 336. — Michauxü Dew. 337. — Michelii Host 231, — mierocarpa Salzın. Dew. 275. — obesa AU. 183, — oblita Steud. . — obtusan- zula Ehrh. 317. — obtusata Liljebl. 18: deri Ehrh. 273, — oligocarpa Mühlbg. 146. 7. Schk. 148. — oligosperma Mchx. 275. — omitbopoda Wilid, 193. — ornithopodioides Hausm. 194. erthostachys Maxim. 313, C. A. Mey. 316. — paleata Boott 174, palwlosa (Good. 290. — panieea L. 154. — Parreyana Dew. 118, — patula Schk. 263. — paupereula Torr. 181, — pedata Auct, 194. Whibg. 182. — pediformis C. &. Mey. 197. — pellita Mühlb. 310. — pellueida Hook. et 'Thoms, — pendula Huds. 173. Schreb. 188. — pensylvanica Hb. Union. 217. var. 218. Lam. 21 peruviana Presl, 289. — Pierotii Miq, 157. — pilosa Scop. — pilulifera L. 215. — planostachys Knze. 202. — platy stachyı Tenore 213. — pocilliformis Boott 195. — podocarpa R._Br. 165. — podostachys Steud. 147. — polymorpha Torr. 397, Mühlb. 308. — polyırhiza Wallr. 215, — polysticha Beklr. 822. — praecox Jacq. 213. — prasina Whlög. 171. — Preissüi Müll, 276. Nees 276. — procera Kth, 292, — provinciulis Degi. 650 191. — Pseudocyperus L. Torr, 321. — psilostachys Steud, 321. — ptychocarpa Steud. 147, — guüberuls unge 200. — pubescens Mühlbg. 229. pumila’Thunb. 298. — punctata Gaud. 271.— raridlora Smith 161.—recurva Schk. 295. — retrorsa N. ab E. 300 Schweinitz 328. — rhynchocarpa Heuff. 224. — Yhynchophysa C, A. Mey. 319. — Richardsoni R. Br. 221. — riparia Curt. 300. — Rossii Boott 220, — rostrata Michx. 336. Schk. 326, Wither. 317, — rotundata Whibg. 166. — Royleana Nees 209. — rufidula Steud, 293, _ Rugeliana Knze. 250. — Sartwelliana Gay 148. — saskatscha- wana Beklr. 159. — scabrata Schwntz. 230. — Sehkuhrii Wild. 185. — Schottli Boiss, 227. — Schraderi Schk. 297. — Schwei. nitzii Dewey. 324. — Seopoliana Willd. 229. — secalina Wahlbg. 280. — sempervirens Vill. 226. — serrulata Bivon. 188, — setigera Don. 189. Hook. et Thoms. 209. — setosa Boott. 303. — Sigertiana Uechtritz. 316. — silyatiea Maximov. 238. — simensis Hochst. 286. — sinaica Nees 269. — Solandri Boott 294, — Songarica Kar. etKir. 297. — spadicea Roth. 280. Schk. 259 sparsifiora Fr. 157. — sphaerocarpa Willd. 185. — spicata Schk. 185. — Sprengelii Daw. 241. — stenolepis Torr, 327. — striata R. Br. 151. Michx. 306. Torr. 808. — strigosa Huds. 255. — stylosa C. A. Mey. 167. — sylvatica Huda. 251. -—- suberea Boott 186. — subulata Michx. 336. — subuniflora Steud. 148. — sub- villosa Steven 205. — Suilivantii Boott 229. — supina Whlbge. 185. — tenax Chapm. 206. — tenera Nees 208. — Tenorii Kth. 213. — tentaculata Mhlb, 325. — tenuis Host, 252. Nees 208. — ternaria Forst. 176, — tetanica Schk. 152. — thecata Boott 277. — tomentosa L, 204, — triehocarpa Mühlb. tıifida Cav. 287. — triflora Willd. 242, — trinervis Degl.189, — tristachya’Thunb. 196. — tristis MB. 227. — truncata Beklr. 160. 1. — Tuckermani Boott 329. — tumida Boott 243. — turgescens Torr. 338. — Twee- diana N. ab E, 311. — typhoides Borg. 285. — umbellata Schk. 200. — umbross Hoppe 215. — uneinata Forst. 345, Sol, 341. Swartz 348, — Urvillei Brongn. 298. — ustulata Whlbg, 260. utrieulata Boott. 318. — vaginata Tausch 156. — valdiviana Phit. 232, — van Vleckii Schweintz, 147. — varia Mühlbg. 217. — ventrieosa Curt, 241, — venusta Dew. 254. — verna Schk, 134 — verticillata Zoll. et Mor. 256. — vesicnria L. 319, — vestita Schk. 304. — wihuensis C. A. Mey. 278, — Wallichiana Prescott. 310. — Woodii Dew. 153. — xanthocarpa Degl. 271. — xanthophysa Whlb. 335. — Zollingeri Knze. 22. Catasetum macrocarpum L. ©. Rich. 129. — pianiceps Lindl. 129. Cephaelis discolor 572. Cephalanthera cucullata Boiss 54. — oregana Rehb. fil 58. — Thomsonii Rehb. fil. 54. Chondrorrhyncha fimbriata Rehb, fil. 74, Cladonia fimbriata Fr. 136. — macilenta Hoftya. 136. Cleisostoma vitellinum Rehb,. fi}. 76, Clematis 545. Cnicus costaricensis 581. Coeccocarpia smaragdina Pers. 142, Coeloglossum Mannii Rchb. fil. 54. Coelogyne marmorata Rehb. fil. 116. — (hombophora Rehb. til. 116. Collema byssinum Ach. 136. Coniferae 461. Coryantbes Bruchmülleri Rehb, fil, 74, 651 Cranichis Engelii Rchb. fl. 19. — pieia Behb. fil. 52. — Schlimii Rehb. fil. 19. — Wageneri Bchb. Sl. 19. Crotalaria Carmiolii 558. Cryptarrhena Kegelii Rchb. fil. 126. Cryptogamae 476. Cupuliferae 449, Cyenoches T.oddigesii Lindl. 129. Cyrtopera Woodfordi Lindl. 129. Cyrtopodium cardiochilum Lindi. 129. . BDendrobiun brachypus Rehb. fil. 42. — Camaridiorum Rehb. fl. 89. — eeraula Behb. fil. 40. — elosterium Rehb,. fil. 2. — Deplanchei Behb. fil. 90. — diodon Rehb. fil. 89. — distichum Rehb. fil. 39. — jocosum Rehb. fil. 91. — nitidissimum Rehb. fl, 41. — odontochilum Rehb. fil. 91. — opbioglossum Beh. fil. 41. polyeladium Rehb. fil. 90. — spectatissimum Rehb. fil. 41. — steatoglossum Rehb. fil. 88. — sylvanım Rehb. fl. N. — triehostomum Rehb. fil. 40, — verruciferum Rehb. fil, SB. Deppea costaricensis 566. Diehaea_brachypoda Behb. fil 130. — gorgomensis Rehb. fil. 75. — Kegelii Rehb. fil. 129. — iagotis Rehb. fil. 112. Diothonaea eottoniaeflora Rehb. fil. 39. Diplogastra angolensis Welw. 62. Dirina afrieana Krph. 148. Disperis purpurata Echb. fil, 55. Drosophylium lusitanieum 417. Earina Deplanchei Rchb. fil. 96. — valida Rehb. fil. 96. Epidendrum aemulum Lind. 130. var. brevistriatum Rehb. fil. 37. — albomarginatum Behb. fil. 113. — apiculatum Rehb. fi}. 81. — Beli- zense Rchb. fil. 78. — blepharoelininm Rehb, fil, 37. — braeci- gerum Behb. fi. 114. — chloroleweum Hook. 130. — Christi Rehb, Al. 112. — coordinatum Rehb, fit, 7, — eorymbosum Lindl. 82, — delicatissimum Rehb. fil. 36. — dichotomum T.indl, 82. — dichromum Lindl. 180. — diffusum Sw. 13}. — euosum Rehb. Sl. 79. — expansum Rehb, fil. 115. — glossaspis Rehb, fil. 37. — imatophyllum Hook. 131. — insidiosum Rehb,. fil. 80. — Karstenü Rehb, fl, 37. — Lechieri Rehb. fil. 38. — leopardinum Rchb. fl. 112. — leueomelanum Rchb. fil. 83, — linearilingue Rchb. fi. 114, — macrotbyrsodes Rchb. fil. 113. — Mathewsli Rchb, &l. 81. — megalospathum Rchb. fil. 114. — meliosmum RBchb. fil. 80. — molle Rehb. til. 84. — noeturnum Jacg. 131. — onci- dioides Lind. 130. — paleaceum Rehb. fil. 130. — pentotis Rechb. fil. 81. — piliferum Rchb. fil. 83. — platyglossum Rehb. Kl, 6, — porphyrospilum Rehb, fil. 80. — praetervisum Behb. fil. 82, — resectum Rehb. fil. 82. — rigidum Sw, 131. — rostrigerum Rehb. fil. 58. — Schomburgkü Lindt. 131. — seulp- tum Kchb. fil. 181. — sphaerostachyum Rchb. fil, 115. — ste- Dopetalam Hook, 131. — strophinx Rchb. fil. 78. — subadnatum Recht. fil. 6. — thrombodes Rchb. fil. 79. Epistephium smilacifolium Rehb. fil. 65. Eria paleata Rehb. fil. 87, — Vieillardi Rchb. fil. 86. Eriaxis rigida Rehb. fil. 68, Ericaceae 433. Etaeria foreipata Rehb. fil. 62. Eupatorium ngosturae 575. — Braunii 576, Galeandra juncea Lindl. 129. 652 Georchis subregularis Rchb. fl. 61. Glomera montana Rchb. fil. 77. Gongera Charontis Bchb. fl. 110. . Goodyera occulta -Thouars. 62, — viscosa Rehb. fil. 61. Grammatophylium Watlisii Rohb, fil. 107. Graphbis abstraeta Krph, 144, — pavoniana Fee 144. Gymnadenia tryphiseforwis Rchb. fl. 51. Miabenaria corydophora: Rehb. fil. 30. — faleigern Rehb. fil. 100. — heptadactyla Rehb, fil. 125. — Lobbii Rchb, fil, 50. — physo- pleetra Rehb. fil. 17. — Platautherae Rehb. fil. 55. — stenodon Behb. fl. 17. — Ternaten Rehb. fl. 50. Hexadesmia bifida Rehb. fil. 84. — sessilis Rchb. fil. 84. Hexisea reflexa Rchb. fil. 131. Hoffmannia_longepetiolatg 567. Houltetia Waltisii Rehb. fit. var. odontoptera 111. Sonopsis Burchellii Rchb. fil, 68. — panieulata Lindl. 126. Jonidium oceuitum 548. Kofersteinia taurina 5. Labiatae 442, . : Lecanora pallescens Ach. 143. Leeider aromatica Kbr. 144. — leucoxantha Spr. 144. Lepanthes erassifolin Rehb. fil. 47. — helicocephala Rchl. fil. 134. — nanegalensis Rehb. til. 46. — roseola Rehh, fil. 46. Leptogium marginellum Mont. 136, Linum 609. — aquilinun 622. 5. — bipunctatum 634. — calycinum 646. — Chamissonis 622. — chironioides 626. — Cumingüi 626. — filiforme 643. — ineisum 646. — Macraeii 623. 5. — oligophylium 625. 34 43. — Paposanum 637. — polygaloides 634. — pro- stratum 610. — ramosissimum 631. — selaginnides Lmk_ 646, Liparis brachystalix Rehb. fil. 43. — eampylostalix Rehb. fil. 45. — erispifolia Rehb. fil. — diodon Rehb. fil. 43. — disepala Rehb. fil. 97. — Aaceida Rehb. fil. 45. — glossula Rehb. fil. 44, — longa Rehb, fil. 98. vduntostoma Rehb. fil, 97. — rostrata Rehb. fil. 44. — selligera Rchb. fil. 42, Lissochilus carieifolius Rehb. fil. 74. Listrostachys anthomaniaca Rehb. fil. 75. — Monteirne Rehb. fil. 76. Lookhartia platyglossa Relb. fil. 106. -—— Weigeltians Rehb. et 1. 126, Lüddemanszia Wallisii Rehb. fit. 109. Mlalaxis Vieillardi Rehb. fil. 98. Masdevallia Benedieti Rechb. fil. 9. — Chimaers Rehb, fill 8 — ellipes Rchb. fil. 11. — erinacea Rekb. fil. 11. — zuttulata Rehb. fil. 118. -— macrura Rchb. fil. 11. — minuta Lindl. 138. Molossus Rehb. fil. 10. — pachyura Rehb. fil. 12. — Roezlii Behb, fil. 9. — saltatrix Behb, fil. 10. — velutina Rchb. fil. 12, —" Xiphores Rechb. fü. 12. — xylina Rchb. fl. 13. Maxillaria alba Lindl, 127. — eaespitifica Rehb. fil. 73. — Camaridü Rehb. fil 128. — carinulata Rchb. fil. 6. — grandis Belıb. fit. 29. — Kegelii Relb. fil. 127. — maerura Rebb, fil. 28. — nane- galensis Rehb. fil, 34. — Neowiedii Rehb. fil. 29, — nitidula Rehb. fl. 29. — puncto-striata Rehb. fl. 28. — superflua Rchb. il. 127. — uncata Lindl. 198, — vielaceopunctata Rehb. fil. 127. Mesospinidium Wallisii Rehb. fil. 106. Mierostylis taurina Rehb. fil. 97. Monochilus Boryi Rchb. fil. 60. — Vieillardii RBehb. fil. 60. 655 Nasturtium plebejum 546. . Notiopkrys Commelynae Lindl, 63. — glandulosa Lindl. 62, Notylia aromatiea Lindl. 126. Octomeria surinamensis Focke 134. ” Oäontoglossum Amphiglottii Rehb. fil. 2, — armatum Rchb. fil. 32. — axinopherum Eehb. fil. 68. — calodryas Rehb. fil. 3. — erinitum Rchb. fil, 3. — psittacinum Rehb. fil. 102, — varie- gatum Rchb. fil. 126. Oliveriana egregia Rehb. fil. 111. Oneidium anthocrene Rchb. fil. 102. — brachypterum Rchb, fil. 26. candatum Behb. fl, 126. — euencanum Echb. fil. 32. — euspi- datum Rehb. fil. 26, — Davisii Rehb. fil. 24. — diaphanum Rehb. fil. 67. — elephantotis Rehb. fil. 25. — Engelii Rehb. fil. 22. — fraetum Rehb. fil, 26. — Gargantua Rehb. fil. 24. — ionsden Rehb. fil. 23. ionopterum Rehb. fil. 20, — Lanceanum Lindl. 126. — Methonica Echb. fil. 21. — mieroxiphium Rehb. fil, 21. — minax Rehb. fil. 22. — multistellare Rehb. fil, 25. — murinum Behb. fil. 20. — Pastasae Rehb, fil. 21. — pusillum Rebb. fil. 126. — stenotis Rehb. fil. 67. — suaveolens Rehb, fil, 126. — subuligerum Echb. fil. 27. — tucumanse Rchb. fil. 3. umbonatum Rehb. fil. 24. Ormithidium Cordyline Rehb. fil. 34. — croceorubens Rehb. fil. 35. — Jamesoni Rehb. fil. 35. — nubigenum Rehb. fil. 35. — pale- atum Rehb. fıl. 36. — quitense Rehb, til. 34. Ornithocephalus dolabratus Rchb. il. 106. — faleatus Focke 127. — polyodon Rchb. fl. 33. Pachyphyllum Cueneae Rehb. til. 31. — falcifolium Rehb, fil. 82, Palicourea subrubra 571. Paphinia cristat« Lindl. 129. — rugusa Behb. til. 110. Parmelia Abessinica Krph. 140. — 'eaperata Ach, 139. — Hilde- brandtii Krph. 189. — olivetorum Ngl. 140. — perforatr Ach. 139. — Pelexia Hoffmanni Rchb. fil. 58. Peristeria cerina Lind]. var. guttulata Rchb fil. 129. Phreatia paleata Rchb. fil. 87. Physeia candelaria Ngi. 142. — chrysoplithalma DC. 142, — crispa Pers. 144. — disjuneta Krph. 141. — obsesss yar. hypochrysa Krph. 141 .— stellaris L. 142. Physurus rogeus Lindl. 125. Picramnia Carpinterae 558, Placodium callopismum Nyl. 143. — fulgens DC, 142. Platylepis Commelynae Rehb. til. 68. — glandulosa Rehb. fil. 62. — goodyeroides A. Rich, 62. — vcculta Rehb. fil. 62. Pleurothallis acuminata Focke 133, — anthoctenium Rehb. fil. 94, — calceolaris Rehb. fil. 15. — eanaligera Rehb. fl. 15. — car- . diantha Behb. fil. 15. — endotrachys Rehb. fil. 95. — Kegelit Rehb. fil, 132. — Lanceana Lindl. 182. — laurifolia Rehb. fil. 14. — lepanthiformis Rehb, fil. 138. — Leucopyramis Rchb, fil. 47.—fuc- tuosa Rehb. fil, 48, — macroblepharis Rehb. fil. 15. — multicus- pidata Rchb. fil. 117.—multirostrisRcehb. Al.49.—oetophrysRehb, hl. 95.— orbieularis Lindi. 133. — pardipes Rchb. fil. 98. — pavimen- tata Rehb. fl. 48. — Pichinchae Rehb. fil. 47. — pieta Lindl, 132. — pruinosa Lindl. 133. — victorin Behb. fil. 14. — Roezlii Rehb. il. 13. — ruscifolia R. Br. 14. — sclaren Rchb. fi]. 49. uniflora Lindl. 138. “ KR 73 654 Piystachya_folivsa Rehb. Al. 128. — luteola Hook 128, — pachy- glossa Rehb, fil. 73, — Ponera Felskyi Rehb. fil. 85. — prolifera Rchb. fil. 181. — striolata Rehb. fil. 39. , Ponthieva andienla Rehb. fil. 59. — cornuta Rchb. fil, 18. — inau- dien Behb. fil. 18. — sylvieola Behb. fil. 5%, — Wallisii Rehb. - fi. 101, Prasepbyllum calopterum Rehb. fil. ST. Primulacene 438. Pseudocentrum burserimm Rehb, fil. 53. — Hoffmanni Rehb. fil. 58. Psychotria costaricensis 571. — glauca 569. — Morae 570. — quin- queradiata 570. @ucreus 451. Ramalina asperula Krph. 137. — pollinaria Ach, 187. Randia Karstenii_563. Restrepia Kegelii Rehb, fil. 183. — Schlimii Rehk. fil. 45. Rhamphidia diseoidea Rehb. fil. 59. — seripta Rehb, fil. 59. —Vieil- lardi Rchb, fil. 58 Rhipsulis coriacen 562. Ricasolia Comorensis Krph. 138. Rodriguezia secunda H. D. Kth. 1%. Satvin Wagneriana 591. Seelochilus heterophylins Rehb. fil. 105, Schoenpxiphinm eapense Nees 353. — Dregeanum Kth. 355. — Eck- tonli Nees 350. — Meyerianım Ktk. 354, — rufum Nees 34, — Siekmaniananı Kth Abe. — Thunbergü Nees 355. Serophularinene HU. Sertifern pnrpuren Rehb, fil #4. — virgata Behb. fil. 64. Sida Garckeana >51. Sigmitostalix aurosanguinea Reht, til. 68. — dilatata Rehb. fil. 16, Sobralia Roezlii Relb, fil. 2. Solanum phaseoloides 535. Spathoglottis Deplanchei Rehb. fil. &6. — Vieillardi Rehb. fil. 85. Spiranthes Hostmanni Rchb. fil. 125. — pieta Lindl. 125. Squamaria gypsacea Su. 142. Stachytarpheta Frantzii 593. Stanhoper Wallisii Rehb. fil. 109. R Stelis abrupta Rehb, Al. 7. — argentata Lindl. 134, — Endocharis Tenb, Kl. & — hemicardia Rehb. fil. 8 — philargyrus Rchb, fil. 118. Stenia fimbriatn Linden et Rehb, fil, 7A. Stenoglottis calearata Rehb. fü. 54. Stenorrhynehus vaginatus Rehb. fil. 101. Stieta_ argyracen Del. 138. — Iaeiniata Ach. 137. — retigera Ach. 138. — Urvillei Del. 137. Stigmatostalix reversa Behb, fl. 103, — Wallisii Behb. fil, 103. Telipogon Alberti Rehb. fl. 27. — antioquianus Rehb. fil. 72. — asuayanus Rehb, fil, 71, — auritus Rehb. fil. 69. — Benedieti Rehb. fil, 3, — Bowmani Rchb. fil. 69, — Bruchmülleri Behb. Al, 28, — chrysoerates Rehb. fil. 4 — Croesus Behb. fil, 70. — dubius Rehb. fil. 104. — felinus Rchb. fil. 4 — Gustavi Rchb. fl. 105. — gymnostele Rehb. fil. 70. — hastatus Rehb. fil, 69, hemimelas Kehb. fil. 72. — inopogon Rehb, fil 27. — maero- glottis Rehb, fil. 71, — musaieus Rchb. fil. 8. — nitens Behb, fil, 4. — pachensis Rehb, fil, 10%. — Patini Rehb. fil, 70, — pago- 655 nostalix Behb. fil. 72. — polymerus Rehb. fil. 4, — pulcher Rchb. fil. 105. — radiatus Rehb. fil. 70. — Roezlii Rehb, fil. 4. — Wallisii Rchb. fil. 104. — zephyrinus Rchb, fil. 71. Thelychiton argyropus Endl. 42, — brachypus Endl. 42. Thunia Marschalliana Rchb. fil. 65. Thrichoceros Tupaipi Rehb, fil. 38. Trichoglottis atropurpurea Rchb. fil. 30. Triehopilia eallichroma Rehb. fil. 104. Trigonidium tenue l.ood. 128. Triumfetta Josefina 552. Uneinia Pers, 339, — angustata Nees 347. — äustralis Pers. 342. Spr. 345. — Banksii Boott. 341. — bella Phil. 348. — de la Costa Steud. 346. — Douglasü J. D. Hook. 346. — erinacea Pers. 352. -- Fernandesiana Nees 347. — Hookeri Boott, 341. — jamaicensis Pers. 347. — lasiocarpa Steud. 349. — Lechleriana Steud. 343. — leptostachya Raoul. 34. — Lindleyana Kth. 342, — longifolia Kth. 348. — longispica Beklir. 347. — Macloviana Gand. 345. — macrophylia Steud. 343. — mexieana Steud. 348, — montana Phil 345. — Montteana Phil. 350. — multifaria Nees 351. — Philippii Hohenack. 351. — phleoides Bert. hrb. 351. — seaberrima Nees 342. — tenella R. Br. 339. — tenuis Poepp. 340. — trichocarpa C. A, Mey. 350. Urceolaria scruposa Ach. 143, Usnea artieulata Ach. 137. — barbata Fr. 136. — trichodea Ach, 137. Wanda hastifera Rchb. fil. 30. Vanilla Phalaenopsis Rchb. fil. 66. — Poitaei Rehb. fil. 66. — Roscheri Rehb. fil. 65. Vibkurnum stellato-pilosum 564. Viola Nannei 547. Zexmenia villosa 579. Zygopetalum coeleste Bchb. fil. 5. — coronarium Rchb. fil. 108. — pulvinare Rehb, &l, 107. — taurinum Rehb. fil. 5, Ralle, Gebauer-Schwetschke’sche Buchdrucker:i.